1. גליון ט' | פרשת שמיני | כ"ו ניסן
ב"ה
Issue 9
Following the story of Nadav and Avihu, Hashem told Aharon that Kohanim are forbidden to serve in the Beis Hamikdash while Shikor (intoxicated). The Kohanim were divided into shifts and had a schedule. It was the job of each Kohen to make sure not to drink alcohol on his day.
In fact, according to some, this Halacha still currently applies although the Beis Hamikdash is not standing, and a Kohen today should never become intoxicated. The simple reason being, it is very likely the Beis Hamikdash will be built today and the Kohanim's service will be needed. Therefore, Kohanim need to stay sober, alert and ready.
There are two ways through which an intoxicated person can become sober. He can sleep or wait K'dei Hiluch Mil- about eighteen to twenty-four minutes. Since a kohen is currently never allowed to become intoxicated, it clearly follows that within only twenty-four minutes from this moment, we can expect to find ourselves deep in Geulah, the Beis Hamikdash already built and Korbanos waiting to be brought!
From this we learn just how practical and real our waiting and hoping for Moshiach should be. It needs to permeate and effect every moment and each detail of our lives.!
)לקו"ש ח"ב עמ' 618 )
,, יַיִן וְ שֵׁכָר אַל תֵּׁ שְתְּ אַתָּה וּבָנֶיךָ אִתָּךְ בְּבֹאֲכֶם אֶל אֹהֶל מוֹעֵׁד וְלֹא תָמֻתוּ חֻקַּת עוֹלָם לְדֹרֹתֵׁיכֶם:" )ויקרא י, ט(
כתב יד
In one of the first years of the Rebbe’s Nesius, the Rebbe asked his Mazkir, Rabbi Sholom Mendel Simpson, to visit one of the big supporters of Lubavitch of the past. The reason was to find out his current relationship with Lubavitch.
Upon the completion of his visit, Rabbi Simpson wrote a Duch to the Rebbe describing what had happened. He explained how the supporter was always close to Lubavitch until the Frierdiker Rebbe started Shtureming about Moshiach with the Kol Korehs and even started writing a Sefer Torah, which he called Moshiach’s Sefer Torah. Since then, he was Nisrachek from Lubavitch, saying he did not believe anyone knows when Moshiach will come.
The Rebbe replied to Rabbi Simpson’s Duch: "If so, he should also be Nisrachek from all others who have made Kitzin, and they are..." The Rebbe then listed numerous Rishonim and Achronim, who have made a Keitz.
(One of the Rishonim whom the Rebbe mentioned made a Keitz that Moshiach will come around 5700, just three years before the Frierdiker Rebbe’s Keitz of "L’alter L’tshuvah - L’alter L’geulah". The Rebbe therefore added and underlined the time of that Keitz.)
עפ"ז צריך הוא להתרחק מן כל אלו שאמרו קץ והם: ר' סעדי' גאון, רש"י )בפי' לדניאל
ז, כה(, ח, יד, רמב"ם )אגרת תימן(, ראב"ע )דניאל יא, ל(, בעלי התוס' ח, יד. עה"ת
)הדר זקנים ר"פ וישב( הרמב"ן)בס' הגאולה(, דון יוסף אבן יחייא בפי' על המגילות
]"בסוף ה' אלפים ת"ש שנה בקירוב"[, ר"י אברבנל )בס' מעיני הישועה ובכ"מ( אוה"ח
)ר"פ צו(, הגר"א )פי' לספרא דצניעותא( מעשה אורג על המשניות )מע"ש פ"ה מ"ב(
בשם האריז"ל. ועוד ועוד.
וראה ג"כ סנה' צז, ב. זח"א קלט, ב.
Part of the Duch 

2. It was the middle of the year 5751 (1991), a year in which Chassidim were utterly conscious that this is the year of אראנו נפלאות , "I will show you wonders."
From the beginning of the year, the Rebbe stressed this is the year which the Midrash describes as Shono sh'Melech HaMoshiach nigleh bo, "the year during which Melech HaMoshiach will be revealed." From sicha to sicha the Rebbe continued emphasizing that according to all signs, we will soon witness Moshiach’s arrival. Everyone felt that Golus is coming to an end. The Rebbe is the leader and he will be the one to fulfill the purpose of creation. We should not interfere.
Then, on chof ches Nissan, an incident took place that shook everyone up. It changed the entire perception and attitude. It was Thursday and the Rebbe had recently returned from the Ohel. Immediately after davening Ma’ariv, the Rebbe indicated that he wished to say a Sicha. The special Shtender was set up instantly and the Rebbe started to speak. The Rebbe spoke at length about many inyonim: the specialty of the date Chof Ches Nissan, the month of Nissan, Arenu Niflaos, and the special virtues of redemption. Then came these historic words:
"And after all this, the biggest surprise arises: How will a group of ten Jews congregate together and, not looking at all of the above, they still have not brought Moshiach. This is not understood whatsoever!"
Next, the Rebbe continued with strong expressions about the failure that prevails in connection with bringing the Geulah, the lack of recognizing " הנה זה בא " (behold, this one [Moshiach] comes), the lack of genuine desire and demanding redemption and the lack of action. Following this, came the historic announcement heard from the Rebbe:
"What further can I do to effect this (that Yidden should truly demand and effect the coming of Moshiach)? I do not know! And being that everything I have done until now is להבל ולריק (in vain and nothingness), nothing came from it. We remain in Golus, and more than this, we remain in an internal Golus with regards to Avodas Hashem. The only thing I can do is to give this over to each one of you: טוט אלץ וואס איר קענט Do everything you can to bring Moshiach immediately. This should be done with the “lights” of Tohu, but the “Kaylim” of Tikkun. I have done everything that is within my ability. From now on, do all that is within yours!“
Chassidim all over the world were in complete shock, but everyone understood one thing - what was until now is not what will be from now on. The only thing on the agenda now is to bring Moshiach!
Lubavitch was alive with an unprecedented energy. Farbrengens to discuss what should be done were held; the farbrengens lasted through the night - night after night. Wherever you turned, in 770 and on street corners, Chassidim were discussing the Rebbe's message. More tanks went out every Friday on Mivtzoim all over New. In addition, emergency meetings were held among Anash and Temimim where it was decided to choose practical things to accomplish. Not everyone knew what to do, but they knew that something fundamental must change now!
כמדובר כמה פעמים אז דאס אלץ פארבונדען
אויכעט מיט ענין הצדקה, און אלץ פארבונדען
מיט די גאולה האמיתית והשלימה.
ובמילא ווערט זיך תמיהה הכי גדולה ווי קומט
עס אז ס'קלייבט צען אידן צוזאמען, און ניט
קוקנדיק אויף די אלע ענינים, נאך ניט
אראפגעבראכט משיח'ן! דבר הכי אינו מוכן כלל
וכלל.
און דערנאך קומען צוגיין און אויפטאן א
סברא, סאיז דא נאך א שאלה און נאך אן ענין, א
פארברנעגען, ובמילא מ'וועט נאכאמאל
פארשרייבען, און דערנאך וועט זיין די מתמידים,
וואס דאס האלטן און געדיינקען, וואס פארשריבען
געווארען, און אין דעם בלייבט דאס, און רחמנא
ליצלן סאיז רעכט אז היינט ביינאכט זאל ניט
קומען משיח, און אויך מארגען נאך ניט קומען
משיח, און אויך איבער מארגן נישט קומען משיח.
און משרייט טאקע און מהייסט אז מזאל
שרייען עד מתי וכו', אויב מ'האט געשרעיי מיט אן
אמת, און מ'האט געמיינט מיט אן אמת, משיח
שוין לאנג געקומען, צוזאמען מיט די גאולה
האמיתית והשלימה.
וואס נאך איך קען טאן אין דעם איך וויס
נישט, ווארום אלץ וואס איך האט געטאן ביז
איצטער געווען להבל ולריק, גארנישט האט ארויס
דערפון, מ'בלייבט אין גלות, ויתירה מזו - מיר
זיינען אין גלות פנימי בנוגע לעניני עבודת השם,
וכמדובר כמה פעמים.
במילא, די איינציקע זאך וואס איך קען טאן,
איך גיב דאס איבער צו יעדער פון אייך, און טוט
אלץ וואס איר קענט, און זעט אראפבריינגען
משיח'ן תיכף ומיד ממש, אין אופן פון ענינים
דאורות דתוהו, אבער אין כלים דתיקון.
ויהיה רצון אז סוף כל סוף זאל מען געפינען
צען אידן אז זאל איין עקשנענן און זאגען אז זיי
מוזן אויספירן ביי הקב"ה צו ברענגען משיח,
ומכיון אז 'עם קשה עורף', 'וסלחת לעוונו
ולחטאתינו ונחלתנו', איז א זיכערע זאך, אז דער
אויבערשטער וועט אראפברענגען די גאולה
האמיתית והשלימה תיכף ומיד ממש.
און אויף ממהר וואס איך קען נאך טאן אין
דעם, צו מאכן יעדער פון אייך אויף א שליח
לצדקה.
ויהי רצון, אז איך האב געטאן אלץ וואס קען,
און מכאן ולהבא טוט אלץ וואס איר קענט.
ויהי אז מזאל געפינען צווישן זיך על כל פנים
איין צוויי דריי, וואס זאל אן עצה געבן, וואס
צוטאן, און אזוי מ'זאל טאן ועוד והוא העיקר - אז
מ'זאל אויספירן, אז ס'וועט זיין תיכף ומיד ממש,
ומתוך שמחה וטוב לבב!
In addition, emergency meetings were held among Anash and Temimim where it was decided to choose practical things to accomplish. Not everyone knew what to do, but they knew that something fundamental must change now!
At the next Farbrengen, on Shabbos Parshas Shemini, one of the Chassidim who does much to bring Moshiach requested that the Rebbe should tell Hashem to send Moshiach, that Moshiach should come now. Afterwards, the Rebbe explained:
"I have enough to do. Do not impose on me any more work. What is there for me to do? I know myself what to do... and in regards to bringing Moshiach, I know myself what I should do and I am doing as much as I am able. And after all that has been done until now, Moshiach has not yet come... As I said and stressed: The mission is in your hands to do everything you can do. Each individual himself must begin acting to bring Geulah!"
Chassidim got the point. They understood the message. Moshiach is not a private matter of the Rebbe. Bringing Moshiach is the personal interest of every single Chossid, and therefore it touches every Chossid. Each of us must do all we can to bring Moshiach. This is our personal calling.
All of Anash did not stop. Every day Chassidim came up with new ideas of how to bring Moshiach. During the summer of תנש"א , hundreds of new initiatives were born and put into action. In the beginning of Chodesh Iyar, a few Chassidim established something new: "The Global Headquarters to Bring Moshiach." Signs everywhere told people to prepare their family and friends for the coming of Moshiach. All Chabad Chassidim were busy with one message, to bring Moshiach. These initiatives were the ideal life of every Chossid; to give nachas to the Rebbe and fulfill the ultimate mission!
During the summer, the Rebbe gave fifty )!(tshuvos encouraging and blessing the actions to bring the Geulah. Soon after, by dollars, the Rebbe stated: "It is necessary that Yidden should act to bring the coming of Moshiach." One woman told the Rebbe: "You, Rebbe, you have to bring Moshiach." The Rebbe answered: "If I am a Rebbe, then I spoke clearly. This should be done by all of Am Yisroel, including you, and including this person and including this person” - while saying this, the Rebbe pointed to people who were standing there.
Since the above-mentioned Sicha, the shlichus to hasten the Geulah has moved to first on the agenda; it is first in the minds and thoughts of Chassidim. This is the demand of the Rebbe to each and every one of us, a mission which burns in our hearts and directs our lives to this very day: "Do everything you can to bring Moshiach!“
טוט אלץ וואס איר קענט,
און זעט אראפבריינגען
משיח'ן תיכף ומיד ממש

3. י ח י א ד ו נ נ ו מ ו ר נ ו ו ר ב י נ ו מ ל ך ה מ ש י ח ל ע ו ל ם ו ע ד
On Shabbos Parshas Shmini 5751, only two days after the earth-shattering Sicha of 28 Nissan, Chassidim were still quite in shock and confused from the unheard of things they had heard just days earlier. During the Rebbes Farbrengen one of the Alte Chassidim, Reb Itchke Gansburg, got up and said amidst tears that being that "Tzadik Goizer V'HaKodosh Boruch Hu Mekayem" the Rebbe should make a decree and force Hashem to bring Moshiach immediately.
In the Sicha which followed the Rebbe responded to his request, saying that he is Moichel the Toivah of those who are trying to find for him an "Avodah Chadosha". Instead, the Rebbe said, everyone must be involved in trying to figure out what they must add in order to bring the Geulah. What is needed is simple to add in learning Torah, Nigleh and Chassidus, and to be Mekayem Mitzvos B'hidur. Chassidim recount that in the weeks following this Sicha Anash and Tmimim were driven and totally involved in learning, Avodas HaTfillah and whatever Chassidus demands. Everyone was coming up with different ideas and in this was the whole "Ruach Hachayim" of Chassidim: What more can we add to make Moshiach come even sooner?
דערפון האט מען א הוראה בנוגע צו דער עבודה
פון א אידן, ובענין שהזמן גרמא – צו ברענגען די
גאולה האמיתית והשלימה:
א איד קען דאך טענה'ן: וויבאלד אז ער איז א
מדוד ומוגבל, כולל מצד די הגבלות פון טבע העולם,
און חלק חשוב מהיום איז ער עסוק )ע"פ תורה( אין
דברי רשות, אכילה שתי' לינה, און בפרט אין זמן
הגלות ווען ס'איז דא כמה מדידות והגבלות והעלמות
אויף עבודת ה' בשלימות וכו' וכו' – האט ער לכאורה
אפילו ניט דעם כח צו טאן אן עבודה קטנה יותר,
עאכו"כ ניט דער כח צו ברענגען די גאולה האמיתית
והשלימה?!
זאגט מען אים – אז ביאת המשיח איז "תלוי
במעשינו ועבודתינו כל זמן משך הגלות" דוקא, און
וויבאלד אז די גאולה איז נאך ניט געקומען איז דאס
גופא א ראי' אז ס'איז תלוי אין "מעשינו ועבודתינו"
פון איצטקן דור.
און וויבאלד אז "אני נבראתי לשמש את קוני" –
יעדער איד, אנשים נשים וטף, און "איני מבקש כו'
לפי כחן" ]און ניט נאר וואס "מבקש כו' לפי כחן"
נאר דער אויבערשטער איז אויך מסייע אין דער
עבודה ו"הקב"ה עוזרו"[ – איז פארשטאנדיק אז
יעדער איד האט די כחות צו טאן "מעשינו ועבודתינו"
לשמש את קונו,
. . .ובפשטות:
יעדער איד, אנשים נשים און אפילו טף, האט די
אחריות צו מוסיף זיין אין זיין עבודה צו ברענגען
משיח צדקנו בפועל ממש!
דערפון איז פארשטאנדיק, אז עס האט קיין ארט
ניט אז אנשטאט אליין טאן זאל מען זיך פארלאזן
אויף אנדערע אדער ארויפליייגן די ארבעט אויף
אנדערע – נאר דאס איז די עבודה פון כל אחד
ואחת, יעדערער דארף אליין טאן זיין עבודה "לשמש
את קוני" )צוליב וועלכע "אני נבראתי"(, און ס'איז
זיכער אז ער האט אויף דעם כחות )ווארום "איני
מבקש כו' אלא לפי כחן" כנ"ל(.
און אין וואס באשטייט די עבודה – איז דאס אויך
בפשטות: אין מוסיף זיין בתורה ומצוות, אין לימוד
התורה – נגלה דתורה און פנימיות התורה, און אין
קיום המצצות בהידור, כולל ובמיוחד בענין שהזמן
גרמא – קיום המנהג )ווי דער אלטער רבי שרייבט
בסידורו( צו זאגן )און לערנען( פרקי אבות )נאך
תפילת מנחה( בשבתות בין פסח ועצרת, ובכל שבתות
הקיץ.
און נוסף צו אליין מוסיף זיין בזה- דארף מען
אויך משפיע זיין אויף אנדערע זיי זאלן מוסיף זיין
]ובפרט אויב ביי אים )דער משפיע( אליין האט פריער
געפעלט אין שלימות קיום עבודתו, דארף ער דאך
מוסיף זיין בזה בכפליים לתושי', כולל דורך משפיע
זיין אויף אנדערע אין דעם[, ובכללות העבודה פון
הפצת התורה והיהדות והפצת המעינות חוצה וועלכע
ברענגט במיוחד "אתי מר" דא מלכה משיחא.
וכל זה – מתוך הצפי' והתשוקה וכו' חזקה צו
דער גאולה – "אחכה לו בכל יום שיבוא", ווי מ'זאגט
עס בכל יום בתפלה: "ותחזינה עינינו בשובך לציון
ברחמים", און )בימי החול( – "את צמח דוד עבדך
מהרה תצמיח". וכמדובר כמ"פ.
ויה"ר אז דורך די אלא החלטות טובות פון אידן
בכל מקום שהם צו מוסיף זיין בעבודתם, ועאכו"כ
דורך קיום ההחלטות בפועל – זאל דאס שוין פועל
זיין פעולתו, און מיד, און ברענגען די גאולה
האמיתית והשלימה ע"י משיח צדקנו, וכימי צאתך
מארץ מצרים אראנו נפלאות, ועוד ועיקר – תיכף
ומיד ממש.
)משיחת ש"פ שמיני תנש"א – מוגה(
דאלאי גלות
לזכות החייל בצבאות ה' ניסן אייזיק שיחי'
יהי רצון שיגדלוהו לתורה ולחופה ומעשים טובים, לנחת רוח כ"ק אדמו"ר מה"מ.
לזכות הוריו הרה"ת ר' שניאור זלמן וברכה שיחיו
שפריצער
נדבת ע"י
זקניו הרה"ת ר' יעקב מרדכי וזוגתו ראשא רחל שיחיו שפריצער
הרה"ת ר' אלימלך וזגותו שיינא מושקא שיחיו טיפענברון
הרה"ח ר' אלעזר קלמן וזוגתו חנה טיפענברון
לעילוי נשמת
הרה"ח ר' משה אליהו בן ר' אברהם יצחק ז"ל
גערליצקי
שליח רבותינו נשיאנו במאנטריאל
נלב"ע כ' ניסן תש"ע
A family of Kohanim from Miami, with only daughters, used to go into Yechidus every year close to Yud Beis Tammuz. At the end of each Yechidus, they would always ask for a Brocha to be blessed with a baby boy. However, the Rebbe would never answer. When they realized the Rebbe did not answer their request every time, they stopped asking for the Brocha.
One year, they were very surprised when the Rebbe unexpectedly asked them, "And what about children? Moshiach is coming and we need Kohanim to serve in the Beis Hamikdash. A year later, the family had a baby boy on Yud Beis Tammuz. They named him Yosef Yitzchok.
)כפר חב"ד, תמוז ס"ו(
The Beis Hamikdash will be built with the twelve stones which Yaakov Avinu used for protection as he slept on Har Hamoria.
)ביאור המאמרים על תנחומא,
תולדות יג(