ΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΞΗΣ - ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Τ.Ε.Γ. Μπλουμφοντέιν,

1. ΗΜΕΡΑ ΑΝΟΙΞΗΣ - ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Τ.Ε.Γ. Μπλουμφοντέιν,
Νότιος Αφρική μια Κυριακή
του Σεπτέμβρη 2017
Γράφει ο εκπαιδευτικός του
ΤΕΓ, π. Γεώργιος Τσιφτσής
“Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κι
έμπαινε η μυρωδιά από την ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι. Το
μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δε μπορούσαμε πια ν’
ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Και ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο
πλατάνι της αυλής του σχολειού και κελαηδούσε. Τότε πια ένας μαθητής,
χλωμός, κοκκινομάλλης που ’χε έρθει φέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε
βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο: Σώπα, δάσκαλε, φώναξε. Σώπα, δάσκαλε, ν’
ακούσουμε το πουλί.”
(Αναφορά στο Γκρέκο. Νίκος Καζαντζάκης)
Σκοπός της εκπαίδευσης είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και
ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών,
ώστε να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχτούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.Να
αναπτύσσουν δημιουργική και κριτική σκέψη, αντίληψη συλλογικής προσπάθειας και
συνεργασίας καθώς, και πνεύμα φιλίας, προσβλέποντας σ’ έναν κόσμο καλύτερο,
δίκαιο, ειρηνικό.
Με οδηγό τις πιο πάνω
σκέψεις και την καθημερινή έγνοια
των παιδιών, στο σχολείο μας,
λάβαμε την απόφαση για την
υλοποίηση δράσεων κα
δραστηριοτήτων στα πλαίσια της
δημιουργικής εκτόνωσης καθώς,
και της βιωματικής μορφής
διδασκαλίας.
Μια απ’ αυτές τις δράσεις
αποτελεί και η δημιουργία
λαχανόκηπου. Προσδοκώντας να
αποκαταστήσουμε τη χαμένη επαφή
κι επικοινωνία με τη φύση, με
τρόπο απλό και ουσιαστικό,

2. επιδιώκουμε να μπολιάσουμε τα παιδιά με αξίες κα να τα μυήσουμε σε συνήθειες
όμορφες και συνάμα χρήσιμες, που τείνουν να περάσουν στη λησμονιά. Παράλληλα,
το παιδί αναπτύσσει προσωπική σχέση με τα φυτά, νιώθει υπεύθυνο αναλαμβάνοντας
τη φροντίδα του φυτού απ’ τη στιγμή που θα εναποθέσουμε το σπόρο στη ζεστή
αγκαλιά της γης μέχρι να βλαστήσει, να αρχίσει η ανθοφορία και τέλος να καρπίσει.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής αποκτά γνώσεις, οικολογική ευαισθησία,
υπευθυνότητα και μαθαίνει να καλλιεργεί συλλογική συνείδηση και να αναπτύσσει
κοινωνικότητα. Τα στοιχεία αυτά λειτουργούν ευεργετικά στην ψυχολογία και τη
διαμόρφωση της προσωπικότητά του.
Κατά συνέπεια θεωρούμε τη δημιουργία του λαχανόκηπου μια ιδιαίτερη
παιδαγωγική διαδικασία που συντελεί στην εκπλήρωση ψυχολογικών, παιδαγωγικών
και ευρύτερα κοινωνικών στόχων. Επιπλέον, δίνεται η δυνατότητα στον εκπαιδευτικό
να τονώσει το αυτοσυναίσθημα και την αυτοεκτίμηση των μαθητών, αναθέτοντάς
τους, την ευθύνη σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα.
Με τις ενέργειές μας αυτές προσπαθούμε να συμβάλουμε ενεργά σε: ¨…μια
ολοκληρωμένη αγωγή, που διαμορφώνει την καρδιά, το νου, το χέρι”
(Pestalozzi)
Γι’ αυτό, απλώνουμε το χέρι σ’ όλους όσοι θα ήθελαν να οδηγήσουν τα
παιδιά τους σ’ αυτά τα μονοπάτια και τους καλούμε να σμίξουμε στην ίδια στράτα
για να μοιραστούμε ό,τι μπορούμε ν΄ αντλήσουμε απ’ αυτή τη διαδικασία.
Όπως έπραξαν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας με τρόπο απλό,
ανεπιτήδευτο η Αλέξια της Ελευθερίας, που δρασκελίζει το κατώφλι του δεύτερου
έτους της ύπαρξής της, με την κυρία Μεταξούλα, που τη μέρα εκείνη γιόρτασε τα
ενενηκοστά γενέθλιά της. Βλέπετε, τα υλικά που απαιτούνται σ’ αυτές τις
περιστάσεις είναι εύκαιρα για τον καθένα: διάθεση, χαμόγελο κι αγάπη. Κι ας μη
λησμονούμε πως: η εργασία των χεριών είναι μια προσευχή χωρίς προσποιήσεις.
Την ίδια ημέρα
τοποθετήσαμε σε εμφανές
σημείο στον αύλιο χώρο της
κοινότητας ειδικούς κάδους
ανακύκλωσης για χαρτί, γυαλί,
αλουμίνιο και πλαστικό. Τα
υπόλοιπα είναι δική μας
υπόθεση. Ε, έχει κι ο Θεός
μερτικό στα δρώμενα, όπως θα
‘λεγε κι ένας καλός φίλος. Θα τα
ξανακάμει καλά, όπως ήταν
προτού… κάτι μας λέει, πως τα βήματα των παιδιών και κυρίως οι φωνές τους, δεν θα
βοήσουν στην έρημο, ακριβώς επειδή ευαγγελίζονται αυτό που έχει ανάγκη ο
άνθρωπος. Προσδοκούν κι ευελπιστούν πως θα λάβουν. Τους το οφείλουμε γιατί:
αυτόν τον κόσμο δεν τον κληρονομήσαμε απ’ τους παππούδες μας αλλά τον
δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.

3. Άλλωστε εμείς έχουμε κάνει λάβαρό μας την παρακαταθήκη που μας άφησε ο
αλησμόνητος Ν. Καζαντζάκης:
“Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ μονάχος έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω”.