The Gospel of James or The Protevangelion is a second-century infancy gospel telling of the miraculous conception of the Virgin Mary, her upbringing and marriage to Joseph, the journey of the couple to Bethlehem, the birth of Jesus, and events immediately following.

1. Protevangelion
CAPITULUM 1
1 In historia duodecim tribuum Israel legitur quidam
homo nomine Ioachim, qui cum esset dives valde, fecit
duplices oblationes Domino Deo, hoc facto consilio:
substantia mea in utilitatem totius populi. et ut inveniam
misericordiam a Domino Deo in remissionem
peccatorum meorum.
2 In quodam autem magno convivio Domini, quando
offerebant filii Israel munera, obtulit et Ioachim, Ruben
sacerdos opposuit ei dicens: non licet tibi offerre munera
tua, quoniam non habes. genuit omnem stirpem in Israel.
3 Quo maxime Ioachim curatus, abiit ad consulendum
duodecim tribuum registra, an solus esset qui nullum
prolem genuisset.
4 At ille percontatus invenit omnes iustos in Israel
semen suscitasse;
5 Et recordatus est Patriarchae Abrahae quod in fine
vitae dedisset ei Deus Isaac filium suum; quo
vehementer angebatur, et ab uxore non videbatur;
6 sed secessit in solitudinem et fixit ibi tabernaculum
suum et ieiunavit quadraginta diebus et quadraginta
noctibus dicens intra se
7 non descendam neque manducabo neque bibam donec
despiciat me Dominus Deus meus oratio autem mea in
cibum et potum erit
CAPITULUM 2
1 Interea Anna uxor eius angebatur duplici ratione
angebatur, et dixit: lugeam et viduitatem meam et
sterilitatem meam.
2 Tunc accesserunt ad convivium magnum Domini, et
Iudith ancilla eius dixit: “ Usquequo sic afflixisti
animam tuam? Venit nunc festum Domini, quando
cuivis licet lugere.
3 Cape ergo hoc cucullo, quod ab eo qui talia facit, non
enim idoneus sum, ut ego, qui famulus sum, induar, sed
idoneus est de tuo majori ingenio.
4 Respondit Anna : Vade a me , et non sum ego ad talia .
sed Dominus humiliavit me valde.
5 timeo ne forte faciat tibi hoc malum et ingressus es ad
polluendum me peccato meo
6 Dixitque Iudith ancilla eius: “ Quid tibi vis faciam ut
non audias me?
7 Maius maledictum tibi volo, quam sub quo es, quia
conclusit Deus uterum tuum, ne sis mater in Israël.
8 Erat autem hoc Anna valde turbata, et habens vestem
suam nuptialem, circa horam nonam ambulabat in horto
suo.
9 Et vidit laurum, et sedit subter eam, et oravit ad
Dominum, dicens :
10 Deus patrum meorum, benedic me et respice
orationem meam, sicut benedixisti vulvam Sarae, et
dedisti ei filium Isaac.
CAPITULUM 3
1 Cum autem ad caelum prospiceret, nidum passeris in
lauro percepit,
2 et plangens intra se, dixit: Væ mihi, quis me genuit? et
quis me portavit utero, ut maledicerem coram filiis Israel,
et exprobrarent et subsannarent me in templo Dei mei.
3 Non assimilatus sum bestiis terræ, et bestiæ terræ ante
faciem tuam fructificaverunt, Domine. Vae mihi, cui
comparari possum?
4 Bestiis non comparavi te, quoniam et bruta animalia
fructificaverunt in conspectu tuo, Domine. Hei mihi,
quonam comparandus sum?
5 His aquis comparari possum, quoniam et aquae
fructiferae sunt a facie tua, Domine! Vae mihi, cui
comparari possum?
6 Non sum similis fluctui maris; piscibus qui in eis sunt,
laudant te, Domine. Vae mihi, cui comparari possum?
7 Non sum similis terræ, quia terra profert fructus suos,
et collaudat te, Domine.
CAPITULUM 4
1 Tunc angelus Domini stetit iuxta eam et dixit: Anna,
Anna, Dominus exaudivit orationem tuam. concipies et
paries et dicetur generatio tua in universo mundo.
2 Et respondit Anna: Vivit Dominus Deus meus
quodcumque genuero, sive masculus sive femina, ego
sanctificabo illud Domino Deo meo, et serviet ei in
sanctis omni vita sua.
3 Et ecce apparuerunt duo angeli dicentes ei: Ecce
Ioachim vir tuus venit cum pastoribus suis.
4 Nam et angelus Domini descendit ad eum, et ait:
Exaudivit Dominus Deus orationem tuam, festina et
vade hinc: ecce enim Anna uxor tua concipiet.
5 Descenditque Ioachim et vocavit pastores suos, dicens:
Afferte me huc decem agnos sine macula, vel sine
macula, et erunt Domino Deo meo.
6 et affer mihi vitulos duodecim immaculatos, et
duodecim vitulos sacerdotum et seniores.
7 Afferte mihi etiam centum hircos, et erunt centum
hirci pro omni populo.
8 Et descendit Ioachim cum pastoribus et Anna stabat
iuxta portam et vidit Ioachim venientem cum pastoribus.
9 Cucurrit ergo, et pendens cervicem suam, ait : Nunc
cognovi quod benedixerit mihi Dominus.
10 Ecce enim quae vidua iam non sum vidua: et, quae
sterilis, sterilis sum;
CAPITULUM 5
1 Mansit autem primo die Ioachim in domo sua;
2 Si Dominus propitius fuerit mihi, patefaciat bractea
quae in fronte sacerdotis est.
3 consuluitque laminam quam habebat sacerdos et vidit
et non est inventus in eo peccatum
4 Et ait Ioachimus: Nunc cognovi quoniam propitius est
mihi Dominus, et abstulit omnia peccata mea.
5 Et descendit de templo Domini justificatus, et venit in
domum suam.

2. 6 Cum autem complerentur menses novem, quæ peperit
Annae, et dixit ei obstetricis: Quid genui?
7 Et dixit ei: Puella.
8 Dixit autem Anna: magnificavit Dominus hodie
animam meam. et posuit eam in lecto.
9 Ut autem completi sunt dies purificationis eius,
lactavit puerum, et vocavit nomen eius Mariam.
CAPITULUM 6
1 Puer autem crescebat cotidie et, cum esset annorum
novem, mater eius posuit eam in terra, si posset stare; et
cum ambulasset novem gradus, reversa est ad sinum
matris suae.
2 Quam adprehendit eam mater ejus, et ait: Vivit
Dominus Deus meus, non ambulabis iterum in terra hac,
donec introducam te in templum Domini.
3 Et ingressa est ad eam in locum sanctum, et non
dimisit in ea ullatenus vel immundum, sed invitavit
quasdam intemeratas filias Israel, et traxerunt eam.
4 Cum autem esset puer anniculus, fecit Ioachim
convivium magnum et vocavit sacerdotes et scribas et
seniores et omnem populum Israel;
5 Tunc Ioachim obtulit virginem principibus, et
benedixerunt ei, dicentes: Deus patrum nostrorum
benedicat huic virgini, et celebret nomen eius in
perpetuum et in sæculum sæculi. Et respondit omnis
populus: Fiat, fiat.
6 Tunc Ioachim secundo obtulit eam sacerdotibus, et
benedixerunt ei, dicentes : Deus altissime, respice
virginem istam, et benedic illam in benedictione
sempiterna.
7 Quam ob rem, mater eius, suscepit eam, et dedit illi
pectus, et cantavit carmen hoc Domino.
8 canam Domino Deo meo canticum novum quoniam
visitavit me et abstulit a me opprobrium inimicorum
meorum, et dedit mihi fructum iustitiae eius, ut nuntietur
filiis Ruben. quod Anna lactat.
9 Et requiescit puerum in conclavi, quod sanctificaverat,
et exivit et ministrabat eis.
10 Peracto autem die, venerunt gaudentes, et laudantes
Deum Israël.
CAPITULUM 7
1 Crevit autem puella, et cum esset annorum duorum,
dixit Ioachim ad Annam: “ Ducamus eam ad templum
Domini, ut impleamus votum nostrum, quod vovimus
Domino Deo, ne forte sit. succenseat nobis, et ingrata sit
oblatio nostra.
2 Cui Anna dixit : Expectemus tertium annum ne pereat
scire patrem suum. Et ait Ioachimus: “Ergo sustinemus”.
3 Cum autem esset puer trium annorum, dixit Ioachim:
“ Invocamus filias Hebraeorum immaculatos, et tollant
singulas lucernas et illustrentur, ne iterum puer
revertatur; mens eius contra templum Domini.
4 Et ita fecerunt, donec ascenderent in templum Domini.
Et suscepit eam pontifex, et benedixit eam, et ait : Maria,
magnificavit Dominus Deus nomen tuum in
generationem et generationem, usque ad
consummationem saeculi per te ostendet redemptionem
suam filiis Israel,
5 et posuit eam super tertium gradum altaris, et dedit ei
Dominus gratiam eius, et saltavit pedibus suis, et amavit
eam omnis domus Israel.
CAPITULUM 8
1 Et abierunt parentes ejus mirantes, et laudantes Deum:
quia puella non reversa est ad eos.
Maria autem erat in templo quasi columba ibi educata, et
accepit panem de manu angeli.
3 Cum autem esset annorum duodecim, concurrerunt
sacerdotes in concilio et dixerunt: “ Ecce Maria
annorum duodecim est; quid faciemus cum illa, ne
polluatur sancta Domini Dei nostri?
4 Tunc responderunt sacerdotes Zachariae pontifici: Sta
ad altare Domini, et in sanctuarium intrate, et petite pro
ea: et quodcumque manifestaverit vobis Dominus, hoc
facite.
5 Tunc introivit princeps sacerdotum in sancta
sanctorum, et tollens loricam iudicii, oravit pro ea;
6 et ecce angelus Domini venit ad eum et dixit
Zaccharias Zaccharias egredientes convocate omnes
viduas de populis et adducet unusquisque virgam suam
et per quem ostendat Dominus signum erit mariti Mariae.
7 Exeuntes autem clamantes per totam Judæam, tuba
Domini cecinit: et currens omnis populus, simul
concurrit.
8 Joseph quoque, abiecto securi, occurrit illis; Quibus
occurrentibus ibant ad pontificem, tollens unusquisque
virgam suam.
9 Cum accepisset summus sacerdos virgas suas, intravit
ad orandum in templum.
10 Et cum complesset orationem, accepit virgas, et
exivit, et distribuit eos, et non erat consecutus eos
signum.
11 Novissima virga abjecta est Joseph, et ecce columba
de virga egrediebatur, et volabat super caput Joseph.
12 Et ait princeps sacerdotum Joseph : Tu es ille electus
ad Virginem Domini, et ad servandum eam illi.
13 At ille noluit, dicens: Senex sum, et habeo filios, sed
hæc est juvenis.
14 princeps autem sacerdotum ait Ioseph time Dominum
Deum tuum et memento quomodo fecerit Deus Dathan
et Core et Abiram quomodo aperuit terra et deglutivit
eos propter contradictionem suam
15 Nunc ergo, Joseph, time Deum, ne similia fiant in
domo tua;
16 timens ergo Ioseph introduxit eam in domum suam et
dixit Ioseph ad Mariam ecce tuli te de templo Domini et
nunc derelinquam te in domo mea Mihi tradendae
aedificationis meae recordor debeo. Dóminus vobíscum.
CAPITULUM 9
1 Et factum est in concilio sacerdotum, et dixit :
Faciamus velamen novum templum.
2 Et dixit princeps sacerdotum: Convoca mihi septem
virgines immaculatas de tribu David.

3. 3 Et introëuntes servi, introduxerunt eos in templum
Domini, et pontifex dixit ad eos : Mittite sortem coram
me nunc, quis ex vobis fila aurea, quis hyacinthinum,
quis coccinum, quis byssinum. ac veram purpuram.
4 Cognovit autem princeps sacerdotum Mariam quia de
tribu David esset. et vocavit eam, et cecidit illi verum
purpura, ut nerent, et abiit in domum suam.
5 Ex tunc autem Zacharias pontifex factus est mutus, et
Samuel positus est pro eo, donec iterum loqueretur
Zacharias.
6 Maria autem accepit veram purpuram et fudit eam;
7 Et sumpsit ollam et exivit ad hauriendam aquam et
audivit vocem dicentem sibi: "Ave, gratia plena,
Dominus tecum;" Benedicta tu in mulieribus.
8 et circumspiciebat ad dextram et ad sinistram unde vox
illa venit et tremens introivit in domum suam et proiecta
hydria accepit purpuram et sedit in sede sua ut faceret
illud .
9 et ecce angelus Domini stetit iuxta eam et dixit ne
timeas Maria invenisti enim gratiam in conspectu Dei
10 Quod ut audivit, cogitabat apud se qualis esset ista
salutatio.
11 Dixitque ei angelus: Dominus tecum, et concipies.
12 Quae respondit : Quid ? an concipiam Deum vivum,
et pariam sicut ceterae mulieres?
13 sed respondens angelus respondit non sic Maria sed
Spiritus Sanctus superveniet in te et virtus Altissimi
obumbrabit tibi
14 Propter quod nascetur quod ex te sanctum erit, et
vocabitur Filius Dei vivi, et vocabis nomen ejus Jesum.
ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum.
15 Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium
in senectute sua.
16 Et hic est mensis sextus cum illa, quae vocatur sterilis.
Nihil enim impossibile est apud Deum.
17 Dixit autem Maria : Ecce ancilla Domini ; fiat mihi
secundum verbum tuum.
18 et cum conplesset purpuram, detulit eam pontifici, et
benedixit ei pontifex, dicens: Maria, Dominus Deus
magnificavit nomen tuum, et eris benedictus in saecula
saeculorum. .
19 Maria autem repleta est gaudio, abiit ad Elisabeth
cognatam suam, et pulsavit januam.
20 Quod cum audisset Elizabeth, cucurrit, et aperuit ei,
et benedixit ei : Unde hoc mihi, ut veniat mater Domini
mei ad me ?
21 statim ut facta est vox salutationis tuae in auribus
meis, exsultavit in me et benedixit tibi.
22 Maria autem, nesciens omnia verba ista quae dixerat
ei Gabriel Archangelus, elevans oculos suos in caelum,
dixit: Domine. Quid sum ego, quod beatam me dicent
omnes generationes terrae?
23 Videns autem se cotidie crescere, et timens, abiit in
domum suam, et abscondit se a filiis Israël. et
quattuordecim annorum erat quando haec omnia
contigerunt.
CAPITULUM 10
1 Et cum factus esset mensis sextus, reversus est Joseph
ab ædificiis suis foris domos suas, et ingressus domum
suam, invenit virginem grandem :
2 qui mittens in faciem suam ait qua facie aspiciam
Dominum Deum meum aut quid de hac puella dicam?
3 Ego enim accepi eam virginem de templo Domini Dei
mei, et non servavi eam talem.
4 Quis me sic decepit? Quis hoc malum in domo mea
fecit, et virginem a me seduxit eam polluit?
5 Nonne in me Adam historia consummata est?
6 Nam in ipso instanti gloriae suae serpens venit, et
invenit solam Evam, et seduxit eam.
7 Eodem modo et mihi accidit.
8 Exsurgens autem Joseph de terra, vocavit eam, et ait :
O gratia Dei, quare hoc fecisti ?
9 Quare sic humiliasti animam tuam, quæ erudita est in
Sancto sanctorum, et de manu Angelorum accepisti
escam?
10 At illa inundatione lacrimarum respondit: "Innocens
ego sum, et non cognovi hominem."
11 Dixit autem Joseph : Quomodo concepisti ?
12 Respondit Maria : Vivit Dominus Deus meus, nescio
quomodo.
13 Timuit autem Joseph vehementer, et recedens ab ea
cogitans quid ageret cum ea. atque ita apud se;
14 Si celavi crimen ejus, inveniar in lege Domini.
15 Quod si deprehendero eam filiis Israël, timeo ne
prægnans ab angelo inveniar prodere vitam innocentis:
16 Quid ergo faciam? Ego eam clam dimittam.
17 Tunc nox supervenit eum, et ecce angelus Domini in
somnis apparuit ei, et dixit:
18 Noli timere accipere virginem illam, quae enim intus
est, de Spiritu Sancto est; .
pariet autem filium, et vocabis nomen eius Iesum: ipse
enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum ”.
20 Exsurgens autem Joseph a somno, glorificavit Deum
Israël, qui talem gratiam habuit, et conservavit Virginem.
CAPITULUM 11
1 Et venit Annas scriba, et dixit ad Joseph: Quare te non
vidimus ex reditu tuo?
2 Quibus ille respondit: Quia lassus sum in via mea, et
requievit in die prima.
3 Annas autem conversus cognovit virginem magnam
praegnantem
4 et abiit ad sacerdotem et dixit ei Ioseph in quo tantam
fiduciam habes in criminis noti quod violavit Virginem
quam accepit de templo Domini et uxorem secreto
accepit eam non indicans filiis Israel.
5 Et ait sacerdos: “ Numquid hoc fecit Ioseph?
6 Respondit Annas: Si mittis aliquem de servis tuis,
invenies quod prægnans sit.
7 Venerunt autem servi et invenerunt sicut dixit ei.
8 Et contestati sunt ipsa et Ioseph, et dixit ei sacerdos:
“ Maria, quid fecisti?
9 Quare humiliasti animam tuam, et oblitus es Dei tui,
quoniam educatus es in Sancta Sanctorum, et accepisti

4. alimentum tuum de manibus Angelorum, et audisti
carmina eorum?
10 Quare hoc fecisti?
11 ad quas cum lacrimarum magna fuisset respondit
Vivit Dominus Deus meus innocens ego sum in
conspectu eius quoniam non cognosco hominem
12 Dixit autem sacerdos ad Joseph : Quare hoc fecisti ?
13 Cui respondit Joseph: Vivit Dominus Deus meus,
nescio eam.
14 Et ait sacerdos: Ne mentiaris. Privatus es eam, et non
indicasti filiis Israel, et humiliasti te sub potenti manu
Dei, ut benedictum sit semen tuum.
15. Et tacuit Joseph.
16 Et dixit sacerdos ad Joseph : Tu restauras ad templum
Domini Virginis quod inde tulisti.
17 Flevit autem amare, et adjecit sacerdos : Et bibere
faciam te aquam Domini, quæ est in tentatione : et sic
aperietur iniquitas tua coram te.
18 Tulit ergo sacerdos aquam, et potavit Joseph : et misit
eum in montem.
19 Et reversus est valde bene: et miratus est omnis
populus quod peccatum ejus non esset repertum.
20 Ait ergo sacerdos : Quia non manifestavit Dominus
peccata vestra, neque ego condemnabo vos.
21 Dimisit ergo eos.
22 Tulit ergo Joseph Mariam, et abiit in domum suam,
gaudens et laudans Deum Israël.
CAPITULUM 12
1 Factum est autem edictum ab Augusto imperatore, ut
profiterentur omnes Judæos, qui erant in Judæa
Bethleem,
2 Dixitque Ioseph: Pueri mei curabo ut profiterentur: sed
quid faciam cum puellula ista?
3 Uxorem habere erubescam. et si tribuero eam in filiam
meam, scit omnis Israel quoniam non est filia mea.
4 Cum venerit tempus Domini, sicut placuerit ei, faciat.
5 Et cum stravissent asinum, imposueruntque eam.
6 Conversus autem Ioseph vidit Mariam tristem, et dixit
intra se: Forsitan dolens quod intra se est.
7 Qui iterum convertit eam, vidit ridentem, et dixit ei:
8 Maria, quomodo fit, ut aliquando videam tristitiam,
aliquando risum et gaudium in vultu tuo?
9 Et respondit ei Maria : Duo homines oculis meis video,
unum flentem et lugentem, et alterum ridentem et
gaudentem.
10 Et iterum abiit per viam.
11 Respondit Joseph : Quo te accipiam ? Locus enim
desertus est.
12 Dixit autem iterum Maria ad Joseph: Tolle me: quia
quod intra me est, instat mihi valde.
13 Deposuitque eam Joseph.
14 Invenit ibi speluncam et inmisit eam.
CAPITULUM 13
1 Et egrediens Joseph cum filiis suis, egressus est ad
quærendum obstetricem Hebræam, in villa Bethlehem.
2 Euntem autem, ait Joseph, respexi in aërem, et vidi
nubes obstupefacta, et volucres cæli stant in medio
volandi se.
3 Et prospexi in terram, et vidi mensam stratam, et
operantem sedentem super eam: manus autem eorum
super mensam erant, et non transierunt ad comedendum.
4 Qui manducaverunt in ore suo, non manducaverunt.
5 Manus suas ad capita levantes non retraxerunt eos;
6 Et non inposuerunt quidquam hi, qui levaverunt ad os
suum;
7 Sed facies eorum omnium fixa est sursum.
8 et vidi dispersos oves et adhuc steterunt oves
9 Et levavit pastor manum suam ad percutere eos, et
elevata est manus ejus.
10 Et vidi ad flumen, et vidi ore hædos prope aquam, et
tangens illud, et non biberunt.
CAPITULUM 14
1 Et vidi mulierem de montibus descendentem, et dixit
ad me: Quo vadis, vir?
2 et dixi ad eam: obstetrix Hebræa quærere.
3 quae respondit ad me: ubi est mulier paranda?
4 et respondi in spelunca et desponsata est mihi
5 Dixitque obstetrix: Nonne uxor tua est?
6 Respondit Joseph : Maria, quæ in Sancto sanctorum
est, in domo Domini, et sorte cecidit, et uxor mea non
est, sed de Spiritu Sancto concepit.
7 Dixit obstetrix : Numquid hoc est verum ?
8 Respondit: Veni et vide.
9 Et ibat cum eo obstetrix, et stetit in spelunca.
10 Tunc nubes lucida obumbravit speluncam, et dixit
obstetrix : Hodie magnificata est anima mea, quia
viderunt oculi mei mirabilia, et egressa est salus Israël.
11 At subito facta est nubes magna in spelunca, ita ut
oculi eorum sustinere non possent.
12 Sed lux paulatim decrevit, donec infans apparuit, et
mamillam suxit Mariae matris suae.
13 Et exclamavit obstetrix, et dixit: Quam glorifica dies
est, in quo viderunt oculi mei visionem hanc mirabilem.
14 Et egressa est obstetrix de spelunca, et occurrit illi
Salome.
15 Dixitque ei obstetrix: Salome, Salome, narrabo tibi
rem miram quam vidi.
XVI, virgo peperit, quod est contra naturam.
17 Cui Salome respondit: Vivit Dominus Deus meus,
nisi hoc accepero rei documentum, non credam quod
pepererit virgo.
18 Ingressus est autem Salome, et dixit obstetrix : Maria,
ostende te, quia magna facta est controversia de te.
19 Et accepit Salome satisfactionem.
20 Sed manus eius arefacta est, et ingemuit amare.
21 et dixit: Vae mihi, propter iniquitatem meam; Quia
tentavi Deum vivum, et manus mea deflueret.
22 Et oravit Salome ad Dominum, et dixit: Deus patrum
meorum, memento mei, quia ex semine Abraham, et
Isaac, et Jacob sum.
23 Noli me opprobrium facere in filiis Israël, sed
testimonium perhibe de parentibus meis.

5. 24 Tu enim scis, Domine, quod multa officia caritatis in
nomine tuo egi, et recepi a te mercedem meam.
25 Super hoc angelus Domini adstitit Salome, et dixit :
Audivit Dominus Deus orationem tuam, porrige puerum
manum tuam, et porta eum, et restitueris eo.
26 Salome repletus gaudio nimio, abiit ad puerum, et
dixit: Ego tangam eum.
27 Et cogitabat ut adoraret eum: dixit enim: Hic est rex
magnus, qui natus est in Israël.
28 Et confestim sanatus est Salome.
29 Exiit ergo obstetrix de spelunca, a Deo probata.
30 Et ecce! vox facta est ad Salome : Ne notes narra
quae vidisti, donec veniat puer in Jerusalem.
31 Sic et Salome discessit a Deo probatus.
CAPITULUM 15
1 Parabat autem Joseph proficisci, eo quod in Bethlehem
orta sit magna perturbatio, ut quidam sapientes ab
oriente.
2 Qui dicebant: Ubi est rex Judæorum? Vidimus enim
stellam eius in oriente et venimus adorare eum.
3 Quo audito Herodes, turbatus est valde, et misit
nuntios ad sapientes et sacerdotes, et sciscitatus est ab
eis in civitate:
4 Et ait illis: Ubi scriptum est de Christo rege, aut ubi
nasciturus est?
5 Dixerunt ergo ei: In Bethlehem Judæ. sic enim
scriptum est: Et tu Bethlehem terra Iudae, nequaquam
minima es inter principes Iudae; ex te enim exiet
princeps, qui regat populum meum Israel.
6 Et dimissis principibus sacerdotum, interrogavit viros
in prætorio, et dixerunt eis : Quodnam esset signum in
quo vidistis de rege qui natus est ?
7 Responderunt ei: "Vidi stellam magnam micantem
inter astra caeli et sic praefulsisse ceteris omnibus stellis,
ut non apparerent; venimus adorare.
8 { Dixit autem eis Herodes: Ite, et interrogate; et si
inveneritis puerum, renuntia mihi, ut veniam et adorem
eum.
9 Et egressi sunt magi, et ecce stella, quam viderant in
oriente, antecedebat eos, usque dum veniens staret supra
speluncam, ubi erat puer cum Maria matre sua.
10 Tunc de thesauris suis obtulerunt ei, aurum, thus, et
myrrham.
11 Et responso accepto in somnis ab angelo ne redirent
ad Herodem per Iudaeam, per aliam viam reversi sunt in
regionem suam.
CAPITULUM 16
1 Tunc Herodes videns quod illusus esset a sapientibus,
iratus est valde, et jussit viros ut venirent et occiderent
omnes pueros, qui erant in Bethlehem, a bimatu et infra.
2 Maria autem cum audisset quod parvulos interficerent,
timore magno apprehenderunt puerum et pannis eum
involvit et reclinavit eum in praesepio, quia non erat eis
locus in deversorio.
3 Audiens autem Elisabeth quod Joannem filium ejus
quærendum esset, accepit eum, et ascendit in montes, et
circumspectavit locum ut absconderet.
4 nec erat occultum inveniendum.
5 Tunc infremuit intra se, et dixit : Mons Domini,
suscipe matrem cum infante.
6 Non enim poterat Elisabeth ascendere.
7 Et statim divisus est mons, et accepit eos.
8 Apparuit autem illis angelus Domini ut custodiret eos.
9 Herodes autem quaerens Ioannem, misit servos ad
Zachariam ministrantem ad altare, et dixit ei: Ubi
abscondisti filium tuum?
10 Quibus ille respondit: Dei sum minister, et ad altare
sum minister. unde sciam ubi sit filius meus?
11 Reversique servi nuntiaverunt universam Herodi;
Quibus incensus, ait : Nonne filius suus est hic, rex in
Israël ?
12 Et misit ergo iterum servos suos ad Zachariam,
dicens : Dic nobis veritatem, ubi est filius tuus : tu enim
nosti quia in manu mea est vita tua.
13 Venerunt ergo servi et nuntiaverunt ei omnia;
14 Et respondens Zacharias dixit eis: Ego sum Dei
martyr: et si effuderit sanguinem meum, Dominus
suscipiet animam meam.
15 Præterea scitote quia sanguinem innocentem
effudistis.
16 Et immolatus est Zacharias in vestibulo domus templi
et altaris, et maceriæ in medio portæ.
17 Filii autem Israël nesciebant qua perisset.
18 et in hora salutationis introierunt sacerdotes in
templum.
19 Illi autem exspectabant eum et salutabant eum.
20 Et cum non in multo tempore veniret, ausus est unus
ex eis in sacrarium, ubi erat altare, et vidit sanguinem
fundi iacentem in terra;
21 Cum ecce vox de cælo dixit: Zacharias interficitur, et
sanguis ejus non delebitur, donec veniat ultor sanguinis
ejus.
22 Qui cum audisset, timuit, et exivit, et indicavit
sacerdotibus quae viderat et audierat. Et ingressi omnes
viderunt rem.
23 Tunc ululaverunt tecta templi, et scissa sunt a summo
usque deorsum.
24 Et non potuerunt invenire corpus, sed solum
lapidibus obruerunt sanguinem.
25 Et versi ad populum, dixerunt quod occisus est
Zacharias: et omnes tribus Israël audierunt, et planxerunt
eum, et planxerunt triduum.
26 Tunc consilium fecerunt in unum sacerdotes, ut ei
succederent.
27 Et miserunt sortes Simeon et alii sacerdotes: et
cecidit sors in Simeon.
28 praeceperat enim Spiritu Sancto non moriturum, nisi
prius vidisset Christum in carne venisse.