1. . . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(
ב"ה
גליון נ"ב | פרשת תרומה | א' אדר ראשון Issue 52
MOSHIACH IN THE PARSHA
וְעָשׂוּ לִי מִקְדָּשׁ וְשָׁכַנְתִּי בְּתוֹכָם" )שמות כה, ח(
Hashem commanded the Yidden to build Him a house wherein
he could dwell and be revealed - the Beis Hamikdosh.
A famous question on this Posuk is: why does this Tzivuy
regarding the one Mishkan end with a Loshon Rabim, "and I will
dwell in them" instead of "in it"?!
Chazal say that, when Hashem says "and I will dwell in them",
He is actually referring to each and every Yid. In addition to the
mitzvah of building the general Beis Hamikdosh, every Yid has a
responsibility to build their own, individual, Beis Hamikdosh. A
responsibility to make our own home and own room a Mikdash: A
house of Torah, Tefilah, and Tzedakah. We have a responsibility to
make sure that our actions, words, and all the details in our life be
Leshaim Shomayim and that we bring Kedusha into everything we
come in contact with.
Making a personal Mikdosh in our lives should also have a
physical and practical expression. This can be done through
placing a Siddur, Chumash and Tzedakah Pushka in each personal
Mikdosh.
These three things - Torah, Tefilah and Tzedaka - are specifically
connected to the Beis Hamikdosh, as they are its "three pillars":
Torah - the Aron in the Beis Hamikdosh which contained the
Luchos and the Aseres Hadibros. Also, the Beis Hamikdosh was
the seat of the Sanhedrin Hagdolah, from where all matters of
Horaah in Torah were made.
Tefilah - Avodas Hakorbanos; as we know, that Tefilah was
established to take the place of Korbonos. Also, the Posuk writes
in regard to the Beis Hamikdosh "Beisi Beis Tefillah", "My house is
a house of Tefillah".
Tzedakah - the Shulchan in the Beis Hamikdash, which was the
Zechus that caused Hashpaah of Chesed in the world. In addition,
the Beis Hamikdash had a room called the Lishkas Hachashoin,
to which Yidden would secretly donate money and poor people
would secretly collect it.
When a Yid makes a personal Mikdash for Hashem, Hashem
guarantees that "I will dwell in them". I will come and dwell, not
only in the Beis Hamikdash in Yerusholayim, but within each and
every Yid as well.
May our fulfilling this Tzivuy be a Zechus to bring about the
fulfillment of the Posuk's simple meaning as well, the building of
the third Beis Hamikdosh, with the coming of Moshiach.
"
כתב יד קודש
At the bottom of what appears to be an article or advertisement for "Nashim
the women's Chevra Kadisha, the Rebbe added - שתליט״א " D'gmilas Chesed Shel Emes
on a conclusion, drawing three stars and writing the Possuk from Yeshaya, regarding
the Geula, [Perek 25, Possuk 8,] "Hashem will eliminate [death forever], and He will
wipe away the tear from every face etc."
Perhaps we can derive the lesson, that we must constantly bear in mind and be in
continuous prayer for the imminent Geula. Whatever our acceptation may be, even
״אט אט קומט - or especially - one so Golusdik like Chevra Kadisha, we must know that
Moshiach is about to come. - משיח״
בלע גו' ומחה הוי' אלקים דמעה מעל כל פנים וגו'
)Based on Sichas Shabbos Parshas Shemini 5750(
When the Yidden arrived in Poland,
they stated "Poi Lin", which means
“we shall stay overnight here.” In other
words, they saw themselves as only
dwelling in Poland temporarily, until
the arrival of Moshiach, who will take
all Yidden to Eretz Yisroel.
Everything teaches us a lesson:
Firstly, a Yid must recognize that Golus
is a temporary overnight stay, which is
followed by the morning sun of Geula.
However – while we are in Golus
– we must “stay” – we must extract
the sparks of goodness through
attachment to Hashem – learning
Torah and doing Mitzvos in the land
where we are staying.
DIDYOUKNOW

2. י ח י א ד ו נ נ ו !מ ו owר נ Nו hו cר iaב י sh נ וo מ t Mל nך a ה W מ eש יWח ל ע ו ל ם ו ע ד
מוקדש לזכות אבינו
כ"ק אדמו"ר מלך המשיח
לזירוז התגלותו
המיידית תיכף ומי"ד ממ"ש!!!
דאלאי גלות
Did everything retract? Could it be that the buildup of our generation until the prime time for the coming of Moshiach in the
years 5751-2 was just another possibility of redemption destined to culminate in utter failure, as did all previous opportunities,
A support for this notion can be found in the Torah, when Yaakov feared that despite Hashem's unequivocal promise to return him
home safely, this may still have been retracted if Yaakov had meanwhile become soiled by sin.
Or maybe everything the Rebbe promised in those years happened, albeit in a more spiritual sense, rather than the literal interpretation
we imagined would unfold before our eyes?
If these questions bothered you, then this is the Sicha you're looking for.
The first thing the Rebbe sets straight is, that a prophecy foretelling good cannot be retracted, that is a clear Halacha Rambam. In fact, the
best evidence for this is the very story mentioned above, for although Yaakov Avinu was by no means superstitious, and if he was worried
that he had become tainted by sin there was certainly room for, nevertheless we now see that this episode ended with a splendid salvation.
The reason? Because Hashem assured him so.
Next, the Rebbe clarifies that if the Golus was only figurative, a figurative Geulah would suffice. Since however, the Golus is as literal as
it gets, the Geulah must be equally literal. A story which best expresses this idea is told of the Rebbe Maharash, who asked his father, the
Tzemach Tzedek, what happened with the Keitz of the year 5608? How is it that Moshiach still did not come? To the Tzemach Tzedek's
answer that the Likkutei Torah was printed, he objected "Father, we need the Geulah Bepashtus".
דערביי שטעלט זיך אבער די שאלה:
לאחרי ווי יעקב האט מנחם געווען אידן אין גלות מצרים
און מ'איז דערנאך ארויס בפועל פון גלות און געבויט דעם
משכן - ווי קומט עס אז עס זאל זיין נאך א גלות; וואס
פאר א נחמה איז דאס - ווען דערנאך איז מען ווייטער
אריין אין גלות?
האט דאס רש״י שוין באווארנט פריער: אע״פ וואס
דער אויבערשטער האט מבטיח געווען יעקב אבינו ]דער
זעלבער יעקב וועלכע האט געבראכט און איינגעפלאנצט
די ארזים אין ארץ מצרים[ "ואטיבה עמך״ - האט יעקב
מתפלל געווען ״הצילני נא מיד אחי גו'", ״נתמעטו זכיותי
כו' לכך אני ירא שמא משהבטחתני נתלכלכתי בחטא
ויגרום לי להמסר ביד עשו״.
ועד״ז בנדו״ד: אע״פ וואס דאס איז געווען א נחמה
בשלימותה - קען אבער זיין אז דערנאך יגרום החטא עס
זאל זיין נאך א גלות.
לפי״ז ווערט די שאלה לאידך גיסא: וויבאלד אז ס׳איז
דא דער חשש שמא יגרום החטא - וואס פאר א נחמה איז
דאס?
איז דאס אויך פארשטאנדיק פון די מעשה מיט יעקב
אבינו: אע״פ וואס יעקב האט טאקע מורא געהאט שמא
יגרום החטא, האט זיך אבער בפועל אויסגעוויזן ניט אזוי,
נאר "ואתה אמרת היטב איטיב עמך״, און בפועל האט
דער אויבערשטער אים מציל געווען מיד עשו. וכפס״ד
הרמב״ם, אז בשעת ס'איז דא א נבואה )והבטחה( לטובה
- מוז דאס סו"ס מקויים ווערן בפועל, ווארום ״כל טובה
שיגזור הא-ל אפילו על תנאי אינו חוזר״.
עאכו"כ איצטער - לאחרי ווי די גמרא ״האט
אפגע׳פסק'נט אז "כלו כל הקיצין ואין הדבר תלוי אלא
בתשובה״, און וויבאלד אז ״כל ישראל בחזקת כשרות״
״האט מען שוין זיכער תשובה געטאן -
במילא איז די שאלה ניט אויף די נחמה של יעקב אבינו,
נאר פארקערט: ווי קומט טאקע אז מ'געפינט זיך נאך אין
גלות?! ״עד מתי״ וועט זיך נאך ציען דער גלות?!
דארף מען דאך מנחם זיין אידן און זי ענטפערן אויף די
קשיא.
און דאס קען ניט זיין א תירוץ און נחמה נאר ע״ד הדרש
)״דרש רבי תנחומא״(, נאר דוקא ע״ד הפשט )אזוי ווי דער
גלות איז ע"ד הפשט(,
ווי דער רבי מהר״ש האט געפרעגט באם צ״צ לאחרי
ווי ס'איז געקומען דער קץ בשנת תר״ג ]כידוע מאמר
אדה״ז בזה[ - וואו איז די גאולה. האט אים דער צ"צ
געענטפערט: עס האט זיך דאך אפגעדרוקט דער לקו"ת.
האט אים דער רבי מהר״ש געענטפערט: מ'דארף האבן די
גאולה בפשטות.
ד.ה. אז עס זיינען דא צוויי סברות, און ביידע זיינען
אמת: איין סברא )פון צ״צ( אז מ׳האט די גאולה ונחמה
ע״ד הדרש - דורך הדפסת הלקו׳׳ת. און א צווייטע סברא
)פון רבי'ן מהר״ש( אז מ'דארף האבן די גאולה בפשטות,
ע״ד הפשט.
און די מסקנא בלייבט אז מ'דארף האבן די גאולה
בפשטות - ווי דער זון, דער רבי מהר״ש האט געזאגט -
דער זעלבער וואס האט געזאגט: די וועלט זאגט אז מ'קען
ניט ארונטער גייט מען אריבער, און איך זאג - מלחתחילה
אריבער!
און לאחרי ווי דער רבי מהר״ש האט אויפגעטאן דעם
דרך - איז אזא וואס זאגט אז לכתחילה דארף מען גיין
ארונטער - גייט ער ווי דער סדר העולם!
במילא - בלייבט די קשיא: וויבאלד אז ס'איז שוין ״כלו
כל הקיצין - ״עד מתי״ וועט מען זיך נאך געפינען אין
גלות?!
און מ'האט ניט קיין תירוץ אויף די קשיא!...
דער איינציקער און אמת'ער תירוץ איז - אז מ'ברענגט
גלייך די גאולה בפועל, "מיד הן נגאלין", און דער ביהמ״ק
השלישי, וואס איז בנוי )און נאכמער -( ומשוכלל למעלה,
איז יורד למטה,
״והקיצו ורננו שוכני עפר״, און משה רבינו בראשם,
צוזאמען מיט זיין עצמיות - ״ואתה תצוה״,
וכל זה - ברגע כמימרא, ותיכף ומיד ממש.
)חלקים משיחת ש"פ תצוה תשמ"ז בלתי – מוגה(
Learn Inyonei Moshiach
& Geulah
MoshiachMatters.org
Or by phone
559.670.1027
100’s on-line audio classes
לזכות
יעקב שאול שי' וויינפלד
לרגל יום הולדתו כ"א שבט
להצלחה בכל המצטרך
בגשמיות וברוחניות
לע"נ
מרת שיינא חוה בת ר' אליהו הכהן
הנדל
יארצייט כ' טבת
והקיצו ורננו שוכני עפר והיא בתוכם
בגאולה האמיתית ווהשלימה
LIVING LESSONS
The Rebbe explained to those present at the Purim Farbrengen
in 5716: The Torah promised that when Moshiach comes,
no Jew will be left behind. Nor will anyone be left out of the
teachings of Chassidus, therefore, when all the Yidden will
return to life by Techias Hameisim, all those who were opposed
to Chassidus, will beg Moshiach to teach them the inner parts
of Torah, so that they too, will know Chassidus.