การขับเคลื่อนงานพัฒนาเมืองโดยภาคประชาสังคมของเมืองแม่ฮ่องสอน การศึกษาครั้งนี้ได้ทำการคัดเลือก ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน เป็นตัวแทนภาคประชาสังคมเนื่องด้วยมีการที่เห็นเป็นรูปธรรม และมีกลุ่มก้อนการทำงานชัดเจน แม้ในปัจจุบันภาระงานดังกล่าวจะถูกถ่ายโอนไปสู่เทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอนเสียส่วนใหญ่ แต่ประสบการณ์ทำงาน และผู้คนในพื้นที่ที่ยังคงดำเนินงานเรื่องนี้ก็ยังคงทำงานดูแลความอาคารไม้บนถนนสิงหนาทบำรุงอย่างสม่ำเสมอ

1. ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน
ภาพจาก facebook : ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน THE MAEHONGSON OLD HOUSE CLUB
สามารถ สุวรรณรัตน์
นักวิชาการอิสระ
แผนงานนโยบายสาธารณะเพื่อการพัฒนาอนาคตของเมือง
ศูนย์ศึกษามหานครและเมือง วิทยาลัยรัฐกิจ มหาวิทยาลัยรังสิต

2. 1
ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน
การทางานของภาคประชาสังคมเพื่อการพัฒนาเมืองแม่ฮ่องสอนเป็นอีกเมืองหนึ่งที่มีรูปแบบการ
ทางานเฉพาะและมีความน่าสนใจ โดยเฉพาะการอาศัยความเข้มแข็งของกลุ่มชุมชนในเขตเมือง หรือที่
เรียกว่า “ป๊อก” ซึ่งมีอยู่ทั้งหมดด้วยกัน 6 ชุมชน ( 6 ปีอก) ซึ่งจากการสัมภาษณ์ผู้บทบาทในการทางาน
ภาคประชาสังคมในเขตเมือง และตัวแทนชุมชนพบว่า ชุมชนทั้ง 6 ป๊อก ก่อนจะได้รับการจัดตั้งเป็น
ชุมชนในการรับรองของเทศบาล ชุมชนมีกลไกการจัดการทางสังคม และการดูแลชุมชน ผ่านสภาน้าชา
หรือสภาน้าเมี่ยง เป็นวงพูดคุยปรึกษาหารือกันของผู้มีอาวุโสในชุมชน และในกลุ่มชุมชนในเขตเมืองเพื่อ
ร่วมกันตัดสินใจเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับสาธารณประโยชน์ เรื่องที่เป็นปัญหาร่วม และเรื่องการจัดงานบุญ
ขนาดใหญ่ เช่นงานปอยส่างลอง ที่มีทาเนียมนิยมให้มีการเวียนให้ทุกชุมชนมีโอกาสได้เป็นเจ้าภาพ
กลไกและโครงสร้างทางสังคมดังกล่าว ถูกหยิบนามาใช้อย่างต่อเนื่องทั้งในกรอบการปกครอง
ภายใต้อานาจรัฐภายใต้การดูแลของเทศบาล โดยตัวแทนของชุมชนที่เข้ามารับตาแหน่งประธานชุมชนก็
ยังคงต้องรับฟังมติ หรือข้อคิดเห็นจากสภาน้าเมี่ยง และงานประเพณีใหญ่ๆ ที่ถือว่าเป็นจิตวิญาณของ
ประเพณีแม่ฮ่องสอน อย่างงานปอยส่างลอง หรืองานออกพีด (ออกพรรษา) ก็ยังคงใช้ระบบเดิม ขยาย
ไปถึงโครงสร้างการทางานแบบภาคประชาสังคมที่มีการจัดตั้งเป็นองค์กรชุมชนภายใต้องค์กรรัฐอย่าง
สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน องค์กรมหาชน (พอช.)ที่จะใช้โครงสร้างองค์กรชุมชนในการขับเคลื่อนงาน
ด้านการพัฒนาที่อยู่อาศัยก็ยังคงต้องพึงพา และใช้ประโยชน์จากโครงสร้างระบบอาวุโสที่มีมาเป็นจารีต
และขนบแต่ดั้งเดิมเช่นกัน
สาหรับการขับเคลื่อนงานพัฒนาเมืองโดยภาคประชาสังคมของเมืองแม่ฮ่องสอน การศึกษาครั้ง
นี้ได้ทาการคัดเลือก ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน เป็นตัวแทนภาคประชาสังคมเนื่องด้วยมีการที่
เห็นเป็นรูปธรรม และมีกลุ่มก้อนการทางานชัดเจน แม้ในปัจจุบันภาระงานดังกล่าวจะถูกถ่ายโอนไปสู่
เทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอนเสียส่วนใหญ่ แต่ประสบการณ์ทางาน และผู้คนในพื้นที่ที่ยังคงดาเนินงานเรื่อง
นี้ก็ยังคงทางานดูแลความอาคารไม้บนถนนสิงหนาทบารุงอย่างสม่าเสมอ
จุดเริ่มต้น
ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน เกิดจากการรวมตัวของเจ้าของบ้านไม้เก่า ริมถนนสิงหนาท
บารุง และบ้านไม้เก่าในเขตเทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอน ในช่วงปี 2552 -53 ด้วยมีทีมวิจัยจากโครงการของ
การเคหะแห่งชาติ เข้ามาสารวจบ้านเก่า เพื่อกาหนดคุณค่า และได้มีการประสานงานร่วมกับเทศบาล
เมืองแม่ฮ่องสอน โดยนายกเทศมนตรีเมืองแม่ฮ่องสอน ขณะนั้น คุณสุเทพ นุชทรวง (รูปที่ 1) ได้ให้
ความสนใจกับตัวโครงการเป็นอย่างมากและมีการประชุมร่วมกันกับชุมชนในเขตเมืองเก่าแม่ฮ่องสอน
หลายครั้ง โดยนายกสุเทพได้มีนโยบายในเรื่องการส่งเสริมการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมไทใหญ่ ใน

3. 2
เขตเมืองเก่าแม่ฮ่องสอน องค์ประกอบร่วมทั้ง 2 ส่วนจึงทาให้เกิดการพูดคุยกันในหมู่เจ้าของบ้านเก่า
และผู้ที่สนใจ เกิดเป็นการประชุมที่วาระต่อเนื่องหลังจากโครงการวิจัยดังกล่าว นายนิรันดร์ วิชัยสกุล
เลขานุการชมรมบ้านเก่าฯและเจ้าของร้านปาด็อง ร้านจาหน่ายของที่ระลึก ที่อาศัยเช่าอาคารเก่าบริเวณ
ถนนสิงหนาทบารุงมาปรับปรุงเป็นร้านขายของ ได้กล่าวถึงมูลเหตุการณ์ตั้งชมรมไว้ว่า “แต่ก่อนนั้น
จริงๆก็มีการพูดคุยกันอยู่แล้วในกลุ่มเจ้าของบ้านเก่า ทั้งเรื่องการซ่อมแซม เรื่องความต้องการที่จะขาย
เรื่องการจะเก็บรักษา มันเป็นจังหวะพอดีกัน มีทั้งข้อมูลจากงานวิจัยที่ทาให้เราเห็นว่า บ้านไม้เก่า
เหลืออยู่เท่าไหร่ มีคุณค่าอย่างไร กลุ่มคนเจ้าของก็ตื่นตัวมากขึ้น กลุ่มคนที่สนใจอยากจะอนุรักษ์ มีกลุ่ม
จิตอาสาก็เข้ามาช่วยทางาน อย่างพี่โต้งสถาปนิกเทศบาล พี่เก่งร้านเรือนภาพ และที่สาคัญคือ เทศบาล
เองก็เข้ามาช่วยหนุน จึงทาให้เกิดการจัดตั้งชมรมและขึ้นทะเบียนรับรองโดยเทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอน”
[คุณนิรันดร์ วิชัยสกุล และคุณตาบุญเลิศ วิรัตนาภรณ์,(สัมภาษณ์) 12 ธันวาคม 2558]
วัตถุประสงค์การจัดตั้งชมรม
วัตถุประสงค์ของการจัดตั้งชมรมอนุรักษ์บ้านเก่า และการดาเนินโครงการ ได้แก่
1. เพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์บ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน
2. เพื่อส่งเสริมวิถีชีวิตของชุมชนเมืองแม่ฮ่องสอน
3. เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ สืบทอด รักษา สังคม ศิลปวัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิต ของเมือง
แม่ฮ่องสอน
รูปที่ 1 คุณสุเทพ นุชทรวง

4. 3
รูปแบบการรวมตัว
ชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอน รวมตัวกันด้วยพื้นฐานจากกลุ่มเจ้าของบ้านเก่า และคนรักบ้าน
เก่า โดยอาศัยความสัมพันธ์ทางสังคมแบบการอยู่ร่วมกันในชุมชนขนาดเล็กเป็นสังคมที่คนท้องถิ่นจะ
รู้จัก กระบวนการดาเนินงาน จึงเป็นไปในรูปแบบให้ความสาคัญกับกระบวนการมีส่วนร่วมของคนใน
กลุ่ม ทั้งในการวางแผนการดาเนินงาน การตัดสินใจในประเด็นที่สาคัญ และการผสานความร่วมมือกับ
เครือข่ายในกลุ่มงานอื่นๆเพื่อร่วมกันผลักดันเป้าหมายที่มีร่วมกันในแต่ละงาน ตามวาระโอกาส ทาง
ชมรมมีการจัดตั้งโครงสร้างการทางานคือ มีประธาน เลขานุการ และคณะกรรมการ ไม่น้อยกว่า 5 คน
แต่ไม่เกิน 15 คน มีการประชุมตามวาระบางครั้งประชุมทุก 1 เดือน หรือ บางครั้ง 2-3 เดือนครั้ง และมี
การประชุมใหญ่ปีละ 1 ครั้ง รูปแบบการทางานเป็นแบบอาสาสมัคร แบ่งงานตามความสนใจ และ
ศักยภาพของแต่ละคน สมาชิกส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ และเป็นเจ้าของบ้าน มีคนรุ่นใหม่ที่มีจิตอาสาเข้า
ร่วมโครงการอยู่ราว 3-4 คน
การบริหารจัดการและงบประมาณ
การบริหารจัดการและงบประมาณที่ใช้ ในระยะแรกยังไม่มีองค์กรใดสนับสนุน อาศัยการใช้
งบประมาณจากทุนส่วนตัวเป็นค่าเดินทางและเอกสาร แต่ภายหลังได้รับการสนับสนุนจากเทศบาลเป็น
ประจาทุกปี จึงมีการจัดสรรงบประมาณแบ่งตามกิจกรรมชัดเจน โดยทุกปีชมรมจะต้องร่างโครงการใหม่
นาเสนอต่อเทศบาลในปีงบประมาณใหม่ หากมีการใช้งบประมาณเหลือ ต้องนาเงินส่งคืนให้เทศบาล
การทางานภาคปฏิบัติ เช่น การปรับปรุงอาคาร การทาสีอาคาร งานแรงงาน จะใช้งบประมาณที่มีในการ
จัดจ้างคนท้องถิ่น หรือนักเรียนนักศึกษาให้ร่วมทางาน สาหรับงบประมาณที่เคยได้รับ และดาเนินงานไป
แล้วมีดังนี้
1) การเคหะแห่งชาติสนับสนุนงบประมาณการวิจัยเก็บข้อมูลบ้านเก่า จานวน 6 ชุมชน รวม 142
หลัง จากโครงการการศึกษาแนวทางการพัฒนาที่อยู่อาศัยชุมชนดั้งเดิมและมรดกทางวัฒนธรรม
(สนับสนุนงบประมาณนักวิจัย และกระบวนการดาเนินงานของทีมวิจัย ไม่ได้สนับสนุนการทางาน
ของชมรมฯ) ดาเนินงานระหว่างปี 2553-2554
2) งบประมาณจากเทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอน ปีละ 100,000 บาท เพื่อให้ชมรมฯดาเนินงานที่
เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์บ้านเก่า และงานด้านมรดกทางวัฒนธรรม (ปัจจุบันงบประมาณปี 2556-
57 เทศบาลลดจานวนเงินลงเหลือ 50,000 บาทต่อปี)
3) งบประมาณจากโครงการบ้านมั่นคง (เมืองอนุรักษ์) สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน องค์กร
มหาชน (พอช.) จานวน 500,000 บาท (ดาเนินงานเครือข่ายและงานอนุรักษ์บ้านเก่าบนถนนสิง
หนาทบารุง ในช่วงปี 2555-56)

5. 4
ผลลัพท์การดาเนินโครงการ
จากการดาเนินงานที่ผ่านผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับเมืองแม่ฮ่องสอน คือ
1) จากกิจกรรมการสารวจบ้านเก่าในเขตเทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอนของการเคหะแห่งชาติ ทาให้เกิด
ความตระหนักในคุณค่าของบ้านไม้เก่า และเกิดการจับกลุ่มพูดคุยกันของกลุ่มเจ้าของบ้านเก่า และ
กลุ่มคนรักบ้านเก่า การศึกษาครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสนับสนุนที่ทาให้เกิดการรวมกลุ่ม
เป็นชมรมบ้านเก่าฯ และการผลักดันทั้งทางนโยบาย และการปฏิบัติในเวลาต่อมา
2) งบประมาณสนับสนุนจากเทศบาล ทาให้เกิดโครงการขนาดเล็กที่ดาเนินการโดยชมรมฯ และ
โครงการที่ชมรมเข้าไปสนับสนุน เช่น
- กิจกรรมการฟื้นฟูตลาดแสงเทียน กาดพีดเลิ่งสิบเอ็ด (ตลาดขายของแบนกับดินในช่วงค่าจนถึง
เช้าตรู่ของวันใหม่ จัดในช่วงใกล้วันออกพรรษา สถานที่จัด คือ บริเวณด้านหน้าตลาดสายหยุด
ไปจนถึงริมถนนสิงหนาทบารุงชมรมเข้าไปมีส่วนช่วยในการจัดกิจกรรมการแสดงทาง
วัฒนธรรม โดยการสนับสนุนกลุ่มเยาวชนที่มีความสามารถด้านการแสดงนาฏศิลป์ไทใหญ่ (ยัง
ดาเนินการทุกปี)
- กิจกรรมรวบรวมประวัติบ้าน และจัดทาป้ายประวัติและต๋อมน้าหน้าบ้าน จัดทาปีละ 10 หลัง
(ยังดาเนินการทุกปี)
- กิจกรรมย้อมเมืองเปลี่ยนผ้าใบอาคาร การสนับสนุนเจ้าของอาคารปูน หรือห้องแถวไม้ ที่ใช้
ผ้าใบกันแดดหลากสีให้เปลี่ยนเป็นสีน้าตาลครีม โดยทางชมรมฯสนับสนุนตามเงื่อนไขที่จูงใจให้
เจ้าของอาคารเข้าร่วมโครงการ เช่น หากเจ้าของบ้านมีโครงเหล็กสาหรับแขวนผ้าใบอยู่แล้ว
ทางชมรมจะช่วยสนับสนุนค่าใช้จ่ายสาหรับผ้าใบผืนใหม่ หากเจ้าของอาคารไม่มีเหล็ก ชมรมจะ
สนับสนุนค่าใช้จ่ายสาหรับเหล็ก และเจ้าของอาคารออกค่าใช้จ่ายสาหรับผ้าใบผืนใหม่ ปัจจุบัน
ชมรมฯร่วมกับเจ้าของอาคาร (ส่วนใหญ่อยู่บนถนนสิงหนาทบารุง) ได้ร่วมกันเปลี่ยนผ้าใบไป
แล้วประมาณ 20 กว่าหลัง
3) งบประมาณที่ได้สนับสนุนจาก สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (พอช.) จานวน 500,000 บาท
- การใช้งบประมาณถูกจาเพาะเจาะจงพื้นที่บนถนนสิงหนาทบารุง ถูกแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนละ
250,000 บาท
- ส่วนแรกนาไปดาเนินกิจกรรมย้อมเมือง ผ่านกิจกรรมทาสีอาคาร โดยเฉพาะอาคารปูนที่มีสีสัน
ฉูดฉาด ให้เปลี่ยนสีเป็นสีน้าตาล โดยมีเงื่อนไขจูงใจสาหรับเจ้าของอาคารในการเปลี่ยนสี สาหรับ
อาคารที่สูงไม่เกิน 2 ชั้น ทางชมรมจะออกค่าจ้างแรงงานทาสีให้ ส่วนเจ้าของจะต้องออก
ค่าใช้จ่ายค่าสีทาบ้าน (แรงงาน คือ นักศึกษาจากวิทยาลัยการอาชีพนวมินทราชินีแม่ฮ่องสอน)
สาหรับอาคารที่มีความสูงเกิน 2 ชั้น ทางชมรมฯจะเป็นผู้ออกค่าสี และเจ้าของอาคารจะเป็นผู้
ออกค่าใช้จ่ายค่าแรงงาน (ในวันที่สัมภาษณ์โครงการยังไม่เริ่มดาเนินการ,นักวิจัย)

6. 5
- จานวนเงินอีกกึ่งหนึ่ง 250,000 บาท ทางชมรมได้วางแผนไว้แล้ว โดยจะใช้งบประมาณไปกับ
การอบรมนักเรียนนักศึกษา และผู้ที่สนใจศิลปะการตอก-ตัดปานสอย (สังกะสีฉลุลวดลายไทใหญ่
,นักวิจัย) (ในวันที่สัมภาษณ์โครงการยังไม่เริ่มดาเนินการ, ผู้วิจัย)
รูปที่ 2 – 3 บรรยากาศการประชุมชมรมบ้านเก่าเมืองแม่ฮ่องสอนที่ประชุมอาคาร รสพ. ถนนสิงหนาทบารุง
รูปที่ 3 – 4 ผ้าใบสีน้าตาลครีมสนับสนุนโดยชมรมบ้านแม่ฮ่องสอน
รูปที่ 5 ภาพกิจกรรมย้อมเมือง การเปลี่ยนสีอาคารจากสีสันที่แตกต่างเป็นสีน้าตาลให้กลมกลืนกับอาคารเก่า

7. 6
จุดแข็งของกลุ่ม
หากพิจารณาในแง่มุมของการดาเนินงานอนุรักษ์โดยภาคประชาชนจุดเด่นของการพัฒนาเมือง
แม่ฮ่องสอนภายใต้ประเด็นดังกล่าว คือ การมีชุมชน และเครือข่ายชุมชนที่เข้มแข็ง เป็นกลุ่มก้อนที่มี
มโนทัศน์การพัฒนา การเป็นอยู่ของเมืองแม่ฮ่องสอนที่ชัดเจน ผ่านเครือข่ายสมาชิกป๊อก(ชุมชน)
และกลไกสภาน้าชา (น้าเมี่ยง) ที่ช่วยทาให้การเคลื่อนงานเป็นเอกภาพ ไม่ว่าจะเป็นงานด้านการฟื้นฟู
วัฒนธรรม จารีตประเพณี การทางานร่วมกับองค์กรภายนอกเพื่อการพัฒนาเมืองอย่างโครงการ Living
Museum แม่ฮ่องสอน การก่อตั้งสถาบันไทใหญ่ศึกษา หรือแม้แต่การทางานของชมรมบ้านเก่าเมือง
แม่ฮ่องสอน ซึ่งความสาเร็จของโครงการทั้งหมดต่างเป็นเครื่องยืนยันและเน้นย้าว่า โครงสร้างทางสังคม
แบบดั้งเดิมของแม่ฮ่องสอน เปรียบได้กับกระดูสันหลังของสังคมที่ช่วยกาหนดให้ร่างกาย(เมือง)
สามารถพัฒนาไปในทิศทางที่ตรงกับความต้องการของคนในชุมชนอย่างแท้จริง เพียงแต่มโนทัศน์
ดังกล่าวได้ถูกส่งผ่านเครื่องมืออย่างโครงการและกิจกรรมที่สร้างขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่องเท่านั้นเอง
บุคลากรรู้ดาเนินงานชมรมบ้านเก่าแม่ฮ่องสอน แบ่งเป็น 3 กลุ่ม คือ
- กลุ่มที่ 1 คือ กลุ่มคนรุ่นใหม่ ซึ่งมีความซาบซึ้งกับความสวยงามและคุณค่าของบ้านเก่า รวมถึงมี
ความสนใจและต้องการอนุรักษ์บ้านเก่า คนกลุ่มนี้ไม่มีบ้านเก่า เพียงแต่ได้อาศัยบ้านเก่าในการทา
ธุรกิจ หรือบางคนไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆเลยกับบ้านเก่า เป็นต้น
- กลุ่มที่ 2 คือ กลุ่มเจ้าของบ้านเก่า ที่รับรู้คุณค่าและต้องการที่จะเก็บรักษา ซ่อมแซมบ้านของตo
- กลุ่มที่ 3 คือ หน่วยงานภาครัฐ ได้แก่ เทศบาลเมืองแม่ฮ่องสอน สถาบันการศึกษา และองค์กร
อื่นๆ ที่ความสนใจและต้องการสนับสนุนการอนุรักษ์บ้านเข้ามามีส่วนร่วม ความหลากหลายของ
กลุ่มคนจะเห็นได้ว่า ได้สร้างองค์ประกอบการทางานที่ดี คือ มีแรงงานคนรุ่นใหม่ มีเจ้าของบ้านที่
เต็มใจร่วมกิจกรรม และรู้สึกต้องการผลักดันการอนุรักษ์บ้านเก่า และเทศบาล หรือองค์กรอื่นๆ
ที่มาพร้อมงบประมาณ เครื่องมือ และวิธีการอื่นๆที่ช่วยหนุนเสริมชมรมฯ เช่น การสนับสนุนงบ
จากเทศบาลให้กับชมรมประมาณปีละ100,000 บาท การสนับสนุนงบประมาณให้นักวิชาการเข้า
มาทางานวิจัยเรื่องบ้านเก่าในพื้นที่ของการเคหะ หรือการสนับสนุนงบประมาณในการทากิจกรรม
เปลี่ยนสีเมืองจากสถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (พอช.) เป็นต้น สาหรับการบริหารจัดการการ
รูปที่ 6 – 7 ภาพกิจกรรมการอบรมการตัด-ตอกปานซอย(โลหะฉลุศิลปะไทใหญ่)

8. 7
ดาเนินงานและงบประมาณ ทางชมรมได้การรวมสมาชิกทั้งเจ้าของบ้านเก่า คนรุ่นใหม่จิตอาสา
และเจ้าพนักงานในเทศบาลซึ่งเป็นสถาปนิก ที่ช่วยทั้งเรื่ององค์ความรู้ การระดมทุน และการ
เชื่อมโยงองค์กรทั้งภายในและภายนอก
เกิดเป็นการมีส่วนร่วมที่เป็นจุดแข็งของการดาเนินงานผ่านการเสนอความคิดเห็นและร่วม
เสนอแนะการทางานและกิจกรรมจากเจ้าของบ้านเก่า การได้รับคาแนะนาจากเจ้าหน้าที่เทศบาล พร้อม
การสนับสนุนงบประมาณ การออกแบบกิจกรรมไม้ว่าจะเป็นการเปลี่ยนสีอาคาร รวมไปถึงงานอบรมองค์
ความรู้ภูมิปัญญาไทใหญ่ หรือการรื้อพื้นงานกาดพีดเลิ่งสิบเอ็ด ล้วนแล้วแต่มีกระบวนการเปิดโอกาสให้
คนทั่วไปเข้ามามีส่วนร่วมในการเป็นเจ้าภาพร่วมจัดงาน หรือเข้าร่วมกิจกรรมในทุกๆครั้ง
จุดอ่อนการบริหารจัดการ
จุดอ่อนด้านการบริหารจัดการของชมรมฯเกิดจากปัญหาเรื่องการขาดแคลนบุคลากรเข้ามา
ทางาน และการบริหารจัดการในปัจจุบันถือได้ว่าเป็นภาระให้กับกลุ่มคนทางานที่มีอยู่จานวนจากัด และ
ไม่มีเวลาว่างมากพอสาหรับจัดการปริมาณงานทั้งหมดได้ อีกทั้งการบริหารจัดการให้ได้ผลงานตาม
โครงการที่เขียนไว้ก็มิได้เผื่องบประมาณในด้านการบริหารจัดการเรื่องการจ้างผู้จัดการโครงการที่ทางาน
เต็มเวลาแต่อย่างใด จึงทาให้ต้องคืนงบประมาณ เพราะไม่สามารถบริหารจัดการได้ทันเวลา อย่างไรก็ดี
ในช่วง 2 ปีที่ผ่านภายหลังการทางานของกลุ่มเริ่มมาถึงจุดเปลี่ยนเพราะขาดกาลังคน เทศบาลเมือง
แม่ฮ่องสอน และหน่วยงานระดับจังหวัดได้เข้ามามีส่วนร่วมในการทางานมากขึ้นเช่น การประชาสัมพันธ์
ภาพลักษณ์ และความสาคัญของบ้านเก่าในเขตเมืองแม่ฮ่องสอน การติดตั้งป้ายทองเหลืองให้ความรู้
เรื่องประวัติ และคุณค่าของบ้านเก่าบนถนนสิงหนาทบารุง เป็นต้น

9. 1