Mr. Henry Sike, Professor of Oriental Languages at Cambridge, first translated and published this Gospel in 1697.

1. Primum Evangelium
Infantiae Iesu Christi
Caput 1
1 Narrationes sequentes invenimus in libro Josephi pontificis,
a quibusdam Caiaphas vocatus
2 Narrat quod et cum esset in cunis iesus locutus est, et dixit
matri suae;
3 Maria, ego sum Jesus Filius Dei, hoc verbum quod peperisti
ad te, et Pater meus misit me in salutem mundi.
4 Anno trecentesimo nono aerae Alexandri Augustus decrevit
ut omnes in patria sua profiterentur irent.
5 Exsurgens ergo Joseph, et cum Maria sponso suo ibat
Jerosolymam, et deinde venit in Bethlehem, ut profiteretur
ipse et domus ejus in civitate patrum suorum.
6 Et cum venissent ad speluncam, confessa est Maria Joseph
quia venit tempus pariendi, et non poterat introire in civitatem,
et dixit: Eamus in speluncam hanc.
7 Erat autem tunc sol prope occasum.
8 Festinavit autem Joseph ut obstetricem ei faceret. et cum
vidisset vetulam Hebraeam, quae erat de Jerusalem, dixit ei :
Ora veni huc, bona mulier, et vade in speluncam illam, et ibi
videbis mulierem modo paratam ad pariendum.
9 Vespere autem facto, venit vetula et Joseph cum ea in
speluncam;
10 Et ecce totum erat plenum luminibus, major luce
lampadum et candelarum, et major luce ipsius solis.
11 Infans deinde pannis involutus, sanctae Mariae matris
sugebat ubera.
12 Hanc lucem ambo videntes admirati sunt; anus interrogabat
sanctam Mariam: Tu es mater huius pueri?
13 S. Maria respondit: Eratis.
14 Super quo dixit anus: Longe alia longe es ab omnibus
mulieribus.
15 Respondit sancta Maria : Sicut non est similis filius filius
meus, ita nec aliqua mulier similis est matri suae.
16 Respondit anus, et dixit: Domine mi, veni huc, ut
mercedem æternam consequar.
17 Tunc domina nostra sancta Maria dixit ei : Mitte manus
super infantem ; quod cum fecisset, salva facta est.
18 Et cum egressa esset, dixit : Ex hoc omnibus diebus vitæ
meæ observabo , et ero servus infantis hujus.
19 Post hæc autem cum venissent pastores, et fecissent ignem,
et gavisi sunt valde, apparuit illis exercitus cælestis, laudantes
et adorantes Deum summum.
20 Et cum pastores in eodem negotio versarentur, tunc
spelunca visa est sicut templum gloriosum, quia et linguae
angelorum et hominum unitae adorant et magnificant Deum
propter nativitatem Domini Christi.
21 Cum autem anus Hebræa vidisset omnia signa hæc
manifesta, dedit laudes Deo, et ait : Gratias tibi, Deus Israël,
quia viderunt oculi mei nativitatem Salvatoris mundi.
Caput 2
1 Cum autem venisset tempus circumcisionis ejus, scilicet
octava die, in qua lex circumcidi præcepit puerum,
circumciderunt eum in spelunca.
2. Et vetula Hebraea tulit praeputium (alii dicunt umbilicum
sumpsit), et in alabastro olei veteris nardi conservavit.
3 Habebat autem filium qui erat pharmacopola, cui dixit: Cave
ne vendas alabastrum hoc nardi unguenti nardi, quamvis
offeraris pro eo trecentos denarios.
4 Haec est autem alabastra illa, quam comparavit Maria
peccator, et effudit unguentum ex eo super caput et pedes
Domini nostri Iesu Christi, et capillis capitis sui tersit.
5 Tunc post decem dies obtulerunt eum in Jerusalem, et
quadragesimo die a nativitate ejus in templo coram Domino,
offerentes ei, juxta præceptum legis Moysis, ut omnes.
masculus qui aperit vulvam sanctum Deo vocabitur.
6 In illo tempore vidit eum Symeon senex fulgentem quasi
columnam lucis, cum sancta Maria virgo mater eius in ulnis
portavit eum, et in visu summo gaudio repletus est.
7 Et circumdederunt eum angeli, et adoraverunt eum, sicut
satellites regis stabant in circuitu ejus.
8 Tunc accedens Simeon ad sanctam Mariam, et extendens
manus ad eam, dixit ad Dominum Christum : Nunc, Domine
mi, recedet servus tuus in pace, secundum verbum tuum.
9 Viderunt oculi mei misericordiam tuam, quam parasti ad
salutem omnium gentium; lumen ad omnes populos, et
gloriam plebis tuae Israel.
10 Adfuit et Anna prophetissa, et accedens Deo laudes dedit,
et beatae Mariae celebravit.
CAPUT III
1 Factum est autem, cum natus esset Dominus Jesus in
Bethleem civitate Judææ, temporibus Herodis regis. Magi
venientes ab Oriente in Ierusalem, secundum prophetiam
Zoradaschae, obtulerunt cum eis oblationes, aurum scilicet,
thus et myrrham, et adoraverunt eum, et obtulerunt ei munera
sua.
2 Tunc domina Maria sumpsit unum pannis involutum, in quo
infans erat involutus, et dedit eis pro benedictione, quam ab ea
in munera nobilissima receperunt.
3 Et simul apparuit illis angelus in specie stellae illius, quae
ante fuerat dux eorum in itinere; quam lucem secuti sunt
donec in patriam reverterunt.
4 Reversique principes eorum venerunt ad eos, dicentes: Quid
viderunt et fecerunt? Quale iter ac reditus habuerunt? Quae
societas erant in via?
5 At illi protulerunt pannis, quos eis dederat sancta Maria,
propter quod fecerunt convivium.
6 Et succenderunt ignem: et coluerunt eam.
7 Et pannis iniectis in eum, accepit ignis et tenuit.
8 Ejecto autem igne, portaverunt pannis incolumem, ac si non
tetigisset ignis.
9 Tunc ceperunt osculari, et posuerunt super capita sua et
oculos suos, dicentes: Vere indubitatum est, et mirum est quod
ignis non potuit exurere, et devorare eum.
10 Hanc tulerunt, et magna cum reverentia reposuerunt in
thesauris suis.
CAPITULUM 4
1 Herodes autem videns quod prudentes morarentur nec
redirent ad illum, convocatis sacerdotibus et sapientibus, dixit:
Dic mihi in quo loco Christus nasceretur?
2 Qui cum audissent in Bethlehem, in civitate Judaea, cœpit
sibi fingere mortem Domini Jesu Christi.
3 Apparuit autem angelus Domini Josepho in somnis suis, et
dixit : Surge, accipe puerum et matrem ejus, et vade in
Ægyptum cum gallus cantet. Et surgens abiit.
4 Considerans autem apud se de itinere suo, mane pervenit ad
eum.
5 in longitudinem itineris ephippii fregisti.

2. 6 Et nunc appropinquavit ad civitatem magnam, in qua erat
idolum, ad quam offerebant alii idola et dii Aegypti.
7 Erat autem per hoc idolum sacerdos ministrans ei, qui,
quotienscumque de idolo illo Satanas locutus est, narravit
quae dixit habitantibus Aegyptiis et regionibus illis.
8 Hic erat sacerdos filius trium annorum, habens in
multitudine dæmoniorum multa mirabilia.
9 Iuxta illud idolum erat diversorium civitatis, in quod, cum
venissent Joseph et Sancta Maria, et conversi fuissent in
stabulum, obstupuerunt omnes habitatores civitatis.
10 Conveneruntque omnes magistratus et sacerdotes idolorum
ad idolum illud, et quaerebant ibi dicentes: “ Quae est ista
trepidatio et omnis terror, quae est in universa terra nostra?
11 Respondit eis idolum: Deus incognitus huc venit, qui est
vere Deus. neque quisquam est praeter eum, qui cultu divino
dignus sit; est enim vere Filius Dei.
12 Ad famam eius trepidatum est, adventus eius praesentis
tumultus ac pavoris est. et nos ipsi magnitudine virtutis eius
perterriti sumus.
13 Et statim hoc idolum cecidit, et ad hunc casum concurrit
omnes inhabitantes Aegypti praeter alios.
14 Filius autem sacerdotis, cum turbata fuisset super eum,
introiens in diversorium, invenit ibi Ioseph et Sanctam
Mariam, quam reliqui reliquerant et reliquerunt.
15 Cum autem domina sancta Maria pannis Domini Christi
lavit et suspendit eos ad siccandum in columella, deposuit
unum ex eis puer daemonio possessus, et imposuit super caput
eius.
16 Et mox de ore eius daemones cceperunt exire, et avolare in
specie corvorum et serpentium.
17 Exinde sanatus est puer in virtute Domini Christi, et coepit
cantare laudes, et gratias agere Domino, qui eum sanaverat.
18 Quem cum vidisset pater, redditum pristinæ sanitati, ait:
Fili, quid accidit tibi, et quo modo sanatus est?
19 Respondit filius : Cum me dæmonia cepissent, introivi in
diversorium, et ibi invenerunt mulierem formosissimam cum
puero, cujus involutus fuerat antequam lotus esset, et
suspensus est super cursorem.
20 unum ex his accepi et dedi super caput meum et statim
dæmonia dereliquerunt me, et fugerunt.
21 Gavisus est pater valde, et dixit : Fili mi, fortasse hic est
filius Dei vivi, qui fecit cælum et terram.
22 Ut enim venit apud nos, confractum est idolum, et omnes
dii corruerunt, et majori virtute perierunt.
23 Tunc adimpleta est prophetia, quæ dicit: Ex Ægypto vocavi
filium meum.
CAPITULUM 5
1 Joseph autem et Maria audientes quia decidit idolum et
concidit, timore et tremore correpti, dixerunt: Cum essemus in
terra Israel, Herodes volens Iesum occidere, omnes ad hoc
occiderunt. infantes in Bethleem et illam viciniam.
2 Et non est dubium, quin audierint Ægyptii hoc idolum, quod
fractum est, et conlapsum, incendent nos igni.
3 Perrexerunt ergo hinc ad latronum secreta, qui viatores
praetereuntes, curribus ac vestibus spoliantes, vinctos secum
abduxerunt.
4 Hi fures venientes audiverunt clamorem magnum, qualis est
vox regis cum exercitu magno, et equis multis, et tubis ex urbe
sua clangentes, unde perterriti sunt, ut omnem praedam
relinquerent. post se avolavit festinanter.
5 Surrexerunt ergo captivi, et ligaverunt alterutrum, et tollens
unusquisque manticam suam, abierunt, et viderunt Joseph et
Mariam venientem ad eos, et interrogaverunt: Ubi est ille rex,
cujus vocem latrones audiebant. et reliquit nos, ut incolumes
venimus?
6 Respondit Joseph: Venit post nos.
CAPUT VI
1 Deinde intraverunt in aliam, ubi erat mulier habens
daemonium, et susceperat Satanas maledictus rebellis.
2 quadam nocte, cum aquam ibat, nec vestem suam ferre
poterat nec in aliqua domo esse poterat; sed quoties eam
ligatis catenis vel funibus frangebat, et in deserta loca exivit,
et quandoque stantem per quas viae transierant, et in cimiterio
saxum jaciebant homines.
3 Sancta Maria videns hunc virum, miserta est ei; unde statim
satanas dereliquit eam, et fugit in forma juvenis, dicens : Vae
mihi, propter te, Maria, et filius tuus.
4 Et liberata est mulier a tormentis suis; sed nudam se
considerans, erubuit et devitavit aliquem videre, et induta
veste, abiit domum suam, et reddidit causam suam patri et
propinquis suis, qui cum essent optimi civitatis, hospitio
Sancti. Maria et Ioseph cum summa reverentia.
5 Postero mane, cum satis commeatus itineri esset, ab iis
discesserunt; diei circiter vesperi ad aliud oppidum
pervenerunt, ubi nuptiae tum celebrandae erant. sed per artes
satanae et maleficia, sponsa ita muta facta est, ut ne quidem os
suum aperire posset.
6 Sed cum ista sponsa muta videret dominam sanctam Mariam
intrantem in civitatem, et Dominum Christum in ulnis
portantem, extendit manus suas ad Dominum Christum, et
apprehendit eum in brachiis, et amplexatus est eum saepissime.
osculatus est eum, continue eum movens et eum ad corpus
suum premens.
7 Et statim solutum est vinculum linguae ejus, et apertae sunt
aures ejus : et coepit cantare deo qui reduxerat eam.
8 Factum est ergo gaudium magnum in illa nocte, habitantibus
in civitate illa: et putantes quod Deus et angeli eius
descendissent in eos.
9 Hoc in loco triduum morati sunt, cum summa veneratione
atque amplissimo hospitio illati.
10 Inde commeatus itineri a populo instructi, profecti ad aliam
urbem, in qua locus celeberrimus erat, deverterunt.
11 Erat autem in civitate ista mulier quaedam, quae cum
descendisset in unum diem ad lavandum, ecce satanas
maledixit ei insiliens in formam serpentis.
12 Et circumdedit se ventre eius, et tota nocte oppressit eam.
13 Mulier ista videns dominam sanctam Mariam, et Dominum
Christum infantem in sinu suo, rogavit dominam sanctam
Mariam, ut ei daret puerum ad osculandum et in ulnis portare.
14 Et cum consensisset, et commota esset mulier puerum,
reliquit eam Satan, et fugit, nec postea vidit eum mulier.
15 Hinc omnes vicini Deum altissimum laudaverunt, et mulier
eos amplissimo beneficio remuneravit.
16 Altera autem die protulit aquam odoratam ut lavaret
Dominus Jesus. et cum lavit eum, conservavit aquam.
17 Et erat ibi puella, cujus corpus erat lepra candidum : et
aspersa hac aqua, et lavit, confestim mundata est a lepra ejus.
18 Populi ergo dicebant: Sine dubio Ioseph et Maria, et ille
puer dii sunt: non enim sicut mortales viderint.
19 Cum autem pararent se ire, puella, quæ erat lepra vexata,
venit, et rogabat eam ut permitteret eis cum illis. Consenserunt
ergo et puella ibat cum illis usque ad diem hanc. venerunt ad
civitatem, in qua erat palatium magni regis, et cujus domus
non longe ab hospicio fuit.
20 Hic manserunt, et cum puella quadam die ad principis
uxorem perrexit, et eam in maerore ac luctuoso habitu invenit,
causam lachrymae suae quaesivit.

3. 21 Quæ respondit : Ne miremini gemitum meum, quia casu
magno sum, de quo nulli audeo dicere.
22 Sed, inquit puella, si me privatim moeroris committas,
remedium fortasse tibi invenero.
23 Tu ergo, inquit, uxor principis, secretum servabis, et
viventi non indicabis.
24 Huic principi nupta sum, qui dominatur regno meo, et
vixero cum eo, priusquam genuerit ex me.
25 Tandem ab eo concepi, sed heu! lepra filium peperi; quod
cum videret, noluit suum esse, sed dixit mihi;
26 Aut tu eum occide, aut in tali loco nutricem mitte, ut
numquam audiatur; et nunc cura ut valeas; numquam te
amplius videbo.
27 Heic pino, res miseras et miseras maerens. Heu, fili mi!
heu, coniunx! indicavi tibi?
28 Respondit puella : Inveni remedium languoris tui, quem
promitto tibi : quia et ego lepramus sum, sed Deus mundavit
me, qui vocatur Jesus, filius virginis Mariae.
29 Mulier vero quærebat ubi esset Deus, quem dixit, et
respondit: In eadem domo apud vos manet.
30 Quomodo autem hoc? inquit; ubi est is? Ecce, responderunt
puella, Joseph et Maria; et infans, qui cum eis est, Jesus
vocatus est;
31 Sed quomodo mundati estis a lepra vestra? Non indicas
mihi?
32 Quidni? dicit puella; Accepi aquam, qua ablutum erat
corpus eius, et effudi super me, et lepra mea evanuit.
33 Exsurgens autem uxor principis hospitio recepit eos, et
fecit cenam magnum Joseph in turba virorum.
34 Et alia die accepit aquam aromatam ut lavaret Dominum
Jesum, et postea eamdem aquam effudit in filium suum, quem
attulerat cum ea, et filius ejus statim mundatus est a lepra sua.
35 et decantavit gratias et benedixit Deo et ait Beata mater
quae peperit te Iesu
36 Siccine curas homines eiusdem naturae apud te ipsum aqua
qua corpus tuum lavatur?
37 Tunc offerebat dominae Mariae munera plurima, et dimisit
eam cum omni reverentia.
CAPITULUM 7
Devenere postea in aliam civitatem, et ibi morari in animo
habuerunt.
2 Itaque ad domum viri recens nuptam iverunt, sed magorum
auctoritate uxore frui non poterant;
3 Sed nocte illa apud hospitem fuit, homo aegritudine
liberatus;
4 cum vero ad proficiscendum diluculo parant, impedivit
novus maritus et nobile spectaculum eis praebebat?
5 Sequenti autem die pervenerunt ad aliam civitatem, et
viderunt tres mulieres euntes de quodam monumento cum
fletu magno.
6 Cum vidisset autem eos sancta Maria, locuta est ad puellam,
quæ erat socius eorum, dicens : Ite, et interrogate ab eis, quid
eis rei est, et quid eis contigit mali ?
7 Cum Puella interrogasset eos, non responderunt ei: sed
dixerunt ei: Qui estis, et quo vadis? Dies enim longæ est, et
nox præcessit.
8 Viatores sumus, inquit puella, et stabulum quaerimus ad
manendum.
9 Responderunt: Vade nobiscum, et mane nobiscum.
10 Hos deinde secuti sunt domum novam omni supellectili
instructam introducti.
11 Erat autem jam hiems; et introivit puella in triclinium, ubi
erant illae mulieres, et invenerunt flentes et lugentes sicut
prius.
12 Et stabat ad eos mulus coopertus serico, et torquem
hebenum de collo eius pendentem, quem osculati sunt et
pascebant.
13 Cum autem vidisset puella, ait: Quam pulchra es, amica
mea! flentes responderunt et dixerunt, Hic mulus, quem
videtis, frater noster, natus est de eadem matre sicut nos;
14 Cum enim pater noster mortuus esset et reliquisset nobis
praedium amplissimum, et hunc solum fratrem haberemus, et
congruum certamen ei comparare conaremur, et putaremus
alios esse maritos, mulier quaedam levis et zelotypa extra
illum fascinavit. cognitionem nostram.
15 Et nos una nocte paulo ante diem clausis ianuis domus
omnes, vidimus hunc fratrem nostrum in mulum mutatum esse,
qualem nunc videtis esse;
16 Et nos in tristitia, in qua videtis nos, non habentes patrem
ad consolandum nos, adhibuimus omnes sapientes, arioli, et
divinos in hoc mundo, sed nihil profuerunt nobis.
17 Quoties ergo nos invenimus pressos moerore, surgimus et
imus cum hac matre ad sepulcrum patris nostri, ubi satis
clamasse domum revertimus.
18 Quod cum audisset puella, dixit: Confortare, et cessate
timores: quoniam remedium habetis in propinquo in vobis, et
in medio domus vestræ.
19 Nam et ego leprosus sum; sed cum vidissem hanc
mulierem et parvulum istum cum ea, cui nomen est Iesus,
aspersi corpus meum aqua, qua lavi eum mater eius, et statim
sanus factus sum.
20 Certus sum autem te quoque posse de tua tribulatione
sublevare. Unde surge, vade ad dominam meam Mariam, et
cum eam in tuum conclave introduxeris, secretum ei detege,
simulque deprecans, ut causam tuam compatiaris.
21 Mulieres autem, cum audissent sermonem puellae,
festinaverunt ad dominam sanctam Mariam, et introduxerunt
se ad eam, et sedentes ante eam fleverunt.
22 Et dixerunt, O domina nostra Sancta Maria, miserere
ancillarum tuarum, quia nullum caput habemus de familia
nostra, nullus maior nobis; neque pater neque frater
ingrediatur et egrediatur ante nos.
23 Hic autem mulus, quem videtis, frater noster fuit, quem
mulier quaedam veneficia in hanc conditionem, quam videtis,
induxit: obsecramus ergo ut nos misericors sit.
24 Contristatus est itaque Maria in casu eorum, et assumpto
Domino Jesu, imposuit ei dorsum muli.
25 et dixit filio suo: Domine Iesu Christe, restitue secundum
singularem virtutem tuam hanc mulam tuam, et da ei
hominem et creaturam rationalem, sicut prius, iterum habere
figuram.
Hoc a domina beate Marie vix dictum est, sed mulus statim
transiit in formam humanam, et factus est iuvenis sine omni
deformitate.
27 Tunc ipse et mater ejus et sorores adoraverunt dominam
sanctam Mariam, et elevaverunt puerum super capita sua, et
osculati sunt eum, et dixerunt : Benedicta mater tua, Domine
Jesu, Salvator mundi. Beati oculi qui tam laeti sunt ut te
videant.
28 Tunc ambe sorores nunciaverunt matri eorum, dicentes:
Vere frater noster in pristinam formam restituitur, adiuvante
Domino Iesu Christo, et benignitate illius puellae, quae
indicavit nobis de Maria et eius filio.
29 Et quia frater noster innuptus est, dignum est ut huic
ancillæ jungamus.
30 Cum autem consuluissent Mariam de hac re, et annuisset,
fecerunt nuptiae splendidas huic puellae.
31 Itaque conversi sunt in laetitiam luci eorum, et
exsultaverunt in laetitia. et epulari et cantare cum armillis
opulentissimis vestiti.

4. 32 Post hæc autem magnificabant Deum, et magnificabant
Deum, dicentes : Jesu fili David, qui mutas dolorem in
gaudium et luctum in gaudium.
33 Post hæc autem demoratus est Joseph et Maria diebus
decem, et exierunt, acceptam magnam reverentiam ab illis
hominibus.
34 Qui cum renuntiassent ab eis, et reversi sunt in domum
suam, clamaverunt:
35 Sed maxime puella.
Capitulum 8
1 Cum inde proficiscerentur, venerunt in regionem desertam,
et dicebant infestari a latronibus; sic Joseph et Maria parat ire
per noctem.
2 Et cum transirent, ecce videntes duos latrones dormientes in
via, et magnum numerum latronum, qui erant a societate
eorum, et dormierunt.
3 Horum duo nomina erant Titus et Dumachus; Et Titus ad
Dumachum dixit : Obsecro te permitte eos qui in silentio sunt,
ne forte cognoscant aliquid ex eis.
4 Renuit autem Dumachus, et iterum Titus dixit : Dabo tibi
quadraginta drachmas, et pignus sume cingulum meum, quod
ei fecit loqui, ne aperiret os suum neque obstreperet.
5 Cum vidisset autem domina sancta Maria misericordiam
quam hic latro ostendit eis, dixit ei : Dominus Deus te
suscipiet ad dexteram suam, et det tibi veniam de peccatis tuis.
6 Tunc respondit Dominus Iesus et dixit matri suae: “ Triginta
annis expletis me crucifigunt, mater, Iudaei in Ierusalem;
7 Et erunt duo latrones simul in cruce, Titus a dextris meis, et
Dumachus ad sinistram: et ex tunc Titus præibit in paradisum:
8 Quae cum dixisset: Absit hoc a sorte tua, fili mi, iverunt ad
civitatem in qua erant multa idola; quae ubi primum ad eam
accesserunt, in colles harenae versa est.
9 Inde venerunt ad arborem sycomorum, quae nunc Matarea
dicitur;
10 Et in Matarea Dominus Jesus puteum germinare fecit, in
quo sancta Maria tunica sua lavit;
11 et gignitur resina, vel crescit in regione illa de sudore qui
decurrit a Domino Jesu.
12 Inde venerunt Memphi, et viderunt Pharaonem et
manserunt tribus annis in Aegypto.
13 Dominus autem Iesus plurima signa fecit in Aegypto, quae
nec in evangelio infantiae nec in evangelio perfectionis
inveniuntur.
14 Post annos tres, reversus est de Ægypto, et cum
appropinquasset Judæ, timuit Joseph introire.
15 Audiens enim quod Herodes mortuus esset, et regnaret
Archelaus filius ejus pro eo, timuit.
16 Et cum veniret in Judæam, apparuit illi angelus Dei, et
dixit: Joseph, vade in civitatem Nazareth: et ibi manete.
17 Mirum sane, quod ille, qui est Dominus omnium terrarum,
per tot regiones sic delatus est et retrogradus.
Capitulum 9
1 Cum venissent postea in Bethleem civitatem, invenerunt ibi
plures desperatas infirmitates, quae videndo eos infantibus ita
molesta fuerunt, ut plurimi eorum morerentur.
2 Fuit quaedam mulier habens filium infirmum, quem attulit
in morituro, ad dominam sanctae Mariae, quae vidit eam
lavantem Iesum Christum.
3 Dixit ergo mulier: O domina mea Maria, respice in hunc
filium meum, qui maximis doloribus affligitur.
4 Audiens autem eam sancta Maria, dixit : Tolle de aqua
modica, qua lavi filium meum, et asperges eum super eum.
5 Accepit ergo paululum de aqua illa, sicut iusserat sanctae
Mariae, et aspersit super filium suum, qui fatigatus a
vehementibus doloribus, obdormivit in Domino. et postquam
paululum dormivit, evigilavit bene et convaluit.
6 Qua re gesta abunde gavisa mater ivit ad sanctam Mariam,
et dixit ei sancta Maria : Confitemini Deo, qui sanavit hunc
filium tuum.
7 Erat autem in eodem loco mulier alia vicina, cuius curatus
fuerat filius.
8 Mulieris filius eodem morbo afflictus est, et oculi paene iam
clausi erant, et die ac nocte lamentabatur ei.
9 Respondit mater pueri, qui erat sanatus, dicens ei: Quare
non adduxisti filium tuum ad sanctam Mariam, sicut adduxi ei
filium meum cum esset in doloribus mortis. et mundatus est
ab aqua illa, qua lavabatur corpus filii sui Iesu?
10 Audiens autem mulier hoc dicens, ivit et eadem aqua
procurata lavit filium suum, unde corpus et oculi eius statim in
pristinum statum restituti sunt.
11 Cumque filium suum duceret ad sanctam Mariam, et
causam suam aperuit ei, jussit ut gratias agerent Deo pro
salute filii sui, et nemini dicerent quod factum fuerat.
CAPITULUM 10
1 Duae erant in eadem urbe uxores unius viri, quibus uterque
erat filius. Et vocabatur una ex eis Maria et nomen filii eius
Caleb.
2 Surgens autem, et apprehensa filio suo, venit ad dominam
sanctam Mariam, matrem Jesu, et obtulit ei tapetum
pulcherrimum, dicens : Domine mi Maria, suscipe hanc
tapetem a me, et da mihi parvam partem istam. pannis fasciis.
3 Huic Maria annuens, et, mater Caleb, abscedens, fecit
tunicam filio suo pannis involutum, et imposuit ei, et sanatus
est morbus ejus. sed alterius uxoris filius decessit.
4 Hinc orta est inter eos diversitas in negotio familiae per
vices singulas hebdomadas.
5 Cum ergo venisset Maria mater Caleb, cum venisset, et
coqueret clibanum ad coquendum panem, abiit ut comederet
panem, et reliquit Caleb filium suum iuxta clibanum.
6 Quem altera uxor, cum sibimet rivalem esse videret, in
clibanum, quod erat valde calidum, projecit, et inde abiit.
7 Maria autem reversa vidit filium suum Caleb in medio
clibani ridentis iacentem, et clibanum tam frigidum quasi non
prius calefactum, et cognovit quod aemulus eius altera uxor
eum in ignem proiecisset.
8 Et cum extraheret eum, duxit eum ad dominam sanctam
Mariam, et narravit ei parabolam.
9 Post hæc æmula sua, uxor altera, trahens aquam ad puteum,
vidit Caleb ludentem ad fontem, et nemo prope adprehendit
eum, et misit in puteum.
10 Cum autem venissent quidam ad hauriendam aquam de
fonte, viderunt puerum sedentem in superficie aquae, et
eiecerunt eum funibus, et mirati sunt super puerum, et
laudaverunt Deum.
11 Tunc venit mater et tulerunt eum et duxerunt ad dominam
sanctam Mariam, gementes et dicentes : Domina mea, vide
quid zelat zelus meus fecit filio meo, et quomodo misit eum in
puteum, et ego nolo. interrogatio una vice vel alia occasione
mortis sue erit.
12. Sancta Maria respondit ei, Deus te laesam vindicabit
causam.
13 Paucis igitur post diebus cum alia uxor veniret ad puteum
ad hauriendam aquam, impeditus est pes eius in laqueo, ita ut
praecipitaret in puteum, et qui ad auxilium cucurrerunt,
fractum cranium invenerunt; ossa contusa.

5. 14 In malam rem venit, et in ea impletum est illud auctoris :
Foderunt puteum, et fecerunt illum abyssum, sed ceciderunt in
foveam quam paraverunt.
CAPUT XI
1 Alia autem mulier in illa civitate habebat similiter duos
filios infirmos.
2 Cum autem unus esset mortuus, alter, qui in extremis
iacebat, sumpsit in ulnis dominae sanctae Mariae, et cum
lacrimarum profusione se ei allocuta est, dicens:
3 Domine, adiuva me et miserere mei; Nam duos filios habui,
unum, quem modo sepelivi, alterum in extrema morte video,
ecce quomodo a Deo peto gratiam, et oro ad eum.
4 At illa: “ Domine, benignus es et misericors et benignus;
duos filios dedisti mihi; unum eorum tibi ademisti, parce mihi
alteri.
5 Tunc beata Maria, videns magnitudinem doloris sui, miserta
est ei, et dixit: Pone filium tuum in lecto filii mei, et
vestimentis eius operies eum.
6 Et cum posuisset eum in lecto in quo jacebat Christus, sicut
oculi ejus morte occlusi sunt; statimque odor vestimentorum
Domini nostri Jesu Christi ad puerum, aperti sunt oculi ejus, et
clamans voce magna ad matrem suam, poposcit panem, et
cum accepisset, suxit.
7 Tunc ait mater ejus : Domina Maria, nunc confido quia in te
habitant virtutes Dei, ut possit filius tuus sanare filios, qui sunt
ejusdem generis, sicut ipse, cum tetigerint vestimenta sua.
8 Hic puer curatus, ipse est qui in evangelio Bartholomaeus
vocatur.
CAPITULUM 12
1 Et iterum erat mulier leprosa, quæ ibat ad dominam sanctam
Mariam, matrem Jesu, et dixit: Domina mea, adjuva me.
2 Sancta Maria respondit, Quid desideras? an aurum vel
argentum, vel quod a lepra curatur corpus tuum?
3 Quis, inquit, mihi hoc concessit?
4 Respondit ei sancta Maria : Expecta modicum donec lavi
Jesum filium meum, et posui eum in lectulum.
5 Expectabat mulier, ut sibi imperabat. Maria autem, cum
posuerat Jesum in lectum, dans ei aquam, qua laverat, dixit :
Tolle de aqua, et effunde super corpus tuum.
6 Quod cum fecisset, confestim mundata est, et collaudavit
Deum, et gratias egit ei.
7 Abiit ergo, postquam triduum morata est cum ea.
8 Et ingressus civitatem vidit principem quendam, qui duxerat
filiam principis alterius.
9 Sed ut vidit eam, cognovit signa leprae quasi stella inter
oculos eius, et inde dissolvi et irritum esse matrimonium.
10 Cum vidisset ergo mulier hos viros contristatos valde, et
lacrimas effundentes, causam flendi requirebat ab eis.
11 Qui responderunt: Ne quaesiveris. possumus enim
cuicumque personae calamitates nostras declarare.
12 Sed adhuc instabat, et rogabat ut causam suam ei
communicaret, intimans, quod forsitan posset eos ad
remedium dirigere.
13 et posuerunt signa leprae quae inter oculos eius
apparuerunt
14 Dixit ergo : Et ego, quem videtis in hoc loco, eadem
infirmitate gravatus est, et procedens in Bethlehem, ingressus
sum in quamdam speluncam, et vidi mulierem nomine
Mariam, quæ habebat filium nomine Jesum.
15 quae cum vidisset me esse lepram, contristatus est pro me,
et dedit mihi aquam qua laverat corpus filii sui; eo quod
aspersi corpus meum, et mundus factus sum.
16 Dixerunt ergo mulieres: Domina, domina mea, nobiscum
veni, et ostende nobis sanctam Mariam?
17 Quibus illa consentientibus, surrexerunt et iverunt ad
dominam sanctam Mariam, assumptis muneribus amplissimis.
18 Et cum intrassent, obtulerunt ei munera, ostenderunt
mulierculas leprosas, quae secum attulerunt.
19 Dixit autem sancta Maria: Misericordia Domini Iesu
Christi super vos.
20 Et ex aqua, qua laverat corpus Jesu Christi, modicum eis
praebens, jussit languidum lavare secum; quod cum fecissent,
confestim sanata est.
21 Et omnes qui aderant, laudabant Deum. et repleti gaudio
reversi sunt in civitatem suam et propter hoc laudaverunt
Deum.
22 Tunc princeps audiens quod sanata esset uxor ejus, accepit
eam in domum suam, et secundas fecit nuptias, gratias agens
Deo pro recuperatione sanitatis uxoris.
CAPITULUM 13
1 Erat quoque puella, quae a Satana vexabatur;
2 Maledictus enim spiritus ille frequenter apparuit ei in
effigiem draconis, et inclinavit eam ut absorberet eam, et
omnem sanguinem suum exsugisset, ut videretur quasi
cadaver mortuum.
3 Quotiescumque ad se veniebat, manibus suis flictis,
clamabat ad caput suum, et diceret: Vae, Vae mihi, quod non
est inventus, qui me ab illo impio dracone liberare possit!
4 pater eius et mater et omnes qui circa eam erant et viderunt
eam lugentes et flentes super illam;
5 Omnes autem qui aderant, præcipue sub tristitia et lacrymis,
cum audissent eam plangentem, et dicentes: Fratres mei et
amici, nemo est qui me possit eruere ab hoc homicida?
6 Tunc filia principis, quae erat curata a lepra, cum audisset
querelam puellae illius, venit in verticem castri sui, et vidit
eam tortis manibus in caput eius, effundens lacrimas multas;
populus qui erat in dolore.
7 Quaesivit ergo vir daemonium, et dixit ei: Num socrus ejus
vivebat? Respondit ei: Pater eius et mater viverent.
8 Tunc jussit eam mitti matri suae : cui , cum vidisset
adventum suum , dixit : Estne hæc puella habitabilis filia tua ?
Illa gemens et plangens dixit: "Ita, domina, genui eam".
9 Filia principis respondit: secretum causae suae indica mihi,
quia lepram confiteor tibi: domina autem Maria mater Iesu
Christi sanavit me.
10 Et si vis filiam tuam restitui in statum pristinum, duc eam
in Bethlehem, et quaere pro Maria matre Jesu, et noli dubitare
quin sanabitur filia tua; non enim quaero sed cum gaudio
magno cum gaudio filiae tuae domum venies.
11 Ut autem haec locutus est, surgit et abiit cum filia sua in
locum destinatum, et ad Mariam et nuntiavit ei causam filiae
suae.
12 Cum audisset autem S. Maria fabulam, dedit ei modicum
aquæ, qua laverat corpus Jesu filii sui, et jussit eam effundere
super corpus filiæ suæ.
13 Dedit autem ei unum de involucris Domini Iesu et dixit:
“ Accipe fasciam hanc, et ostende inimico tuo, quotiescumque
videris eum; et dimisit eos in pace.
14 Et cum exissent de civitate illa, et reversi sunt in domum
suam, et tempus erat, quo Satanas occupare consueverat, in
eodem momento apparuit ei spiritus maledictus in figura
draconis immanis, et timuit eum puella videns. .
15 Dicit ei mater: Noli timere filiam; dimitte illum, donec
accedat ad te propius! tunc ostende ei involutum, quod nobis
domina Maria dedit, et videbimus eventum.

6. 16 Tunc satanas veniens sicut draco horribilis, corpus puellae
contremuit prae timore.
17 Ut autem posuit pannis involutum super caput ejus, et
oculos suos, et indicavit ei, statim exivit de pannis flammæ et
carbones ardentes, et cecidit super draconem.
18 quantum miraculum hoc, quod factum est: ut primum vidit
draco involutum Domini Jesu, exivit ignis et dispersus est
super caput ejus et oculos; ut clamaret voce magna: Quid mihi
et tibi, Jesu fili Mariae, quo te fugiam?
19 Perterruitque valde, et recessit a puella.
20 Et liberata est ab hac tribulatione, et cantavit laudes et
gratias Deo, et cum omnibus qui aderant operationi miraculi.
CAPITULUM 14
1 Alia quoque mulier habitavit ibi, cuius filius erat Satanas.
2 Hic puer, nomine Iudas, quotiescumque comprehendit eum
Satanas, inclinatus est ad omnes qui aderant mordere; et si
neminem alium prope se inveniret, manus suas et alias partes
morderet.
3 Sed mater miserae pueri, ut audivit sanctam Mariam et
Iesum filium eius, surgit illico, et apprehendens filium suum
in ulnis, duxit eum ad dominam Mariam.
4 Interea Iacobus et Ioseph infantem Domino Iesu abstulerunt,
ut cum aliis pueris in tempore opportuno luderet; exeuntibus
autem sedebant et Dominus Iesus cum eis.
5 Tunc venit Judas, qui erat possessus, et sedit ad dexteram
Jesu.
6 Satanas cum eo ageret secundum consuetudinem et cupiebat
mordere Dominum Iesum
7 Et quia non poterat facere, percussit Jesum a dextris, ut
exclamaret.
8 Et ecce Satan exivit de puero: et fugit sicut canis furiosus.
9 Hic puer idem, qui percussit Jesum, et a quo Satanas in
forma canis exivit, erat Judas Iscariotes, qui tradidit eum
Judæis.
10 Et ipsa pars, qua percussit eum Judas, lancea transfixit.
Caput 15
1 Cum autem esset Dominus Jesus annorum septem, erat
quadam die cum aliis pueris sociis suis ejusdem aetatis.
2 Qui cum ludentibus lutum fecerunt in plures figuras, scilicet
asinos, boves, aves et alias figuras;
3 Quisque sui operis gloriatio atque reliquos superare conatur.
4 Tunc ait Dominus Jesus pueris : Ego præcipio fignras has
quas ambulavi.
5 Statimque commoti sunt, et cum jussisset reverti, reversi
sunt.
6 Fecit et volucrum ac passerum figuras, quas cum volare
jussus est, volavit, et cum stare jusserat, steterunt; et si daret
eis escam et potum, manducauerunt et biberunt.
7 Cum autem abiissent pueri, et annuntiassent parentibus suis,
dixerunt ad eos patres eorum: Videte, filii, in posterum,
quoniam magus est; ipsum fugiat et fugiat, numquam cum illo.
8 Quadam autem die, cum Dominus Jesus luderet cum pueris,
et discurrens transibat per tinctorem tabernam, cui nomen erat
Salem.
9 Erant autem in taberna eius multa panna de populo civitatis
illius, quem colorum diversorum colorum tinguere
constituebant.
10 Tunc ingressus Dominus Jesus in tabernacula tinctoris,
accepit omnia linteamina, et misit illos in caminum.
11 Cum autem venisset Salem, et vidisset vestimenta spoliata,
cœpit flere et increpare Dominum Jesum, dicens:
12 Quid fecisti mihi, fili Mariae? læsisti me et vicinis meis;
omnes sui coloris pallia desiderabant; sed venisti, et spoliasti
omnes.
13 Respondit Dominus Jesus : Omnem pannum colorem
mutabo in quem volueris colorem.
14 Et statim cœpit de fornace tollere pallia : et omnes colores
tincti sunt, quos tinctor desiderabat.
15 Videntes autem miraculi hoc modo, laudaverunt Deum.
Caput 16
1 Et Joseph, ubicumque civitatis introivit, assumpsit
Dominum Jesum cum eo, ubi erat accersitus ut portarent
portas, vel lactea, vel cribra, vel pixides. Dominus Jesus erat
cum eo, quocumque ibat.
2 Et quoties Josephus aliquid habebat in opere suo ut
longiorem aut breviorem aut latiorem aut angustiorem faceret,
Dominus Jesus manum suam ad eam extenderet.
3 Et statim factum est ut Ioseph vult.
4 Non enim habebat proprium opus manus ejus: non enim erat
artis fabrilis.
5 Quodam tempore misit ad eum rex lerusalem, et dixit : Volo
te fac me thronum ejusdem dimensionis cum loco illo in quo
sedeo.
6 Quibus auditis, Ioseph statimque incoepit opus, et permansit
biennio in palatio regis, priusquam perfecit.
7 Et cum pervenisset ad locum suum reficere, invenit duos
palmos in utraque parte mensurae praefinitae.
8 Quod cum vidisset rex, indignatus est Joseph.
9 Et timuit Joseph iram regis, et ibat sine cena sua cubitum,
nec capiens quidquam ad vescendum.
10 Interrogavit autem eum Dominus Iesus: “ Quid timuit?
11 Quibus ille respondit : Quia in opere quod biennio fere
annorum sum, perdidi laborem meum.
12 { Dicit ei Jesus: Noli timere, neque prosterne;
13 Apprehende unam partem throni, et ego in altera, et ad
iustas eius dimensiones feremus.
14 Et factum est, ut locutus est Dominus Iesus, et unusquisque
cum robore suo firmaverat latus eius, obediebat throno, et
adductus est ad loci rationem.
15 Quod cum vidissent qui assistebant, mirati sunt, et
magnificabant Deum.
16 Sedes de lignis ipsius facta est, quod erat tempore
Salomonis, id est lignum variis figuris et figuris ornatum.
CAPUT XVII
1 Alia die exiens Dominus Jesus in plateam, et videns
quosdam pueros obvios ad ludendum, accessit ad eos;
2 et videntes se absconderunt et reliquerunt eum ut quaererent
eum
3 Venit Dominus Iesus ad portam cuiusdam domus et
mulieres quae stabant ibi interrogabant: Ubi pueri abierant?
4 Responderuntque: “ Nemo erat ibi; Dominus Jesus dixit,
Qui sunt quos videtis in camino?
5 Responderunt: Tres anni sunt haedi.
6 Et clamavit Jesus, et dixit: Exite, hædi, ad pastorem vestrum.
7 Et statim egressi sunt pueri ut hædi, et circumsiliebant eum.
Quod cum vidissent mulieres, obstupuerunt nimis, et
conturbati sunt.
8 Et statim adoraverunt Dominum Jesum: et rogaverunt eum,
dicentes: Domine noster Jesu, fili Mariæ, tu es vere pastor
bonus Israël. miserere famularum tuarum, qui ante te stant,
qui non dubitant, quin tu, Domine, ad salvandum venisti, et
non ad perdendum.

7. 9 Post haec, cum dixisset Dominus Iesus, filii Israel similes
sunt Aethiopibus in populo; mulieres dixerunt, Tu, Domine,
omnia nosti, nec te latet aliquid; nunc autem te rogamus et
rogamus misericordiam tuam ut illos pueros in statum
pristinum restituas.
10 { Et ait Jesus: Venite huc, pueri, ut eamus et ludamus. et
statim coram his mulieribus mutati sunt haedi, et in speciem
puerorum reversi sunt.
Capitulum 18
1 In mense Adar congregavit Jesus pueros, et constituit eos
quasi regem.
2 Straverunt enim vestimenta sua sedere in terra; et coronatus
floribus imposuit capiti suo, et a dextris ejus ac sinistris quasi
custodibus regis stabat.
3 Quod si forte aliquis præteriret, apprehendentes eum,
dixerunt: Veni huc, et adorate regem, ut prosperum iter
habeatis.
4 Interea, dum haec agerentur, venerunt quidam, portantes
puerum in lecto.
5 Hic enim puer cum sociis suis in montem ad colligenda
ligna iverat, et reperto ibi nidum perdicis, et manum suam ad
eximendum ova immittens, a serpente venenato, qui de nido
prosiluit, percitus est; ita ut sociorum suorum auxilium
clamare cogeretur: qui cum venissent, iacentem in terra
invenerunt sicut mortuum.
6 Post quem venerunt proximi sui et perduxerunt eum in
civitatem.
7 Cum autem venissent ad locum ubi sedebat Dominus Jesus
rex, et alii pueri circumsteterunt eum sicut ministri ejus, et
pueri properaverunt in occursum ejus, qui ictum est a serpente,
et dixit ad proximos suos: Venite et salutate regem vestrum;
8 Sed cum prae moestitia venire noluerunt, pueri eos
perduxerunt atque invitos venire coegerunt.
9 Et cum venissent ad Dominum Iesum, interrogavit eum:
“ Quam ob rem puerum illum portaverunt?
10 Responderuntque quoniam serpens illum momorderit,
Dominus Jesus dixit pueris: Eamus, et occidamus eum
serpentem.
11 Sed cum excusari vellet parentes pueri, eo quod in articulo
mortis jacuisset filius; Responderunt pueri, et dixerunt:
Audistis quid rex ait? Eamus et occidamus serpentem; et non
obedietis ei?
12 At illi iterum retulerunt, velint nolint.
13 Cum autem venissent ad nidum, dixit Dominus Jesus
pueris: Estne hic locus serpentis? Dicunt ei: Erat.
14 Tunc Dominus Jesus vocans serpentem, statim exivit, et
subjecit ei. cui dixit, Ite et exsugite omne venenum, quod illi
puero infudisti;
15 Serpens itaque serpens ad puerum, et omne venenum
auferens.
16 Tunc maledixit Dominus Jesus serpenti, ut statim
dirumperetur, et mortuus est.
17 Tetigitque puerum manu, ut eum pristinæ sanitati
restitueret.
18 { Cum autem cœpit clamare, dixit Dominus Jesus: Desine
flere: postea enim discipulus meus eris.
19 Hic est ille Simon Chananaeus, qui in Evangelio
commemoratur.
CAP
1 Alia die misit Joseph filium suum Jacobum ut colligeret
lignum, et venit cum eo Dominus Jesus.
2 Et cum venissent ad locum ubi erat lignum, et cœpit Iacobus
congregare eum, et ecce vipera venenata momordit eum: et
clamare cœpit.
3 Hunc ergo videns Dominus Jesus, venit ad eum : et
insufflavit in loco ubi eum vipera momordit, et bene erat
statim.
4 Quadam autem die fuit Dominus Jesus cum pueris suis, qui
in tecto ludebant, et unus de pueris suis cecidit, et statim
defunctus est.
5 Ad quem ceteri pueri omnes fugerunt, Dominus Jesus solus
in tecto remansit.
6 Et accesserunt ad eum pueri, et dixerunt ad Dominum Jesum:
Tu dejecisti filium nostrum de tecto.
7 At illi negantes clamabant: Filius noster mortuus est, et hic
est qui interfecit eum.
8 Respondit eis Dominus Iesus: Nolite arguere me, de quo non
potestis me condemnare, sed abeamus ipsum puerum, qui
lucem veritatis ostendit.
9 Et Dominus Jesus descendens stetit super caput pueri mortui,
et magna voce dixit: Zeinune, Zeinune, quis te projecit de
tecto?
10 Respondit puer mortuus : Non me humiliasti, sed fecisti.
11 Et cum adstabant verba ejus Dominus Jesus, omnes qui
aderant, laudabant Deum propter hoc miraculum.
12 Quodam autem tempore, præcepit domina sancta Maria ut
afferret ei aquam de puteo;
13 Et cum ivisset ad hauriendam aquam, plenus hydriam, cum
esset nutritus, confregit.
14 Jesus autem expandens pallium suum iterum colliget
aquam, et attulit matri suæ.
15 Qui admirans hoc mirabile, et cetera, quae viderat, in
memoriam reposuit.
16 Alia autem die erat Dominus Jesus cum pueris suis secus
fluvium : et paulatim rivos traxit ad aquam, et fecit piscinas
parvas.
17 Dominus autem Jesus fecit duodecim passeres: et posuit
eas in circuitu piscinæ suæ per tres partes.
18 Sabbato autem die venit filius Hanani Judæi, et videns eos
facientem hæc, dixit: Siccine agis figuras argillae in sabbato?
Et cucurrit ad eos et pisces eorum destruxit.
19 Dominus autem Jesus plaudens manibus suis super
passeres, quos fecerat, fugerunt cicatrix.
20 Venit ergo filius Hanani ad piscinam Jesu, ut perdat eam,
et disparuit aqua, et dixit illi Dominus Jesus:
21 Quomodo aqua haec evanuit, sic exterminabitur vita tua; et
statim puer mortuus est.
22 Alia vice, cum venisset Dominus Iesus ad vesperum cum
Ioseph, occurrit puero, qui erat ei valde, et proiecit eum;
23 Cui dixit Dominus Jesus : Sicut me dejecisti, sic cades, nec
umquam resurges.
24 Et statim cecidit puer et mortuus est.
CAPITULUM 20
1 Erat autem et Jerosolymis quidam nomine Zacheus, qui erat
magister scolarum.
2 Et dixit ad Joseph: Joseph, quare non misisti ad me Jesum,
ut discat epistolas suas?
3 Acquievit Joseph, et nuntiavit sanctae Mariae;
4 Et duxerunt illum ad dominum illum. qui simulac eum vidit,
alphabetum pro eo scripsit.
5 Dixitque ei Aleph. Et cum dixisset Aleph, iussit eum
dominus dicere Beth.
6 Tunc Dominus Jesus dixit ad eum : Indica mihi quid
scribam Aleph , et deinde Beth- leam.

8. 7 Et cum comminaretur ei dominus flagellare, exposuit ei
Dominus Iesus quid esset epistolarum Aleph et Betho;
8 item quae rectae litterarum figurae, quas obliquas, quasque
duplices litterarum figuras; puncta, et non habens; cur una
littera antecederet; et multa alia incepit ei narrare et explicare,
quae ipse dominus numquam audiuit nec in aliquo libro legit.
9 et dixit dominus iesus ad dominum: uide quomodo tibi dico;
deinde clare et distincte coepit dicere Aleph, Beth, Gimel,
Daleth, et sic usque ad finem alphabeti.
10 Ad hec dominus ita miratus est, ut diceret: Credo hunc
puerum ante Noe natum esse;
11 Et conversus ad Joseph, dixit : Adduxisti me ad docendum
puerum, et doctior omni domino.
12 Dixit etiam ad sanctam Mariam : Hic filius tuus non
indiget omni doctrina .
13 Adduxerunt ergo eum ad dominum doctissimum, qui cum
vidisset eum, dixit: Aleph.
14 Cum autem dixisset Aleph, iussit eum dominus proferri
Beth. ad quod Dominus Jesus respondit, Quid primum
significat literae Aleph, et dein pronuntiabo Beth.
15 Hic autem, cum levaret manum suam ad flagellandum eum,
continuo exaruit manus eius, et mortuus est.
16 Dixit autem Joseph ad Sanctam Mariam : Posthac non
permittimus eum exire de domo ; omnis enim, qui displicet ei,
occiditur.
CAPUT XXI
1 Cum autem esset annorum duodecim, duxerunt illum in
Ierusalem ad diem festum; Peracto autem festo, reversi sunt.
2 Dominus autem Iesus permansit in templo inter doctores et
seniores et viros ex Israel; Quibus ille plura de doctrinis
rogabat, et iis responsa dabat;
3 Dicebat enim illis: Cujus est filius Christus? Dicunt ei:
David.
4 Quid ergo, inquit, in spiritu vocat eum Dominum? dicens :
Dixit Dominus Domino meo, sede a dextris meis, donec
ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.
5 Tunc interrogavit eum quidam princeps rabbi: “Numquid
legisti libros?”.
6 Respondit Jesus, et libros legisse se, et ea quæ continentur in
libris.
7 Et exposuit illis libros legis, et præcepta et cæremonias, et
mysteria, quæ continentur in libris prophetarum. quae nullius
creaturae mens pertingere posset.
8 Dicit ergo Rabbi: Numquam vidi talem scientiam, nec
audivi. Quid censes hunc puerum futurum esse?
9 Cum autem quidam astrologus adesset, interrogavit
Dominum Jesum, num astronomiam studuit.
10 Respondit Dominus Jesus, et dixit ei numerum sphærarum
et corporum cælestium, et triangula, quadrata, et sextilis; de
motu progressivo et retrogrado; earum magnitudo et aliquot
prognostica; et alias quas ratione numquam inventore.
11 Erat autem et quidam philosophus in physica et naturalis
philosophia peritissimus, quaerens Dominum Iesum, si
physici studuisset?
12 Respondit , et exposuit ei physicam et metaphysicam.
13 Item ea quae supra ac infra vi naturae sunt;
14 Virtutes item corporis, humores, atque effectus.
15 Item numerum membrorum eius et ossium, venarum,
arteriarum et nervorum;
16. Constitutiones corporis sunt calidae et siccae, frigidae et
humidae, et inclinationes earum;
17 Quomodo anima operatur in corpore;
18 Qualis ejus sensus ac facultates variae sint;
19 Dicendi facultas, ira, cupiditas;
20 Postremo modum compositionis ac solutionis; et alia, quae
nullius creaturae intellectus unquam attigit.
21 Tunc surrexit philosophus ille et adoravit Dominum Iesum
et dixit: “ Domine Iesu, ex hoc nunc ero discipulus tuus et
servus;
22 Cum hæc et his similia loquerentur, venit domina sancta
Maria, quærentes eum per triduum ambulantem cum Joseph.
23 Quæ cum vidisset illum sedentem in medio doctorum, et
vicissim interrogans eos, et responsis eorum : dixit ad eum :
Fili, quid fecisti nobis sic ? Ecce ego et pater tuus multum
laboravi in requirendo te.
24 { Qui respondit: Quid me quæritis? Nescitis quod in domo
patris mei oporteat me uenire?
25 Ipsi autem non cognoverunt sermones, quos dixit eis.
26 Medici ergo interrogaverunt Mariam: “ Num hic est filius
eius? Quae cum diceret: Erat, dixerunt: Beata Maria, quae
genuisti talem filium.
27 Et reversus est cum eis in Nazareth et obediebat illis in
omnibus.
28 Et mater ejus conservabat omnia verba hæc in corde suo.
29 Et Dominus Jesus proficiebat aetate, et sapientia, et gratia
apud Deum et homines.
CAPUT XXII
1 Amodo autem cœpit Jesus celare signa sua et occulta opera
sua.
2 et dedit se ad studia iuris, donec usque ad trigesimum
annum pervenisset;
3 Quo tempore pater apud Iordanem palam dedit illum de
caelo vocem mittens: Hic est filius meus dilectus, in quo mihi
bene complacui;
4 Spiritus sanctus etiam in specie columbae adest.
5 Hic est, quem cum omni reverentia adoramus, quia vitam et
vitam nostram dedit nobis, et ex utero matris nostrae eduxit
nos.
6 qui propter nos corpus humanum sumpsit et redemit, ut sic
nos aeterna misericordia amplecteretur, et liberam, magnam,
benignam gratiam et bonitatem nobis ostenderet.
7 Ipsi gloria, et laus, et potestas, et imperium ex hoc nunc et
usque in sæculum.