1. . . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(
ב"ה
גליון נ"ז | פרשת ויקרא | ו' אדר שני Issue 57
MOSHIACH IN THE PARSHA
The word Vayikra, "and he called," is a unique expression in the
Torah. Rashi explains that it is an expression of love, an expression
which malochim use with one another. Hashem "called" Moshe
- expressed His love to him – before speaking, instructing or
commanding him.
This calling of love to Moshe reflects the revealed connection
between Hashem and the Yidden. The revelation of this connection
was in the resting of the shechina in the Mishkan and then in the
two Botei Hamikdosh.
Although in Golus we don’t have the revelation of Hashem's
connection with us, His love for us hasn’t decreased at all. It's only
the revelation of this love (which we had in the Mishkan and in the
Beis Hamikdosh) which we don’t see, the love itself is eternal.
If we wish to bring back this revelation of Hashem's love for us,
then we must reveal our love for a fellow Jew. We need to invest
personal effort for another person's benefit, in the same way that
we would invest in our own needs. We must realize that as long
as someone else has not left his inner Golus, we are in that same
Golus too!
Revealing our love for one another will cause and bring about
Hashem's "calling" to Moshe - the revelation of his love for us - once
again. Then the third Beis Hamidosh will be built and then there
will be Techias Hameisim, may it happen immediately, Amen!
וַיִּקְרָא אֶל מֹשֶׁה וַיְדַבֵּר יְהוָה אֵלָיו מֵאֹהֶל מוֹעֵד לֵאמֹר" )ויקרא א, א(
"
)Based on Likkutei Sichos Vol. 27(
כתב יד קודש
At the end of a Sicha, in which the Rebbe spoke about the urgent
need for Ahavas Yisroel, the Rebbe says, “And through this [Ahavas
Yisroel and Achdus Yisroel], we will merit – as mentioned earlier – a
Bittul of the general Golus (since the reason will have been removed,
etc.) And, immediately, HaShem will gather everyone and “A great
congregation (in the singular) will return there”, to our Holy Land, to
the Holy City of Yerushalayim – “a city that binds together”, and to the
Third Beis HaMikdosh – “The Mikdosh that Your hands worked”. With
the true and complete Geulah, through Moshiach Tzidkeinu, speedily
in our days.”
LIVING LESSONS
ויה"ר שבקרוב ממש "תרבה הדעת והחכמה כו'", תרבה החכמה בינה ודעת וההנהגה באופן
ד"האמת והשלום אהבו", באופן של שלום, אהבת ישראל ואחדות ישראל.
ועי"ז זוכים – כאמור – לביטול כללות ענין הגלות )מכיון שבטלה הסיבה כו'(, ומיד השם
ילקט את כאו"א ו"קהל גדול )לשון יחיד( ישובו הנה", לארצנו הקדושה, לירושלים עיר
הקודש – "עיר שחוברה לה יחדיו", ולבית המקדש השלישי – "מקדש אדנ-י כוננו ידיך",
בגאולה האמתית והשלימה ע"י משיח צדקנו, במהרה בימינו ממש.
All of his days, the Baal Shem Tov tried to recall
the Niggun of Yaakov Avinu, but was unable. What
was the story behind this longing? This is how he
told it over to his students:
“I heard a truly soul-stirring and beautiful melody in
my first Gilgul, as a sheep in Yaakov Avinu’s flock. This
was the Niggun that Yaakov would sing when he would
shepherd his sheep; with which he would pour his soul
before his Creator, until HaShem would heed his prayer
and bless his sheep.
“I have a tradition that Yaakov sent his sons off to
Mitzrayim with this Niggun, as well, as the Posuk says,
“Vayomer Aleihem Yisroel Avihem Im Kein Eifoh Zos Asu
Kichu Mi’Zimras Ha’Aretz” (In Hebrew, “Mi’Zimras”
can also be read “Mizmeres”, “the song of”).”
The Baal Shem Tov continued:
Only once have I heard the Niggun since then, as I was
passing a shepherd who was singing to his flock. When I
heard it, I nearly reverted into a sheep…”
When the Baal Shem Tov wanted to ascend to Eretz
Yisroel, he said:
“If I would merit the possibility to hear that Niggun one
more time, and I learned it, I would never forget it. And
when this Niggun would become known to all, Moshiach
would come…”

2. י ח י א ד ו נ נ ו מ ו ר נ ו ו ר ב י נ ו מ ל ך ה מ ש י ח ל ע ו ל ם ו ע ד
דאלאי גלות
In a letter to the president of Israel, the Rebbe writes about the way he imagined the Geulah and Moshiach's arrival,
"from the day I went to cheder." Throughout the years, the Rebbe “hot gekocht” in the Rambam which says that a Yid has to
be “machakeh l’bioso.” The Rebbe explained that it is to be understood literally: we are to actively await and do everything in our
power to hasten the Geulah. The Rebbe infused Chassidim with these feelings and values. During farbrengens, it was often felt that
Moshiach was going to come that second and the Rebbe would lead us to the Geulah.
A clear example of the above concept is found in the following Sicha from Shabbos Parshas VaYikrah 5745. In this Sicha, the Rebbe
compares the Bnei Yisroel who left Mitzrayim and our generation. Like the Yidden waited and anticipated the moment they would
be able to leave Mitzrayim, we too, cannot be satisfied by just learning Torah and doing mitzvos. We must actively await the Geulah
with bated breath and stand ready for the very second we will be able to leave Golus!
דערפון איז די הוראה פון ראש חודש ניסן ופ' החודש
צו יעדער אידן בגלות זה האחרון, וואס ״כימי צאתך
מארץ מצרים אראנו נפלאות״:
לכל לראש דארף יעדער איד וויסן אז אפילו ווען ער
געפינט זיך נאך אין גלות איז ער א ״ראש חודש״! און
וואס פאר א ראש חודש - ״ראש חודש של גאולה״,
״משבחר ביעקב ובניו קבע בו ר"ח של גאולה".
ד.ה. אז אפילו ווען ער שטייט בר"ח ניסן און געפינט
זיך נאך אין גלות, קומענדיק פון חודש אדר ווען מ׳האט
אים געזאגט אז "אכתי עבדי אחשורוש אנן, און ״דינא
דמלכותא דינא״ - דארף ער וויסן אז ער איז א ״ראש
חודש של גאולה״, א בן חורין.
און דערצו זאגט מען אים )דער צווייטער לימוד פון
פ׳ החודש, וועגן קרבן פסח(, אז ס׳איז ניט מספיק ער
זאל וויסן אז ער איז א בן חורין, נאר עס דארף זיך אויך
אויסדריקן בגלוי אין זיין הנהגה בפועל נאד זייענדיק אין
גלות - אז מ׳זעט אין זיין הנהגה בפועל אז ער איז מוכן
להגאולה.
דאס הייסט: אע״פ וואס א איד געפינט זיך נאך אין
גלות, און "אכתי עבדי דאחשורוש אנן, און ס׳איז ידוע
דער ווארט )וואס כ״ק מו"ח אדמו"ר האט איבערגעגעבן
בשם זיין פאטער דער רבי )מהורש׳׳ב( נ״ע(, אז נאר דער
אויבערשטער וועט אונז ארויסנעמען פון גלות - הייסט
עס ניט אז ער דארף זיך לייגן שלאפן, אדער ניט שלאפן
אבער גארניט טאן, אדער אפילו נאר לערנען תורה און
מקיים זיין מצוות, וואס לכאורה מה למעלה מזה? ס׳איז
דאך ״בראשית בשביל התורה, און אני נבראתי לשמש
את קוני, מאנט זיך פון אים בלויז אז ער זאל לערנען
תורה און מקיים זיין מצוות.
זאגט מען אים, אז פ׳ החודש לערנט אים, אז קיום
התומ״צ איז נאר ווייניק, נאר זיין תומ״צ דארף זיין
דורכגענומען און אין דעם דארף זיין ניכר ווי ער שטייט
אינגאנצן צוגעגרייט צו דער גאולה - ווארום כשהגיע
הקץ לא עכבן אפילו כהרף עין )ווי דאס איז געווען ״כימי
צאתך מארץ מצרים״.
ער קען מקיים זיין די מצוה פון אכילת קרבן פסח -
וואס לכאורה אין למעלה הימנו, ער איז מקיים א ציווי
ה', זאגט מען אים אבער אז דאס אליין איז נאך ניט
שלימות עבודת היום, נאר די שלימות בזה איז ״וככה
תאכלו אותו מתניכם חגורים גו'״, ער דארף עס עסן
אין אן אופן וואס אויף אים איז ניכר אז ער האלט בא
ארויסגיין פון גלות - ״מתניכם חגורים נעליכם ברגליכם
ומקלכם בידכם״!
עד״ז איז דער לימוד איצטער: קיום התומ"צ בזמן
הגלות איז א געוואלדיקער ענין, אבער בשעת מ׳שטייט
אין די לעצטע טעג פון גלות, עקבתא דעקבתא דמשיחא
- איז דאס אליין ניט עבודת היום. עבודת היום איז -
אז ער דארף מקיים זיין די תומ״צ אין אן אופן אז אויף
אים איז ניכר בגלוי, ביז אז א גוי זעט עס, אז ״מתניכם
חגורים נעליכם ברגליכם ומקלכם בידכם״, ער האלט
דעם שטעקן אין האנט און איז אינגאנצן גרייט צו דער
גאולה - ״עמדו הכן כולכם" - און ווארט אויף דער רגע
ווען ער באקומט די ידיעה אז משיח איז שוין געקומען,
גייט ער גלייך ארויס פון גלות אין דער גאולה האמיתית
והשלימה!
עבודת היום באשטייט דערפון - אז ער האלט דעם
שטעקן אין האנט און די מינוט וואס משיח קומט גייט
ער ארויס פון גלות אין דער גאולה!
וואס דאס איז כולל דעם ענין אז נאך זייענדיק אין גלות
דארף ביי א אידן זיין דער געשריי ״עד מתי אלקים אל
דמי לך אל תחרש ואל תשקט א-ל״, ער קען שוין ניט
ווארטן ביז ס׳וועט קומען די גאולה, און דאס דארף זיין
ניכר אויף אים בגלוי, ביז אז אפילו גוים דערזען דאס -
״וידעו כי אתה שמך ה׳ לבדך עליון על כל הארץ״.
און ער טוט עס אויף אין כל העולם וואס איז נברא
בשבילו. וואס דאס זאגט מען יעדער אידן ניט בכדי אז
דודך דעם זאל ביי אים צוקומען גאוה ח"ו, נאד בכדי
אז עד זאל וויסן זיין אחריות אז ע״י עבודתו דארף ער
מכריע זיין את כל העולם כולו לכף זכות און ברענגען
תשועה והצלה לכל העולם כולו.
און וויבאלד אז תורה מאנט דאס פון אים, האט ער
זיכער די כחות אויף דעם, ווארום "איני מבקש כו׳ אלא
לפי כחן", אז נאך אין די לעצטע רגעים פון גלות האט
מען בכח צו שטיין אינגאנצן צוגעגרייט צו דער גאולה,
און דערנאך גלייך ארויסגיין פון גלות, אין דער גאולה
האמיתית והשלימה, ״מיד הן נגאלין״ תיכף ומיד ממש.
)חלקים משיחת ש"פ ויקרא תשמ"ה – בלתי מוגה(
לע"נ
הרה"ח השליח דניאל יצחק ע"ה
בן יבלחט"א אפרים שליט"א
מוסקוביץ
נפטר ב' אדר ב' תשע"ד
והקיצו ורננו שוכני עפר והיא בתוכם
בגאולה האמיתית ווהשלימה
Learn Inyonei Moshiach
& Geulah
MoshiachMatters.org
Or by phone
559.670.1027
100’s on-line audio classes
מוקדש לזכות אבינו
כ"ק אדמו"ר מלך המשיח
לזירוז התגלותו המיידית
לעיני בשר תיכף ומיד ממש!
לע"נ
הרה"ח ר' מיכאל בן חיים משה
טייטלבוים ע"ה
נפטר ו' אד"ש תשס"ה
והקיצו ורננו שוכני עפר והיא בתוכם
בגאולה האמיתית ווהשלימה
If the reason why Hashem wanted us to stay in Golus is to
accomplish a Kiddush Hashem, He should just bring about the
Geula accomplishing the most ultimate Kiddush Hashem.
DIDYOUKNOW
)ש"פ תצוה תשנ"ב(