The Book of Habakkuk is the eighth book of the 12 minor prophets of the Bible. It is attributed to the prophet Habakkuk, and was probably composed in the late 7th century BC. The original text was written in the Hebrew language.

1. Habakuk
ROZDZIAŁ 1
1 Brzemię, które widział prorok Habakuk.
2 Panie, jak długo będę wołał, a nie wysłuchasz!
nawet wołaj do ciebie o przemocy, a nie zbawisz!
3 Czemu okazujesz mi nieprawość i sprawiasz, że
patrzę na skargę? bo łupiestwo i przemoc są
przede mną, i są tacy, którzy wszczynają kłótnie i
spory.
4 Dlatego prawo jest rozluźnione i sąd nie
wychodzi, bo bezbożni krążą wokół
sprawiedliwych; dlatego następuje błędny sąd.
5 Spójrzcie między poganami, spójrzcie i
dziwujcie się zdumiewająco, bo za dni waszych
dokonam dzieła, w które nie uwierzycie, choć
wam powiedziano.
6 Oto bowiem wzbudzam Chaldejczyków, ten
naród zgorzkniały i pośpieszny, który będzie
maszerował przez szerokość ziemi, aby posiąść
mieszkania, które nie są ich.
7 Są okropni i okropni: ich sąd i ich godność
wyjdą same z siebie.
8 Konie ich są szybsze niż lamparty i bardziej
dzikie niż wilki wieczorne. Jeźdźcy ich się
rozciągną, a jeźdźcy ich przybędą z daleka;
polecą jak orzeł, który śpieszy się z jedzeniem.
9 Przyjdą wszyscy dla gwałtu; twarze ich
podniosą się jak wiatr wschodni, a jeńców
zgromadzą jak piasek.
10 I będą naśmiewać się z królów, a książęta
będą im pogardą; wyśmiewać się będą z każdego
mocarstwa; bo proch zgarną i wezmą.
11 Wtedy zmieni się jego zdanie i przejdzie dalej,
i zgorszy się, popisując tę swą władzę swemu
bogowi.
12 Czyż nie jesteś odwieczny, Panie, Boże mój,
Święty mój? nie umrzemy. Panie, przeznaczyłeś
ich na sąd; i, o potężny Boże, ustanowiłeś je dla
poprawy.
13 Masz czystsze oczy, niż patrzeć na zło, i nie
możesz patrzeć na niegodziwość. Dlaczego więc
patrzysz na tych, którzy postępują zdradliwie i
powstrzymujesz język, gdy bezbożny pożera
człowieka sprawiedliwszego od niego?
14 I czyni ludzi jak ryby morskie, jak zwierzęta
pełzające, które nie mają nad sobą władcy?
15 Chwytają ich wszystkich za pomocą kąta,
łapią ich w swoją sieć i gromadzą w swoim wozie;
dlatego się weselą i weselą.
16 Dlatego składają ofiary w swojej sieci i palą
kadzidło w swojej wozie; ponieważ dzięki nim
ich porcja jest tłusta, a ich mięso obfite.
17 Czyż zatem opróżnią swoje sieci i nie będą
stale oszczędzać na zabijaniu narodów?
ROZDZIAŁ 2
1 Stanę na mojej straży i postawię się na wieży, i
będę czuwał, co mi powie i co odpowiem, gdy
zostanę skarcony.
2 I odpowiedział mi Pan, mówiąc: Zapisz
widzenie i wyjaśnij je na tablicach, aby mógł
biegać ten, który je czyta.
3 Bo wizja trwa jeszcze przez czas wyznaczony,
lecz na końcu przemówi, a nie skłamie; choćby
się zwlekała, czekaj na nią; bo na pewno
przyjdzie, nie będzie zwlekać.
4 Oto dusza jego podniesiona nie jest w nim
prostolinijna, ale sprawiedliwy z wiary swojej żyć
będzie.
5 Tak i dlatego, że grzeszy winem, jest
człowiekiem pysznym i nie pozostaje w domu,
który wzmaga swą żądzę jak piekło i jest jak
śmierć, której nie można nasycić, ale gromadzi do
siebie wszystkie narody i gromadzi do siebie
wszystkie ludzie:
6 Czyż oni wszyscy nie będą opowiadali
przeciwko niemu przypowieści i szyderczego
przysłowia przeciwko niemu i nie mówili: Biada
temu, który powiększa to, co nie jest jego! jak
długo? i temu, który obładowuje się grubą gliną!
7 Czyż nie powstaną nagle ci, którzy cię ugryzą, i
czy nie zbudzą się, którzy cię będą dręczyć, a ty
będziesz dla nich łupem?
8 Ponieważ złupiłeś wiele narodów, cała reszta
ludu złupi ciebie; z powodu krwi ludzkiej i z
powodu gwałtu na ziemi, w mieście i na
wszystkich jego mieszkańcach.
9 Biada temu, kto pożąda złej chciwości swego
domu, aby wysoko założył swoje gniazdo i został
wybawiony z mocy zła!
10 Skazałeś na hańbę swojemu domowi,
wytracając wielu ludzi, i zgrzeszyłeś przeciwko
swojej duszy.
11 Bo kamień będzie wołał z muru, a belka z
drewna odpowie mu.
12 Biada temu, kto buduje miasto krwią i
utwierdza miasto nieprawością!
13 Czyż nie jest dziełem Pana Zastępów, że lud
będzie się trudził w ogniu i będzie się męczył dla
próżności?

2. 14 Bo ziemia napełni się znajomością chwały
Pańskiej, jako wody pokrywają morze.
15 Biada temu, kto napoi swego bliźniego, który
postawi przed nim twoją butelkę i upije go, abyś
mógł patrzeć na ich nagość!
16 Pełni jesteście wstydu dla chwały. Pijcie i ty, a
odsłonij napletek twój. Kielich prawicy Pańskiej
zwróci się ku tobie, a plucie haniebne będzie na
twoją chwałę.
17 Bo okryje cię przemoc Libanu i łup zwierząt,
który je trwożył, z powodu krwi ludzkiej i z
powodu przemocy ziemi, miasta i wszystkich
jego mieszkańców.
18 Cóż za pożytek z rzeźbionego posągu, że jego
twórca go wyrył; stopiony posąg i nauczyciel
kłamstwa, któremu ufa twórca swego dzieła, aby
robić głupie bożki?
19 Biada temu, który mówi do lasu: Obudźcie się;
do niemego kamienia: Powstań, ono nauczy! Oto
jest pokryte złotem i srebrem, a w środku nie ma
tchnienia.
20 Ale Pan jest w swojej świętej świątyni; niech
milczy przed nim cała ziemia.
ROZDZIAŁ 3
1 Modlitwa proroka Habakuka na Szigionoth.
2 Panie, słyszałem twoją mowę i zląkłem się. O
Panie, wskrześ dzieło swoje w środku lat, w
środku lat daj znać; w gniewie pamiętajcie o
miłosierdziu.
3 Bóg przyszedł z Temanu, a Święty z góry Paran.
Sela. Jego chwała okryła niebiosa, a ziemia była
pełna jego chwały.
4 A jego blask był jak światło; miał rogi
wychodzące z ręki jego i tam była ukryta moc
jego.
5 Przed nim szła zaraza, a od nóg jego
wychodziły węgle płonące.
6 Stanął i zmierzył ziemię, spojrzał i rozbił
narody; i rozproszyły się góry wieczne, pagórki
wieczne się pokłoniły; drogi jego są wieczne.
7 Widziałem namioty Kuszana w ucisku, i
zadrżały zasłony ziemi Madianitów.
8 Czy Pan był niezadowolony z rzek? Czy gniew
twój był przeciw rzekom? Czy gniew twój był
przeciw morzu, że jeździłeś na koniach i wozach
zbawienia?
9 Łuk twój był zupełnie nagi, zgodnie z przysięgą
pokoleń i słowem twoim. Sela. Rozpostarłeś
ziemię rzekami.
10 Ujrzały cię góry i zadrżały. Przepływały
wezbrania wód, głębina wydała głos swój i
wzniosła ręce swoje na wysokość.
11 Słońce i księżyc zatrzymały się w swoim
mieszkaniu: przy świetle twoich strzał szły i przy
blasku twojej błyszczącej włóczni.
12 W gniewie maszerowałeś przez kraj, w
gniewie młóciłeś narody.
13 Wyszedłeś dla zbawienia swego ludu, i dla
zbawienia z Twoim pomazańcem; zraniłeś głowę
domu niegodziwców, odkrywając fundament aż
po szyję. Sela.
14 Ty kijami jego przebiłeś głowy jego wiosek;
wyszli jak wicher, aby mnie rozproszyć; ich
radość była taka, jakby biedaków potajemnie
pożerali.
15 Szedłeś przez morze na koniach twoich, przez
kupę wód wielkich.
16 Gdy to usłyszałem, zadrżał mój brzuch; Wargi
moje zadrżały na głos: zgnilizna wstąpiła w kości
moje i drżałem w sobie, abym w dzień niedoli
odpoczął; gdy przyjdzie do ludu, najedzie na
niego wojskiem swoim.
17 Chociaż drzewo figowe nie zakwitnie i nie
będzie owocu w winorośli; praca oliwy ustanie, a
pola nie przyniosą mięsa; trzoda zostanie wycięta
z owczarni i nie będzie stada w oborach.
18 Ale będę się radował w Panu, będę się
radował w Bogu mojego zbawienia.
19 Pan Bóg jest moją siłą i uczyni moje stopy jak
nogi łań, i sprawi, że będę chodzić po moich
wyżynach. Do głównego śpiewaka na moich
instrumentach smyczkowych.