2. Rozdział 35
Wersety 1-3
ü Kiedy Mojżesz wrócił z góry Synaj, zebrał lud i powtórzył wymogi sabatu, kładąc nacisk na to, by
nie rozpalać ognia w żadnym z ich domostw - Żydzi stosują to do dziś, nie włączając niczego, co
bierze prąd.
Wersety 4-19
ü Mojżesz kontynuował swój apel, dając ludziom szansę, aby każdy,
którego skłoni do tego serce przekazał materiały do budowy
przybytku. Każdy, kto jest uzdolniony, ma przyjść, aby wykonać
potrzebne przedmioty.
ü Ludzie z całego serca zaangażowali się w projekt - najlepiej
podsumowany w wersecie 29: Wszyscy synowie Izraela,
mężczyźni i kobiety, których skłoniło serce do składania darów
niezbędnych do wykonywania tego, co Jahwe nakazał wykonać
przez pośrednictwo Mojżesza, przynieśli to dla Jahwe
dobrowolnie.
3. Rozdział 35
W. 30-35
ü Ostatni akapit tego rozdziału jest podobny do 31,1-11.
ü Bazael i Oholiab nadzorowali konstrukcję przybytku pod względem artystycznym.
ü Jedynym nowym elementem, o którym mowa, jest to, że obaj mężczyźni otrzymali również
zdolność pouczania innych do pracy artystycznej (w. 34).
4. ZASTOSOWANIE
Widzimy tutaj ludzi, którzy byli zbuntowani, niewierni i bałwochwalczy, tych, których Bóg mógł
zniszczyć. Teraz są bardziej niż chętni do hojności. Te same serca, które poruszały ich, by
narzekać, tworzyć złote cielę i uprawiać orgie, teraz ich serca poruszyły ich, by przynieść
materiał do całej pracy.
Zawsze jestem zdumiony, jak ludzie są chętni do stawiania budynków. Wydaje się, że o wiele
łatwiej jest skłonić ludzi do dawania pieniędzy, na przykład na kościół, na większy kościół lub na
dobudówkę do kościoła, niż do tego, aby byli święci, sprawiedliwi i dobrzy w sensie moralnym.
Nie myśl, że materialne dary przeznaczone do stawiania budynków są znakiem lub substytutem
moralnej doskonałości ... wiedzy ... samokontroli ... wytrwałości ... braterskiej uprzejmości i ...
miłości (2 Pt 1,5-7 ).
5. Rozdział 36
Wersety 1-7
ü Bezalel i Oholiab nadzorowali wszystkich wykwalifikowanych ludzi, którzy budowali przybytek.
ü Podane są dwie cechy tych robotników:
Ø Ci, którym Jahwe dał mądrość, rozum do poznania.
Ø Byli tymi, których serce skłaniało, aby pójść do pracy przy wykonaniu dzieła.
ü Inną rzeczą, o której się tutaj dowiadujemy, jest to, że wykwalifikowani pracownicy tak powiedzieli
do Mojżesza: Lud przynosi wiele więcej niż potrzeba do wykonania prac, które nakazał wykonać
Jahwe.
ü Rozdział 38,21-31 podaje spis materiałów przyniesionych przez ludzi.
Wersety 8-38
ü Ten akapit powtarza materiał podany w rozdziale 26,1-37.
6. ZASTOSOWANIE
Widzimy tu plan Boga i serce ludzi – “przeplatają się” nawzajem aby wykonać dzieło Boga. Bóg
włożył w robotników umiejętności, ale robotnicy byli także tymi, których serce poruszyło, aby
przyjść do pracy i ją wykonać. Jedno bez drugiego samo nie wykonałoby dzieła Bożego.
v Umiejętności, jakie mamy od Boga, nie wykonają pracy w królestwie Bożym, jeśli my,
chociaż uzdolnieni, nie mamy serca do tej pracy.
v Serce do tej pracy nie osiągnie niczego dla królestwa Bożego, jeśli nie jest to praca, którą w
swoim Słowie nakazał wykonać Bóg.
7. Rozdział 37
Wersety 1-29
ü Rozdział 37 mówi nam, że Bezalel zrobił pięć rzeczy do namiotu:
Arkę przymierza wraz z przebłagalnią ze szczerego złota (w.1-9)
Stół na chleby pokładne pokryty czystym złotem (w.10-16)
Świecznik pokryty czystym złotem (w.17-24)
Ołtarz kadzenia pokryty czystym złotem (w.25-28)
Święty olej do namaszczenia (w. 29)
8. ZASTOSOWANIE
Najczęściej używanym materiałem do wykonania całego wyposażenia było czyste złoto. Czyste
złoto jest wielokrotnie wspominane w konstrukcji wyposażenia namiotu, dziewięć razy tylko w
tym rozdziale.
Słowo „czysty” oznacza dosłownie „czysty”. Czyste złoto jest wspomniane w Nowym
Testamencie w konstrukcji Nowego Jeruzalem (Ap 21,18, 21), i znowu czyste pochodzi od
korzenia dla czystego.
Złoto nie rdzewieje i trwa przez wieki. Wydaje się jednak, że powodem, dla którego Bóg polecił
jego użycie w swojej konstrukcji, było reprezentowanie czystości. Cała nasza praca powinna
być wykonywana w czystości (1 Kor 3, 11-15).
9. Rozdział 38
Wersety 1-8
ü W pierwszym akapicie rozdziału 38 wymieniono jeszcze dwa przedmioty wyposażenia
wykonane przez Bezalela.
ü Różnica między tymi dwoma, a poprzednimi polegała na tym, że były one pokryte brązem, a
nie złotem. Brąz to stop składający się głównie z miedzi, często zmieszany z innymi metalami,
ma zwykle około 12% cyny.
ü Te dwa przedmioty to:
Ø Ołtarz całopalenia, który jest czasami nazywany miedzianym ołtarzem, ponieważ był
pokryty brązem, a nie złotem, aby mógł wytrzymać żar płonących ofiar (w. 1-7).
Ø Kadź, która była jedynym przedmiotem wykonanym z lusterek kobiet pełniących służbę
przy wejściu do namiotu (w. 8).
10. Rozdział 38
Wersety 9-20
ü Ten akapit mówi o budowaniu zewnętrznego dziedzińca przybytku.
ü To samo, co w rozdziale 27, 9-19, bez dodatkowych informacji.
Wersety 21-31
ü Fragment ten zawiera informacje nie podane wcześniej.
ü Po rozpoczęciu pracy, lewicki kapłan Itamar, najmłodszy syn Aarona, przeprowadził
inwentaryzację użytego materiału. (Linia kapłańska Itamara przetrwała do czasów Dawida, kiedy
jego potomek Abiatar uciekł przed zabiciem kapłanów w Nob przez Saula, aby stać się jednym z
dwóch najwyższych kapłanów Dawida). Inwentaryzacja ujawnia bogactwo i wydatki, które poszły
na budowę namiotu. Na przykład przedmioty zawierały ponad tonę (1000 kg) złota (Wj 38,24),
prawie cztery tony (4000 kg) srebra (w. 25-28) i około dwóch i pół tony (2300 kg)
brązu (w. 29-31).
ü Pamiętajmy, że Lewici musieli to wszystko dźwigać, gdy wędrowali po pustyni przez 40 lat.
11. ZASTOSOWANIE
Zdumiewające jest nie tylko bogactwo i wydatki, które poszły na budowanie namiotu, ale fakt,
że Bóg to wszystko skatalogował i zapisał w natchnionym tekście Biblii, abyśmy to wiedzieli.
Powinniśmy również pamiętać, że jeśli chodzi o nasze czyny, grzeszne czy prawe, Bóg
spisuje wszystko (Koh 12,14, 1 Kor 3,11-15, Hbr 10,26-39, Ap 20,11-16).
12. Rozdział 39
Wersety 1-31
ü Ten długi fragment podaje prawie te same pouczenia dla Mojżesza, jakie są w rozdziale 28.
ü Różnica jest taka, że rozdział 28 ma nakaz: zrobisz…, a rozdział 39 mówi o wykonaniu tego:
zrobili jak nakazał Jahwe Mojżeszowi.
ü Rozdział ten nie wspomina o Urim i Tummim, prawdopodobnie dlatego, że mówi o budowaniu
przybytku a nie o jego funkcjonowaniu i kapłanach.
ü Inne różnice to nieco inne nazwy rzeczy, jak np. w 28,15 pektorał, a tutaj napierśnik (w. 8, 15, 19,
21).
13. W. 32-43
ü Lista tego, co zrobiono dla przybytku i jego wyposażenia, jest taka sama jak w rozdziale 35,10-19
i 36,8-39,31.
ü Tutaj czytamy, że praca została skończona, sprawdzona i pobłogosławiona przez Mojżesza.
Jak nakazał Jahwe Mojżeszowi, tak też wykonali wszystko synowie Izraela. Gdy zaś ujrzał
Mojżesz, że wszystko wykonali, jak nakazał Jahwe, udzielił im błogosławieństwa
(Wj 39,42-43).
ü Błogosławić znaczy być szczęśliwym. To, że Mojżesz błogosławił pracę, znaczy, że był
szczęśliwy, iż wszystko odbyło się właściwie.
Rozdział 39
14. Jest takie stare powiedzenie o nadzorowaniu pracy ludzi:
“Nie dostajesz tego, czego się spodziewasz, ale to, co sprawdzasz.”
Mojżesz doglądał czynności rzemieślników nie dlatego, że wątpił w jakość ich pracy, ale
dlatego, że Bóg nakazał mu zrobić te rzeczy. Był ,więc odpowiedzialny przed Bogiem za to, by
praca została wykonana według Bożych instrukcji.
Nadzór jest tak samo potrzebny w okresie kościoła. Musimy sprawdzać najpierw naszą własną
pracę, potem pracę naszych dzieci, a potem pracę jedni drugich, by upewnić się, czy nie
schodzimy ze ścieżki moralnej i teologicznej, którą Bóg wytyczył w Swoim Słowie.
W okresie kościoła mowa jest jednak tylko o odpowiedzialności - nie o władzy, o uczeniu i
zachęcaniu – nie o panowaniu nad ludźmi (Rz 12,12; 1 Pt 5,1-3).
ZASTOSOWANIE
15. Rozdział 40
Wersety 1-8
ü Mojżesz został pouczony: w pierwszym dniu miesiąca pierwszego postawisz przybytek wraz
z Namiotem Spotkania.
ü Znaczyło to, że przybytek został wzniesiony i oddany do użytku rok po ich wyjściu z Egiptu (w.
17; 12,2). Wj 19,1 mówi, że przyszli do Synaju trzeciego miesiąca po Wyjściu. Byli przy górze
Synaj przez dalsze trzy miesiące zanim rozpoczęli budować przybytek. [Mojżesz był na górze
dwa razy po 40 dni. 40 dni+40 dni+kilka dni między nimi (wydarzenia opisane są w 19,1-24,11) =
około 90 dni albo trzy miesiące od kiedy przybyli do Synaju.] Trzeci miesiąc + trzy miesiące =
sześć miesięcy. Dwanaście miesięcy od Wyjścia minus tych sześć miesięcy = 6 miesięcy (albo
trochę mniej) na wybudowanie przybytku.
16. Rozdział 40
W. 9-16
ü Potem Bóg poinstruował Mojżesza, by olejem namaszczenia namaścił jego umeblowanie oraz
kapłanów.
ü Namaszczenie może być zdefiniowane jako autoryzowane oddzielenie do służby Bożej.
Nazywane jest poświęceniem, oddzieleniem, ponieważ ma być święte [słowa poświęcić oraz
święty mają w hebrajskim ten sam rdzeń.]
17. Rozdział 40
Wersety 17-33
ü Werset 17 powtarza informacje z wersetu 2. Wersety 18-33 to fragment wymieniający 10 rzeczy,
które zrobił Mojżesz.
ü Wszystkie, oprócz dwóch ostatnich, kończą się zwrotem: jak nakazał Jahwe Mojżeszowi.
10 rzeczy, które zrobił Mojżesz to:
postawił Mojżesz przybytek (w.18-19).
wziął Świadectwo [dziesięć przykazań] i położył je w arce (w. 20).
postawił stół (na chleby pokładne) w Namiocie Spotkania po stronie północnej przybytku
przed zasłoną (w. 22).
postawił świecznik w namiocie spotkania naprzeciw stołu po stronie południowej przybytku
(w. 24).
postawił również ołtarz złoty [kadzenia] w Namiocie Spotkania naprzeciw zasłony (w. 26).
18. zawiesił zasłonę [kotara] przy wejściu do przybytku (w. 28).
ołtarz zaś całopalenia postawił przed wejściem do wnętrza Namiotu Spotkania (w. 29).
ustawił także kadź [basen z wodą do obmywań] między Namiotem Spotkania a ołtarzem
(w. 30).
urządził dziedziniec [zewnętrzny] dokoła przybytku i ołtarz (w. 33).
przy wejściu zawiesił zasłonę (w. 33).
Rozdział 40
19. Wersety 34-38
ü O ukończeniu projektu słyszymy dwa razy. Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała
Jahwe napełniła przybytek (w. 34-35).
ü Wcześniej obłok:
Ø Wyprowadził ich z Egiptu (13,21-22)
Ø Ochronił ich od Egipcjan (14,19-24)
Ø Pojawiał się na pustyni (16,10)
Ø Pokrył Górę Synaj, gdzie Mojżesz spotkał Boga (24,15-18)
Ø Zstępował do dotychczasowego namiotu postawionego poza obozem (33,7-11)
ü Teraz obłok chwały Bożej spoczął nad przybytkiem i miał tam pozostawać przez całą ich
wędrówkę, aż dotarli do obiecanej ziemi. Jeśli obłok nie wznosił się, nie ruszali w drogę, aż do
dnia uniesienia się obłoku (w. 37).
ü Księga kończy się dobrą sceną – chwała Boga mieszka z Jego ludem, narodem, który będzie
prowadził do obiecanej ziemi.
Rozdział 40
20. ZASTOSOWANIE
Mojżesz napisał na końcu księgi, że chwała Boga zstąpiła na przybytek w postaci obłoku, który
powstrzymywał przed wejściem – nawet Mojżesza.
Chwała to sprawianie, że wartość jest znana. Chwała Boga to sprawianie, że Jego wrodzona
wartość jest poznawana w jakiś widzialny sposób.
Wszystkie nasze myśli i czyny powinny ogłaszać Jego wrodzoną wartość. Jedynym powodem
naszego istnienia jest przynoszenie chwały Bogu.
Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego [jest] wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen (Rz
11,36).
