2 List do Tymoteusza Rozdział 2

Relational Concepts Inc.
2 List do Tymoteusza
ROZDZIAŁ 2
IV. Czynienie uczniów (2:1-2:7)
A. Nakaz (2:1-2:3a)
B. Żołnierz (2:3b-2:4)
C. Lekkoatleta (2:5)
D. Rolnik (2:6-2:7)

WERSET 1
Ø Ty zatem, mój synu - Paweł podsumowuje tutaj rozdział 1 i przygotowuje scenę do przedstawienia
swojego celu napisania tego listu.
Ø wzmacniaj się [tryb rozkazujący zwrotny wyraża ideę zwrotności: „czyń siebie mocnym (silnym)”]
w łasce, której źródłem jest Chrystus - skoro łaska jest wybiórczą przychylnością Boga, to jest to
dziwny nakaz. Jak ktoś może się wzmocnić w czymś, co pochodzi od Boga i jest dostępne tylko
w Jezusie Chrystusie?
Odpowiedź: Bóg dostarcza łaskę, ale od Tymoteusza miała pochodzić siła. Oczywiście odnośnie siły,
musimy zależeć od Boga, ale również musimy zastosować tę siłę (Wszystko mogę w tym, który mnie
umacnia Flp 4:13).
ROZDZIAŁ 2. Nakaz (2:1-2:3a)

WERSET 2
Następny werset zawiera najważniejszy nakaz w tym liście, ponieważ wyraża cel jego napisania.
Ø To, co usłyszałeś ode mnie - zauważmy po raz kolejny: jest tu mowa o nauczaniu Pawła, a nie jakimś
przypuszczalnym osobistym lub przyszłym objawieniu się Boga Tymoteuszowi.
Ø wobec wielu świadków [publicznie weryfikowalne]
Ø przekaż - słowo przekaż/powierz/przedłuż to dosłownie „ustawić obok” albo „ustawić wcześniej.”
Mateusz użył tego słowa na opisanie faktu, że Jezus uczył w przypowieściach (Opowiedział im też inną
przypowieść - Mt 13:24) [w innych tłumaczeniach polskich: przedłożył, przedstawił, przytoczył, podał -
przyp. tłum.]).
KOMU?

Tymoteusz miał przestawić nauczanie Pawła ludziom, którzy mieli dwie cechy:
ü Cecha #1. ludziom godnym zaufania - ludzie ci [ANTROPOS - “ludzkość,” albo “ludzie”] mają być
wierni, godni zaufania. Zdecydowali zaufać racjonalnemu rozumieniu prawdy (tego, jak właściwie
rzeczy się mają), a nie uczuciom, doświadczeniom albo mitom. Kiedy pisał do Tytusa, powiązał
wierność z tymi, którzy są w stanie zarówno udzielać zachęty w ramach zdrowego nauczania, jak
i przekonywać przeciwnych [Przekład dosłowny 2006] (Tyt 1:9).
ü Cecha #2. którzy będą zdolni nauczać [spowodować uczenie się] również innych - będą zdolni - jest
tu to samo słowo tłumaczone jako „mocny” w w. 1. Tymoteusz miał przekazać nauczanie Pawła tym
ludziom, którzy mieli zdolność dalszego odtwarzania.
DEFINICJA: Jezus nakazał (tryb rozkazujący) swoim uczniom: pozyskujcie uczniów pośród wszystkich
narodów (Mt 28:18-20) - 2 Tm 2:2 jest najlepszą definicją tego nakazu.
WERSET 3a
Ø Przechodź wraz [ze mną] niedole [Przekład Dosłowny 2006] - tutaj Paweł podaje sposób wzmacniania
się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie. Istnieje jedno greckie słowo zawierające w sobie znaczenie
dzielenia się i cierpienia: „dziel złe traktowanie.” Dalej Paweł podaje trzy różne aspekty tego
podzielonego cierpienia, wraz z trzema przykładami: żołnierza, lekkoatlety i rolnika.

WERSETY 3b-4
Ø jak dobry żołnierz Chrystusa Jezusa
Ø Nikt, kto służy w wojsku [dosłownie “toczy wojnę”] nie wikła się w sprawy tego życia - dobry żołnierz
jest ukierunkowany na jedno, skoncentrowany na swoim zadaniu wojskowym, nie uwikłany w codzienne
sprawy cywilów. Pomyślmy o śrubie łodzi zaplątanej w sieć rybacką tak, by ta nie mogła napędzać łodzi
jak powinna.
Ø Chce raczej podobać się temu, kto powołał go do wojska. - Paweł napisał: Mamy ambicję…podobać
się Jemu. To Chrystus, nie Paweł, powołał Tymoteusza na żołnierza ewangelii.
ROZDZIAŁ 2. Żołnierz (2:3b-2:4)

WERSETY 5
Ø Podobnie, kto staje do zawodów - tak jak dzisiaj, zawody lekkoatletyczne były wielką sprawą
w starożytnej Grecji oraz w Rzymie. Dla zawodnika istnieje tylko jedno pytanie: „Kto wygra?”
Ø nie zdobywa wieńca - w grece istnieją dwa słowa. Jedno to DIADEMA, korona królewska (Ap 12:3; 13:1;
19:12). Tutaj występuje jednak słowo STEFANO. Nie jest to coś wręczanego rodzinie królewskiej, ale jest
to wieniec zwycięzcy dawany temu, który wygrywa zawody lekkoatletyczne.
Ø jeżeli nie walczy prawidłowo - prawdziwy lekkoatleta nie wygrywa dzięki oszustwu. Jeżeli wykonujesz
Bożą pracę, na przykład ewangelizujesz, ale bez przestrzegania Bożych zasad, powiedzmy, że chwalisz
się swoją służbą, Bóg może wykorzystać na swoją chwałę to, co robisz, ale ty nie otrzymasz nagród
w niebie. W 1 Kor 3:10-15 Paweł napisał, że Chrystus jest naszym fundamentem, ale to, jak dana osoba
na nim buduje, będzie przetestowane. Chodzi tu o jakość [nie ilość] pracy.
Jeśli czyjeś dzieło, wzniesione na tym fundamencie, przetrwa, ten otrzyma nagrodę. Jeśli czyjeś dzieło
spłonie, ten poniesie stratę, choć sam będzie zbawiony…
ROZDZIAŁ 2. Lekkoatleta (2:5)

WERSETY 6
Ø Rolnik, który ciężko [pilnie] pracuje - trzecia ilustracja uczniostwa pokazana jest na przykładzie rolnika,
który znany jest ze swojej ciężkiej pracy. Występuje tutaj słowo KOPIAO, z którego pochodzi angielskie
copious, czyli pracowity i obfity, tak jak w zdaniu „I took copious notes.” [po polsku: „Robiłem obszerne
notatki” – przyp. tłum.]
Ø powinien [zwykle tłumaczone musi]
Ø pierwszy korzystać z plonów - wcześniej Paweł napisał w 1 Kor 3:8, …stosownie do swego wysiłku
każdy odbierze zapłatę.
Zauważmy akcentowanie wolnej woli. Mimo iż Paweł wierzy w stuprocentową suwerenność Boga,
nic tu o niej nie wspomina. Te trzy ilustracje pokazują, że przekazywanie Słowa wiernym ludziom osiąga się
poprzez skoncentrowanie, dyscyplinę i ciężką pracę. Skoncentrowany, pracowity żołnierz wygrywa bitwę,
zdyscyplinowany lekkoatleta osiąga zwycięstwo, ciężko pracujący pilny rolnik otrzymuje pierwszy udział
z upraw. Wszędzie chodzi o wysiłek pochodzący z wolnej woli.
ROZDZIAŁ 2. Rolnik (2:6-2:7)
ZASTOSOWANIE

WERSETY 7
Ø Rozważ [dosłownie: zrozum albo pamiętaj] co mówię, a Pan da ci właściwe zrozumienie [„wnikliwość”
albo „inteligencję”] wszystkiego - zauważmy (znowu), że Paweł nie pisze do Tymoteusza o uczuciach,
szukaniu „powołania” albo „słowa” lub też „prowadzenia” od Boga, ale apeluje do jego zrozumienia,
wnikliwości i inteligencji pochodzącej z nauczania Pawła.
ROZDZIAŁ 2. Rolnik (2:6-2:7)

ROZDZIAŁ 2
V. Cierpienie i chwała (2:8-2:13)

WERSETY 8
Ø Pamiętaj o Jezusie Chrystusie [używając dwóch sposobów, z których każdy dowodzi, że był On
Mesjaszem], który zmartwychwstał i był potomkiem Dawida. O tym mówię, głosząc moją dobrą
nowinę - słowa „moja dobra nowina” nie znaczą, że Paweł miał inną albo swoistą ewangelię. On po
prosu ma na myśli dobrą nowinę, którą głosił. Była to ewangelia o zmartwychwstałym Panu, potomku
Dawida. Paweł skupił się na żydowskich korzeniach zmartwychwstałego Chrystusa. Tak jak Jezus, który
powiedział do Samarytanki: zbawienie pochodzi od Żydów (J 4:22). Ewangelia Pawła (nowina) miała
przynieść tę samą wiadomość poganom.
ROZDZIAŁ 2. Cierpienie i chwała (2:8-2:13)

WERSETY 9
Ø Właśnie z jej [ewangelii] powodu znoszę cierpienia [opisane przez Łukasza w drugiej połowie księgi
Dziejów]. Znalazłem się nawet w więzieniu, jak złoczyńca - występuje tu słowo użyte przez Łukasza
(23:32, 33, 39), który mówi o przestępcach ukrzyżowanych z Jezusem. Słowo to określa groźnych
złoczyńców, którzy popełnili poważne przestępstwa i którzy są surowo karani przez areszt i tortury.
Może być to wskazówka, że było to drugie uwięzienie Pawła, o wiele bardziej przykre niż to opisane
w Dz 28.
Ø A jednak Słowo Boga nie jest uwięzione - tutaj Paweł znowu posługuje się grą słów: on jest uwięziony,
ale słowo Boże nie.
Nigdy nie zakładaj, że coś przeszkodzi rozprzestrzenianiu się Słowa Bożego. Zanim przyjdzie Jezus będzie
się go nauczać i wierzyć w nie na całym świecie. Błędem cesarzy (i wielu władców po nich) było myślenie,
że mogą uwięzić Słowo Boże przez uwięzienie misjonarza. Stalin uwięził na przykład pastorów
baptystycznych w gułagach rozsianych po Rosji. Miało to taki skutek, że w całej Rosji wyrosły kościoły
baptystyczne. Słowo Boże będzie rozpowszechniane przez Tymoteusza i tych, którym je powierzył, którzy
będą zdolni nauczać innych w ciągu wieków. W Dz 6:7 czytamy: Słowo Boga krzewiło się… Luter w pieśni
„Potężna twierdza” napisał: „Mogą zabić ciało; Boża prawda przetrwa, Jego królestwo jest wieczne.”
ZASTOSOWANIE

WERSETY 10
Ø Ja natomiast [z tego powodu, że Jezus jest Mesjaszem i że ewangelia nie może być uwięziona] znoszę
to wszystko ze względu na wybranych [wybrani przez Boga do zbawienia przed założeniem świata].
Pragnąłbym, aby [okolicznik celu] i oni doświadczyli zbawienia, które - wraz z chwałą wieczną - jest
w Chrystusie Jezusie.
UWAGA TEOLOGICZNA
Mamy tu coś ciekawego. Dlaczego Paweł nie powiedział: „Bóg wybrał ich, więc ja nie muszę cierpieć za
nich, będą jakoś zbawieni?”
Odpowiedź: Uprzedni wybór przez Boga przebija wybory naszej woli, które są jednak tak samo realne
jak uprzednie decyzje Boga.

WERSETY 11-13
Wydaje się, że wersety te pochodzą z jakiegoś hymnu lub jakiejś ceremonii z I wieku. Jeden
z komentatorów (BK Commentary) sugeruje: „mogło to należeć do ceremonii chrztu”. Niezależnie skąd
pochodzą, Paweł nadaje im autentyczność jako zainspirowanych przez Boga, mówiąc:
Ø Wiarygodne to słowa - tu następują cztery pary trybów warunkowych, „jeśli-to”: dwa pozytywne i dwa
negatywne. Każda z tych par to zdanie, które Paweł ogłasza jako wiarygodne.
ü Jeśli wraz z Nim umarliśmy - jest tu mowa o naszej pozycji w Chrystusie odnośnie naszego
zbawienia (Rz 6:8; Ga 2:20).
ü [to] wraz z Nim ożyjemy - mówi tu o naszym nowym życiu w Chrystusie, podkreśla nasze wieczne
życie.

ü Jeżeli wytrwamy - to znaczy, jeżeli nie odpadniemy od wiary. Pomysł, że „wszyscy chrześcijanie
pozostaną wierni” nie jest prawdą ani w objawieniu, ani w rzeczywistości (Łk 8:13; 1 Tm 4:1;
Hbr 3:12; 2 Tm 4:4). Nie wszyscy są jak Paweł, który pod koniec życia napisał: Toczyłem piękny bój.
Bieg ukończyłem. Wiarę - zachowałem (2 Tm 4:7).
ü [to] razem zapanujemy - wszyscy chrześcijanie będą z Chrystusem podczas Jego rządów, jednak
Biblia uczy o stopniowaniu nagród (Łk 19:11-27; 1 Kor 4:11-15; Ap 2:26-27; 3:21). Paweł zakończył
swój list słowami: Teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości, który w tym Dniu da mi Pan, sędzia
sprawiedliwy, a nie tylko mnie - da go wszystkim, którzy z utęsknieniem oczekują Jego przyjścia
(2 Tm 4:8).
ü Jeśli się Go zaprzemy [odstąpimy od Niego] - niektórzy utrzymują, że znają Boga, lecz swoimi
uczynkami wypierają się Go
ü [to] też nas się zaprze - wówczas im oświadczę: Nigdy was nie poznałem. Odejdźcie ode Mnie wy
wszyscy, którzy dopuszczacie się bezprawia (Mt 7:23).

ü Lecz jeśli zawodzimy - wiara jest nierozdzielnie związana z tym, co rozumiemy jako prawdę. Jeżeli
zmienia się nasze rozumienie, tak jak dzieje się, gdy dziecko idzie do szkoły, gdzie uczą go ewolucji
i innych bezbożnych kłamstw, to może zmienić się jego rozumowanie. Jeżeli tak, to zmienia się także
jego wiara.
ü [to] On pozostaje wierny, ponieważ siebie samego zaprzeć się nie może - nasze zbawienie
bazuje na decyzji wiary (J 1:12; 3:16; 5:24). To Boża wierność, nie nasza wiara, utrzymuje nasze
zbawienie. Bóg działa zawsze zgodnie ze swoją naturą i swoimi obietnicami. Jezus powiedział: Ja też
daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki… nikt nie zdoła ich wydrzeć z ręki mego Ojca (J
10:28-30; Rz 8:37-38).

ROZDZIAŁ 2
VI. Kontrasty wśród chrześcijan (2:14-2:26)
A. Prawdziwi i fałszywi nauczyciele (2:14-2:19)
B. Zaszczytne i pospolite naczynia (2:20-2:21)
C. Uprzejmość i spory (2:22-2:26)

WERSETY 14
W dalszym ciągu listu Paweł daje Tymoteuszowej służbie czynienia uczniów trzy przykazania.
Ø Przykazanie # 1: O tym z naciskiem przypominaj: [Lepiej by przetłumaczyć „Pamiętaj o tych
rzeczach”] - pamiętaj występuje w Biblii 163 razy. Oto 5 przykładów:
(1) Bóg pamięta (istnieje wiele wersetów z tym zdaniem).
Koncepcja, że Bóg zapomina nasze grzechy, jest metaforą. On pamięta nasze grzechy, ale również
to, że Jezus zapłacił za nie i że liczy się to od wtedy, kiedy przyjęliśmy Chrystusa.
(2) Jezus skarcił swoich uczniów, kiedy powiedział: Czy jeszcze nie rozumiecie i nie pamiętacie? Miało
to miejsce, kiedy nakarmił 5000 i 4000 (Mt 16:9).
(3) Pamiętajcie żonę Lota (Łk 17:32). Kontekst jest taki: kto będzie próbował uchronić swoją duszę,
straci ją (w. 33)
(4) Paweł powiedział Tymoteuszowi: w moich modlitwach nieustannie, dniem i nocą, o tobie
wspominam… (2 Tm 1:3).
(5) Juda, przyrodni brat Jezusa, napisał: Wy natomiast, kochani, przypomnijcie sobie dawne słowa
apostołów naszego Pana, Jezusa Chrystusa (Jud 17).
ROZDZIAŁ 2. Prawdziwi i fałszywi nauczyciele (2:14-2:19)

Ø w obliczu Boga. - nigdy nie jesteśmy oddzieleni od wszechmocy Boga (1 Tm 2:3; 5:4, 21; 6:13;
2 Tm 4:1).
Ø Niech nikt nie wszczyna sporów o słowa. Nic w tym pożytecznego. Niesie to tylko zgubę
słuchaczom - Paweł krytykował każdego, kto …uczy inaczej i nie przyjmuje zdrowych rad naszego
Pana, Jezusa Chrystusa, ani nauk zgodnych z pobożnością (1 Tm 6:3).

WERSETY 15
Ø Przykazanie # 2: Postaraj się [„pracuj nad tym”, (KJV) „ucz się”]
stanąć przed Bogiem jako człowiek wypróbowany [lepsze tłumaczenie: „czysty”]
Bądź pracownikiem, za którego nie trzeba się wstydzić
prawidłowo wyjaśniającym [„właściwie używając”, (KJV) „prawidłowo dzieląc”]
Słowo prawdy [jeden z najlepszych opisów Biblii].
W tym czasie Słowo prawdy to Stary Testament, inne listy Pawła oraz ewangelie synoptyczne
(wszystkie oprócz Listu do Hebrajczyków, Judy i pism Jana). Piotr napisał: Podobnie, w danej mu
mądrości, pisze nasz drogi brat Paweł - zarówno do was, jak i w tych wszystkich listach, gdzie się na ten
temat wypowiada. Porusza on w nich pewne trudne do zrozumienia sprawy. Ludzie niewykształceni
i chwiejni przekręcają je - podobnie zresztą jak inne Pisma - na swoją własną zgubę (2 Pt 3:15-16).
WERSETY 16
Ø Przykazanie #3: A pospolitej [dosłownie „nieprzyzwoitej”, „bezbożnej”],
pustej [głupiej] mowy unikaj [dosłownie: „trzymać się z dala” w sensie: nie brać udziału].
Ci, którzy się nią posługują, będą się pogrążać w jeszcze większej bezbożności.

WERSETY 17-18
Ø Ich nauka będzie szerzyć się jak gangrena. Do nich należą Hymeneusz i Filetos. Rozminęli się oni
z prawdą i głoszą, że zmartwychwstanie już się dokonało.
W ten sposób podważają wiarę niektórych.
- o Filetosie nie wiemy nic, ale lata wcześniej Paweł wyraził się o Hymeneuszu: Do nich należą
Hymeneusz i Aleksander, których wydałem szatanowi, aby ich oduczono bluźnić (1 Tm 1:20). Jest tu
jednak nadal, błędnie nauczając i mając wpływ na innych. Prawdopodobnie wydanie Szatanowi
znaczyło oddzielenie go od wspólnoty z innym wierzącymi, ale to nie wyeliminowało jego fałszywej
nauki. Nie wiemy nic więcej o tych ludziach. Prawdopodobnie byli z Efezu. Pamiętajmy, co 30 lat później
powiedział Jezus o kościele w Efezie:
Lecz mam coś przeciwko tobie: Porzuciłeś swoją pierwszą miłość.
Przypomnij sobie, skąd spadłeś. Opamiętaj się! Wróć do pierwszych czynów!
Bo jeśli się nie opamiętasz, przyjdę do ciebie i ruszę twój świecznik z jego miejsca. (Ap 2:4-5)
Naiwnością jest myśleć, że słuchanie rzeczy nieprzyzwoitych oraz fałszywych nauk nie będzie miało na
ciebie wpływu.
ZASTOSOWANIE

WERSET 19
Ø Jednak fundament Boży stoi niewzruszony. Opatrzony jest tą pieczęcią [znak autentyczności i
własności używany zwykle przez królów jako odcisk ich sygnetu].
Ø Następnie Paweł podaje dwa cytaty, które są luźnym tłumaczeniem powiedzeń ze Starego Testamentu.
Cytat #1. Zna Pan tych, którzy są Jego - może być to zdanie wypowiedziane podczas buntu Koracha,
kiedy to Pan oddzielił tych, którzy są Jego (Lb 16:5; zobacz też Jud 11)
Cytat #2. oraz: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pana. - może to być
zdanie podobne do tych z Lb 16:26 i Iz 52:11.

WERSETY 20-21
Ø W wielkim domu [ten dom to nie kościół jak domostwo w 1 Tm 3:15, ale domem tym są ci, którzy
uważają się za chrześcijan na dużym terenie takim jak miasto Efez]
Ø są nie tylko naczynia złote i srebrne [prawdziwi wierzący].
Ø Są też drewniane i gliniane [ci, którzy fałszywie podają się za wierzących].
Ø Jedne służą do celów zaszczytnych [nagrody w niebie],
Ø a drugie - pospolitych [kara wieczna].
Ø Jeśli więc ktoś zachowa siebie czystym od rzeczy pospolitych, będzie naczyniem do celów
zaszczytnych, poświęconym i przydatnym dla Pana, gotowym do wszelkiego dobrego dzieła.
- czyszczenie tutaj to nie czyszczenie naczyń pospolitych, ale czyszczenie od wpływów tych pospolitych
naczyń.
ROZDZIAŁ 2. Zaszczytne i pospolite naczynia (2:20-2:21)

WERSETY 22-26
Ten fragment zawiera siedem osobistych poleceń Pawła dla Tymoteusza w jego służbie:
Ø Polecenie #1: Uciekaj zaś przed młodzieńczymi pożądaniami [pragnieniami]
Ø Polecenie #2: a zabiegaj o sprawiedliwość [zastosowana świętość], wiarę [zaufanie prawdzie], miłość
[dawanie bez oczekiwania wzajemności], pokój [korzystny spokój], - wraz z tymi, którzy wzywają Pana
czystym sercem [W Nowym Testamencie serce jest zawsze metaforą podstawowych pragnień
człowieka].
Ø Polecenie #3: Unikaj natomiast głupich i niedouczonych dociekań [niech twoja służba nie wynika
z niewiedzy] wiedząc, że rodzą one kłótnie, a sługa Pana nie powinien wdawać się w spory [ale
walczyć w dobrej walce (1 Tm 1:18; 6:12)],
Ø Polecenie #4: Powinien być uprzejmy [albo “delikatny”] dla wszystkich
Ø Polecenie #5: zdolny do nauczania [dawać instrukcje i wyjaśnienia],
Ø Polecenie #6: cierpliwie znoszący przeciwności [albo “znoszący zło”]
Ø Polecenie #7: z łagodnością [albo “pokorność”] wychowujący krnąbrnych.
ROZDZIAŁ 2. Uprzejmość i spory (2:22-2:26)

Ø Być może Bóg sprawi im opamiętanie [dosłownie „zmianę umysłu”]
Ø dla właściwego poznania prawdy [sposobu istnienia rzeczy]
Ø i wyrwą się z sideł diabła, który schwytał ich i przymusił do pełnienia swej woli. - jest tu założenie,
że diabeł trzyma ludzi w niewoli ignorowania prawdy, tak że nie dochodzą do opamiętania się.
ROZDZIAŁ 2. Uprzejmość i spory (2:22-2:26)

2 List do Tymoteusza Rozdział 2

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Similar to 2 List do Tymoteusza Rozdział 2

Similar to 2 List do Tymoteusza Rozdział 2 (7)

More from Biblia Wnioski

More from Biblia Wnioski (12)

2 List do Tymoteusza Rozdział 2