The Book of Nahum is the seventh book of the 12 minor prophets of the Hebrew Bible. It is attributed to the prophet Nahum, and was probably written in Jerusalem in the 7th century BC.

1. Nahum
Caput 1
1 Onus Ninive. Liber visionis Nahum Elkosthei.
2 zelatur Deus, et ulciscatur Dominus; Dominus ultor est, et furor
Domini est. Dominus retribuet pro inimicis suis, et de inimicis suis
iram servat.
3 Dominus patiens, et magnus fortitudine, et mundans non faciet
innocentem. Dominus in tempestate et turbine viæ ejus, et nebulæ
pulvis pedum ejus.
4 Qui increpat mare, et exsiccatum est, et exsiccans omnia flumina;
elanguescit Basan et Carmelus, et flos Libani elanguit.
Montes commoti sunt ab eo, et colles desolati sunt: et contremuit
terra a facie ejus, orbis et omnes habitantes in eo.
6 Ante faciem indignationis ejus quis stabit? et quis resistet in ira
furoris ejus? Indignatio ejus effusa est ut ignis, et petræ dissolutæ
sunt ab eo.
7 Bonus Dominus, refugium in die tribulationis ; et scit sperantes in
se.
8 Et in diluvio prætereunte consummationem faciet loci ejus, et
inimicos ejus persequentur tenebræ.
9 Quid cogitatis contra Dominum? consummationem faciet: non
consurget duplex tribulatio.
10 Dum enim velut spinae complicabuntur, et dum ebrii fuerint,
quasi stipulam siccabuntur.
11 Ex te egreditur, qui cogitat malum contra Dominum, consiliarius
pessimum.
12 Hæc dicit Dominus: Nam si quieti fuerint, et ita multi, sic quoque
attondentur, cum pertransierit. Si adflixi te, non adfligam te ultra.
13 Nunc enim conteram jugum ejus a te, et vincula tua disrumpam.
14 et praecipiet super te Dominus non seminabitur ex nomine tuo
amplius de domo Dei tui interficiam sculptile et conflatile ponam
sepulchrum tuum vilis enim es.
15 Ecce super montes pedes evangelii annuntiantis pacem. Iuda, festa
tua perfice vota tua, quia non addet ultra ut transeat te malus;
funditus interiit.
Caput 2
1 Ascendit qui comminuit ante faciem tuam; serva munitionem,
custodi viam; conforta lumbos, robora virtutem tuam in virtute.
2 Quia avertit Dominus superbiam Jacob, sicut superbiam Israël;
3 Clypeus fortium ejus rufus est, et fortes coccinei;
4 In plateis frement quadrigae; in plateis ejus justificabuntur: quasi
lampades videbunt, sicut fulgura currunt.
5 Virtutes suas enarrabit: offendent in gressu suo; ad murum
properabunt, et praeparabitur praesidium.
6 Portæ fluviorum apertæ sunt, et templum ad solum dirutum.
7 Et Huzzab captiva ducetur, et ancillae eius quasi columbae
innubilantes in mammis suis ducet eam.
8 Et Nineve quasi piscina aquarum; Stare, sta, clamabunt; nemo
autem aspiciet.
9 Diripite argentum, diripite aurum: et non est finis divitiarum ex
omnibus vasis desiderabilibus.
10 Dissipata est, et scissa, et dilacerata; et cor tabescens, et dissolutio
geniculorum, et defectio in cunctis renibus, et facies omnium eorum
sicut nigredo ollæ.
11 Ubi est habitaculum leonum, et pascua catulorum leonum, ad
quam ivit leo ut ingrederetur illuc catulus leonis, et non est qui
exterreat?
12 In catulis suis leo laceravit, et in catulis strangulavit catulis suos,
et replevit prædam juvenum ejus, et antra ejus in torrente.
13 ecce ego ad te dicit Dominus exercituum et ego in fumo quadriga
eius conburam et leo catulos tuos devorabit gladius et disperdam de
terra praedam tuam et vocem nuntiorum tuorum non audietur.
CAPUT III
1 Vae civitati sanguinum! tota mendacii et rapinae plena est; non
recedit praeda;
2 Vox flagelli, et vox impetus rotarum, et vox clamoris equorum, et
sonitus quadrigarum.
3 Equus erigit gladium et fulgentem hastam; nec est finis cadaverum
eorum. in cadavera eorum offendunt.
4 Propter multitudinem fornicationum meretricis meretricis, quæ est
domina maleficiorum, quæ vendit gentes in fornicationibus suis, et
familias in maleficiis suis.
5 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum; et revelabo pudenda tua
in facie tua et ostendam gentibus ignominiam tuam et regna
ignominiam tuam
6 Et projiciam te in te abominabiles sordes, et humiliabo te, et ponam
te in stuporem.
7 et erit omnis qui viderit te resiliet a te et dicet vastata est Ninive
quis consolabitur eam unde quaeram consolatorem tibi?
8 Nonne tu melior es quam frequens fluminibus, qui habebat aquas in
circuitu ejus, cujus vallum erat mare, et murus ejus a mari ?
9 Æthiopia fortitudo ejus, et Ægyptus, et non est finis; Put et Lubim
fuerunt adiutores tui.
10 Sed et ipsa in transmigrationem ducta est in captivitatem: parvuli
ejus elisi sunt in capite omnium viarum, et super inclytos ejus
miserunt sortem, et omnes optimates ejus confixi sunt in compedibus.
11 Et tu ebrius eris, absconderis, et quaeres virtutem ab inimico.
12 Omnes munitiones tuæ sicut ficus cum grossis suis: si concussæ
fuerint, cadent in os comedentis.
13 Ecce populus tuus in medio tui mulieres: portæ terræ tuæ
aperientur inimicis tuis: ignis vectes tuos comedet.
14 Obducam aquas ad obsidionem, conforta munitiones tuas;
ingredere lutum, et calca calcem, confirma laterem.
15 ibi devorabit te ignis et susurrone subtracto iurgia conquiescunt
disperdet te gladius, edet te sicut bruchus; multos te fac sicut bruchus,
et multos sicut locustas te fac.
16 Multiplicasti mercatores tuos super astra cæli;
17 Coronati tui sicut locustæ, et duces tui sicut locustæ;
18 Dormitaverunt pastores tui, rex Assur; in pulvere habitabunt
nobiles tui; dispersus est populus tuus in montibus, et non est qui
congreget.
19 Non est obscura contritio tua; pessima est plaga tua. Omnes, qui
audiunt iudicium tuum, plaudent manu super te: super quem enim
non transiit malitia tua semper?