Benjamin, the twelfth son of Jacob and Rachel, the baby of the family, turns philosopher and philanthropist.

2. ROZDZIAŁ 1
Beniamin, dwunasty syn Jakuba i Racheli,
dziecko rodziny, zostaje filozofem i filantropem.
1 Kopia słów Beniamina, które nakazał
przestrzegać swoim synom, gdy żył sto
dwadzieścia pięć lat.
2 I ucałował ich, i rzekł: Jak Izaak urodził się
Abrahamowi w jego starości, tak i ja urodziłem
się Jakubowi.
3 A ponieważ Rachel, moja matka, umarła,
rodząc mnie, nie miałam mleka; dlatego byłem
karmiony piersią przez Bilhę, jej służebnicę.
4 Rachela bowiem po urodzeniu Józefa
pozostawała bezpłodna przez dwanaście lat; i
modliła się do Pana w poście przez dwanaście
dni, i poczęła i urodziła mnie.
5 Albowiem ojciec mój bardzo kochał Rachelę i
modlił się, aby ujrzał zrodzonego z niej dwóch
synów.
6 Dlatego nazwano mnie Beniaminem, to jest
synem dni.
7 A kiedy poszedłem do Egiptu do Józefa, a
mój brat mnie rozpoznał, powiedział do mnie:
Co powiedzieli mojemu ojcu, kiedy mnie
sprzedali?
8 I rzekłem do niego: Posmarowali twój płaszcz
krwią, wysłali go i rzekli: Dowiedz się, czy to
jest płaszcz twojego syna.
9 I rzekł do mnie: Tak, bracie, kiedy zdjęli ze
mnie płaszcz, oddali mnie Izmaelitom, a oni
dali mi przepaskę na biodra, ubiczowali mnie i
kazali uciekać.
10 A jednego z nich, który mnie bił rózgą,
wybiegł na niego lew i zabił go.
11 I tak jego towarzysze przerazili się.
12 Czy więc i wy, dzieci moje, miłujcie Pana
Boga nieba i ziemi i przestrzegajcie Jego
przykazań, naśladując przykład dobrego i
świętego męża Józefa.
13 I bądźcie dobrej myśli, jak mnie znacie; bo
kto czyści swój umysł, widzi wszystko
właściwie.
14 Bójcie się Pana i kochajcie bliźniego swego;
i chociaż duchy Beliara będą domagać się od
ciebie wszelkiego zła, to jednak nie będą miały
nad tobą władzy, tak jak nie miały nad Józefem,
moim bratem.,
15 Ilu ludzi chciało go zabić, a Bóg go chronił!
16 Bo ten, kto boi się Boga i miłuje bliźniego,
nie może zostać dotknięty duchem Beliara,
gdyż jest osłonięty bojaźnią Bożą.
17 Nie może też dać się zapanować za pomocą
ludzi ani zwierząt, gdyż Pan pomaga mu przez
miłość, jaką darzy bliźniego.
18 Józef bowiem błagał także naszego ojca, aby
modlił się za swoich braci, aby Pan nie poczytał
im za grzech wszelkiego zła, jakie mu
wyrządzili.
19 I tak Jakub zawołał: Moje dobre dziecko,
zwyciężyłeś wnętrzności twego ojca Jakuba.
20 I objął go, i całował go przez dwie godziny,
mówiąc:
21 W tobie spełni się proroctwo nieba o
Baranku Bożym i Zbawicielu świata, że
bezgrzeszny będzie wydany za bezbożnych, a
bezgrzeszny umrze za bezbożnych we krwi
przymierza dla zbawienia pogan i Izraela, i
zniszczy Beliara i jego sługi.
22 Widzicie zatem, moje dzieci, koniec
dobrego człowieka?
23 Bądźcie zatem naśladowcami jego
miłosierdzia, mając zdrowy umysł, abyście i wy
nosili korony chwały.
24 Bo dobry człowiek nie ma ciemnego oka; bo
On okazuje miłosierdzie wszystkim ludziom,
choćby byli grzesznikami.

3. 25 I chociaż knują w złych zamiarach. jeśli
chodzi o niego, czyniąc dobro, zwycięża zło,
będąc chronionym przez Boga; i miłuje
sprawiedliwego jak własną duszę.
26 Jeśli ktoś jest otoczony chwałą, nie
zazdrości mu; jeśli ktoś jest wzbogacony, nie
jest zazdrosny; jeśli kto jest mężny, chwali go;
cnotliwego człowieka chwali; nad biednym
człowiekiem zmiłuje się; nad słabymi lituje się;
Bogu śpiewa chwałę.
27 A tego, który ma łaskę dobrego ducha,
miłuje jak własną duszę.
28 Jeśli więc i wy będziecie dobrej myśli,
wówczas obaj niegodziwcy będą z wami
spokojni, a rozpustnicy będą was szanować i
zwrócą się ku dobru; a chciwi nie tylko
zaprzestaną swych nieporządnych pragnień, ale
nawet oddadzą przedmioty swojej pożądliwości
cierpiącym.
29 Jeśli będziecie dobrze czynić, nawet duchy
nieczyste uciekną od was; i bestie będą się
ciebie bać.
30 Bo gdzie jest cześć dla dobrych uczynków i
światło w umyśle, tam i ciemność ucieka od
niego.
31 Bo jeśli ktoś dopuszcza się przemocy wobec
świętego, ten żałuje; bo święty człowiek jest
miłosierny dla swego oszczercy i milczy.
32 A jeśli ktoś zdradzi sprawiedliwego,
sprawiedliwy się modli; chociaż przez chwilę
się upokorzy, ale wkrótce potem wyda się
znacznie bardziej chwalebny, jak Józef, mój
brat.
33 Skłonności dobrego człowieka nie są w
mocy oszustwa ducha Beliara, gdyż anioł
pokoju prowadzi jego duszę.
34 I nie patrzy namiętnie na rzeczy
przemijające, ani nie gromadzi bogactw w
pożądliwości przyjemności.
35 Nie ma upodobania w przyjemnościach, nie
zasmuca bliźniego, nie zadowala się luksusami,
nie błądzi w podnoszeniu oczu, bo Pan jest jego
działem.
36 Dobra skłonność nie przyjmuje od ludzi
chwały ani hańby i nie zna podstępu ani
kłamstwa, ani walki, ani obelg; bo Pan mieszka
w nim i oświeca jego duszę, i zawsze się raduje
ze wszystkich ludzi.
37 Dobry umysł nie ma dwóch języków:
błogosławieństwa i przekleństwa, pogardy i
honoru, smutku i radości, spokoju i zamieszania,
obłudy i prawdy, ubóstwa i bogactwa; lecz ma
jedno usposobienie, nieskażone i czyste,
dotyczące wszystkich ludzi.
38 Nie ma podwójnego wzroku ani podwójnego
słuchu; bo we wszystkim, co czyni, mówi i
widzi, wie, że Pan patrzy na jego duszę.
39 I oczyszcza swój umysł, aby nie był
potępiony zarówno przez ludzi, jak i przez
Boga.
40 I podobnie dzieła Beliara są dwojakie i nie
ma w nich jedności.
41 Dlatego, moje dzieci, powiadam wam,
uciekajcie przed złością Beliara; bo daje miecz
tym, którzy są mu posłuszni.
42 A miecz jest matką siedmiu złych. Najpierw
umysł rodzi się poprzez Beliara, a potem
następuje rozlew krwi; po drugie ruina; po
trzecie, ucisk; po czwarte, wygnanie; po piąte,
niedostatek; po szóste, panika; po siódme,
zniszczenie.
43 Dlatego i Kain został wydany na siedem
pomst od Boga, gdyż na każde sto lat Pan
sprowadzał na niego jedną plagę.
44 A gdy miał dwieście lat, zaczął cierpieć, a w
dziewięćsetnym roku został zniszczony.
45 Bo z powodu Abla, jego brata, został
osądzony całym złem, a Lamech siedemdziesiąt
siedem razy.
46 Ponieważ na zawsze ci, którzy są jak Kain w
zazdrości i nienawiści do braci, zostaną ukarani
tym samym wyrokiem.

4. ROZDZIAŁ 2
Werset 3 zawiera uderzający przykład
swojskości, a jednocześnie wyrazistości figur
retorycznych tych starożytnych patriarchów.
1 A wy, moje dzieci, uciekajcie od zła,
zazdrości i nienawiści do braci, a trzymajcie się
dobroci i miłości.
2 Kto ma czysty umysł w miłości, nie troszczy
się o kobietę z myślą o rozpuście; bo nie ma
skalania w sercu swoim, gdyż Duch Boży na
nim spoczywa.
3 Bo jak słońce nie kala się świeceniem gnoju i
błota, lecz raczej je wysusza i usuwa zły zapach;
tak też czysty umysł, chociaż objęty
zanieczyszczeniami ziemi, raczej je oczyszcza i
sam nie jest skalany.
4 I wierzę, że będą między wami także
niegodziwości, na podstawie słów Henocha
sprawiedliwego, że będziecie dopuszczać się
rozpusty z rozpustą Sodomy i zginiecie
wszyscy z wyjątkiem nielicznych i odnowicie
rozpustę z kobietami ; i nie będzie królestwa
Pańskiego wśród was, bo zaraz je zabierze.
5 Niemniej jednak świątynia Boża będzie w
waszym podziale, a ostatnia świątynia będzie
bardziej chwalebna niż pierwsza.
6 I zgromadzi się tam dwanaście pokoleń oraz
wszystkie narody, aż Najwyższy ześle swoje
zbawienie w nawiedzeniu jednorodzonego
proroka.
7 I wejdzie do pierwszej świątyni, i tam Pan
doznaje zniewagi i zostanie wywyższony na
drzewo.
8 I zasłona świątyni rozerwie się, a Duch Boży
przejdzie na pogan jak wylany ogień.
9 I wstąpi z Hadesu, i przejdzie z ziemi do
nieba.
10 I wiem, jak uniżony będzie na ziemi i jak
chwalebny w niebie.
11 Kiedy Józef był w Egipcie, pragnąłem
zobaczyć jego postać i oblicze; i dzięki
modlitwom Jakuba, mojego ojca, widziałem go,
gdy nie spał w ciągu dnia, całą jego postać
dokładnie taką, jaka była.
12 A to powiedziawszy, rzekł do nich:
Wiedzcie więc, dzieci moje, że umieram.
13 Przetoż prawdźcie każdy bliźniemu swemu i
przestrzegajcie Prawa Pańskiego i Jego
przykazań.
14 Z tego powodu zostawiam was zamiast
dziedzictwa.
15 Przeto i wy dajcie je swoim dzieciom na
własność na wieki; bo to samo uczynił
Abraham, Izaak i Jakub.
16 Za to wszystko dali nam w dziedzictwo,
mówiąc: Przestrzegajcie przykazań Bożych, aż
Pan objawi swoje zbawienie wszystkim
poganom.
17 A wtedy ujrzycie Henocha, Noego, Sema,
Abrahama, Izaaka i Jakuba, powstających w
radości po prawicy,
18 Wtedy i my powstaniemy, każdy nad
naszym plemieniem, oddając pokłon Królowi
Niebios, który pojawił się na ziemi w postaci
pokornego człowieka.
19 I wszyscy, którzy w Niego uwierzą na ziemi,
będą się z Nim radować.
20 Wtedy też wszyscy ludzie powstaną, jedni
do chwały, inni do wstydu.
21 I Pan będzie sądził najpierw Izraela za jego
nieprawość; bo kiedy ukazał się jako Bóg w
ciele, aby ich wybawić, oni mu nie uwierzyli.
22 A potem będzie sądził wszystkie poganie,
wszyscy, którzy mu nie uwierzyli, gdy pojawił
się na ziemi.
23 I przekona Izraela przez wybranych z pogan,
tak jak skarcił Ezawa przez Madianitów, którzy
zwodzili swoich braci, tak że popadli w
rozpustę i bałwochwalstwo; i oddalili się od

5. Boga, stając się zatem dziećmi tej części, która
boi się Pana.
24 Jeśli więc wy, moje dzieci, będziecie
postępować w świętości według przykazań
Pana, znowu będziecie bezpiecznie mieszkać ze
mną, a cały Izrael będzie zgromadzony do Pana.
25 I nie będę już nazywany wilkiem
drapieżnym z powodu waszych spustoszeń, ale
pracownikiem Pana, który rozdaje żywność tym,
którzy czynią dobro.
26 I powstanie w ostatnich dniach umiłowany
Pan, z pokolenia Judy i Lewiego, który w
ustach swoich spełniał Jego upodobanie, z
nową wiedzą oświecającą pogan.
27 Aż do skończenia świata będzie w
synagogach pogan i wśród ich władców jako
dźwięk muzyki w ustach wszystkich.
28 I będzie zapisany w świętych księgach,
zarówno swoje dzieło, jak i swoje słowo, i
będzie wybranym Bożym na wieki.
29 I przez nich będzie chodził tam i z powrotem
jak Jakub, mój ojciec, mówiąc: Dopełni braki z
twojego pokolenia.
30 A to powiedziawszy, wyciągnął nogi.
31 I umarł we śnie pięknym i dobrym.
32 I jego synowie uczynili, jak im nakazał, i
zabrali jego ciało, i pochowali je w Hebronie
wraz z jego ojcami.
33 A liczba dni jego życia wynosiła sto
dwadzieścia pięć lat.