Gazeta "JEMI EDHE NE" - Mujore për fëmijë, botim i ALB-AID. Donator: Norwegian Embassy, Prishtina, Kosove Aktivizohuni në veprimtaritë e shkollës në se doni që zëri juaj të dëgjohet dhe vota juaj të numrohet. Nxënësi Ledion Onuzi vlerësohet nga OSBE me vendin e parë. Ledion Onuzi, nxënës në shkollën e mesme “Havzi Nela” Kukës, ka zënë vendin e parë në konkursin me titull “Rinia dhe Demokracia” ku u përfaqësua me esenë “Çfarë është Demokracia për mua”. Ky aktivitet është organizuar nga prezenca e OSBE-së në Shqipëri në kuadrin e një projekti për forcimin e pjesëmarrjes qytetare, veçanërisht të të rinjve në procesin e vendimmarrjes në nivel vendor dhe qendror. .........

1. ÇfarëështëDemokraciapërmua?
Tek shikoja lajmet në televizion, më bëri shumë përshtypje një proteste e
dhunshme që ishte organizuar në Athinë, kundër krizës që kishte pllakosur
Greqinë. Po mendoja dhe pyesja veten, pse duhet të goditen policët, pse duhet
të thyhen dyqanet e tu vihet flaka makinave? Dhe ku…… mu atje ku kisha
mësuar se ishte vendi i shtetit të parë demokratik në botë, ……..pra mu atje ku
kishte lindur demokracia. Si ishte e mundur që përpara dy mijë vitesh, pesë mijë
athinas votonin dhe vendosnin për fatet e Athinës, ndërsa në ditët e sotme,
tjegullat që i kishin përdorur në vend të votës po i përdornin si mjete kundër
policisësështetit?!
Çfarë ka ndryshuar - pyes midis këtyre kohëve ?! Vendi ?!,- Jo. Është po Ajo,
Athina. Njerëzit ?! Jo, janë athinasit e rinj, gjaku dhe ADN-ja e athinasve që
ngritën tempullin e demokracisë. Çfarë atëherë ka ndryshuar?! Ah,
po,……..mbase demokracia kërkonte vendet e hapura, ku zgjedhësi dhe i
zgjedhuri, ku qeveritari dhe rrogëtari të ishin shume afër njeri tjetrit, ta takonin
dhe të përshëndeteshin plot respekt e mirënjohje e të jepnin llogari çdo ditë. Siç
duket, diferenca qenka bërë e madhe, mes popullit në rruge dhe qeveritarëve në
zyra. Këta të fundit mesa duket nuk i paskan pyetur për gjërat më të
rëndësishme,dhemos pyetjakarënëtanisi njëbarrëekeqembinjerëzit.
E mire e thashë, fundi fundit jo se nuk me vjen keq për Greqinë, por unë kam
vendin tim, Shqipërinë time. Ka vuajtur e shkreta, për një gjysmë shekulli, ku
fjala demokraci nuk përmendej, ose sikurse më thonë prindërit, kishte edhe
parulla të tilla, që demokracinë e barazonin me diktaturën. Në shpatet e maleve
ka patur parulla të tilla si “Diktatura e proletariatit është demokracia e vërtetë”.
Çfarë të bësh, sot të vjen të qeshësh, por prindërit tanë e dine se sa vuajtën, për të
drejtën e shkollës, për të drejtën e fjalës, apo për frikën se po qe se flet, apo kundërshton futesh ne burg politik. Edhe unë
njoha xhaxhi Esatin që vuajti 18 vjet burg politik gjatë kohës së diktaturës, vetëm pse kishte shprehur disa pakënaqësi
për disa direktiva te partisë komuniste në atë kohe.Ai vdiq para një viti, me brengën se nuk mundi te kompensojë vitet e
burgut dhe la pas një familje me gjendje ekonomike shumë të varfër.Unë me shokët e mi, lindëm kur demokracia kishte
pak vite që kishte ardhur. Natyrisht që nuk mund ta perceptojmë sikur duhet atë se çfarë u kishte ndodhur prindërve
tanë. Sepse ne lindëm të lirë dhe kemi shume të drejta. E drejta për jetën, e drejta për tu arsimuar janë të dukshme dhe të
prekshme nga të gjithë. Të drejtën për të zgjedhur dhe për tu zgjedhur e shikojmë edhe këto ditë, pasi fushata
zgjedhore çuditërisht e mbase pa të drejtë, ka përfshirë edhe moshën tonë. Gëzohem tek shikoj mitingjet e partive të
shumtapolitike,apofototebukuratëkandidatëvepërdeputetqëmbulojnëfaqetemurevemesuvatëprishura.
Aktivizohuni në veprimtaritë e shkollës në se doni që zëri juaj të dëgjohet dhe vota juaj të numrohet
1
Viti VI i botimit, nr. 45, shkurt 2014
Jemi edhe ne...
Mujore për fëmijë, botim i ALB-AID
Kjo gazetë botohet me mbështetjen financiare të Ministrisë së Punëve të Jashtme të Norvegjisë përmes Ambasadës së Mbretërisë së Norvegjisë në Prishtinë. Komentet e shprehura
këtu, në asnjë rast, nuk pasqyrojnë qëndrimin e Ambasadës së Mbretërisë së Norvegjisë në Prishtinë. Përmbajtja e saj është përgjegjësi vetëm e shoqatës “Alb-Aid”
Nxënësi Ledion Onuzi vlerësohet nga OSBE me vendin e parë.
Ledion Onuzi, nxënës në shkollën e mesme “Havzi Nela” Kukës, ka
zënë vendin e parë në konkursin me titull “Rinia dhe Demokracia” ku u
përfaqësua me esenë “Çfarë është Demokracia për mua”. Ky
aktivitet është organizuar nga prezenca e OSBE-së në Shqipëri në
kuadrin e një projekti për forcimin e pjesëmarrjes qytetare, veçanërisht
tëtërinjvenëprocesinevendimmarrjesnënivelvendordheqendror.

2. 2
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
Shikoj se qyteti i Kukësit është mbushur me njerëz, lëvizje makinash te mbushura me foto e tabela të partive të
mbushura me numra. A nuk është demokraci edhe kjo, ja një drejtues ka kaluar me një parti tjetër!Dëgjoj me shumë
premtime se herët e tjera, shikoj më shumë buzëqeshje, por shikoj edhe frike... Të njëjtët njerëz i dëgjoj tek ua japin
fjalën dhjetëra kandidateve se do tu japin votën.Dëgjoj tek tuk edhe ndonjë thashë e them se ndonjë kandidat mund të
ofroje para për votat qe i japin. Larg qofte them ky thashë e them, se pastaj ku shkoi demokracia qe ngriti në këmbë
kombet me emër?! Për pak momente, kujtohem se edhe në shkollën ku mësoj kam disa te drejta. Aty zgjedh se cilin
tekst të studioj, të zgjedh shokun apo të zgjidhem për në senat, të organizojmë bashkërisht aktivitete, apo të ngremë pa
drojezërinpërndonjëshqetësimapopadrejtësiqëmundtënabëhetngamësuesit.
Afër shtëpisë time, tek lagjja 6-të, kam Drejtorinë e Policisë. Në podrumin e kësaj ndërtese qëndrojnë të burgosurit. Ka
plot të burgosur, por asnjë nuk është dënuar pse ka folur kundër Qeverisë. Nuk dëgjoj të bërtitura nga rrahjet e tyre,
pasi ata nuk mund te preken me thotë babi, sepse ndryshe polici hiqet nga puna. Ou thashë me vete, edhe hajduti dhe
kriminelipaskatedrejtanedemokraci!
Pak me tutje është ndërtesa e Gjykatës. Njerëzit e qytetit tim kurrë nuk e quajnë pallati i drejtësisë, por i thonë se është
ndërtesa e ish-komitetit te Partisë. Para viteve '90, prindërit me kanë treguar se këtu kanë qenë zyrat e drejtuesve të
Partisë Punës, vend nga kishin dalë urdhrat e arrestimeve dhe dënimeve me vdekje. Nuk dua të besoj atë çfarë thonë
disa njerëz se ky pallat nuk mund të quhet kurrë pallat drejtësie, as nuk dua ta besoj se njerëzit humbasin vite kohe dhe
shpenzojnë shumë para për të zgjidhur një ankesë që ato bëjnë. Ndryshe ku vajti drejtësia. E pyes, a ka lidhje drejtësia
meDemokracinë?Janësi dy motrathem,qenukmundtejetojnëpanjëratjetrën.
Televizioni më përcjell për në dhomën e gjumit, ndërkohe që nëpër lajmet e gazetave shajnë pa pushim Qeverinë dhe
Kryeministrin. Njëherë nuk mu duk normale, sepse mendoja se në momentin kur fiton një qeveri, duhet te respektohet
dhe të mos shahet. Por më vonë e kuptova se njerëzve që bëjnë qeverinë dhe pushtetin duhet tu tërhiqet veshi sa here që
atoshkelintëdrejtate njerëzveaponukmbajnëpremtimet.Anuk ështëedhekjodemokraci?!
Qyteti im në vitet e fundit është afruar shume me Tiranën, për shkak të rrugës së kombit. Çdo fundjave vjen ne shtëpi
vëllai im që është student ne Tiranë. Ai mërzitet që Kukësi, vendlindja e vet mes ujërave, nuk ka ujë të pijshëm me
shumë se 3 herë në ditë nga një orë. Ai thotë se nuk ka shoqëri civile, sepse ndryshe, njerëzit duhet te ngriheshin e te
protestojnë për mungesën e ujit të pijshëm. Nj ditë e pyeta xhaxhi Jonuzin, se pse nuk i organizojnë njerëzit, në një
proteste për ujin e pijshëm.Ai me tha se kanë frikë se mos i heqin nga puna. Mua më erdhi keq që edhe në demokraci
njerëzitmundtekenëfrikëpërtëprotestuar.
Me date 28 qershor të këtij muaji, do të më vijë xhaxhi Gëzimi ngaAmerika.Ai ka 15 vite që jeton atje me familjen dhe
ushtron profesionin e mësuesit.Ai gjithmonë me thoshte : Ledi -Amerika është toke e shanseve te barabarta, por nuk të
bën të pasur pa punuar. Kështu duhet të bëhet edhe Shqipëria. Vetëm atëherë, demokracia do të ketë vlerën e vet
universale.
…………Unë jam një nga ata mijëra të rinj në Shqipëri, që synoj të bëj vendin tim, tokë të shanseve të barabarta. A
mos duhet ta përsëris edhe njëherë nga fillimi këtë thënie?! Asgjë nuk ndryshon. Demokracia ka vlere në vendin tim,
atëherëkur ajotëkthehetnëtokëtëshansevetëbarabarta.Jamisigurt,senjëditëdo tëbëhetdheunëdo taarrijatëditë.
KRIJIME LETRARE
Fëmijët errugës
Shpesh në jetën e përditshme, të gjithë hasim në rrugë një kategori
familjesh që jetojnë në rrugë. Ajo që na bën të ndihemi keq është
pamundësia për ta ndryshuar këtë fakt. Shohim çdo ditë fëmijë të moshave
të ndryshme që dalin në rrugë duke lypur e duke bërë shitësin ambulant për
të fituar bukën e gojës. të gjithëve ne na ka rastisur tu japim lek të vogla
këtyre fëmijëve dhe jemi ndjerë disa herë të qetë, por ajo që nuk kuptojmë
është se ne vetëm se zgjatim akoma më shumë këto vuajtje me gjestet tonë
të ashtuquajtura të bamirësisë.Apo akoma më keq, kur shohim, si për ironi
të fatit, makina luksoze që kalojnë para tyre dhe brenda janë vipat e shtetit,
që lajmërojnë të mos u preket makina sepse u bëhet pis, nga këto duar që
kërkojnë pak bukë. Padashur të shkon mendja tek Migjeni, shkrimtari që i
shkroi aq dhimbshëm varfërisë në një poezi që pamjet e sotme e sjellin
trishtueshëm,por dhetëfuqishmenëditëttona.
Kafshatëqës'kapërdihet
ështëorvëllamjerimi
Kafshatëqëmbetenëfyt
dhetëzëtrishtimi
RudinaMazreku,klVIII,shkolla9-vjeçareVranisht, Has
Nuk dua lëmoshë
Nuk mund të eci
mos mi hidh sytë ashtu
Nuk mund të flas
mos më shiko ashtu
Nuk mund të shikoj
mos më vështro ashtu
Nëse më shikon në rrugë
unë nuk kërkoj lëmoshë
Kërkoj pak shoqëri
Mos më vështro ashtu
nuk dua lëmoshë
Dua veç dashuri...
Anila Beqiraj, kl X, shkolla e
mesme “Bajram Avdiu”, bicaj

3. 3
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
KRIJIME LETRARE Pa titull
Mos rri ashtu duke mejtuar
mëkat nuk është as ndonjë faj
por zemra jote engjëllore
diku gjetkë kërkon një shpresë
Mos rri ashtu ti duke pritur
se të presësh, do të shkojë shumë vonë
por mu në majë ti shko e ngjitu
në shtigjet e jetës diç kërkon
Mister për ty janë ëndrrat e fshehura
frikë, zemërim, hidhërim, lutje
shpresë..., por përsëri ëndrra mbeten
dhe ja atje lart shikon
një zog të bukur krahëshkruar
e mu në mes të zemrës tënde
për të ngrihet një fole...,por
sa keq që nuk qëndron gjatë
në qiell të hapur ai do të ngrihet
Se e tillë qenka jeta
një trëndafil i bukur por, plot me
gjemba
një rrugë plot me udhëkryqe
rrëzohesh, bie, lutesh, qan
ëndërron, por më e rëndësishme
është të ngihesh përsëri
e di, e vështirë është
por jo e pamundur
e di, e bukur është,
por mbretëresha e vetes tënde
je ti dhe vetëm ti...
Lorina Halilaj, shkolla e mesme “Bajram
Abdiu”, Bicaj
Botaemjerë...
Shkëlqimi i brishtë i agimit, tani mbi natyrën e fjetur, u rrëzua bute butë dhe përzuri natën duke hedhur
ndriçimin e kaltër nëpër fusha. Ra dielli i bukur dhe rrezet mbi lëndinat i hodhi. Prej dritës së tij, një lule u
zgjua dhe hapi petalet deri në magjepsje. Pastaj fryu era e ajo u shkund, ra dielli e ajo u ul e zvarritur, e
lodhur nga jeta. Duke vështruar këtë moment prekës, lehtas u mbështolla. Dua të qaj me gjithë shpirt, si e
çendur, por zemra ime si duron më lotët. Hej, ju, dëgjoni zërin e një fëmije me një shpirt të vrarë e të
lënduar. Deri kur kështu vallë?! Gjithmonë mjerim, tmerr dhe zhgënjime...Sa ëndrra i thurëm, sa vargje
dhe nuk na u plotësuan. Hedh vështrimin lart e shoh qiellin e vrenjtur. O Zot me ndihmo të dal nga kjo botë
e mjerë. nga ju të rriturit ç'të presim?! Më thoni...? Nëse na doni aq shumë sa thoni, mos kërkoni të na
ndërpritni ëndrrat, dëshirat, të cilat janë të lidhura me ju.Ato janë aq të bukura po të futeni brenda tyre. Pse
unëpaskamlindurtëvuaj?!Duamtëjetojmënënjëbotëtëkurorëzuarngadashuria....
ArselindaShurbi,klVII,shkolla9-vjeçareVranisht, Has
NënëTereza
Njëcopëbukënëdorë
moribotënnësy
kjotokëtëkalindur
simua,si ty
Bukënekësajtoke
endavenënjëmijëpjesë
sindahetrrezjaediellit
siluljaplotvesë
Botanëgojëtëujkut
botanëgjumëtëariut
nëskenëNënëTereza
GonxheBojaxhiu
Ajonukështëmë
veçnjënjeriu
ështëetëgjithëve
siçështëdhedielli
Leonida Çuni, shkolla 9-
vjeçareLetaj,Has
Ëndrra ime
Në një ballkon të vogël
ulem dhe mendoj
të bëhem si dielli
kështu ëndërroj
Të jap ngrohtësi
në këtë gjithësi
që çdo gjë që u shua
të lulëzojë përsëri
Të gjallërohet bota
Të lulëzojë toka
të mbizotërojë gjallëria
kështu është historia
Enisa Xhaferi, shkolla 9-vjeçare
Vranisht, has

4. 4
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
KRIJIME LETRARE
Melankolivjeshte
Zgjohet dita, bashkë më të edhe unë. Shikoj pemët, një gjethe më pak, edhe në mendjen time shtohet një
melankoli më shumë. Vështroj zogjtë...kanë më pak cicërima, shikoj diellin i cili po më ftoh çdo ditë e më
shumë. Hëna dhe yjet janë zënë rob nga nata dhe shfaqin pak buzëqeshje fshehurazi. Esencat e tyre ma
kanë kapluar edhe mua dhe nuk më lëshojnë. Ndihem e brengosur në mes të universit vjeshtor, ndihem e
pafuqishme në mes të erës... Ndoshta dielli ma vodhi guximin, ndoshta hëna ma mori lirinë e shpirtit,
ndoshta ato janë brenda meje, por diku të strukur fort, nuk duan të shfaqen pa u larguar melankolia e
vjeshtës. E rrethuar nga njerëz ndihem e vetmuar, në mes të gëzimit, ndihem e trishtuar, në pikun e ditës
me diell ndihem si në mes të natës pa hënë. Në mes të vjeshtës jam si në shkretëtirën e etur. Labirinti ku kjo
melankoli më ka zhytur mi përplas mendimet sa në një qoshe, tek tjetra....shpresoj që ato të mos
dëmtohen....
Aurela Palushi, shkolla e mesme “Bajram Abdiu”, Bicaj
Nënadhemësuesja
Festënkamësuesja
festënkanënënattona
Mijëramanushaqe
unëpërtaimblodha
Oh, sa shumëu gëzova
mësuesenkur epashë
nëkrahëtesajuhodha
dheluletiadhashë
Nënadhemësuesja
janëforcëemadhe
Lartjusotqëndroni
Simaletshqiptare
Nënamërriti
mequmështinnëgji
Mësuesjamëmësoi
meshumëdashuri
Rovina Meshi, shkolla 9-vjeçare “Sejdi
Dida”, Krumë
Gjuha Shqipe
Gjak e fis
kemi n'zemër
Shqipërinë e kemi emër
Gjuha jonë
na krenoi
Shqiptar emrin
na dorëzoi
nëpër lugje
t'ngjohet zani
gjuha shqipe
u ba sovrani
ABC gjuha jonë
nga të parët e trashëgojmë
Ilir, Arbër e Ardian
janë paraardhësit tanë
Shumë luftëtarë
kanë luftue
me gjak shkronjat
i kanë shkruar
mu mbajt mend
e mos mu harrue
çdo ditë t'vitit
mu kujtue
Shqipe Sheta, shkolla 9-vjeçare
“Sejdi Dida”, Krumë
Nëna ime
Nënë e shtrenjta ime
Të kam thesar në zemrën time
Je dielli në ditët me shi
Buzëqeshje, kur loti
pikon nga sytë e mi
Më ke qëndruar pranë
kur kam qenë fëmijë
Shumë net pa gjumë
të kam dhuruar
Asnjëherë nuk je dorëzuar
Unë dhe ti jemi një
nuk na ndan asgjë
Do të bëj gjithçka për ty
Që në zemrën tënde
Të kesh vetëm dashuri
Ardita Peca, shkolla e mesme
“Skëndërbeu”, Krumë

5. 5
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
Barazia gjinore nëShqipëri
Ne e dimë që barazia gjinore është pjesëmarrja e barabartë e femrave dhe meshkujve në të gjithë fushat e
jetës. Pozita e barabartë e tyre për të përmbushur detyrimet në shoqëri duke përfituar njëlloj nga arritjet e
zhvillimit të saj. Dhe situata e barazisë gjinore në Shqipëri nuk është shumë e mirë. Ligjet për barazinë
gjinore ekzistojnë, por po zbatohen pjesërisht nga njerëzit. Megjithatë ajo nuk zbatohet sepse ndikohet
nga disa faktorë siç mund të jenë: zakonet që kanë njerëzit, opinioni që kanë përgjithësisht meshkujt, të
cilët mendojnë se janë më të zotë (të fuqishëm) se femrat, si nga na politike, sociale ashtu edhe ekonomike.
Gjithashtu meshkujt në Shqipëri mendojnë se femrat edhe nga ana profesionale nuk duhet të vihen në krye
tëinstitucionevedrejtuese.Pra,përparaligjitdhekudo nëjetë,nuk ështëse jemitëbarabartë.
Luina Sokoli, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj
Familja
Nëse akoma nuk e ke gjetur një vend ku të mbështetesh, ta dish që vendi që kërkon është vendi ku dikush të
mendon. Dashuria, mbështetja dhe familja janë terma herë me kuptim sinonim dhe herë kanë një autoritet
të vetin. Ama, mbi këto triumfon termi “familje”. Një term me funksion infinit dhe me përkufizim pa
mbarim. Familja mund të përkufizohet si një grup personash me lidhje gjaku që punojnë dhe janë të
gatshëm të sakrifikojnë për harmoninë psiko-fizike të njëri tjetrit. familja është skelet që na siguron
mbështetje. E cilësuar si një kryevepër e natyrës familja mbetet gjëja më e shtrenjtë për një njeri, sepse pas
çdo rrëzimi do të kesh një vend ku të përplasësh kokën dhe pas çdo zhgënjimi do të gjesh gjithmonë
familjen që bëhet pjesë e dhimbjes. Sakrifica, besimi, ndershmëria dhe drejtësia janë me të vërtetë gjërat
që admiroj tek institucioni i familjes. Në jetë njeriut i kanë mbetur pak gjëra. E ndërsa në jetë gjithçka
ndryshon ajo që mbetet është familja. Dhe siç ka thënë Nënë Tereza: Çfarë mund të bësh që të promovosh
paqepërtëgjithëbotën?
Shko nështëpidheduajefamiljentënde.
Arbnora Dogjani, kl VIII, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj
Shqiptarët,popull meshumëemra, menjëidentitet
Mitet, legjendat, historia e shumë të tjera, kanë mbushur jo vetëm faqet e historive të shkruara anekënd
botës, por dhe lumenj me gjak dhe troje me varre. Pra lavdërimet kanë prodhuar me shume luftëra se sa
paqe, më shumë tragjedi se sa lumturi, më shumë izolim se sa integrim. Populli shqiptar është ndër popujt
prehistorik të Ballkanit. Pellazgët, ilirët, arbëreshët, shqiptarët, albanët, kaq shumë emra për një popull të
vetëm. të rrallë janë popujt që kanë trashëguar kaq shumë emra gjatë historisë së tyre. Si një popull i
lashtë, shqiptarët janë bërë objekt studimesh dhe studiuesish nga e gjithë bota dhe në çdo kohë. Shqiptarët
jetojnë në një vend me vlera të mëdha, një vend shumë i bukur që quhet Shqipëri. Shqiptarët kanë kaluar
shumë vështirësi, por ata nuk janë ndarë, kanë bërë çdo gjë që të jetojnë të bashkuar. Atdheun e tij
çdokush e do dhe bën çdo gjë për të. Unë kam lindur në Shqipëri, por nuk e di ku do të vdes. Shqiptarë nuk
ka vetëm në Shqipëri, ka në çdo vend të botës.Ata edhe pse janë larg atdheut e quajnë veten shqiptarë dhe
ndjehen krenarë për këtë. Dashuria për atdheun është më e madhe se çdo gjë. Shqiptarët flasin dhe lexojnë
shqip, gjuhën më të vjetër dhe më të bukurën. Por si kudo ekzistojnë disa njerëz që ndërtojnë mure
ndarëse mes tyre, duke mos folur me njëri tjetrin, duke mos u takuar, vetëm për një keqkuptim i cili mund
të zgjidhet lehtë. Për këto arsye dhe të tjera shumë shqiptarë nuk flasin me njëri tjetrin dhe jetojnë të ndarë.
Ata nuk e dinë që këto gabime sjellin pasoja dhe krijojnë përçarje mes popullit. Për këto arsye shqiptarë
emigrojnë dhe imigrojnë duke u larguar nga njëri tjetri. Prandaj mosmarrëveshjet duhet të shuhen mes
nesh nëmënyrëqëtëjetojmëmedashuridhetëbashkuar.
Ervina Koka, kl IX, shkolla “Hasan Bardhoshi”, Letaj, Has
KRIJIME LETRARE (ese)

6. 6
6
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
KRIJIME FIGURATIVE
Mirjet Halilaj, shkolla e mesme “Bajram Abdiu”, Bicaj
Saramantella Ferizolli, shkolla 9-vjeçare Vranisht, Has

7. 7
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
KRIJIME FIGURATIVE
Fatjona Shurbi, kl IX, shkolla Vranisht, Has
Entela Shurbi, kl VIII, shkolla 9-vjeçare, Vranisht, Has
Klejsi Dogjani,shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj
Klajdi Dogjani,kl VI, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj
Anila Beqiraj, kl X-të, shkolla “Bajram Abdiu”, Bicaj

8. KRIJIME FIGURATIVE
8 Jonuz Kola drejtor; Gentian Palushi sekretar i redaksisë;
Tel/Fax: +355 (0)24 24006; Mobil: +355 (0)682070905; E-mail: albaid@alb-aid.org
Shkurt 2014_______________________________________________Jemi edhe ne...
Ela Dogjani,shkolla 9-vjeçare “Bajram Curri”, Kukes
Entela Shurbi, kl VIII, shkolla 9-vjeçare, Vranisht, Has