1 List do Tymoteusza Rozdział 5

Relational Concepts Inc.
1 List do Tymoteusza
ROZDZIAŁ 5
V. Instrukcje dla różnych grup (5:1–6:10)
A. Grupy wiekowe (5:1-5:2)
B. Wdowy (5:3-5:16)
C. Starsi (5:17-5:25)
D. Niewolnicy i panowie (6:1-6:2)
E. Heretycy i chciwcy (6:3-6:10)

WERSETY 1-2
Ø Starszego człowieka nie upominaj [dosłownie “nie uderzaj w”] surowo [Biblia Poznańska] - starszy
mężczyzna - występuje tu identyczne słowo tłumaczone jako prezbiter w 4:14, przez włożenie rąk
starszych [prezbiterów]. To ciekawe, że tłumacze wstawiają „prezbiter” tam gdzie chcą, a tłumaczą
„starszy mężczyzna” w miejscach, gdzie nie pasuje to do ich modelu interpretacyjnego. W obu
miejscach jest zawsze „starszy mężczyzna” (albo mężczyźni).
Ø ale proś go jak ojca, młodszych - jak braci, starsze kobiety - jak matki, młodsze - jak siostry,
z największą skromnością - inni wierzący mają być traktowani jak członkowie rodziny, domownicy
Boga (3:15), nie jako podmioty, którymi się rządzi albo im rozkazuje.
Nawet kiedy upomnienie jest konieczne, zrób to tak, jak byś to zrobił z członkiem rodziny, który
potrzebuje korekty.
ROZDZIAŁ 5. Grupy wiekowe (5:1-5:2)

ROZDZIAŁ 5. Grupy wiekowe (5:1-5:2)
UWAGA TEOLOGICZNA
Kościół jest przedstawiony jako członkowie rodziny.
Różnią się oni od wszystkich innych więzi społecznych tym, że mamy ich zawsze, nie wynajęliśmy ich,
nie badamy czy „pasują”, nie można ich wyrzucić, musimy mieć na uwadze ich różne osobowości,
a o ich wartości nie może przesądzać stan posiadania. Taki był kościół I wieku, radykalnie inny
od naszych „kościołów lokalnych”. Kościół ma strukturę rodziny, „kościoły lokalne” – strukturę korporacji
– ci, którzy są inni od nas, kiedy nie zgadzają się z nami i nie potrafią się dostosować, idą do innego
kościoła lokalnego.
Kościołem, do jakiego zwraca się Paweł i apostołowie w I wieku, byli wszyscy wierzący z miasta,
w razie problemu nie mogli przyłączyć się do innego kościoła. Mieli dogadywać się nawzajem, tak jak
robi to rodzina.

Paweł mówi o trzech rodzajach wdów:
(1) mające dzieci albo wnuki, które mogą się nimi opiekować,
(2) rzeczywiste wdowy, które mają co najmniej 60 lat i są bez rodziny mogącej sprawować opiekę, oraz
(3) młode wdowy, które powinny wyjść za mąż.
WERSET 3
Ø Wdowy - Bóg zawsze okazywał szczególną troskę o ich ochronę (Pwt 10:18; 24:17; Ps 68:5; Iz 1:17;
Łk 2:37; Dz 6:1; 9:39)
Ø otaczaj szacunkiem - słowo greckie użyte tutaj ma podwójne znaczenie: szacunek i wsparcie
materialne.
Ø te, które rzeczywiście są - za takie Paweł uważa wdowy, które nie mają rodziny sprawującej nad nią
opiekę.
ROZDZIAŁ 5. Wdowy (5:3-5:16)

WERSET 4
Ø A jeśli jakaś wdowa ma dzieci albo wnuki, to niech najpierw uczą się wypełniać obowiązki wobec
własnej rodziny, odwdzięczać się swoim rodzicom - bo to jest miłe w oczach Bożych - po pierwsze,
wdowy, jeżeli to możliwe, miały mieć opiekę ze strony własnych rodzin, nie od kościoła. Będzie
to sposób dania rekompensaty wdowom (matkom, babciom) za to, co zrobiły dla swoich dzieci.
To podoba się Bogu.
WERSET 5
Ø Wdowa, która rzeczywiście jest wdową [nie mająca wsparcia rodziny], samotna [bezdzietna],
pokłada ufność w Bogu i nie szczędzi czasu na błagalne modlitwy we dnie i w nocy - dobrym
przykładem jest Anna z Łk 2:36-38. żyła z mężem tylko siedem lat, (37) a następnie była wdową do
osiemdziesiątego czwartego roku życia. Dniami i nocami nie opuszczała ona świątyni, gdzie oddawała
Bogu cześć w postach i modlitwach. Żadna wdowa nie jest jednak doskonała. Prawdziwa wdowa
skontrastowana jest z kobietą z w. 6.

WERSET 6
Ø Ta natomiast, której w głowie przyjemnostki [dosłownie luksusy], żyje wprawdzie [ponieważ
skoncentrowana jest na luksusie, traci swój wpływ], lecz jest martwa [jest martwa] - czas dokonany
wskazuje na wydarzenie wcześniejsze mające konsekwencje w przyszłości.
WERSET 7
Ø Zwracaj im też uwagę [nalegaj, nakazuj tak jak w 4:11], aby były nienaganne - nie jest jasne,
czy liczba mnoga odnosi się do wdów z poprzedniego kontekstu, czy z następnego.
WERSET 8
Ø A kto nie troszczy się o swoich, zwłaszcza o domowników - będąc na krzyżu, Jezus zabezpiecza
opiekę nad matką przez osobę wierzącą, apostoła Jana (J 19:26-27). Widocznie była wdową, jako że
podczas służby Chrystusa nie wspomina się o Józefie, a jego bracia w tym czasie byli niewierzący (J
7:5; 1 Kor 15:7). Częste zastosowania dotyczą rodziców zapewniających opiekę dzieciom, ale w tym
kontekście chodzi konkretnie o rodziny opiekujące się wdowami.
Ø ten wyparł się wiary i jest gorszy od niewierzącego. - ktoś, kto nie troszczy się o wdowy w swojej
rodzinie, nie zdecydował się zaufać prawdzie objawionej przez apostołów. Jest gorszy od
niewierzącego, ponieważ tamten nie został nauczony tych rzeczy - dlatego nie odpowie za to tak,
jak wierzący.

WERSET 9
Ø Na listę wdów można wpisać - fakt, że istniała lista takich wdów, pokazuje zorganizowanie wierzących
w Efezie, gdzie wierzące wdowy były znane w mieście. Organizowanie było prawdopodobnie zadaniem
EPISKOPOS /doglądających/biskupów.
(1) kobietę, która liczy co najmniej sześćdziesiąt lat - Istniał limit wieku.
(2) żonę jednego męża - tak jest dosłownie - miała tylko jednego męża.
WERSET 10
(3) taką, której można wystawić piękne świadectwo: że wychowała dzieci,
że udzielała gościny (podróżującym wierzącym, misjonarzom),
umiała umyć świętym nogi (służyła innym wierzącym w mieście, oprócz swojej rodziny i misjonarzy),
niosła ulgę prześladowanym i podejmowała się wszystkich innych, dobrych dzieł.

WERSET 11
Ø Młodszych wdów nie wpisuj - młode wdowy były zawsze, ponieważ młodych mężów ciągle brano na
wojnę. Istniało więc pytanie, co kościół ma z nimi zrobić.
Ø bo gdy ich pragnienie mężczyzny okaże się większe od poświęcenia Chrystusowi - Litfin pisze:
“młodsze kobiety mogą mieć normalne seksualne pragnienia, które przewyższą ich oddanie
Chrystusowi” (BK Commentary).
Ø chcą wyjść za mąż - i to dokładnie powinny zrobić.
WERSET 12
Ø Wtedy też obciąża je zarzut, że nie dochowały przyrzeczonej wierności - jeżeli młoda wdowa
miałaby zostać umieszczona na tej liście, mogłaby myśleć, że chce być oddana służbie ciele Chrystusa
w Efezie i mogłaby to przyrzec. Dlatego jednak, że jest młoda, najprawdopodobniej zechce wyjść za
mąż, a wtedy musi złamać przyrzeczenie wzięte na siebie wtedy, kiedy umieszczano ją na liście
(najprawdopodobniej jest tu mowa o szczególnej sytuacji, jaka miała miejsce w Efezie – być może
więcej niż jeden raz w.15).

WERSET 13
Ø Inny powód nie wciągania tych wdów na listę jest następujący:
Ponadto nie mając co robić [młode wdowy wspierane przez kościół],
uczą się chodzić po domach i mało, że bezczynne,
potrafią być również gadatliwe i wścibskie, a przy tym mówić, czego nie trzeba
- posiadając wsparcie od innych wierzących, mają zbyt wiele czasu i mało do zrobienia.
Nie jest to ogólnie dobry pomysł, by dawać ludziom pieniądze albo wsparcie, tak jak w socjalizmie,
jeżeli są oni w stanie pracować. Wspieranie osoby zdolnej do pracy, w przypadku młodej wdowy
pracującej jako żona i matka, pozbawia godności jej charakter i kusi ją do grzechu w dziedzinie, w której
ma słabości.
ZASTOSOWANIE

WERSET 14
Ø Chcę zatem, aby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zarządzały domem - powinny użyć
swojej energii i czasu na troskę o męża, dzieci i dom (2:15).
Ø i nie dawały przeciwnikowi powodu do obmowy - powtórne zamążpójście stawia trochę granic
i przynosi nowe obowiązki, wprowadzając porządek w chaos.
WERSET 15
Ø Bo już niektóre zboczyły i poszły za szatanem - w świetle wcześniejszego nauczania na temat
mężczyzny/męża jako nauczyciela oraz kobiety będącej pomocnikiem, być może niektóre z tych wdów
zostały zwiedzione przez fałszywych nauczycieli, tak jak Ewa. Mąż powinien ochraniać przed fałszywym
nauczaniem.

WERSET 16
Podsumowanie:
Ø Jeśli jakaś wierząca osoba [np. wierząca córka lub wnuczka] ma wokół siebie wdowy, niech je
wspomaga - wierzące dzieci i wnuki są odpowiedzialne za troszczenie się o wdowę we własnej
rodzinie.
Ø aby kościół [ciało Chrystusa w Efezie] nie był obciążony - nie jest właściwe, aby inna osoba wierząca
z miasta troszczyła się o taką wdowę.
Ø i mógł wesprzeć te, których wdowieństwo jest trwałe - wierzący mają być wolni w towarzyszeniu
wdowom, które nie mają rodziny do opieki nad nimi.
Jeżeli dzieci albo wnuki mają w rodzinie wdowę po 60-tce, mają obowiązek zatroszczyć się o jej potrzeby
fizyczne. Mogło to oznaczać sprowadzenie jej do swojego domu z całym potrzebnym do tego systemem
opieki (jak np. odwiedziny, wózek inwalidzki, zapewnienie towarzystwa w razie potrzeby albo cokolwiek,
co zaspokaja jej istotne potrzeby). Jeżeli kobieta ma ponad 60 lat i jest wdową nie posiadającą rodziny,
która mogłaby się o nią zatroszczyć, to obowiązkiem wierzących (nie rządu), którzy dobrze ją znają,
jest zajęcie się nią jako siostrą w Chrystusie.
ZASTOSOWANIE

WERSET 17
Ø Starsi [starsi mężczyźni] którzy są wspaniałymi przywódcami - przywódcy to ci, którzy „zarządzają”
albo „prowadzą”, dosłownie „stoją przed”. Kościół jest ciałem Chrystusa (Ef 1:23). Ma tylko jedną głowę,
która rządzi: Jezusa Chrystusa (Ef 1:22). Nikt inny nie ma rządzić albo mieć autorytet nad ciałem
(Mt 20:25-26). Każda grupa wierzących, która się spotyka, formalnie będzie miała kogoś, kto zarządza:
„Rozpoczynajmy”, „Pomódlmy się”, „Kiedy spotkamy się znowu?” itd.
Ø godni są podwójnego uznania - na podstawie kontekstu „godni” będzie materialnym
wynagrodzeniem, tak jak w przypadku wdów.
Ø zwłaszcza ci, którzy trudnią się głoszeniem Słowa i nauczaniem - nie ma tu słowa głoszenie;
dosłownie „w słowie” i nauczaniu. Greka ma specyficzne słowo oznaczające głoszenie, ale nie ma go
tutaj. Tłumaczenie KJV oddaje to lepiej: którzy trudzą się słowem i doktryną.
ROZDZIAŁ 5. Starsi (5:17-5:25)

WERSET 18
Ø Gdyż Pismo mówi: Młócącemu bydlęciu nie zawiązuj pyska - zapisane jest to w Pwt 25:4, i Jezus
to zacytował (Łk 10:7). W przypadku Pawła, kiedy podróżował na początku, aby się utrzymać, musiał
wytwarzać namioty (Dz 18:3; 20:34; 1 Kor 4:12), ale aż do czasu, kiedy zaczęli go wspierać ludzie
wierzący.
Ø oraz: Robotnik jest godny swojej zapłaty - ta zasada ogólna zastosowana jest tu do nauczycieli.
WERSET 19
Ø Przeciw starszemu nie przyjmuj oskarżeń [to samo słowo używane na oznaczenie starszych
mężczyzn; prawdopodobnie dotyczy nauczających] chyba że są oparte na zeznaniach dwóch lub
trzech świadków - istniało to w Prawie Starego Testamentu (Pwt 19:15), zostało powtórzone przez
Jezusa (Mt 18:16)i przez Pawła (2 Kor 13:1). Chodzi o absolutną pewność, że oskarżenie ma
uzasadnienie. Dzisiaj obserwujemy zniszczoną reputację przez ludzi, którzy oskarżają, nie mając
dowodów.
WERSET 20
Ø Tych, [starszych mężczyzn, których grzech jest uzasadniony], którzy grzeszą, upominaj wobec
wszystkich aby i pozostali [wierzący] się bali - jeżeli oskarżenie jest prawdziwe, a starszy odmówił
pokuty i zmiany, grzesząc nadal, to Tymoteusz ma go upomnieć w obecności innych, by odstraszyć
ich od grzechu.

Chodzi o upewnienie się, czy istotnie jest to grzech, a nie naruszenie tradycji czy uprzedzenie; też o to,
że jest prawdziwy, nie pochodzący z plotek.
Potem, zanim cokolwiek się zrobi publicznie, starszemu trzeba dać czas, by zobaczyć, czy zamierza
pokutować, czy też trwać w grzechu. Podobną sytuację miał Paweł z Piotrem w Antiochii (Ga 2:11-14).
Najpierw Piotr jadł (prawdopodobnie chodzi o przyjmowanie komunii) z wierzącymi pochodzącymi
z pogan. Kiedy jednak przyszli do miasta nawróceni Żydzi, Piotr odmówił jedzenia (prawdopodobnie
przyjmowania komunii) z wierzącymi poganami. Ta obłuda zaraziła też Barnabę. Mogło to doprowadzić
do powstania dwóch oddzielnych kościołów lokalnych w Antiochii – kościoła żydowskiego i kościoła
pogańskiego. W związku z tym Paweł zganił Piotra, co było też lekcją dla innych.
Często przyczyną niekorygowania grzechu jest to, że podzieliliśmy kościół w mieście na niezależne
kościoły lokalne. Istnieje wielu dobrze znanych mówców/nauczycieli, którzy ciągle wykrzywiają Pismo,
jednak starsi nie reagują, ponieważ już podzielili się na grupy, które się z tym zgadzają. Wyobraź sobie,
jak inaczej wyglądałaby sytuacja kościoła, gdybyśmy postrzegali go jako wierzących z całego miasta.
ZASTOSOWANIE

WERSET 21
Ø Zobowiązuję cię - występuje tu jedno słowo, które znaczy uroczyście zeznawać lub oświadczać.
Ø w obliczu Boga, Chrystusa Jezusa i wybranych aniołów - jest tu troje świadków patrzących na
Tymoteusza. Wcześniej Paweł mówił już o aniołach obserwujących nas (1 Kor 4:9; 11:10). Ciekawe jest
to, że chodzi o wierzących aniołów, o te dwie trzecie, które nie poszły za Szatanem (Ap 12:4),
oraz o ludzi wybranych przez Boga.
Ø abyś się tego trzymał bez zastrzeżeń, niczego nie czyniąc stronniczo - dosłownie: „żebyś mógł tego
strzec bez uprzedzeń i faworyzowania.”
WERSET 22
Ø Na nikogo nie nakładaj pochopnie rąk - przez nałożenie rąk Tymoteusz został wyznaczony na
przywódcę wierzących w Efezie (4:14). Tego samego doświadczyli Paweł i Barnaba, kiedy wysyłano ich
w podróż misyjną (Dz 13:3).
Ø i nie miej udziału w cudzych grzechach - nałożenie rąk nie było ordynacją, ale poparciem dla
charakteru tej osoby i jej gotowości do służby. Jeśliby taki ktoś zaczął prowadzić grzeszne życie,
Tymoteusz byłby w to wplątany, ponieważ przyjął kogoś do służby zbyt pochopnie.
Ø zachowaj siebie samego czystym - przez ostrożność w tym, kogo popierasz.

WERSET 23
Ø Nie pij już samej wody, ale ze względu na twój żołądek i częste niedomagania używaj trochę wina.
- wydaje się, że jest to zdanie wtrącone do tematu omawianego w w. 22. Na temat tego wersetu istnieje
wiele różnych komentarzy. Niektórzy mówią:
• wskazówka ta dotyczy tylko używania wina w celach medycznych, nie jako napoju,
• słowo „wino” znaczy niesfermentowany sok z winogron,
• wino w czasach Jezusa było raczej słabe, szczególnie u Żydów.,
• wino było mieszane z wodą,
• bezpieczna woda pitna nie zawsze była łatwo dostępna w krajach wschodu,
• w tych czasach medycyna jako nauka była w powijakach, jeżeli chodzi o lekarzy greckich, więc wino
było jednym z głównych środków zaradczych.
ALE...

ALE:
ü Gdyby woda była tak zła, Tymoteusz nie powinien jej pić w ogóle. Paweł mówi, żeby nie pić samej wody.
ü Jeżeli woda była tak zła, czemu Paweł nie ostrzegał przed nią wszystkich wierzących w Efezie?
ü Nie ma żadnego dowodu, że wino było rozcieńczane. W Czasach Starego Testamentu byli ludzie, którzy
podjęli ślub Nazyreatu Jeżeli mężczyzna lub kobieta złoży szczególny ślub, ślub nazyreatu, aby się
poświęcić Panu, to niech powstrzyma się od wina i napoju odurzającego; … nie będzie pił żadnego
soku z winogron (Lb 6:2-3). Oto fragment rozróżniający te trzy rzeczy. Jeżeli ludzie wiedzieli o tym
w roku 1500 przed Chr., wydaje się, że w czasach Nowego Testamentu również wiedziano, że wino
to wino. Paweł pisze tu do wierzących z pogan z Efezu. Gdyby nawet Żydzi nie pili wina, to poganie robili
to na pewno.
ü To zbyt oczywiste, że winem człowiek może się upić, nie musi być nawet bardzo albo wcale
rozcieńczone. Skąd więc wzięło się „Nie upijajcie się winem” albo „winem możesz się upić”?
WNIOSEK: Nie ma niczego złego w piciu (regularnie) wina, nie na tyle jednak, żeby się upić.

WERSETY 24-25
Teraz Paweł wraca do tematu z w. 22, o pochopnym nakładaniu rąk.
Ø Grzechy niektórych osób są tak oczywiste, że trafiają na sąd, zanim jeszcze dotrą oni sami.
Natomiast grzechy innych ciągną się za nimi.
Podobnie ze szlachetnymi czynami. Niektóre są wyraźne.
Ale i te, z którymi jest inaczej, nie pozostaną ukryte.
- niektóre grzechy, takie jak cudzołóstwo i homoseksualizm, są oczywiste, inne - jak oszustwo i plotki,
nie są tak oczywiste na ziemi w czasie tego życia. To samo jest prawdą o dobrych czynach: niektóre są
jasne, niektóre ukryte. Jezus powiedział jednak:
Bo wszystko, co ukryte, stanie się widoczne,
i wszystko, co niejawne, ujrzy światło dzienne (Mk 4:22).

1 List do Tymoteusza Rozdział 5

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

More from Biblia Wnioski

More from Biblia Wnioski (6)

1 List do Tymoteusza Rozdział 5