Susanna, also called Susanna and the Elders, is a narrative included in the Book of Daniel by the Catholic Church, Oriental Orthodox Churches and Eastern Orthodox Churches.

2. CAPÍTULO 1
1Alí habitaba en Babilonia un home chamado
Ioacim:
2 E tomou unha muller, que se chamaba
Susana, filla de Chelcias, unha muller moi
fermosa e que temía ao Señor.
3 Os seus pais tamén eran xustos e ensinaban
á súa filla segundo a lei de Moisés.
4 Ioacim era un home moi rico e tiña un
fermoso xardín xunto á súa casa; e a el
acudían os xudeus; porque era máis honrado
que todos os demais.
5 O mesmo ano foron nomeados xuíces a
dous dos anciáns do pobo, como o que falou o
Señor, que a maldade veu de Babilonia dos
antigos xuíces, que parecían gobernar o pobo.
6 Estes gardaban moito na casa de Ioacim, e
todos os que tiñan preitos acudían a eles.
7E cando a xente se foi ao mediodía, Susana
entrou ao xardín do seu home a pasear.
8 E os dous anciáns víana entrando todos os
días e camiñando; de xeito que a súa luxuria
se inflamaba cara a ela.
9 E pervertiron a súa propia mente e apartaron
os seus ollos, para que non mirasen ao ceo nin
lembrasen xustos xuízos.
10 E aínda que ambos foron feridos polo seu
amor, non se atreveu un a mostrar a outra a
súa dor.
11 Porque estaban avergoñados de declarar a
súa luxuria, que desexaban ter que ver con ela.
12 Con todo, vixían cada día con dilixencia
para vela.
13 E un díxolle ao outro: "Imos agora á casa,
porque é a hora da cea".
14 Entón, cando saíron, separáronse uns dos
outros, e voltando de novo, chegaron ao
mesmo lugar; e despois de preguntarse un ao
outro a causa, recoñeceron a súa
concupiscencia; entón fixaron un tempo
xuntos os dous, para que a atopasen soa.
15 E caeu, mentres miraban a hora, ela entrou
como antes só con dúas criadas, e quería
lavarse no xardín, porque facía calor.
16 E non había ningún corpo alí salvo os dous
anciáns, que se esconderan e vixíana.
17 Entón díxolles ás súas criadas: "Tráenme
aceite e bolas de lavado e pechade as portas
do xardín para que me lave".
18 E fixeron o que ela lles mandaba, pecharon
as portas do xardín e saíron eles mesmos
polas portas privadas para buscar as cousas
que ela lles mandara, pero non viron aos
anciáns, porque estaban escondidos.
19 Cando saíron as criadas, levantáronse os
dous anciáns e correron cara a ela dicindo:
20 Velaquí, as portas do xardín están
pechadas, para que ninguén nos vexa, e
estamos namorados de ti; polo tanto, consente
connosco e deita connosco.
21 Se non queres, testemuñaremos contra ti
que estaba contigo un mozo, e por iso
despediches de ti as túas criadas.
22 Entón Susana suspirou e dixo: "Estou
estreita por todos os lados; porque se fago isto,
é a morte para min; e se non o fago non podo
escapar das túas mans".
23 Mellor é para min caer nas túas mans e
non facelo, que pecar diante do Señor.
24 Con iso Susana berrou a gran voz: e os
dous anciáns clamaron contra ela.
25 Entón correu aquel e abriu a porta do
xardín.
26 Entón, cando os criados da casa escoitaron
o berro no xardín, entraron correndo pola
porta privada para ver que lle facían.
27 Pero cando os anciáns declararon o seu
asunto, os servos quedaron moi avergoñados,
porque nunca se fixo tal denuncia sobre
Susana.
28 E aconteceu que ao día seguinte, cando o
pobo estaba reunido co seu home Ioacim, os
dous anciáns tamén viñeron cheos de
imaxinación traviesa contra Susana para
matala;
29 E dixo diante do pobo: "Fai chamar a
Susana, filla de Chelcias, muller de Ioacim".
E así mandaron.
30Entón veu co seu pai e coa súa nai, os seus
fillos e toda a súa parentela.
31 Susana era unha muller moi delicada e
fermosa de ver.
32 E estes homes malvados mandaron
descubrir a súa cara (porque estaba cuberta)
para que se enchen da súa beleza.

3. 33Por iso choraban os seus amigos e todos os
que a vían.
34 Entón os dous anciáns levantáronse no
medio do pobo e puxéronlle as mans sobre a
cabeza.
35 E chorando alzou a vista cara ao ceo,
porque o seu corazón confiaba no Señor.
36 E dixeron os anciáns: "Como iamos sós no
xardín, entrou esta muller con dúas criadas,
pechou as portas do xardín e despediu as
criadas".
37 Entón un mozo, que estaba escondido,
achegouse a ela e deitouse con ela.
38 Entón os que estabamos nun recuncho do
xardín, vendo esta maldade, fomos correndo
cara a eles.
39 E cando os vimos xuntos, o home non
puidemos aguantar, porque era máis forte ca
nós, e abriu a porta e saltou fóra.
40 Pero levando a esta muller, preguntamos
quen era o mozo, pero ela non nos dixo: isto
testificamos.
41Entón a asemblea cría neles como os
anciáns e xuíces do pobo, polo que
condeárono a morte.
42Entón Susana berrou a gran voz e dixo:
Deus eterno, que coñeces os segredos e
coñeces todas as cousas antes de que sexan.
43 Sabes que deron falso testemuño contra
min, e velaquí, teño que morrer; mentres que
nunca fixen cousas que estes homes
inventaron maliciosamente contra min.
44 E o Señor escoitou a súa voz.
45Por iso, cando a levaron á morte, o Señor
levantou o espírito santo dun mozo que se
chamaba Daniel:
46 Quen clamou a gran voz: Estou claro do
sangue desta muller.
47 Entón todo o pobo volveuse cara a el e
dixo: "¿Que significan estas palabras que
falaches?
48 Entón, el que estaba no medio deles dixo:
"Sodes tan tolos, fillos de Israel, que
condenastes a unha filla de Israel sen
examinar nin coñecer a verdade?
49 Volvede de novo ao lugar do xuízo, porque
deron falso testemuño contra ela.
50 Xa que logo, todo o pobo volveu
apresuradamente, e os anciáns dixéronlle:
"Ven, senta entre nós e móstrano, xa que
Deus che deu a honra de ancián".
51 Entón Daniel díxolles: "Aparta estes dous
un do outro e examinarei-los".
52 Entón, cando se separaron uns dos outros,
chamou a un deles e díxolle: "Oh ti que
envelleches na maldade, agora saíron á luz os
teus pecados que cometeches antes".
53 Porque pronunciches un xuízo falso e
condenaches aos inocentes e deixaches en
liberdade aos culpables; aínda que o Señor
diga: Non matarás aos inocentes e xustos.
54 Agora ben, se a viches, dime: Debaixo de
que árbore os viches xuntarse? Quen
respondeu: Debaixo dunha árbore.
55 Daniel dixo: "Moi ben; mentiches contra a
túa propia cabeza; pois aínda agora o anxo de
Deus recibiu a sentenza de Deus para cortarte
en dous.
56 Entón el deixouno de lado e mandou traer
o outro e díxolle: "O semente de Canaán, e
non de Xudá, a beleza enganouche e a luxuria
pervertiu o teu corazón".
57 Así fixestes coas fillas de Israel, que por
medo acompañáronvos con vos, pero a filla
de Xudá non quixo soportar a vosa maldade.
58 Agora dime: Debaixo de que árbore os
levastes en compañía? Quen respondeu:
Debaixo dunha aciñeira.
59 Entón Daniel díxolle: "Ben; tamén
mentiches contra a túa propia cabeza, porque
o anxo de Deus agarda coa espada para
cortarte en dous e destruírte.
60 Con iso toda a asemblea clamou a gran voz
e louvaba a Deus, quen salva aos que confían
nel.
61 E levantáronse contra os dous anciáns,
porque Daniel os condenara por falso
testemuño pola súa propia boca:
62 E de acordo coa lei de Moisés fixéronlles o
que tiñan intención de facer co seu veciño
maliciosamente: e matáronos. Así o sangue
inocente salvouse o mesmo día.
63Por iso Chelquías e a súa muller louvaron a
Deus pola súa filla Susana, co seu marido
Ioacim e toda a súa parentela, porque non se
atopaba nela ningunha deshonestidade.
64 Dende aquel día Daniel tivo gran
reputación ante o pobo.