Book of Baruch, ancient text purportedly written by Baruch, secretary and friend of Jeremiah, the Old Testament prophet. The text is still extant in Greek and in several translations from Greek into Latin, Syriac, Coptic, Ethiopic, and other languages. The Book of Baruch is apocryphal to the Hebrew and Protestant canons but was incorporated in the Septuagint and was included in the Old Testament for Roman Catholics. The work is a compilation of several authors and is the only work among the apocrypha that was consciously modeled after the prophetic writings of the Old Testament.

2. ROZDZIAŁ 1
1 A oto słowa księgi, którą spisał w Babilonie
Baruch, syn Neriasza, syna Maazjasza, syna
Sedecjasza, syna Asadiasza, syna Chelciasza:
2 W piątym roku i w siódmym dniu miesiąca, kiedy
to Chaldejczycy zdobyli Jerozolimę i spalili ją
ogniem.
3 I Baruch przeczytał słowa tej księgi przed
Jechoniaszem, synem Joachima, króla judzkiego, i
przed całym ludem, który przyszedł słuchać tej
księgi,
4 I w słuchaniu dostojników i synów królewskich, i
w słuchaniu starszych i całego ludu, od najniższego
do najwyższego, nawet wszystkich, którzy
mieszkali w Babilonie nad rzeką Sud.
5 Po czym płakali, pościli i modlili się przed Panem.
6 Zorganizowali także zbiórkę pieniędzy według
mocy każdego:
7 I wysłali to do Jerozolimy do arcykapłana
Joachima, syna Chelciasa, syna Saloma, i do
kapłanów, i do całego ludu, który się z nim znalazł
w Jerozolimie,
8 W tym samym czasie, gdy otrzymał naczynia
Domu Pańskiego, które wyniesiono ze świątyni,
aby je zwrócić do ziemi judzkiej, dziesiątego dnia
miesiąca Siwan, mianowicie naczynia srebrne,
które Sedecias uczynił syn Jozjasza, króla Jady,
9 Potem Nabuchodonozor, król babiloński,
uprowadził z Jerozolimy Jechoniasza, książąt,
jeńców, wojowników i lud tej ziemi i sprowadził
ich do Babilonu.
10 I rzekli: Oto wysłaliśmy wam pieniądze, abyście
kupili całopalenia i ofiary za grzech, i kadzidło, a
także przygotujcie mannę i złóżcie ofiarę na ołtarzu
Pana, Boga naszego;
11 I módlcie się za życie Nabuchodonozora, króla
babilońskiego, i za życie jego syna Baltazara, aby
ich dni na ziemi były jak dni w niebie.
12 I Pan da nam siłę i oświeci nasze oczy, i
będziemy żyć w cieniu Nabuchodonozora, króla
babilońskiego, i w cieniu jego syna Baltazara, i
będziemy im służyć przez wiele dni i znajdziemy
łaskę w ich oczach .
13 Módlcie się także za nas do Pana, Boga naszego,
bo zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, Bogu naszemu; i
aż do dnia dzisiejszego nie odwróciła się od nas
zapalczywość Pana i jego gniew.
14 I będziecie czytać tę księgę, którą wam
wysłaliśmy, abyście odprawiali spowiedź w domu
Pańskim w święta i uroczyste dni.
15 I powiecie: Do Pana, Boga naszego, należy
sprawiedliwość, ale u nas zawstydzenie twarzy, jak
to się dzieje dzisiaj u mieszkańców Judy i
mieszkańców Jerozolimy,
16 I naszym królom, i naszym książętom, i naszym
kapłanom, i naszym prorokom, i naszym ojcom:
17 Bo zgrzeszyliśmy przed Panem,
18 I okazali mu nieposłuszeństwo, i nie usłuchali
głosu Pana, Boga naszego, aby postępować zgodnie
z przykazaniami, które nam jawnie dał.
19 Od dnia, w którym Pan wywiódł naszych
przodków z ziemi egipskiej, aż do dnia dzisiejszego
jesteśmy nieposłuszni Panu, Bogu naszemu, i
zaniedbaliśmy niesłyszenie Jego głosu.
20 Dlatego przylgnęło do nas zło i przekleństwo,
które Pan nałożył przez Mojżesza, swego sługę, w
czasie, gdy wyprowadził naszych ojców z ziemi
egipskiej, aby dać nam ziemię opływającą w mleko
i miód, jak jest zobaczyć ten dzień.
21 Jednak nie usłuchaliśmy głosu Pana, Boga
naszego, według wszystkich słów proroków,
których do nas posłał:
22 Ale każdy poszedł za zamysłem swego
niegodziwego serca, aby służyć obcym bogom i
czynić zło w oczach Pana, Boga naszego.
ROZDZIAŁ 2
1 Dlatego Pan wypełnił swoje słowo, które
wypowiedział przeciwko nam i naszym sędziom,
którzy sądzili Izrael, i naszym królom, i naszym
książętom, i mężom izraelskim i judzkim,
2 Aby sprowadzić na nas plagi wielkie, jakie nigdy
nie zdarzały się pod całym niebem, jak to się
wydarzyło w Jerozolimie, zgodnie z tym, co
napisano w Prawie Mojżesza;
3 Aby człowiek jadł ciało własnego syna i ciało
swojej córki.
4 Nadto wydał ich na podporządkowanie
wszystkim królestwom, które są wokoło nas, na
hańbę i spustoszenie wśród całego ludu w okolicy,
gdzie Pan ich rozproszył.
5 W ten sposób zostaliśmy zrzuceni, a nie
wywyższeni, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Panu,
Bogu naszemu, i nie byliśmy posłuszni Jego
głosowi.
6 Panu, Bogu naszemu, należy się sprawiedliwość,
ale nam i naszym ojcom jawna jest hańba, jak to się
dzisiaj ukazuje.
7 Bo spadły na nas wszystkie te plagi, które Pan
zapowiedział na nas
8 Czy jednak nie modliliśmy się przed Panem,
abyśmy odwrócili każdego od zamysłów jego
niegodziwego serca?
9 Dlatego Pan czuwał nad nami ze względu na zło i
Pan sprowadził je na nas, gdyż Pan jest
sprawiedliwy we wszystkich swoich dziełach, które
nam nakazał.

3. 10 Jednak nie słuchaliśmy jego głosu, abyśmy
postępowali zgodnie z przykazaniami Pana, które
nam dał.
11 A teraz, Panie, Boże Izraela, który
wyprowadziłeś swój lud z ziemi egipskiej potężną
ręką i wysokim ramieniem, i znakami, i cudami, i
wielką mocą, i zyskałeś sobie imię, jak się okazuje
tego dnia:
12 Panie, Boże nasz, zgrzeszyliśmy, postąpiliśmy
bezbożnie, postąpiliśmy niesprawiedliwie we
wszystkich Twoich postanowieniach.
13 Niech odwróci się od nas gniew twój, bo
niewielu nas zostało między narodami, gdzie nas
rozproszyłeś.
14 Wysłuchaj, Panie, prośby nasze i prośby nasze, i
wybaw nas przez wzgląd na Ciebie, i obdarz nas
łaską w oczach tych, którzy nas sprowadzili.
15 Aby poznała cała ziemia, że Ty jesteś Pan, nasz
Bóg, bo Izrael i jego potomstwo są nazwani Twoim
imieniem.
16 Wejrzyj, Panie, z domu świętego swego i zważ
na nas. Nakłoń, Panie, ucho swoje, aby nas
wysłuchać.
17 Otwórz oczy swoje i popatrz; albowiem umarli
w grobach, których dusze zostały oderwane od ciał,
nie oddadzą Panu ani chwały, ani sprawiedliwości.
18 Ale dusza bardzo zmartwiona, pochylona i słaba,
i oczy, które słabną, i dusza głodna, oddają Tobie
chwałę i sprawiedliwość, Panie.
19 Dlatego nie zanosimy pokornych próśb do
Ciebie, Panie, Boże nasz, w intencji
sprawiedliwości naszych ojców i naszych królów.
20 Bo zesłałeś na nas swój gniew i oburzenie, jak to
powiedziałeś przez swoje sługi, proroków, mówiąc:
21 Tak mówi Pan: Nachylcie ramiona, aby służyć
królowi babilońskiemu; tak pozostaniecie w ziemi,
którą dałem waszym przodkom.
22 Ale jeśli nie będziecie słuchać głosu Pańskiego,
aby służyć królowi babilońskiemu,
23 Sprawię, że w miastach judzkich i poza
Jerozolimą ustanie głos wesela i głos radości, głos
oblubieńca i głos oblubienicy, i cała ziemia będzie
spustoszona mieszkańcy.
24 Ale my nie słuchaliśmy twojego głosu, aby
służyć królowi babilońskiemu; dlatego spełniłeś
słowa, które wypowiedziałeś przez sługi twoje,
proroków, a mianowicie, że kości naszych królów i
kości naszych ojców zostały zostać zabrane ze
swojego miejsca.
25 A oto zostali wyrzuceni na upał w dzień i na
mróz w nocy, i pomarli w wielkich nędzach z głodu,
od miecza i zarazy.
26 A dom, który jest nazwany twoim imieniem,
spustoszyłeś, jak to się dzisiaj okazuje, z powodu
niegodziwości domu Izraela i domu Judy.
27 Panie, Boże nasz, postąpiłeś z nami według całej
swej dobroci i według całego swego wielkiego
miłosierdzia,
28 Jak powiedziałeś przez swego sługę Mojżesza w
dniu, w którym kazałeś mu spisać Prawo przed
synami Izraela, mówiąc:
29 Jeśli głosu mojego nie usłyszycie, to z
pewnością ten bardzo wielki tłum zamieni się w
małą liczbę między narodami, gdzie ich rozproszę.
30 Wiedziałem bowiem, że mnie nie usłuchają, bo
jest to lud o twardym karku, ale w ziemi niewoli
swojej będą pamiętać o sobie.
31 I poznają, że Ja jestem Pan, ich Bóg, bo dam im
serce i uszy do słuchania.
32 I będą mnie chwalić w ziemi swojej niewoli, i
będą myśleć o moim imieniu,
33 I odwróćcie się od ich sztywnego karku i od ich
niegodziwych uczynków, bo będą pamiętać drogę
swoich ojców, którzy zgrzeszyli przed Panem.
34 I wprowadzę ich ponownie do ziemi, którą
przyrzekłem pod przysięgą ich ojcom, Abrahamowi,
Izaakowi i Jakubowi, i będą jej panami, i rozmnożę
ich, i nie zostaną umniejszeni.
35 I zawrę z nimi wieczne przymierze, że będą ich
Bogiem i będą moim ludem, i nie będę już
wypędził mojego ludu izraelskiego z ziemi, którą
im dałem.
ROZDZIAŁ 3
1 Panie Wszechmogący, Boże Izraela, dusza
udręczona, duch wzburzony, woła do Ciebie.
2 Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się; bo jesteś
miłosierny, i zlituj się nad nami, bo zgrzeszyliśmy
przed tobą.
3 Bo Ty trwasz na wieki, a my giniemy całkowicie.
4 Panie Wszechmogący, Boże Izraela, wysłuchaj
teraz modlitwy zmarłych Izraelitów i ich dzieci,
które zgrzeszyły przed Tobą i nie usłuchały głosu
Twojego Boga, ich Boga. Z tego powodu
przylgnęły do nas te plagi .
5 Nie pamiętajcie nieprawości naszych przodków,
ale pomyślcie teraz o swojej potędze i o swoim
imieniu.
6 Bo Ty jesteś Pan, nasz Bóg, i Ciebie, Panie,
będziemy chwalić.
7 I dlatego włożyłeś strach w nasze serca, abyśmy
wzywali Twojego imienia i chwalili Cię w niewoli
naszej, bo przypomnieliśmy sobie całą winę
naszych przodków, którzy zgrzeszyli przed Tobą.
8 Oto jeszcze dziś jesteśmy w niewoli naszej, gdzie
nas rozproszyłeś, na hańbę i przekleństwo, i na karę
za wszystkie winy naszych ojców, którzy odeszli od
Pana, Boga naszego.

4. 9 Słuchaj, Izraelu, przykazań życia, nadstaw ucha,
aby zrozumieć mądrość.
10 Jak to się dzieje, Izraelu, że jesteś w ziemi
nieprzyjaciół twoich, zestarzejesz się w obcej
krainie, że splugawiłeś się umarłymi,
11 Że jesteś policzony z tymi, którzy schodzą do
grobu?
12 Opuściłeś źródło mądrości.
13 Bo gdybyś chodził drogą Boga, mieszkałbyś w
pokoju na wieki.
14 Naucz się, gdzie jest mądrość, gdzie siła, gdzie
zrozumienie; abyś wiedział, gdzie jest długość dni i
życie, gdzie jest światłość dla oczu i pokój.
15 Kto znalazł jej miejsce? albo kto wszedł do jej
skarbów?
16 Gdzie są książęta pogan i ci, którzy rządzą
zwierzętami na ziemi?
17 Ci, którzy bawili się z ptactwem powietrznym i
ci, którzy gromadzili srebro i złoto, którym ludzie
ufają, i nie przestawali ich zdobywać?
18 Bo ci, którzy wyrabiali srebro i byli tak ostrożni,
a których dzieła są niezbadane,
19 Zniknęli i zeszli do grobu, a w ich miejsce
pojawili się inni.
20 Młodzi ludzie ujrzeli światło i zamieszkali na
ziemi, ale nie poznali drogi wiedzy,
21 Ani nie zrozumieli jego ścieżek, ani ich nie
uchwycili; ich synowie byli daleko od tej drogi.
22 Nie słyszano o tym w Chanaanie i nie widziano
go w Theman.
23 Agareńczycy, którzy szukają mądrości na ziemi,
kupcy z Meranu i Themanu, autorzy baśni i
poszukiwacze zrozumienia; nikt z nich nie poznał
drogi mądrości i nie pamięta jej ścieżek.
24 Izraelu, jak wielki jest dom Boży! i jakże duże
jest miejsce jego posiadłości!
25 Wielki i nie mający końca; wysoki i
niemierzalny.
26 Byli tam słynni od początku giganci, którzy byli
tak wielkiego wzrostu i tak biegli w wojnie.
27 Nie tych wybrał Pan i nie dał im drogi poznania.
28 Ale zostali wytraceni, bo nie mieli mądrości, i
zginęli przez własną głupotę.
29 Kto wstąpił do nieba, wziął ją i sprowadził z
obłoków?
30 Kto przeprawił się przez morze, znalazł ją i
sprowadzi ją za czyste złoto?
31 Nikt nie zna jej drogi i nie myśli o jej ścieżce.
32 Ale ten, który wie wszystko, zna ją i odnalazł ją
swoim rozumem; Ten, który przygotował ziemię na
wieki, napełnił ją czworonożnymi zwierzętami.
33 Kto wysyła światło, a ono idzie, przywołuje je
ponownie, a ono jest mu posłuszne ze strachem.
34 Gwiazdy zabłysły w swoich zegarkach i
radowały się. Gdy je przywołał, mówili: Oto
jesteśmy; i tak z radością okazali światło temu,
który je stworzył.
35 To jest nasz Bóg i nikt inny nie będzie z nim
policzony
36 Odkrył całą drogę wiedzy i dał ją swojemu
słudze Jakubowi i Izraelowi, swemu umiłowanemu.
37 Potem ukazał się na ziemi i rozmawiał z ludźmi.
ROZDZIAŁ 4
1 To jest księga przykazań Bożych i prawo, które
trwa na wieki: wszyscy, którzy go przestrzegają,
ożyją; ale jeśli opuścisz, umrze.
2 Nawróć się, Jakubie, i uchwyć się go, idź w
obliczu jego światła, abyś został oświecony.
3 Nie oddawaj swej czci innemu, ani tego, co ci się
pożyteczne, narodowi obcemu.
4 Izraelu, szczęśliwi jesteśmy, bo objawiły się nam
rzeczy miłe Bogu.
5 Bądźcie dobrej myśli, ludu mój, pamiątkę Izraela.
6 Zaprzedaliście się narodom nie dla waszej
zagłady, ale dlatego, że poruszyliście Boga do
gniewu, zostaliście wydani nieprzyjaciołom.
7 Bo prowokowaliście tego, który was stworzył,
składając ofiary diabłom, a nie Bogu.
8 Zapomnieliście o Bogu wiecznym, który was
wychował; i zasmuciliście Jerozolimę, która was
karmiła.
9 Widząc bowiem, że nadchodzi gniew Boży na
was, rzekła: Słuchajcie, mieszkańcy Syjonu: Bóg
sprowadził na mnie żałobę wielką;
10 Bo widziałem niewolę moich synów i córek,
którą sprowadził na nich Odwieczny.
11 Z radością je karmiłem; lecz odprawił ich z
płaczem i żałobą.
12 Niech się nikt nie cieszy ze mnie, wdowy i
opuszczonej przez wielu, która została opuszczona
za grzechy moich dzieci; ponieważ odeszli od
prawa Bożego.
13 Nie znali jego ustaw i nie chodzili drogami jego
przykazań, ani nie chodzili ścieżkami karności w
jego sprawiedliwości.
14 Niech przyjdą mieszkańcy okolic Syjonu i
pamiętajcie o niewoli moich synów i córek, którą
sprowadził na nich Odwieczny.
15 Bo sprowadził na nich naród z daleka, naród
bezwstydny i obcego języka, który nie szanował
starca i nie litował się nad dzieckiem.
16 Ci zabrali drogie, umiłowane dzieci wdowy, a
pozostawili samotną, samotną, bez córek.
17 Ale w czym mogę ci pomóc?
18 Bo Ten, który sprowadził na was te plagi,
wybawi was z rąk waszych wrogów.
19 Idźcie, dzieci moje, idźcie, bo zostałem
opuszczony.

5. 20 Zdjąłem szatę pokoju i włożyłem na siebie wór
modlitwy mojej: do Wiekuistego będę wołał za dni
moich.
21 Bądźcie dobrej myśli, dzieci moje, wołajcie do
Pana, a On wybawi was z mocy i rąk wrogów.
22 Bo moja nadzieja jest w Wiecznym, że was
wybawi; i radość przyszła do mnie od Świętego,
dzięki miłosierdziu, które wkrótce przyjdzie do was
od Odwiecznego, naszego Zbawiciela.
23 Wysłałem was bowiem z żałobą i płaczem, lecz
Bóg odda mi was znowu z radością i weselem na
wieki.
24 Jak teraz sąsiedzi Syjonu widzieli waszą niewolę,
tak wkrótce ujrzą wasze zbawienie od naszego
Boga, które przyjdzie na was z wielką chwałą i
blaskiem Wiekuistego.
25 Dzieci moje, znoście cierpliwie gniew, który
spadł na was od Boga, bo prześladował was wróg
wasz; lecz wkrótce ujrzysz jego zagładę i zdepczesz
mu szyję.
26 Moje delikatne poszły drogą niebezpieczną i
zostały wzięte, jak trzoda schwytana przez wrogów.
27 Pocieszcie się, dzieci moje, i wołajcie do Boga,
gdyż będziecie wspominani o tym, który sprowadził
na was to wszystko.
28 Bo jak postanowiliście odejść od Boga, tak też
wracając, szukajcie go dziesięć razy więcej.
29 Bo Ten, który sprowadził na was te plagi,
przyniesie wam wieczną radość z waszego
zbawienia.
30 Bądź dobrej myśli, Jeruzalem, bo Ten, który dał
ci to imię, pocieszy cię.
31 Nieszczęśliwi są ci, którzy cię uciskali i cieszyli
się z twojego upadku.
32 Nędzne są miasta, którym służyli synowie twoi;
nędzna jest ta, która przyjęła synów twoich.
33 Bo jak cieszyła się z twojej ruiny i cieszyła się z
twojego upadku, tak będzie smucić się z powodu
swego spustoszenia.
34 Odbiorę bowiem radość jej wielkiemu mnóstwu,
a pycha jej zamieni się w żałobę.
35 Bo ogień spadnie na nią od Wieczności, długo
trwający; i przez długi czas będzie zamieszkana
przez diabły.
36 Jerozolimo, spójrz wokół siebie na wschód i
przyjrzyj się radości, która przychodzi do ciebie od
Boga.
37 Oto przychodzą synowie twoi, których odesłałeś,
zebrali się od wschodu aż do zachodu na słowo
Świętego, radując się chwałą Bożą.
ROZDZIAŁ 5
1 Zrzuć, Jeruzalem, szatę żałoby i ucisku, a
przyoblecz się w ozdobę chwały, która pochodzi od
Boga na wieki.
2 Zarzuć na siebie podwójną szatę sprawiedliwości,
która pochodzi od Boga; i włóż na głowę diadem
chwały Wiekuistego.
3 Albowiem Bóg pokaże twoją jasność wszystkim
krajom pod niebem.
4 Bo imię twoje będzie nazwane przez Boga na
wieki, pokój sprawiedliwości i chwała kultu
Bożego.
5 Powstań, Jeruzalem, stań na wysokościach i
rozejrzyj się w stronę wschodu, a oto synowie twoi
zgromadzeni od zachodu aż do wschodu za sprawą
słowa Świętego, radujący się wspomnieniem Boga.
6 Bo odeszli od ciebie piechotą i zostali
uprowadzeni od wrogów swoich, ale Bóg ich
prowadzi do ciebie w chwale wywyższonej, jako
dzieci królestwa.
7 Albowiem Bóg postanowił, że zburzone zostaną
wszelkie wzgórza wysokie i brzegi długiego
trwania, a doliny wypełnione, aby wyrównać
ziemię, aby Izrael mógł bezpiecznie chodzić w
chwale Bożej.
8 Nadto i lasy, i wszelkie pachnące drzewa będą
zacieniać Izraela na mocy przykazania Bożego.
9 Albowiem Bóg będzie prowadził Izraela z
radością w świetle swojej chwały dzięki
miłosierdziu i sprawiedliwości, która od Niego
pochodzi.