The Epistle of Ignatius to the Philadelphians is an epistle attributed to Ignatius of Antioch, a second-century bishop of Antioch, and addressed to the church in Philadelphia of Asia Minor. It was written during Ignatius' transport from Antioch to his execution in Rome.

1. List Ignaciju na
filadelfičanow
KAPITEL 1
1 Ignacij, kotryž mjenuje so tež Theophorus, na cyrkej Božu, Wótca, a
našeho Knjeza Jezusa Chrystusa, kotraž je w Philadelphiji w Aziji;
Smilnosć je docpěła, kotraž je so w Božej narodnosći kruće dźeržała a so
přeco bóle na pasionje našeho Knjeza wjeseli a je přez jeho zrowastaće
we wšej smilnosći napjelnjena: kotraž tež ja sym w kreji Jezusa
Chrystusa strowiła, kotraž je naša wěčna a njewomazana wjesełosć;
Wosebje hdyž su z biskopom jedne, a měšnicy, kotřiž z nim su, a
diakonojo, kotřiž su po zmyslenju Jězusa Chrystusa pomjenowani; kotruž
je po swojej swójskej woli we wšej swjatočnosći přez swojeho Swjateho
Ducha sudźił:
2 Kotry biskop, kotrehož znaju, je tute wulke zastojnstwo mjez wami
docpěł, nic ze sebje samoho, ani přez čłowjekow ani z hordosće sławy;
Ale přez Božu lubosć, Wótca a našeho Knjeza Jezusa Chrystusa.
3 jeho poměrnosć wobdźiwuju; Kotryž zamóže přez swoje mjelčenje ze
wšěm swojim hordoznym rěčenjom wjace činić hač druzy. Přetož wón je
přikazam připasał, kaž harfa jich truny.
4 Tehodla waži sej moja duša jeje zmyslenje před Bohom najzbožowniša,
dokelž wě, zo je we wšej počinku płódna a dospołna. Połna wobstajnosće,
swobodne wot rozpalitosće a po wšěm poměrnosći žiweho Boha.
5 Tohodla, kaž to dźěćom swětła a wěrnosće přistojnje; do pačenjow a
wopačnych wučby ćěkać; Hdźe pak je waš pastyr, tam slědujeće kaž
wowcy.
6 Přetož je wjele wjelkow, kotrež so wěry hódne zdadźa, z wopačnym
spodobanjom wučenych wjesć, kotrež na Boži puć běža; Ale w
přezjednosći njebudu žane městno namakać.
7 Tehodla wzdajće so wot złych zelow, kotrež Jezus njewobleku; Tajke
njejsu sadźenje nana. Nic, zo bych pačenje mjez wami namakał, ale
kóždu družinu čistoty.
8 Přetož wšitcy, kotřiž su wot Boha a wot Jezusa Chrystusa, su tež pola
swojeho biskopa. A wšitcy, kotřiž so z želnosću do jednoty cyrkwje
wróća, tež tući maja słužownicy Boži, zo bychu po Jezusu žiwi byli.
9 Njedajće so zamylić, bratřa! Hdyž něchtó za tym sćěhuje, kiž šsma w
cyrkwi čini, wón kralestwo Bože njezdokonja. Hdyž něchtó druhemu
měnjenju wotpowěduje, tak njetrjechi wón z Pasionom Chrysta.
10 Tohodla ma waše prócowanje być, so na samsnej swjatej eucharistiji
wobdźělić.
11 Přetož dawa jenož jedne mjaso našeho Knjeza Jezusa Chrystusa; a
keluch w jednoće jeho kreje; wołtar;
12 Přetož dawa tež biskopa ze swojim presbyterijom a diakonow, mojich
sobuknjakow, zo byšće wšitko, štož činiće, po woli Božej činiće.
KAPITEL 2
1 Moji bratřa, lubosć, kotruž mam k wam, čini mje wo tak wjetše; a
dokelž mam wulke wjeselo na tebi, prócuju so, tebje před strachami
škitać; abo skerje nic, ale Jezus Chrystus; Na kotrehož sym wjazany, boju
so tak bóle, dokelž sym hišće jenož po puću k ćerpjenju.
2 Twoja modlitwa pak k Bohu dyrbi mje dokonjanu činić, zo bych dóstał
dźěl, kotryž je mi přez Božu smilnosć přidźěleny: k ewangelijej ćěkać
kaž k ćěłu Chrystusa; a japoštołam jako presbyterij cyrkwje.
3 Lubujmy tež profetow, dokelž su nas tež ewangelij a k nadźiji na
Chrystusa wjedli a jeho wočakowali.
4 W kotrymž tež wěrjachu, zo buchu w jednoće Jezusa Chrystusa
wuchowane; Běchu swjeći mužojo, kotřiž běchu hódni, być lubowani, a
kotřiž so dźiwachu;
5 kotrež su wo Jezusu Chrystusu swědčili a w ewangeliju našeje
zhromadneje nadźije zličili.
6 Hdyž pak wam něchtó židowski zakoń prěduje, da na njeho njesłucha;
Přetož je lěpje, Chrystusowu wučbu wot nětčeho dóstać, kotryž je
wobtřihany, hač židowstwo wot jednoho, kotryž njeje wobtřihany.
7 Hdy pak tón abo tamny wo Chrystusu Jezusu njerěči, zdadźa so mi
jenož jako pomniki a rowy mortwych być, na kotrychž su jenož mjena
ludźi napisane.
8 ćěka nětko lóze wuměłstwa a žrěbcy wjercha tutoho swěta; Zo njebyšće
w někajkim času wot jeho lesće pochwaleni byli we swojej smilnosći.
Ale přińdźće wšitcy hromadźe na městno z njedźělenej wutrobu.
9 A ja chwalu swojeho Boha, zo mam dobre swědomje přećiwo wam a
zo njemóžu so nichtó z was zjawnje abo priwatnje chwalić, zo sym jemu
w mnohim abo mało žel było.
10 A přeju wšitkim, z kotrymiž sym rěčał, zo njeby so stało z swědkom
přećiwo nim.
11 Přetož hdy bychu mje tež někotři po mjasu zamylili, da budźe tola
Duch, kiž je wot Boha, zamyleny; Wona wě, zwotkel přińdźe a dokal dźe,
a potajnstwa wutroby porokuja.
12 Ja płakach, jako mjez wami běch. Rjeknych z wulkim hłosom:
Starajće so wo biskopa, presbyterij a diakonow.
13 Nětko wěrjachu někotři, sym to prajił, zo bych pačenje doprědka wzał,
kotraž by mjez wami přińć dyrbjała.
14 wón pak je mój swědk, kotrehož dla sym w putach, kotrež wot žanoho
čłowjeka njeznajach. Ale Duch rěčeše a rěčeše na tute wašnje: Nječiń
ničo bjez biskopa.
15 Zdźeržće swoje ćěła jako templ Boži: Lubujće jednotu; Flucht vor
Divisionen; Budźće Chrystusowi, kaž wón to wot swojeho nana běše.
16 Sym potajkim činił, kaž je mi přistojne, jako čłowjek, kiž je k jednoće
zestajeny. Přetož hdźež je pačenje a hněw, tam Bóh njebydli.
17 Knjez pak wodawa wšitkim, kotřiž pokutu činja, hdyž so k jednoće
Božej a k radźe biskopa nawróća.
18 Přetož ja dowěrju na hnadu Jezusa Chrystusa, zo by was wuswobodźił
wot wšitkich putow.
19 Přiwšěm napominam was, ničo ze zwady činić, ale po přikazu
Chrystusa.
20 Wšako sym wo někotrych słyšała, kotřiž praja: Hdyž to w originalach
napisane njenamakam, njebudu wěrić, zo je w ewangeliju napisane. A
jako prajach: Napisane; Woni wotmołwjachu, što w jich sfalšowanych
wotpisach před nimaj ležeše.
21 Za mnje pak je Jezus Chrystus město wšitkich njezachodnych
pomnikow swěta; zhromadnje z tutymi njewomazanymi pomnikami, jeho
křižom a jeho smjerću a jeho zrowastanjenjom a wěru, kiž wot njeho je;
Přez kotrež přeju přez waše modlitwy woprawnjene być přeć.
22 měšnikow je woprawdźe dobrych; Ale wjele lěpši je wyši měšnik,
kotremuž je to najswjećiše dowěriło; A kotryž je sam z potajnstwami
Boha dowěrjeny.
23 Wón su durje Wótca; přez Abraham a Isaak a Jakub a wšitcy profetća
zastupitaj; Runje tak kaž japoštoljo a cyrkej.
24 A wšo to słuži jednoće, kotraž je wot Boha. Ewangelij pak ma
někotrych. štož w njej daloko pře wšě druhe dispensacije přesahuje;
mjenujcy zjewjenje našeho Wumóžnika, Knjeza Jezusa Chrystusa, jeho
ćerpjenje a jeho zrowastanjenje.
25 Přetož lubowani profetojo so na njeho powołachu; Ale ewangelij je
dokonjanosć njezachodnosće. Tehodla su wšitcy hromadźe dobri, hdyž z
lubosću wěriće.
KAPITEL 3
1 Štož nětk wosadu Antiochiskeje w Syriskej nastupa, da so mi praji, zo
su přez waše modlitwy a nutriny, kotrež maće w Jezusu Chrystusu k njej,
w měrje; Wam budźe jako cyrkej Boža přiznać, diakona ordinować,
kotryž jako pósłany Boži k nim dźe; Zo by so z nimi wjeselił, hdyž so
zeńdźe, a Bože mjeno překrasni.
2 chowalicy budź muž w Jezusu Chrystusu, kotryž budźe tajku słužbu
dostojny zadźeržany; A tež wy sami budźeće překrasnjeni.
3 Jeli pak sy zwólniwy, njeje ći njemóžne, zo by z hnadu Božej činił;
Kaž tež tamne susodne cyrkwje su jich pósłali, někotři biskopja, někotři
měšnicy a diakonojo.
4 Štož Philo, diakona Kilikiena, nastupa, tak słuži wón mi přeco hišće w
Božim słowje, hromadźe z Rheusom von Agathopolis, wosebje dobrym
čłowjekom, kiž je mi samo ze Syriskeje sćěhował, bjez toho zo by na
swoje žiwjenje dźiwał.
5 A ja sam dźakuju so Bohu za was, zo byšće je přiwzali, kaž knjez was
přijima. Ale tym, kotrychž su so wzdali, njech so přez hnadu Jezusa
Chrystusa wodadźa.
6 Smilnosć bratrow, kotřiž su w Troasu, strowi was, zwotkelž ja nětko
tež wot Burrhusa pisam, kiž bu wot tych z Ephesusa a Smyrna
česćowanja dla ze mnu pósłany.
7 Naš Knjez Jezus Chrystus jich česći; Na kotrehož so nadźijeja, runje
tak w mjasu kaž tež w duši a duchu; We wěrje, w lubosći, w jednotce.
Budź žiwy drje w Chrystusu Jezusu, našej zhromadnej nadźiji.