2 List do Tymoteusza Rozdział 1

Relational Concepts Inc.
2 List do Tymoteusza
Autor: apostoł Paweł
Komentarz: Dave DeWitt
Większość materiału pochodzi od współpracowników Relational Concepts Inc.
Teksty i komentarz pochodzą w oryginale z tłumaczenia Biblii NASB
w języku polskim – z tłumaczenia EIB Ewangeliczny Instytut Biblijny 2016

WSTĘP

AUTOR I DATA POWSTANIA LISTU
Ø List ten napisany przez apostoła Pawła jest ostatnim jego listem, który
znamy.
Ø Został napisany do Tymoteusza około pięć lat po pierwszym liście do
niego. Większość komentatorów zakłada, że Tymoteusz był ciągle w
Efezie (1:18; 4:12). Paweł wzywa go teraz, gdziekolwiek by był, aby
przybył do niego do Rzymu.
Ø Wydarzenia w świecie rzymskim oraz sytuacja Pawła dramatycznie
zmieniły się od czasu, kiedy pisał do Tymoteusza pierwszy list. Neron
był gotowy zabić wszystkich wybitnych chrześcijan, a Paweł był
więźniem w rzymskim lochu, czekając na egzekucję albo na proces,
który by do niej doprowadził (1:8, 16; 4:6-13).
WSTĘP. Autor i data powstania listu
1 Tymoteusz rok 62-64
Tytus rok 62-64
1 Piotra rok 64-65
2 Tymoteusz rok 66-67
2 Piotra rok 67-68
Hebrajczyków rok 67-69
Judy rok 68-70
Ew. Jana rok 80-90
1 Jana rok 90-95
2 Jana rok 90-95
3 Jana rok 90-95
Apokalipsa Jana rok 94-96
Ø Data powstania listu, najlepiej jak można to ustalić, to rok 67 n.e. Niedługo później, zgodnie z tradycją,
apostoła ścięto w Rzymie. [Rzym został spalony w roku 64 n.e. Jerozolima została zniszczona w roku 70.
Daty biblijne w tabelce obok pochodzą z biblegateway.com]

Ø Odkąd Rzym spłonął w lipcu roku 64, za co cesarz Neron obwinił chrześcijan, ich życie w Imperium
Rzymskim stało się niebezpieczne. Zagrożeniem było również posiadanie kontaktów z przywódcami
kościoła, takimi jak apostoł Paweł. W konsekwencji wiele ludzi wierzących, włącznie z niektórymi
współpracownikami Pawła, zdecydowało się na niższe loty i stało się mniej ofensywnymi w swojej
służbie. Tymoteusz pozostał jednak wierny. Cel napisania do niego 2 Listu był czysto osobisty.
Paweł chciał zachęcić Tymoteusza do służby, szczególnie w obliczu zbliżającej się śmierci.
Ø Jest to ostatni adres pożegnalny Pawła. Jego list można porównać z ostatnimi słowami Mojżesza
(Pwt 31:1-8), Jozuego (Joz 23), Dawida (1 Krl 2:1-9), Pana Jezusa (J 13–16 i Piotra (2 Pt).
WSTĘP. Autor i data powstania listu

CEL I TEMAT LISTU
Ø Cel listu bierze się z przyczyny historycznej, która skłoniła autora do napisania go. Kontekst 2 Listu do
Tymoteusza jest taki, że Paweł siedzi w więzieniu i czeka na egzekucję, o której jest przekonany.
Ogromnym nadrzędnym problemem Pawła było pytanie, jak powinno wyglądać przywództwo
w kościele, w którym wkrótce zabraknie apostołów.
Pierwszy list do Tymoteusza dotyczył walki z fałszywym nauczaniem i wyznaczenie innych liderów,
którzy mogli robić to w kościele prowadzonym przez apostoła.
Drugi list do Tymoteusza mówi o tym, jak to wykonać w kościele post-apostolskim.
Ø Cel 2 Listu do Tymoteusza jest:
dać Tymoteuszowi impuls do przygotowania przyszłego przywództwa w kościele bez apostołów,
poprzez nauczanie Pism (St. Testamentu i objawienia apostołów stającego się Nowym Testamentem)
wiernym chrześcijanom, którzy mogą dalej uczyć innych.
WSTĘP. Cel i temat listu

Ø Tematem listu jest jego zastosowanie w czasach dzisiejszych. Posiada on dwie części: podmiot
i orzeczenie. Podmiotem jest odpowiedź na pytanie: „O czym mówi autor?”
Orzeczeniem jest odpowiedź na to pytanie: „Co autor mówi o tym, o czym mówi?
Ø W 2 Liście do Tymoteusza:
Podmiot = chrześcijańskie przywództwo w dzisiejszym (post-apostolskim) kościele
Orzeczenie = … rozwijane jest poprzez uczenie Pisma wiernych ludzi wierzących, którzy mogą dalej
uczyć innych.
Ø Temat 2 Listu do Tymoteusza jest:
chrześcijańskie przywództwo w dzisiejszym kościele post-apostolskim rozwijane jest poprzez
uczenie Pisma wiernych ludzi wierzących, którzy mogą dalej uczyć innych

Ø Około 30 lat później (w połowie roku 90) Jezus powiedział o kościele w Efezie:
Wiem o twoich czynach, o trudzie i wytrwałości.
Wiem też o tym, że nie możesz znieść złych
oraz że poddałeś próbie ludzi, którzy się podają za apostołów, a nimi nie są,
i odkryłeś, że to kłamcy.
Masz też wytrwałość. Wiele zniosłeś dla mojego imienia i nie uległeś zmęczeniu.
Lecz mam coś przeciwko tobie: Porzuciłeś swoją pierwszą miłość.
Przypomnij sobie, skąd spadłeś. Opamiętaj się! Wróć do pierwszych czynów!
Bo jeśli się nie opamiętasz, przyjdę do ciebie
i ruszę twój świecznik z jego miejsca.
Na swoją obronę masz natomiast to, że czujesz wstręt do postępków nikolaitów.
Ja również brzydzę się nimi. (Ap 2:2-6).

Wydaje się, że możemy wyłonić trzy rzeczy na temat wpływu rad Pawła na Tymoteusza:
Ø Wniosek #1. Zwalczanie złych ludzi i fałszywych apostołów przyniosło efekty. Najwidoczniej
ci nauczyciele głosili fałszywą koncepcję, że początkowi apostołowie powinni być zastąpieni nowymi
apostołami. Rozprawiono się z nimi z powodzeniem, ponieważ Tymoteusz oraz inni uczyli Pisma
wiernych mężczyzn i kobiet, takich, którzy mogli uczyć innych.
Ø Wniosek #2. Efektywna walka z fałszywym nauczaniem nie zabezpieczyła wierzących z kościoła
lokalnego w Efezie. Utracili swoją pierwszą miłość, oddanie Jezusowi Chrystusowi, tak jak uczyli
apostołowie. Ostatecznie kościół lokalny w mieście Efez zniknął – tak samo jak
w Jerozolimie, w Rzymie, Antiochii, Koryncie, Filipii, Tesalonice i we wszystkich innych miejscach
z I wieku. Nie pozostało nic, tylko ruiny do odkopania przez archeologów.
Ø Wniosek #3. Zniknięcie kościoła lokalnego w tych miastach, co zawsze w końcu zdarza się wszystkim,
nie przeszkodziło wcale rozprzestrzenianiu się ewangelii. Rozeszła się ona po świecie dzięki ludziom
takim jak Tymoteusz, gotowy do przekazania tych rzeczy ludziom [ANTROPOS - „ludzkość” albo „ludzie”]
godnym zaufania, którzy będą zdolni nauczać również innych.

Uwaga teologiczna
Większość kościołów lokalnych używa 1 Listu do Tymoteusza i Listu do Tytusa jako formułę przywództwa
- ustanawianie starszych albo doglądających oraz diakonów. Jest z tym jednak ogromny (jak słoń) problem.
Nie istnieją apostołowie albo wyznaczeni przez nich apostolscy posłańcy, którzy mogliby ich wyznaczyć.
Wszyscy starsi i diakoni, o których wiemy, do tego czasu i w tym czasie, to byli sami apostołowie, potem
ci wyznaczeni przez apostoła albo przez osobistego wysłańca apostoła. Wysłańcy posyłani byli z konkretnym
zadaniem i mieli specyficzne powołanie z nałożenia rąk apostoła, aby to robili. Dzisiejsze kościoły tego nie mają.
Muszą wybierać przywódców spośród członków parafii (rada parafialna), mieć starszych, którzy odtwarzają się
sami (ustrój prezbiteriański), oraz wyznaczać ich przez hierarchę całej denominacji (ustrój episkopalny). Niczego
takiego nie ma nigdzie w Nowym Testamencie. Dzisiejsze kościoły lokalne nie mają sposobu robienia tego,
co w pierwszym wieku, w czasach kiedy powstawał 1 List do Tymoteusza oraz List do Tytusa, lub kiedykolwiek do
tego czasu, ponieważ dziś nie ma apostołów ani wybranych przez nich wysłańców do wyznaczania przywódców.
Jednak, w obliczu zbliżającej się śmierci, Paweł w 2 Liście do Tymoteusza zaprojektował stworzenie przywództwa
w epoce post-apostolskiej, w jakiej dziś żyjemy. Wraz z odejściem apostołów nie ma oddzielnej dyspensacji albo
innego okresu kościoła. Sposób ustanawiania liderów musiał jednak koniecznie się zmienić. W 2 Liście do
Tymoteusza, ani w żadnym innym liście napisanym po 2 Liście do Tymoteusza, nie ma żadnej wzmianki o liderach
wyznaczonych przez apostolskich wysłanników jak Tymoteusz i Tytus. Przywództwo miało być rozwijane przez
ludzi godnych zaufania, którzy będą zdolni nauczać również innych. Sugeruję, że jeśli 1 List do Tymoteusza jest
modelem dla przywódców kościoła, kiedy żyli apostołowie, którzy ich wyznaczali, to 2 List do Tymoteusza jest
modelem dla przywództwa kościoła w czasach dzisiejszych, kiedy nie ma żyjących apostołów.

ROZDZIAŁ 1
I. Powitanie (1:1-1:2)

WERSET 1
Ø Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa - posłany
zgodnie [„w harmonii z” i „z powodu”]
z obietnicą życia, które jest w Chrystusie.
ü W 1 Tm 1:1 Paweł powiedział, że jego apostolstwo wzięło się z rozkazu Boga. Mimo iż wola Boga
różni się od nakazu Boga, znajdują się razem w Bogu. Przykazanie Boga bierze się z Jego woli
- i dla tych, którzy chcą Mu się podobać, Jego wola staje się przykazaniem.
ü Nigdy nie myślmy, że w porządku jest coś robić albo czegoś nie robić dlatego, że nie ma o tym
przykazania. Wolę Boga wyraża przykazanie na ten temat. Tymoteusz oczywiście wiedział, że Paweł
jest apostołem. Prawdopodobnie Paweł mówi tu o tym, zdając sobie sprawę, że jego list będzie
czytany ludziom wierzącym w różnych miastach.
ROZDZIAŁ 1. Powitanie (1:1-1:2)

WERSET 2
Ø do Tymoteusza, ukochanego syna - Paweł był duchowym ojcem Tymoteusza. W 1 Kor 4:17 napisał:
…Po to właśnie posłałem do was Tymoteusza. On jest moim ukochanym i wiernym dzieckiem w Panu.
Paweł wspomina Tymoteusza we wszystkich swoich listach, z wyjątkiem Listu do Galacjan, Efezjan
i Tytusa.
Ø Niech łaska, miłosierdzie i pokój, których źródłem jest Bóg Ojciec oraz nasz Pan, Jezus Chrystus,
będą Twoim udziałem. - powtarza pozdrowienia z 1 Tm 1:2.
ROZDZIAŁ 1. Powitanie (1:1-1:2)

ROZDZIAŁ 1
II. Dziękczynienie (1:3-1:7)
A. Dziedzictwo Tymoteusza (1:3-1:5)
B. Dar Boga dla Tymoteusza (1:6-1:7)

WERSET 3
Ø Dziękuję za ciebie Bogu, któremu służę z czystym sumieniem, tak jak moi przodkowie - Paweł
uważa swoją służbę jako kontynuację Bożego planu trwającego przez wieki. Był on jednym z wiernych
w ciągu całej historii, który lojalnie służył Bogu. Posiadanie „czystego sumienia” nie znaczy, że Paweł
nigdy nie zgrzeszył. Chodzi raczej o to, że podstawowy kierunek i motyw życia były zgodne z jego
sumieniem, jego umysłowym kompasem moralnym rozróżniającym dobro od zła (Rz 2:15).
Ø gdy w moich modlitwach nieustannie, dniem i nocą, o tobie wspominam - pozbawiony służby,
w więzieniu, Paweł mógł się modlić ciągle – dzień i noc.
WERSET 4
Ø Pragnę [„mocne pragnienie” albo „tęsknota”] cię zobaczyć. Nie mogę zapomnieć twoich łez - może
chodzi tu o rozstanie wspomniane w 1 Tm 1:3.
Ø Tęsknię więc za radością spotkania z tobą. - radość to nieopisane szczęście wynikające
z wdzięczności.
ROZDZIAŁ 1. Dziedzictwo Tymoteusza (1:3-1:5)

WERSET 5
Ø Wciąż pamiętam twą nieobłudną wiarę - jest to wielka inspiracja, kiedy osoba duchowo dojrzała
rozpoznaje twoją wiarę [decyzję o zaufaniu prawdzie] w Chrystusa.
Ø Zadomowiła się ona najpierw w twojej babce Lois - trudno jest przecenić wartość i wpływ
bogobojnych rodziców, którzy posiadają autentyczną wiarę i którzy inwestują w duchowe życie swoich
wnuków.
Ø oraz w twojej matce Eunice - Eunika miała korzyści z posiadania bogobojnej matki i przekazała je
swojemu synowi.
W Dz. Ap. 16:1 czytamy: Paweł dotarł też do Derbe i Listry. Mieszkał tam pewien uczeń
o imieniu Tymoteusz. Był on synem wierzącej Żydówki, a jego ojciec był Grekiem. Jest to z pewnością
zachęta dla tych, którzy mają niewierzących współmałżonków. Eunika miała Boży wpływ na swojego syna
mimo, iż miała niewierzącego męża.
ZASTOSOWANIE

Ø a jestem pewien, że również w tobie - w Dz.Ap. 16:2 czytamy, że Bracia z Listry i Ikonium wystawiali
mu dobre świadectwo. Naszą motywacją jest podobanie się Bogu, nie ludziom, jednak bogobojne życie
zostanie dostrzeżone przez wierzących.
W liście tym Paweł wymienił z imienia 22 osoby. Imiona zawierają informacje osobiste, lepsze rozpoznanie
występujących problemów i wywierają większy wpływ. Przypuśćmy na przykład, że prosisz przyjaciela,
by modlił się za małego chłopca - albo - prosisz go, by modlił się za chłopca Łukasza, który jest szkolnym
kolegą twojego wnuka i miał wypadek.
ZASTOSOWANIE

WERSET 6
Ø Dlatego przypominam ci: Rozpal na nowo dar łaski Bożej, który jest w tobie przez nałożenie
moich rąk - prawdopodobnie o tym samym mówi 1 Tm 4:14.
W Hbr 2:1 czytamy: Dlatego powinniśmy w większym jeszcze stopniu stosować się do tego, co
usłyszeliśmy, aby nas czasem nie zniosło na bezdroża. Mówi się, że generał Booth, założyciel
Armii Zbawienia, posłał kiedyś swoim podwładnym taką wiadomość: „Ogień ma skłonność do gaśnięcia;
pilnuj ognia na ołtarzu twojego serca”. Każdy, kto rozpalał kiedyś ognisko, wie, że ogień trzeba
podtrzymywać. Zależy to od nas. Jeżeli ciągle robimy te same rzeczy i zaczyna to być nudne,
może potrzebujemy zrobić coś, by rozpalić na nowo dar Boży.
ROZDZIAŁ 1. Dar Boga dla Tymoteusza (1:6-1:7)
ZASTOSOWANIE

WERSET 7
Ø Bóg bowiem nie dał nam Ducha lęku [dosłownie strach albo tchórzostwo] - Tymoteusz mógł być
podatny na rozczarowanie i porażkę, ponieważ ci, którzy odwrócili się od wiary, atakowali go, że jest
zbyt młody, albo z powodu nieobecności, uwięzienia i zbliżającej się śmierci Pawła. Wszystkie te obawy
nie pochodzą z duchowej natury nowego człowieka, jaką dał nam Bóg.
Ø lecz [wyraz kontrastujący] mocy - Paweł powiedział Koryntianom: W swojej mowie i poselstwie nie
posługiwałem się przekonywającymi słowami mądrości. Zależało mi raczej na działaniu Ducha i mocy
(1 Kor 2:4). W 2 Tm 3:5 Paweł ma na myśli tych, którzy mają formę pobożności, ale zaparli się jej mocy;
i właśnie tych unikaj.
Ø i trzeźwego myślenia [dosłownie: trzeźwy osąd albo samokontrola]
Ø Tymoteusz usłyszał: Ćwicz się [używaj trzeźwego osądu w celu kontrolowania się] natomiast
w pobożności (1 Tm 4:7).
ROZDZIAŁ 1. Dar Boga dla Tymoteusza (1:6-1:7)

ROZDZIAŁ 1
III. Cierpienie dla ewangelii (1:8-1:18)
A. Usilna prośba do Tymoteusza (1:8)
B. Świadectwo Pawła (1:9-1:12)
C. Napomnienie ze strony Pawła (1:13-1:14)
D. Paweł porzucony(1:15)
E. Paweł zaprzyjaźniony (1:16-18)

WERSET 8
Ø Nie wstydź się więc - znaczy robić coś niechętnie z poczuciem strachu, upokorzenia lub zakłopotania.
Historyczny kontekst to Neron polujący na przywódców chrześcijańskich.
Ø świadectwa [występuje tu zwykłe słowo oznaczające świadka; jest to zadanie dane apostołom - Dz 1:8]
Ø o naszym Panu - Jezus powiedział: Kto wstydzi się Mnie i moich słów przed tym cudzołożnym
i grzesznym pokoleniem, tego i Syn Człowieczy będzie się wstydził, gdy przyjdzie w chwale swego Ojca
wraz ze świętymi aniołami (Mk 8:38).
Ø Nie wstydź się też mnie, jego więźnia - Paweł przypomina Tymoteuszowi, że jest więźniem Pana,
nie Rzymian (Ef 3:1; 4:1; Fil 1, 9).
Ø Cierp raczej wraz ze mną - występuje tu jedno słowo (użyte tylko tutaj i w 2:3) oznaczające: „znoś ze
mną złe traktowanie” albo „weź udział w złym traktowaniu.”
Ø dla dobrej nowiny i czyń to w mocy Boga - zdolność do cierpienia dla ewangelii pochodzi z mocy
Boga.
ROZDZIAŁ 1. Usilna prośba do Tymoteusza (1:8)

Z perspektywy świata ewangelia jest głupstwem (1 Kor 1:23). Ludzie z tego świata chcą być bogami
własnego życia, nie dawać kontroli Żywemu Bogu. Jest to samospełniające się proroctwo – oni decydują
o tym, co jest dobre (aborcja, rozpusta, feminizm, socjalizm, ewolucja, homoseksualizm) i potem głoszą,
że są dobrzy. Tak, będziesz cierpiał, komunikując im przekaz przeciwny do tego, w co chcą wierzyć
odnośnie siebie samych.
ROZDZIAŁ 1. Usilna prośba do Tymoteusza (1:8)
ZASTOSOWANIE

WERSET 9
Ø On nas zbawił [wierzących]
Ø i zaszczycił [wierzących] świętym [oddzielonym] powołaniem - …do poświęconych w Chrystusie
Jezusie, powołanych świętych (1 Kor 1:2). Bóg nie powołał nas dlatego, że jesteśmy święci, ale po to,
by uczynić nas świętymi.
Ø Nie kierował się naszymi czynami - nie z uczynków, aby się ktoś nie chlubił (Ef 1:9).
Ø lecz [kontrast] swoim [“według”] planem [dosłownie “przedstawionym,” nie ma tu okolicznika celu]
i łaską [wybiórcza przychylność] daną nam [wierzącym] w Chrystusie Jezusie - …Jego bowiem
dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie (Ef 2:10).
Ø już dawno, przed wiekami - wybrał nas przed założeniem świata (Ef 1:4).
ROZDZIAŁ 1. Świadectwo Pawła (1:9-1:12)

WERSET 10
Ø a - jest tu mocny spójnik, który może znaczyć „i”, teraz albo „ale. Tutaj znaczy „a ponadto” Jego
łaska…
Ø obecnie została objawiona - przed zapoczątkowaniem czasu chrześcijanom przyznano tę wybiórczą
przychylność (łaskę), jednak została ona objawiona tylko
Ø przez ukazanie się [objawienie się] naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa - Paweł przenosi od Boga
„zbawiającego nas” do Tego, który zbawił nas. Łaska Boga przenosi z wiecznej przeszłości do realnego
czasu.
Ø On zniszczył śmierć - śmierć jest efektem grzechu (Rdz 2:17; Rz 5:12; 6:23).
Ø a ukazał blask życia [wiecznego] i nieśmiertelności - przez Ewangelię.
Stary Testament, przed Ewangelią, nie skupiał się na przyszłym życiu wiecznym. Życie wieczne dla
wszystkich wierzących było ukryte. Podobne było do stanu embriona. Ewangelia jednak wyniosła je na
światło.

WERSET 11
Ø Tej właśnie dobrej nowiny On mnie ustanowił - jest tu zwyczajne słowo oznaczające „włożyć” albo
„umieścić” (ten sam wyraz jest w 1 Tm 2:7).
Ø heroldem [zwiastun, herold ewangelii, ewangelista],
Ø apostołem [ktoś posłany osobiście przez Chrystusa]
Ø i nauczycielem [ten, kto daje informacje i pouczenia].

WERSET 12
Ø Z tego też powodu znoszę te cierpienia - istnieją dwa skutki wyznaczenia go jako głosiciela, apostoła
i nauczyciela:
(1) cierpienie tutaj i teraz, oraz
(2) wieczne nagrody sprzed sędziowskiego tronu Chrystusa.
Ø lecz [przez kontrast] nie wstydzę się tego [ociąganie się z powodu strachu, zakłopotania albo
upokorzenia]
Ø wiem, komu zaufałem - „Komu” jest to celownik liczby pojedynczej rodzaju męskiego w którym.
Uwierzenie to decyzja o zaufaniu jasnej, racjonalnej, objawionej prawdzie o osobie Jezusa Chrystusa,
a nie irracjonalny skok akceptujący jakiś religijny pomysł.
Ø I [miękkie i, „to jest”] jestem pewny [„przekonany” przez prawdziwy dowód], że On zadba o to
[„ma moc”] bym wywiązał się [ustrzegł, jak strażnik więzienny] co mi zlecił [dosłownie: „co dano mi
w depozyt”]
Ø zanim przyjdzie ten wielki Dzień - dzień, kiedy Paweł, tak jak wszyscy z nas, staną przed sędziowskim
tronem Chrystusa, by zdać sprawę ze swojej służby (2 Tm 1:18; 1 Kor 3:13; 2 Kor 5:9-10).

Bóg powierza nam swoją ewangelię. Pewnego dnia Jezus osądzi nas przed tronem sędziowskim odnośnie
tego, co zrobiliśmy z tym, co nam powierzył.
…to się okaże w tym Dniu. Każde dzieło przejdzie próbę ognia i w ten sposób wyjdzie na jaw jego
wartość. Jeśli czyjeś dzieło, wzniesione na tym fundamencie, przetrwa, ten otrzyma nagrodę…
(1 Kor 3:10-15)
ZASTOSOWANIE

WERSET 13
Ø Trzymaj się [dosłownie „mieć” albo „trzymać się”] wzoru [„przykładu” albo „wzorca”] zdrowej nauki
- w 2:15 Paweł używa frazy: prawidłowo wyjaśniającym Słowo prawdy.
Ø którą ode mnie odebrałeś - słowa Pawła w tym liście zostały natchnione przez Boga.
Ø czyń to w wierze [racjonalna decyzja o zaufaniu prawdzie] i miłości [dawanie bez wzajemności], której
źródłem jest Chrystus Jezus.
Norma Pawła to zdrowa nauka [ang. słowa]. Jeżeli chodzi o Biblię po angielsku, parafraza, taka jak „The
Message” powinna być uważana za komentarz, a nie tłumaczenie z oryginalnych języków Biblii. Biblia NIV [New
International Version] plasuje się pomiędzy dosłownym tłumaczeniem a parafrazą. Używa się tu tak zwanego
„ekwiwalentu dynamicznego”, który jest przełożeniem na współczesny angielski tego, co tłumacze rozumieją
jako koncepcję oryginału. Tłumaczenie NASB [New American Standard Bible] robi to samo do pewnego stopnia,
ale jest bardziej dosłowna niż NIV. Tłumaczenia KJV [King James Version] i ESV [English Standard Version]
tłumaczą raczej słowo w słowo.
ROZDZIAŁ 1. Napomnienie ze strony Pawła (1:13-1:14)
ZASTOSOWANIE

WERSET 14
Ø Pilnuj [jak strażnik w więzieniu] tego, co ci zlecono [“dobry depozyt”], za sprawą Ducha Świętego
[Duch Boży jest mocą uzdalniającą], który mieszka w nas - dosłownie: „Strzeż dobrego depozytu,
przez Ducha Świętego, który mieszka w tobie.”
Paweł sprawował zarząd nad ewangelią, która została mu powierzona. Teraz przekazuje pałeczkę
Tymoteuszowi i wymaga od niego, aby nie szukać nowych słów od Boga, nie ufać swoim uczuciom,
nie szukać nowych doświadczeń, ale trzymać się zdrowej nauki, którą słyszał od Pawła.
Dalej powie, że zadaniem Tymoteusza jest: To, co usłyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, przekaż
ludziom godnym zaufania, którzy będą zdolni nauczać również innych. (2 Tm 2:2).
Bóg powierzył swój przekaz każdej generacji, której obowiązkiem jest podać go następnym pokoleniom
- a nie mówić im, by szukali dla siebie osobistej wiadomości od Boga.
ROZDZIAŁ 1. Napomnienie ze strony Pawła (1:13-1:14)
ZASTOSOWANIE

WERSET 15
Ø Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy
przebywający w Azji - teren nazywany Azją to
dzisiejsza zachodnia Turcja, zachód Galacji, gdzie
znajdowało się miasto Efez. [Nie jest tu mowa o
współczesnym kontynencie, jakim jest Azja]. Użycie
przez Pawła słowa „wszyscy” wskazuje, jak Paweł
czuł się całkowicie opuszczony. Użyte tu greckie
słowo oznaczające wszyscy, nie znaczy „absolutnie
wszyscy”, ale „ogromna ilość”. Oczywiście nie ma
na myśli każdej osoby, bo Tymoteusz
i Onezyfor (w. 16) nie porzucili go. Sugeruje to
raczej fakt, iż ogromna ilość ludzi nie wspierała
apostoła w czasie, kiedy był w potrzebie podczas
drugiego uwięzienia.
ROZDZIAŁ 1. Paweł porzucony(1:15)
Ø a wśród nich Figelos i Hermogenes - ci dwaj nie są wymienieni w żadnym innym miejscu Nowego
Testamentu, ale widocznie Tymoteusz znał ich.

WERSETY 16-18
Ø Niech Pan okaże miłosierdzie domowi Onezyforosa, ponieważ często mnie pokrzepiał. Nie
wstydził się mnie jako więźnia. Przeciwnie, gdy przybył do Rzymu, szukał mnie usilnie i znalazł.
Niech Pan okaże mu swe miłosierdzie w tym Dniu. A ile usług oddał mi w Efezie, ty wiesz
najlepiej - Onezyforos wspomniany jest tylko tutaj i w 4:19. Zauważmy, że jego dom miał duchowe
korzyści z jego czynów. Był on wyjątkiem wśród wszystkich, którzy odwrócili się od Pawła. Wspierał go
nie tylko w Efezie, ale też w Rzymie. Pomimo niebezpieczeństwa i napiętnowania związanego
z odwiedzaniem Pawła w więzieniu Onezyforos kontynuował swoją wierną służbę bez wahania i szukał
go usilnie. W języku greckim Paweł czyni paralelę pomiędzy Onezyforosem, który znalazł Pawła,
a swoją modlitwą, by tamten znalazł łaskę u Boga w dniu sądu. Ten dzień wspomniany jest również
w w. 12 – odbędzie się on przed sędziowskim tronem Chrystusa, gdzie stanie każdy wierzący, by zdać
sprawę ze swojej służby (2 Tm 1:18; 1 Kor 3:13; 2 Kor 5:9-10). Paweł dwa razy prosił o Boże
miłosierdzie nie tylko dla Onezyforosa, ale też dla jego domu.
ROZDZIAŁ 1. Paweł zaprzyjaźniony (1:16-18)
Uwaga teologiczna
Interpretacja wersetów 16-18 przez kościół rzymskokatolicki jest taka, że Onezyforos nie żyje i Paweł modli się
za umarłego, co jest zgodne z katolicką nauką o czyśćcu, koncepcją, o której jest mowa tylko w apokryficznej
2 Księdze Machabejskiej 12:39-45. Biblia jednak wcale nie wspomina o tym ani nie sugeruje, że Onezyforos
nie żyje.

2 List do Tymoteusza Rozdział 1

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Similar to 2 List do Tymoteusza Rozdział 1

Similar to 2 List do Tymoteusza Rozdział 1 (20)

More from Biblia Wnioski

More from Biblia Wnioski (12)

2 List do Tymoteusza Rozdział 1