2. Γλυκά φυσά ο μπάτης,
η θάλασσα δροσίζεται,
στα γαλανά νερά της
ο ήλιος καθρεφτίζεται·
και λες πως παίζουν μ’ έρωτα
πετώντας δίχως έννοια
ψαράκια χρυσοφτέρωτα
σε κύματ’ ασημένια.
3. Στου καραβιού το πλάι
ένα τρελό δελφίνι
γοργόφτερο πετάει
και πίσω μάς αφήνει.
και σαν να καμαρώνεται
της θάλασσας το άτι
με τους αφρούς του ζώνεται
και μας γυρνά την πλάτη.
4. Χιονοπλασμένοι γλάροι,
πόχουν φτερούγια ατίμητα
και για κανένα ψάρι
τα μάτια τους ακοίμητα,
στα ξάρτια τριγυρίζοντας
ακούραστοι πετούνε
ή με χαρά σφυρίζοντας
στο πέλαγος βουτούνε.
5. Και γύρω καραβάκια
στη θάλασσ’ αρμενίζουν
σαν άσπρα προβατάκια
που βόσκοντας γυρίζουν
με χαρωπά πηδήματα
στους κάμπους όλη μέρα,
κι έχουν βοσκή τα κύματα,
βοσκό τους τον αέρα.
7. ‘Ένα μεγάλο τετρακάταρτο καράβι,
άφηνε αγκαλιά το λιμάνι προς το βράδυ.
Η νηνεμία του καθώς σχίζει,
μ’ αντιφεγγίσματα των πανιών γεμίζει.
Ένα ξενικό καράβι στα πλευρά του,
με κόπο συλλαβίζει ο κόσμος τ’ όνομά του.
Από μακρινά έχει έρθει μέρη
και το πού πατεί κανένας δεν το ξέρει.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α.
8. Τα ψαράκια
κάτω από το νερό
Βλέπουν για κανένα
ψάρι πιο μικρό.
Όμως ένα-ένα πέφτει
στην παγίδα των διχτυών
Και για ψαρόσουπα τα τρώνε
οι ψαράδες για μεσημεριανό.
ΣΤΕΛΙΟΣ Α.
11. Ένα καράβι κολυμπά
Στης θάλασσας τα γαλανά νερά.
Και έτσι όπως κολυμπά,
φάλαινα βλέπει ξαφνικά.
ΑΡΓΥΡΩ Μ.
12. Θάλασσα μοιάζουνε τα μάτια σου
και δεν σε καταφέρνω.
Και όταν είσαι μακριά
στο νου μου όλο σε φέρνω.
ΝΙΚΟΛΑΣ Κ.
13. Όταν έρθει η σελήνη,
η θάλασσα χωρίς φωνή.
Ούτε γλάροι ούτε ψάρια ανήσυχα εκεί.
Ο μπάτης δυναμώνει
και το σκοτάδι κυριαρχεί,
μέχρι που έρχεται ο ήλιος
και άντε πάλι από την αρχή.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ Μ.
14. Και βράχος μπρος στην πλώρη,
η Πάρος λαμπυρίζει,
δεν έχει ίχνος όρη,
νερό την τριγυρίζει.
Και μοιάζει με κοχύλι
μες του νερού τη μέση
και αλμυρά τα χείλη
για όποιον τη φιλήσει.
ΠΕΤΡΟΣ Α.
16. Τρεις ψαράδες ψάρευαν
χταπόδια στη Ικαριά
κι ό,τι πιάναν το πουλούσαν
μεσ’ στην αγορά.
Άλλοι πάλι πουλούσαν
φρέσκα θαλασσινά.
Αυτοί σίγουρα παίρνανε
πενηντάρικα πολλά.
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ Κ.
17. Γύρω-γύρω ψάρια.
Στο πέλαγος βουτούν καράβια,
που πίσω μας αφήνουν.
Ακούραστοι γλάροι πετούν
πάνω από τα κύματα της
θάλασσας, δίχως έννοια να
πνιγούν και να ελευθερωθούν.
ΛΟΡΕΝΑ Κ.
18. Μαζί κι όλα τα παιδιά
τον γιαλό γεμίζουν
με γέλιο, παιχνίδι και χαρά
τη θάλασσα φωτίζουν.
Τρέχουνε, παίζουν και γελούν
και τους γονείς ζαλίζουν.
Κι όταν απ’ την ακτή περνούν
στα κύματ’ αρμενίζουν.
ΑΡΤΕΜΙΣ Κ.
19. Οι φάλαινες οι γκριζωπές
σαν τα πουλιά πετούν,
σαν τ’ άστρα που λαμποκοπούν
Και καθισμένος βλέπεις
ένα φεγγάρι να γελά,
του ήλιου περιμένοντας,
πάντα τη συντροφιά.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Κ.
