Biomapcontest2014 boxbox

1. เค้าโครงโครงงานชีววิทยา(Biology Project)
การรวบรวมข้อมูลทรัพยากรชีวภาพในชุมชน (Bio Map)
โครงงานสารวจทรัพยากรทางชีวภาพชุมชนปทุมทิพย์
รายชื่อสมาชิกกลุ่มโครงงานชีววิทยาชื่อกลุ่ม คือ “BOX BOX”
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1
นางสาวธวัลหทัย เตียสุวรรณ เลขที่ 2
นางสาวปรียภรณ์ ทรงทอง เลขที่ 19
นางสาวทณมน หงส์นฤชัย เลขที่ 36
นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด เลขที่ 37
ครูที่ปรึกษาโครงงาน
นายวิชัย ลิขิตพรรักษ์
ครูผู้ช่วย กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์
ภาคเรียนที่ 1ปีการศึกษา 2557
โรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์
สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 1
สานักงานคณะกรรมการการขั้นพื้นฐาน
กระทรวงศึกษาธิการ

2. 1. ที่ มาและความสาคัญของโครงงาน
โครงงานสารวจทรัพยากรชีวภาพในชุมชนปทุมทิพย์คณะผู้จัดทาจัดทาขึ้นเพื่อสารวจหาความหลากหลาย ทางชีวภาพและเพื่อทราบถึงสมดุลภาพทางชีวภาพในชุมชนปทุมทิพย์ ซึ่งคณะผู้จัดทาได้มีการยกตัวอย่างสิ่งมีชีวิตที่ พบในชุมชนปทุมทิพย์เป็นพืช 4 ชนิด และสัตว์มี 11 ชนิด เพื่อให้ง่ายต่อความเข้าใจของผู้ที่สนใจหรือมีโอกาสศึกษา จากโครงงานเล่มนี้
ความสาคัญของโครงงานสารวจทรัพยากรชีวภาพในชุมชนปทุมทิพย์เพื่อให้ทราบถึงทรัพยากรชีวภาพที่ยังมี อยู่ในชุมชนปทุมทิพย์เนื่องจากสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีความสาคัญในการรักษาดุลยภาพของทุกชีวิตบนโลกใบนี้
2. วัตถุประสงค์
1) เพื่อเป็นสื่อในการเรียนรู้เกี่ยวกับทรัพยากรทางชีวภาพอีกรูปแบบหนึ่ง
2) โครงงานเล่มนี้สามารถนาไปปรับใช้ในการเรียนรู้เรื่องของสิ่งมีชีวิต
3) เนื้อหาในโครงงานเล่มนี้สามารถนาไปอ่านเป็นความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพืชและสัตว์ที่ผู้จัดทาได้ไปสารวจพบ มา
3. สมมติฐานของการศึกษา
1) มีสิ่งมีชีวิตมากมายในชุมชน
2) ผู้คนในชุมชนให้ความสนใจและช่วยเหลือในเรื่องของการเข้าไปถ่ายภาพกับสัตว์หรือพืชของแต่ละครอบครัว
3) ได้มีโอกาสพูดคุยกับคนในชุมชนเพื่อสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์และพืชที่ผู้สารวจพบเห็น
4. ประโยชน์ที่ คาดว่าจะได้รับจากโครงงาน
1) มีความรู้ความเข้าใจเพิ่มเติมจากการสารวจสิ่งมีชีวิตในชุมชนปทุมทิพย์
2) มีผู้นาโครงงานเล่มนี้ไปศึกษาหรือพัฒนาให้ดีขึ้นต่อไป
3) เพื่อความเข้าในบทเรียนเรื่องความหลากหลายทางชีวภาพมากยิ่งขึ้น
5. ทฤษฎีหลักการหรือเนื้อหาที่ เกี่ยวข้องกับการทาโครงงาน ทฤษฎีหลักการหรือเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับการทาโครงงานก็คือ ความหลากหลายทางชีวภาพ (Biodiversity) ซึ่งหมายถึง การมีสิ่งมีชีวิตนานาชนิด นานาพันธุ์ในระบบนิเวศอันเป็นแหล่งที่อยู่อาศัย ซึ่งมีมากมายและแตกต่างกัน ทั่วโลก หรือความหมายง่ายๆ ก็คือ การที่มีชนิดพันธุ์ (Species) สายพันธุ์ (Genetic) และระบบนิเวศ (Ecosystem) ที่แตกต่างหลากหลายบนโลกความหลากหลายทางชีวภาพนี้ยังสามารถพิจารณาได้จากความหลากหลายระหว่างสาย พันธุ์ ระหว่างชนิดพันธุ์ และระหว่างระบบนิเวศ ความหลากหลายทางชีวภาพระหว่างสายพันธุ์ ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด ก็คือ ความแตกต่างระหว่างพันธุ์พืชและ สัตว์ต่างๆ ที่ใช้ในการเกษตร ความแตกต่างหลากหลายระหว่างสายพันธุ์ ทาให้สามารถเลือกบริโภคข้าวเจ้า หรือข้าว เหนียว ตามที่ต้องการได้ หากไม่มีความหลากหลายของสายพันธุ์ต่างๆ แล้ว อาจจะต้องรับประทานส้มตาปูเค็ม กับข้าวจ้าวก็เป็นได้ ความแตกต่างที่มีอยู่ในสายพันธุ์ต่างๆ ยังช่วยให้เกษตรกรสามารถเลือกสายพันธุ์ปศุ สัตว์ เพื่อให้เหมาะสมตามความต้องการของตลาดได้ เช่น ไก่พันธุ์เนื้อ ไก่พันธุ์ไข่ดก วัวพันธุ์นม และวัวพันธุ์เนื้อเป็น ต้น

3. ความหลากหลายระหว่างชนิดพันธุ์ สามารถพบเห็นได้โดยทั่วไปถึงความแตกต่างระหว่างพืชและสัตว์แต่ละชนิด ไม่ว่า จะเป็นสัตว์ที่อยู่ใกล้ตัว เช่น สุนัข แมว จิ้งจก ตุ๊กแก กา นกพิราบ และนกกระจอก เป็นต้น หรือสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในป่า เขาลาเนาไพร เช่น เสือ ช้าง กวาง กระจง เก้ง ลิง ชะนี หมี และวัวแดง เป็นต้น พื้นที่ธรรมชาติเป็นแหล่งที่อยู่อาศัย ของสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างหลากหลาย แต่ว่ามนุษย์ได้นาเอาสิ่งมีชีวิตมาใช้ประโยชน์ทางการเกษตร และ อุตสาหกรรม น้อยกว่าร้อยละ 5 ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด
เนื้อหาที่ เกี่ยวข้อง
นกเขาชวา
นกเขาชวา หรือ นกเขาเล็ก หรือ นกเขาแขก (อังกฤษ: Zebra dove; ชื่อวิทยาศาสตร์: Geopelia striata-เป็นภาษา ละติน แปลว่า "รอยไถ" หรือ"ลาย" มีความหมายว่า "นกเขาที่มีลาย") เป็นนกขนาดเล็กชนิดหนึ่ง ในวงศ์นกพิราบ และนกเขา (Columbridae)
มีรูปร่างเหมือนกับนกชนิดอื่น ๆ ในวงศ์เดียวกันนี้ทั่วไป มีขนปกคลุมตัวสีน้าตาลหัวสีเทา หรือมีสีที่หัวเป็นสีน้าเงิน ด้านข้างคอมีแถบสีดาสลับกับแถบขาวเป็นลายตามขวาง ด้านหลังสีเข้มมีขีดขวาง คล้ายกับลายของม้าลายใน ต่างประเทศ อันเป็นที่มาของชื่อสามัญในภาษาอังกฤษ ด้านท้องสีจาง ใต้ลาตัวเป็นสีขาวมีขีดขวางเล็ก ขอบท้ายของ ขนหางสีขาว ขนาดเมื่อโตเต็มที่ไม่เกิน 8-9 นิ้ว
มีพฤติกรรมชอบอาศัยอยู่ตามป่าโปร่ง, ป่าละเมาะ, ชายทุ่งและบริเวณที่ทาการเพาะปลูก ชอบอยู่กันเป็นคู่หรือลาพัง เพียงตัวเดียว แต่ไม่ชอบหากินอยู่เป็นฝูงใหญ่ มักร้องบ่อย ๆ ในเวลาเช้าและเวลาเย็น มีถิ่นกระจายพันธุ์ในภาคใต้ ตอนล่างของประเทศไทย จนถึงมาเลเซีย, อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์
นกตัวผู้จะมีลักษณะทั่วไปใหญ่กว่าตัวเมียเล็กน้อย หัวใหญ่ค่อนข้างยาว มีสีขาวที่หน้าผากสีขาวมากยาวถึงกลางหัว ขณะที่ตัวเมียหัวกลมเล็กและสีขาวที่ส่วนหัวจะไม่ยาวเท่า และมีรายละเอียดต่างกันเล็กน้อย เช่น หางที่ตัวเมียจะยก แอ่นกว่าตัวผู้ และเกล็ดที่ข้อเท้าจะละเอียดเล็กกว่าตัวผู้
นกเขาชวา เป็นนกที่ไม่เกรงกลัวมนุษย์ ซ้ายังมีเสียงร้องที่ไพเราะ จึงเป็นที่นิยมอย่างยิ่งในการเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง สาหรับฟังเสียง จนกลายเป็นวัฒนธรรมในคาบสมุทรมลายู โดยเชื่อว่ามีมาจากเกาะชวา[3] มีการจัดแข่งขันประกวด การเพาะขยายพันธุ์ ก่อตั้งเป็นชมรมหรือสมาคมต่าง ๆ ซึ่งในตัวที่มีเสียงร้องไพเราะอาจมีราคาสูงถึงหลักล้านบาท ตลอดจนแตกแขนงกลายเป็นอาชีพอื่น ๆ ต่อด้วย เช่น ประดิษฐ์กรงนกขาย
นกเขาชวา ในปัจจุบันกลายเป็นนกประจาถิ่นในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย จากการที่ถูกนาเข้ามาในฐานสัตว์ เลี้ยงและไม่จัดว่าเป็นสัตว์ป่าสงวนหรือสัตว์ป่าคุ้มครองแต่ประการใด
ต้นเศรษฐีมรกต
เศรษฐีมรกต เป็นไม้ประดับอยู่ในตระกูลสาวน้อยประแป้ง แต่มีลาต้นและใบใหญ่กว่าเพื่อนร่วมสกุลมาก เป็นต้นไม้ พื้นเพจากต่างประเทศ รดน้าวันละครั้ง หรือ 2-3 วันครั้งก็ได้ ชอบอยู่ในร่มหรือกึ่งร่มกึ่งแดด หรือราไร ไม่ต้องดูแล มาก ใบไหนเหี่ยวตัดออกได้ มันจะงอกใบใหม่ แต่ถ้าต้องการให้ต้นใหญ่ก็ลงกระถางใหญ่ๆ หรือลงดิน แต่จะดูแลยาก เพราะต้นจะใหญ่มาก
การขยายพันธุ์ เศรษฐีมรกต ทาได้หลายวิธี อาทิ หั่นลาต้นเป็นแว่นๆ เป็นท่อนๆ ไปฝังในทรายหรือขุยมะพร้าว ต้น ใหม่จะเกิดจากตาข้าง เมื่อต้นโตและออกรากดีแล้วค่อยตัดออกเป็นต้นๆ นามาปลูกลงดินหรือกระถาง

4. การตัดลาต้นส่วนยอดปักชา ตัดยอดให้มีความยาวพอสมควรไม่สั้นหรือยาวเกินไปและตัดให้รอยตัดชิดกับข้อต้น มากที่สุด ทาปูนแดงที่รอยตัดทั้งสอง ลอกใบของยอดชาออกให้เหลือแต่ใบส่วนยอดประมาณ 4-5 ใบนาไปปักชา ในขุยมะพร้าว ผสมขี้เถ้าแกลบหรือขุยมะพร้าวผสมทรายหยาบ วางไว้ในที่ร่ม รดน้าและรักษาความชื้นให้สม่าเสมอ ประมาณ 3-4 สัปดาห์ จะเกิดราก จึงย้ายปลูกลงดินได้ต่อไป
การชาข้อและลาต้น เป็นวิธีที่ง่ายและทาให้ได้ต้นใหม่จานวนมาก ทาได้โดยตัดส่วนของข้อหรือลาต้นเป็นท่อนๆ ยาว 5-7 เซนติเมตร โดยให้มีส่วนของตาติดมาด้วยทุกท่อน แช่ด้วยน้าผสมยากันเชื้อราหรือทาด้วยปูนแดงทิ้งไว้ให้แห้ง นาไปชาในขี้เถ้าแกลบผสมขุยมะพร้าวในอัตราส่วนเท่าๆ กัน โดยฝังให้จมลงประมาณ 2 ใน 3 ส่วนของลาต้นตาม แนวนอนและวางให้ตาที่สมบูรณ์ที่สุดอยู่ด้านบน ประมาณ 45-60 วันรากจะงอก เมื่อใบขึ้นมา 2-3 ใบจึงย้ายปลูกได้
การตอน ลอกใบด้านล่างของยอดให้เหลือยอดพอสวย ใช้มีดที่คมและสะอาดกรีดเป็นรอยตามความยาวของต้นลึก ประมาณ 0.5 เซนติเมตร บริเวณข้อต้นที่จะตอน 4-6 รอย หุ้มด้วยถุงพลาสติกมัดให้แน่น ประมาณ 3-4 สัปดาห์ รากจะงอก จึงตัดนาไปปลูกต่อไป
การแยกหน่อ ตัดหน่อใหม่ที่มีใบ 2-3 ใบและที่โคนหน่อมีรากแล้ว ทารอยตัดด้วยปูนแดงรอให้แห้งก็ไปปลูกได้ทันที
สุนัขพันธุ์ชิสุห์ ศีรษะ ต้องกลมโต กะโหลก กว้างอย่างสมดุล สีกลางหน้าผากจะต้องขาวเด่น หน้า สั้น หน้าผากถึงจมูก ต้นไม่ยาวเกิน 1 นิ้ว ตา ตาทั้งสองข้างอยู่ห่างจากกัน สมดุลกัน ดวงตากลมโตสีดาไม่โปน นัยน์ตาแสดงความเป็นมิตรไม่ดุร้าย จมูก กว้าง สีดา ดั้งจมูกมีมุมหักชัดเจน ปาก มีขนาดสั้น ปากไม่แหลม ไม่มีรอยย่นของผิวหนังรอบปาก ฟัน ต้องขบสนิท เรียบ ฟันล่างขบฟันบนเล็กน้อย ขบแบบเสมอ หรือ UNDERSHOT เล็กน้อย อย่าให้ฟันบนเกย ฟันล่างเด็ดขาด คาง ไม่ยื่น ใบหู ปลาย หูจะมีสีดา ไม่ว่าหูจะสีอะไรปลายหูจะต้องดา ต้องยาวกว้างและห้อยลง โคนหูจะอยู่ต่ากว่าศีรษะส่วนบน เล็กน้อย ขนที่หูหนามากจนดูกลมกลืนไปกับขนที่ต้นหู คอ ตั้งตรงยาว ได้สัดส่วนกับลาตัว เชิด ดูสง่างาม ขน มีขนสองชั้น ขนชั้นในดก หนา ขนชั้นนอกยาวและแน่น ไม่หยิกเป็นลอน ขนบนศีรษะนิยมมัดเป็นจุก สีขน เป็นสีผสมกันของสีดา น้าตาล ขาว มีสีขาวเป็นสีพื้น สีใช้ได้ทุกสี สีจะต้องไม่แซมกัน สีต้องเป็นกลุ่มชัดเจน

5. ท้ายทอยขาว ลาตัว ต้องมีความยาวของลาตัวมากกว่าความสูงเล็กน้อย ลาตัวบึกบึน กระชับ อก กว้างและลึก ไหล่ดูมั่นคงแข็งแรง แผ่นหลังตรงได้สัดส่วน ขาหน้า ขา ตรง สั้น กระดูกขาใหญ่ มีกล้ามเนื้อแน่น ขนดกหนา เท้าใหญ่และแข็งแรง ตั้งห่างกันในระยะที่เหมาะสม ข้อศอกใต้อกชิดติดลาตัว มีขนาดสั้น ขาหลัง ขาสั้น ขาหลังมีกระดูกใหญ่ เมื่อดูจากด้านหลังจะมีลักษณะตรง มีกล้ามเนื้อ โคนขาอวบกลม ขนขาดกหนา ท่าเดิน นิ่มนวล สวยงาม ควรเดินเป็นเส้นตรงในระดับความเร็วที่เหมาะสม ขาหน้าควรก้าวตรงไปข้างหน้า ไม่แกว่ง เข้าหรือแกว่งออก และขาหลังดีดสูงขึ้นในระดับที่เท่ากัน ในขณะที่เส้นหลังก็ต้องตรง คอตั้งเชิดและหางพาด กลับมาที่หลัง เท้า ขนาดกาลังพอดี มั่นคง ใต้นิ้วเท้าหนา นิ้วติ่งที่อยู่ด้านหลัง มักนิยมตัดออก ส่วนนิ้วติ่งขาหน้าจะตัดออกหรือไม่ ก็ได้ หาง มี ขนขึ้นเป็นพวงสวยงาม หางต้องม้วนพาดกลางหลัง ตั้งตรงและแกว่งไกว ไม่ห้อยลง โคนหางค่อนข้างสูง มี ขนยาว ปลายหางต้องมีสีขาวเท่านั้น ระยะจากต้นคอถึงโคนหาง มองดูค่อนข้างมีความยาวกว่าความสูง ซึ่งต้อง วัดจากปลายขาถึงต้นคอ ขนาด เป็นสุนัขที่มีขนาดเล็ก น้าหนัก 4.5 – 7.5 กก. (10 – 16 ปอนด์) ส่วนสูง 25 – 27 ซม. (10 – 11 นิ้ว) อายุเฉลี่ย 12 – 14 ปี การเดิน – วิ่ง มีความสง่างาม ขณะก้าวขาเหยียดตรง คอเชิด เส้นหลังตรง หางพาดอยู่บนหลัง การดูแล ต้อง การความรักและเอาใจใส่มาก ควรเลี้ยงไว้ในห้องปรับอากาศหรือที่ที่มีอากาศเย็น สุนัขพันธุ์นี้ต้องการการ แปรงขนทุกวัน ผู้เลี้ยงต้องมีเวลาในการแปรงขนอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง และแปรงขนมากกว่าหนึ่งครั้งต่อวันก็ได้ เพราะถ้าเขาวิ่งออกไปซนนอกบ้าน ขากลับก็จะพกเอาดิน เศษโคลนติดมากับขนด้วย ขนบนหัวควรผู้รวบให้ เรียบร้อย เพราะดวงตาโปน อาจบาดเจ็บได้ง่าย ขนที่ก้นและเท้า ต้องตัดให้เรียบร้อยเช่นกันเพื่อความสะอาด ผู้เลี้ยงที่ เหมาะสม มีบุคลิกกระฉับกระเฉง สามารถให้ความรักกับสุนัขได้ มีเวลาในการดูแลเอาใจใส่ เช่น เล่น แปรงขน ฝึกให้เข้า สังคม เป็นต้น

6. นกกระรางหัวหงอก (White-crested Laughingthrush)
ชื่อวิทยาศาสตร์ Garrulax leucolophus
ลักษณะ
นกกระรางหัวหงอกทั้งตัวผู้และตัวเมีย มีลักษณะคล้ายกัน ขนาดลาตัวประมาณ 30 เซนติเมตร ขน ด้านหลังมีสีน้าตาลแกมแดง หัวและขนด้านท้องมีสีขาว โดยเฉพาะบนหัวมีขนสีขาวฟูเด่นชัด
ถิ่นอาศัย - อาหาร
พบในทวีปเอเชียแถบประเทศอินเดีย อินโดจีน ในประเทศไทยพบบริเวณภาคเหนือ ภาคตะวันตก และ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือบางส่วน ยกเว้นภาคใต้ นกระรางหัวหงอกชอบกินผลไม้ป่า และแมลงต่าง ๆ เป็นอาหาร
พฤติกรรม - การขยายพันธุ์
ชอบอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงขนาดย่อมตาม ป่าโปร่ง ป่าไผ่ ป่าละเมาะ สามารถกระโดดไปมาระหว่างกิ่งไม้ ได้อย่างรวดเร็ว บางครั้งลงมากระโดดและเดินตามพื้นดิน เป็นนกที่ร้องได้ไพเราะและร้องได้หลายเสียง นกชนิดนี้ ผสมพันธุ์ในช่วงเดือนมีนาคม-สิงหาคม ทารังเป็นรูปถ้วยตามพุ่มไม้ วางไข่ครั้งละ 3-5 ฟอง ทั้งตัวผู้และตัวเมียจะ ช่วยกันกกไข่
สภาพปัจจุบันใกล้สูญพันธุ์ จัดอยู่ในสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535
ตะพาบน้า
วงศ์ตะพาบ (อังกฤษ: Soft-shelled turtle) เป็นวงศ์ของเต่าจาพวกหนึ่ง ที่ใช้ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Trionychidae
ตะพาบ เป็นเต่าที่มีลักษณะเด่นคือ ลาตัวแบน จมูกแหลม กระดองอ่อนนิ่ม มีกระดองหลังค่อนบ้างเรียบแบน กระดองมีลักษณะเป็นหนังที่ค่อนข้างแข็งเฉพาะในส่วนกลางกระดอง แต่บริเวณขอบจะมีลักษณะนิ่มแผ่นกระดองจะ ปราศจากแผ่นแข็งหรือรอยต่อ ซึ่งแตกต่างจากกระดองของเต่าอย่างสิ้นเชิง ซึ่งขอบที่อ่อนนิ่มนี้เรียกว่า "เชิง" กระดองส่วนท้องหุ้มด้วยผิวหนังเรียบ มีส่วนที่เป็นกระดูกน้อยมาก กระดองจะมีรูปร่างกลมเมื่อ ยังมีขนาดเล็ก และ จะรีขึ้นเล็กน้อยเมื่อโตเต็มวัยตั้งแต่คอส่วนบนไปจรดขอบกระดองจะมีตุ่มแข็งเล็ก ๆ ขึ้นอยู่ ส่วนหัวมีขนาดใหญ่ คอ เรียวยาวและสามารถเอี้ยวกลับมาด้านข้าง ๆ ได้ มีจมูกค่อนข้างยาวแต่มีขนาดเล็กและส่วนปลายจมูกอ่อน ตามี ขนาดเล็กโปนออกมาจากส่วนหัวอย่างเห็นได้ชัด มีฟัน ขากรรไกรแข็งแรงและคม มีหนังหุ้มกระดูกคล้ายริมฝีปาก ขา ทั้งสี่แผ่กว้างที่นิ้วจะมีพังพืดเชือมติดต่อกันแบบใบพายอย่างสมบูรณ์ มีเล็บเพียง 3 นิ้ว และมีหางสั้น
มักอาศัยอยู่ในน้ามากกว่าบนบก โดยตะพาบสามารถกบดานอยู่ใต้น้าได้นานกว่าเต่า แม้จะหายใจด้วยปอด แต่เมื่อ อยู่ในน้า ตะพาบจะใช้อวัยวะพิเศษช่วยหายใจเหมือนปลา เรียกว่า "Rasculavpharyngcal capacity"
ตะพาบจัดเป็นเต่าน้าที่จะพบได้ในแหล่งน้าที่เป็นน้าจืดและน้ากร่อยในเขตร้อนทุกทวีปทั่วโลก ทั้ง อเมริกาเหนือ, แอฟริกา และเอเชีย ไปจนถึงโอเชียเนีย
เมื่อจะวางไข่ ตะพาบจะคลานขึ้นมาวางไข่ในพื้นทรายริมตลิ่งริมน้าที่อาศัย โดยขุดหลุมแบบเดียวกับเต่าทะเลและเต่า จาพวกอื่นทั่วไปตะพาบเป็นสัตว์ที่กินสัตว์มากกว่าจะกินพืช โดยหลายชนิดมีอุปนิสัยที่ดุร้ายกว่าเต่า

7. ตะพาบเป็นเต่าที่มนุษย์นิยมนามาทาเป็นอาหาร โดยเฉพาะซุปในอาหารจีนและอาหารญี่ปุ่น หรืออาหารเกาหลี โดย เชื่อว่าทั้งเนื้อและกระดองเป็นเครื่องบารุงกาลังและเสริมสมรรถนะทางเพศ โดยตะพาบชนิดที่นิยมใช้เพื่อการบริโภคนี้ คือ ตะพาบไต้หวัน (Pelodiscus sinensis) ซึ่งในหลายประเทศได้มีการเพาะเลี้ยงตะพาบไต้หวันเป็นสัตว์เศรษฐกิจ รวมทั้งประเทศไทยด้วยสาหรับตะพาบชนิดที่หายากที่สุดในโลก หลายข้อมูลระบุว่าคือ ตะพาบยักษ์แยงซีเกียง (Rafetus swinhoei) ซึ่งเป็นตะพาบขนาดใหญ่ เป็นสัตว์พื้นเมืองที่พบได้เฉพาะในประเทศจีนและเวียดนามเท่านั้น ซึ่ง ปัจจุบันพบเพียง 5 ตัวใน 2 ที่เท่านั้น คือที่สวนสัตว์ในประเทศจีน 4 ตัว และที่ทะเลสาบคืนดาบที่เมืองฮานอย 1 ตัว
แต่ในทัศนะของ กิตติพงษ์ จารุธาณินทร์ นักสารวจธรรมชาติและผู้เชี่ยวชาญเรื่องสัตว์น้าและปลาน้าจืดชาวไทย ที่มี ผลงานค้นพบปลาน้าจืดชนิดใหม่ของโลกหลายชนิด เห็นว่า ตะพาบชนิดที่หายากที่สุดในโลกน่าจะเป็น "กริวดาว" หรือ "ตะพาบหัวกบลายจุด" ซึ่งเป็นตะพาบที่เคยจัดให้เป็นชนิดเดียวกับตะพาบหัวกบ (Pelochelys cantorii) ซึ่งเป็น ตะพาบขนาดใหญ่อีกชนิดหนึ่ง ที่พบได้ในพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย แต่ทว่า กริวดาว นั้น มีความแตกต่างจาก ตะพาบหัวกบ คือ มีจุดสีเหลืองอ่อนเป็นวงกระจายอยู่บริเวณขอบกระดอง โดยที่ไม่แปรเปลี่ยนไปตามวัย เหมือน ตะพาบหัวกบ ซึ่งถึงแม้จะเป็นตะพาบขนาดใหญ่แล้ว แต่ลายจุดนี้ยังคงเห็นได้ชัดเจน ซึ่งกิตติพงษ์ได้ระบุไว้ว่า ตะพาบ แบบนี้ไม่ได้พบเห็นมานานตั้งแต่ปี ค.ศ. 1991 หรือ พ.ศ. 2534 แล้ว และแต่เดิมก็พบเห็นได้ยากมาก ซึ่งถ้าใช้ หลักการอนุกรมวิธานตามแบบปัจจุบัน เชื่อว่า กริวดาวต้องถูกจัดเป็นชนิดใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องจากมีความ แตกต่างจากตะพาบหัวกบอย่างพอสมควร แต่เสียดายที่ไม่ได้มีการศึกษามากกว่านี้ เนื่องจากไม่มีตัวอย่างต้นแบบให้ ศึกษา โดยตัวสุดท้ายที่ค้นพบและมีภาพถ่ายที่สมบูรณ์ มีขนาดยาวราว 30 เซนติเมตร น้าหนัก 5 กิโลกรัม จับได้ จากแม่น้าแควใหญ่ ที่อาเภอศรีสวัสดิ์ จังหวัดกาญจนบุรี เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2529
ต้นโมก
โมก (ชื่อวิทยาศาสตร์: Wrightia religiosa Benth.) เป็นดอกไม้ มีลักษณะดอกเป็นช่อสีขาว มี 3-5 กลีบ ใบมีขนาดเล็ก ใบเดี่ยว เนื้อใบบางรูปรี หรือรูปหอกกว้าง 0.8-2.0 ทาการขยายพันธุ์โดยการปักชา หรือ เพาะเมล็ด
โมกยังมีชื่อพื้นเมืองอื่นอีกดังนี้ ปิดจงวา (เขมร สุรินทร์) โมกซ้อน (กลาง) โมกบ้าน (กลาง) และ หลักป่า (ระยอง)
ลักษณะทั่วไป
โมกเป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดกลาง ลาต้นมีความสูงประมาณ 5-12 เมตร ผิวเปลือกสีนาตาลดา ลาต้น กลมเรียบมีจุดเล็ก ๆสีขาวประทั่วต้น แตกกิ่งก้านสาขาออกรอบลาต้นไม่เป็นระเบียบใบเป็นใบเดียวออกเรียงกันเป็น คู่ตามก้านใบลักษณะใบ เป็นรูปไข่ รี ปลายใบมนแหลม โคนใบแหลม ขอบใบเรียบ เนื้อใบบางสีเขียว ขนาดใบกว้าง ประมาณ 2 เซนติเมตร ยาวประมาณ 3-5 เซนติเมตร ออกดอกเป็นช่อสั้น ๆ อยู่ตามปลายกิ่ง ช่อหนึ่งมีดอก 4-8 ดอก ลักษณะดอกจะคว่าหน้าลงสู่พื้นดินมีกลีบดอก 5 กลีบ มีสีขาวกลิ่นหอม ดอกบานเต็มที่มีขนาด ประมาณ 2 เซนติเมตร ผลเป็นฝักรูปทรงกระบอกจะออกมาเป็นคู่ ลักษณะโค้งงอเข้าหากัน ภายในมีขี้เรียงอยู่จานวนมาก ขนาด ความยาวของฝักประมาณ 10-15 เซนติเมตร
การปลูก
การปลูกมี 2 วิธี
การปลูกในแปลงปลูกเพื่อประดับบริเวณบ้านและสวน ขนาดหลุมปลูก 30 x 30 x 30 เซนติเมตร ใช้ปุ๋ยคอก หรือปุ๋ยหมัก : ดินร่วน อัตรา 1 : 2 ผสมดินปลูก

8. การปลูกในกระถางเพื่อประดับภายนอกอาคารบ้านเรือน ใช้กระถางทรงสูงขนาด 12-18 นิ้ว ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ย หมัก :ขุยมะพร้าว:ดินร่วนอัตรา 1 : 1 : 1 ผสมดินปลูกควรเปลี่ยนกระถางบ้างแล้วแต่ความเหมาะสมของทรงพุ่ม และการเจริญเติบโตของทรงพุ่ม และควรเปลี่ยนดินปลูกใหม่ทดแทนดินเดิมที่เสื่อมสภาพไป
การดูแลรักษา
แสง ต้องการแสงแดดปานกลาง จนถึงแสงแดดจัด หรือกลางแจ้ง
น้า ต้องการปริมาณน้าปานกลาง ควรให้น้า 5-7 วัน/ครั้ง
ดิน ชอบดินร่วนซุย มีความชื้นปานกลาง
ปุ๋ย ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก อัตรา 1-2 กิโลกรัม/ต้น ควรใส่ปีละ 4-6 ครั้ง
การขยายพันธุ์
การตอน การเพาะเมล็ด การปักชา วิธีที่นิยมและได้ผลดี คือ การเพาะเมล็ด การปักชา
โรคและศัตรูไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องโรคและศัตรู เพราะเป็นไม้ที่ทนทานต่อสภาพธรรมชาติพอสมควร
กะเพรา
กะเพรา (ชื่อวิทยาศาสตร์: Ocimum sanctum) เป็นไม้ล้มลุก แตกกิ่งก้านสาขา สูง 30-60 ซม. นิยมนาใบ มาประกอบอาหารคือ ผัดกะเพรา กะเพรามี 3 พันธุ์ คือ กะเพราแดง กะเพราขาว และ กะเพราลูกผสมระหว่าง กะเพราแดงและกะเพราขาว
ลักษณะ
ลาต้นค่อนข้างแข็ง ตามลาต้นมีขน ใบเป็นใบเดี่ยวการเกาะติดของใบบนกิ่งแบบตรงข้ามสลับตั้งฉาก เรียงตรงข้าม รูปรี กว้าง 1-3 ซม. ยาว 2.5-5 ซม. ใบปลายแหลมหรือมน โคนแหลม ขอบจักฟันเลื่อยและเป็นคลื่น แผ่นใบมีขน ดอกเป็นแบบช่อฉัตร ออกบริเวณปลายยอดและปลายกิ่ง ยาว 8-10 ซม. ดอกย่อยมีขนาดเล็ก รูปคล้ายระฆัง กลีบ ดอกมีทั้งชนิดสีขาวลายม่วงแดงและสีขาว โคนกลีบเชื่อมติดกันเป็นกรวย ส่วนปลายแยกเป็น 2 ส่วน ส่วนบนแยก เป็น 4 กลีบปลายแหลมเรียว ส่วนล่างมีกลีบเดียวค่อนข้างกลม ผิวกลีบด้านในเกลี้ยง ด้านนอกมีขนตามโคนกลีบ กลีบเลี้ยงสีแดงน้าตาลแกมม่วง และสีเขียว เนื้อกลีบแข็ง ส่วนโคนเชื่อมติดกันเป็นกรวย ส่วนปลายแยกเป็นกลีบ ปลายแหลมแบบหนาม ก้านดอกย่อยสีเขียว ยาวประมาณ 0.20-0.30 ซม. ผลแห้งแล้วแตกออก เมล็ด เล็ก รูปไข่สี น้าตาล มีจุดสีเข้มเมื่อนาไปแช่น้าเปลือกหุ้มเมล็ดพองออกเป็นเมือก
สรรพคุณ
ใบ บารุงธาตุไฟธาตุ ขับลมแก้ปวดท้องอุจจาระ แก้ลมตานซาง แก้จุกเสียด แก้คลื่นเหียนอาเจียน "แก้โรคบิด" และขับลม
เมล็ด เมื่อนาไปแช่น้าเมล็ดจะพองตัวเป็นเมือกขาว ใช้พอกบริเวณตา เมื่อตามีผง หรือฝุ่นละอองเข้า ผงหรือฝุ่น ละอองนั้นก็จะออกมา ซึ่งจะไม่ทาให้ตาเรานั้นช้าอีกด้วย

9. ราก ใช้รากที่แห้งแล้ว ชงหรือต้มกับน้าร้อนดื่ม แก้โรคธาตุพิการ
น้าสกัดทั้งต้นมีฤทธิ์ ลดการบีบตัวของลาไส้ สามารถรักษาแผลในกระเพาะอาหาร ในใบมีฤทธิ์ ขับน้าดี ช่วยย่อย ไขมันและลด[อาการจุกอก]
ใบและกิ่งสดเมื่อนามาสกัดน้ามันหอมระเหยโดยการต้มกลั่น (hydrodistillation) ได้น้ามันหอมระเหยร้อยละ 0.08-0.10 ซึ่งมีราคา 10,000 บาทต่อกิโลกรัม
ปลากัด
ปลากัด หรือ ปลากัดภาคกลาง (อังกฤษ: Siamese fighting fish; ชื่อวิทยาศาสตร์: Betta splendens) เป็นปลาน้าจืดขนาดเล็ก อยู่ในวงศ์ Macropodinae ซึ่งอยู่ในวงศ์ใหญ่ Osphronemidae มีรูปร่างเพรียวยาวและแบน ข้าง หัวมีขนาดเล็ก ครีบก้นยาวจรดครีบหาง หางแบนกลม มีอวัยวะช่วยหายใจบนผิวน้าได้โดยใช้ปากฮุบอากาศโดย ไม่ต้องผ่านเหงือกเหมือนปลาทั่วไป เกล็ดสากเป็นแบบทีนอยด์ ปกคลุมจนถึงหัว ริมฝีปากหนา ตาโต ครีบอกคู่แรก ยาวใช้สาหรับสัมผัส ปลาตัวผู้มีสีน้าตาลเหลือบแดงและน้าเงินหรือเขียว ครีบสีแดงและมีแถบสีเหลืองประ ในขณะที่ ปลาตัวเมียสีจะซีดอ่อนและมีขนาดลาตัวที่เล็กกว่ามากจนเห็นได้ชัด ขนาดโตเต็มที่ประมาณ 6 เซนติเมตร พบ กระจายอยู่ทั่วไปในแหล่งน้านิ่งที่มีขนาดตื้นพื้นที่เล็กทั้งในภาคกลางและภาคเหนือในประเทศไทยเท่านั้น สถานะปัจจุบันในธรรมชาติถูกคุกคามจากสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปและสารเคมีที่ตกค้าง มีพฤติกรรมชอบอยู่ตัว เดียวในอาณาบริเวณแคบ ๆ เพราะดุร้ายก้าวร้าวมากในปลาชนิดเดียวกัน ตัวผู้เมื่อพบกันจะพองตัว พองเหงือก เบ่ง สีเข้ากัดกัน ซึ่งในบางครั้งอาจกัดได้จนถึงตาย เมื่อผสมพันธุ์ ตัวผู้จะเป็นฝ่ายก่อหวอดติดกับวัสดุต่าง ๆ เหนือผิวน้า ไข่ใช้เวลาฟัก 2 วัน โดยที่ปลาตัวผู้จะเป็นฝ่ายดูแลไข่และตัวอ่อนเอง โดยไม่ให้ปลาตัวเมียเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
เป็นปลาที่คนไทยรู้จักเป็นอย่างดีมาแต่โบราณ โดยปลากัดสายพันธุ์ดั้งเดิมจากธรรมชาติมักเรียกติดปากว่า "ปลา กัดทุ่ง" หรือ "ปลากัดลูกทุ่ง" หรือ "ปลากัดป่า" จากพฤติกรรมที่ชอบกัดกันเองแบบนี้ ทาให้นิยมนามาเลี้ยงใช้ สาหรับกัดต่อสู้กันเป็นการพนันชนิดหนึ่งของคนไทย และได้มีการพัฒนาสายพันธุ์และความสามารถในชั้นเชิงการกัด จนถึงปัจจุบัน จนเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของประเทศไทยและเป็นที่รับรู้ของชาวต่างชาติในชื่อ "Siamese fighting fish" ในปัจจุบัน ปลากัดภาคกลางได้ถูกพัฒนาสายพันธุ์ให้มีขนาดใหญ่ขึ้น มีสีสันที่สวยงามและหลากหลายขึ้น เรียกว่า "ปลากัดหม้อ" นิยมเลี้ยงในภาชนะขนาดเล็กและแคบ เช่น ขวดโหล, ขวดน้าอัดลม เป็นต้น อีกทั้งยังได้ พัฒนาสายพันธุ์ในแง่ของความเป็นปลาสวยงามอีกหลายสายพันธุ์ เช่น "ปลากัดจีน" ที่มีเครื่องครีบยาว "ปลากัด แฟนซี" ที่มีสีสันหลากหลายสวยงาม "ปลากัดคราวน์เทล" หรือ "ปลากัดฮาร์ฟมูน" เป็นต้น
ต้นแก้ว
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
แก้วเป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลางลาต้นมีความสูงประมาณ5-10 เมตรเปลือกลาต้นสีขาวปน เทาลาต้นแตกเป็นสะเก็ดเป็นร่องตามยาวการแตกกิ่งก้านของทรงพุ่มไม่ค่อยเป็นระเบียบใบออกเป็นช่อเป็นแผงออก ใบเรียงสลับกันช่อหนึ่งประกอบด้วยใบย่อยประมาณ 4-8 ใบใบเป็นมันสีเขียวเข้มขยี้ดูจะมีกลิ่นฉุนแรงขอบใบเรียบ เป็นคลื่นเล็กน้อยขนาดของใบกว้างประมาณ 2 - 4 เซนติเมตร ยาวประมาณ3-6 เซนติเมตรออกดอกเป็นช่อใหญ่ช่อ สั้นออกตามปลายกิ่งหรือยอดช่อหนึ่งมีดอกประมาณ 5 - 10 ดอก แต่ละดอกมีกลีบดอก 5 กลีบ ดอกสีขาว กลิ่น หอม ดอกบานเต็มที่กว้างประมาณ 2 - 3 เซนติเมตร ผลรูปไข่ รีปลายทู่ มีสีส้ม ภายในมีเมล็ด 1 - 2 เมล็ด

10. การกระจายพันธุ์
แก้วมีถิ่นกาเนิดจากเอเชียใต้ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จีน และออสเตรเลีย มันสามารถปรับตัวเข้ากับสภาพ อากาศในทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกาได้
การปลูกเลี้ยง
สามารถแบ่งเป็น 2 วิธี
การปลูกในแปลงปลูกเพื่อประดับบริเวณบ้านและสวน คนไทยโบราณนิยมปลูกไว้เพื่อเป็นแนวรั้วบ้าน ขนาดหลุมปลูก 30 x 30 เซนติเมตร ใช้ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก : ดินร่วน อัตรา 1 : 2 ผสมดินปลูก การปลูกแบบนี้ สามารถปลูกเป็นกลุ่ม หรือเป็นแถวก็ได้และสามารถตัดแต่งบังคับทรงพุ่มได้ตามความต้องการของผู้ปลูก
การปลูกในกระถางเพื่อประดับภายนอกอาคาร ควรใช้กระถางทรงสูงขนาด 12 - 16 นิ้ว ใช้ปุ๋ยคอก หรือปุ๋ย หมัก : ดินร่วนอัตรา 1 : 1 ผสมดินปลูก และควรเปลี่ยนกระถาง 1 - 2 ปี/ ครั้ง หรือตามความเหมาะสมของการ เจริญเติบโตของทรงพุ่ม เพราะการขยายตัวของรากแน่นเกินไปและเพื่อเปลี่ยนดินปลูกใหม่ทดแทนดินปลูกเดิมที่ เสื่อมสภาพไป
การดูแลรักษา
ต้องการน้าปริมาณปานกลาง ควรให้น้า 3 - 5 วัน / ครั้ง ชอบดินร่วนซุย หรือดินร่วนทราย ต้องการ แสงแดดจัด ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก อัตรา 1 - 2 กิโลกรัม/ต้น ใส่ปีละ 4 - 6 ครั้ง หรือใช้ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ สูตร 15- 15-15อัตรา 200- 300 กรัม/ต้น ใส่ปีละ 4 - 6 ครั้ง ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องโรคและแมลง เพราะเป็นไม้ที่มึความ ทนทานต่อสภาพธรรมชาติพอสมควร ขยายพันธ์โดยการเพาะเมล็ดและการตอน
สุนัขพันธุ์ปอมเมอเรเนียน
ลักษณะทั่วไป
สุนัขปอมเมอเรเนียนหรือเรียกสั้นๆ ว่า น้องปอมอยู่ในกลุ่ม Toy Group มีขนาดกระทัดรัด หลังสั้น ขนชั้นล่างอ่อนนุ่ม แน่นทึบ ขนชั้นนอก ยาว ฟู มีมาก ค่อนข้างหยาบ ตาแหน่งโคนหางสูง ขนหางแน่น เป็นพวง หาง วางราบบนหลัง ปอมส่วนใหญ่ ท่าทางตื่นตัว ร่าเริง อยากรู้อยากเห็น แสดงความฉลาดให้เห็นได้เสมอ มีย่างก้าวที่ คล่องแคล่ว สง่างาม และมั่นคง
ลักษณะนิสัย
น้องปอมส่วนใหญ่มีการแสดงออกถึงความเฉลียวฉลาด ร่าเริงและตื่นตัวอยู่เสมอ ซื่อสัตย์ รักเจ้าของ ขี้ประจบ แต่เป็นสุนัขค่อนข้างตกใจง่าย เห่ามาก ยิ่งตัวเล็กยิ่งเห่าเก่ง
การดูแล
การที่จะรักษาขนของสุนัขปอมเมอเรเนียน ให้สวยงามนั้นทาได้ง่ายมาก เจ้าของสุนัขใหม่ๆส่วนใหญ่จะ เชื่อว่า จะต้องอาบน้าให้สุนัขทุกสัปดาห์ และต้องคอยแปรงขนตลอด ซึ่งเป็นความเชื่อที่ผิด และจะทาให้ขนของเค้าเสีย อีกด้วย

11. การอาบน้าบ่อยเกินไป จะทาให้ขนของปอมเมอเรเนียนแห้ง บาง และทาให้ขนร่วงตลอดเวลา การใช้ โลชั่น และน้ายาทาความสะอาดชนิดต่างๆ ติดต่อกันก็จะทาให้ผิวหนังอักเสบได้ ส่วนใหญ่แม้ว่าขนชั้นนอกจะสกปรก แล้ว แต่ขนชั้นในก็จะยังคงสะอาดอยู่ ด้งนั้นการแปรงขน เพียงสัปดาห์ละครั้ง และใช้ฟองน้าชุบน้าสบู่อุ่นๆ ลูบขน จากนั้นจึงเช็ดด้วยผ้าชุบน้าสะอาดอุ่นๆ ซึ่งบิดพอหมาดๆ ก็นับว่า เพียงพอที่จะทาให้ขน ของปอมเมอเรเนียนอยู่ใน สภาพดีแล้ว
แชมพูที่ใช้อาบน้าให้สุนัขควรเป็นแชมพูที่ผลิตโดยเฉพาะ เพราะจะไม่ส่งผลกระทบต่อการระคายเคืองของ ผิวหนังและสภาพขน ในขณะอาบน้าอาจจะใช้สาลีอุดรูหูทั้งสองข้างก่อนอาบ หรือใช้มือกดใบหูทั้งสองข้างให้หลุบลง เวลาอาบน้าควรราดน้าให้เปียกทั่วตัวก่อนแล้วจึงเทแชมพูลงไปแล้วเกาให้ทั่วลาตัว หลังจากนั้นก็ใช้น้าล้างสบู่ออกให้ สะอาดหมดจด เมื่ออาบเสร็จก็ต้องเช็ดตัวให้แห้งพร้อมกับแปรงขนทุกครั้ง การเช็ดตัวให้แห้งเป็นการป้องกันความ อับชื้นซึ่งเป็นบ่อเกิดของเชื้อโรค และช่วยป้องกันโรคปอดบวมได้
ส่วนในด้านของการออกกาลังกายนั้น การออกกาลังกายมากๆ หรือใช่พื้นที่เยอะๆ ไม่ค่อยจาเป็น สาหรับปอมเมอเรเนียน แต่เราควรหันมาใส่ใจสักนิด ควรเริ่มพาปอมฯออกกาลังกายตั้งแต่ยังเล็กเพราะจะสามารถ ควบคุมเวลาในการออกกาลังกายไ ด้ ควรให้เดินเล่นวันละ 1-2 ครั้ง ครั้งละไม่เกิน 15 นาที ถ้าปล่อยให้วิ่งเล่น กลางแจ้งนานเกินไป(โดยเฉพาะเวลาที่แดดจัด)อาจทาให้สุนัขเกิดอาการช็อค อาการนี้อาจส่งผลให้สุนัขเสียชีวิตได้
การพาน้องปอมไปออกกาลังกายอย่างสม่าเสมอจะช่วยทาให้ปอมท้องไม่ผูก และสามารถป้องกันโรคได้ อีกหลายๆชนิด การที่สุนัขได้วิ่งด้วยความเร็วและสนุกสนาน มีผลดีต่อหัวใจ หลอดเลือด กล้ามเนื้อ ต่อมขับต่างๆ ได้อุ่นเครื่องจนร้อน เมื่อกลับจากการออกกาลังกายก็สามารถกินอาหารได้มากขึ้น ยิ่งถ้าได้อาหารที่ถูกต้องยิ่งทาให้ สุนัขมีสัดส่วนที่ดี ร่างกายที่แข็งแรง รวมถึงมันจะมี step การเคลื่อนไหวที่ดี และสวยงาม อย่างไรก็ดีไม่ควรให้สุนัข ออกกาลังกายหลังจากที่กินอาหารอิ่มเต็มที่
6. วิธีดาเนินงาน
-วัสดุ-อุปกรณ์-สารเคมีและเครื่อ งมือที่ ใช้
1. โทรศัพท์มือถือ (ใช้ถ่ายภาพ)
2. สมุดจนบันทึก
3. อุปกรณ์ในการจดบันทึก
- ขั้นตอนการศึกษาค้นคว้า
1. รวมกลุ่มประชุมกันเลือกชุมชนที่จะทาการสารวจทรัพยากรทางชีวภาพ
2. วางแผนในการสารวจพื้นที่ในชุมชนปทุมทิพย์
3. เริ่มดาเนินการสารวจทรัพยากรทางชีวภาพจากต้นชุมชนถึงท้ายชุมชนปทุมทิพย์
4. เรียบเรียงข้อมูลจากการสารวจทรัพยากรทางชีวภาพ
5. รวบรวมข้อมูลของสมาชิกในกลุ่มเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่ผู้สารวจพบเห็นในชุมชนปทุมทิพย์
6. วิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่พบเห็นในชุมชนปทุมทิพย์
7. สรุปข้อมูลทั้งหมดจากการวิเคราะห์ข้อมูลของสิ่งมีชีวิตที่พบเห็นในชุมชนปทุมทิพย์

12. - แผนปฏิบัติงาน
 สมัครเว็บ BIO GANG พร้อมแนะนาตัว ส.5 ก.ค. 57
 วางแผนในการหาสถานที่ชุมชนที่จะไปสารวจ ศ.4 ก.ค. 57
 ลงมือปฏิบัติในการสารวจโดยไปถ่ายทรัพยากรชีวภาพที่ชุมชนปทุมทิพย์ พฤ. 17 ก.ค. 57
 นารูปที่ถ่ายทรัพยากรชีวภาพลงในเว็บ BIO GANG พร้อมกับใส่ข้อมูลรายละเอียดกับทรัพยากร ชีวภาพนั้นๆพร้อมแคปหน้าจอ อา.20 ก.ค. 57 ถึงพฤ. 24 ก.ค. 57
 จัดทารูปเล่มตามเค้าโครงที่อาจารย์มอบหมายมาให้ อ.22ก.ค. 57 ถึง พฤ. 24 ก.ค. 57
 รวบรวบข้อมูลจากการที่แคปหน้าจบของสมาชิกทั้งหมดเพื่อนามาใส่ในรูปเล่ม พฤ. 24 ก.ค. 57
 นาเล่มรูปเล่มส่งอาจารย์ ศ.25ก.ค. 57
7. เอกสารอ้างอิงหรือแหล่งเรียนรู้ต่างๆที่ เกี่ยวข้อง
 http://www.dnp.go.th/fca16/file/mrod7n5x74k0arc.pdf
 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9
 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%
 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B0%E0%B9%80%
 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2
 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%A7
 http://www.dogilike.com/content/caring/2613/
 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%94

13. รายงานการรวบรวมข้อมูลทรัพยากรชีวภาพในชุมชน (Bio Map)
บนฐานข้อมูลออนไลน์ www.biogang.net
โครงงานสารวจทรัพยากรทางชีวภาพชุมชนปทุมทิพย์
รายชื่อสมาชิกกลุ่มโครงงานชีววิทยาชื่อกลุ่ม คือ “BOX BOX”
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1
นางสาวธวัลหทัย เตียสุวรรณ เลขที่ 2
นางสาวปรียภรณ์ ทรงทอง เลขที่ 19
นางสาวทณมน หงส์นฤชัย เลขที่ 36
นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด เลขที่ 37
ครูที่ปรึกษาโครงงาน
นายวิชัย ลิขิตพรรักษ์
ครูผู้ช่วย กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์
ภาคเรียนที่ 1ปีการศึกษา 2557
โรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์
สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 1
สานักงานคณะกรรมการการขั้นพื้นฐาน
กระทรวงศึกษาธิการ

14. สารบัญ
เนื้อหา หน้า
นางสาวธวัลหทัย เตียสุวรรณ แนะนาตัว 1
สารวจพบ - เต่าญี่ปุ่น 1-2
- สุนัขพันธุ์ชิสุห์ 2-3
- ต้นโมก 3-4
นางสาวปรียภรณ์ ทรงทอง แนะนะตัว 5
สารวจพบ - ต้นเศรษฐี 5
- สุนัขพันธุ์ปอมเมอเรเนียน 6
- นกพิราบ 7
- ปลาหางนกยูง 8
นางสาวทณมน หงส์นฤชัย แนะนาตัว 9
สารวจพบ - แมวไทย 9-10
- นกกะรางหัวหงอก 10-11
- ตะพาบน้า 11
- ต้นแก้ว 12
นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด แนะนาตัว 13
สารวจพบ - ต้นกะเพรา 14-15
- กระต่ายบ้าน 15-16
- สุนัขพันธุ์บางแก้ว 17-18
- ปลากัด 19

15. 1.ชื่อ นางสาว ธวัลหทัย เตียสุวรรณ เลขที่ 2 ชั้น ม.6/1
2.ชื่อ นางสาวธวัลหทัย เตียสุวรรณ เลขที่ 2 ชั้น ม.6/1 ทรัพยากรณ์ชิ้นที่ 1คือ เต่าญี่ปุ่น

16. 3.ชื่อ นางสาว ธวัลหทัย เตียสุวรรณ เลขที่ 2 ชั้น ม.6/1 ทรัพยากรณ์ชิ้นที่ 2 คือสุนัขพันธุ์ชิสุห์

17. 4.ชื่อ นางสาว ธวัลหทัย เตียสุวรรณ เลขที่ 2 ชั้น ม.6/1 ทรัพยากรณ์ชิ้นที่3 คือ ต้น โมก

18. ชื่อ นางสาว ปรียภรณ์ ทรงทอง ม.6/1 เลขที่ 18

19. ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 1 คือ กวักมรกต
ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 2 คือ ปอมเมอเรเนียน

20. ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 3 คือ นกเขาชวา

21. ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 4 คือ ปลาหางนกยูง

22. ชื่อ นางสาวทณมน หงส์นฤชัย ชั้น ม.6/1 เลขที่ 36 แนะนาตัว
ชื่อ นางสาวทณมน หงส์นฤชัย ชั้น ม.6/1 เลขที่ 36 ทรัพยากรชีวภาพทั้ง 4 ชนิด
ชื่อ นางสาวทณมน หงส์นฤชัย ชั้น ม.6/1 เลขที่ 36 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 1 คือ แมว

23. ชื่อ นางสาวทณมน หงส์นฤชัย ชั้น ม.6/1 เลขที่ 36 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 2 คือ นกกะรางหัวหงอก

24. ชื่อ นางสาวทณมน หงส์นฤชัย ชั้น ม.6/1 เลขที่ 36 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 3 คือ ตะพาบน้า

25. ชื่อ นางสาวทณมน หงส์นฤชัย ชั้น ม.6/1 เลขที่ 36 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 4 คือ ต้นแก้ว

26. ชื่อ นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด ชั้น ม.6/1 เลขที่ 37 แนะนาตัว
ชื่อ นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด ชั้น ม.6/1 เลขที่ 37 ทรัพยากรชีวภาพทั้ง 4 ชนิด

27. ชื่อ นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด ชั้น ม.6/1 เลขที่ 37 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 1 คือ ต้นกะเพรา

29. ชื่อ นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด ชั้น ม.6/1 เลขที่ 37 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 2 คือ กระต่าย

31. ชื่อ นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด ชั้น ม.6/1 เลขที่ 37 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 3 คือ สุนัขพันธุ์บางแก้ว

33. ชื่อ นางสาวพรธีรา ไกรสะอาด ชั้น ม.6/1 เลขที่ 37 ทรัพยากรชีวภาพชนิดที่ 4 คือ ปลากัด