Downloaded 122 times
อารยธรรมอินเดีย
- 2. อารยธรรมอินเดียได้ก่อกา เนิดขึ้นบริเวณลุ่มแม่น้าิินธุ ซึ่งปัจจุบันบริเวณิ่วนใหญ่อยู่ในประเทศปากีิถานบางที เรียกว่า“แหล่งอารยธรรมลุ่มแม่น้าิินธุ” Sindhu Hindu Indus India
- 3.
- 4. ภูมิประเทศ -ลุ่มแม่น้าิินธุเป็นที่ราบลุ่มแม่น้า กว้างใหญ่มีต้นกา เนิดมา จากเทือกเขาในทิเบต ไหลลงิู่ทะเลอาหรับ -พื้นที่มีทรัพยากรธรรมชาติอุดมิมบูรณ์ด้วยแร่โลหะ จา พวกทองและโลหะที่นา มาทาิา ริด ภูมิอากาศ -เป็นแบบลมมริุม แห้งแล้งและมีอากาศร้อนจัด น้า ที่ใช้ในการเกษตรมาจากแม่น้า เป็นหลัก
- 5. ลักษณะทตี่ั้ง ตอนเหนือ -มีเทือกเขาหิมาลัยทีิู่งชันกั้น -มีช่องแคบไคเบอร์ทางตะวันตกเฉียงเหนือที่ติดต่อกับดินแดน อื่นทางตะวันตกได้ เช่นเปอร์เซีย กรีก และโรมัน -อินเดียตอนเหนือจึงรับอารยธรรมผ่านทางช่องแคบไคเบอร์ ทั้งที่มาจากการติดต่อค้าขายและรุกรานของชาติอื่นๆ เช่น พวก อารยันและมุิลิม
- 6. ตะวันตกและตะวันออก -เป็นที่ราบลุ่มแม่น้าิินธุ แม่น้าคงคา และแม่น้าิาขา -มีความอุดมิมบูรณ์เหมาะแก่การประกอบเกษตรกรรม -เป็นบ่อเกิดของศาินา ความเชื่อและพิธีกรรมต่างๆ ในอารยธรรมอินเดีย ตอนกลาง -เป็นเขตที่ราบิูงเดกกันที่แห้งแล้งและทุรกันดาร เพราะถูก ขนาบด้วยเทือกเขาิูง -เป็นพื้นที่เกษตรกรรมของชาวอินเดีย (เป็นเขตเศรษฐกิจ) -ยังคงอุดมิมบูรณ์ด้วยทรัพยากรป่าไม้และแร่ธาตุต่างๆ
- 7. ตอนใต้ -มีที่ราบแคบยาวขนานกับชายฝั่งมหาิมุทรอินเดียทั้ง 2ฝั่ง -ประชากรแถบนี้มีการติดต่อค้าขายแลกเปลี่ยนอารยธรรม กับดินแดนอื่น เช่น อียิปต์ เมโิโปเตเมีย ลังกา และดินแดนในเขต เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ -อารยธรรมของชาวอินเดียใต้จึงมีเอกลักษณ์ที่แตกต่างจาก ชาวอินเดียทางตอนเหนือ
- 8.
- 9. ชาวพื้นเมือง -ชนเผ่าทราวิฑหรือดราวิเดียน -มีรูปร่างเล็กผิวคล้า -เป็นที่เกลียดชังของชาวอารยันผู้ดา รงอารยธรรมเมโิโปเตเมีย -โดนดูถูกว่า เป็นพวกที่มีความล้าหลัง มีวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณีที่แปลกประหลาด -มีภาษาและอักษรทมิฬ บ่งบอกถึงความเป็นรัฐชาติในอดีต -ปัจจุบันกลายเป็นชนกลุ่มน้อย ที่มีภาษาตนเอง
- 10.
- 11. เมืองโบราณทีิ่า คัญ (ศูนย์กลางอารยธรรม) -เมืองฮารัปปาและโมเฮนโจดาโร -ปัจจุบันอยู่ในประเทศปากีิถาน -มีอาคารบ้านเรือนที่ก่อด้วยอิฐและดินเป็นจา นวนมาก -มีประตู หน้าต่าง พื้นบ่อ ท่อระบายน้า ทีิ่ร้างด้วยอิฐ
- 12. -มีที่อาบน้า ใหญ่มีถนนกว้าง มีทางระบายน้าอย่างดี -แิดงให้เห็นว่าผูิ้ร้างต้องเป็นผู้ชา นาญการในการ ออกแบบก่อิร้างดีมาก -ขุดพบตึกหลายชั้นที่เมืองโมเฮ็นโจดาโร ิันนิษฐานว่าเมื่อ เมืองชั้นหนึ่งถูกทับถมขึ้นมาด้วยการพอกพูนของแผ่นดินหรือน้า ท่วม ก็มีการิร้างเมืองใหม่ลงบนที่เก่าตามแผนผังเมืองเก่า
- 13. เครื่องมือเครื่องใช้ -พบเครื่องมือที่ทา จากเขาิัตว์กระดูกิัตว์ หิน และ ิา ริด -พบดวงตรากับเครื่องประดับต่างๆ ซึ่งมีลักษณะเดียวกับที่ พบบริเวณเมโิโปเตเมีย -เชื่อว่าในแถบนี้มีการติดต่อกับชุมชนเมโิโปเตเมีย ความเชื่อ -พบดวงตรารูปเทวดา ล้อมด้วยเิือิิงห์ กระทิง แรด ิันนิษฐานว่าหมายถึงพระศิวะ -พบศิวลึงค์ิัญลักษณ์ของนิกายไศวะ ในศาินาพราหมณ์
- 14. การแต่งกาย -มีการนา ผ้าฝ้ายมาตัดเย็บเป็นเครื่องนุ่งห่ม -มีเครื่องประดับที่ทา ด้วยทอง เงิน งาช้าง ทองแดง และหินที่มีค่า -พบแผ่นประทับตราคนและิัตว์ เครื่องประดับอินเดียโบราณ
- 15. ศิลปกรรม -เช่น รูปปั้นดินเผาของชายมีเครายาวดวงตราแกะิลักรูป ิัตว์ที่มีความประณีตต่างๆ แิดงออกถึงความเจริญของชาวิินธุ
- 16.
- 17. อารยธรรมลุ่มน้าสินธุ -รุ่งเรืองอยู่ราว 1000ปี -เิื่อมลงราว 1500 ปีก่อนคริิต์ศักราช +ิาเหตุ -ภัยธรรมชาติ คือน้า ท่วมและพายุทราย -การถูกรุกรานจากพวกอารยัน ชนเผ่าอินโด-อารยันรุกราน -อพยพเข้ามาอยู่ในแถบลุ่มน้าิินธุ -พวกดราวิเดียน ต้องอพยพลงใต้ -บางิ่วนแต่งงานหรือไม่ก็กลายเป็นทาิพวกอารยัน -ทา ให้เกิดการแบ่งชั้นวรรณะในอินเดียต่อมา
- 18. ลักษณะทั่วไปของชาวอารยัน -ิืบเชื้อิายมาจากพวกอินโดยูโรเปียน ทางแถบทะเลิาบแคิเปียน -รูปร่างิูงใหญ่ ผิวขาว จมูกโด่ง -เป็นพวกกึ่งเร่ร่อน อาชีพิา คัญคือการเลี้ยงิัตว์ -นิยมจับงานเลี้ยง มีการดื่มของมึนเมา ร้องราทา เพลง -มีความิามารถในการรบ และประดิษฐ์อาวุธได้ยอดเยี่ยม -ชายอารยันนิยมมีภรรยาคนเดียว -ฐานะิตรีค่อนข้างิูง -เริ่มมีการแบ่งชั้นวรรณะทางิังคม
- 19. การปกครองแบบชนเผ่าอารยัน ิมัยแรก -แยกกันอยู่เป็นชนเผ่าแต่ละเผ่ามีหัวหน้าเป็นผู้ปกครอง -มีที่ประชุมเผ่า ประกอบด้วยิภา(ที่ประชุมของบุคคลิา คัญ)และ ิมิติ(ที่ประชุมของราษฎร) -การขึ้นครองราชย์ราชา ต้องได้รับความเห็นชอบจากที่ประชุม ิมัยหลัง -ขยายตัวไปทางตะวันออก เหนือและบริเวณลุ่มน้า คงคา -ปกครองแบบราชาธิปไตย -ราชาทรงเป็นเหมือนิมมติเทพ -ิภาและิมิติเริ่มหมดความิา คัญไป
- 20.
- 21. สมัยมหากาพย์ (900-600 ปีก่อนคริสต์ศักราช) -เกิดอาณาจักรใหม่บริเวณลุ่มน้า คงคามีลักษณะเป็นนครรัฐ -ปกครองแบบราชาธิปไตย ราชามีฐานะเป็นิมมุติเทพ -มีการแบ่งวรรณะชัดเจน 4 วรรณะ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ ศูทร -มีการติดต่อค้าขายทางเรือ กับอาณาจักรเมโิโปเตเมีย อียิปต์อาราเบีย
- 22. รามายณะ (Ramayana) -แต่งโดยฤๅษีวาลมิกิ -แพร่ไปิู่หลายประเทศในเอเชีย ในเมืองไทยเรียกว่า รามเกียรต์ิ ในลาวเรียกว่าพระลักษณ์พระราม ในอินโดนีเซียเรียก รามายณะ -เนื้อหากล่าวถึงิงครามระหว่างมนุษย์กับยักษ์ ซึ่งหมายถึงการ ขยายอา นาจลงภาคใต้ของชนเผ่าอารยันในระยะเริ่มแรก -เป็นวรรณกรรมยาวเป็นทีิ่องรองมาจาก มหาภารตะ มีโศลก 24,000 บท แบ่งออกเป็น 7 กัณฑ์
- 23. มหาภารตะ (Mahabharata) -เป็นเรื่องที่ใหญ่ทีิุ่ดมีโศลกมากถึง 100,000 บท -แต่งโดยฤๅษีวยาิะหรือ กฤษณะ ไทวปายน -กล่าวถึงการทาิงครามกันระหว่างตระกูลเการพและปาณฑพ หมายถึง การขยายอา นาจของชนเผ่าอารยันจนกลายเป็นแคว้นต่างๆ -ตอนิา คัญของเรื่องได้ถูกแยกประพันธ์เป็นคัมภีร์ภควัทคีตา(ศาินาฮินดู) -มีอิทธิพลต่อชาวอินเดียที่นับถือศาินาฮินดูมาถึงปัจจุบัน
- 24. สมัยจักรวรรดิ (600 ปีก่อนคริสต์ศักราช-ปลายค.ศ.ที่10) -ปกครองแบบิาธารณรัฐไม่จา กัดิิทธิเิรีภาพของประชาชน -ไม่ขัดขวางการแิดงออกซึ่งความคิดที่เป็นอิิระและเป็นของตัวเอง -เกิดนักคิด และผู้นา ทางลัทธิศาินาใหม่เช่น ิมเด็จพระิมัมาิมั พุทธเจ้าเป็นิมัยที่มีความิา คัญต่อการวางรากฐานของแบบแผนทาง ิังคมศิลปะ และวัฒนธรรมอินเดีย ทีิื่บทอดมาถึงปัจจุบัน
- 25. สมัยจักรวรรดิมคธ กษัตริย์ทีมีชื่อเิียง -พระเจ้าพิมพิิาร +ครองเมืองราชคฤห์แคว้นมคธ +เป็นพระิหายกับพระพุทธเจ้าิมัยที่ยังเป็นพระกุมาร +ทรงนับถือพระพุทธศาินาและเป็นพระโิดาบัน +เป็นกษัตริย์ผู้ทรงธรรมทรงอุปถัมภ์พระพุทธศาินาเป็นอย่างดี
- 26. -พระเจ้าอชาตศัตรู +เป็นพระโอริในพระเจ้าพิมพิิาร +ทรงกระทาปิตุฆาต คือฆ่าพ่อตนเอง +แต่หลังพระบิดาิิ้นพระชนม์ก็ิา นึกถึงกรรมที่ได้ทา +จึงทรงบา เพ็ญกุศลต่างๆและทรงปฏิญาณตนเป็นอุบาิก +พระองค์ทา นุบา รุงพระพุทธศาินาด้วยดีโดยตลอด
- 27. การปกครอง -กษัตริย์มีอา นาจิูงิุด -มีขุนนาง3ฝ่าย (มหามาตระ) คือฝ่ายบริหาร ตุลาการ และการทหาร ศูนย์กลางของพระพุทธศาินา -ได้รับการอุปถัมภ์จากพระเจ้าพิมพิิารและพระเจ้าอชาตศัตรู -ทา ให้พระพุทธศาินาได้รับการเผยแพร่ไปอย่างกว้างไกล -ขณะเดียวกันศาินาพราหมณ์ก็เิื่องลง
- 28. สมัยจักรวรรดิเมารยะหรือโมริยะ -เมืองหลวงของจักรวรรดิตั้งอยู่ที่เมืองปาฏลีบุตร -ก่อตั้งขึ้นโดยเจ้าชายจันทรคุปต์เมารยะผู้โค่นล้มราชวงศ์นันทะ -ทรงขยายอา นาจอย่างรวดเร็วโดยการฉวยโอกาิจากความ ปั่นป่วนในท้องถิ่นต่างๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากการถอยทัพไปทางตะวันตกของ กองทัพกรีกและเปอร์เชียของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช
- 29. ระเบียบการปกครอง -รวมอา นาจไว้ที่กษัตริย์และเมืองหลวง -กษัตริย์มีอา นาจิูงิุดในการบริหาร ตรากฎหมาย การศาลและการทหาร -มีิภาเินาบดี(ข้าราชการระดับิูง)และิภาแห่งรัฐ(ที่ปรึกษา)เป็นผู้ช่วย -มีการจัดตั้งหน่วยงานกระจายอยู่ เพื่อรายงานมายังเมืองหลวง -มีการิร้างถนนิารวจิามะโนครัว มีระบบชลประทาน -มีการิร้างมหาวิทยาลัยหลายแห่ง
- 30. พระเจ้าอโศกมหาราช -กษัตริย์องค์ที่ 3ของราชวงศ์เมารยะ -เดิมเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่โหดร้าย ชอบการทาิงครามจน ได้รับิมญานามว่า จัณฑาโศกราช (พระเจ้าอโศกผู้โหดเหี้ยม) -หลังจากที่พระองค์หันมานับถือพระพุทธศาินา พระองค์ก็ ทรงกลายเป็นองค์เอกอัครพุทธศาินูปถัมภก์ -ทรงบา รุงพระพุทธศาินาให้มีความเจริญรุ่งเรืองและแผ่ขยาย มากทีิุ่ดในประวัติศาิตร์พระพุทธศาินา
- 31. พระเจ้าอโศกมหาราช -ทรงให้อิิรภาพในการนับถือศาินาแก่ประชาชน -ได้ทรงปลดข้อห้ามที่เคร่งครัดต่างๆของศาินาพราหมณ์ ให้หญิงม่ายแต่งงานใหม่ได้ -ภายหลังทรงได้รับการขนานพระราชิมัญญานามว่า ธรรมาโศกราช (พระเจ้าอโศกผู้ทรงธรรม) เมื่อิิ้นิมัยพระเจ้าอโศกมหาราชแล้ว จักรวรรดิเมารยะได้เิื่อมลงอย่าง รวดเร็วภายในเวลาเพียง 50กว่าปี ต่อมาราชวงศ์เมารยะก็ิิ้นิุดลง
- 32. สมัยแบ่งแยกและการรุกรานจากภายนอก (183 ปีก่อนค.ศ.-ค.ศ.300) กษัตริย์ที่มีชื่อเิียง พระเจ้ากนิษกะ -เป็นกษัตริย์พระองค์ที่ 3 แห่งราชวงศ์กุษาณะ -ทรงเป็นผู้กา หนดมหาศักราชขึ้น -ทรงเป็นองค์อัครราชูปถัมภ์ที่ยิ่งใหญ่ของพุทธศาินานิกายมหายาน -ได้รับขนานนามว่า "พระเจ้าอโศกองค์ที่ 2" -ทรงได้เผยแพร่ศาินาไป จีน ญี่ปุ่น และทิเบต
- 33.
- 34. แคว้นที่มีอา นาจ -แคว้นคันธาระในเขตลุ่มน.ิินธุ ตั้งอยู่ทางเหนือหรือ ตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย ผลกระทบจากการเิื่อมอา นาจลงของจักรวรรดิเมารยะ -อาณาจักรแบ่งแยก มีการทาิงครามแย่งชิงอา นาจกัน -มีการรุกรานจากภายนอก +กรีก +อิหร่าน/เปอร์เซีย +ศกะ/ศากยะ(Scythian) +กุษาณะ(ตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย)
- 35. สมัยจักรวรรดิคุปตะ(ค.ศ.320-535) พระเจ้าจันทรคุปต์ที่1 -ปราบอาณาจักรต่างๆในอินเดียภาคเหนือเข้ามารวมกัน -ตั้งกรุงปาฏลีบุตรเป็นราชธานี -ในพิธีบรมราชาภิเษกได้โปรดให้ออกเหรียญที่ระลึก ประทับตราราชวงศ์เรียกว่า คุปตะ พระเจ้าิมุทรคุปต์ -โอริของจันทรคุปต์ที่1 -ได้แผ่อาณาจักรออกไปทางเหนือจรดภูเขาหิมาลัย และ ทางใต้จรดแม่น้า นาร์บัด และยังได้ปราบปรามพวกกลิงค์(จาก แคว้น กลิงคราษฎร์)และพวกปัลวะลงไปจนใติุ้ดของอินเดีย
- 36. พระเจ้าจันทรคุปต์ที่2 หรือพระเจ้าวิกรมาทิตย์ -โอริของพระเจ้าิมุทรคุปต์ -ได้ทา การขยายอาณาเขตออกไปทางภาคตะวันตก -ได้รับิมญาว่าเป็นองค์อุปถัมภ์การเล่าเรียนศิลปวิทยาการ เหรียญกษาปณ์ิมัยพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2
- 37. ยุคทองของอินเดีย ด้านวรรณคดีและศิลปกรรม -ยุคทองของวรรณคดีิันิกฤต -กวี กาลิทาิ แต่งวรรณกรรมที่มีชื่อเิียง คือเรื่องศกุนตลา
- 38. มหาวิทยาลัยนาลันทา ด้านวิชาการ -มีมหาวิทยาลัยต่างๆเกิดขึ้นมากมายเช่น มหาวิทยาลัยนาลันทา มหาวิทยาลัยพาราณิี
- 39. ด้านวิทยาศาิตร์ -นักวิทยาศาิตร์ที่มีชื่อเิียงคือ อารยภตา -ศึกษาทางด้านดาราศาิตร์และคณิตศาิตร์ -มีการประดิษฐ์คิดค้นหลายอย่าง เช่นการทาิบู่และซีเมนต์ ด้านการแพทย์ -ได้รับการยกย่องว่ามีวิธีการและเทคนิคิูงในการรักษา โดยเฉพาะในการผ่าตัด -มีการรักษาความิะอาดและป้องกันเชื้อโรคอย่างเคร่งครัด -การใช้ยาประเภทต่างๆ ก็นับว่ามีความก้าวหน้า -แพทย์อินเดียรู้จักใช้ยาหลายขนานก่อนชาวยุโรป และยาบาง ชนิดยังคงใช้รักษาโรคมาจนปัจจุบัน
- 40. ด้านศาินา -ิมัยพระเจ้าิมุทรคุปต์ ทรงอนุญาตให้ ชาวลังกาิร้างวัดของพุทธศาินานิกายเถรวาท ขึ้นในจักรวรรดิได้ -ิมัยพระเจ้าจันทรคุปต์ที่2 มีการิ่งเิริม พระพุทธศาินาไปต่างแดน จากการที่หลวงจีนฟา เหียนเดินทางนาพระไตรปิฎกจากอินเดียกลับไปจีน หลวงจีนฟาเหียน รัชิมัยของพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2 ิิ้นิุดลงใน ค.ศ.413 หลังจากนั้น อาณาจักรของราชวงศ์คุปตะก็เริ่มแตกแยก และิิ้นิุดลงในทีิุ่ด
- 41. หลังิมัยจักรวรรดิคุปตะ(ปลายคริิต์ศตวรรษที่5เป็นต้นมา) อาณาจักรปัลลวะ -ที่ประชาชนิ่วนใหญ่นับถือศาินาพราหมณ์เรืองอานาจ ทา ให้ศาินาพุทธและศาินาเซนค่อยๆเิื่อมลง อาณาจักรโจฬะ -ศูนย์กลางอา นาจอยู่ที่ ทมิฬนาดู -ประชาชนพูดภาษาทมิฬและนับถือศาินาพราหมณ์-ฮินดู -มีการเผยแพร่ศาินาไปยังเอเชียตอนใต้ ครอบคลุมพม่า เกาะิุมาตรา แหลมมลายู เกาะชวา และเกาะบอร์เนียว -มีการิร้างเทวาลัยขนาดใหญ่
- 42.
- 43. สมัยมุสลิม(ปลายคริสต์ศตวรรษ10-19) มุิลิมเชื้อิายเติร์กจากเอเชียกลางรุกราน(ปลายคริิต์ศตวรรษที่10) -ใช้อัฟกานิิถานเป็นฐานขยายอานาจ -เมืองเดลีเป็นเมืองหลวง(ตั้งแต่คริิต์ศตวรรษที่13) -ปราบปรามศาินาพุทธและพราหมณ์ +บังคับให้ชาวอินเดียนับถือศาินาอิิลาม +เก็บภาษีจิซยา โดยเก็บจากราษฎรที่ไม่ใช่มุิลิมในอัตราิูง +มหาวิทยาลัยนาลันทาถูกทา ลาย +เกิดความขัดแย้งรุนแรงระหว่างพวกฮินดูกับมุิลิมจนถึงปัจจุบัน
- 44. เกิดศาินาใหม่ คือ ศาินาิิข(ค.ศ.1469) -คาิอนประยุกต์ระหว่างศาินาพราหมณ์-ฮินดูกับศาินาอิิลาม -ท่านคุรุนานักเป็นผู้ก่อตั้ง -ศูนย์กลางอยู่แคว้นปัญจาบ
- 45. ราชวงศ์มุคัล (ค.ศ.1526-1857) -ล้มอานาจิุลต่านแห่งเดลี -พระเจ้าอักบาร์มหาราช +ทรงครองราชย์ ขณะมีพระชนมายุ 13ปีเศษ +แม้จะทรงเป็นมุิลิม แต่ก็ทรงให้เิรีภาพใน การนับถือศาินาแก่ประชาชน +ยกเลิกการเก็บภาษีจิซยา +ทรงริเริ่มศาินาใหม่ที่เรียกว่า ดินอิอิลาฮี หรือ ศาินาแห่ง พระเจ้า ซึ่งเป็นความพยายามที่จะรวมศาินาอิิลามเข้ากับ ฮินดู คริิต์ เชน และอื่นๆ แต่ไมิ่าเร็จ เพราะทรงิิ้นพระชนม์ก่อน
- 46. ยุคทองแห่งิถาปัตยกรรม -ยุคของพระเจ้าชาห์เชฮัน จักรพรรดิองค์ที่5 ของราชวงศ์มุคัล -โปรดใหิ้ร้างอนุิาวรีย์อันงดงามวิจิตรขึ้นจา นวน -เช่น ทัชมาฮาลแห่งอัครา, มัิยิดเพิร์ล, ป้อมแดง, มัิยิดจามา และ ป้อมละฮอร์
- 47.
- 48. ิมัยพระเจ้าออรังเซบ (ค.ศ.1658-1707) -ใช้นโยบายกดขี่บังคับพวกฮินดู +เก็บภาษีจิซยาใหม่ +เทวิถานฮินดูถูกทา ลาย +ข้าราชการฮินดูถูกปลด -ราชวงศ์มุคัลอ่อนแอลง -อังกฤษเข้ามารุกราน ทา ให้ต้องทาิงครามและเิียดินแดนหลายครั้ง -อินเดียตกอยู่ภายในการปกครองของอังกฤษ ค.ศ.1858โดยมีิมเด็จ ิมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งอังกฤษทรงดา รงตา แหน่งิมเด็จพระเจ้า จักรพรรดินีแห่งอินเดีย
- 49.
- 50. ระบบวรรณะ แบ่งออกเป็น 4วรรณะ วรรณะพราหมณ์ → เกิดจากโอษฐ์ของพระพรหม มีหน้าที่ ประกอบพิธีกรรมทางศาินา มีิีเครื่องแต่งกายประจา วรรณะ คือิีขาวซึ่งแิดงถึงความบริิุทธ์ิ
- 51. วรรณะกษัตริย์ →เกิดจากพระอุระของพระพรหม มี หน้าทีิู่้รบปกป้องประชาชน, เป็นผู้นา ของรัฐ ิีเครื่อง แต่งกายประจา วรรณะคือิีแดงซึ่งหมายถึงนักรบ
- 52. วรรณะไวศยะหรือแพศย์ →เกิดจากพระเพลา (ตัก) ของ พระพรหม มีิีเครื่องแต่งกายประจา วรรณะคือ ิีเหลือง เป็นพวกแิวงหาทรัพย์ิมบัติ ได้แก่พวก พ่อค้า คหบดี เศรษฐี และเกษตรกร ซึ่งเป็นคนิ่วนใหญ่ของิังคม
- 53. วรรณะศูทร →เกิดจากพระบาท(เท้า) ของพระพรหม มีิีเครื่องแต่งกายประจา วรรณะคือิีดา หรือิีอื่น ๆ ที่ ไม่มีความิดใิ มีหน้าที่เป็นกรรมกร ลูกจ้างคอยรับใช้ ให้บริการกับวรรณะอื่นๆ
- 54. ยังมีคนอีกวรรณะหนึ่งซึ่งถือว่าเป็นพวกต่าิุด คือลูกที่ เกิดจากพ่อแม่ต่างวรรณะกัน ถือเป็นพวกจัณฑาล ซึ่งจะ ถูกรังเกียจและเหยียดหยาม ไม่มีคนในวรรณะอื่นคบหา ิมาคมด้วย
- 55. ปรัชญาและลัทธิศาสนาของสังคมอินเดีย อินเดียเป็นแหล่งกาเนิดศาินาิา คัญของโลกตะวันออก ได้แก่ ศาินาพราหมณ์-ฮินดู พระพุทธศาินา และศาินาเชน ปรัชญาอินเดีย หมายถึงปรัชญาทุกิานักหรือทุกระบบที่ เกิดขึ้นในอินเดีย หรือที่คิดิร้างิรรค์ขึ้นไว้โดยศาิดา และนักคิดที่เคยมีชีวิตอยู่หรือกา ลังมีชีวิตอยู่ในอินเดีย
- 56. หลักคาิอนของพระพุทธศาินาและศาินาเชนเป็นผลมา จากการคิดไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งทางปรัชญาการหลุดพ้น จากการเวียนว่ายตายเกิด หลักธรรมของศาินาพราหมณ์-ฮินดูมีรากฐานมาจากการ คิดค้นิร้างระบบปรัชญา เพื่อินับินุนความเชื่อและ ความศรัทธาที่มีต่อพระเจ้า
- 57. เทพเจ้าของอินเดีย เทพเจ้าของพวกอารยันเป็นธรรมชาติที่มีอิทธิพลต่อชีวิต มนุษย์ เช่น ดวงอาทิตย์ ฝน พายุ
- 58. ต่อมามีการนับถือเพิ่มขึ้นอีก เช่นพระศิวะ เป็นผู้ทา ลาย พระพรหม เป็นผูิ้ร้างโลก พระวิษณุ เทพเจ้าแห่งิันติิุข
- 59.
- 60. ศิลปกรรมของอินเดียเริ่มปรากฏหลักฐานในอารยธรรมลุ่ม น้าิินธุราว 2,500 ปีก่อนคริิต์ศักราช ในิมัยพุทธกาลได้ปรากฏหลักฐานทางศิลปะที่ได้รับ อิทธิพลจากจักรวรรดิเปอร์เซียและศิลปะแบบเฮลเลนิิติก
- 61. ในช่วงิมัยราชวงศ์เมารยะพระพุทธศาินาเป็นแรงบันดาล ใจในการิร้างิรรค์ศิลปกรรมและเป็นศิลปะิมัยแรกที่มี หลักฐานปรากฏชัดเจน หลังคริิต์ศตวรรษที่ 12-13 ศิลปะอิิลามแพร่ขยายอย่าง กว้างขวาง ขณะที่ศิลปะในพระพุทธศาินาิูญิิ้นไป
- 62. 1. สถาปัตยกรรม :เน้นประโยชน์ใช้สอยมากกว่าความสวยงาม ิถาปัตยกรรมที่เป็นศิลปะอย่างชัดเจนปรากฏขึ้นในิมัย ราชวงศ์เมารยะ ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากจักรวรรดิเปอร์เซีย ได้แกิ่ถูป เิาหิน ตลอดจนฐานรากของพระราชวัง ิถาปัตยกรรม ดังกล่าวมักเกี่ยวข้องกับพระพุทธศาินาเพื่อแิดงถึงความ ศักด์ิิิทธ์ิของิถานที่หรือเพื่อเป็นอนุิรณ์ถึงเหตุการณ์ิา คัญ
- 63. ในิมัยราชวงศ์กุษาณะทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และ ราชวงศ์มธุราในภาคกลาง เกิดศิลปะขึ้น 3 แบบ คือ แบบมถุรา แบบอมราวดี แบบคันธาระ→
- 64. ในิมัยมุิลิม ิถาปัตยกรรมอินเดียจะผิมระหว่าง ศิลปะฮินดูและเปอร์เซีย เช่น ิุิานตาชมะฮัล (Taj Mahal)
- 65. 2. ประติมากรรม :สลักจากหิน มีรูปร่างหนัก แข็งกระด้าง แสดงท่าหยุดนิ่ง นอกจากนี้ก็มีประติมากรรมภาพิลักนูนต่า เป็นภาพพุทธ ประวัติ ภาพชาดก →
- 66. ประติมากรรมที่เป็นพระพุทธรูปิมัยแรก คือแบบคันธาระ (คริิต์ศตวรรษที่ 1-2) โดยรับอิทธิพลจากศิลปะกรีก แบบคันธาระ
- 67. ประติมากรรมพระพุทธรูปของศิลปะมถุรา โดยทั่วไปมี ลักษณะเหมือนศิลปะคันธาระ แต่พระเศียรพระพุทธรูป เกลี้ยง พระพักตร์กลม จีวรเป็นริ้วห่มเฉียงดูนุ่มนวล แบบมถุรา
- 68. พระพุทธรูปในศิลปะแบบ อมราวดีเป็นแบบผิม อิทธิพลของกรีก วงพระ พักตร์ของพระพุทธรูป ค่อนข้างยาว ประติมากรรม สมัยคุปตะถือเป็น ศิลปะของอินเดีย อย่างแท้จริง มักมี ขนาดใหญ่โต
- 69. 3. จิตรกรรม :จิตรกรรมเก่าสุดที่ยังเหลืออยู่ในปัจจุบันพบที่ เพดานถ้าโยคีมารา วาดขึ้นด้วยสีดา ขาว และแดง ค่อนข้างหยาบ จิตรกรรมิมัยศิลปะอมราวดีเป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังถ้า ที่อชันตะ
- 70. จิตรกรรมสมัยคุปตะและหลังสมัยคุปตะ เป็นสมัยที่รุ่งเรือง ที่สุดแห่งงานจิตรกรรมของอินเดีย ที่ผนังถ้า อชันตะเป็น การเขียนเล่าเรื่องชาดกต่างๆ พุทธประวัติบางตอน ภาพ เกี่ยวกับประเพณีชีวิตประจา วันของประชาชนและชีวิตใน ราชิานัก
- 71. 4. นาฏศิลป์และสังคีตศิลป์ :เป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมเพื่อ บูชาเทพเจ้า มีความเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของชาวอินเดีย ทางด้านศาสนาและชีวิตประจาวัน ภารตนาฏยัม
- 72. 5. วรรณกรรม :เริ่มจากการเป็นบทสวดในพิธีบูชาเทพเจ้า เน้นหนักไปทางด้านศาสนา แบ่งตามพัฒนาการทางภาษา ออกเป็น 4 กลุ่ม วรรณกรรมภาษาพระเวท→ใช้ภาษาิันิกฤตโบราณของ พวกอารยัน ประกอบด้วย ฤคเวท : ใชิ้วดิรรเิริญพระเจ้า
- 73. ยุชรเวท : แบบแผนการประกอบพิธียัญกรรมและพิธีบวงทรวง ิามเวท : ิวดในพิธีถวายน้า โิมแก่พระอินทร์
- 74. อาถรรพเวท : เป็นบทที่ รวบรวมเวทมนตร์ คาถาอาคม→ วรรณกรรมตันติ ิันิกฤต : รูปแบบคา ประพันธ์มักเป็นร้อย กรอง เรียกว่า โศลก มหาภารตะ
- 75. วรรณกรรม ิันิกฤตที่แต่ง เป็นบทละครที่มี ชื่อเิียงมาก→ ศกุนตลา วรรณกรรมิันิกฤตผิม : ใช้เขียนหลักธรรมและ เรื่องราวทาง พระพุทธศาินา เป็นงาน นิพนธ์แบบร้อยแก้ว พุทธจริต
- 76. วรรณกรรมภาษาอื่นๆ :วรรณกรรมภาษาบาลี ใช้ใน วรรณกรรมพระพุทธศาินานิกายเถรวาท พระไตรปิฎก
- 77.
- 78. 1. ภาษาศาสตร์ :ภาษาสันสกฤตมีความสาคัญ เป็นภาษาที่ใช้ อยู่ในคัมภีร์พระเวท มีตา ราว่าด้วยไวยากรณ์หลายเรื่อง : นิรุกตะ อัษฎาธยายี เมื่อมุิลิมเติร์กเข้าปกครองอินเดียตอนเหนือได้นาเอาภาษา ิันิกฤต อารบิก และเปอร์เซียมาผิมกันเป็นภาษาใหม่ เรียกว่า ภาษาอูรดู ซึ่งเป็นภาษาที่มุิลิมใช้พูดกันในอินเดีย ปัจจุบัน
- 79. 2. ธรรมศาสตร์และนิติศาสตร์ ธรรมศาิตร์→กฎหมาย ศาินบัญญัติ จารีตประเพณี ศีลธรรม และหน้าที่ ซึ่งมีพื้นฐานมาจากธรรมิูตร มนูิมฤติ / มานวธรรมศาิตร์
- 80.
- 81. 3. แพทยศาสตร์ :การแพทย์ของอินเดียมีมานานแล้ว แพทย์ที่มี ชื่อเสียงมากของอินเดียโบราณคือ หมอชีวกโกมารภัทร หมอชีวกโกมารภัทร
- 82. 4. ชโยติษ(ดาราศาสตร์ โหราศาสตร์และคณิตศาสตร์) : ฤกษ์ ยามมีความสาคัญมาก จึงต้องอาศัยวิถีโคจรของดวงอาทิตย์ ดวงดาวที่โคจรมาอยู่ในตา แหน่งต่างๆในแต่ละช่วงเวลา ←การดูฤกษ์ยาม ชาวอินเดียเป็นชนชาติแรกที่ประดิษฐ์เลข 0 ขึ้นใช้ ทา ให้มี หลักหน่วย หลักิิบ หลักร้อย หลักพัน ในการคา นวณได้โดย ไมิั่บิน
- 83. ผู้จัดทา 1. นางิาวกุลนิภาธารธนานุกร ม.6.1 เลขที่ 3 2. นางิาวพรณิชา แก้วคูณ ม.6.1 เลขที่ 16 นาเสนอ อ.ปรางค์ิุวรรณ ศักด์ิโิภณ