1 List do Tymoteusza Rozdział 6

Relational Concepts Inc.
1 List do Tymoteusza
ROZDZIAŁ 6
V. Instrukcje dla różnych grup (5:1–6:10)
A. Grupy wiekowe (5:1-5:2)
B. Wdowy (5:3-5:16)
C. Starsi (5:17-5:25)
D. Niewolnicy i panowie (6:1-6:2)
E. Heretycy i chciwcy (6:3-6:10)

WERSET 1
Ø Wszyscy, którzy służą pod jarzmem jako niewolnicy,
niech uważają swoich panów za godnych najwyższego szacunku.
Chodzi o to, aby nie znieważano imienia Boga ani nauczanych przez nas zasad.
ü Autorzy Nowego Testamentu nie omawiają (ani nie krytykują ani też nie usprawiedliwiają)
niewolnictwa jako instytucji. Mają bowiem niebiańską perspektywę: widzą niewolnictwo jako inną
możliwość pokazania właściwej postawy, oboje - i panowie, i niewolnicy jako bracia wierzący
w Chrystusa (1 Kor 7:20-21; Ef 6:5-9).
ü Najlepszym przykładem jest List to Filemona. Filemon miał niewolnika Onezyma, który zbiegł.
Spotkali go Paweł i Tymoteusz, przyprowadzili go do Chrystusa, a potem odesłali do Filemona z taką
notatką:
Bo może dlatego opuścił cię na chwilę, abyś go odzyskał na wieki i to już nie jako sługę,
ale więcej, jako ukochanego brata (Flm 15-16).
ROZDZIAŁ 6. Niewolnicy i panowie (6:1-6:2)

Mark Cartwright w swojej Ancient History Encyclopedia (1 November 2013) napisał:
Liczebność i proporcje niewolników w społeczeństwie różniły się zależnie od czasu i miejsca … Bardziej
skromny właściciel biznesu, rzemieślnik albo weteran wojskowy mógł mieć jednego lub dwóch
niewolników, podczas gdy bardzo bogaty mógł posiadać ich setki … Niewolnicy nie mieli żadnych praw
i oczywiście żadnego statusu prawnego czy osobowości. Nie mogli tworzyć rodzin albo relacji, nie mieli
żadnej własności. Wbrew wszelkim zamiarom i celom byli jedynie własnością konkretnego właściciela,
tak jak inne części jego posiadłości.
[https://www.ancient.eu/article/629/slavery-in-the-roman-world]

WERSET 2
Ø Ci zaś, którzy mają wierzących panów,
niech ich nie lekceważą dlatego, że są braćmi,
lecz niech im tym bardziej służą, bo przecież ci,
którzy z tej dobrej służby korzystają, są ludźmi wierzącymi i ukochanymi.
- niewolnicy chrześcijanie mogliby myśleć, że pan powinien być dla nich bardziej wyrozumiały. Paweł
mówi jednak, że byłoby to lekceważeniem - powinni służyć panu jeszcze więcej, ponieważ są ich
współbraćmi.
Ø Tego nauczaj i do tego zachęcaj - w tekście czytamy „ucz i zachęcaj do tych zasad” nie ma tu nic
o głoszeniu kazań.
Greccy i rzymscy niewolnicy byłi zwykle jeńcami wojennymi, żeglarzami, zniewolonymi i sprzedanymi
przez piratów albo dziećmi sprzedanymi przez zdesperowanych rodziców. (pbs.org/empires/romans).
Amerykańskie i brytyjskie czarne niewolnictwo było z natury nielegalne, bo pochodziło z porwań.
Kidnaperów należało poddać egzekucji (Wj 21:16), a ich ofiary uwolnić. Często stosuje się to do
pracowników i pracodawców albo studentów i nauczycieli. Jest oczywiście wiele różnic.
Podstawową lekcją jest to, że jako wierzący nie reprezentujesz siebie, ale Boga, gdziekolwiek jesteś,
cokolwiek robiszi jaką masz obecnie rolę w społeczeństwie.

WERSET 3
Ø Kto natomiast uczy - trzech rzeczy, których znaczenia się nakładają:
(1) inaczej - jest tu jedno greckie słowo, które oznacza „uczyć rzeczy różniących się od tego, co
powinno być nauczane” (Louw& Nida Lexicon)
(2) i nie przyjmuje zdrowych rad naszego Pana, Jezusa Chrystusa - będzie to ktoś, kto wierzy w coś
innego niż naukę apostołów.
(3) ani nauk zgodnych z pobożnością - będą to tacy, których wierzenia nie zgadzają się
z charakterem Boga opisanym w Pismach.
WERSET 4
Ø Oto inna lista Pawła. Tym razem o postawach fałszywych nauczycieli.
(1) ten jest nadęty [dosłownie „nadmuchany” albo „dumny,”]
(2) niczego nie rozumie [albo „niczego nie wie” o prawdzie Pism] ale
(3) choruje na [„niezdrowe pragnienie”]
• wszczynanie sporów [dosłownie „debat”]
• oraz walk o słowa [dosłownie]
Ø Rodzi się z tego zawiść, kłótnia, bluźnierstwa, złośliwe podejrzenia [wnioski sformowane na bazie
niekompletnych informacji].
ROZDZIAŁ 6. Heretycy i chciwcy (6:3-6:10)

WERSET 5
Ø ciągłe ścieranie się [spieranie się] ludzi
(1) spaczonych na umyśle [użyty tu imiesłów bierny sugeruje „posiadanie spaczonego umysłu” co ma
konsekwencje obecne i przyszłe.]
(2) i wyzutych z prawdy [ignorowanie tego, jak rzeczy istotnie się mają]
(3) sądzących, że z pobożności można ciągnąć zyski [tak jak w „Ewangelii Sukcesu”].
WERSET 6
Ø Wielkim zaś zyskiem jest pobożność w połączeniu z poprzestawaniem na tym, co się ma [BT V]
- angielskie tłumaczenie NASB przekłada greckie AUTARKEIA jako zadowolenie. Jest to zestawienie słów
„samo” i „zadowolony” albo „wystarczalny”, więc najlepiej by przetłumaczyć samowystarczalność
- „stan zadowolenia z losu i okoliczności i życia“ (Louw& Nida Lexicon).
Pobożność jest środkiem do samowystarczalności. Paweł omawia tę koncepcję dalej.

WERSET 7
Po pierwsze, powiedział, że musimy pamiętać:
Ø Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy z niego wynieść [BT V]
WERSET 8
Po drugie, powinniśmy mieć w perspektywie:
Ø Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową (wszystko, co konieczne do życia), bądźmy
z tego zadowoleni - nie występuje tutaj to samo słowo (zadowolenie w znaczeniu
„samowystarczalny”), jak to było w w.6 - tutaj „zadowolony” oznacza „mieć wystarczająco.”

WERSET 9
Ø Ci bowiem, którzy chcą być bogaci - zauważmy, że problemem nie jest być bogatym (co jest darem
od Ojca – Jk 1:17). Tak samo nie jest problemem odnosić sukcesy w interesach albo w zawodzie,
co prowadzi do bogactwa. Problemem jest pragnienie stania się bogatym - a jest to powszechne, nawet
bardziej wśród biednych niż bogatych. Ci, którzy pragną mieć wiele pieniędzy:
(1) wystawiają się na pokusy - mogą być kuszeni do hazardu, oszustwa czy kradzieży.
(2) i zasadzki - pułapka mówi: „Pieniądze przyniosą ci zadowolenie.”
(3) mogą paść ofiarą bezsensownych pragnień - greckie słowo ANOETOS (głupi, niemądry) oznacza
brak rozumienia tego, jak rzeczy istotnie się mają.
(4) i szkodliwych [pragnień] - słowo szkodliwy zwykle tłumaczone jest jako „bolesny”, a pragnienia to
zwykłe słowo tłumaczone również jako pożądliwości.
Ø które [będzie rezultat tego] pogrążają (dosłownie „topić”, tak jak tonący statek)
ludzi w zgubę i zatracenie - taki jest główny wniosek Salomona w Księdze Koheleta.

WERSET 10
Ø Korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy - często źle się cytuje ten werset, z pominięciem
słowa „miłość”. Dosłownie brzmi on: „korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy”, gdzie „miłość
pieniędzy to jedno słowo - FILARGURIA. Jest to faktycznie pewien typ czułości. Tak jak FILADELFIA znaczy
miłość braterską, tak FILARGURIA - miłość pieniędzy. Trudność, jaką z tym mamy polega na tym, że
istnieją inne korzenie zła, które wydają się gorsze od miłości pieniędzy: pycha, bałwochwalstwo albo
uczynki ciała, jakie Paweł wymienia w Ga 5:19-21.
Rozwiązaniem może być to, że greckie słowo wszelkie nie znaczy tutaj „absolutnie wszystko”,
ale „ogromną ilość” [zła].
Wyrazy mają podstawowe znaczenie leksykalne, ale ich końcowe znaczenie zależy od autora i jest
określone przez kontekst. Czasami „wszelki” oznacza „absolutnie wszystko”. Jezus
powiedział: Przyjdźcie do Mnie wszyscy zapracowani i przeciążeni, Ja wam zapewnię wytchnienie (Mt
11:28). Wszyscy znaczy absolutnie każdy. Jednak w Mt 3:5 czytamy: mieszkańcy Jerozolimy, całej
Judei przychodzili do Jana Chrzciciela. Nie znaczy to jednak, że każda osoba z całej Judei.
Ø Niektórzy jej ulegli, odeszli od wiary i przysporzyli sobie wielu zgryzot [bólu] - zauważmy,
że możliwe jest odejście od wiary człowieka, który jest wierzący. Twoje zrozumienie zawsze zmienia
twoją wiarę. Pamiętaj jednak, że zbawienie osoby uratowanej zależy od wierności Boga, nie od
wierności tej osoby.

Jezus ostrzegał: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, gdyż obfitość dóbr nie zapewnia życia;
w życiu nie chodzi też o to, aby opływać w dostatki.
Potem opowiedział przypowieść o człowieku, który był tak bogaty, że chciał zburzyć swoje spichlerze
i wybudować większe.
Bóg jednak powiedział do niego: O, bezmyślny człowieku!
Tej nocy zażądają twojej duszy — i czyje będzie to, co przygotowałeś?
Tak stanie się z każdym, kto gromadzi skarby dla siebie, a nie jest bogaty w Bogu
(Łk 12:15-21).
ZASTOSOWANIE

1 List do Tymoteusza
ROZDZIAŁ 6
VI. Zakończenie - Polecenia dla Tymoteusza (6:11-21)
A. Napomnienie do bogobojności (6:11-6:16)
B. Wskazówki dla bogatych (6:17-6:19)
C. Zachęta do wierności (6:20-6:21)

WERSET 11
Ø Ty zaś, Boży człowieku, od tego wszystkiego uciekaj. Zabiegaj o - słowa „uciekaj” jak „zabiegaj” są
w czasie teraźniejszym, co zwykle podkreśla kontytuację. Chodzi tu więc o ciągłe uciekanie i ciągłe
zabieganie o:
Ø sprawiedliwość - zastosowana świętość (oddzielenie od złego),
Ø pobożność - bogobojność, która jest zgodna z charakterem Boga,
Ø wiarę - zaufanie prawdzie (sposobowi istnienia rzeczy),
Ø miłość - dawanie bez oczekiwania wzajemności (czegoś w zamian),
Ø łagodność - albo pokorność, delikatna uprzejmość wobec innych,
Ø cierpliwość - jest tu słowo oznaczające wytrwałość, posuwanie się naprzód mimo trudnych
okoliczności.
ROZDZIAŁ 6. Napomnienie do bogobojności (6:11-6:16)

WERSET 12
Ø Staczaj dobry bój wiary - życie chrześcijańskie to walka. Chrześcijanie nie są ludźmi, którzy nie
walczą, oni biorą udział w walce właściwej. Na przykład: liberalizm i konserwatyzm to dwa sposoby
walki niewłaściwej. Obie strony walczą dla celów ziemskich, nie niebiańskich. Paweł pod koniec
swojego życia napisał do Tymoteusza:
Toczyłem piękny bój. Bieg ukończyłem. Wiarę - zachowałem (2 Tm 4:7).
Juda napisał: uznałem za wskazane wezwać was do podjęcia poważnej walki w obronie wiary (Jud 3).
Prowadzimy walkę o prawdę Bożego Słowa - wśród wierzących.
Ø Uchwyć się życia wiecznego - Paweł napisał: Nie mówię, że już do tego doszedłem albo że już stałem
się doskonały. Dążę do tego, by to uchwycić, ponieważ zostałem uchwycony przez Chrystusa Jezusa
(Flp 3:12). To, co Bóg robi, to zachowanie naszego wiecznego życia. Trzymanie się tego należy do nas.
Ø do niego masz powołanie - wszyscy wierzący są świętymi przez powołanie (1 Kor 1:2).
Ø co potwierdziłeś pięknym wyznaniem wobec wielu świadków. - zbawieniu powinno towarzyszyć
publiczne wyznanie (Rz 10:9-10).

WERSET 13
Ø Nakazuję ci - Paweł powierza Tymoteuszowi szczególną odpowiedzialność.
Ø w obliczu Boga, który wszystko ożywia - Paweł wymienia dwa atrybuty Boga: wszechobecny i jedyny
dawca życia (Rdz 2:7). Jedną z wypowiedzi o bóstwie Chrystusa jest ta: w Nim było życie (J 1:4).
Ø i w obliczu Chrystusa Jezusa, który przed Poncjuszem Piłatem złożył wspaniałe wyznanie - inne
możliwe tłumaczenie: który zaświadczył w czasach Poncjusza Piłata. Tak czy inaczej, jest to
potwierdzeniem, że ukrzyżowanie to fakt historyczny w roku 30 naszej ery, kiedy Poncjusz Piłat był
rzymskim namiestnikiem.

WERSETY 14-15a
Ø abyś zachował przykazanie bez skazy [lub „nieskazitelny,” to ciekawe: słowo użyte tutaj - ASPILOS,
podobne jest do angielskiego “a spill” – rozlanie, wyciek) i zarzutu [“nienagannie”]
Ø aż do przyjścia naszego Pana, Jezusa Chrystusa - przyjście znacząco odnosi się do pochwycenia
kościoła (1 Tes 4:13-18), które może mieć miejsce w każdym momencie. Ciekawe, że Paweł nie mówi
„aż do śmierci.” Widocznie Paweł myślał, że pochwycenie poprzedzi naturalną śmierć Tymoteusza.
Ø które we właściwym czasie objawi - teraz Paweł kieruje się na Boga Ojca, tego, który spowoduje
pojawienie się Chrystusa. Następne atrybuty dotyczą Boga Ojca.
WERSET 15b
Ø błogosławiony [BP] - jest tu słowo oznaczające błogosławiony czyli „szczęśliwy z powodu wartości,
jaka niesie przyszłość”. To samo słowo zostało użyte w błogosławieństwach z Mt 5:3-11.
Ø jedyny Władca - suwerenność to DUNASTES – moc z władzą.
Ø Król królów i Pan panów - ta fraza odnosi się do Chrystusa z Ap 17:14 oraz 19:16, tu jednak mówi o
Bogu Ojcu.

WERSETY 16
Ø Tylko On jeden jest nieśmiertelny - znaczy „nie poddany śmierci”. Pamiętajmy, że Paweł mówi
o Bogu Ojcu. Jezus był poddany śmierci. Jego boskość była nieśmiertelna, ale w swoim wcieleniu jako
Bóg-człowiek był w stanie umrzeć. Wydaje się, że Pawłowi nie chodzi o Jezusa umierającego
i powstającego z martwych, ale o Boga nie będącego w stanie umrzeć.
Ø i mieszka w niedostępnej światłości - jest to tak jasne światło, że w nowej Jerozolimie miasto nie
potrzebuje też słońca ani księżyca, aby mu świeciły. Oświetla je chwała Boga (Ap 21:23).
Ø nikt z ludzi Go nie widział i widzieć nie może - Boga nikt nigdy nie widział… (J 1:18). Istnieją opisy
Ojca na tronie, ale są to wizje bez szczegółów (jak Ez 1, Iz 6 i Ap 4–5). Wygląda na to, że żyjący ludzie
nie mogą widzieć Boga Ojca.
Ø Jemu cześć - słowo cześć znaczy „godny docenienia i wielkiego szacunku” (1:17)
Ø i moc wiekuista [władza na wieki]
Ø Amen [prawdziwie].

WERSETY 17
Ø Bogatym obecnego wieku nakazuj, aby się nie wynosili - to ciekawe, że w Efezie byli tak bogaci
wierzący, że Paweł wyodrębnił ich jako grupę. Nigdy jednak nie powiedział im, że mają się pozbyć
bogactwa. Dał im dwa ostrzeżenia i jedno upomnienie.
Pierwsze ostrzeżenie: aby się nie wynosili. Nie występuje tu to samo słowo, co w 3:6 i 6:4 (chodzi
o wewnętrzną postawę „nadymania się” albo „dumy.”) Słowo tu użyte znaczy „arogancki” albo „wysoko
o sobie myślący”, wyżej niż wskazuje na to zewnętrzny status społeczny. Bogaci mogą być kuszeni
do myślenia, iż są bogaci dzięki temu, co zrobili. Prawdą jest, że bogactwo albo sukces to często
produkt ciężkiej pracy. Również jednak pochodzi z inteligencji, wychowania oraz życiowej sytuacji, a to
wszystko dane jest przez Boga. Bogaty w obecnym świecie nigdy nie powinien myśleć: „Mam to, co
mam, ponieważ ciężko pracowałem, mądrze pracowałem i nikt nie mógłby zrobić tego, co ja.”
Ø i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nas obficie zaopatruje we
wszystko, co przynosi radość.
Drugie ostrzeżenie: jakie daje Paweł bogatym: pokusa, by umieszczać swoją nadzieję (upragnione
oczekiwanie) w tym, co może zapewnić im bogactwo. Paweł chce, by pamiętali, iż Bóg jest tym,
który zaopatruje nas we wszystkie rzeczy. Całe dobro, którym można obdarzyć, i wszelki doskonały dar
pochodzą z góry, od Ojca światłości. W Nim nie ma żadnej zmienności ani cienia odmiany (Jk 1:17).
ROZDZIAŁ 6. Wskazówki dla bogatych (6:17-6:19)

WERSETY 18
Ø Niech czynią dobro, bogacą się w szlachetne czyny, będą hojni i gotowi do dzielenia się -
Pozytywne napomnienie, jakie Paweł ma dla bogatych, jest takie, by używali swojego bogactwa do
dobrych czynów. Wartość bycia bogatym jest taka, że masz więcej do podzielenia się z innymi.
Pamiętaj, dzisiaj wszyscy jesteśmy bogaci pod względem materialnym. Najbiedniejszy z nas w świecie
zachodnim jest bogatszy niż władcy Europy, faraonów Egiptu i cesarzy Rzymu.
WERSETY 19
Ø Niech odkładają sobie skarb jako dobry fundament na przyszłość, aby się w ten sposób
uchwycić prawdziwego życia - bez względu na to, co masz, Bóg powierzył ci to w zarząd. Nie jest to
twoje. Po prostu tym zarządzasz, będziesz odpowiadał za to, co zrobiłeś z częścią Bożego bogactwa.
Dał ci je do dyspozycji na pewien czas.
ROZDZIAŁ 6. Wskazówki dla bogatych (6:17-6:19)

WERSETY 20
Ø Tymoteuszu! Strzeż tego, co ci powierzono - Bóg postawił nas w kraju, gdzie się urodziliśmy.
Dał nam rodziców. Dał nam dzieci i wnuki. Dał nam umiejętności. Dał nam talenty i zdolności.
Wszystko to nam powierzył. Strzeż tego tak jak żołnierz strzeże fortecy.
Ø unikaj pospolitej, pustej mowy oraz sprzecznych twierdzeń rzekomej nauki - będą to nauki
fałszywych nauczycieli, o których Paweł pisał w tym liście. „Staczaj dobry bój”. Nie zawracaj sobie
głowy kłóceniem się o właściwą „wiedzę” w złych walkach, na przykład w sporach o najlepszy sposób
naprawienia tego świata.
WERSETY 21
Ø którą niektórzy przyjęli i odeszli od wiary - jeżeli jesteś chrześcijaninem bardzo długo, znasz takie
osoby. Wyznali wiarę, ale potem odeszli od niej. Zamiast ufać prawdzie Pisma, odeszli do rzeczy takich
jak: polityka, pozycja społeczna, popularność albo gromadzenie bogactwa.
Ø Łaska [wybiórcza przychylność Boga] niech będzie z tobą.
Ø Amen.
ROZDZIAŁ 6. Zachęta do wierności (6:20-6:21)

1 List do Tymoteusza Rozdział 6

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

More from Biblia Wnioski

More from Biblia Wnioski (6)

1 List do Tymoteusza Rozdział 6