The Book of Zephaniah is the ninth of the Twelve Minor Prophets of the Old Testament and Tanakh, preceded by the Book of Habakkuk and followed by the Book of Haggai. Zephaniah means "Yahweh has hidden/protected," or "Yahweh hides".

1. Sofonías
CAPÍTULO 1
1 Palabra de Xehová que lle dirixiu a Sofonías, fillo
de Cuxi, fillo de Guedalías, fillo de Amarías, fillo
de Ezequías, en tempos de Ioxías, fillo de Amón,
rei de Xudá.
2 Devorarei por completo todas as cousas da terra,
di o Señor.
3 Devorarei homes e animais; Devorarei as aves do
ceo e os peixes do mar, e os tropezos cos malvados;
e exterminarei o home da terra, di o Señor.
4 Estenderei tamén a miña man sobre Xudá e sobre
todos os habitantes de Xerusalén; e exterminarei
deste lugar o resto de Baal, e o nome dos quemarim
cos sacerdotes;
5 E os que adoran o exército do ceo sobre os
tellados; e os que adoran e xuran polo Señor, e os
que xuran por Malcam;
6 E os que se afastan do Señor; e os que non
buscaron a Xehová nin preguntaron por el.
7 Cala diante do Señor Deus, porque o día do Señor
está preto, pois o Señor preparou un sacrificio e
pediu aos seus hóspedes.
8 E acontecerá que o día do sacrificio de Xehová
castigarei aos príncipes, aos fillos do rei e a todos
os que están vestidos con roupas estrañas.
9 Nese mesmo día castigarei tamén a todos os que
salten o limiar, que enchen de violencia e de engano
as casas dos seus amos.
10 E acontecerá naquel día, di o Señor, que haberá
o ruído dun berro dende a porta dos peixes, e un
ouveo dende o segundo, e un gran estrépito dende
os outeiros.
11 Ouveedes, habitantes de Maktes, porque todo o
pobo comerciante está destruído; todos os que levan
prata son cortados.
12 E acontecerá nese tempo que escrutarei
Xerusalén con candeas e castigarei aos homes que
están asentados sobre as súas lías, que din no seu
corazón: "O Señor non fará ben nin fará mal".
13 Polo tanto, os seus bens converteranse nun botín
e as súas casas nunha desolación; tamén edificarán
casas, pero non as habitarán; e plantarán viñas, pero
non beberán o seu viño.
14 O gran día de Xehová está preto, está preto e ten
moita présa, a voz do día de Xehová: alí o poderoso
clamará amargamente.
15 Ese día é un día de ira, un día de angustia e
angustia, un día de desperdicio e desolación, un día
de tebras e sombríos, un día de nubes e escuridade
espesa,
16 Un día de trompeta e alarma contra as cidades
cercadas e contra as torres altas.
17 E traerei angustia sobre os homes, para que
anden coma cegos, porque pecaron contra o Señor,
e o seu sangue será derramado como po e a súa
carne como o esterco.
18 Nin a súa prata nin o seu ouro poderán libralos
no día da ira do Señor; pero toda a terra será
devorada polo lume dos seus celos;
CAPÍTULO 2
1 Reúnense, si, reúnense, nación non desexada;
2 Antes de que saia o decreto, antes de que pase o
día como a palla, antes de que a ira ardente do
Señor chegue sobre ti, antes de que chegue sobre ti
o día da ira do Señor.
3 Buscade ao Señor, todos os mansos da terra, que
fixestes o seu xuízo; Busca a xustiza, busca a
mansedume: pode ser que estades escondidos no día
da ira do Señor.
4 Porque Gaza será abandonada, e Ascalón unha
desolación: expulsarán a Asdod ao mediodía, e
Ecrón será arrancada.
5 Ai dos habitantes da costa do mar, a nación dos
quereteos! a palabra do Señor está contra ti; O
Canaán, terra dos filisteos, destruireiche ata que non
haxa habitante.
6 E a costa do mar será vivendas e chalés para
pastores e rediros para rabaños.
7 E a costa será para o resto da casa de Xudá;
alimentaranse con ela; nas casas de Ascalón
deitaranse á tardiña, porque o Señor, o seu Deus, os
visitará e afastará os seus cativos.
8Escoitei o oprobio de Moab e os insultos dos fillos
de Amón, cos cales insultaron ao meu pobo e
engrandecéronse contra as súas fronteiras.
9Por iso vivo eu, di o Señor dos exércitos, o Deus
de Israel, Moab será como Sodoma, e os fillos de
Amón como Gomorra, crianza de ortigas e salinas,
e desolación perpetua: o resto do meu o pobo
saqueaalos, e o remanente do meu pobo os posuirá.
10 Isto terán por soberbia, porque se enfadaron e se
engrandeceron contra o pobo do Señor dos
exércitos.
11 O Señor será terrible para eles, porque morrerá
de fame a todos os deuses da terra; e os homes
adorarán a el, cada un dende o seu lugar, ata todas
as illas dos pagáns.
12 Tamén vós, etíopes, seredes mortos pola miña
espada.
13 E estenderá a súa man contra o norte e destruirá
a Asiria; e fará de Nínive unha desolación e seca
como un deserto.

2. 14 E deitaranse no medio dela os rabaños, todas as
bestas das nacións: tanto o corvo mariño como o
avetoro aloxaranse nos seus linteis superiores; a súa
voz cantará nas fiestras; a desolación será nos
limiares, porque el descubrirá a obra de cedro.
15 Esta é a cidade alegre que habitaba descoidada,
que dixo no seu corazón: "Eu son, e non hai
ninguén fóra de min: como se converteu nunha
desolación, nun lugar para deitarse as bestas! todo o
que pase por ela asubiara e moverá a man.
CAPÍTULO 3
1 ¡Ai da inmunda e contaminada, da cidade
opresora!
2 Ela non obedeceu a voz; non recibiu corrección;
ela non confiaba no Señor; non se achegou ao seu
Deus.
3 Os seus príncipes dentro dela son leóns ruxidores;
os seus xuíces son lobos da noite; non roen os ósos
ata mañá.
4 Os seus profetas son persoas leves e traidoras: os
seus sacerdotes contaminaron o santuario, violaron
a lei.
5 O Señor xusto está no medio del; non fará
iniquidade: cada mañá saca á luz o seu xuízo, non
falla; pero o inxusto non coñece vergoña.
6 Exterminei as nacións: as súas torres están
desoladas; Destruín as súas rúas, para que ninguén
pase; as súas cidades son destruídas, de xeito que
non hai home nin hai habitante.
7 Eu díxenme: "De certo me temerás, recibirás
instrución; así que non se lles cortará a morada,
como sexa que eu os castiguei: pero levantáronse
cedo e corrompieron todas as súas accións.
8Por iso, di o Señor, agardade en min ata o día en
que eu me levanto á presa, porque a miña
determinación é reunir as nacións, para reunir os
reinos, para derramar sobre eles a miña ira, toda a
miña ira ardente. : porque toda a terra será devorada
co lume dos meus celos.
9 Pois entón converterei ao pobo unha lingua pura,
para que todos invoquen o nome de Xehová, para
servirlle de acordo.
10 De alén dos ríos de Etiopía, os meus suplicantes,
a filla dos meus dispersos, traerán a miña ofrenda.
11 Nese día non terás vergoña de todas as túas
accións coas que transgrediste contra min, porque
entón quitarei de en medio de ti aos que se alegran
do teu orgullo, e xa non te farás altivez pola miña
culpa. monte santo.
12 Tamén deixarei no medio de ti un pobo aflixido
e pobre, e confiará no nome do Señor.
13 O remanente de Israel non fará iniquidade nin
falará mentira; nin se atopará na súa boca unha
lingua enganosa, porque alimentarán e deitaránse, e
ninguén os asustará.
14 Canta, filla de Sión; grita, Israel; Alégrate e
alégrate de todo corazón, filla de Xerusalén.
15 O Señor quitou os teus xuízos, expulsou o teu
inimigo: o rei de Israel, o Señor, está no medio de ti:
xa non verás o mal.
16 Naquel día diráselle a Xerusalén: "Non teñas
medo; e a Sion: Non deixes que as túas mans estean
folgadas".
17 O Señor, o teu Deus, é poderoso no medio de ti;
salvará, alegrarase por ti con alegría; descansará no
seu amor, alegrarase por ti co canto.
18 Reunirei os que están tristes pola asemblea
solemne, os que son de ti, para os que o oprobio da
mesma era unha carga.
19 Velaquí, nese momento vou desfacer todos os
que te aflixen; e conseguirei eloxios e sona en todas
as terras onde foron avergonzadas.
20 Nese tempo traereiche de novo, mesmo no
tempo en que te reúna, porque porrei de ti un nome
e un eloxio entre todos os pobos da terra, cando
volva a catividade ante os teus ollos, di o Señor.