The Epistle of Ignatius to Polycarp is an epistle attributed to Ignatius of Antioch, a second-century bishop of Antioch, and addressed to Polycarp, the bishop of Smyrna. It was written during Ignatius' transport from Antioch to his execution in Rome.

1. List Ignacego do
Polikarpa
ROZDZIAŁ 1
1 Ignacy, zwany także Teoforem, do Polikarpa, biskupa Kościoła
w Smyrnie; ich nadzorcą, ale raczej siebie samego, pomijanego
przez Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa: wszelkie szczęście.
2 Wiedząc, że twój umysł ku Bogu jest skupiony jak na
nieruchomej skale; Bardzo dziękuję, że zostałem uznany za
godnego oglądania Twego błogosławionego oblicza, którym
zawsze mogę się radować w Bogu.
3 Dlatego proszę cię, przez łaskę Bożą, w którą jesteś odziany,
idź naprzód swoim biegiem i napominaj wszystkich, aby byli
zbawieni.
4 Utrzymuj swoje miejsce z całą troską zarówno cielesną, jak i
duchową. Staraj się zachować jedność, ponad to nie ma nic
lepszego. Znoś wszystkich ludzi, jak Pan z tobą.
5 Wspieraj wszystkich w miłości, tak jak i Ty. Módlcie się bez
przerwy: proście o więcej zrozumienia, niż już posiadacie. Bądź
czujny, aby twój duch był zawsze czujny.
6 Mów do każdego tak, jak ci Bóg pozwoli. Znoś słabości
wszystkich jako doskonały wojownik; gdzie praca jest wielka,
tym większy zysk.
7 Jeśli będziesz miłował dobrych uczniów, jaka to będzie
wdzięczność? Ale raczej poddawaj się złośliwym w cichości.
8 Nie każdą ranę leczy się tym samym plastrem; jeśli ataki
choroby są gwałtowne, złagodźcie je łagodnymi środkami;
bądźcie we wszystkim mądrzy jak wąż, ale niewinni jak gołębica.
9 Dlatego składasz się z ciała i ducha; abyś mógł zmienić to, co
pojawia się przed twoim obliczem.
10 A tych, których nie widać, módl się do Boga, aby ci je objawił,
abyś niczego nie brakowało, ale abyś obfitował we wszelkie dary.
11 Czasy wymagają ciebie, jako pilotów wiatrów; a dla tego,
który jest w burzy, przystanią, w której będzie przebywał; abyś
doszedł do Boga.
12 Bądź trzeźwy jak bojownik Boży. Koroną, którą ci ofiarowano,
jest nieśmiertelność i życie wieczne; co do którego również jesteś
w pełni przekonany. Będę twoim poręczycielem we wszystkim i
moimi więzami, które umiłowałeś.
13 Niech nie przeszkadzają ci, którzy wydają się godni zaufania,
ale nauczają innych nauk. Stój pewnie i nieruchomo, niczym
kowadło, gdy ktoś w nie uderzy.
14 Cechą dzielnego wojownika jest zostać rannym, a mimo to
zwyciężyć. Ale szczególnie powinniśmy znosić wszystko ze
względu na Boga, aby On mógł z nami wytrzymać.
15 Bądź każdego dnia lepszy od innych: rozważ czasy; i
oczekujcie Tego, który jest ponad czasem, wieczny, niewidzialny,
choć dla nas stał się widzialnym: niewyczuwalny i nieprzejezdny,
a jednak dla nas poddawany cierpieniom; wytrwawszy na
wszelkich drogach dla naszego zbawienia.
ROZDZIAŁ 2
1 Niech nie zaniedbują wdowy: bądź po Bogu opiekunem ich.
2 Niech nic się nie stanie bez twojej wiedzy i zgody; i ty nie czyń
niczego innego, jak tylko według woli Bożej; tak jak i ty, z całą
stałością.
3 Niech wasze zgromadzenia będą liczniejsze. Rozpytujcie
wszystkich po imieniu.
4 Nie zwracaj uwagi na mężczyzn i służebnice; i niech się nie
pysznią, ale raczej niech będą bardziej poddani chwale Bożej,
aby mogli uzyskać od Niego lepszą wolność.
5 Niech nie pragną wolności za cenę publiczną, aby nie byli
niewolnikami własnych pożądliwości.
6 Uciekajcie od złych sztuk; albo raczej nie wspominaj o nich.
7 Powiedz moim siostrom, że kochają Pana; i zadowalać się
własnymi mężami, zarówno w ciele, jak i w duchu.
8 Podobnie napominajcie moich braci w imię Jezusa Chrystusa,
aby miłowali swoje żony, jak Pan Kościół.
9 Jeśli ktoś może pozostać w stanie dziewiczym dla chwały ciała
Chrystusowego, niech pozostanie bez chluby; lecz jeśli się
przechwala, jest zgubiony. A jeśli pragnie, aby zwracano na
niego większą uwagę niż na biskupa, jest on zepsuty.
10 Ale wolno wszystkim zamężnym, mężczyznom i kobietom, za
zgodą biskupa, gromadzić się, aby ich małżeństwo było zgodne z
pobożnością, a nie z pożądliwością.
11 Niech wszystko się stanie na chwałę Boga.
12 Słuchajcie biskupa, aby i Bóg was wysłuchał. Dusza moja
niech będzie bezpieczeństwem dla tych, którzy poddają się
swemu biskupowi, wraz z ich prezbiterami i diakonami. I niech
mój dział będzie razem z ich w Bogu.
13 Pracujcie jedni drugich; Walczcie razem, biegnijcie razem,
cierpiejcie razem; śpijcie razem i razem wstawajcie; jako szafarze,
asesorzy i słudzy Boży.
14 Podobajcie się temu, pod którym walczycie i od którego
otrzymujecie zapłatę. Niech nikt z was nie okaże się dezerterem;
ale niech wasz chrzest pozostanie jako wasze ramiona; twoja
wiara jak twój hełm; twoja miłość, jak twoja włócznia; twoja
cierpliwość, jak cała twoja zbroja.
15 Niech wasze dzieła będą wam powierzone, abyście otrzymali
odpowiednią zapłatę. Bądźcie więc cierpliwi wobec siebie
nawzajem w łagodności, jak Bóg wobec was.
16 Spraw, abym się Tobą radował we wszystkim.
ROZDZIAŁ 3
1 Ponieważ Kościół w Antiochii w Syrii, jak mi powiedziano,
dzięki waszym modlitwom; Ja także byłem bardziej pocieszony i
pozbawiony troski w Bogu; jeśli tak będzie, to przez cierpienie
dojdę do Boga; abym dzięki waszym modlitwom okazał się
uczniem Chrystusa.
2 Będzie bardzo stosowne, o najdostojniejszy Polikarpie, zwołać
wybraną radę i wybrać tego, którego szczególnie kochacie i który
jest cierpliwy w pracy; aby był posłańcem Boga; i aby udając się
do Syrii, wysławiał waszą nieustanną miłość na chwałę Chrystusa.
3 Chrześcijanin nie ma władzy nad sobą, lecz musi zawsze mieć
czas wolny, aby służyć Bogu. To dzieło należy zarówno do Boga,
jak i do was, kiedy je udoskonalicie.
4 Ufam bowiem, że dzięki łasce Bożej jesteście gotowi do
każdego dobrego dzieła, które wam się przystoi w Panu.
5 Znając więc wasze głębokie przywiązanie do prawdy, w tych
krótkich listach nawoływałem was.
6 Ponieważ jednak nie mogłem napisać do wszystkich kościołów,
musiałem nagle odpłynąć z Troady do Neapolis; bo taki jest
rozkaz tych, których przyjemnościom podlegam; czy piszecie do
kościołów, które są blisko was, jako pouczeni o woli Bożej, aby i
oni postępowali podobnie?
7 Niech zdolni wyślą posłańców; a pozostali niech wysyłają
swoje listy przez tych, których przez was posłacie, abyście byli
uwielbieni na wieki, których jesteście godni.
8 Pozdrawiam wszystkich po imieniu, zwłaszcza żonę Epitropa z
całym jej domem i dziećmi. Pozdrawiam Attalusa, mojego
ukochanego.
9 Pozdrawiam tego, którego uznacie za godnego posłania przez
was do Syrii. Niech łaska będzie zawsze z nim i z Polikarpem,
który go posyła.
10 Życzę wam wszystkim szczęścia w Bogu naszym, Jezusie
Chrystusie; w których trwać będziecie w jedności i opiece Boga.
11 Pozdrawiam Alce, moją ukochaną. Żegnamy w Panu.