Komentarz Dawida Dewitta

1. Rozdział 20
Relational Concepts Inc.
Przykazania
1

2. Rozdział 20
Wersety 1-17
ü Rozdział ten rozpoczyna się od Dziesięciu
Przykazań.
ü Ponieważ przez ostatnie lata były one
przedmiotem ożywionych dyskusji, poświęcimy
im tu trochę uwagi, sugerując zastosowanie dla
każdego z nich.

3. Numeracja Dziesięciu Przykazań
ü Żydzi, rzymscy katolicy i protestanci stosują różne numeracje.
Ø Żydzi jako jedyni uważają, że werset 2 (Ja jestem Jahwe, twój Bóg) jest pierwszym
przykazaniem, a wersety 3-6 składają się na drugie przykazanie.
Ø Rzymscy katolicy uznają, że wersety 3-6 (Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie
będziesz czynił żadnej rzeźby) łączą się w pierwsze przykazanie.
Następnie dzielą werset 17 (przykazanie Nie będziesz pożądał) na dwa przykazania, aby
otrzymać 10.
Ø Większość protestantów uważa werset 3 (Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie) za
pierwsze przykazanie, wersety 4-6 (Nie będziesz czynił żadnej rzeźby) za drugie,
a werset 17 za jedno (dziesiąte) przykazanie.
Dziesięć Przykazań

4. Dziesięć Przykazań
ü Nazwane są one Dziesięcioma Przykazaniami w Pwt 4,13. Wiemy, że od początku było ich
dziesięć, otrzymały jednak ten tytuł dopiero w Wj 34,28.
ü Przyjmuję tutaj model protestancki, ponieważ werset 2 nie zawiera żadnego nakazu (Ja jestem
Jahwe, twój Bóg, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli). Wydaje się on raczej
wprowadzeniem i powodem, dla którego są one obowiązujące.
ü Jeszcze dwie drobne uwagi:
Ø chociaż przykazania były wypisane na kamiennych tablicach (Wj 31,18; 32,15; 34,29),
nie wiemy, które z nich znajdowały się na której tablicy,
Ø mało prawdopodobne też, że znalazły się na nich wszystkie objaśnienia podane w Wj 20.

5. Dziesięć Przykazań
Zrozumienie i zastosowanie Dziesięciu Przykazań
PRZYKAZANIE #1
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie - werset 3
ü Pierwsze przykazanie zabrania myślenia o czymkolwiek innym jako o suwerennym.
Dosłowne brzmienie to nie będzie żadnych innych (Elohim), bogów.
ü Sformułowanie „obok Mnie” to dosłownie „przed moim obliczem”. Zawiera ono w sobie znaczenie
„przeciwko Mnie” i „oprócz Mnie”.
Zastosowanie: Odrzucaj wszelkie formy mistycyzmu
Nie powinniśmy przyjmować myślenia sugerującego, że Allah, Kriszna, Brahma, uniwersalna siła, Matka
Natura, Wielki Duch rdzennych Amerykanów lub jacykolwiek inni bogowie światowych religii są w jakikolwiek
sposób prawdziwi. Wszyscy oni są tylko myślami stworzonymi przez ludzi lub umieszczonymi w ludzkich
umysłach przez boga tego świata, który zaślepił umysły niewiernych, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały
Chrystusa, który jest obrazem Boga (2 Kor 4,4).

6. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #2
Nie będziesz czynił żadnej rzeźby - wersety 4 do 6
ü Drugie przykazanie zakazuje tworzenia jakichkolwiek materialnych rzeczy, co do których moglibyśmy
odczuwać pokusę, aby je czcić lub używać ich do kultu fałszywego bóstwa.
ü Jest to przykazanie sprzeciwiające się sporządzaniu wizualnych obrazów z użyciem jakiejkolwiek
materialnej substancji w kontekście oddawania pokłonu obrazowi tego, co jest na niebie wysoko,
co jest na ziemi nisko i co jest w wodach pod ziemią.
ü Nie jest to zakaz posługiwania się materialnymi przedmiotami w oddawaniu czci prawdziwemu Bogu
– przykładem jest artyzm, z jakim zbudowano przybytek (Wj 25,17-22; 1 Krl 6,23-26). Jednak
stworzenie podobizny, aby czcić coś stworzonego przez Boga, to przemienienie prawdy Bożej
w kłamstwo i oddawanie czci stworzeniu i służenie jemu, zamiast służyć Stwórcy (Rz 1,25). Podany tu
powód tego zakazu związany jest z Bożym charakterem. Jest On Bogiem zazdrosnym (w. 5; patrz też:
Wj 34,14; Pwt 5,9; 6,15; 32,16.21; Joz 24,19).
ü Koncepcja karania występku ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia powtórzona jest w
kontekście Bożego charakteru w Wj 34,7. Może dotyczyć to pokus kolejnych pokoleń, nie oznacza
jednak, że dzieci sądzone są za grzechy swoich rodziców (Ez 18).

7. Dziesięć Przykazań
Zastosowanie: Nigdy nie przypisuj duchowego znaczenia żadnej materialnej rzeczy
Nie ma nic złego w noszeniu krzyża lub jakiegoś innego symbolu, np. ryby ichthys, jako biżuterii.
Posługiwanie się rzeczami takimi jak łapacze snów czy kryształy w celu komunikowania się z jakiegoś rodzaju
mistycznymi duchowymi siłami jest jednak bałwochwalstwem.
Nigdy nie należy uważać chrześcijańskich ikon i sznurów modlitewnych za posiadających duchowe znaczenie
samo w sobie.

8. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #3
Nie będziesz wzywał imienia Boga twego, Jahwe, do czczych rzeczy - werset 7
ü Trzecie przykazanie zabrania traktowania Bożego imienia z lekceważeniem lub bez szacunku.
ü Sprzeciwia się ono posługiwaniu się Bożym imieniem do składania fałszywych przysiąg
lub obietnic lub do używania go do złych lub samolubnych celów.
ü Wezwaniem imienia Boga do czczych rzeczy jest także bluźnierstwo.
Zastosowanie: Nie opieraj swoich wypowiedzi na imieniu Pana, np. stwierdzając „Bóg mi świadkiem”
i nie posługuj się bluźnierstwami ani „powszechnymi bluźnierstwami”
W sądzie większość sędziów pozwala na proste stwierdzenie, że będziemy mówić prawdę i tylko prawdę.
Największym współczesnym naruszeniem trzeciego przykazania nie jest bluźnierstwo, tylko coś, co nazywamy
„powszechnym bluźnierstwem”. Wypowiedzi takie jak „O mój _” nigdy nie powinny kończyć się odniesieniem
do Boga. Powszechne czy nie, jest to po prostu bluźnierstwo. Co ciekawe, na całym świecie przekleństw
i wulgaryzmów nie wypowiada się w imieniu Buddy, Mahometa, Kriszny ani żadnego innego boga ani proroka.
Nie czynią tego nawet członkowie kultur wyznających te religie. Żydzi nie bluźnią w imieniu Abrahama.
Muzułmanie nie bluźnią w imię Mahometa. Przekleństwa i wulgaryzmy zawsze są bluźnierstwami w imieniu
Boga lub Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Pozostałe imiona nie mają mocy. To na imię Jezusa zegnie się
każde kolano (Flp 2,10).

9. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #4
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić — werset 8
ü Czwarte przykazanie mówi o wyznaczeniu soboty, ostatniego dnia tygodnia, jako dnia
odpoczynku. Obejmuje ono twojego syna, twoją córkę, twojego niewolnika, twoją niewolnicę,
twoje bydło i cudzoziemca, który mieszka pośród twoich bram.
ü Podany tu powód nadania tego przykazania jest następujący: Bo w sześciu dniach uczynił Jahwe
niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął.
ü Upewnia nas to, że Mojżesz wierzył w stworzenie w sześciu 24-godzinnych dniach, ponieważ
w przeciwnym wypadku nakaz ten byłby pozbawiony znaczenia. Ponieważ na czwarte
przykazanie zwraca się większą uwagę, niż na pozostałe, poniżej zawarłem kilka dodatkowych
spostrzeżeń.

10. Dziesięć Przykazań
Czy powinniśmy zachowywać szabat?
Głoszona przez Adwentystów Dnia Siódmego i Ruchu Hebrajskich Korzeni (ang. Hebrew Roots
Ministries) idea, że powinniśmy świętować dzień szabatu we współczesnych czasach, jest pełna
problemów. Oto one:
v Wj 16,29 nakazuje: Każdy przeto z was pozostanie w domu! W dniu siódmym żaden z was niech nie
opuszcza swego miejsca zamieszkania. Odległość drogi szabatowej zdefiniowana została przez
Łukasza w Dz 1,12 jako droga do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną. Jest to nieco ponad pół mili
(około jednego kilometra). Wynika z tego, że każdy przemierzający większą odległość, aby dotrzeć do
swojego kościoła lub synagogi, narusza szabat.
v Wszelkie czynności, jakie należy wykonać, aby dostać się do kościoła lub synagogi (w szczególności
praca matek ubierających dzieci oraz osób wypełniających swoje obowiązki związane z organizacją
spotkań) są naruszeniem szabatu.
v Włączanie światła, ogrzewania, klimatyzacji lub innych sprzętów elektronicznych w naszych domach w
sobotę jest naruszeniem szabatu.
v Cotygodniowy szabat nakazany Izraelowi skupiony był na fizycznym odpoczynku, a nie na uwielbieniu
ani udziale w spotkaniu.

11. Dziesięć Przykazań
v Jeśli przestrzeganie szabatu oznaczało niedzielne zgromadzenie, dlaczego Paweł nie
upomniał kościoła w Troadzie za zbieranie się pierwszego dnia tygodnia (Dz 20,7)?
v Zarówno w Wj 20, jak i Pwt 5 Dziesięć Przykazań skierowanych jest do tych, których Bóg
wywiódł z ziemi egipskiej. W Wj 31,16-18 Bóg powiedział, że szabat ma być znakiem
wiekuistym między Nim a synami Izraela.
Szabat nigdy nie został ustanowiony podstawą relacji Boga z kościołem – ani też nikim
innym. Nie ma dowodów na to, że Adam, Noe czy Abraham przestrzegali szabatu.
v Na Soborze Jerozolimskim (Dz 15) starsi i apostołowie wydali cztery polecenia dla pogańskich
chrześcijan (aby trzymali się z dala od bożków, nierządu, krwi i tego, co uduszone).
Nie wspomnieli o zachowywaniu szabatu – zdecydowali raczej nie nakładać na nich żadnego
ciężaru oprócz tego, co konieczne. Najwidoczniej przestrzeganie szabatu nie jest konieczne.

12. Dziesięć Przykazań
Zastosowanie: Nie pozwól, aby ktoś wydawał o Tobie sąd w sprawie przestrzegania dnia szabatu
Czynienie założenia, że Bóg nakazał Izraelowi, aby wybrali sobie którykolwiek dzień tygodnia na odpoczynek,
jest nierealistyczne. Jasne jest, że dla Izraela szabatem był dzień zwany przez nas sobotą. Jednak
przestrzeganie szabatu jako nakaz zakończyło się na krzyżu i przykazanie to nie zostało dane kościołowi.
Apostoł Paweł pisał:
Niechaj, więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia, bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu
(Kol 2,16).
Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy
trzyma swego przekonania (Rz 14,5).
Nie powinniśmy oskarżać kogoś o grzech lub zakładać, że postępuje źle, jeśli postanawia on nie przestrzegać
szabatu. Sugeruję jednak, że czwarte przykazanie powinno być stosowane w formie cotygodniowego dnia
odpoczynku, ale bez wszystkich szczegółowych przepisów i trzymania się dnia wyznaczonego w Starym
Testamencie. Sugestia ta wynika z dwóch powodów:
opisany w Księdze Rodzaju odpoczynek po dziele stworzenia podany jest jako uzasadnienie odpoczynku w
szabat, bez żadnych szczegółów dotyczących tego, co Bóg robił, kiedy odpoczywał. Bóg nie potrzebował
odpoczynku, ale my – tak.
chociaż konkretny dzień wyznaczony został specjalnie dla Izraela, a nie kościoła, główny nacisk objaśnienia
tego przykazania położony jest na koncepcję dnia, w którym się nie pracuje (Wj 23,12).

13. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #5
Czcij ojca twego i matkę twoją — werset 12
W tym punkcie powinniśmy zwrócić uwagę na zmianę zachodzącą w przykazaniach.
ü Pierwsze cztery nakazy składają się na to, co Jezus nazwał największym i pierwszym przykazaniem:
Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem.
Niektórzy twierdzą, że zapisane były one na pierwszej kamiennej tablicy.
ü Kolejnych sześć przykazań skupia się na naszych relacjach z innymi ludźmi. Jezus podsumował
je następująco: Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego
(Mt 22,37-39).
ü W piątym przykazaniu chodzi o troskę o naszych rodziców i oddawanie im szacunku.
ü Jest to jedyne przykazanie nie posiadające negatywnego aspektu.
ü Izraelici otrzymali obietnicę, że robiąc tak będą długo żyli na ziemi. Słowo tłumaczone jako „czcić”
to kabed. Oznacza ono „być ciężkim, dotkliwym, twardym, bogatym, zaszczytnym, chwalebnym”.
Zawiera w sobie koncepcję wykonywania ciężkiej pracy, skutkującej chwałą (ogłoszoną wartością)
i finansowym dobrobytem.
Zastosowanie: Jesteśmy zobowiązani do finansowej troski o naszych rodziców i zapewniania im
wystarczającej ilości pożywienia, ubrań i potrzebnej opieki

14. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #6
Nie będziesz zabijał — werset 13
ü Szóste przykazanie zabrania umyślnego zabijania innych istot ludzkich. Jest to zakaz celowego,
osobistego odbierania życia innym ludziom.
ü Nie chodzi tu o karę śmierci wykonywaną przez władze, co było nakazane przez Prawo
Mojżeszowe za zabójstwo i wiele innych przestępstw (21,12-17.29).
ü Nie chodzi również o zabijanie w czasie wojny na rozkaz przełożonego w wojsku lub oficjalnych
władz, ani też o spowodowanie śmierci, zabójstwo w samoobronie, przypadkową śmierć
ani zabijanie zwierząt. Uzasadnieniem tego nakazu jest fakt, że ludzie stworzeni są na Boży
obraz (Rdz 9,6).
Zastosowanie: Nigdy umyślnie nikogo nie zabijaj ani nie myśl o tym (Mt 5,22).

15. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #7
Nie będziesz cudzołożył - werset 14
ü Siódme przykazanie zabrania dobrowolnego współżycia seksualnego pomiędzy osobą będącą w
związku małżeńskim, a kimś innym, kto nie jest jej małżonkiem.
ü Słowo naaf dotyczy fizycznej niewierności seksualnej zarówno mężów, jak i żon (Kpł 20,10; Hbr
13,4).
ü Nie chodzi tu o poligamię ani nierząd.
ü W Biblii kontakty seksualne dozwolone są tylko dla mężczyzny i kobiety, którzy są małżeństwem
(Rdz 2,24; Mt 19,1-12; Hbr 13,4).
Zastosowanie: Nigdy nie angażuj się w kontakty seksualne z kimś innym niż twój współmałżonek ani o
tym nie myśl (Mt 5,28)

16. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #8
Nie będziesz kradł — werset 15
ü Ósme przykazanie zabrania zabierania czegokolwiek, co do nas prawnie nie należy, osobie, do
której to należy. Przykazanie to skupia się na szanowaniu własności innych.
ü Kradzież nie ogranicza się jednak do własności osób. Obejmuje także zabieranie czegoś, co do
nas prawnie nie należy, korporacji lub rządowi (jak w przypadku malwersacji).
ü Jeśli jakaś osoba lub organizacja oficjalnie zaznacza, że nie uważa się już za właściciela czegoś,
na przykład wyrzucając to na śmietnik, zabranie takiej rzeczy nie jest kradzieżą.
Zastosowanie: Nigdy nie zabieraj żadnej rzeczy ani towaru należącego prawnie do kogoś innego
Jeśli właściciel to wyrzuci, nie należy to już do niego.

17. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #9
Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek — werset 16
ü Dziewiąte przykazanie zabrania kłamstwa.
ü Jest to przykazanie dotyczące składania fałszywego świadectwa w sądzie lub innej sytuacji, w
której dana osoba spotkałaby się z nieuzasadnionymi negatywnymi konsekwencjami.
ü Kilka przykładów:
Ø składanie fałszywych zeznań w sądzie,
Ø rozpowszechnianie plotek,
Ø kłamstwa wszelkiego rodzaju,
Zastosowanie: Nigdy nie okłamuj nikogo w żadnej kwestii
Biblijne przykłady opisujące stosowanie podstępów są tak rzadkie (dla uratowania życia, fortel wojskowy, tajny
agent rządu), że możesz założyć, że nigdy nie znajdziesz się w takiej sytuacji. Kłamstwo jest wyjątkowym
grzechem, nie tylko popełnianym oddzielnie, ale zazwyczaj towarzyszącym także innym grzechom.
Tak naprawdę, jeśli zorientujesz się, że rozważasz kłamstwo, to prawdopodobnie zastanawiasz się nad
ukryciem jakiegoś innego grzechu.

18. Dziesięć Przykazań
PRZYKAZANIE #10
Nie będziesz pożądał — werset 17
ü Dziesiąte przykazanie zakazuje pragnienia posiadania wszelkiej rzeczy, która należy do
bliźniego twego. Podanych jest sześć przykładów: dom bliźniego twego, jego żona, niewolnik,
niewolnica, wół i osioł.
ü Jest to przykazanie dotyczące pragnienia czegoś, czego Bóg ci nie dał. Zakłada ono, że Bóg
miał na uwadze twoje najwyższe dobro dając ci to, co masz.
ü Podobnie jak kłamstwo podąża za wieloma innymi grzechami, pożądanie prowadzi do wielu
innych grzechów.
ü Izraelici mieli zakaz pragnienia czy też silnego pożądania czegoś, co prawnie należało do kogoś
innego.
Zastosowanie: Nie pragnij niczego, co uważasz za fizyczne zasoby, pożądając czegoś, co ma ktoś inny
Nie chodzi tu o pragnienie mądrości, sprawiedliwości i świętości charakteryzujące dojrzałych ludzi.
Co ciekawe, grzech ten dotyczy myśli. Popełniamy go, nic nie robiąc. Dziesiąte przykazanie stosuje się także
do myślenia o złamaniu któregoś z pozostałych przykazań, jako do pragnienia. Dziesiąte przykazanie
uniemożliwia przestrzeganie Dekalogu poprzez mechaniczne posłuszeństwo (Mt 19,16-22).

19. Rozdział 20
Wersety 18-21
ü Reakcją ludu był strach – spowodowany głównie przez grzmoty i błyskawice oraz głos trąby i
górę dymiącą oraz gęsty obłok, który rozpostarł się nad górą (w. 18; 19,16).
ü W wersetach 19 i 21 mamy prośbę ludu, aby nie musiał bezpośrednio komunikować
się z Bogiem. Tak właśnie było przez całą historię. Bóg mówi przez swojego posłańca, patriarchę
albo proroka, który zanosi Boże Słowo ludowi. Nic nie przemawia za tym, żeby Bóg kiedykolwiek
powiedział, że będzie przekazywał słowne komunikaty komukolwiek innemu. On zawsze mówił,
posługując się słownymi komunikatami, nigdy nie „prowadząc” ani nie „wzywając” nikogo poprzez
uczucia, skłonności lub przekazy od przyjaciół, które dana osoba miała odgadnąć.
ü W wersecie 20 dowiadujemy się, że Bóg ich doświadczył. On nigdy nie kusi ludzi do grzechu (Jk
1,13), ale wystawia na próbę ludzi, którzy do Niego należą (Jk 1,3.12). W tym przypadku próba
polegała na przekonaniu się, czy posłuchają zakazu dotykania góry.

20. Rozdział 20
Wersety 22-26
ü W tym fragmencie Bóg wraca do drugiego przykazania: Nie będziecie sporządzać (…) bożków ze
srebra ni bożków ze złota.
ü Następnie instruuje Izraelitów, w jaki sposób mają zbudować ołtarz, aby oddawać Mu cześć.
Mógł on być wykonany z ziemi lub nieociosanych kamieni. Nie miały mu też towarzyszyć stopnie,
aby zapobiec niewłaściwemu odkrywaniu nagości przy zbliżaniu się do niego. Możemy na tej
podstawie stwierdzić, że Bóg nie lubi nagości (Rdz 9,22-23; Kpł 18).

21. ZASTOSOWANIE
Mamy przestrzegać Bożych przykazań danych nam, Jego kościołowi, w naszej epoce.
Nie podlegamy Dziesięciu Przykazaniom, tylko prawu Chrystusowemu (1 Kor 9,21), czyli
nauczaniu Chrystusa i apostołów.
Dziewięć z dziesięciu przykazań zostało dla nas powtórzone w prawie Chrystusowym. Tylko
nakaz przestrzegania szabatu nie został ponownie skierowany do kościoła.