Moshiach Weekly Ekev

1. . . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(
ב"ה
גליון ע"ט | פרשת עקב | כ' מנחם-אב Issue 79
MOSHIACH IN THE PARSHA
הַמּוֹלִיכֲךָ בַּמִּדְבָּר הַגָּדֹל וְהַנּוֹרָא נָחָשׁ שָׂרָף וְעַקְרָב וְצִמָּאוֹן אֲשֶׁר אֵין מָיִם" )דברים ח', טו(
The Golus we find ourselves in today, as we wait for the Geulah,
is compared to the Midbar where the Yidden wandered, waiting
to enter Eretz Yisroel. The desert they waited and wandered in is
described in Parshas Eikev as "...that great and awesome desert,
[in which were] snakes, vipers and scorpions, and drought,
where there was no water". These descriptions also refer to our
"Midbar", our present Golus, and to the obstacles that one can
face while in the "desert" of Golus.
In order to go out of Golus, we must first recognize and know
what Golus is. Only then can we know how to get out of it and
get to Geulah. "Yedias Hamachla Chatzi Harefua" - Knowing the
sickness is half its cure.
"Great (desert)": A desert is defined in Torah as "Makom Lo
Yoshav Odom Sham" - A place not inhabited by man. Since only
Yidden are referred to in the Torah as "Man" - "Odom", a desert
then is a place where all the nations, besides Yidden, live. Because
the non-Jew greatly outnumbers the Jew, a Jew can think that it is
a "Great Desert". This is the first obstacle, first step in a Jew's fall.
When he begins looking at the non-Jews as "greater" than him
and himself as "small".
"Awesome desert": This is another step in Golus. He starts
fearing (Yirah - Norah) the world, the great desert that surrounds
him. It seems to him that the world and the non-Jews have power
over him and he always worries "what will the Goyim think, say,
do..."
"Snakes": Then, he begins experiencing heat and passion for
worldly pleasures, like a snake whose venom burns. It starts
"
eating and gnawing at him from the inside and controlling him.
"Vipers": The increase of heat and passion for worldly pleasures
causes a decrease of his passion and inspiration for Judaism and
Kedusha. His inner flame fades. It gets consumed and absorbed by
his other pleasures.
"Scorpions": Any flame left in his heart at this stage, even not
of Kedusha, could still turn him back and reignite his passion for
Kedusha. However now he is like a scorpion whose venom cools.
He is taken over and controlled by coolness. He does not get
inspired or reignited. The spark of fire in his heart is getting frozen.
"Drought, where there was no water": In this stage, he has
fallen so low that even when he ultimately gets "thirsty" - drought,
he doesn't "get it" and realize that what he is thirsty for is water -
Torah (which is compared to water).
How can one get so low? Where does it start? From "Great
(Desert)". From a Yid, even secretly in a small corner of his heart,
giving chashivus to the world, the "desert", thinking that it is a
"Great Desert". This opens the way to the whole process.
In order to successfully "cross" this "desert" in peace, we need to
be very careful from falling into the first trap - "Great (Desert)".
We should not look at the desert surrounding us as "great",
then we won’t fall into the traps that follow it; begin fearing it,
experience passion for it etc. We should instead remember and
remind ourselves that we are specially chosen by Hashem from all
the nations and nothing and no one has any power over us. May
Hashem bring us Moshiach and the Geulah immediately!
כתב יד קודש
As usual the Rebbe would be Magiah the Sicha from the
previous Shabbos. Among the corrections on the Sicha of
Parshas Chukas 5751, are the following:
which translates "we will go to "גייען אין ארץ הקודש" Instead of
the Holy Land",
the Rebbe
פליען עם" wrote
we will fly with the clouds of heaven to Yerushalayim "ענני שמיא
and Beis Hamikdash Hashlishi.
והקיצו ורננו שוכני עפר, און דער בעל הגאולה בתוכם ובראשם, צוזאמען מיט אלע
אידן - נשמות בריאות בגופים בריאים - ובנערינו ובזקיננו ובבנינו ובבנותינו, פליען
עם ענני שמיא אין ארץ הקודש.
LIVING LESSONS
Rebbetzin Chaya Mushka A"h often said that Moshiach is in this
world and just has to be revealed. She would not elaborate.
In connection with this, she once told the Chassidic story that
transpired with R’ Menachem Mendel of Vitebsk, while residing
in Yerushalayim.
Someone went up to Har HaZeisim and blew a Shofar. News quickly
spread that Moshiach had come. When R’ Menachem Mendel heard
the news, he opened the window of his room and sniffed the air. He
proclaimed, “No, Moshiach has not come.”
The Rebbetzin said, “people wonder why he had to open the window.
Couldn’t he tell whether Moshiach had come by sniffing the air inside
his room? The answer is: the scent of Moshiach was always present in his
room, for Moshiach was there!

2. דאלאי גלות
In the Sicha of Shabbos Parshas Eikev 5744, the Rebbe quotes someone for declaring that just as Moshiach didn't arrive in the
past 1900 years, so too he won't necessarily arrive in the coming 1900 years.
But the Rebbe is more disgusted with the Lubavitcher who studies Chassidus and is involved in activities to hasten the coming of
Moshiach, and when he hears this statement he becomes confused. "Why are you confused? We already spoke more than one hundred and
one times the proofs that every Yid begs that Moshiach come now, not in a few months and most certainly not in a few years, Rachmono
Litzlan! Moshiach should come immediately!"
Then the Rebbe discusses the 'proofs' that when a Yid asks for Moshiach, he intends that it should be now. The basis for this is not from
I await him every day that He shall come", for this could be explained that "every day I - אחכה לו בכל יום שיבא the 'Ani Maamin' which states
await his arrival in the distant future".
Speedily cause the scion of David Your servant - את צמח דוד עבדך מהרה תצמיח Rather the basis is from the fact that after asking in Mincha
May our eyes behold Your return to Zion in mercy, when Maariv comes and Moshiach - ותחזינה ענינו בשובך לציון ברחמים to flourish, and
has not yet arrived he reiterates his request. This is clearly a sound proof that when asking for Moshiach in Mincha - he intended that
Moshiach come before the time for Maariv arrives.
בנוגע צו דעם וואס מ'רעדט אז א איד דארף שרייען ״עד
מתי״. ווען וועט שוין קומען די גאולה?! קומט דער יצר און
ברענגט ראיות ע״פ ״תורה״ אז מ׳דארף זיך אזוי ניט פירן:
ווייל ס׳איז ניט אונזער דרך, און ס׳איז ניט קיין סדר ע״פ
שו״ע.
איי מ׳זאגט ״אחכה לו בכל יום שיבוא״ - איז דער פירוש
בזה: ״אחכה לו בכל יום״, ״שיבוא״ - כ׳ווייס ווען, ביז אז
מ׳האט זיך אויסגעדריקט ־־ אז עס קען גאר זיין אז משיח
זאל קומען אין... 1900 יאר ארום רחמנא ליצלן!... כשם
ווי גלות האט זיך ביז איצטער געצויגן 1900 יאר - קען זיין
- טענה׳ט ער - אז עס זאל זין ציען נאך 1900 יאר רחמנא
ליצלן!...
לא הי׳ דבר כזה מעולם - ס׳איז נאך קיינמאל ניט געווען
אזא זאך אז איינער זאל זיך אונטערשטיין צו זאגן בגלוי
אז אידן קענען נאך זיצן שטעקן אין אזא גלות נאך 1,900
הונדערט יאר !
ואין פוצה פה ומצפצף!...
די הבהלה בזה איז נאכמער:
בשעת מ'פרעגט די שאלות ביי א חב"ד'ניק, וואס לערנט
חסידות און קאכט זיך און טוט אין ענינים וואס ברענגען
די גאולה, פרעגט מען ביי אים פון וואנעט נעמט מען אז
מ'דארף שרייען "עד מתי" און אז משיח זאל קומען תיכף
ומיד – ווערט ער צעטומלט:
וואס ווערסטו צעטומלט? מ'האט דאך שוין גערעדט מער
ווי מאה פעמים ואחת די ראיות לזה אז א איד בעט אז משיח
זאל קומען היינט און ניט לאחרי עטלעכע חדשים, ועאכו"כ
ניט נאך עטלעכע יאר ר"ל! משיח זאל קומען באלד!
ובכלל: עס שטייט "אחישנה", און די גמרא זאגט "כלו כל
הקצין ואין הדבר תלוי אלא בתשובה" – איז טו תשובה און
ברענג דורך דעם די גאולה! דו פוילסט זיך טאן תשובה – איז
"יגעתי ומצאתי", הארעוועט מיט זיך ביז דו וועסט תשובה
טאן, און דורך דעם איז "מיד הן נגאלין" )כפס"ד הרמב"ם(!
ובנוגע צו דעם עצם שאלה אז מ'קען דאך טייטשן "אחכה
לו בכל יום שיבוא", אז אחכה לו בכל יום, שיבוא" – אין א
משך זמן ארום, און ניט ביום זה ממש – איז דאס אויך קיין
שאלה ניט.
כמדובר כמ"פ, אז דער עיקר ויסוד וראי' אז מ'דארף
גלויבן, האפן און בעטן אז משיח וועט קומען היום ממש איז
ניט פון "אחכה לו בכל יום שיבוא", דאס איז מער ניט ווי
א סעיף וסניף ראי', נאר דער עיקר ועצם ראי' איז פון אן
אנדער ארט )כדלקמן(, און "אחכה לו בכל יום שיבוא" קען
מען טאקע לכאורה טייטשן אויף צוויי אופנים, "אחכה לו
)בכל יום( שיבוא" בכל יום, אדער "שיבוא" אין א משך זמן
)ר"ל( – אבער לאחרי וואס מ'ווייסט דער עיקר ועצם הראי'
אויף דעם, איז דאס שוין מגלה אז דער פירוש אין "אחכה לו
בכל שיבוא" איז – אז ער קומט ביום זה ממש.
דער עיקר ועצם ראי' לזה איז פון נוסח התפילה וואס
יעדער איד זאגט בכל יום בתפילת העמידה: "לישועתך קוינו
כל היום", "את צמח דוד עבדך מהרה תצמיח", ובשבת ויו"ט
– "ותחזינה עינינו בשובך לציון ברחמים":
בשעת מ'וועט זאגן "לישועתך קוינו כל היום" בתפלת
מנחה )לדוגמא( מיינט עס דאך ניט אז מ'בעט אז די ישועה
זאל זיין כ'ווייס אין וויפיל צייט ארום, און זיכער ניט אין 1900
יאר ארום )ר"ל(... נאר אז די ישועה זאל זיין היינט וברגע
זה ממש, "את צמח דוד עבדך מהרה תצמיח", "ותחזינה
עינינו)ניט די עינים פון מענטשן בדור אחר( בשובך לציון"!
ווארום אויב דאס מיינט אז די ישועה זאל קומען כ'ווייס
וויפיל צייט ארום – פארוואס חזר'ט דאס איבער נאכאמאל
בתפלת ערבית, וואס איז גאר "רשות"?! נאר זיכער מיינט
מען דערמיט בתפלת מנחה אז די ישועה זאל קומען גלייך,
בשעת עס קומט זמן תפלת ערבית און משיח האט זיך ח"ו
פארהאלטן – דעמולט בעט מען ווידער אמאל "לישועתך
קוינו כל היום" אז ער זאל קומען גלייך, א.א.וו.
)חלקים משיחת ש"פ עקב תשד"מ – בלתי מוגה(
מוקדש לזכות אבינו
כ"ק אדמו"ר מלך המשיח
לזירוז התגלותו המיידית
לעיני בשר תיכף ומיד ממש!
לע"נ
ר' צבי אלימלך בן יעקב מאיר ע"ה
שונפלד
נפטר בשיבה טובה כ"ו ניסן
תשע"ג
והקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם
בגאולה האמיתית והשלימה
Right before R’ Levik, the Rebbe’s father, passed away, R’
Hershel Rabinowitz stood near him and saw his lips moving, but
all he could make out were fragmented sentences accompanied
י ח י א ד ו נ נ ו מ ו ר נ ו ו ר ב י נ ו מ ל ך ה מ ש י ח ל ע ו ל ם ו ע ד
לע"נ
ר ' דוד שמואל ע"ה בן יבדלחט"א
זלמן גרשון שליט"א
נפטר בדמי ימיו י"ד אייר תשע"ד
והקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם
בגאולה האמיתית והשלימה
לזכות
ה רה"ח ר' שלום מרדכי הלוי
בן רבקה רובאשקין
שיצא מן המיצר אל המרחב
תיכף ומיד ממש!
by deep, anguished sighing: "Oy V'ikvosecho Lo Noda’u (his
footsteps are not known) (Tehillim Kappitel 77) . . Oy, Ikvisa
D'meshicha.
DIDYOUKNOW