The narrative of Bel and the Dragon is incorporated as chapter 14 of the extended Book of Daniel. The original Septuagint text in Greek survives in a single manuscript, Codex Chisianus, while the standard text is due to Theodotion, the 2nd-century AD revisor. This chapter, along with chapter 13, is considered deuterocanonical: it was unknown to early Rabbinic Judaism, and while it is considered non-canonical by most Protestants, it is canonical to Eastern Orthodox Christians, and is found in the Apocrypha section of 80 Protestant Bibles.

2. Caput 1
1 Et rex Astyages appositus est ad patres suos, et
suscepit Cyrus Persarum regnum eius.
2 Locutusque est Daniel cum rege, et honoratus est
super omnes amicos suos.
3 Erat quoque idolum apud Babylonios nomine Bel:
et impendebantur in eo per dies singulos similæ
artabæ duodecim, et oves quadraginta, vinique
amphoræ sex.
4 Et adoravit rex, et ibat per singulos dies ad
adorandum illud: Daniel autem adoravit Deum suum.
Dixitque ei rex: Quare non adoras Bel?
5 Qui respondens ait: Quia non colo idola manufacta,
sed viventem Deum, qui creavit caelum et terram, et
habet potestatem omnis carnis.
6 Et dixit rex ad eum : Non videtur tibi esse Bel
vivens Deus ? Videsne quanta quotidie comedat et
bibat?
7 Et ait Daniel arridens: Ne erres rex: iste enim
intrinsecus luteus est, et forinsecus aereus, neque
comedit neque bibit.
8 Iratusque rex, vocavit sacerdotes suos, et ait eis: Si
non dixeritis mihi quis iste est qui comedat impensas
has, moriemini.
9 Si autem ostenderitis quoniam Bel comedat eos,
morietur Daniel, quia blasphemavit in Bel. Et dixit
Daniel regi: Fiat iuxta verbum tuum.
10 Erant autem sacerdotes Bel septuaginta, exceptis
uxoribus et filiis eorum. Et venit rex cum Daniele in
templum Bel.
11 Dixerunt ergo sacerdotes Bel: Ecce egredimur: sed
tu, rex, pone cibum, et pone vinum, et claude ostium,
et signate anulo tuo.
12 Et cras, cum ingressus fueris, non invenis quod
comederit Bel omnia, morte moriamur: alioquin
Daniel mentitur contra nos.
13 Et contumeliis affecerunt: nam sub mensa
intraverunt secreti introitus, per quem intraverunt
continue, et consumpsit ea.
14 Quibus egressis, constituit rex escas coram Bel.
Praecepit autem Daniel servis suis ut afferrent
cinerem, et prostrati per totum templum in conspectu
regis unius: tunc egressi sunt, et clauserunt ostium, et
signaverunt anulo regis: et profecti sunt.
15 Noctu autem venerunt sacerdotes cum uxoribus et
liberis, sicut facere consuerant, et comederunt et
biberunt.
16 Surrexit autem rex primo diluculo, et Daniel cum
eo.
17 Et ait rex: Num signa sunt, et Daniel? At ille
respondit : Etiam, rex, sunt.
18 Cumque aperuisset ostium, intuitus rex mensam,
exclamavit voce magna: Magnus es Bel, et non est
apud te dolus quisquam.
19 Et risit Daniel: et tenuit regem ne ingrederetur
intro:et dixit: Ecce pavimentum, animadverte cuius
vestigia sint haec.
20 Et ait rex: Video vestigia virorum et mulierum, et
infantium. Et iratus est rex.
21 Et acceperunt sacerdotes cum uxoribus suis et filiis
suis, et ostenderunt ei ostia secreta, in quibus
intrabant, et consumpsit ea quae erant super mensam.
22 Occidit ergo illos rex, et tradidit Bel in potestatem
Danielis: qui subvertit eum, et templum ejus.
23 Et erat in eodem loco draco magnus, quem
colebant Babylonii.
24 Dixit autem rex Danieli: “Numquid et tu dices hoc,
quod aereum est? Vivit, comedit et bibit; non potes
dicere quia non est deus vivens: ergo adorate eum.
25 Dixitque Daniel regi: Dominum Deum meum
adorabo: ipse est enim Deus vivens.
26 Tu autem rex da mihi potestatem, et interficiam
draconem sine gladio et baculo. Et ait rex: Do tibi.
27 Tulit ergo Daniel picem, et adipem, et pilos, et
vidit eos: et fecit massas earum, et dedit in os draconis,
et diruptus est draco: et Daniel dixit: Ecce dii estis.
adoremus.
28 Quod cum audissent Babylonii, indignati sunt
vehementer: et congregati sunt contra regem, dicentes:
Iudaeus factus est rex: Bel destruxit, draconem
interfecit, et sacerdotes occidit.
29 Et dixerunt cum venissent ad regem: Trade nobis
Danielem, alioquin interficiemus te et domum tuam.
30 Vidit ergo rex quod irruerent in eum vehementer:et
necessitate compulsus tradidit eis Danielem.
31 Qui misit eum in lacum leonum, et erat ibi sex dies.
32 Erant autem in lacu leonum septem, et dabant eis
per singulos dies duo corpora, et duas oves: quæ tunc
non datae sunt eis, ut devorarent Danielem.
33 Erat autem in Iudaea propheta, nomine Habacuc,
qui fecerat pultem, et fregisset panem in alveolo, et
ibat in campum ut deferret messoribus.
34 Dixitque angelus Domini ad Habacuc: Fer
prandium, quod habes in Babylonem Danieli, qui est
in lacu leonum.
35 Et dixit Habacuc : Domine, Babylonem non vidi.
neque scio ubi sit lacum.
36 Et apprehendit eum angelus Domini in vertice eius,
et portavit eum capillo capitis sui: posuitque eum in
Babylone supra lacum in impetu spiritus sui.
37 Et clamavit Habacuc, dicens: Daniel, Daniel,
accipe prandium quod misit te Deus.
38 Et ait Daniel: Recordatus es mei, Deus, et non
dereliquisti quaerentes te, et diliges te.
39 Surgensque Daniel comedit. Porro angelus Domini
restituit Habacuc confestim in loco suo.
40 Venit ergo rex die septimo ut plangeret Danielem:
et venit ad lacum, et introspexit, et ecce Daniel
sedebat.
41 Et clamavit rex voce magna, dicens: Magnus,
Domine Deus Danielis, et non est alius præter te.
42 Et eduxit eum in lacum, et ibat, et devoravit os eius
in fovea: et conteretur.