CONCELLOS: Porto do Son e Ribeira (A Coruña)
Inclúe o tramo costeiro entre a Punta do Castro (Porto do Son) e a Punta do Francés, no Cabo Corrubedo; a costa desde o comezo da praia Ladeira ata a Punta Falcoeiro e as illas da boca da ría de Arousa ata o arquipélago de Sálvora, así como as áreas mariñas próximas o e sistema dunar e húmido de Corrubedo e as lagoas de Xuño e San Pedro de Muro ou Basoñas.
É un espazo cun grande valor ecolóxico, paisaxístico e histórico-etnográfico.
Neste espazo está incluída a parte oriental da ría do Barqueiro, a zona exterior da ría de Viveiro e a costa ata a punta de Morás (San Cibrao). Inclúe tamén as illas Coelleira, Ansarón, Os Farallóns e numerosos illotes (Gaveira, Area, Os Netos, Insua da Cal...).
Concellos: Cervo, O Vicedo, Viveiro e Xove (Lugo).
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
É unha cadea montañosa de 210 km de lonxitude que se estende de norte a sur, desde Estaca de Bares ao Miño, na raia con Portugal. Marca a linde entre as provincias de A Coruña e Pontevedra (ao oeste) coas de Lugo e Ourense (ao leste). É un bloque que se elevou a finais do Período Terciario sobre montañas anteriores moi erosionadas.
A costa ten en Galiza 2.555 km de lonxitude (1.659 km de perímetro costeiro, 432 km de illas e 464 km de marismas), repartidos entre o Océano Atlántico e o mar Cantábrico, desde a Ría de Ribadeo ata a desembocadura do Miño.
O punto situado máis ao Norte é Estaca de Bares e o máis occidental o Cabo Touriñán.
Máis de 800 km son cantís e 300 km son de praias
Espazo natural, situado nas as rías de Arousa e de Pontevedra constituído por varios sectores diferenciados.
-A punta do Carreirón, no extremo sur da Illa de Arousa, e varios illotes próximos (Rúa, Guidoiro Areoso, Guidoiro Pedregoso...)
-A enseada do Grove e o esteiro do río Umia, separados do mar aberto polo istmo da Lanzada;
-A costa de San Vicente do Grove coa lagoa Bodeira;
-A costa de Sanxenxo (Noalla e Portonovo) con alternancia de cantís e praias;
-A illa de Ons, na boca da ría de Pontevedra.
-Unha ampla extensión de augas mariñas entre Areoso e a illa de Arousa, na Enseada do Umia e entre Ons e A Lanzada.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
CONCELLOS: Carnota, Cee, Corcubión, Dumbría e Mazaricos
Espazo formado pola praia de Carnota, As Dunas de Caldebarcos os Montes do Pindo e Buxantes, as Illas Lobeiras e o espazo marítimo próximo á costa.
É unha área de grande interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico onde alternan extensos areais (Carnota, Caldebarcos) con espectaculares formacións graníticas, canóns fluviais e fervenzas.
Neste espazo está incluída a parte oriental da ría do Barqueiro, a zona exterior da ría de Viveiro e a costa ata a punta de Morás (San Cibrao). Inclúe tamén as illas Coelleira, Ansarón, Os Farallóns e numerosos illotes (Gaveira, Area, Os Netos, Insua da Cal...).
Concellos: Cervo, O Vicedo, Viveiro e Xove (Lugo).
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
É unha cadea montañosa de 210 km de lonxitude que se estende de norte a sur, desde Estaca de Bares ao Miño, na raia con Portugal. Marca a linde entre as provincias de A Coruña e Pontevedra (ao oeste) coas de Lugo e Ourense (ao leste). É un bloque que se elevou a finais do Período Terciario sobre montañas anteriores moi erosionadas.
A costa ten en Galiza 2.555 km de lonxitude (1.659 km de perímetro costeiro, 432 km de illas e 464 km de marismas), repartidos entre o Océano Atlántico e o mar Cantábrico, desde a Ría de Ribadeo ata a desembocadura do Miño.
O punto situado máis ao Norte é Estaca de Bares e o máis occidental o Cabo Touriñán.
Máis de 800 km son cantís e 300 km son de praias
Espazo natural, situado nas as rías de Arousa e de Pontevedra constituído por varios sectores diferenciados.
-A punta do Carreirón, no extremo sur da Illa de Arousa, e varios illotes próximos (Rúa, Guidoiro Areoso, Guidoiro Pedregoso...)
-A enseada do Grove e o esteiro do río Umia, separados do mar aberto polo istmo da Lanzada;
-A costa de San Vicente do Grove coa lagoa Bodeira;
-A costa de Sanxenxo (Noalla e Portonovo) con alternancia de cantís e praias;
-A illa de Ons, na boca da ría de Pontevedra.
-Unha ampla extensión de augas mariñas entre Areoso e a illa de Arousa, na Enseada do Umia e entre Ons e A Lanzada.
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
CONCELLOS: Carnota, Cee, Corcubión, Dumbría e Mazaricos
Espazo formado pola praia de Carnota, As Dunas de Caldebarcos os Montes do Pindo e Buxantes, as Illas Lobeiras e o espazo marítimo próximo á costa.
É unha área de grande interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico onde alternan extensos areais (Carnota, Caldebarcos) con espectaculares formacións graníticas, canóns fluviais e fervenzas.
A costa é a área terrestre que vai desde a liña litoral cara ao interior dos continentes e remata nos lugares onde o mar deixa de ter influencia sobre a paisaxe e os ecosistemas.
A Costa galega: características e formas máis representativas.
CONCELLOS: Carnota e Muros
Espazo litoral marítimo-terrestre que alterna zonas rochosas e areosas, situado entre o Monte Louro e o porto Cubelo, na punta dos Remedios.
Está formado polo Monte Louro, a lagoa e marismas do mesmo nome, as praias de Area Maior, Lariño e Raposeiros, os illotes dos Forcados e o espazo mariño próximo.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Muros está situado no norte da ría de Muros e Noia, cunha costa que alterna áreas protexidas do interior da ría -na que abondan os areais, os esteiros e as enseadas con amplas zonas rochosas de pouca altura- e zonas expostas no mar aberto con rochedos e areais. É un concello que combina un grande atractivo natural cun importante patrimonio etnográfico e histórico-artístico. As principais actividades son a pesca e os seus derivados, e o turismo.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
Concellos: Arteixo, A Laracha Cabana de Bergantiños, Camariñas, Carballo, Cee, Fisterra, Laxe, Malpica, Muxía, Ponteceso e Vimianzo.
O LIC Costa da Morte comprende o litoral coruñés desde Cabo Fisterra (Laxe de Corveiro) ata Arteixo (punta da Cancela), agás a maior parte da ría de Camariñas e as zonas próximas á áreas urbanas de Caión, Malpica, Corme, Laxe, Camelle e Muxía, ou o tramo comprendido entre Arou e Camelle (Camariñas). É o espazo de maior distribución territorial costeira do país.
-Lugar de importancia comunitaria (LIC), 29 de decembro de 2004.
-Zona especial de conservación (ZEC), 31 de marzo de 2014.
-Zona de Especial Protección para as Aves (ZEPA) .” Costa da Morte”, de 11.809 ha e “Costa da Morte (Norte)” de 7.962 ha.
-Correspóndese parcialmente coa IBA 004 Costa da Morte (Norte), incluida no inventario de SEO/BirdLife (1998).
-Sitio de Interese Nacional “Cabo Vilán”.
Litoral do concello de Ortigueira, na ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Estaca de Bares" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
Dumbría, un concello maiormente de interior que estende o seu territorio polas alturas que separan os ríos Xallas e Castro e polos montes de Buxantes, ten un pequeno tramo de costa na contorna do Ézaro, na desembocadura do río Xallas. Non son máis que 2 km, pero acolle uns fermosos areais e un lugar espectacular, dos máis coñecidos de Galiza, a fervenza, de máis de 40 m de altura, pola que o río Xallas cae ao mar.
P N COMPLEXO DUNAR DE CORRUBEDO E LAGOAS DE CARREGAL E VIXÁNmonadela
CONCELLOS: Ribeira (A Coruña)
Formado por un areal de 4 km de lonxitude limitado por cantís rochosos nos seus extremos; a marisma do Carregal, a lagoa de Vixán e un amplo sistema de dunas móbiles e fixas. Un espazo dun grande interese paisaxístico, ecolóxico e histórico-etnográfico.
O espazo protexido abrangue desde a Punta Avarenta, en Ares, ata Mugardos, incluíndo o espazo marítimo próximo, e a costa desde o cabo Prioriño ata a punta do Seixo en cariño (agás a área urbana de Cedeira), áreas interiores da Serra da Capelada e o curso alto do río Seixo de Landoi.
Na zona atópanse ecosistemas mariños, cantís, praias e sistemas dunares, illas e illotes, montes e brañas. Ten un grande interese xeolóxico, paisaxístico botánico e faunístico.
CONCELLOS: Cariño, Ortigueira, Cedeira, Valdoviño, Narón, Ferrol, Mugardos, Ares.
A RÍA DE PONTEVEDRA é a máis pequena das Rías Baixas e ábrese, seguindo unha fractura con dirección SO-NE, entre as puntas de Cabicastro, ao norte e o cabo Udra, ao Sur.
Está separada da da ría de Vigo pola península do Morrazo na que se eleva a Serra de Domaio.
O río máis importante que desauga nela é o Lérez e do Castrove e Domaio baixan pequenos regatos. Na boca da ría atópase o arquipélago de Ons e no seu interior a pequena illa de Tambo.
Vilagarcía da Arousa está situada ao norte da comarca do Salnés, no fondo da ría de Arousa, en parte no esteiro do Ulla. Ten unha costa típica de fondo de ría, baixa e recortada, na que se suceden puntas, areais e lameiros nos pequenos esteiros dos regos que baixan dos montes que a rodean (Xiabre e Lobeira). Destaca a presenza das illas de Cortegada e as Malveiras e os lombos da desembocadura do Ulla, que son importantes bancos marisqueiros. Unha parte importante do litoral está ocupada polas áreas portuarias.
Litoral do concello de Cariño, entre os cantís da serra da Capelada e a ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Cabo Ortegal" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
Inclúe o curso medio e baixo do río Masma, os seus afluentes Valiñadares, Fraga Vella ou Figueiras e Batán, a ría de Foz, e a costa ata a desembocadura do rego da Laguela, nos concellos de Foz, Barreiros, Lourenzá e Mondoñedo.
No espazo atópanse varios ecosistemas ben definidos: cantís, areais, marismas, río e bosques de ribeira.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
Espazo que abrangue a costa desde a punta do Penedo do Corvo, ao leste, ata punta Corbeira (no inicio da praia de Lóngara), ao oeste, e un tramo do curso baixo do Regueiro da Barranca que desemboca na praia de Arealonga (concellos de Ribadeo e Barreiros).
É unha área costeira na que alternan cantís, cabos, illotes e praias (Arealonga, Reinante, As Catedrais, O Esteiro, Marbadas, Cabalar e Os Castros) dun grande interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico
O maior interese do espazo reside nos cantís traballados polo mar nos xistos e areiscas da rasa de Ribadeo. A intensa erosión e a disposición dos estratos da lugar a formacións moi curiosas e espectaculares.
A costa é a área terrestre que vai desde a liña litoral cara ao interior dos continentes e remata nos lugares onde o mar deixa de ter influencia sobre a paisaxe e os ecosistemas.
A Costa galega: características e formas máis representativas.
CONCELLOS: Carnota e Muros
Espazo litoral marítimo-terrestre que alterna zonas rochosas e areosas, situado entre o Monte Louro e o porto Cubelo, na punta dos Remedios.
Está formado polo Monte Louro, a lagoa e marismas do mesmo nome, as praias de Area Maior, Lariño e Raposeiros, os illotes dos Forcados e o espazo mariño próximo.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Muros está situado no norte da ría de Muros e Noia, cunha costa que alterna áreas protexidas do interior da ría -na que abondan os areais, os esteiros e as enseadas con amplas zonas rochosas de pouca altura- e zonas expostas no mar aberto con rochedos e areais. É un concello que combina un grande atractivo natural cun importante patrimonio etnográfico e histórico-artístico. As principais actividades son a pesca e os seus derivados, e o turismo.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
Concellos: Arteixo, A Laracha Cabana de Bergantiños, Camariñas, Carballo, Cee, Fisterra, Laxe, Malpica, Muxía, Ponteceso e Vimianzo.
O LIC Costa da Morte comprende o litoral coruñés desde Cabo Fisterra (Laxe de Corveiro) ata Arteixo (punta da Cancela), agás a maior parte da ría de Camariñas e as zonas próximas á áreas urbanas de Caión, Malpica, Corme, Laxe, Camelle e Muxía, ou o tramo comprendido entre Arou e Camelle (Camariñas). É o espazo de maior distribución territorial costeira do país.
-Lugar de importancia comunitaria (LIC), 29 de decembro de 2004.
-Zona especial de conservación (ZEC), 31 de marzo de 2014.
-Zona de Especial Protección para as Aves (ZEPA) .” Costa da Morte”, de 11.809 ha e “Costa da Morte (Norte)” de 7.962 ha.
-Correspóndese parcialmente coa IBA 004 Costa da Morte (Norte), incluida no inventario de SEO/BirdLife (1998).
-Sitio de Interese Nacional “Cabo Vilán”.
Litoral do concello de Ortigueira, na ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Estaca de Bares" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
Dumbría, un concello maiormente de interior que estende o seu territorio polas alturas que separan os ríos Xallas e Castro e polos montes de Buxantes, ten un pequeno tramo de costa na contorna do Ézaro, na desembocadura do río Xallas. Non son máis que 2 km, pero acolle uns fermosos areais e un lugar espectacular, dos máis coñecidos de Galiza, a fervenza, de máis de 40 m de altura, pola que o río Xallas cae ao mar.
P N COMPLEXO DUNAR DE CORRUBEDO E LAGOAS DE CARREGAL E VIXÁNmonadela
CONCELLOS: Ribeira (A Coruña)
Formado por un areal de 4 km de lonxitude limitado por cantís rochosos nos seus extremos; a marisma do Carregal, a lagoa de Vixán e un amplo sistema de dunas móbiles e fixas. Un espazo dun grande interese paisaxístico, ecolóxico e histórico-etnográfico.
O espazo protexido abrangue desde a Punta Avarenta, en Ares, ata Mugardos, incluíndo o espazo marítimo próximo, e a costa desde o cabo Prioriño ata a punta do Seixo en cariño (agás a área urbana de Cedeira), áreas interiores da Serra da Capelada e o curso alto do río Seixo de Landoi.
Na zona atópanse ecosistemas mariños, cantís, praias e sistemas dunares, illas e illotes, montes e brañas. Ten un grande interese xeolóxico, paisaxístico botánico e faunístico.
CONCELLOS: Cariño, Ortigueira, Cedeira, Valdoviño, Narón, Ferrol, Mugardos, Ares.
A RÍA DE PONTEVEDRA é a máis pequena das Rías Baixas e ábrese, seguindo unha fractura con dirección SO-NE, entre as puntas de Cabicastro, ao norte e o cabo Udra, ao Sur.
Está separada da da ría de Vigo pola península do Morrazo na que se eleva a Serra de Domaio.
O río máis importante que desauga nela é o Lérez e do Castrove e Domaio baixan pequenos regatos. Na boca da ría atópase o arquipélago de Ons e no seu interior a pequena illa de Tambo.
Vilagarcía da Arousa está situada ao norte da comarca do Salnés, no fondo da ría de Arousa, en parte no esteiro do Ulla. Ten unha costa típica de fondo de ría, baixa e recortada, na que se suceden puntas, areais e lameiros nos pequenos esteiros dos regos que baixan dos montes que a rodean (Xiabre e Lobeira). Destaca a presenza das illas de Cortegada e as Malveiras e os lombos da desembocadura do Ulla, que son importantes bancos marisqueiros. Unha parte importante do litoral está ocupada polas áreas portuarias.
Litoral do concello de Cariño, entre os cantís da serra da Capelada e a ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Cabo Ortegal" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
Inclúe o curso medio e baixo do río Masma, os seus afluentes Valiñadares, Fraga Vella ou Figueiras e Batán, a ría de Foz, e a costa ata a desembocadura do rego da Laguela, nos concellos de Foz, Barreiros, Lourenzá e Mondoñedo.
No espazo atópanse varios ecosistemas ben definidos: cantís, areais, marismas, río e bosques de ribeira.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
Espazo que abrangue a costa desde a punta do Penedo do Corvo, ao leste, ata punta Corbeira (no inicio da praia de Lóngara), ao oeste, e un tramo do curso baixo do Regueiro da Barranca que desemboca na praia de Arealonga (concellos de Ribadeo e Barreiros).
É unha área costeira na que alternan cantís, cabos, illotes e praias (Arealonga, Reinante, As Catedrais, O Esteiro, Marbadas, Cabalar e Os Castros) dun grande interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico
O maior interese do espazo reside nos cantís traballados polo mar nos xistos e areiscas da rasa de Ribadeo. A intensa erosión e a disposición dos estratos da lugar a formacións moi curiosas e espectaculares.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Ribeira Ocupa o extremo suroeste da península do Barbanza, no final das rías de Arousa, e de Muros e Noia e as costas abertas de Corrubedo. O Territorio repártese entre as últimas estribacións da serra do Barbanza (Os Forcados, con 618 m; San Arberte, con 215 m e O Castro, con 209 m) e unha ampla chaira litoral. A costa é moi recortada e variada con numerosas praias, coídos, cantís, illas, illotes, lagoas litorais e pequenos seos. É unha zona de amplas e fermosas paisaxes que acolle hábitats mariños e terrestres dun enorme valor ambiental.
Un litoral dun enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico, protexido nos LICs/ZECs "Río Ouro" e "Ría de Foz-Masma", e como Lugar de Interese Xeolóxico Internacional
Abrangue a zona comprendida entre a praia do Eirón en Espasante e a Punta Almeiro en Bares, nos concellos de Mañón e Ortigueira (A Coruña).
A maioría da costa é rochosa con altos cantís entre os que se atopan algunhas praias como as de Esteiro, Sarridal e Picón.
É unha área de grande interese paisaxístico, xeolóxico e ecolóxico.
A ría de Camariñas está situada no centro da costa da morte, nos concellos de Camariñas, Vimianzo e Muxía. Ábrese entre o Cabo Vilán, ao norte, e a Punta da Barca, ao sur. O principal río é o Grande que desemboca na Ponte do Porto e serve de linde entre as comarcas Terra de Soneira e Fisterra. No seu interior ábrese o seo da Basa, na desembocadura do rego de Trasteiro. Acolle un importante patrimonio natural e cultural. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC “Costa da Morte”.
A ría de Cedeira ábrese entre as puntas Ardillosa e Chirlateira.
Unha costa dun enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico protexida no LIC/ZEC “Costa Ártabra”, no Lugar de Interese Xeolóxico Internacional “Cabo Ortegal” e como Reserva Mariña de Interese Pesqueiro.
A ría da Arousa ábrese entre as puntas Falcoeiro, ao norte, e o Con da Aguieira (na península do Grove), ao sur. É a maior das rías galegas, con 25 km de lonxitude, 10 km de cumprimento na zona máis ampla e 230 km2 de superficie. Está formada pola unión dos vales fluviais dos ríos Ulla e Umia.
Acolle importantes valores naturais, culturais e económicos e conta con varias proteccións.
A comarca do Morrazo está situada na costa leste de Pontevedra, entre as rías de Pontevedra e Vigo. O territorio presenta un releve moi irregular, aínda que non acada grandes alturas e unha costa moi recortada e diversa con zonas abrigadas en rías e enseadas, areaias e cantís de gran altura. Está moi fracturado e percorrido por numerosos ríos de curso curto e escaso caudal.
Acolle unha gran diversidade de ecosistemas e espazos naturais protexidos.
CONCELLOS: Bueu, Cangas, Marín e Moaña
A costa da Pobra do Caramiñal atópase na banda norte da Ría de Arousa, con orientación ao sur e ao abrigo da serra do Barbanza. Alternan amplos areais con pequenas e acolledoras praias e tramos rochosos de pouca altura onde. É un litoral de enorme interese económico, paisaxístico e cultural.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
O concello de Meaño ten un pequeno tramo de litoral (1,4 km), na parroquia de Dena, que fai parte do Seo do Umia (espazo protexido), na ría da Arousa. Esténdese entre o rego do Francón, compartido co concello de Cambados, e a desembocadura do rego Trilleiro, linde co concello de Sanxenxo.
O elemento máis destacado é o río da Chanca e o esteiro da súa desembocadura.
Nos concellos de Cariño e Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Cabo Ortegal", “Estaca de Bares” e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
O espazo protexido ocupa o fondo da Ría de Vigo, ata o estreito de Rande: as augas interiores da enseada, a liña costeira e o terreo limítrofe coas saíñas de Vilaboa no esteiro do río Tuimil.
CONCELLOS: Redondela, Soutomaior, Pontevedra, Moaña e Vilaboa.
Situada entre a punta de Couso (praia de Couso) e Cabo Home. Inclúe a Punta do Couso, os cantís da costa da Vela, o Cabo Home, as praias de Melide, Barra e Nerga, e o espazo marítimo fronte á costa da vela.
É un espazo mariño/costeiro de grandes cantís e fermosos areais cun grande interese xeolóxico, paisaxístico, biolóxico e etnográfico.
CONCELLOS: Cangas
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC).
Inclúe o tramo final do río Baxoi desde Ponte Baxoi ata a punta Redonda e unha pequena parte da frecha que forma a praia Grande de Miño. Os ecosistemas de maior interese son o esteiro, as dunas e un pequeno bosque de ribeira.
Rías da Costa Átártabra nos concellos de Ares, Fene, Cabanas, Pontedeume, Miño, Paderne, Sada e Oleiros. Ábrense entre as puntas Coitelada (Ares) e Torrella (Oleiros). Pódense considerar dúas rías que comparten unha boca común, aínda que cada unha delas ten as súas propias características.
O concello de Pontedeume está situado na banda sur da ría de Ares e unha pequena parte na de Betanzos. A costa esténdese desde a desembocadura do Eume ata a praia de Andaío.
O litoral está marcado por un relevo que, a non ser na vila e no esteiro, logo acada os 50 m de altitude e está moi próximo ou por enriba dos 20 m en case toda a liña de costa.
O concello de Paderne está situado na marxe dereita da ría de Betanzos. A liña costeira vai desde o esteiro do Mandeo ata o do Lambre e alterna pequenas áreas de rochas e cantís de pouca altura con extensos areais protexidos.
O litoral de Miño está formado por cantís, que reciben as ondas do mar aberto pola ampla boca da ría de Betanzos, e praias que se acollen nos seos que se forman entre as puntas. O elemento máis destacado é a praia Grande e a súa frecha na que se amorea a area coa que o mar quere pechar a saída do río Baxoi e a forza coa que a corrente do río se abre paso.
O Río Umia, a inspiración desde a paisaxeiesasorey
Descrición da paisaxe do río Umia, que foi fonte de inspiración de poetas e do que xurdiron lendas que quedaron fixas na tradición oral galega. Elaborada por Aldara Rey Blanco, de 3º ESO B
Sobre as revoltas sociais que rematan coa morte dos señores na Baixa Idade Media. Tradución ó galego e actualización da anterior versión "Violencia y muerte del señor en Galicia a finales de la Edad Media", Studia Histórica. Historia Medieval, Salamanca, vol. IX, 1991, pp. 125-157.
2. Inclúe o tramo costeiro entre a Punta do Castro (Porto do Son) e a Punta do
Francés, no Cabo Corrubedo; a costa desde o comezo da praia Ladeira ata a
Punta Falcoeiro e as illas da boca da ría de Arousa ata o arquipélago de Sálvora,
así como as áreas mariñas próximas o e sistema dunar e húmido de Corrubedo e
as lagoas de Xuño e San Pedro de Muro ou Basoñas.
É un espazo cun grande valor ecolóxico, paisaxístico e histórico-etnográfico.
3. SITUACIÓN: Na península da Barbanza
(A Coruña), a cabalo entre as rías de
Muros/Noia e Arousa.
Poboacións de referencia: Corrubedo,
Aguiño (Ribeira) e Xuño (Porto do Son).
SUPERFICIE: 9.263 ha
CONCELLOS: Porto do Son e Ribeira (A
Coruña)
VALORES NATURAIS: paisaxe, flora,
fauna, historia, etnografía...
4. Hai unha proposta de ampliación
pendente de aprobación que inclúe a
costa ata a Punta Fonforrón (Porto
do Son), o monte da Cidade (Ribeira),
pequenos tramos arredor do anterior
e un espazo mariño.
5. PROTECCIÓN
-Lugar de importancia comunitaria (LIC), 29 de decembro de 2004
-Zona especial de conservación (ZEC), 31 de marzo de 2014
-Inclúe o Parque Natural do Sistema dunar de Corrubedo e lagoas de Carregal e
Vixán (5 de xuño de 1992).
-A Illa de Sálvora pertence ao Parque Nacional das Illas Atlánticas
-Unha parte está Incluída no Convenio de RAMSAR - zona húmida de importancia
internacional “Complexo das praias, lagoa e duna de Corrubedo'' de 984 ha, e
Zona de especial protección para as aves (ZEPA) ''Complexo Litoral de
Corrubedo'' (971 ha), 19 de xuño de 2003.
- A área correspóndese parcialmente coa IBA 003 “Ría de Arousa – Corrubedo”,
incluída no inventario de SEO/BirdLife (2012).
6. Vista desde Sálvora sobre a boca norte da ría de Arousa
PARQUE NACIONAL DAS ILLAS ATLÁNTICAS
A illa de Sálvora e os illotes próximos (Vionta, Gaivoteira, Herbosa e Nor),
situadas na boca da Ría de Arousa, están incluídas no Parque Natural das Illas
Atlánticas, que protexe unha área de 781,67 ha, das que 242,86 son emerxidas.
7. ZONA DE ESPECIAL PROTECCIÓN PARA AS AVES (ZEPA)
''COMPLEXO LITORAL DE CORRUBEDO'' (971 ha), 19 de xuño de 2003.
Destaca pola elevada diversidade e acolle regularmente especies infrecuentes ou
de distribución moi localizada
8. PARQUE NATURAL
COMPLEXO DUNAR DE
CORRUBEDO E LAGOAS DE
CARREGAL E VIXÁN
Abrangue 966 ha, no suroeste da Península
do Barbanza en terreos do concello de
Ribeira. Está formado por un amplo areal de
4 km de lonxitude, a marisma do Carregal e
a lagoa de auga doce de Vixán.
9. -ZONA HÚMIDA DE IMPORTANCIA INTERNACIONAL
HUMIDAL PROTEXIDO polo Convenio de RAMSAR
“Complexo das praias, lagoa e duna de Corrubedo'' de 984 ha (27 de maio 2004).
10. Corrubedo no inverno
CLIMA
Oceánico húmido. A precipitación media anual é de 1.200 mm. A temperatura
media oscila entre os 18,5 ºC no verán e os 9,5 ºC no inverno
11. XEOLOXÍA
É unha área con alternancia de rochedos de pouca altura
con áreas sedimentarias formadas por coídos, areais,
dunas e zonas limosas. O cume máis alto é o Gralleiros, na
illa de Sálvora, con 75 m. Um dos aspectos máis
destacados é a duna móbil de Corrubedo e as frechas
areosas que dan lugar a lagoas litorais.
As rochas dominantes son os granitos, os xistos e os
gneis.
14. RÍA DE MUROS E NOIA
Ábrese entre Monte Louro, ao norte e o cabo Corrubedo, ao sur, orientada
seguindo unha fractura con orientación SO-NO. Ten 18 km de lonxitude e unha
superficie de 125 km2
.
Neste espazo está protexido un pequeno tramo da banda sur.
Punta do Castro e península onde se asenta o Castro
de Baroña, no comezo do espazo protexido.
29. Praia de RÍO SIEIRA ou do PRADO DO RÍO (Porto do Son).
Mide 800 m de lonxitude e nela desemboca o río Sieira.
30. Praia de Río Sieira, entre as puntas Río Sieira e das Pedras Negras
31. PUNTA DE PEDRAS NEGRAS. Punta xistosa con estratos verticais dispostos perpendicularmente á liña
de costa o que favorece a erosión mariña e a formación de furnas e labirintos.
33. Praias das Basoñas ou Muro, Xuño e das Furnas, unha barreira areosa de 2.700 m de lonxitude que
pecha as lagoas de Xuño e San Pedro de Muro.
34. LAGOA DE XUÑO. Ten forma redondeada e non ten comunicación co mar. As plantas máis abondosas
son os carrizos, ambroíños, ranúnculos, espigas de auga, utricularia...
35. PRAIA de SAN PEDRO DE MURO OU BASOÑAS
Acolle un interesante sistema dunar no que se atopan varias especies de interese: Iberis procumbens
(endemismo galego) e unha pequena poboación de Omphalodes littoralis, subsp gallaecica, endemismo
de algunhas praias da Coruña
37. LAGOA DE SAN PEDRO DE MURO OU BASOÑAS
Está separada do mar por un cordón de dunas fixas e pola praia de Basoñas.
Nas mareas vivas a auga do mar chega a penetrar por unha canle no extremo norte da lagoa.
Destaca a presenza da alga Nitella gracilis, única cita en España, e a espiga de auga (Potamogeton
trichoides), novidade provincial.
Nas dunas cría a píllara papuda. No inverno visítana gran cantidade de aves acuáticas.
41. CORTA EXTERIOR
COMPLEXO DUNAR DE CORRUBEDO.
Formado por un areal de 4 km de lonxitude limitado por cantís rochosos nos seus extremos;
a marisma do Carregal, a lagoa de Vixán e un amplo sistema de dunas móbiles e fixas. Está
protexido como Parque Natural.
Vista xeral da área dunar de Corrubedo desde o monte Castro da Cidade.
Ao fondo o cabo Corrubedo, á esquerda as praias Ladeira e Lagoa e no
primeiro plano a lagoa de Carregal ou Artes.
42. O conxunto xeolóxico do Parque Natural de Corrubedo formouse no período cuaternario, hai unas 12.000
ou 15.000 anos. A erosión e a acumulación da area polo vento orixinou unha barreira areosa que pechou
unha antiga badía na que se formaron lagoas pouco fondas que co paso do tempo se foron colmatando.
O solo do parque é maioritariamente areoso, con algunhas áreas limosas e rochosas. As rochas
dominantes son os granitos.
43. Vista aérea de Corrubedo. O sistema dunar exténdese ao longo dos 4 km de praia.
A meirande parte das dunas están fixadas pola vexetación e hai unha grande duna móbil.
No centro a desembocadura do río do Mar separandos as praias Ladeira e da Lagoa
44. Praia de Corrubedo
O rego de Artes separa as praias Ladeira, da Lagoa e de Vilar
46. A DUNA MÓBIL mide máis de 1 km de lonxitude, 200-250 m de anchura e 20 a15 m de altura e avanza en
dirección noroeste. Ten un perfil asimétrico. Por barlovento, de onde proceden os ventos do suroeste e
mira ao mar, ten menor pendente e é máis longa; mentres que pola banda de sotavento ten a maior
pendente, superando os 30°.
Desde hai uns anos está prohibido andar pola duna para protexela.
Os veciños do lugar chámana Montes da Area.
61. LAGOA E MARISMAS DE
CARREGAL
Está alimentada polos ríos
Artes, Sirves, Cidá e Longo.
Comunícase co mar por un
conxunto de canles, polo
que se ve sometida ás
mareas.
O Río do Mar é a principal
canle de comunicación, está
en continuo movemento e
modifica o seu curso por
mor das correntes e dos
temporais.
63. LAGOA DE VIXÁN
Alimentada por un pequeno regato (rego dos Muíños), está separada do mar pola cadea de dunas da
praia. Está rodeada de carrizos, agás pola costa onde se producen filtracións de auga mariña e medran
xuncos.
75. PUNTA FALCOEIRA. Formada por grandes bloques de granito con bolos e covas.
Moi preto están as illas de Sagres e Falcoeiro.
76. Punta Falcoeiro e illotes de Sagres. Na entrada norte da ría de Arousa, entre Sálvora e a punta Falcoeiro
hai numerosos illotes e baixos rochosos que dificultan a navegación sobre os que hai unha lenda moi
curiosa. Os illotes Sagres e Falcoeiro estaban namorados da illa Forcadiña. Pelexaron a morte, e dun
puñetazo Sagres mandou ao Falcoeiro para a outra punta e partiulle a lingua e sete anacos que formaron
o arrecife do Carreiro ou das Sete Línguas fronte a Aguiño.
77. RÍA DE AROUSA
Ábrese entre as puntas Covasa e Sagres, ao norte e O Castelo (na península do
Grove), ao sur, separada da ría de Muros e Noia polo macizo montañoso da serra
da Barbanza. É a maior das rías galegas, con 25 km de lonxitude, 10 km de ancho
na zona máis ampla e 230 km2
de superficie.
Neste espazo está incluída a boca norte: Punta Falcoeiro, illotes Falcoeiro e
Sagres e arqueipélago de Sálvora.
78.
79. ARQUIPÉLAGO DE SÁLVORA
A Illa de Sálvora e os illotes próximos (Vionta, Gaivoteira, Herbosa e Nor) están situadas na
boca da Ría de Arousa. Sálvora é a illa máis grande, de perfil chan, algo máis escarpada polo
sur, cunha altura máxima de 77 m. Forman parte do Parque Natural das Illas Atlánticas.
Sálvora está formada por granito vermello. A meirande parte da illa está cuberta de mato
Sálvora e Aguiño
80. Illa de Sálvora: faro, vivendas e pazo
no que houbo unha
fábrica de salga. En 1870 instalouse
em Sálvora a primeira fábrica de
salga da ría de Arousa.
Posteriormente convertiuse en
residencia.
O poboado de Sálvora estivo
habitado ata 1960.
83. REDE FLUVIAL
Numerosos regos de curto percorrido que nacen na serra de Barbanza e montes
próximos desembocan no espazo protexido e dan lugar a algunhas barreiras
areosas que pechan as praias formando as lagoas e marismas.
Os ríos máis importantes de norte a sur son o Maior, Sieira, Espiñeirido, Artes e
dos Muíños.
O Río do Mar desauga a Lagoa de Carregal e os numerosos regos que a alimentan
84. RÍO SIEIRA
Nace na Serra da Barbanza e desemboca na praia de Río Sieira. Todo o seu curso discorre
polo concello de Porto do Son e salva un grande desnivel en poucos quilómetros.
Desembocadura do río Sieira na praia de Ribasieira
85. RÍO DE ARTES
Nace en Folgoso, na Curota e desemboca en Corrubedo, formando unha ampla marisma que
da lugar á lagoa de Carregal, unha área de grande valor ecolóxico.
86. TIPOS DE HÁBITATS DO ANEXO I DA DIRECTIVA 92/43/CEE
-Bancos de area cubertos permanentemente por auga mariña, pouco profunda
-Esteiros
-Chairas lamacentas ou areentas que non están cubertas de auga na baixamar
-Lagoas costeiras
-Grandes calas e baías pouco profundas
-Arrecifes
-Vexetación anual sobre argazos
-Vexetación perenne de coídos
-Cantís con vexetación das costas atlánticas e bálticas
-Vexetación anual pioneira con Salicornia e outras especies de zonas lamacentas ou
areentas
-Pasteiros salinos atlánticos (Glauco-Puccinellietalia maritimae)
-Matogueiras halófilas mediterráneas e termoatlánticas (Sarcocornetea fructicosae)
87. -Dunas móbiles embrionarias
-Dunas móbiles de litoral con Ammophila arenaria (dunas brancas)
-Dunas costeiras fixas con vexetación herbácea (dunas grises)
-Dunas fixas descalcificadas atlánticas (Calluno-Ulicetea)
-Depresións intradunales húmidas
-Dunas con céspedes do Malcolmietalia
-Dunas con vexetación esclerófila do Cisto-Lavenduletalia
-Augas estancadas, oligotróficas ou mesotróficas con vexetación de Littorelletea
uniflorae e/ou Isoeto-Nanojuncetea
-Lagos eutróficos naturais con vexetación Magnopotamion ou Hydrocharition
-Ríos dos pisos basal a montano con vexetación de Ranunculion fluitantis e de Callitricho-
Batrachion
-Queirogais húmidos atlánticos de zonas temperadas de Erica ciliaris e Erica tetralix
-Queirogais secos europeos
88. -Matogueiras arborescentes de Laurus nobilis
-Zonas subestépicas de gramíneas e anuais do Thero-Brachypodietea
-Prados con molinias sobre substratos calcáreos, turbosos ou arxilo-limosos (Molinion
caeruleae)
-Prados húmidos mediterráneos de herbas altas do Molinion-Holoschoenion
-Megaforbios eutrofos hidrófilos das orlas de chaira e dos pisos montano a alpino
-Prados pobres de sega de baixa altitude (Alopecurus pratensis, Sanguisorba officinalis)
-Turbeiras calcarias do Cladium mariscus e con especies do Caricion davallianae
-Encostas rochosas silíceas con vexetación casmofítica
-Rochedos silíceos con vexetación pioneira do Sedo-Scleranthion ou do Sedo albi-
Veronicion dillenii
-Furnas mariñas
-Bosques aluviais de Alnus glutinosa e Fraxinus excelsior (Alno-Padion, Alnion incanae,
Salicion albae)
89. FLORA
Podemos atopar case todas as comunidades vexetais de marisma, lagoas de auga
doce e salobre, areais e rochedos litorais típicos de Galiza.
Na área hai censadas arredor de 250 especies vexetais entre as que se atopan
endemismos de grande interese .
Vexetación típica dos areais (Praia de San Pedro de Muro)
91. Correola (Calystegia soldanella)
O alhelí mariño (Mathiola sinuata).
Todas as plantas que viven nas praias
presentan adaptacións específicas que lles
permiten soportar as duras condicións
ambientais (seca, forte exposición solar e ao
vento...). No alhelí podemos ver cores craras
que reflicten a luz, pelos que illan do vento,
reducen a seca e reteñen a humidade e forma
redonda e compacta para ofrecer menos
resistencia ao vento.
92. Honckenya peploides. É a planta con flores
que vive máis preto do mar nas praias entre
area solta.
Tamén é a que máis sofre os impactos dos
usuarios dos areais.
Cardo mariño (Eryngium maritimum)un
representante común da flora
especialmente adaptada ás duras
condicións ambientais dos sistemas
dunares das praias.
94. Paxariños (Linaria polygalifolia). Esta especie
de linaria florece en todos os areais costeiros
de Península Ibérica, entre Lisboa e Lugo.
Carrascas de San Xoán
(Otanthus maritimus)
95. Herba de namorar (Armeria pungens) Rabo de lebre (Lagurus ovatus)
106. Por todas partes, entre as rochas do litoral, medra
o prixel do mar (Crithmun maritimum) unha planta
que os navengantes dos tempos antigos comían
en ensalada para previr o escorbuto.
Fento mariño (Asplenium maritimum)
109. Algas calcárias nunha poza mareal
ALGAS: as rochas e nas pozas podemos atopar verdellos, bochos, carrapuchos, algas
calcárias...
Golfos (Laminaria ochroleuca ), comúns nas
zonas infralitorais de costas expostas onde
forman bosques submariños.
112. FAUNA
A grande diversidade de hábitats mariños e terrestres da lugar á presenza dunha
grande varidade de especies. Destaca o número de aves, especialmente
invernantes, das lagoas de Xuño e Muro e do complexo de Corrubedo e os
invertebrados mariños que se acobillan entre as rochas e nos areais.
Mexillóns nas rochas do intermareal
116. Píllara papuda (Charadrius alexandrinus)
ten en Corrubedo o segundo núcleo de
cría de importancia en Galiza.
Para protexelas establécense medidas
durante o período de incubación.
130. HISTORIA-PATRIMONIO CULTURAL
A zona protexida e a súa contorna foi poboada desde tempos moi antigos, do que
dan fe os numerosos achádegos arqueolóxicos: castros, mámoas, áras
romanas...
Acolle un importante patrimonio arqueolóxico (castros, mámoas, petróglifos,
pontes...), histórico artístico e etnográfico (muíños, hórreos, embarcacións
tradicionais, oficios, tradicións...)
Castro de Baroña (Porto do Son). Foi descuberto en 1933 e declarado Patrimonio Artístico Nacional.
131. Castro do Porto Baixo (Anquieiro, Carreira), no interior do Parque Natural de Corrubedo. Descuberto por
casualidade no ano 1978, facendo extraccións ilegais de area. Está moi deteriorado.
132. Arredor de diferentes lugares do espazo protexido consérvanse lendas que fan referencia ao
cabalo do Apóstolo Santigo, a cidades asolagadas e tesouros.
LENDA DA DUNA ou MONTES DE AREA
Contaban os de antes que alí estaba a cidade de Valverde, que quedou asolagada pola area no tempo
dos mouros. Alí apareceu unha campá e un esquilón que foi para a capela de Bretal e logo para a igrexa
de Olveira. Despois as campás foron para Toledo porque co son que tiñan rompían os cristais das casas
que estaban cerca.
133. PROBLEMAS
-Especies exóticas
-Pistas, vertidos de lixo e industriais
-Presión humana (especialmente nas dunas)
Sapoconcho de Florida (Trachemys scripta), unha especie invasora
empregada como mascota e liberada no medio natural.
134. PUNTOS DE INTERESE
PORTO DO SON
-Punta do Castro e castro de Baroña
-Praia de Area Longa ou Basoñas
-Punta do Dique
-Praia das Seiras
-Porto Nadela
-Illa do Mar
-Punta e praia de Rio Sieira
-Praia das Furnas (Xuño)
-Praia e lagoa de Xuño
-Praia e lagoa de San Pedro de Muro ou Basoñas
-Cabo Teira
-Praia de Seráns
-Praia de Recabeira
MONTE TAÚME
Un pequeno cume de 240 m de altitude situado no
linde entre Porto do Son e Ribeira. Está coroado
por unha torre de vixiancia e salvamento marítimo.
Desde o cume hai unhas vistas espectaculares
sobre a costa.
135. RIBEIRA
-Praia do Rial
-Punta Pardiñeiras
-Punta Laxe Brava
-Enseada e praia de Balieiros e praia das Barreiras
-Punta do Francés (cabo Corrubedo)
-Praias de Ladeira, A Lagoa e O Vilar
-Duna Móbil de Corrubedo
-Lagoa de Carregal
-Lagoa de Vixán
-Punta da Graña
-Punta de cabos Gordos
-Punta Sendón
-Punta de Area Basta
-Punta Falcoeiro
-Illotes Falcoeiro e Sagres
-Arquipélago de Sálvora
-Centro de Interpretación do P N Corrubedo
-Miradoiros da Pedra da Ra (Castrocidá) e monte
Taúme, cunha boa panorámica de toda a área.
136. MONTAXE E FOTOS: Adela Leiro, Mon Daporta,
DEBUXOS: Mon Daporta
Actualizado en agosto de 2017