2. Η Φιλοξενία στην αρχαία Ελλάδα και
στα χρόνια του Ομήρου…
Η φιλοξενία στην αρχαία Ελλάδα είχε να κάνει με την
υποδοχή και την περιποίηση του άγνωστου επισκέπτη, του
μακρινού ταξιδιώτη. Στα χρόνια του Ομήρου η φιλοξενία
θεωρούνταν πράξη αρετής. Οι ξένοι προστατεύονταν από
τον Ξένιο Δία, την Αθηνά τη Ξενία και από τους
Διόσκουρους Κάστωρ και Πολυδεύκης. Υπήρχε η θεία
απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και θεωρούνταν
αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Η φιλοξενία
ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε
ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη του ανήκε
μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον <<ξενώνα>>.
3. Η φιλοξενία ήταν ένας πολύ σημαντικός θεσμός για τη
δημιουργία σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους από όλες τις
κοινωνικές τάξεις. Συνέδεε βασιλιάδες με απλούς πολίτες. Οι
άρχοντες με αυτόν τον τρόπο διεύρυναν τον κύκλο των
συμμάχων τους.
4. Στα χρόνια
του Ομήρου ο
ξένος δεν
ήταν
τουρίστας
αλλά
αγγελιοφόρος
, εξόριστος ή
ταξιδιώτης.
Με την άφιξη του ο ξένος έκανε ευχές στην οικογένεια
που τον φιλοξενούσε και κατά την αναχώρησή του
δέχονταν δώρα. Κάθε καλεσμένος μπορούσε να φέρει
όποιον ήθελε στο γεύμα. Αυτή η συνήθεια
δημιούργησε μία ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, στην
οποία έδωσαν το περιφρονητικό παρατσούκλι
<<παράσιτα>>.
5. ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ…
Όταν εμφανίζονταν ένας ξένος ο κύριος του σπιτιού τον
προσκαλούσε στο σπίτι του και παρέθετε γεύμα προς τιμή του.
Μόλις ο ξένος έμπαινε μέσα στο σπίτι οι δούλοι του έβγαζαν τα
υποδήματα, θεωρούταν αταίριαστο να κυκλοφορεί κανείς μέσα στο
σπίτι με τα πέδιλα με τα οποία βάδιζε στον δρόμο. Πριν καθίσει ο
ξένος του έπλεναν τα πόδια. Ήταν αγένεια όμως να αρχίσει να
τρώει. Πρώτα περιφερόταν στα δωμάτια θαυμάζοντας τα έπιπλα
και επαινώντας την καλαισθησία του νοικοκύρη. Μετά ο
οικοδεσπότης έλεγε την ταυτότητά του στον ξένο και ύστερα
ζητούσε να μάθει την δική του. Ο ξένος μετά το καθιερωμένο
λουτρό φορούσε τα πολυτελή ενδύματα που του πρόσφερε ο
οικοδεσπότης και στη συνέχει καθόταν τιμητικά σε θρόνο. Συνήθως
το γεύμα διαρκούσε πολύ και μετά από αυτό ο ξένος διηγούταν μία
ιστορία.
8. Η φιλοξενία σήμερα…
Στους πρώτους ιστορικούς χρόνους βελτιώθηκαν οι συγκοινωνίες
με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του εμπορίου. Οι πολιτείες και οι
κοινωνίες ήκμαζαν, όπως επίσης οι επιστήμες και οι τέχνες. Τότε
τα ταξίδια έγιναν συχνά και πήραν μαζικό χαρακτήρα. Οι
ελληνικές πόλεις, σε περιπτώσεις εορτών, αθλητικών
εκδηλώσεων, δεχόταν αντιπροσώπους από άλλες πόλεις. Τότε η
φιλοξενία ανατέθηκε σε ορισμένους πολίτες οι οποίοι
αντιπροσώπευαν τη πόλη, οπότε δημιουργήθηκε ο θεσμός της
δημόσιας φιλοξενίας. …
9. … Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει η φιλοξενία ξένων σε
μερικά μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη και σε διάφορα
χωριά.
Εκεί οι άνθρωποι ανοίγουν τα σπίτια και τους καλούν τους
ξένους για γεύμα. Στα περισσότερα όμως μέρη λόγο του
τουρισμού που υπάρχει, η φιλοξενία, όπως περίπου και στην
Αρχαία Ελλάδα, είναι στα χέρια των επαγγελματιών του
τουρισμού.
10. Συμπέρασμα…
Για του έλληνες πάντοτε η αξία της
φιλοξενίας ήταν σημαντική και έτσι
παραμένει και σήμερα προσαρμοσμένη
στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Σήμερα
πλέον η φιλοξενία (τουρισμός) μπορεί
να προσφέρει μεγάλη ανάπτυξη της
οικονομίας.
