1 List do Koryntian Rozdział 10

1 List do Koryntian
Żyj dla chwały Boga
ROZDZIAŁ 10

WSTĘP
Relational Concepts Inc.
2
Koryntianie źle używali także swojej nowej wolności w Chrystusie. Mieli problem ze zbytnią
pewnością siebie, arogancją i dumą. To doprowadziło do podziału na współzawodniczące
ze sobą grupy, do wykraczania poza to, co napisane zostało w Piśmie, do tolerowania
niemoralności i do pozywania wierzących do sądu.
Niestety, istnieje jaskrawy przykład tego, z czym zostali skonfrontowani.
Izrael był lekkomyślny i niepohamowany po otrzymaniu fizycznej oraz duchowej wolności
od niewoli w Egipcie. W rezultacie Bóg zastosował wobec nich dyscyplinę, skracając życie
większości Izraelitów. Zostali zdyskwalifikowani do służby dla Boga, pomimo ich zalet.

1 Koryntian 10, 1-13
3
TROSZCZ SIĘ O SWOJE DUCHOWE PRZYWILEJE

1 Koryntian 10, 1-5
Nie myśl, że duchowe przywileje
powstrzymają Bożą dyscyplinę
4

Relational Concepts Inc. 5
Werset 1
Nie chciałbym bowiem, bracia, abyście byli nieświadomi, że wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem
i wszyscy przeszli przez morze.
1 Kor. 10, 1
ü Paweł chciał ostrzec Koryntian przed możliwością zdyskwalifikowania ich przed Bogiem
z powodu grzechu, przez który musiała być zastosowana dyscyplina - nie chciałbym bowiem,
bracia, abyście byli nieświadomi.
ü Rozpoczął wywód, ilustrując pięć korzyści, jakie naród Izraela miał od Boga, kiedy wychodził
z niewoli egipskiej.
ü Było to prawdą dla wszystkich (powtórzone pięć razy) ludzi.
c
d
.

1 Kor. 10, 1
c
d
.
(1) Doświadczali ponadnaturalnego prowadzenia: wszyscy nasi ojcowie byli pod obłokiem.
§ Podczas Wyjścia, kiedy obłok ruszał, oni też wyruszali.
§ Obecność Boga w obłoku zapewniała bezpieczeństwo wszystkim ludziom.
§ Obłokiem tym był słup dymu idący przed Izraelem jako przewodnik w ich podróży.
§ Było to wyjątkowe błogosławieństwo, jakiego nigdy nie miały inne narody.
§ Było to prawdziwe od samego początku.

1 Kor. 10, 1
(2) Doświadczyli cudownego ratunku: wszyscy przeszli przez morze.
§ Izraelici byli w sytuacji bez wyjścia i z ich perspektywy czekała ich śmierć.
§ Bóg przygotował im drogę ucieczki z Egiptu: uszli ze swoim życiem, z rodzinami i majątkiem.
§ Izrael przeszedł przez Morze Czerwone, ale Egipcjanie utonęli w tym samym morzu.
§ Bóg rozdzielił morze dla Izraela, ale utopił Egipcjan, kiedy się ono zamknęło.
§ Był to akt wszechmocnej potęgi Boga.

Werset 2
Wszyscy też zostali ochrzczeni w Mojżesza – w obłoku oraz w morzu.
1 Kor. 10, 2
c
d
.
(3) Byli połączeni z duchowym przywództwem: wszyscy też zostali ochrzczeni w Mojżesza
- w obłoku oraz w morzu.
§ Słowo „ochrzczony” metaforycznie oznacza „zidentyfikowany”.
§ Przez swoje posłuszeństwo Mojżeszowi i wiarę w to, co robił Bóg - zidentyfikowali się
z przywództwem Mojżesza, zjednoczeni jako ludzie Boga pod jego dowództwem - jako
rzecznikiem Boga.
§ Mojżesz został powołany przez Pana, by prowadzić Izraela. Przez posłuszeństwo
Mojżeszowi przy Morzu Czerwonym zostali oddzieleni od Egiptu.

1 Kor. 10, 2
§ Zostali zmuszeni do pójścia za Mojżeszem, który szedł za Bogiem.
§ Bóg zapewniał im fizyczne jedzenie poprzez duchowe środki i robił to każdego dnia przez
czterdzieści lat.
§ Jedli ponadnaturalne jedzenie i dostali ponadnaturalne utrzymanie.

Werset 3
Ponadto wszyscy jedli ten sam duchowy pokarm.
1 Kor. 10, 3
(4) Doświadczyli boskiego pokarmu: wszyscy jedli ten sam duchowy pokarm.
§ Pokarm był duchowy w takim sensie, że chleb i napój otrzymywali w sposób ponadnaturalny.

Werset 4
Wszyscy pili ten sam duchowy napój, bo pili z towarzyszącej im duchowej skały, a tą skałą był Chrystus.
1 Kor. 10, 4
(5) Było im dostarczane duchowe pokrzepienie: Wszyscy pili ten sam duchowy napój.
§ Izraelici pili z towarzyszącej im duchowej skały [πέτρα PETRA - podłoże skalne, skalista ziemia].
§ Na początku pili ze skały (Wj 17:1-7), a na końcu jedli z niej (Lb 20:2-13), a konkretnie
podczas ich przechodzenia przez pustynię.
§ Skała, która dawała wodę, mówiła o Chrystusie. Tą skałą był Chrystus sprzed wcielenia,
który szedł z nimi, utrzymując ich i zaspokajając ich potrzeby na pustyni, dzień po dniu.
§ Dostęp do boskiego zaopatrzenia Izraelici mieli zawsze w zasięgu.

Werset 5
A jednak większość z nich nie spodobała się Bogu, ciała ich – jak wiemy – zaległy pustynię.
1 Kor. 10, 5
ü Mocnym kontrastem jest jednak to, że ta bliskość Boga i Jego oczywiste względy nie przyniosły
Izraelowi sukcesu w sposób automatyczny. Większość z nich nie spodobała się Bogu.
ü Mimo korzyści, jakie otrzymali, wszyscy oprócz dwóch zostali skarceni, zdyskwalifikowani
i umarli na pustyni - ciała ich, jak wiemy, zaległy pustynię [κατεστρώθησαν KATESTROTHESAN - leżeć
plackiem, zostać rzuconym] - zostały dosłownie porozrzucane po całej pustyni.
ü Byli utrapieniem dla Boga przez czterdzieści lat.
ü Duchowe przywileje nie są gwarancją, że ktoś duchowo nie upadnie.

Bóg patrzy i jest świadomy jakości naszego życia z Nim.
Bóg nie jest nam nic dłużnym.
Istnieje niebezpieczeństwo, że możemy duchowo zjechać w dół albo
zdryfować, mimo wszystkich przywilejów, jakie mamy w Chrystusie.
ZASTOSOWANIE
1 Koryntian 10, 1-5

Oto w jaki sposób większość Izraelitów
nie podobała się Bogu, straciła swoje przywileje
i została przez Boga osądzona.
14

Werset 6
Wszystko to może nam służyć za przykład, abyśmy nie pożądali złych rzeczy, tak jak to było w ich
przypadku.
1 Kor. 10, 6
Doświadczenia Izraelitów dostarczają nam lekcji. Wszystko to może nam służyć
za przykład [τύποι TYPOI - obraz utworzony przez podmuch lub wrażenie].
ü To, co stało się Izraelowi, Bóg zamierzył jako przykład, jak Bóg karci swoich ludzi
w dzisiejszych czasach.
ü Zestawienie pięciu przywilejów, jakie Izrael dostał od Boga, które stało się pięcioma
klęskami, jakich doświadczyli na pustyni, uczy nas również, czego musimy unikać.
c
d
.

1 Kor. 10, 6
1. ...abyśmy nie pożądali złych rzeczy, tak jak to było w ich przypadku.
§ Jest to przypadek, kiedy podtrzymujesz swoje intensywne pragnienie skupione na czymś,
i ma to cechy pożądania.
§ W przypadku Izraelitów żądza skupiona była wokół złych rzeczy; wchodziła w to również
tęsknota za powrotem do Egiptu, bałwochwalstwo i niemoralność.
§ Zmierzając w przeciwnym kierunku, pożądali przyjemności Egiptu.

Werset 7
Nie bądźcie też bałwochwalcami, tak jak niektórzy z nich. Czytamy bowiem: Usiadł lud, aby jeść i pić, po
czym powstał, aby się bawić.
1 Kor. 10, 7
2. Nie bądźcie też bałwochwalcami, tak jak niektórzy z nich.
§ Koryntianie, tak jak Izraelici, byli za pan brat się z pogańskimi praktykami w pogańskich
świątyniach, myśląc, że mogą brać udział w bałwochwalstwie bez karcenia Bożego.
§ Dopiero co wyszli z Egiptu, a już zrobili złotego cielca, za co zapłacili życiem (Wj 32).
§ Bóg nazywa bałwochwalstwo wielkim grzechem (Wj 32:21).
§ Sformułowanie: „czytamy bowiem” - wskazuje na to, że Pismo obowiązuje w każdych
czasach.
§ Cytat „Usiadł lud, aby jeść i pić, po czym powstał, aby się bawić” (Wj 32:6) pokazuje,
że Izraelici prawdopodobnie popełniali grzech seksualnej niemoralności i pławili się
w uciechach naśladując kult obcych bogów.

Werset 8
I nie oddawajmy się nierządowi, tak jak niektórzy z nich, przez co jednego dnia padły dwadzieścia trzy
tysiące ludzi.
1 Kor. 10, 8
3. I nie oddawajmy się nierządowi, tak jak niektórzy z nich.
§ Goniąc za cudzoziemkami, Izraelici włączali w to czczenie ich bożków, przez co jednego
dnia padły dwadzieścia trzy tysiące ludzi, a wszystko to z powodu bożków i seksualnej
niemoralności (Lb 25).
§ Człowiek o imieniu Zimri bezczelnie przyprowadził do swoich braci Midianitkę. Uczynił to na
oczach Mojżesza i na oczach całego zgromadzenia Izraela, i to właśnie wtedy, gdy oni
płakali u wejścia do namiotu spotkania (Lb 25,6) prowokując tym sąd Boży.
§ Z równym postanowieniem, ale wykonując sąd Boga, Pinechas, wnuk Aarona, poszedł za
tym Izraelitą aż do namiotu. Tam przebił włócznią oboje, Izraelitę i tę kobietę (Lb 25,8).
Stanął po stronie Boga, wykonując Jego sąd.
c
d
.

1 Kor. 10, 8
§ Dzięki temu Bóg zatrzymał plagę. Umarło jednak 24.000 ludzi.
§ Są odniesienia do tego w Pwt 4, 3-4; Ps 106, 26-29; Oz 9:10 oraz w 1 Kor 10:8. W tych
23 tysiącach nie mieszczą się ci, którzy zginęli od ran w następnych dniach, więc mogło to
być 24 000. Obie liczby są przybliżone.

Werset 9
Nie wystawiajmy też na próbę Chrystusa, tak jak niektórzy z nich, za co skończyli życie pokąsani przez węże.
1 Kor. 10, 9
4. Nie wystawiajmy też na próbę Chrystusa, tak jak niektórzy z nich...
§ Izraelici testowali Boga na pustyni.
§ Niektórzy kwestionowali Boży plan i cel w drodze do Kanaanu - w czasie jego realizacji. Nie
byli z tego zadowoleni i chcieli czegoś innego, za co skończyli życie pokąsani przez węże
(Lb 21).
§ Potem wyznali: Zgrzeszyliśmy! Prawda, narzekaliśmy na PANA i na ciebie. Prosimy, módl
się do PANA, żeby oddalił od nas te węże.
§ Zamiast usunąć węże Bóg kazał Mojżeszowi zrobić miedzianego węża: Każdy ukąszony,
który spojrzy na niego, będzie żył...
c
d
.

1 Kor. 10, 9
§ To ciekawe, że Bóg nie usunął węży, tak jak nie zlikwidował przekleństwa z Rdz 3 albo
przekleństwa potopu za Noego, lub też przekleństwa o rozproszeniu Izraela.
§ Żal za grzech nie wymazał przekleństwa, ale Bóg zapewnił w tym wszystkim ratunek.
Miedziany wąż to typ Chrystusa: Podobnie jak Mojżesz wywyższył na pustyni węża, tak On
musi być wywyższony, aby każdy, kto wierzy, miał w Nim życie wieczne (J 3:14-15).

Werset 10
Ani nie szemrajcie, tak jak niektórzy z nich, przez co poginęli z ręki niszczyciela.
1 Kor. 10, 10
5. Ani nie szemrajcie [γογγύζετε GONGYZETE - szemrać albo narzekać], jak niektórzy z nich.
§ Szemrali buntując się przeciw przywódcom danym przez Boga: Mojżeszowi i Aaronowi.
§ Mojżesz zapisał co najmniej dziesięć przypadków (miedzy Księgą Wyjścia a Księgą Liczb),
kiedy Izraelici szemrali i narzekali, przez co poginęli z ręki niszczyciela.
§ Bóg wylał swój gniew, posyłając anioła – możliwe, że tego samego, który stracił
pierworodnych w Egipcie (Wj 12:23).
§ Zmienia się tutaj akcent - przenosi się z przykładów dyskwalifikacji Izraelitów, co przyniosło
im Boży sąd - do lekcji, jakich Koryntianie muszą się nauczyć z ich historii.

Werset 11
Wszystko to dla przykładu dotknęło tamtych ludzi i zostało opisane, by służyć za przestrogę nam, żyjącym
u kresu wieków.
1 Kor. 10, 11
Ø UCZ SIĘ ZE ZŁYCH PRZYKŁADÓW — NIE POWTARZAJ ICH
ü Wszystko to dla przykładu dotknęło tamtych ludzi i zostało opisane, aby przypomnieć
Koryntianom i nam, byśmy - żyjąc w naszych czasach - nie przeoczyli tych lekcji z historii.
ü Rzeczy te zostały napisane by służyć za przestrogę nam [νουθεσίαν NOUTHESIAN - napomnienie,
ostrzeżenie, włożenie do rozumu], by przekonać nas w naszej epoce do zmiany zachowań
w świetle sądu, o którym nas ostrzegają, nas, żyjącym u kresu wieków.
ü Mimo, iż żyjemy w innej epoce, możemy ponieść klęskę przez swoje nieposłuszeństwo,
dumę oraz grzechy, które nas dyskwalifikują.
ü Przykłady te służą każdej generacji wierzących.

Werset 12
Dlatego kto myśli, że stoi, niech uważa, aby nie upadł.
1 Kor. 10, 12
Ø NIE POZWÓL, BY TWOJA WOLNOŚĆ W CHRYSTUSIE UCZYNIŁA CIĘ ZBYT PEWNYM SIEBIE W TYM,
JAK BARDZO UŻYTECZNY JESTEŚ DLA BOGA
ü Niektórzy chrześcijanie, chodząc na uczty w Koryncie i postrzegając siebie jako dojrzałych,
mogli ulec pokusom w tamtych świątyniach.
ü Kiedy czujemy się w sobie bardzo pewni - kiedy myślimy, że nasze życie duchowe jest
mocne - wtedy powinniśmy być najbardziej czujni.
ü Nasza wolność chrześcijańska, jeżeli będziemy nieostrożni, wyrazi się w grzeszny sposób.

Werset 13
Dotychczas nie spotkała was próba przekraczająca siły ludzkie. Bóg jest wierny. On nie dopuści, aby was
doświadczano ponad wasze siły. W czasie próby wskaże wam wyjście, abyście mogli ją znieść.
1 Kor. 10, 13
Ø DUCHOWA PORAŻKA NIE JEST NIEUNIKNIONA
ü Dotychczas nie spotkała was próba [πειρασμὸς PEIRASMOS – testowanie, doświadczanie,
próbowanie] przekraczająca siły ludzkie.
ü Bóg testuje.
ü Szatan kusi.
ü Bóg nigdy nikogo nie kusi. Niech nikt, kuszony przez zło, nie mówi, że to Bóg go kusi.
Bóg jest niepodatny na zło i sam nikogo nim nie doświadcza (Jk 1:13).
ü Słowo kuszenie w grece znaczy także testowanie.
c
d
.

1 Kor. 10, 13
ü Paweł mówi, że nie jesteśmy testowani ponad to, co zdołamy znieść.
ü Testowanie, jakiego doświadczyli Koryntianie, nie było czymś wyjątkowym.
ü Bóg jest wierny - to pokazuje, że wszystkie testy są w Bożym polu widzenia.
ü Bóg strzeże nas przed każdą próbą, której byśmy nie podołali, jest Tym, który nie dopuści,
aby was doświadczano ponad wasze siły.
ü Przeciwnie, w czasie próby, byśmy nie stali się ofiarą testowania, Bóg wskaże wam wyjście,
abyście mogli ją znieść.
ü Droga wyjścia, abyście mogli ją (próbę) znieść [ὑπενεγκεῖν HYPENEGKEIN - nie tracić ducha, znieść
cierpliwie, wytrzymać] pokazuje, że nie ma odwołania testu, ale że jest rozwiązanie, możliwość
przetrwania tego albo zdolność do poradzenia sobie, nie grzesząc przy tym.
ü Bóg jest zaangażowany w naszą wytrwałość, wzrost i dojrzałość.
c
d
.

1 Kor. 10, 13
ü Drogą wyjścia jest zdolność, jaką ktoś ma do poradzenia sobie z testem.
Wydaje się, iż nie chodzi o to, że jest droga ucieczki od tego doświadczenia, ale że istnieje
inny sposób przetrzymania prób, które przynosi nam życie.
ü W kontekście 1 Kor 10 Paweł mówi, że nasze próby życiowe nie muszą prowadzić do
grzechu i buntu, tak jak to było w przypadku Izraelitów na pustyni. Bóg zapewni sposób
przetrwania tych testów.
ü W swoich przypisach do Biblii komentator Ryrie Ryrie mówi: „drogą wyjścia niekoniecznie
jest ulga, ale moc do zniesienia testu”.
David K. Lowery w swoich komentarzach (Bible Knowledge Commentary) mówi: „Pokusy,
jakie dopadały Koryntian, były takie, jak u normalnych ludzi. Można było się z nimi zmierzyć
(…) szukając drogi wyjścia poprzez wytrwałość”.

Znamy wiele złych przykładów niewiernych chrześcijan i te mogą
pobudzić nas do wzmocnienia naszej drogi. Nie możemy wyciągać
wniosku, że wierność jest niemożliwa, ponieważ życie jest ciężkie.
Są to momenty prób, abyśmy mogli ugruntować naszą wiarę i wzmocnić
nasze zaangażowanie w godne życie wiary.
ZASTOSOWANIE

29
CZCIJ BOGA
TWOJĄ CHRZEŚCIJAŃSKĄ WOLNOŚCIĄ

30
U ludzi Bożych z czasów Starego Testamentu bałwochwalstwo było szczególną kategorią
grzechu. Izrael był wyjątkowym odbiorcą objawienia Bożego. Kiedy jednak nie mogli
przekonać Boga do tego co chcieli opuścili Go dla bożków pogańskich.
Za bałwochwalstwem stoi nie tylko desperacka próba ustanowienia swojej autonomii, ale
też duchowe siły zachęcające do tej autonomii.

Chrześcijaństwo jest niekompatybilne
z bałwochwalstwem
31

Werset 14
Dlatego, moi ukochani, uciekajcie od bałwochwalstwa.
1 Kor. 10, 14
ü Wracamy tutaj do wniosku z tezy o jedzeniu mięsa ofiarowanego bożkom.
ü „Dlatego” wskazuje na to, że w świetle ostrzeżenia o dyskwalifikacji ze służby istnieje coś
więcej, nad czym Koryntianie muszą się zastanowić.
ü Co to jest? Moi ukochani, uciekajcie [φεύγετε FEUGETE - szukać bezpieczeństwa przez ucieczkę]
od bałwochwalstwa.
ü Wcześniej Paweł upominał Koryntian, by uciekali od niemoralności seksualnej (6:18).
ü W obu Testamentach najgorszym grzechem było bałwochwalstwo. Biblia ciągle, stale powtarza
ostrzeżenia przed bałwochwalstwem, nie nazywając ich po prostu grzechem, ale wielkim
grzechem (2 Krl 17:21).

Werset 15
Przemawiam jak do rozsądnych, sami oceńcie to, co mówię:
1 Kor. 10, 15
ü Paweł był przekonany, że Koryntianie są w stanie dokonać prawidłowego osądu o tym,
co powinni robić.
ü Spodziewał się, że pytania retoryczne, jakie zadał, spowodują, że rozsądni ludzie się z nim
zgodzą.
ü Powód tej wypowiedzi jest taki, że przygotowuje ich do przyjęcia zdań poprzedzających, którym
nie mogli zaprzeczyć.
ü Powinni umieć podjąć własną decyzję na bazie własnego sumienia.

1 Kor. 10, 15
ü Po pierwsze:
Czy kielich duchowych dóbr, za który jesteśmy tak wdzięczni, nie oznacza udziału we krwi
Chrystusa? - tak, jako wierzący dziękujemy Bogu za ten kielich, bo symbolizuje krew Chrystusa.
ü Po drugie:
Czy chleb, który łamiemy, nie oznacza udziału w Jego ciele? - tak, jako wierzący dzielimy
symbol: połamanego chleba reprezentujący ciało Chrystusa zabitego za nasz grzech.
ü Rzeczywistość musi poprzedzać symbol, by wszystko było spójne.
Werset 16
Czy kielich duchowych dóbr, za który jesteśmy tak wdzięczni, nie oznacza udziału we krwi Chrystusa? Czy
chleb, który łamiemy, nie oznacza udziału w Jego ciele?

Werset 17
Ponieważ jest jeden chleb, my, choć liczni, stanowimy jedno ciało, wszyscy bowiem bierzemy cząstkę
pochodzącą z jednego chleba.
1 Kor. 10, 17
ü Wygląda na to, że ludzie wierzący jedli z jednego bochenka podczas wspólnego posiłku, skoro
jest jeden chleb, symbolizujący fizyczne ciało Chrystusa.
ü Ten jeden bochenek jedzony przez wielu symbolizował ich solidarność: my, choć liczni,
stanowimy jedno ciało, tak jak wszyscy dzielimy wspólne zbawienie.
ü O to chodzi w jedzeniu jednego bochenka: wszyscy bowiem bierzemy cząstkę pochodzącą
z jednego chleba.
ü Wierzący są zjednoczeni solidarnością, która zabrania innych wspólnot.

Werset 18
Przyjrzyjcie się Izraelowi jako ludowi: Ci, którzy spożywają ofiary, stają się uczestnikami ołtarza.
1 Kor. 10, 18
ü Nawet w praktykach religijnych Izraela każdy uczestnik utożsamiał się z tym, co było
ofiarowywane na ołtarzu w Jerozolimie, w solidarności z innymi.
ü Przyjrzyjcie się Izraelowi jako ludowi: Ci, którzy spożywają ofiary, stają się uczestnikami ołtarza.
Izraelici byli zjednoczeni w solidarności przez rytuały ofiarnicze na ołtarzu, identyfikując
się ze składanymi ofiarami.

Werset 19
Co chcę przez to wszystko powiedzieć? Czy to, że ofiara składana bóstwom ma jakieś znaczenie?
Albo że samo bóstwo coś znaczy?
1 Kor. 10, 19
ü Teraz Paweł posuwa się dalej, wyjaśniając, o co chodzi w jego tezie. Co chcę przez to wszystko
powiedzieć?
ü Nie powiedział, że rzeczy ofiarowane bożkom są czymś. To znaczy, że bożki same w sobie
nie są grzeszne.
ü Nie mówi również, że bóstwo jest czymś. To znaczy, że bożki nie były prawdziwymi bytami,
ale tylko kawałkami drewna lub kamienia reprezentującymi wytwory ludzkiej wyobraźni.

Werset 20
Otóż chcę przez to powiedzieć, że to, co składają w ofierze, ofiarują demonom, a nie Bogu.
Ja natomiast nie chcę, abyście mieli coś wspólnego z demonami.
1 Kor. 10, 20
ü Rzeczywistość jednak jest taka, że to, co składają w ofierze, ofiarują demonom, a nie Bogu.
ü W konsekwencji ludzie, którzy składają ofiary bożkom, wyrażają w ten sposób solidarność
z tymi mocami demonicznymi.
ü To zupełnie nie przystaje do wiary chrześcijańskiej: Ja natomiast nie chcę, abyście mieli coś
wspólnego [κοινωνοὺς KOINŌNOUS - towarzysz, kolega, kompan, wspólnik] z demonami jako,
że wierzący już solidaryzują się z Chrystusem i ze sobą nawzajem.
ü To nie do pomyślenia jest, że wierzący miałby być partnerem demonów we wspólnocie z nimi.
Między pogańskim kultem, a aktywnością demonów istnieje sojusz .

Werset 21
Nie możecie pić z kielicha Pańskiego i z kielicha demonów. Nie możecie brać cząstki ze stołu Pańskiego
i stołu demonów.
1 Kor. 10, 21
ü Skoro pogańskie ofiary składane są demonom, Koryntianie nie mogą pić z kielicha Pańskiego
i z kielicha demonów.
ü Uczestnictwo człowieka wierzącego w obydwu rytuałach jest sprzecznością samą w sobie.
ü To, co promuje Pan stoi w sprzeczności z tym, co promują demony: Nie możecie brać cząstki
ze stołu Pańskiego i stołu demonów.
ü Obie strony są ze sobą sprzeczne i nie mogą zakładać związku z Chrystusem oraz
jednocześnie z demonami.
ü Akronim słowa COEXIST [idea wspólnej koegzystencji wszystkich religii] pokazuje aprobatę
bałwochwalstwa i czczenia fałszywych bogów. Człowiek wierzący nie powinien lansować tego,
ani nawet sympatyzować z takim wymysłem.

Werset 22
Czy chcemy wzbudzić w Panu zazdrość? Czy jesteśmy mocniejsi niż On?
1 Kor. 10, 22
ü Zachowanie takie nie podoba się Panu: Czy chcemy wzbudzić w Panu zazdrość? - tak właśnie
zrobili Izraelici, dzieląc swoje oddanie pomiędzy cześć dla Boga, a cześć dla fałszywych bożków
z sąsiedztwa.
ü Głupotą jest prowokować Boga, bo: Czy jesteśmy mocniejsi niż On? - Bóg nie będzie mierzył się
z rywalami jeżeli chodzi o Jego chwałę.
ü Na pewno możesz liczyć na Boży sąd. Tego nikt nie uniknie.

Jedzenie mięsa ofiarowanego bożkom
jest do przyjęcia, o ile nikt nie podnosi sprawy
społeczności z demonami
41

Werset 23
Wszystko wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje.
1 Kor. 10, 23
ü Wszystko, czego Pismo nie stwierdza wyraźnie jako grzeszne, jest legalne.
ü Chociaż, nie wszystko jest pożyteczne [συμφέρει SYMFEREI - pogodzić ze sobą, korzystne].
ü Nasza wolność w swoich przejawach musi przynosić korzyść.
ü Paweł stwierdza znowu: wszystko wolno, jeżeli Bóg nie dał restrykcji, jednak nie wszystko
buduje [οἰκοδομεῖ OIKODOMEI - budować albo ustanowić].
ü Korzystanie z naszej chrześcijańskiej wolności musi być regulowane przez to, co pożyteczne
i przez to, co buduje innych wierzących.

Werset 24
Nie zabiegacie tylko o to, co służy wam, ale również o to, co służy innym.
1 Kor. 10, 24
ü Naszą wolnością kieruje staranie o to, co służy innym.
ü Nie zabiegajcie tylko o to, co służy wam, ale również o to, co służy innym - najprawdopodobniej
znanym wierzącym.
ü Koryntianie postrzegali swoją wolność jako możliwość dążenia do swoich własnych interesów.
ü Paweł widział ją jako możliwość budowania drugiej osoby, by miała z tego korzyści.

Werset 25-26
Jedzcie wszystko, co się sprzedaje na targu mięsnym. Dla spokoju sumienia w nic nie wnikajcie, gdyż
własnością Pana jest ziemia i to, co ją wypełnia.
1 Kor. 10, 25-26
Oto trzy zasady wykorzystywania twojej wolności do jedzenia mięsa ofiarowanego bożkom:
Pierwsza zasada
§ Jedzcie wszystko, co się sprzedaje na targu mięsnym. Dla spokoju sumienia w nic nie
wnikajcie - jeżeli osoba wierząca, która kupiła mięso na targu mięsnym, żeby zjeść je w domu,
może to zrobić bez zastrzeżeń. Ofiary tracą swój religijny charakter, kiedy są sprzedawane na
targu mięsnym, więc dozwolone było jeść z własnego stołu mięso być może ofiarowane
bożkowi.
§ Gdyż własnością Pana jest ziemia i to, co ją wypełnia - jest to cytat z Psalmu 24:1
podkreślający fakt, że wszystkie rzeczy należą do Pana, nie do demonów albo bożków
wymyślonych przez ludzi. Nie ma więc żadnego innego właściciela, który miałby wprowadzać
reguły na temat tego, jakie jedzenie Bóg akceptuje, a jakie nie.

Werset 27
Jeśli zaprasza was ktoś z niewierzących, a chcecie pójść, jedzcie wszystko, co przed wami postawią. O nic –
ze względu na sumienie – nie pytajcie.
1 Kor. 10, 27
Druga zasada
§ Możemy nawiązywać stosunki towarzyskie z niewierzącymi, to znaczy jeść z nimi mięso,
nie pytając, czy było ono ofiarowane bożkom.
§ Ci, którzy byli dojrzali i znali się na rzeczy, mogli swobodnie jadać każde dostępne jedzenie,
które lubią.

Werset 28
Jeśli jednak ktoś powiedziałby wam: To jest ofiara złożona bóstwom, nie jedzcie ze względu na tego, który
zwrócił na to uwagę, a także ze względu na sumienie.
1 Kor. 10, 28
Trzecia zasada
§ Jeżeli poganin albo niedojrzały słabszy wierzący robi z tego sprawę, to zorientowany dojrzały
brat nie powinien tego mięsa jeść: ze względu na tego, który zwrócił na to uwagę.
§ Powód leżał w tym, żeby:
albo nie zaburzać świadomości pogan o tym, co chrześcijanie powinni robić, a czego nie,
albo nie naruszać sumienia słabszego brata, doprowadzając go do grzechu, którym jest
udział w czymś, co uważa za niewłaściwe.

Werset 29
Mówię jednak nie o twoim sumieniu, lecz tej drugiej osoby, bo dlaczego moja wolność miałaby być sądzona
przez cudze sumienie?
1 Kor. 10, 29
ü Paweł wyjaśnia, że jego troską nie jest sumienie brata znającego się na rzeczy.
Mówię jednak nie o twoim sumieniu, lecz tej drugiej osoby - tej, która wysunęła temat mięsa
ofiarowanego bożkom.
ü Dojrzały wierzący nie musi zmieniać swoich przekonań, by nagiąć się do poganina albo
słabszego brata. Potrzebne jest zmienić zachowanie w ich obecności: bo dlaczego moja
wolność miałaby być sądzona przez cudze sumienie?
ü Dojrzały wierzący jest wolny, żeby jeść, ale sumienie słabszego jest ważniejsze, by wziąć je pod
uwagę niż wolność tego bardziej zorientowanego.
Co więc możemy zrobić z tym mięsem?

Werset 30
Jeśli ja z wdzięcznością uczestniczę w posiłku, dlaczego ktoś ma mnie obrażać za to, za co ja dziękuję?
1 Kor. 10, 30
1. Chrześcijanin może dziękować Bogu za wszystko, co je
ü Musimy jednak ograniczać swoją wolność z uwagi na to, co inni ludzie myślą o tym,
co jest właściwe: Jeśli ja z wdzięcznością uczestniczę w posiłku, dlaczego ktoś ma mnie
obrażać za to, za co ja dziękuję?

Werset 31
A zatem cokolwiek jecie lub pijecie, albo cokolwiek czynicie, wszystko to czyńcie na chwałę Boga.
1 Kor. 10, 31
2. Chrześcijanin musi robić wszystko dla chwały Boga
ü Bóg zapewnia kontrolę naszej wolności, która ma nas prowadzić do uświęcenia,
zobowiązując nas do rozważenia opartego na zrozumieniu, jak w danej sytuacji chwalić
Boga. Co chwali Boga?
ü Branie pod uwagę sumienia innych ludzi i promowanie ich dobra stanowi jaskrawe
przeciwieństwo do zwracania uwagi na różnice między rodzajami jedzenia, zyskania
satysfakcji z osobistych preferencji czy też domagania się swoich praw.
ü Oddajemy Bogu chwałę kiedy na pierwszym miejscu stawiamy jego wolę, plany
i intencje.

Werset 32
Bądźcie ludźmi, którzy nie dają powodu do potknięć ani Żydom, ani Grekom, ani Kościołowi Bożemu,
1 Kor. 10, 32
3. Nie rób niczego, co doprowadzi kogoś do upadku:
ü Bądźcie ludźmi, którzy nie dają powodu do potknięć [ἀπρόσκοποι APROSKOPOI - nie spowodować
upadku, obrazy] ani Żydom, ani Grekom, ani Kościołowi Bożemu.
ü Są tu trzy grupy ludzi, których nie mamy obrażać: Żydzi, poganie i Kościół Boży.
ü Mamy obowiązek zarówno wobec tych na zewnątrz, jak i wewnątrz Kościoła.
ü Każda grupa może wymagać traktowania podyktowanego ich zwyczajami.
ü Należy do niego dbałość, by na tej ścieżce nie było przeszkód, które by mogły utrudniać
duchowy wzrost i dojrzałość.

Werset 33
podobnie jak ja staram się zadowolić wszystkich we wszystkim, dbając nie o to, co mi służy, lecz co służy
innym, bo zależy mi na ich zbawieniu.
1 Kor. 10, 33
4. Rób co możesz, by ludzie mieli korzyści duchowe
ü Paweł nie pozwolił, by jakakolwiek jego postawa albo działanie w dziedzinach nie
związanych z moralnością stworzyła bariery między nim a tymi, którzy szukali duchowej
pomocy: podobnie jak ja staram się zadowolić wszystkich we wszystkim.
ü Na pierwszym miejscu stawia dobro innych: dbając nie o to, co mi służy, lecz co służy innym
- takie powinno być nasze podejście do służby.
ü Powodem jest to, żeby byli zbawieni - to znaczy uratowani od wszystkiego co powstrzymuje
ich od duchowego wzrostu.

1. Wierzący, którzy się uświęcają muszą uczynić chwałę Boga sprawą
najwyższej wagi. Czekając na ostateczny przejaw Bożej chwały
w Jego planach dla poszczególnych epok, wierzący powinni
decydować o tym, żeby chwalić Boga w ich codziennych sytuacjach
życiowych.
2. Jednego dnia całe stworzenie uzna wyższość Jezusa Chrystusa
ku chwale Boga Ojca. Ludzie wierzący mogą to robić teraz,
wiernie chwaląc Boga we wszystkim, co robią, w każdym miejscu,
ze wszystkimi: za wielką cenę zostaliście nabyci: więc wychwalajcie
Boga w waszym ciele.
ZASTOSOWANIE

1 List do Koryntian
Dziękuję za uwagę
ROZDZIAŁ 10

1 List do Koryntian Rozdział 10

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

More from Biblia Wnioski

More from Biblia Wnioski (6)

1 List do Koryntian Rozdział 10