Latin -1st Maccabees.pdf

Caput 1
1 Et factum est, postquam Alexander filius Philippi
Macedo, qui venit de terra Chettiim, percussisset
Darium regem Persarum et Medorum, regnavit pro eo
primus in Graeciam,
2 et fecit bella multa et munitiones multas vicit et occidit
reges terrae
3 Et perambulavit fines terræ, et accepit spolia gentium
multarum, ita ut quievit terra coram eo. unde elevatum
est et elevatum est cor eius.
4 Et congregavit exercitum magnum fortem, et regnavit
super nationes, gentes, et reges, qui facti sunt ei in
tributa.
5 Post haec autem aegrotavit et videns eum moreretur.
6 Et vocavit pueros suos honorabiles, et nutritos cum eo
ab adolescentia sua, et divisit illis regnum suum, cum
adhuc viveret.
7 Regnavit itaque Alexander annis duodecim et mortuus
est.
8 Et portaverunt servi ejus singuli in loco suo.
9 Et post mortem eius omnes sibi coronas posuerunt;
feceruntque filii eorum post eos annis multis et
multiplicata sunt mala in terra
10 Et exiit ex eis radix pessima Antiochus, qui
cognominatus est Epiphanes, filius Antiochi regis, qui
fuerat Romae obses, et regnavit anno centesimo
tricesimo septimo regni Graecorum.
11 In diebus illis exierunt ex Israel iniqui viri, et
suadebant multis, dicentes: Eamus et ineamus foedus
cum gentibus, quae sunt in circuitu nostro: quia ex quo
recessimus ab eis, contristati sumus valde.
12 Placuit ergo eis haec ratio.
13 Tunc quidam de populo sic locuti sunt: Et abierunt ad
regem, et dedit illis potestatem ut facerent justitiam
gentium:
14 Et ædificaverunt gymnasium in Jerusalem juxta ritum
gentium:
15 et praeputiati facti sunt et dereliquerunt pactum
sanctum et copulaverunt se gentibus et venundati sunt ad
faciendum malum
16 Cum autem regnum Antiochi constitutum esset,
regnare in Aegypto cogitavit, ut duorum regnorum
potiretur imperio.
17 Et intravit in Ægyptum cum multitudine magna, in
quadrigis, et elephantis, et equitibus, et classe magna,
18 et bellum fecit adversus Ptolemæum regem Ægypti.
multique ad mortem vulnerati sunt.
19 Et possederunt civitates munitas in terra Ægypti, et
diripuerunt spolia ejus.
20 Et postquam percussit Antiochus Ægyptum, et iterum
reversus est centesimo quadragesimo tertio anno, et
ascendit contra Israël et Jerusalem cum multitudine
magna,
21 Et introivit in templum, et tollens altare aureum, et
candelabrum de lumine, et omnia vasa ejus,
22 Mensam quoque panum, et vasa phialas, et phialas. et
thuribula aurea, et velamen, et diadema, et ornamenta
aurea, quae erant ante templum, omnia detraxit.
23 Sed et argentum, et aurum, et vasa pretiosa, tulit : et
thesauros absconditos, quos invenit.
24 Quibus omnibus sublatis, abiit in terram suam,
faciens caedem magnam, et locutus est superbia magna.
25 luctus quoque magnus factus est in Israhel in omni
loco ubi illi erant
26 Itaque principes et seniores lugebant, virgines et
iuvenes infirmati sunt, et species mulierum immutata est.
27 Omnis sponsus sumpsit lamentationem, et quae
sedebat in thalamo, maeror erat;
28 Commotaque est terra habitantibus in eo, et omnis
domus Jacob texit confusione.
29 Post duos vero annos completis annis, misit rex
principem tribunum in civitates Juda, qui venit in
Jerusalem cum turba multa,
30 Et locutus est ad eos verba pacifica, et omnes dolos:
cum enim credidissent ei, corruit super civitatem: et
percussit eam plaga magna, et perdidit populum multum
ex Israël.
31 Et cum spoliasset civitatem, succendit eam, et domos
ejus undique destruxit.
32 Mulieres autem et pueros ceperunt et possederunt
iumenta;
33 Et ædificaverunt civitatem David muro magno et
munito, et turribus firmis: et ædificaverunt eis
munitionem.
34 et posuerunt in ea gentem peccatricem viros impios et
munierunt se in ea
35 et armis et cibariis reposuerunt eam et congregantes
spolia Hierusalem reposuerunt ibi et facti sunt in
laqueum
36 Ad insidiandum enim erat sanctuarium, et
adversarius malus Israël.
37 Et effuderunt sanguinem innocentem per circuitum
sanctificationis, et polluerunt illud:
38 ita ut fugerent propter eos habitatores Jerusalem, et
facta est habitatio extraneorum civitas, et facta esset
aliena ab his qui nati sunt in ea. et filii eius reliquerunt
eam.
39 Vastata est sicut desertum, sanctificatio eius, in
luctum conversae sunt convivia eius, sabbata eius in
opprobrium, gloria eius in despectum.
40 Secundum gloriam eius, multiplicata est ignominia
eius, et sublimitas eius conversa est in luctum.
41 Et scripsit rex Antiochus toto regno suo, ut omnes
unus esset populus.
42 et relinquent unusquisque leges suas, et consenserunt
omnes gentes juxta imperium regis.
43 Sed et multi ex Israel consentiebant religioni eius, et
sacrificabant idolis, et polluebant sabbatum.
44 Misit enim rex litteras per nuntios in Jerusalem et
civitates Juda, ut sequerentur leges gentium novas,
45 et holocausta, et sacrificia, et libamina, ne intermittas
in templo; et sabbata et dies festos polluant;
46 et sanctuarium et sanctum polluite,
47 aras et lucos et fana idolorum immolate carnes
porcinas et bestias immundas;
48 ut et filios suos incircumcisos relinquerent, et
abominarentur animas suas omni immunditia et
profanatione.

49 ut obliviscantur legem et omnia praecepta mutent.
50 Quisquis autem non fecerit juxta præceptum regis,
morietur.
51 Similiter et in universo regno suo scripsit, et
constituit præpositos omni populo, ut præcipiat
civitatibus Juda sacrificare per civitates.
52 Tunc multi congregati sunt ad eos, omnes qui
dereliquerunt legem. et commiserunt mala in terra.
53 et ejecerunt Israelitas in abscondita, quocumque
fugerant, in auxilium suum.
54 et quintadecima die mensis Casleu centesimo
quadragesimo quinto anno statuerunt abominationem
desolationis super altare et per civitates Iuda in circuitu
aedificaverunt altaria
55 et ante ianuas domorum suarum et per plateas
adolebat incensum.
56 et libros legis, quos invenerant, dissipatos,
combusserunt eos igni.
57 et quicumque inventus est in aliquo libro testamenti,
vel si quis in lege commisit, iussum regis erat, ut
interficerent eum.
58 Sic fecerunt per auctoritatem suam filiis Israel
singulis mensibus, quotquot reperiebantur in civitatibus.
59 Igitur quinto et vigesimo die mensis sacrificabant
super altare, quod erat super altare Dei.
60 Eo tempore quo jusserat, mulieres quædam, quæ
filios suos circumciderentur, occiderunt.
61 et infantes suspenderunt circa cervices suas et
spoliaverunt domos suas et occiderunt eos, qui
circumcisi erant.
62 Sed multi in Israel certaverunt et confirmaverunt in
semetipsis ne quicquam immundum comederent.
63 Propterea magis mori, ut non contaminarentur escis,
et ne violarent sanctum testamentum: et mortui sunt.
64 Et facta est ira magna super Israelvalde.
Caput 2
1 In diebus illis surrexit Matthathias filius Joannis, filii
Simeonis, sacerdos filiorum Joarib, ab Jerosolymis, et
habitavit in Modin.
2 Et habuit quinque filios, Joann.
3 Simon; Thassi dicitur:
4 Judas, qui vocatus est Maccabaeus;
5 Eleazar Avaran cognominatus est et Ionathas qui
cognominatus est Apphus
6 Videns autem blasphemias quæ factæ sunt in Juda et
Jerusalem,
7 dixit: “ Vae mihi! quare nata sum videre miseriam
populi mei et civitatis sanctae et habitare ibi, cum tradita
esset in manu inimici, et sanctuarium in manu alienorum?
8 Factum est templum eius sicut homo sine gloria.
9 Vasa gloriosa ejus in captivitatem ablata sunt, infantes
ejus interfecti sunt in plateis, juvenes ejus in gladio
inimici.
10 Quae gens non habuit regni sui partem, et praedae
illius accepit?
11 Omnia vasa ejus sublata sunt. libera facta est ancilla.
12 Et ecce sancta nostra pulchritudo et gloria nostra
desolata est,et polluerunt eam Gentes.
13 Ad quid ergo vivemus?
14 Et sciderunt Matthathias et filii eius vestimenta sua et
induerunt cilicio et luxerunt valde.
15 Interea ministri regis, qui ad defectionem
concitaverunt populum, venerunt in Modin civitatem, ut
immolarent sibi.
16 Et cum venissent ad eos multi ex Israel, Matthathias
et filii eius convenerunt.
17 Et responderunt ministri regis, et dixerunt ad
Matthathiam sic: Tu es princeps et honorabilis et
magnus in civitate hac, et confortatus filiis et fratribus.
18 nunc ergo veni prior et imple mandatum regis sicut
fecerunt omnes gentes et viri Iuda et qui remanserunt in
Hierusalem sic et tu et domus tua in numero regis amici,
et tu et filii tui argento et auro et multis praemiis
decorabuntur.
19 Et respondit Matthathias, et locutus est voce magna:
Et omnes gentes, quae sub regno regis sunt, obediant ei,
et omnes a religione patrum suorum defluant, et de
mandatis illius agant consentientes.
20 ego autem et filii et fratres mei ambulabo in
testamento patrum nostrorum
21 Absit.
22 Non audiemus verba regis, ut egrediamur a religione
nostra, sive ad dexteram, sive ad sinistram.
23 Et cum hæc verba dimisisset, venit unus ex Judæis in
conspectu omnium, ut immolaret super altare, quod erat
in Modin, juxta præceptum regis.
24 Quod cum vidisset Matthathias, zelo succensus est, et
renes ejus tremuerunt : nec potuit sustinere juxta
judicium suum iracundiam, quare cucurrit, et occidit
eum super altare.
25 Legatum quoque regis, qui ad immolandum homines
coegit, eo tempore occidit, et altare destruxit.
26 Æmulavit ergo legem Dei, sicut fecit Phinees Zambri
filio Salom.
27 Et clamavit Matthathias voce magna per civitatem,
dicens: Si quis æmulator legem et fœdus servat, me
sequatur.
28 Et fugit ipse et filii ejus in montes, et reliquerunt
omnia quæ habebant in civitate.
29 Tunc descenderunt multi quaerentes justitiam et
judicium in solitudinem, ut habitarent ibi;
30 Ipsi, et infantes eorum, et uxores eorum. et pecora;
quia aggravatae sunt angustiae super eos.
31 Nunciatumque est servis regis et exercitui qui erat in
Jerusalem in civitate David, et viri quidam qui
destruxerant regis imperium, descenderunt in abscondita
in solitudine,
32 Et secuti sunt eos plures, et oppresserunt eos, et
expugnaverunt eos die sabbati.
33 et dixerunt ad eos: Sufficite quod hactenus fecistis;
Egredimini, et facite juxta imperium regis, et vivetis.
34 Et dixerunt: Non exibimus, neque faciemus verbum
regis, ut polluamus diem sabbati.
35 Itaque celeriter pugnatum est.
36 illi autem non responderunt eis neque miserunt in eos
lapidem neque loca in quibus latebant steterunt

37 Dixerunt: “ In innocentia nostra moriamur omnes;
caelum et terra testificabuntur pro nobis quoniam iniuste
occidistis.
38 Et surrexerunt contra eos in sabbato, et interfecerunt
eos cum uxoribus suis, et parvulis, et jumentis eorum
numero mille.
39 Et hoc intellexerunt Matthathias et amici eius, et
planxerunt eos valde.
40 Dixit autem unus ad alterum : Si omnes fecerimus
sicut fratres nostri fecerunt, et non pugnemus pro
animabus nostris et legibus contra gentes, nunc citius
disperdent nos a terra.
41 In illo ergo tempore decreverunt dicentes: "Quisquis
venerit ad proelium nobiscum in sabbato, pugnemus
contra eum; nec omnes moriemur, sicut fratres nostri,
qui in absconditis interfecti sunt.
42 Venerunt autem ad eum congregati de Assideriis, qui
erant potentes ex Israël, et omnes qui voluntarie
astiterunt in lege.
43 sed et omnes, qui fugerant, iuncti sunt illis, et
astiterunt eis.
44 Et miserunt manus suas, et percusserunt in ira sua
peccatores, et viros iniquos in ira sua: reliqui autem
fugerunt in Gentes in adiutorium suum.
45 Et circuivit Matthathias et amici eius, et destruxit
altaria.
46 et quoscumque inuenerunt in finibus Israel
incircumcisorum, hos fortiter circumciderunt.
47 Persequebantur superbi, et opus eorum directum est
in manibus eorum.
48 Et levaverunt legem de manu gentium, et de manu
regum : et non sinebant eum triumphare.
49 Cum autem appropinquaret tempus ut moreretur
Matthathias, dixit filiis suis: Nunc habet superbiam et
increpationem, et tempus perditionis, et irae furoris.
50 Nunc ergo, filii, aemulamini legem et date animas
vestras in foedus patrum vestrorum.
51 Memores estote quod operati sunt patres nostri in
tempore suo. sic accipietis magnum honorem et nomen
sempiternum.
52 Abraham nonne in tentatione inventus est fidelis, et
reputatum est illi ad justitiam?
53 Ioseph in tempore tribulationis suæ custodivit
mandatum, et factus est dominus Ægypti.
54 Phinees pater noster zelans et fervens obtinebat
pactum sacerdotii æterni.
55 Iesus ad implendum verbum iudex factus est in Israel.
56 Caleb, dum testificatur in ecclesia, accepit
hæreditatem terræ.
57 David quoniam misericors possedit solium regni
aeterni.
58 Elias, pro zelo et ardore pro lege assumptus est in
caelum.
59 Ananias, Azarias, et Misael ex flamma salvati sunt
credentes.
60 Daniel propter innocentiam suam liberatus est de ore
leonum.
61 et sic cogitate in omni tempore, ut non vincatur qui
confidit in eo.
62 Noli timere verba hominis peccatoris, quoniam
stercora et vermis erit gloria eius.
63 hodie extolletur, et cras non invenietur: quia
conversus est in pulverem, et cogitatio ejus inutilis facta
est.
64 Itaque, filii mei, estote viri robusti, et ostendite vos
per legem. per eam enim gloriam consequemini.
65 Et ecce Simon frater vester, scio quod vir consilii est,
ipsum audite semper: ipse erit vobis pater.
66 Iudas Maccabaeus: a iuventute sua robustus et fortis
esto: sit vester dux, et pugna populi.
67 accipite et vobis omnes qui custodiunt legem et
vindicate iniuriam populi vestri.
68 Retribuite retributionem gentibus, et mandata legis
attendite.
69 Et benedixit eis, et appositus est ad patres suos.
70 Et defunctus est anno centesimo quadragesimo sexto,
et sepelierunt eum filii eius in sepulchris patrum suorum
in Modin, et planxerunt eum omnis Israel planctu magno.
Caput 3
1 Et surrexit Iudas filius eius, nomine Maccabaeus.
2 Et omnes fratres ejus adjuverunt eum, et fecerunt
omnes qui tenebantur cum patre suo.
3 Et accepit populum suum magnum honorem, et lorica
induens se sicut gigas, et cingit loricam ejus in circuitu
ejus, et proelia fecit castra in gladio suo.
4 Similis factus est leoni in operibus suis, et sicut catulus
leonis rugiens in venatione sua.
5 Quia persecutus est iniquos, et quærebat eos, et
affligentes populum suum succendit.
6 Propter quod timuerunt eum peccatores, et conturbati
sunt omnes qui operabantur iniquitatem, quoniam in
manu ejus salus est.
7 Et exacerbavit reges multos, et lætificavit Jacob in
operibus suis, et in sæcula memoria ejus.
8 Et perambulabat civitates Juda, destruens impios ex eis,
et avertens furorem ab Israël.
9 Et ipse erat inclitus in extremis finibus terræ, et
perituros suscepit.
10 Et congregavit Apollonius gentes, et de Samaria venit
ad pugnam contra Israël.
11 Quod ut vidit Judas, occurrit illi: et percussit eum, et
occidit eum: et multi corruerunt, reliqui vero fugerunt.
12 Propter quod accepit Judas spolia eorum, et gladium
Apollonii, et omni vita sua pugnavit in eo.
13 Cum autem audisset Seron, princeps exercitus Syriæ,
dicit quod Judas congregatus est ad eum multitudinem et
turmam fidelium, ut secum venirent ad prælium:
14 Ait: "Ego accipiam nomen et honorem in regno;"
vadam enim cum Iuda et qui cum eo sunt, qui
contemnunt praeceptum regis.
15 Et paravit eum ut ascenderet, et ivit cum eo manus
magna impiorum in auxilium, et vindicaretur a filiis
Israël.
16 Et cum appropinquasset ad ascensum Bethoron,
exivit Judas obviam ei cum modica turba:
17 Qui cum viderent venientem exercitum ad se, dixit ad
Judam: Quomodo poterimus tam pauci dimicare contra

tantam multitudinem, et tam robustam, qui parati sumus
tota die jejunio deficere?
18 ad quos respondens Iudas non est difficile multis
concludi in manibus paucorum et cum Deo caeli unum
est, ut eruat in multitudine magna vel modica.
19 non est enim victoria pugnae in multitudine
castrorum sed de coelo virtus.
20 In multa superbia et iniquitate veniunt adversum nos,
ut disperdant nos, et uxores ac liberos, ac diripiant nos:
21 Sed nos pro vita et legibus nostris certamus.
22 Et projiciet eos Dominus ante faciem nostram: et vos
ne timueritis eos.
23 Qui cum desiisset loqui, subito insiluit super eos: et
Seron, et exercitus ejus coram eo ceciderunt.
24 Persecutique sunt eos descensu Bethoron usque ad
campum, ubi interfecti sunt quasi octingenti viri; reliqui
vero fugerunt in terram Philisthim.
25 Et cœpit timor Judae et fratrum ejus, et expavescebat
valde incidere in gentes in circuitu eorum,
26 Et pervenit usque ad regem fama eius, et de præliis
Iuda loquebantur omnes gentes.
27 Et audivit Antiochus rex, et iratus est. Et misit et
congregavit omnes exercitus regni sui, exercitum
fortissimum.
28 Aperiens autem thesaurum suum, dedit militibus
stipendium in annum, et jussit eos paratos esse,
quandocumque opus fuerit.
29 verumtamen, cum videret pecuniam thesauri sui
defecisse, et parvam ruri esse tributa propter
dissensionem ac pestilentiam, quam adtulerat in
auferendis legibus quae antiquitus fuerant.
30 Timebat ne diutius crimina ferre posset, neque tam
largiter, quam antea, largiebatur: abundaverat enim
super reges qui fuerunt ante eum.
31 Contristatus itaque animo, statuit in Persidem ire, et
accipere tributa regionum, et congregare pecuniam
multam.
32 Et reliquit Lysiam, virum nobilem, et unum de stirpe
regia, ut videret res regis a flumine Euphrate usque ad
terminos Ægypti.
33 et ut deduceret Antiochum filium eius, donec veniret,
iterum.
34 Tradiditque illi partem militum, et elephantos, et
præcepit ei omnia quæ facere voluit, sicut et de his qui
habitabant in Juda et in Jerusalem:
35 ut mitteret in eos exercitum ut disperderet et deleret
fortitudinem Israhel et reliquias Hierusalem et auferret
monumentum eorum de loco illo
36 et ut collocaret in omnibus finibus eorum alienos, et
sorte divideret terram eorum.
37 Et adsumens rex partem virium, quæ remanserat, et
recessit ab Antiochia civitate sua anno centesimo
quadragesimo septimo. Et transgressus flumen
Euphraten, ibat per regiones altas.
38 Tunc elegit Lysias Ptolemæum filium Dorymenis,
Nicanorem, et Gorgiam, viros fortes amicos regis.
39 Et misit cum eis quadraginta millia peditum, et
septem millia equitum, ut venirent in terram Juda, et
disperderent eam, sicut præceperat rex.
40 Et cum omni virtute sua profecti, castrametati sunt ab
Emmaus in campestribus.
41 Et mercatores regionis, cum audissent famam eorum,
acceperunt argentum et aurum cum servis nimis, et
venerunt in castra, ut emerent filios Israel servis: sed et
imperium Syriae et terrae Philisthinorum. se eis
coniunxerunt.
42 Ut vidit Iudas et fratres eius, quia multiplicatae sunt
miseriae, et copiae castrametati sunt in finibus eorum:
sciebant enim quod praeceperat rex ut disperderet
populum, et deleret eos.
43 Dixeruntque ad invicem : Redeamus casum populi
nostri, et pugnemus pro populo nostro et pro sanctuario.
44 Et congregata est multitudo, ut parati essent ad
proelium et orarent, et rogarent misericordiam et
misericordiam.
45 Jerusalem vacuefacta est in deserto, absque liberis
qui egrediebantur vel egrediebantur. gentes ibi
habitabant; et sublatus est gaudium ex Jacob, et cessavit
organum in cithara.
46 Congregatique sunt filii Israel et venerunt in Maspha
contra Ierusalem; In Maspha enim erat locus ubi orabant
in Israel.
47 et ieiunaverunt in die illa et induerunt saccos et
miserunt cinerem super capita sua et sciderunt
vestimenta sua
48 et librum legis aperuisti, in quo gentes quæsierunt
depingere similitudinem imaginum suarum.
49 Attulerunt et vestes sacerdotales, et primitias, et
decimas: et nazaræi concitaverunt, qui compleverunt
dies suos.
50 Et clamaverunt voce magna ad cælum, dicentes: Quid
faciemus istis, et quo tollemus eos?
51 Adtrita est enim et contaminata sanctificatio tua, et
sacerdotes tui in tristitia et humiliati sunt.
52 Et ecce gentes convenerunt adversum nos ut
disperdant nos: quæ cogitant contra nos, tu scis.
53 Quomodo poterimus resistere eis, nisi tu Deus
auxiliator noster es ?
54 Tunc tubis exclamaverunt voce magna.
55 Et post haec constituit Iudas duces populi, tribunos,
et centuriones, et pentacontarchos, et decuriones.
56 Domos autem ædificantes, et despondentes uxores: et
plantantes vineas, et timuerunt, his præcepit ut
reverterentur unusquisque in domum suam secundum
legem.
57 Et moverunt castra, et applicuerunt ad austrum
Emmaus.
58 Et ait Judas: Armate vos, et estote viri robusti, et
estote parati ad diluculum ut pugnetis contra nos
nationes istas, quæ convenerunt adversum nos, ut deleret
nos et sanctificationem nostram.
59 Melius est enim nos in bello mori quam videre
calamitates populi nostri et sanctuarii nostri
60 Sed, sicut voluntas Dei est in caelo, ita et fecit.
Caput 4
1 Gorgias inde, quinque milia peditum et mille equites
optimos, nocte castra movit;

2 ut irrueret in castra Judaeorum, et repente percuteret
eos. Viri autem munitionis erant duces eius.
3 Et audivit Judas, et ipse transtulit cum eo viros fortes,
ut percuteret exercitum regis, qui erat in Emmaus,
4 Adhuc copiae ex castris dispersae erant.
5 interea venit Gorgias nocte in castra Iudae et neminem
ibi inveniens in montibus quaerebat eos quia dixit hii a
nobis fugiunt
6 Ut autem dies factus est, præbebat se Judas in campo
cum tribus millibus viris, qui tamen non habebant arma
neque gladios in mente eorum.
7 Et viderunt castra gentium valida et loricatos et
equitatus in circuitu eorum; hi belli periti erant.
8 Dixit ergo Judas viris, qui cum eo erant: Ne timueritis
multitudinem eorum, et impetum eorum ne formidetis.
9 Mementote quomodo traditi sint patres nostri in mari
Rubro, cum persecutus sit eos pharao exercitui;
10 nunc ergo clamemus in caelum si forte misereatur
nostri et memores testamenti patrum nostrorum et
disperdamus exercitum istum ante faciem nostram hodie
11 ut sciant omnes gentes quoniam unus est qui liberat
et salvat Israhel
12 Tunc levaverunt alieni oculos suos, et viderunt eos
esse contra se venientes.
13 Exierunt de castris ad bellum. qui autem cum Iuda
erant, tuba cecinerunt.
14 Et commiserunt prælium, et gentes turbatæ sunt in
campum.
15 Novissimi autem omnes interfecti sunt in gladio, qui
persecuti sunt eos usque Gazera, et in campestribus
Idumææ, et Azoti, et Jamniæ: et occisi sunt ex eis super
tria millia hominum.
16 Et iterum reversus est Iudas cum exercitu suo ne
persequeretur eos:
17 et dixerunt ad populum: Nolite concupiscere præda,
quando pugnatum est contra nos:
18 et Gorgias et exercitus eius iuxta nos sunt in monte:
sed state contra inimicos nostros, et expugnate eos, et
post hoc audacter accipite spolia.
19 Adhuc eo loquente Iudas, ecce pars illorum apparuit
de monte.
20 Qui cum vidissent Judæos in fugam se convertisse, et
tabernacula comburere. Fumus enim, qui viderat,
narrabat quid fiebat.
21 Ut autem hæc cognoverunt, timuerunt valde: et
videntes castra Judæ in campo paratum ad pugnam,
22 Omnes fugerunt in terram alienigenarum.
23 Et reversus est Iudas spolians tabernacula, in quibus
accepit aurum multum, et argentum, et hyacinthinum, et
purpuram maris, et divitias multas.
24 Et conversi, hymnum canebant, et benedicebant
Deum in cælum, quoniam bonus est, quoniam in
sæculum misericordia ejus.
25 Fecitque Israëlsalutem in die illa.
26 Venerunt autem omnes alieni, qui evaserant, et
nuntiaverunt Lysiae quod factum fuerat.
27 Qui cum audisset, turbatus est et dissolutus, quia nec
talia quae placita erant Israeli, nec talia quae ei rex
praeceperat,evenerunt.
28 Sequenti igitur anno Lysias congregavit sexaginta
millia peditum electorum, et equitum quinque millia, ut
eos subjiceret.
29 Et venerunt in Idumæam, et castra posuerunt in
Bethsura, et occurrit illis Judas cum decem millibus viris.
30 Et videns exercitum fortem, oravit, et dixit :
Benedictus es tu, salvator Israël, qui lenisti impetum
fortissimi per manum servi tui David, et dedisti
exercitum alienorum in manu David. Ionathan filius
Saul et armiger eius;
31 Conclude exercitum istum in manu populi tui Israël,
et confundantur in fortitudine sua, et equites.
32 Confortare eos, et deficere faciam audaciam
fortitudinis suæ, et commoveantur in interitu suo.
33 Dejice eos in gladio diligentium te, et omnes qui
noverunt nomen tuum laudent te in gratiarum actione.
34 Commisso proelio; et occisi sunt in exercitu Lysiae
circiter quinque milia hominum, etiam ante eos interfecti.
35 Videns autem Lysias exercitum suum in fugam, et
virtutem militum Judae, et quomodo parati erant aut
vivere aut mori in virtute, introivit Antiochiam, et
congregavit advenam multitudinem, et fecit exercitum
suum. quam erat, iterum in Iudaeam venire cogitavit.
36 Dixit autem Judas et fratres ejus: Ecce contriti sunt
inimici nostri: ascendamus mundare sanctuarium.
37 Et congregatus est omnis exercitus, et ascendit in
montem Sion.
38 Et viderunt sanctificationem desertam, et altare
profanatum, et portas exustas, et in atriis virgulta nata
sicut in saltu vel in montibus, et pastophoria diruta.
39 et sciderunt vestimenta sua et planxerunt planctu
magno et miserunt cinerem in capita sua
40 et ceciderunt in faciem super terram et clanxerunt
tubis et clamaverunt ad caelum.
41 Et constituit Judas viros ut pugnarent contra eos qui
erant in arce,donec emundaret sancta.
42 Et elegit sacerdotes sine macula, his qui in lege erant
conplacuit:
43 Et mundaverunt sanctuarium, et tulerunt lapides
contaminationis in locum immundum.
44 Et cogitavit de altari holocaustorum, quod
profanatum erat, quid de eo faceret.
45 Placuit enim eis destruere, ne esset illis in
opprobrium, quia contaminaverunt illud gentes.
46 et reposuerunt lapides in monte domus in loco apto,
quoadusque veniret propheta ostenderet cum eis.
47 Tulerunt ergo lapides universos in lege, et instruxit
aram novam juxta prius.
48 et fecit templum, et ea quae erant in templo, et
sanctificaverunt atria.
49 Nova quoque vasa sancta fecerunt, et in templo
offerebant candelabrum, et altare holocaustorum, et
thymiamatis, et mensam.
50 et super altare adolebant incensum, et lucernas, quae
erant super candelabrum, ut lucerent in templo.
51 Et posuerunt super mensam panes, et expanderunt
vela, et consummaverunt omnia opera quae fecerant.
52 die autem vigesima et quinta mensis noni, qui
vocatur Casleu, centesimo quadragesimo octavo anno,
primo mane surrexerunt.

53 et immolaverunt secundum legem super altare novum
holocaustorum, quod fecerant.
54 Aspice, quando et qua die profanaverint, in ipso
dedicatum est canticis et citharis et psalteriis et cymbalis.
55 Et cecidit omnis populus in faciem, adorantes et
laudantes Deum caeli, qui prosperatus est.
56 Et fecerunt dedicationem altaris diebus octo, et
obtulerunt holocausta cum lætitia, et sacrificium
salutaris et laudis.
57 Et ornaverunt faciem templi coronis aureis et clypeis.
et portas et exedras renovaverunt et fores suspenderunt
eis.
58 Et facta est lætitia in populo magna valde, quoniam
aversa est opprobrium gentium.
59 Constituit autem Iudas et fratres eius cum omni
multitudine Israel, ut celebrarentur dies dedicationis
altaris in tempore suo ab anno in annum per dies octo, a
die quinto et vigesimo mensis Casleu. cum gaudio et
laetitia.
60 In tempore quoque illo ædificaverunt montem Sion
magnis muris, et turribus firmis in circuitu: ne forte
veniant gentes, et conculcent eum, sicut prius fecerunt.
61 et statuerunt ibi custodiam servare et munierunt
Bethsuram ad custodiendam eam ut defensionem
adversus Idumeam populus haberet.
Caput 5
1 Cum autem audissent gentes in circuitu altare
ædificatum, et templum ut prius instauratum est,
contristatus est valde.
2 Unde cogitaverunt delere generationem Jacob qui erat
inter eos,et cœperunt interficere populum.
3 Et debellavit Judas filios Esau in Idumæa in Arabattine,
eo quod obsiderent Gael: et dedit eis ruinam magnam, et
attrivit virtutem eorum, et accepit spolia eorum.
4 Et recordatus est malitiam filiorum Bean, qui fuerat
populo in laqueum et in scandalum, qui insidiabatur eis
in viis.
5 Et conclusit eas turribus, et obsedit eas: et ipsas delevit,
et turres loci illius succendit igni, et omnia quæ erant in
eo.
6 Postea ad filios Ammonis transiit, ubi invenit
potentiam validam et populum multum, cum Timotheo
duce eorum.
7 Et ipse cum eis multa proelia fecit, et conturbatus est
usque ad eum; et percussit eos.
8 et assumptis Jazar cum castellis suis, reversus est in
Iudaeam.
9 Et congregatæ sunt gentes quæ sunt in Galaad
adversus Israëlitas, qui erant in finibus eorum, ut
tollerent eos: At illi fugerunt in Dathema castellum.
10 et misit epistolas ad Iudam et fratres eius:
Convenerunt gentes, quae sunt in circuitu nostro ad nos,
ut perderent nos;
11 Illi autem venire parant, et castellum ad quod
fugimus occupant, Timotheo duce exercitus eorum.
12 Nunc ergo et libera nos de manibus eorum, quoniam
multi interfecti sunt.
13 Sed et fratres nostri omnes, qui erant in Tobie,
interfecti sunt: et uxores eorum et liberos duxerunt
captivas eorum, et supellectilem adduxerunt. et perierunt
ibi circiter milia hominum.
14 Dum adhuc legeret haec epistola, ecce alii nuntii de
Galilaea scissis vestibus, qui hoc nuntiaverunt:
15 et dixerunt: Ptolemaida, et Tyri, et Sidon, et omnis
Galilæa gentium convenerunt adversum nos ut nos
consummemus.
16 Ut audivit autem Judas et populus sermones istos,
convenit ecclesia magna cogitare quid facerent fratribus
suis, qui in tribulatione erant, et expugnabant eos.
17 Dixit autem Judas Simoni fratri suo : Elige tibi viros,
et vade, et redde fratres tuos in Galilæam : ego enim et
Jonathas frater meus ibunt in Galaaditim.
18 Et reliquit Josephum filium Zachariæ, et Azariam,
principes populi, et residuum exercitus in Judæa ad
custodiendum.
19 Quibus mandavit dicens: "Vos custodite populum
istum et videte ne pugnetis contra gentes usque ad
tempus quo revertamur".
20 Et data sunt Simoni tria millia virorum ut iret in
Galilæam: Judæ autem octo millia in Galaaditim.
21 Tunc abiit Simon in Galilæam, ubi fecit proelia multa
cum gentibus, et sic turbatæ sunt ab eo gentes.
22 Et persecutus est eos usque ad portam Ptolemaidis.
Interfecti sunt autem de Gentibus, circiter tria millia
hominum, ex quibus spolia cepit.
23 Et tollens eos, qui erant in Galilaea, et in Arbattis,
cum uxoribus et filiis eorum et omnibus, quae habebant,
secum, et perduxit eos in Iudaeam cum gaudio magno.
24 Iudas quoque Maccabaeus et Ionathas frater eius
transierunt Iordanem et abierunt in deserto dierum trium
itinere
25 Ubi occurrerunt Nabathitis, qui veniebant ad eos
pacifice, et nuntiaverunt eis omnia, quae contigerant
fratribus suis in terra Galaad:
26 et quod multi ex eis conclusi sint in Bosora et Bosor
et Alema et Casphor et Maked et Carnaim Omnes
civitates istae firmae sunt et magnae;
27 et conclusi sunt in reliquis civitatibus Galaaditidis, et
in crastinum constituerunt adducere exercitum in
castella, et comprehendere, et omnes in die una
disperdere.
28 Subito autem Iudas et exercitus eius se receperunt per
viam deserti in Bosora; Et cum capta esset civitatem,
occidit omnes masculos in ore gladii, et sumpsit omnia
spolia eorum, et civitatem igne succendit;
29 Unde transmigravit nocte, et perrexit usque ad
munitionem.
30 Et diluculo valde respicientes, ecce populus
innumerabilis portans scalas et machinas bellicas, ut
caperent munitionem;
31 Cum ergo vidisset Iudas proelium commissum esse,
et clamor civitatis ascendit in cælum, cum tubis et
clangore magno,
32 dixit exercitui suo hodie pugnate pro fratribus vestris
33 Et egressus est post illos in tres partes, et clangentes
tubas, et clamaverunt cum oratione.

34 Et percussit eos plaga magna, et percussit eos plaga
magna. Caesa sunt eo die circiter milia hominum VIII.
35 Quo facto, abiit Judas in Maspha. Et cum
expugnasset eam, cepit et occidit omne masculinum in
eo et accepit spolia eius et succendit eam igni.
36 Inde perrexit, et cepit Casphon, Maged, Bosor, et
reliquas civitates Galaaditidis.
37 Post hæc congregavit Timotheus aliam exercitum, et
castrametatisunt contra Raphon trans torrentem.
38 Et misit Iudas viros speculandi exercitum, qui
renuntiabant ei, dicentes: Omnes gentes, quae in circuitu
nostro sunt, convenerunt ad eos exercitus magnus valde.
39 Arabas quoque conduxit in auxilium sibi, et castra
posuerunt trans torrentem, parati ad te venire et pugnare
contra te. Et super hoc venit Iudas obviam illis.
40 Tunc ait Timotheus principibus exercitus sui: Cum
appropinquaverit Iudas et exercitus eius ad torrentem, si
transierit primo ad nos, non poterimus resistere ei;
potenter enim praevalebit adversus nos.
41 Si timuerit, et castrametatus fuerit trans flumen,
transgrediamur ad eum, et poterimus adversus illum.
42 Cum autem appropinquaret Judas ad torrentem, fecit
manere in torrente scribas populi, cui præceperat,
dicens : Neminem sinite in castris remanere, sed omnes
ad prælium veniant ;
43 et venit ad eos prior, et omnis populus post eum: et
omnes gentes turbatæ a facie ejus, projecerunt arma sua,
et fugerunt in templum, quod erat in Carnaim.
44 ipsi autem ceperunt civitatem, et succenderunt
templum cum omnibus, qui erant in ea. Ita subiugata est
Carnaim, nec amplius stare potuit ante Iudam.
45 Et congregavit Iudas universos Israelitas, qui erant in
Galaaditide, a minimo usque ad maximum, uxores
eorum et natos et vasa eorum, exercitum copiosum, ut
pervenirent in terram Iuda. Judaea.
46 Cum autem venerunt ad Ephron, civitas magna haec
erat in via cum irent, munitissima valde, nec poterant ab
ea recedere nec ad dextram nec ad sinistram, sed per
medium. illud.
47 Tunc exclusit eos urbe et obstruxerunt portas
lapidibus.
48 Iudas autem misit ad eos pacifice, dicens:
Transeamus per terram vestram, ut ambulemus in
patriam nostram, et non nocebit vobis quidquam;
Transibimus tantum pedibus, sed non aperiemus ei.
49 Et præcepit Iudas prædicare in omni exercitu, ut
figere posset unusquisque in loco ubi erat tabernaculum
suum.
50 Posueruntque milites, et oppugnaverunt urbem tota
die illo et tota nocte, quousque civitas in manu ejus
traderetur,
51 Qui ergo occidit omnes masculos in ore gladii, et
eruit civitatem, et sumpsit spolia ejus, et perduxit
civitatem super interfectos.
52 Et post hæc transierunt Jordanem in campum
magnum contra Bethsan.
53 Et congregavit Judas eos qui erant post tergum, et
exhortabatur populum per totam viam, donec veniret in
terram Judææ.
54 Et ascenderunt in montem Sion cum gaudio et
exultatione, ubi obtulerunt holocausta, quoniam nemo ex
eis occisus est donec reverterentur in pace.
55 Quibus diebus, Judas et Jonathas erant in terra
Galaad, et Simon frater ejus in Galilæa coram
Ptolemaide,
56 Audierunt autem Joseph filius Zachariæ et Azarias
duces præsidiis fortissimis et bellis quæ gesserunt.
57 Propter quod dixerunt: “Posemus et nos et pugnemus
contra gentes quae sunt in circuitu nostro”.
58 Et cum præsidium, quod erat cum eis, dederant,
venerunt Jamniam.
59 Et venit Gorgias et socii eius de civitate, ut
expugnarent eos.
60 et fugati sunt Ioseph et Azarias, et persecuti sunt
usque ad terminos Iudaeae, et ceciderunt in die illa de
populo Israel ad duo milia virorum.
61 Et facta est magna strages in filiis Israel, eo quod non
oboedirent Iuda et fratribus eius, sed cogitarent aliquid
de opere virtutis.
62 Viri autem isti non veniebant de semine eorum, per
quos data est salus Israëli.
63 Iudas autem et fratres eius erant nominati in
conspectu omnis Israel et gentium, ubicumque audierat
nomen eorum.
64 Conveneruntque ad eos fausta acclamantes;
65 Post hæc exivit Judas cum fratribus suis, et pugnavit
contra filios Esau in terra ad austrum, ubi percussit
Hebron, et filias ejus : et destruxit munitionem ejus per
circuitum, et turres ejus succendit in circuitu.
66 et inde transtulit in terram Philisthim et transivit
Samariam.
67 Tunc quidam sacerdotes, volens ostendere virtutem
eorum, interfecti sunt in bello, quod inconsulte ad
pugnam exierunt.
68 Et declinavit Iudas in Azotum in terra Philisthinorum,
et demolitus est aras eorum et sculptilia eorum succendit
igni et civitates eorum diripuit.
Caput 6
1 Eo autem tempore rex Antiochus per regiones altas
audivit dicentem, Elymaida in regione Persidis urbem
fuisse divitiis, argento, et auro celeberrimam;
2 Erat autem in eo templum opulentissimum, in quo
erant tegmina aurea, et loricae, et scuta, quae reliquerat
Alexander, Philippi filius, rex Macedonum, qui primus
apud Graecos regnavit.
3 Et venit et quaerens expugnare civitatem et vastare
eam; sed non poterat, quia civitatis admonitus;
4 Surrexit itaque contra eum in proelio: et fugit, et abiit
inde cum omni tristitia magna, et reversus est in
Babylonem.
5 Et nuntius venit in Persidem, ut exercitus, qui
veniebant contra Judam, in fugam conversi sunt:
6 et Lysias, qui cum magna virtute primus expulsus est,
depulsus est a Judaeis. et quod fortes sint ab armis et
viribus et thesauris praedae, quas possederunt exercitus,
quos destruxerunt;

7 Sed et abominationem, quam statuerat super altare in
Jerusalem, subverterunt, et circumdederunt sanctuarium
muris excelsis, sicut prius, et civitatem Bethsuram.
8 Audiens autem rex sermones istos, miratus est, et
valde commotus est: et posuit eum in lectulo suo, et
incubuit super maerorem, eo quod non evenisset ei
exspectanti.
9 Et fuit ibi dies multos: nam et usque ad diem hoc dolor
stabat, et cogitabat quod moreretur.
10 Et convocatis omnibus amicis suis, et ait illis : Exiit
somnus ab oculis meis, et cor meum præ nimia cura.
11 et cogitabam apud me in quam tribulationem veni, et
quantus inundatio miseriae, in qua nunc sum! ego enim
benignus et dilectus fui in potestate mea.
12 Nunc autem reminiscor malorum, quæ feci in
Jerusalem, et quod omnia vasa aurea et argentea quæ
erant in ea, accepi, et misi ad disperdendum habitatores
Judææ gratis.
13 Intellego ergo propterea me venire ad hanc causam,
et ecce consumptus sum moerore magno in terra aliena.
14 vocavit autem Philippum familiarem suum et
constituit principem omnis regni sui
15 et dedit illi coronam et tunicam et anulum, ut offerret
Antiochum filium suum, et nutriret eum in regnum.
16 Et mortuus est ibi Antiochus rex anno centesimo
quadragesimo nono.
17 Cum autem cognovisset Lysias mortuum esse regem,
constituit regnare Antiochum filium ejus, quem nutrivit
adolescentem, ut regnaret pro eo : et vocavit nomen ejus
Eupator.
18 Et hi, qui erant in turri, concluserunt filios Israel in
circuitu sanctuarii, et quærebant mala sua semper, et
firmamentum gentium.
19 Et volens disperdere eos Judas, convocavit omnis
populus, ut obsiderent eos.
20 Et convenerunt simul, et obsederunt eos anno
centesimo quinquagesimo, et fecit munitiones
emissarum contra eos,et machinas.
21 Sed quidam de obsessis egressi sunt, quibus se
commiserant viri impii Israël:
22 Et reversi sunt ad regem, et dixerunt: Usquequo non
facies judicium, et vindicas fratres nostros?
23 Nos voluimus servire patri tuo et facere sicut voluit,
et oboedire praeceptis eius.
24 Ob quam causam genti nostrae turrim obsident, et
alienati sunt a nobis: quotquot autem ex nobis, quantum
in illis est, occiderunt, et hæreditatem nostram
diripuerunt.
25 Et non ad nos tantum extenderunt manum, sed et in
fines suos.
26 Et ecce hodie obsident turrim in Jerusalem, ut capiant
eam: et sanctuarium et Bethsuram muniverunt.
27 Igitur, si non praecesseris cito, maiora horum facient,
nec poteris eis imperare.
28 Quod cum audisset rex, iratus est: et congregavit
omnes amicos suos, et principes exercitus ejus, et eos
qui præerant equitibus.
29 Sed et de regnis aliis, et de insulis maritimis venerunt
ad eum exercitus conducticii.
30 Et numerus exercitus ejus centum millia peditum, et
equitum viginti millia, et elephanti in prælio duo triginta.
31 Hi per Idumeam castrametati sunt ad Bethsuram,
quam multis diebus expugnaverunt machinamenta belli.
ipsi autem Bethsuram exierunt et succenderunt eos igni
et pugnaverunt fortiter.
32 Et exiit Iudas de turre, et applicuit in Bethzachariam
contra castra regis.
33 Et exsurgens rex diluculo valde, venit cum exercitu
suo ad Bethzachariam, et paraverunt se exercitus ad
bellum, et cecinit buccinis.
34 Ut vero elephantos ad pugnam provocarent,
sanguinem uvarum et morum ostendit eis.
35 et bestias in exercitus divisi sunt singulis elephantis
mille armata lorica et galeis aereis in capitibus eorum et
super hoc singulae bestiae quingenti equites meliores
constituti sunt.
36 Hi parati erant ad omne tempus, ubicumque erat
bestia, et quocumque ibat bestia, ibant et non
discedebant ab eo.
37 sed et super iumenta firmissimas turres ligneas, quae
tegebant singulas, et cingebant eos adinventiones: erant
autem et singuli triginta duo viri fortes, qui pugnabant
adversum eos, exceptis Indis, qui dominabantur. eum.
38 reliquos autem equites posuerunt ex utraque parte in
duas partes turmae, signa quae facienda erant, et
oppressi undique in conspectu castrorum.
39 Cum autem sol refulsit scutis aureis et æreis,
micabant montes in ea, et illuminabant quasi lampades
ignis.
40 et pars exercitus regis in montes altissimos, pars
autem in vallibus infra posita, tuto et ordine procedebant.
41 Itaque omnes, qui audiebant vocem multitudinis, et
ingressus est comitatus, et impetus armorum commoti
sunt; erat enim exercitus magnus valde et potens.
42 Et appropinquans Judas, et exercitus ejus, ingressi
sunt prælium : et ceciderunt de exercitu regis sexcenti
viri.
43 Eleazar quoque, cognomento Savaran, videns unam
bestiam armatam armis regiis, super omnes alios
eminere, regemque super se esse ratus,
44 In periculo, ut liberet populum suum, et nomen
sempiternum accipiat illi.
45 Quam ob rem fortiter pugnans per mediam aciem,
dextris et sinistris, percutiebat, ita ut ab eo utrinque
dividerentur.
46 Quo facto, reppulit sub elephanto, et subjecit eum, et
occidit.
47 Videntes autem caeteri Iudæi virtutem regis, et
impetum copiarum, averterunt ab eis.
48 Tunc exercitus regis ascendit in Jerusalem obviam
illis, et castra posuit contra Judaeam et montem Sion.
49 sed cum his, qui in Bethsura erant, fecit pacem:
exierunt enim de civitate, quoniam non erat eis cibus
obsessus, cum esset annus requietionis ad terram.
50 Et comprehendit rex Bethsuram, et constituit illic
custodiam servare eam.
51 Et obsedit eum dies multos: et posuit ibi tormenta et
machinas, ut mitterent ignem et lapides, et mitterent
iaculis fundisque.

52 Unde et ipsi contra machinas iniciunt et diu proelio
eos tenent.
53 novissime autem et vasa eorum sine cibariis erant eo
quod septimus annus erat et hi qui in Iudaea liberati sunt
a gentibus residuum horreorum consumpserant
54 pauci remanserunt in sanctuario, quia prævaluit
contra eos fames, ut dispergerent unusquisque in locum
suum.
55 Tunc Lysias audivit dicentem Philippum, quem rex
Antiochus, quoad vixit, Antiochum filium suum, ut
regnaret,deducere constituisset.
56 Reversusque est de Perside et Media, et exercitus
regis, qui ibant cum eo, et quærebat obtinere eum
principatum.
57 unde festinanter dixit regi et principibus exercitus et
comitatus: cotidie nos dilabitur, et alimenta nostra parva
sunt; super nos iaceamus;
58 Nunc ergo amici simus cum hominibus istis, et
faciamus cum eis pacem et cum omni gente eorum;
59 et pepigerunt cum eis, quoniam leges eorum, sicut
ante, vivent: propter hoc enim displicuerunt omnes et
fecerunt haec omnia, quia leges eorum abrogavimus.
60 Rex autem et principes ejus contenti sunt: et ideo
misit ad eos pacem. et ex eo accipiebant.
61 Et juravit eis rex et principes: et exierunt de
munitione.
62 Tunc introivit rex in Sion montem; sed cum vidisset
loci firmitatem, juravit quod fecerat: et præcepit ut
demolirentur murum per circuitum.
63 Post haec cum festinatione discessit, et Antiochiam
reversus est, et Philippum, dominum civitatis, inveniens.
Et expugnavit eum et cepit civitatem.
Caput 7
1 Anno centesimo et quinquagesimo, Demetrius Seleuci
filius ab Roma discessit, et cum paucis ad civitatem
maritimam ascendit, et ibi regnavit.
2 Et cum introisset in palatium majorum suorum, sic
confortatus est Antiochus et Lysias ejus copiae, ut
adducerent eum ad eum.
3 Unde cum cognovisset, dixit: Non videbo facies eorum.
4 Et occidit eos exercitus. Cum Demetrius constitutus in
solio regni sui,
5 Venerunt autem ad eum omnes mali et impii ex Israel,
habentes Alcimum sacerdotem, qui volebat esse
princeps sacerdotum, et princeps eorum.
6 Et accusaverunt populum ad regem, dicentes: Judas et
fratres ejus interfecerunt omnes amicos tuos, et eiecerunt
nos de terra nostra.
7 Nunc ergo mitte aliquem, quem habes, et dimitte eum,
et vide quantam cladem fecerit apud nos, et in terra regis,
et puniat eos cum omnibus, qui auxiliantur eis.
8 Tunc rex Bacchidem, amicum regis, qui trans flumen
regnavit, et vir magnus erat in regno, et regi fidelis,
9 Et misit illum Alcimum pessimum, quem fecit
pontifex maximus, et jussit ultionem filiorum Israël.
10 Et abeuntes, venerunt cum potestate magna in terram
Iudææ, ubi miserunt nuntios ad Judam et fratres ejus in
pace in dolo.
11 Et noluerunt audire verba eorum; videbant enim cum
magna potestate venisse.
12 Tunc Alcimus et Bacchides scribarum congregati
sunt ad exigendam iustitiam.
13 Assideani autem primi fuerunt inter filios Israel, qui
quaerebant pacem ab eis.
14 Dixerunt enim: Sacerdos de semine Aaron venit cum
exercitu suo, et non faciet nobis injuriam.
15 Quibus ille ait pacifice, et juravit eis, dicens : Nec
vobis nec amicis vestris procurabimus.
16 Unde illi credebant: sed accipiens sexaginta viros, et
interfecit eos in die uno, secundum verba, quae scripsit.
17 Carnes sanctorum tuorum ejecerunt, et sanguinem
eorum fuderunt in circuitu Jerusalem, et non erat qui
sepeliret.
18 Et incidit timor et tremor eorum super omnem
populum, dicens: “ Non est in illis veritas et iustitia;
transgressi sunt enim foedus et iusiurandum quod
fecerunt.
19 post haec Bacchides ab Hierusalem tetendit castra in
Bezeth ubi misit et cepit multos ex eis qui eum
reliquerant et quosdam de populo et cum occidisset eos
misit in civitatem magnam lacum.
20 Dein Alcimum dedit regionem, et potestatem ei
reliquit cum eo auxilio: sic Bacchides ad regem pergit.
21 Alcimus autem pro summo sacerdotio contendebat.
22 Et conveniunt ad eum omnes qui conturbabant
populum, postquam ingressi fuerant terram Juda, et
fecerunt valde læsos in Israël.
23 Videns autem Iudas omne malum quod fecerat
Alcimus et qui cum eo erant in Israel, supra gentes,
24 Et exiit in omnes fines Iudææ per circuitum, et
vindicavit eos qui ab eo recesserant, ut non auderent
amplius exire in regionem.
25 Videns autem Alcimus quod vicerat Judas et qui cum
eo erant, et cognoverunt quod manus eorum non poterat
sustinere : iterum perrexit ad regem, et dixit eis, quod
poterat, pessimis.
26 Tunc rex misit Nicanorem unum de principibus suis
principem virum, qui portabat odium in Israël, cum
mandatis ut disperderet populum.
27 Et venit Nicanor in Ierusalem cum exercitu magno. et
misit ad Iudam et ad fratres eius insidiose verbis
pacificis, dicens:
28 Non sit pugna inter me et te; Veniam cum paucis, ut
videam te in pace.
29 Venit ergo ad Judam, et salutaverunt alterutrum cum
pace. Sed hostes parati erant Iudam violenter auferre.
30 Quod postquam notum est Judæ, quod cum dolo
veniret, timuit ab eo valde, et amplius faciem ejus non
videbit.
31 Nicanor quoque, ut vidit quod detectum est consilium
ejus, processit ad pugnam contra Judam juxta
Capharsalama:
32 Et ceciderunt ex parte Nicanoris viri circiter quinque
millia, et reliquiæ fugerunt in civitatem David.
33 Post hæc abiit Nicanor in montem Sion : et exierunt
de sanctuario quidam de sacerdotibus et de senioribus
populi, ut salutarent eum pacifice, et ostenderent ei
holocaustum quod offerebatur pro rege.

34 Ipse autem irridens eos, subsannavit eos, et
contumeliis affecit, et magnifice locutus est.
35 et juravit in ira sua, dicens : Nisi Judas et exercitus
ejus tradentur nunc in manus meas, si quando iterum
reversus fuero in sospes, incendam domum istam : et
exiit in ira magna.
36 Et introeuntes sacerdotes, stabant ante altare et
templum, flentes, et dicentes:
37 Tu autem, Domine, elegi hanc domum nomine tuo, et
esse domum orationis et petitionis populi tui:
38 De viro hoc et de exercitu ejus ulciscimini, et de
gladio cadent: blasphemiæ eorum recordamini, et ne
dimittatis eos ultra perdurare.
39 Et egressus Nicanor de Jerusalem tetendit castra in
Bethoron, ubi occurrit ei exercitus de Syria.
40 Et castrametatus est Judas in Adasa cum tribus
millibus viris, et ibi oravit, dicens:
41 Domine, cum blasphemaverunt qui missi sunt a rege
Assyriorum, processit angelus tuus, et percussit ex eis
centum octoginta quinque millia.
42 et exercitum istum perdere coram nobis hodie, ut
sciant ceteri quoniam contra sanctuarium tuum
blasphemavit, et judicaris secundum nequitiam suam.
43 Et commiserunt turmae tertiadecima die mensis
Adar : sed turbatus est exercitus Nicanoris, et ipse
primus interfectus est in prælio.
44 Quod cum vidissent exercitus Nicanoris interfectum,
abiecerunt arma et fugerunt.
45 Persecuti sunt autem eos de Adasa usque Gazera iter
diei unius, clangentes tubis in eis.
46 Et exierunt de omnibus civitatibus Iudaeae per
circuitum et clauserunt eos; Itaque conversi sunt in eos,
qui fugiebant, omnes gladio interfecti sunt, et nullus
eorum ex eis remansit.
47 Post hæc ceperunt spolia, et prædam : et
amputaverunt caput Nicanoris, et dexteram ejus, quam
extenderat in superbiam : et tulerunt, et suspenderunt in
Jerusalem.
48 Propterea lætatus est populus valde, et fecerunt in die
illa lætitiæ magnam.
49 Ordinaverunt autem et ipsi facere annuatim hanc
diem, tertia decima Adar.
50 et quievit terra Iuda pusillum.
Caput 8
1 Audierat autem Judas a Romanis quia viri fortes et
fortes erant, et amantissime suscipientes omnes, qui
adhærebant illis, et inierunt fœdus cum omnibus qui
aderant.
2 Erantque viri magnae virtutis. Nuntiatum est etiam ei
de bellis et virtutibus eorum, quae apud Gallos egerant,
et quomodo eos vicerant, et sub tributo redegissent.
3 et quae in Hispania egerint ad subeundum argenti
metalla et auri, quod ibi est;
4 eorum consilio atque patientia omnem locum, etsi
multum aberat, aberant; Reges autem, qui veniebant
contra eos a finibus terrae, usque ad internecionem
eorum subvertebant, et contritionem magnam
praebebant eis, ita ut reliqui darent illis tributa per
annum:
5 praeterea Philippus et Persea, rex Citimorum, cum
aliis, qui se adversus eos extulerant et vicerant, proelio
superaverunt;
6 Quomodo et Antiochus magnus rex Asiae, qui venit
contra eos in bello, habens elephantes centum viginti,
equites et currus et exercitum copiosum, conturbatus est
ab eis.
7 et quomodo illum vivum caperent constituerunt, ut et
ipse et qui regnaverunt post eum, magnum vectigal
persolverent et obsides darent, et id quod constitutum est,
redderent.
8 Sed et Indiam, et Mediam, et Lydiam, et pulcherrimam
regionem, quam acceperunt ab eo, et dederunt regi
Eumeni:
9 Quomodo autem Græci venire statuissent, et eos
exterminarent;
10 Et cum hoc cognovissent, miserunt ad illos unum
ducem, et pugnantes cum eis multos ex eis occiderunt: et
uxores eorum et liberos duxerunt captivas eorum, et
spoliaverunt eos, et possederunt agros eorum, et fortes
diripuerunt. tenet, et deduxit eos in servitutem usque in
diem hanc;
11 Dictum est ei praeterea, quomodo cetera regna et
insulas, quae eis aliquando restiterunt, destruxerunt et in
dicionem suam redegerunt;
12 sed cum amicis suis et eorum qui fidentes sunt illi
amicitiam custodierunt et regnaverunt et longe et prope
sunt ita timentes omnes qui audierunt nomen suum
13 Tum, quos regno juvant, illi regnant; et quem rursus
impellunt: postremo, quod valde elevati sunt;
14 In omnibus autem his non est unus omnium ornatus
eorum corona, et purpura induta, ut magnificaretur in ea:
15 Quomodo autem ipsi sibi curiam fecissent, in qua
quotidie trecenti et viginti viri sedebant in concilio, ut
possent semper pro populo consulere.
16 Sibi omnes annos singulos imperare, qui toti patriae
praefuerunt, atque uni omnes dicto audientes non esse
apud eos invidiae neque aemulationis signum est.
17 Pro quibus elegit Iudas Eupolemum, filium Ioannis,
filii Accos, et Iason filium Eleazari, et misit eos Romam
inire foedus et amicitiam et societatem:
18 et rogare eos ut auferant iugum ab eis. videbant enim
regnum Graecorum servitute Israel oppressum.
19 Veniunt ergo Romam, valde magnum iter: et
venerunt in senatum, ubi locuti sunt.
20 Judas Maccabaeus cum fratribus suis, et populo
Judaeorum, misit nos ad vos, ut faceremus fœdus et
pacem vobiscum, et scriberemus socios vestros et
amicos.
21 Romanis bene res placuit.
22 Et hoc est rescriptum epistolae, quam rescripsit
senatus in tabulis aereis, et missis in Jerusalem, ut ibi
habeant memoriam pacis et fœderis.
23 Bene sit Romanis, et genti Judaeorum, mari, et terra
in sæcula : et gladius, et inimicus noster procul absit.
24 Si quod bellum in Romanos aut eorum qui in
foederatis erant,omni imperio,

25 adiuvabit eos populus Iudæorum, ut tempus
constitutum sit, in toto corde suo:
26 nec dabunt eis aliquid bellantes vel cibaria, arma,
pecuniam, naves, sicut Romanis placuit; Testamenta
autem eorum servabunt, nihil inde accipient.
27 Similiter et si prælium in gentem Judæorum primum
venerit, adjuvet eos Romani ex toto corde suo, prout
constituetur eis tempus.
28 nec detur eis qui praesunt cibaria, vel arma, vel
pecuniam, vel naves, sicut Romanis placuit; sed
testamenta eorum absque dolo servabunt.
29 Secundum hæc verba constituerunt Romani populo
Judæorum.
30 Si vero post hæc vel illi aliquid addere vel minuere
dignum duxerit, ad libitum suum facient, et quicquid
addiderint vel dempserint, ratum erunt.
31 Et de his, quæ facit Demetrius, Judæis, scripsimus ad
eum, dicens : Quare aggravasti jugum tuum super
amicos nostros, et socios nostros Judæos ?
32 Si ergo iterum adierint nos, adversum te faciemus
illis iudicium, et pugnabimus tecum mari terraque.
Caput 9
1 Ut autem audivit Demetrius Nicanorem et exercitum
eius in proelio, misit Bacchidem et Alcimum secundo in
terram Iudaeae et cum eis summam exercitus sui;
2 Qui profecti per viam quae ducit in Galgala,
castrametati sunt in conspectu Masaloth, quae est in
Arbela, et postquam adepti sunt, interfecerunt populum
multum.
3 Mense quoque primo centesimo quinquagesimo
secundo, castrametatisunt ante Ierusalem.
4 Unde profecti, profecti sunt Beroeam cum viginti
milibus peditum, et duobus milibus equitum.
5 Et Judas fixit in Eleasa tabernacula, et cum eo electi
tria millia.
Qui tantam 6 multitudinem alterius exercitus
pertimuerunt; Unde multi se ex acie transtulerunt, ita ut
non amplius quam octingenti homines habitarent.
7 Ut vidit Judas exercitum suum elabi et comprimere
eum prælium, turbatus est mente, et contristatus est
valde, quoniam non habebat tempus congregandi eos.
8 sed his qui remanserant dixit consurgamus et
ascendamus contra inimicos nostros si forte valeamus
pugnare cum eis
9 At illi rogabant eum, dicentes: Non poterimus salvare
animas nostras, et postea revertemur cum fratribus
nostris, et pugnabimus contra eos: pauci enim sumus.
10 Et ait Judas: Absit a me hoc facere, et fugite ab eis: si
appropiavit tempus nostrum, moriamur in virtute propter
fratres nostros, et non inferamus ignominiam nostram.
11 Et cum egrederetur vir de tabernaculis suis, stabat ex
adverso equitatus eorum in duas turmas, et funditores
sagittariique ante exercitum, et omnes qui præibant,
omnes potentes erant.
12 Bacchides autem erat in dextro cornu et
appropinquavit exercitui ad duas partes, et clangebant
buccinis.
13 et ipsi de Juda et tuba cecinerunt et commota est terra
a voce exercituum et praelium de mane usque ad noctem
14 Et cognovit Iudas quod Bacchides, et fortitudo
exercitus eius a dextris, assumpsit secum omnes viros
fortissimos.
15 Qui perterruit dextrum cornu, et persecutus est eos
usque ad montem Azoti.
16 At ut viderunt sinistræ alae, et conturbati sunt a
dextera parte: secuti sunt autem Judam et eos, qui cum
ipso erant, a tergo:
17 Unde acrius pugnatum est, ita ut multi utrimque
interfecti sint.
18 Et Judas cecidit, et reliquiæ fugerunt.
19 Et Jonathas et Simon tulerunt Judam fratrem suum, et
sepelierunt eum in sepulchro patrum suorum in Modin.
20 Et planxerunt eum, et planxerunt eum omnis Israël
planctu magno, et luxerunt dies multos, dicentes:
21 Quomodo cecidit potens, qui liberavit Israel!
22 et cetera de Iuda et de bellis et virtutibus eius, quae
fecit, et magnitudine eius, non sunt scripta; erant enim
plurima.
23 Et post mortem Juda cœpit impius tendere in omnes
fines Israël, et surrexerunt omnes qui operabantur
iniquitatem.
24 In diebus illis erat fames magna valde, propter quam
regionem recesserant,et ibant cum eis.
25 Et elegit Bacchides viros iniquos, et constituit eos
dominos regionis.
26 Et quaerentes amicos Iudae, et adduxerunt eos ad
Bacchidem, qui vindicabat in illos, et in contumeliam
usus est.
27 Et facta est afflictio magna in Israël, qualia non fuerat
ex tempore quo propheta non videbatur inter eos.
28 Propterea congregati sunt omnes amici Juda, et
dixerunt ad Jonathan :
29 Cum autem mortuus sit Judas frater tuus, non
habemus similem virum, qui exeat contra inimicos
nostros, et Bacchidem, et contra eos de gente nostra, qui
adversantur nobis.
30 Nunc ergo te hodie elegimus, ut sis princeps et dux
pro eo, ut pugnetis proeliis nostris.
31 Et suscepit Jonathas tempore illo principatum, et
surrexit loco fratris sui Judae.
32 Quod cum cognovisset Bacchides, quærebat occidere
eum
33 Et videns Jonathas et Simon frater ejus, et omnes qui
cum eo erant, fugerunt in desertum Thecoe, et
castrametatisunt ad aquam piscinae Asphar.
34 Quod cum intellexisset Bacchides, venit ad Jordanem
cum omni exercitu suo die sabbati.
35 Et misit Jonathas fratrem suum Joannem, principem
populi, ut oraret amicos ejus Naathæos, ut discederet
cum ipsis currum suum, et multum erat.
36 Exierunt autem filii Jambri de Medaba, et
comprehenderunt Joannem, et omnia quæ habebat, et
abierunt cum eo.
37 Post hæc nuntiatum est Jonathæ et Simoni fratri ejus,
quia filii Jambri fecerunt nuptias magnas, et ducunt
sponsam Nadabatha cum agmine magno, quasi filia
unius de magnis principibus Chanaan.

38 Et recordati sunt Joannis fratris sui, et ascenderunt, et
absconderunt se sub tegumento montis.
39 Ubi, cum elevassent oculos suos, viderunt, et ecce
turbatio magna, et sarcina magna, et exivit sponsus et
amici et fratres eius in occursum eorum cum tympanis et
canticis, et armis multis.
40 et surrexit Ionathas et qui cum eo erant de loco in quo
insidiabantur et caedes eorum ita ut plures caderent
exanimis et reliquiae fugerunt in montem et
comprehenderunt omnes spolia eorum.
41 et factae sunt nuptiae in luctum, et vox musicorum
ipsorum in lamentum.
42 Itaque cum vindicassent sanguinem fratris sui, reversi
sunt ad paludem Jordanis.
43 Et audivit Bacchides, et venit die sabbati ad ripas
Iordanis in virtute magna.
44 Et dixit ad suos Ionathas: “Ascendamus nunc et
pugnemus pro animabus nostris; non enim est nobiscum
hodie sicut olim;
45 Ecce enim prælium ante nos, et post nos est, et aqua
Jordanis hinc atque inde, palus quoque ac ligna, nec
locus est ut declinemus.
46 Propterea clamate in cælum, ut liberemini de manu
inimicorum vestrorum.
47 Et commiserunt prælium, et extendit Jonathas
manum suam ut percuteret Bacchidem, et reversus est ab
eo.
48 Tunc insilivit Jonathas, et qui cum eo erant in
Jordanem, et tranaverunt ad ripam alteram: sed alter non
transivit ad eos Jordanem.
49 Et occisi sunt in die illa circiter mille viri;
50 Et reversus est Bacchides in Ierusalem et aedificavit
civitates muratas in Iudaea. castellum in Iericho et
Emmaus et Bethoron et Bethel et Thamnatha Pharathoni
et Taphon muros excelsos portis et vectibus firmavit.
51 Et posuit in eis præsidia, ut operarentur malitiam
super Israël.
52 Munivit quoque civitatem Bethsuram, et Gazeram, et
turrim, et posuit in eis copias et annonam.
53 Et accepit primores qui erant in regione obsides, et
misit eos in turrim quæ est in Jerusalem ad custodiam.
54 Et anno centesimo quinquagesimo tertio, mense
secundo, præcepit Alcimus ut dirueretur domus atrii
interioris sancti. destruxit etiam opera prophetarum
55 Et cum detraheret, iam tunc vulneratus est Alcimus,
et impeditus est animus eius, obstitit enim os eius et
paralyticus est, ita ut nec amplius loqueretur neque
ordinaretur. domum suam.
56 Sic Alcimus magno tunc temporis tormento mortuus
est.
57 Et vidit Bacchides quoniam mortuus est Alcimus, et
reversus est ad regem.
58 Et consilium fecerunt omnes viri impii, dicentes :
Ecce Jonathas, et qui cum eo sunt, in silentio habitant
confidenter : nunc ergo adducemus Bacchidem, et
comprehendet eos omnes una nocte.
59 Venerunt ergo et consuluerunt cum eo.
60 Et amovit, et venit cum multitudine magna, et misit
epistolas clam ad discipulos suos in Judæam, ut caperent
Jonatham, et eos qui cum eo erant: sed non potuerunt,
quia notum erat illis consilium eorum.
61 Et tulerunt de viris regionis, qui erant auctores illius
mali, circiter quinquaginta, et occiderunt eos.
62 Post haec Jonathas, et Simon, et qui cum eo erant,
abierunt in Bethbasi, quæ est in deserto : et
instauraverunt ruinas ejus, et corroboraverunt illum.
63 Quod ut cognovit Bacchides, congregavit omnem
exercitum suum, et mandavit his qui erant Iudaeae.
64 Et abiit et obsedit Bethbasi; et diuturno tempore
tormenta bellica fecerunt.
65 Et reliquit Ionathas fratrem suum Simonem in
civitate et exivit se in regionem suam, et cum quibusdam
multis exivit.
66 Et percussit Odonarkes et fratres suos, et filios
Phasiron in tabernaculo suo.
67 Et cum coepisset eos percutere, et ascendens cum
copiis suis, exivit Simon et qui cum eo erant de civitate,
et machinas incensis belli,
68 Et pugnavit contra Bacchidem, et contristatus est ab
eis, et afflixerunt eum: incassum enim erat consilium et
aegritudo ejus.
69 Et iratus contra viros iniquos, qui ei consilium
dederant ut veniret in regionem ipsorum, multos ex eis
occidit : ipse autem cogitavit cum reliquis abire in
regionem suam.
70 Et cum cognovisset Ionathas, misit ad eum legatos, ut
faceret pacem cum eo, et captivos traderet eis.
71 Quam rem suscepit et fecit secundum debitum suum,
et juravit ei quod nihil nocuisset ei omnibus diebus vitae
suae.
72 Cum ergo reddiderat ei vinctos, quos prius habuerat
de terra Iudææ, reversus est et abiit in terram suam, nec
venit ultra in fines eorum.
73 et cessavit gladius ex Israhel et habitavit Ionathas in
Machmas et coepit regere populum et impios viros ex
Israeldelevit.
Caput 10
1 Anno centesimo sexagesimo, ascendit Alexander filius
Antiochi, qui cognominatus est Epiphanes, et accepit
Ptolemaidam: populus enim suscepit eum, per quem
regnavit ibi,
2 Et ut audivit Demetrius rex, congregavit exercitum
copiosum et exivit contra eum ad pugnam.
3 Et misit Demetrius epistolam ad Jonathan verbis
pacificis, ut magnificaret eum.
4 Dixit enim : Anticipemus facere pacem cum eo,
priusquam jungatur cum Alexandro adversum nos.
5 Et recordabitur omnium malorum, quæ fecimus in eum,
et in fratres ejus et in populum ejus.
6 Ideo dedit ei potestatem congregandi exercitum, et
arma providere ut ad pugnam veniret; obsides quoque,
qui in turri erant, sibi tradi jussit.
7 Et venit Jonathas in Jerusalem, et legit epistolas in
auditione omnis populi et eorum qui erant in turre.
8 Qui timuerunt timore magno, et audierunt quod dedit
ei rex potestatem congregandi exercitum.

9 Et tradidit Ionathae obsides suos, et tradidit eos
parentibus suis.
10 Quo facto, collocavit se Jonathas in Jerusalem, et
cœpit ædificare et ædificare civitatem.
11 Et dixit facientibus opera ut extruerent muros et
montem Sion et lapides quadratos ad munitionem;
Feceruntque ita.
12 Tunc extranei, qui erant in munitionibus, quas
Bacchides construxerat, fugerunt.
13 et ita unusquisque relicto loco suo abiit in regionem
suam.
14 Tantum in Bethsura remanserunt quidam ex his, qui
reliquerant legem et mandata;
15 Cum autem audisset rex Alexander, quae
promissiones Demetrius misit ad Ionathan, cum et
nuntiatum est ei de praeliis et virtutibus quas fecerat ipse
et fratres eius, et de poenis, quas pertulerant;
16 Ait: "Num inveniemus talem alium virum?" nunc
ergo faciemus eum amicum et socium nostrum.
17 Et scripsit epistolam, et misit ad eum secundum
verba hæc, dicens:
18 Rex Alexander fratri Ionathan salutem dicit.
19 Audivimus te, quod vir magnae virtutis es, et
amicabilis.
20 Deprecamur ergo nunc te hodie esse pontificem
gentis tuae et amicum regis vocabi. et mittit illi tunicam
purpuream et coronam auream: et pete a te, ut suscipe
nobiscum amicitiam, et custodias nos.
21 Et induit Jonathas stola sancta, mense septimo, anno
centesimo sexagesimo, in die solemni scenopegiæ: et
congregavit exercitum et fecit arma multa.
22 Quod cum audisset Demetrius, contristatus est valde,
et dixit:
23 Quid enim fecimus quod nos Alexander prohibuit
nobis cum Iudaeis amicitiam confirmare?
24 scribam et ego ad eos verba consolationis, et
dignitates, et dona eis, ut habeam auxilium.
25 { Missus est ergo eis in hunc modum: Rex Demetrius
populo Judæorum salutem.
26 Pacta servastis nobiscum, et in amicitia nostra
permansistis, non habentes vos cum inimicis nostris,
audivimus, et gavisi sumus.
27 Et nunc perseverate, fideles in nobis, et bene operati
sumus vobis pro iis quae facitis pro nobis:
28 et dabit vobis immunitates multas, et dabit vobis
prsemia.
29 Et nunc liberabo vos, et dimittam pro vobis omnes
Judæos, a tributis, et vectigalibus salis, et a tributis,
30 et ab eo, quod pertinet ad me, ut accipiam tertiam
partem, sive semen, et dimidiam partem de fructibus
arborum, dimittam eam ab hac die, et non accipient de
terra Iudææ, neque. de tribus, quae adiectae sunt ei de
regione Samariae et Galilaeae, ex hoc nunc et usque in
saeculum.
31 Ierusalem quoque sit sancta et libera, cum terminis
eius, et decimis et tributis.
32 Et turri quae est in Jerusalem, trado eam potestatem,
et dabo pontificis, ut statuat in ea viros quoscumque
elegerit ad custodiendum.
33 Et ego unumquemque Iudaeorum, qui captivos de
terra Iudaea ducebat in aliquam partem regni mei,
liberavi, et volo ut omnes duces eorum dimittant tributa
etiam pecorum suorum.
34 Volo autem omnes dies festos et sabbata et
neomenias et dies sollemnes et tres dies ante festum et
tres dies post festum immunitatis et immunitatis
omnibus Iudaeis in regno meo.
35 Nullus etiam eorum potestatem habeat in aliquo
negotio molestare vel molestare.
36 Describantur etiam in exercitu regio circiter triginta
millia virorum Judaeorum, quibus omnes exercitus regis
tradentur.
37 et ponentur quidam in regis munitionibus, ex quibus
et alii praeficiuntur negotiis regni, qui sunt fidentes: et
volo ut ex ipsis sint praepositi et praesides eorum, et
post haec vivant. leges suas, sicut præcepit rex in terra
Judææ.
38 Et de tribus, quæ additæ sunt Judææ de regione
Samariæ, cum Judæa coniungantur, ut una sub una
censeantur : neque obedire alii potestati quam pontificis.
39 Ptolemaida autem et terram eius, do ea in munere
sanctuarii in Ierusalem ad sumptus necessarios
sanctorum.
40 Preterea do singulis annis quindecim milia siclorum
argenti de rationibus regis pertinentibus.
41 Omne autem, quod non persoluebat, ut olim, amodo
dabuntur in opera templi.
42 Insuper et quinque millia siclorum argenti, quæ
sustulerunt de usu templi, per singulos annos, et
dimittentur ea,quæ sunt ad sacerdotes minister.
43 Et quicumque fugerint in templum in Jerusalem, sive
sint in libertate ejus, debitores sunt regi, vel cujusvis rei :
ipsi sint liberi, et omnia quæ habent in regno meo.
44 Ad ædificationem quoque, et ad instaurationem
operum sanctuarii, de thesauris regis dabantur.
45 Sed et ad ædificii muros Jerusalem, et munitiones
ejus per gyrum, de tabulis regis dabantur, et ad
ædificationem murorum in Judæa.
46 Ut audivit autem Ionathas et populus sermones istos,
non crediderunt neque acceperunt eis neque recordati
sunt magni mali quod fecerat in Israel; vehementer enim
eos afflixerat.
47 Sed et ipsi Alexandro placuerunt, quia ipse primus
pacem cum eis postulavit, et semper cum eo erant
foederati.
48 Et congregavit rex Alexander exercitum magnum et
admovit castra contra Demetrium.
Et commisso proelio, fugit exercitus Demetrii, et
insecutus est eum Alexander: et invaluit contra eos.
50 Et aggravatum est prælium usque ad occasum solis,
et occisus est Demetrius in die illa.
51 Post haec misit Alexander legatos ad Ptolemæum
regem Ægypti cum mandatis in hunc modum:
52 quoniam iterum veni in regnum meum et sedeo in
solio progenitorum meorum et obtinuit principatum et
evertit Demetrium et patriam recepisti
53 Nam postquam commisi cum eo, contristatus est a
nobis ipse et exercitus ejus, ut sedeamus in throno regni
ejus:

54 Nunc ergo ineamus fœdus simul, et demus mihi nunc
filiam tuam uxorem: ego autem ero gener tuus, et dabo
tibi et illam secundum dignitatem tuam.
55 Et respondit rex Ptolemæus, dicens : Felix dies in qua
reversus es ad terram patrum tuorum, et sedisti in solio
regni eorum.
56 Et nunc faciam tibi, sicut scripsisti: occurre ergo mihi
Ptolemaide, ut videamus invicem. ego enim filiam
meam ducam tibi secundum votum tuum”.
57 Et exiit Ptolemæus cum filia sua Cleopatra, et venit
Ptolemæus anno centesimo sexagesimo secundo.
58 ubi rex Alexander obvians sibi Cleopatram filiam
suam dedit, et Ptolemaide cum magna gloria, sicut mos
regum, nuptias celebravit.
59 Et scripsit Alexander rex Jonathæ ut veniret et
occurreret ei.
60 Qui inde honorifice perrexit Ptolemaidam, ubi
occurrit duobus regibus, et dedit illis et amicis eorum
argentum et aurum, et munera multa, et invenit gratiam
in oculis eorum.
61 In tempore illo congregati sunt contra eum quidam
pestilentes ex Israel, viri iniqui, ut accusarent eum: sed
rex non audivit eos.
62 Sed et rex iussit vestimenta sua detrahere, et vestire
eum purpura: et ita fecerunt.
63 et adduxit eum seorsum et dixit ad principes suos ite
cum eo in medium civitatis et praedicate ut nemo
adversus eum conqueratur et ne quis eum sciat propter
aliquam causam .
64 Videntes autem accusatores eius ut exarentur in
prædicatione, et purpura induti, fugerunt omnes.
65 Et honoravit eum rex, et scripsit eum inter primos
amicos, et fecit illum ducem et participem principatus.
66 Et reversus est Ionathas in Ierusalem cum pace et
laetitia.
67 Ceterum in; anno trecentesimo septuagesimo quinto
venit Demetrius filius Demetrii de Creta in terram
patrum suorum
68 Quod cum audisset rex Alexander, contristatus est
valde, et reversus est Antiochiam.
69 Et fecit Demetrius ducem Cælesyriae ducem suum, et
congregavit exercitum magnum, et castrametatus est in
Jamnia, et misit ad Jonathan principem sacerdotum,
dicens :
70 Tu solus extollis te adversum nos, et derisus sum
propter te, et opprobrium: et quare iactas in montibus
virtutem tuam?
71 Nunc ergo, si confidis in virtute tua, descende ad nos
in campum campum, et ibi rem experiamur simul:
mecum est enim potestas civitatum.
72 Interroga et disce quis sim ego, et reliqui qui ad nos
pertineant, et dicent tibi quod pes tuus fugere non possit
in terra sua.
73 Quare nunc non poteris sustinere equites et tantam
virtutem in campestribus, ubi non est lapis neque silex
neque locus ad fugiendum.
74 Ut audivit autem Ionathas verba Apollonii,
commotus est in mente sua, et eligens decem milia
virorum exiit ab Ierusalem, ubi occurrit ei Simon frater
eius ut adiuvet eum.
75 et castrametatus est contra Ioppen. et clausi eum a
Joppe, quia ibi praesidium Apollonius habebat.
76 Et obsidebat eam Jonathas: unde et illi de civitate
admiserunt eum: et vicit Jonathas Joppen.
77 Quod ut audivit Apollonius, adsumptis tribus
millibus equitum cum magna multitudine peditum, et
pergens ad Azotum pergens, pergit in campum. quod
magnum numerum equitum habebat, cui fiebat.
78 Et insecutus est eum Jonathas in Azotum, et
commiserunt prælium.
79 Iam mille equites in insidiis Apollonius reliquerat.
80 Et cognovit Jonathas post se insidias; circumdederunt
enim exercitum eius et iaculabantur in populum a mane
usque ad vesperam.
81 Populus autem stabat, sicut præceperat Jonathas : et
laboraverunt equi eorum.
82 Et eduxit Simon exercitum suum et statuit eos contra
pedites (equites enim erant consumpti) et confugerunt ab
eo et fugerunt.
83 Equites autem dispersi per agros fugerunt in Azotum
et abierunt in Bethdagon idoli sui salutem.
84 Et succendit Ionathas in Azotum et civitates eius et
cepit spolia eorum; et templum Dagon cum his, qui in eo
fugerant, igne combussit.
85 Ita prope octo milia hominum ferro caesa sunt.
86 Et inde movit Jonathas exercitum suum, et
castrametatus est in Ascalonem, ubi egressi sunt viri
civitatis, et occurrerunt ei cum ambitione magna.
87 Et reversus est Jonathas et exercitus ejus in Jerusalem,
habentes spolia.
88 Ut audivit autem rex Alexander haec, magis
honoravit Ionathan.
89 Misitque ei fibulam auream, sicut consueverat de
sanguine regis: qui dedit ei Accaron cum finibus suis in
possessionem.
Caput 11
1 Et rex Ægypti congregavit exercitum magnum, sicut
arena quæ est ad oram maris, et naves multas, et
circuibat per dolum ut obtineret regnum Alexandri, et
adiungeret ad regnum suum.
2 Unde et iter faciens in Hispaniam ad pacem,
aperientibus ei civitatibus, occurrit ei: nam et Alexander
rex iusserat facere eis,quia frater suus erat.
Cum autem introiret civitatem Ptolemæus, ponebat
custodias militum in singulis civitatibus.
4 Et cum appropinquasset Azotus, indicavit ei templum
Dagon combustum et Azotum et suburbana eius
destructa, et corpora proiecta et combusta in bello;
acervos enim eorum fecerunt per viam qua transiret.
5 Et nuntiaverunt regi quæcumque fecerat Ionathas, ut
reprehenderet eum: rex autem tacebat.
6 Et occurrit Jonathas regi in Joppen cum gloria, et
invicem se salutaverunt, et dormierunt.
7 Et post hæc Jonathas, cum ivisset cum rege ad fluvium
qui vocatur Eleutherus, reversus est in Jerusalem.
8 Rex igitur Ptolemæus obtinuit dominium civitatum
usque Seleuciam maritimam, et cogitabat in Alexandrum
consilia mala.

9 Et misit legatos ad Demetrium regem, dicens: Veni,
ineamus fœdus inter nos, et dabo tibi filiam meam quam
habet Alexander, et regnabis in regno patris tui.
10 paenitet enim me quod filiam meam dedi illi quoniam
quaerebat occidere me
11 Sic eum detrahebat,quia regni sui cupidus erat.
12 Quam ob rem filiam suam ab eo tulit et eam
Demetrio tradidit et Alexandrum reliquit, ut aperte
odium eorum cognosceretur.
13 Tunc introivit Ptolemaeus Antiochiam, ubi posuit
duas coronas capiti suo, Asiae et Ægypti;
14 Erat autem rex Alexander in Cilicia, eo quod
defecerant ab eo hi qui habitabant in his regionibus.
15 Quod cum audisset Alexander, venit ad bellum.
16 Itaque ibi defendendus Alexander fugit in Arabiam.
Rex autem Ptolemaeus exaltatus est.
17 Tulit enim Zabdiel Arabs caput Alexandri, et misit
Ptolemæum.
18 Tertia autem die post mortuus est rex Ptolemæus: et
qui erant in præsidiis, interfecti sunt ab altero.
19 Et regnavit Demetrius anno centesimo sexagesimo
septimo.
20 Eodem tempore congregavit Jonathas eos qui erant in
Judæa, ut expugnarent turrim quæ erat in Jerusalem: et
fecit contra eam machinas multas.
21 Tunc impii, qui oderunt populum suum, venerunt ad
regem, et nunciaverunt ei quod Ionathas turrem
obsideret:
22 Quod ut audivit, iratus est: et statim migrans venit ad
Ptolemaidam, et scripsit Jonatham, ne obsideret turrim,
sed veniret, et loqueretur cum eo Ptolemaidam
festinanter.
23 Quod cum audisset Jonathas, præcepit ut obsiderent
eam: et elegit quosdam de senioribus Israël et de
sacerdotibus, et posuit se in periculo.
24 Et accepit argentum et aurum, et vestes, et alia
munera, et profectus est ad Ptolemaidam regem, ubi
invenit gratiam in conspectu ejus.
25 et murmuraverunt adversus eum quidam viri impii de
populo
26 Rogavit autem eum rex, sicut antecessores sui, et
coram omnibus amicis suis, et exaltavit illum.
27 Et confirmavit eum in summo sacerdotio, et in
omnibus honoribus, quos habebat, et dedit illi
principatum in primis amicis.
28 Et postulavit Jonathas regem ut immunem faceret
Judæam, et tres toparchias, et Samariæ regionem. et
promisit ei talenta trecenta.
29 Et consensit rex, et scripsit Jonathæ epistolas de
omnibus his in hunc modum:
30 Rex Demetrius fratri Ionathan et genti Iudaeorum
salutem.
31 Exemplar hic tibi mittimus epistolae, quam de
Lastheni consobrino nostro scripsimus de vobis, ut
videretis.
32 Rex Demetrius patri suo salutem.
33 Determinati sumus benefacere populo Iudaeorum
amicis nostris, et servare foedera nobiscum propter
bonam voluntatem suam in nobis.
34 Statuimus ergo illis fines Iudaeae cum tribus imperiis
Aphermae et Lyddae et Ramathem, quae additae sunt in
Iudaeam de regione Samariae et omnia ad eos
pertinentia ad omnes qui immolant in Ierusalem, pro
solucionibus quas rex annuatim ab eis recepit de
fructibus terre et arborum.
35 De decimis autem et consuetudinibus ad nos
pertinentibus, nec non de salinis et censu coronis, que
nobis debentur, de omnibus eis relaxamus pro subsidio
eorum.
36 et nihil ex hoc nunc in perpetuum revocabitur.
37 Nunc ergo curate facere horum exemplum, et detur
Jonathæ, et ponatur in monte sancto in loco celebri.
38 Post haec, ut vidit Demetrius rex quia quieta erat
terra coram se et nullo modo resistente ei, dimisit omnes
copias suas unusquisque in locum suum, praeter
quosdam extraneos, quos ipse congregaverat. insulæ
gentium: unde eum oderant eum omnes virtutes patrum
suorum.
39 Erat autem Tryphon unus, qui fuerat ex parte
Alexandri, et videns omnis exercitus murmurare contra
Demetrium, venit Simalcue Arabs, qui nutrivit
Antiochum filium Alexandri,
40 et afflixit eum, ut traderet ei hunc Antiochum puerum,
ut regnaret pro patre suo. Narravit ergo ei omnia quae
fecerat Demetrius, et quomodo inimici eius erant cum eo,
et ibi multo tempore permansit. tempore.
41 Interea misit Jonathas ad Demetrium regem, ut
projiceret turrem de Jerusalem, et eos qui in præsidiis
erant: nam pugnaverunt contra Israël.
42 Et misit Demetrius ad Jonathan, dicens : Non hæc
tantum faciam tibi et genti tuæ, sed gloria illustrabo te et
gentem tuam, cum fuerit opportunum.
43 Nunc ergo bene facies, si misero me adiuvas; omnes
enim copiae meae recesserunt a me.
44 Et misit ei Ionathas tria milia virorum fortium
Antiochiam: et cum venissent ad regem, gavisus est rex
in adventu eorum.
45 Convenerunt autem qui erant de civitate in medio
civitatis, ad numerum centum viginti millium, et
occiderunt regem.
46 Itaque rex profugit in atrium, cum illi egrederentur
viam civitatis, et dimicare coeperunt.
47 Tunc vocavit rex Judaeos, qui simul ad se venerant,
et dispersi per urbem, numero centum milium,
trucidaverunt in civitate illa die.
48 Sed et incenderunt civitatem, et ceperunt spolia multa
in die illa, et liberaverunt regem.
49 Videntes autem de civitate quod venissent Iudaei in
civitatem, ut in illis requiescerent, resoluta est virtus
eorum.
50 Da nobis pacem, et desinant Judaei nos oppugnare
urbem.
51 cum armis abiectis, pacem fecerunt; et honorati sunt
Iudaei in conspectu regis, et in conspectu omnium qui
erant in regno eius. et reversi sunt Jerosolymam cum
praeda magna.
52 Et sedit Demetrius rex in sede regni sui : et siluit
terra in conspectu ejus.

53 Sed et in omnibus quaecumque locutus est, et se a
Jonatha se abalienavit, nec secundum beneficia quæ
acceperat,retribuit ei, sed afflixit eum valde.
54 Post hunc regressus est Tryphon, et cum eo
Antiochus puer, qui regnavit, et coronatus est.
55 Et congregati sunt ad eum omnes exercitus, quos
disperserat Demetrius, et pugnaverunt contra eum: et
fugit, et terga vertit.
56 Tryphon autem cepit elephantos, et vicit Antiochiam.
57 In tempore illo scripsit Antiochus adolescens Jonathæ,
dicens : Constituo te summum sacerdotium, et constitue
te super quatuor toparchias, ut sis de amicis regis.
58 Et misit ei vasa aurea in domum, et dedit ei
potestatem bibendi auro, et purpura indui, et fibulam
auream indui.
59 Et Simon fratrem suum, fecit ducem a loco, qui
dicitur scala Tyri, usque ad terminos Aegypti.
60 Et exivit Jonathas, et transivit per civitates trans
fretum, et convenerunt ad eum omnes exercitus Syriæ,
ut in auxilium ejus venerant: et cum venisset in
Ascalonem, occurrit illi honestus.
61 unde ivit Gazam, sed Gazæ ejecerunt eum. quam
obsedit eam et succendit eam igni et diripuit.
62 Post hæc, cum rogassent Gazæ Jonatham, fecit cum
eis pacem, et accepit filios principum suorum obsides, et
misit eos in Jerusalem : et transierunt regionem
Damascum.
63 Et audivit Jonathas quod venissent principes Demetrii
Cades, quæ est in Galilæa, cum virtute magna, volens
eum removere de terra,
64 Et occurrit illis, et reliquit Simonem fratrem suum in
regione.
65 Et applicuit Simon Bethsuram et pugnabat contra
eam multo tempore et clausit eam;
66 ipsi autem pacem cum eo habere voluerunt quam illis
concessit et postea ex ea educit et cepit civitatem et
posuit in ea praesidium
67 Et Ionathas et exercitus eius castrametati sunt ad
aquam Genesar, unde primo mane venerunt ad campum
Nasor.
68 Et ecce castra alienigenarum occurrerunt eis in
campo, qui insidiantes ei in montanis, veniebant contra
eum.
69 Cum ergo exsurgerent insidiae de locis suis et
commiserunt proelium, fugerunt omnes qui erant ex
parte Ionathan;
70 ita et nemo ex eis remansit praeter Matthathias filius
Absalom et Iudas filius Calphi principes exercitus
71 Et scidit Jonathas vestimenta sua, et misit terram
super caput ejus, et oravit.
72 Et iterum conversus in pugnam, fugavit eos, et
fugerunt.
73 Quod cum vidissent sui qui fugerant, reversi sunt ad
eum, et cum eo persecutus est eos Cades usque in
tabernacula sua, et ibi castrametatisunt.
74 Et ceciderunt gentes in die illa quasi tria millia
hominum: et reversus est Jonathas in Jerusalem.
Caput 12
1 Videns autem Jonathas tempore illo serviisse, elegit
viros quosdam et misit eos Romam ad confirmandam et
renovandam amicitiam, quam habebant.
Lacedaemonibus quoque et aliis locis eadem causa 2
litteras misit.
3 et venerunt Romam et intraverunt in senatum et
dixerunt Ionathas pontifex et populus Iudaeorum misit
nos ad vos ut renovaremus amicitiam quam habuistis
cum eis et foedus ut olim.
4 Propter quod et Romani dabant illis epistolas ad ipsos
principes locorum, ut eos deducerent in terram Iudææ
pacifice.
5 Hoc est autem exemplar epistolarum quas scripsit
Ionathas ad Lacedaemones:
6 Ionathas princeps sacerdotum, et seniores gentis, et
sacerdotes, et alius ex Judæis, Lacedæmoniis salutant
fratres eorum:
7 Missæ sunt aliquando epistolæ ad Oniam pontificem a
Dario, qui regnabat in vobis, ad significandum quoniam
fratres nostri estis, sicut rescriptum hic indicat.
8 Quo tempore Onias legatum honorifice missum
rogavit, litterasque accepit, in quibus de foedere atque
amicitia declarabatur.
9 Ideo et nos, etsi nihil horum indigemus, ut sacros
Scripturarum libros habeamus in manibus nostris ad
consolandum nos,
10 Nihilominus tamen tentavi mittere ad vos in
renovationem fraternitatis et amicitiae, ne simus in vos
alienissimi: multa enim tempora passi estis ex quo
misistis ad nos.
11 Nos itaque omni tempore sine intermissione, tam in
festivitatibus nostris, quam in aliis opportunis diebus,
memores sumus in sacrificiis, quæ offerimus, et in
orationibus nostris, sicut ratio est, et sicut decet fratres
nostros cogitare:
12 Et laetamur in gloria tua.
13 Nos autem circumdederunt multa mala, et
pugnaverunt contra nos reges qui sunt in circuitu nostro.
14 Noluimus ergo vobis esse molesti nec aliis foederatis
et amicis nostris in his bellis:
15 Habemus enim adiutorium de cælo, adiutorium nobis :
ut liberemur ab inimicis nostris, et inimici nostri
conculcantur.
16 Elegimus itaque Numenium Antiochi filium, et
Antipatrem Iasonis filium, et misimus ad Romanos
renovare cum eis amicitiam et societatem pristinam.
17 Praecepimus et illis ire ad vos, et salutantes, et
litteras nostras de innovatione fraternitatis tradentes.
18 Nunc ergo bene facietis nobis responsum.
19 Hoc est exemplar epistolarum quas Oniares miserunt.
20 Areus, rex Lacedæmoniorum Oniæ sacerdoti magno,
salutem.
21 Inventum est scriptum, quod Lacedæmonii et Judæi
fratres sunt, et quia de stirpe Abrahae sunt.
22 Nunc ergo, quoniam hoc cognovimus, bene facietis
scribere nobis de vestra prosperitate.
23 Rescripsimus iterum tibi, quod pecora tua et bona
nostra sunt, et nostra sunt tua.

24 Et audivit Jonathas quod venissent principes Demebi
cum exercitu multo quam prius, pugnaret contra eum:
25 Transtulit ab Jerusalem, et occurrit eis in terra
Amathidis: non enim dedit eis requiem in fines suos.
26 Misit autem et rursum in tabernacula eorum.
27 Cum ergo sol occumberet, præcepit Jonathas suis
vigilare, et esse in armis, ut tota nocte parati essent ad
prælium: et emisit centenos per circuitum castrorum.
28 Ut audierunt autem adversarii quod paratus est
Jonathas et viri ejus ad prælium : timuerunt, et
tremuerunt in corde suo, et accenderunt focos in castris
suis.
29 Ionathas autem et qui cum eo erant, non cognoverunt
usque mane; videbant enim luminaria ardentia.
30 Et persecutus est eos Jonathas, et non comprehendit
eos: transierunt enim flumen Eleutherum.
31 Et convertit Ionathas ad Arabes, qui cognominati sunt
Zabadaei, et percussit eos et accepit spolia eorum.
32 Et cum inde transisset, venit Damascum, et
perambulasset universam regionem,
33 Et Simon exiens, perambulabat regionem in
Ascalonem, et erant ibi adjacentes munitiones, et inde
declinans in Joppen, et occupavit eam.
34 Audierat enim quod præsidium traderent his qui
partes Demetrio erant. quam ob rem ibi praesidium
posuit ad custodiendum.
35 Et reversus est Jonathas in domum suam, et
convocavit seniores populi : et consuluit cum eis de
ædificatione munitiones in Judæa,
36 et faciens muros Jerusalem altiores, et montem
magnum inter turrim et civitatem erigens, ut separaret
eam ab urbe, ut solus esset, ut neque venderent, neque
emerent in ea.
37 Et congregati sunt, ut aedificarent civitatem, quoniam
concidit ea pars muri ad rivum ab oriente, et
restauraverunt eam,quae vocabatur Caphenatha.
38 Simon quoque statuit Adida in Sephela, et munivit
eam portis et vectibus.
39 Tryphon autem voluit obtinere regnum Asiae, et ut
interficeret regem Antiochum, ut constitueret diadema
capiti suo.
40 Et timuit ne permitteret eum Jonathas, et pugnaret
contra eum. Quam ob causam quaerebat quomodo
Ionathan comprehenderet, ut eum interficeret. Profectus
ergo venit Bethsan.
41 Et exivit Jonathas obviam illi cum quadraginta
millibus virorum electorum in prælium, et venit Bethsan.
42 Cum autem vidisset Tryphon Ionathan in multitudine
virtutis suae, non est ausus extendere manum suam in
eum;
43 Qui honorifice eum excepit, et omnibus amicis suis
commendavit illum, et donis suis dedit illi bellatores
suos esse sicut sibi obediens.
44 Et dixit ad Ionathan: “ Ut quid adduxisti universum
populum istum in tantam molestiam, quoniam non est
bellum inter nos?
45 Et nunc mitte eos in domum tuam, et elige tibi
paucos viros: et veni mecum ad Ptolemaidam, quia dabo
tibi ea, et reliquas munitiones et copias, et omnia quæ
habent ad te: Revertar, et discedam: hæc est enim causa
adventus mei.
46 Et credidit ei Jonathas sicut præceperat ei : et dimisit
exercitum suum, qui ivit in terram Judææ.
47 Et apud se retinuit tantum tria millia virorum, ex
quibus misit duo millia in Galilæam, et venerunt cum
illo mille.
48 Ut autem intravit Ptolemaidam Jonathas, clauserunt
portas Ptolemaidis, et comprehenderunt eum: et omnes
qui cum eo venerant, gladio interfecerunt.
49 Et misit Tryphon exercitum peditum et equitum in
Galilæam et in campum magnum, ut perderent omnes
socios Jonathæ.
50 Ut autem cognoverunt quia Jonathas, et qui cum eo
erant, capti et interfecti sunt, et ipsi consolati sunt
invicem. ibant propius ad dimicandum.
51 Videntes ergo hi qui sequebantur eos, paratos esse
pro vita sua, reversisunt.
52 Et venerunt omnes in terram Iudææ pacifice, et illic
planxerunt Ionathan et eos qui cum eo erant, et
timuerunt timore magno. luxit itaque omnis Israel
planctu magno.
53 Et tunc quærebant omnes gentes quæ in circuitu ejus
erant, quia dicebant: Non habent principem, et non
habentes auxilium: nunc ergo pugnemus eis, et tollamus
memoriam eorum de hominibus.
Caput 13
1 Et audivit Simon quod congregavit Tryphon exercitum
magnum ut veniret in terram Iudaeae et disperderet eam,
2 Vidensque quod turbatus esset populus in timore
magno, ascendit Jerosolymam, et congregavit populum.
3 Et exhortati eos, dicentes: Scitis quanta ego et fratres
mei, et domus patris mei, pro legibus et sanctuariis, et
præliis, et tribulationibus quas vidimus, fecerim.
4 Propter quod interfecti sunt omnes fratres mei propter
Israël, et ego relictus sum solus.
5 Nunc autem absit a me, ut parcam vitæ meæ in omni
tempore tribulationis: non enim melior sum fratribus
meis.
6 Verumtamen vindicabo gentem meam, et
sanctificationem, et uxores nostras, et liberos nostros:
omnes enim gentes congregatæ sunt ad perdendam nos
malitia.
7 Ut autem audivit populus sermones istos, revixit
spiritus eorum.
8 Et responderunt voce magna, dicentes: Tu eris dux
noster pro Juda et Jonatha frater tuus.
9 Pugnate proeliis nostris, et quidquid imperaveritis, hoc
faciemus.
10 Et congregavit omnes viros bellatores, et festinavit
perficere muros Jerusalem, et munivit eam in circuitu.
11 Et misit Jonatham filium Absolom, et cum eo
virtutem magnam ad Joppen : qui eiciens eos qui in ea
manserunt,
12 Et movit Tryphon a Ptolemao cum potestate magna
ut veniret in terram Iudææ, et erat Ionathas cum eo in
custodia.
13 Simon autem applicuit in Adida contra campum.

14 Ut autem cognovit Tryphon quia surrexit Simon pro
Ionathan fratre suo et cogitavit cum eo proelium
committere, et misit ad eum nuntios, dicens:
15 habemus autem Ionathan fratrem tuum in pecunia,
quam habet in thesauro regis, quod commissum est ei.
16 Nunc ergo mittite centum talenta argenti et duo filii
eius obsides, ut cum liberatus fuerit, non recedat a nobis,
et dimittam eum.
17 Hic Simon, cum sciret quoniam dolose locutus est ad
eum, misit pecuniam et filios, ne forte compararet sibi
magnum odium populi;
18 Qui poterat dicere: Quia non pecuniam misi, et filios,
ideo mortuus est Jonathas.
19 Et dimisit eis pueros, et centum talenta: sed Tryphon
dissimulavit, nec dimisit Jonatham.
20 Et post hæc venit Tryphon ut invaderet terram et
disperderet eam circuiens viam quæ ducit Adoram.
Simon autem et castra ejus ibant contra eum in omni
loco, quocumque ibat.
21 Hi autem qui erant in turri, miserunt nuntios ad
Tryphonem ut veniret ad illos per desertum, et cibaria
mitteret eis.
22 Quam ob rem paravit Tryphon omnes equites suos, ut
veniret illa nocte; Et profectus est, et venit in regionem
Galaad.
23 Et cum appropinquasset Bascama, occidit Ionathan,
qui ibi sepultus est.
24 Et iterum reversus est Tryphon, et abiit in terram
suam.
25 Et misit Simon, et accepit ossa Jonathæ fratris sui, et
sepelivit ea in Modin civitate patrum ejus.
26 Et planxerunt eum omnis Israël planctu magno, et
luxerunt eum dies multos.
27 Et ædificavit Simon super sepulchrum patris sui et
fratrum suorum, et exaltavit illud saxum lapideum retro
et ante.
28 Et statuit pyramides septem sibi mutuo, patri suo, et
matri, et quatuor fratribus suis.
29 et in his fecit astutiam, in quibus columnas magnas
posuit, et super columnas fecit omnia armatura in
memoriam perpetuam, et naves armaturae sculptas, ut
viderentur omnium qui navigant in mare. .
30 Hoc est sepulchrum, quod fecit in Modin, et mansit
usque in præsentem diem.
31 Tryphon autem seduxit cum Antiocho rege
adolescente, et interfecit eum.
32 Et regnavit pro eo, et coronavit se regem Asiae, et
fecit calamitatem magnam in terra.
33 Tunc Simon ædificavit munitiones in Judæa, et
munivit ea turribus excelsis, et muris magnis, et portis,
et seris, et posuit alimenta in eis.
34 Et elegit Simon viros, et misit ad regem Demetrium,
ut daret terram immunitatem, quia omnia vastabat
Tryphon.
35 Ad quem rex Demetrius respondens, sic scripsit:
36 Rex Demetrius Simoni summo sacerdotio, et amico
regum, et senioribus, et gente Judaeorum, salutem.
37 Coronam auream, et coccineam, quam misistis ad nos,
suscepimus: et parati sumus facere vobiscum pacem
firmam, et scribere ministris nostris, ad confirmandas
immunitates quas concessimus.
38 Et omnia quæcumque fecerimus vobiscum, stabunt.
munitiones, quas aedificastis, vestrae erunt.
39 Quam ob causam, aut culpa usque in hodiernum diem,
dimittimus ei et tributo, quod debes, et si quod est aliud
tributum in Jerusalem, non solvatur.
40 Et ecce qui in curia nostra conveniant, conscribantur,
et sit inter nos pax.
41 Anno centesimo septuagesimo, ablatum est jugum
gentium ab Israël.
42 Tunc cœperunt populi Israël scribere in instrumentis
et contractibus: Anno primo Simonis summi sacerdotis,
ducis et præsidis Iudæorum.
43 In diebus illis applicuit Simon contra Gazam et
circumsedit eam; Fecit et machinam bellicam, et statuit
eam iuxta civitatem, et turrim quamdam convellit et
cepit.
44 Et insilierunt in civitatem, qui erant in machina. unde
factus est motus magnus in civitate;
45 Et populus civitatis scidit vestimenta sua, et ascendit
muros cum uxoribus et filiis suis, et clamaverunt voce
magna, rogantes Simonem ut det illis pacem.
46 Dixeruntque : Non secundum nequitiam nostram
facias nobis, sed secundum misericordiam tuam.
47 Et placatus est eis Simon, et non pugnabat contra eos:
sed ejecit eos extra civitatem, et domos in quibus erant
idola mundans, et introivit in eam cum canticis et
gratiarum actione.
48 Et omnem immunditiam ejecit ex ea, et viros, qui
erant custodientes legem, posuit ibi, et firmavit eam
prius quam fuerat, et ædificavit sibi mansionem.
49 sed et ipsae turris quae erant in Hierusalem sic
angustae erant ut nec egredi possent nec exire in
regionem nec emerent nec venderent unde essent in
magna angustia propter inopiam annonae per famem.
50 Tunc clamaverunt ad Simonem, rogantes eum ut
simul esset cum eis. et cum inde ejecisset eos, turrim
mundavit a contaminationibus;
51 et ingressus est in eam vigesima tertia die mensis
secundi, anno centesimo septuagesimo primo, cum
gratiarum actione, et ramis palmarum, et citharis et
cymbalis, et lyras, et hymnis, et canticis: quia ibi
magnus ex Israelinimicus interiit.
52 Et constituit ut omni anno celebraretur dies ille cum
lætitia. Templi autem collem, qui erat juxta turrim,
fortiorem se fecit, et ibi moratus est ipse cum suis.
53 Cum vidisset autem Simon quia vir fortis esset
Ioannes, fecit eum principem virtutum; et habitavit in
Gazera.
Caput 14
1 Anno centesimo sexagesimo duodecimo congregavit
rex Demetrius exercitum suum, et abiit in Mediam ad
auxiliandum ei ut expugnaret Tryphonem.
2 Cum autem Arsaces, rex Persarum et Medorum,
audivisset Demetrium intrasse in fines suos, misit unum
de principibus suis, ut eum vivum caperet.

3 Qui abiens percussit exercitum Demetrii, et
comprehendit eum et adduxit ad Arsaces, a quo erat
custodiae.
4 Erat autem in terra Judaea, quæ erat omnibus diebus
Simonis: bonum enim gentis suae sic quaerebat, ut ei
semper eius auctoritas et honor placeret.
5 Cum autem esset honorabilis in omnibus operibus suis,
tam in eo, quod cepit Ioppen in portum, et fecit
introitum in insulis maris,
6 Et amplificavit fines gentis suae, et recuperavit
regionem;
7 Et congregavit captivorum multitudinem multam, et
habebat principatum Gazera, et Bethsura, et turrim, de
qua accepit omnem immunditiam, nec fuit qui
resistebant ei.
8 Tunc in pace exercebant terram, et terra dedit fructum
suum, et ligna regionis fructum suum.
9 Seniores omnes in plateis sedebant, confluentes
bonorum, et juvenes induebant ornatu bellicosos et
bellicosos.
10 Cibaria civitatibus dedit, et in eis omnem munitionem
posuit, ut inclytum nomen ejus usque ad
consummationem sæculi.
11 Qui fecit pacem in terra, et Israel lætatus est gaudio
magno;
12 Unusquisque enim sub vite sua et ficu sedit, et non
erat qui adpropinquaret.
13 Neque enim quisquam est qui derelictus fuerit in terra,
qui possit pugnare contra eos, sed ipsi reges prostrati
sunt in diebus illis.
14 Et confirmavit omnes humiles populi sui; et tulit
omnis contemptor legis et scelestus.
15 Sanctuarium decoravit, et vasa templi multiplicavit.
16 Ut autem auditum est Romae, et usque Spartam, quod
mortuus est Ionathas, contristati sunt valde.
17 Ut autem audierunt, quia Simon frater eius pontifex
factus est pro eo, et rexit regionem et civitates eius:
18 scripseruntque ei in tabulis aereis ut renovaret
amicitiam et foedus quod pepigerant cum Iuda et
Ionathan fratribus eius
19 Lecta sunt scripta coram ecclesia in Jerusalem.
20 Hoc est exemplum epistularum, quas Lacedaemones
miserunt; Lacedsemoniorum principes civitatis, Simoni
magno sacerdoti, et senioribus, et sacerdotibus, et
residuo populi Iudæorum, fratres nostri, salutem.
21 Nuntiaverunt nos legati qui missi sunt ad nostram
gloriam et honorem: propter quod gavisi sumus de
adventu eorum.
22 Et mandaverunt quae locuti sunt in consilio populi ad
hunc modum; Numenius Antiochi filius et Antipater
Iasonis filius, legati Iudaeorum, venerunt ad nos ad
renovandam amicitiam, quam habebant nobiscum.
23 et placuit populo ut honorificentius ponerent
exemplum legationis in tabulis publicis ut memoriam
haberet populus Lacedaemonum insuper scripsimus
exemplum eius Simoni magno sacerdoti.
24 Post hæc misit Simon Numenium Romam cum scuto
magno auri mille pondo libras ad confirmandum cum eis
fœdus.
25 Quod cum audissent turbæ, dixerunt: Quid gratias
dabimus Simoni et filiis ejus?
26 Ipse enim et fratres ejus et domus patris ejus
firmaverunt Israël, et fugaverunt inimicos suos ab eis, et
libertatem suam firmaverunt.
27 et scripserunt tabulis aereis, quas posuerunt super
columnas in monte Sion. Octavadecima die mensis Elul,
anno centesimo sexagesimo duodecimo, anno tertio
Simonis summi sacerdotis.
28 Hæc notata sunt nobis Saramel, in multitudine
sacerdotum, et populi, et principes gentis, et seniores
regionis.
29 { Cum sæpe bella fuerunt in regione, in quibus ad
sustentationem sanctuarii eorum, et lex, Simon filius
Matthæi, de semine Jarib, cum fratribus suis periclitatus
est, et inimicis resistebat. gens magna, n.
30 Postquam enim Jonathas congregata gente sua, et
pontifex eorum, appositus est ad populum suum,
31 Inimici eorum paraverunt terram invadere, ut
interficerent eam, et ponerent in sanctuarium manus
eorum:
32 Quo tempore surrexit Simon et pugnavit pro gente
sua et multa tulit de substantia sua et armavit viros fortes
gentis suae et dedit illis mercedem
33 et muniverunt civitates Iudaeae cum Bethsura, quae
est ad fines Iudaeae, ubi erant arma hostium; sed
constituit ibi praesidium Iudaeorum;
34 Ioppen quoque munivit, quæ est super mare, et
Gazera, quæ confinis est Azoto, ubi inimici prius
habitaverant: sed collocavit ibi Judæos, et præbuit eis
omnia ad reparationem ejus.
35 Et cantavit populus verba Simonis, et in quam
gloriam arbitrabatur gentem suam reducere, constituit
eum ducem et principem sacerdotum, eo quod omnia
hæc fecisset, et ad justitiam et fidem, quam conservavit
genti suæ: eoque modis omnibus populum suum
extollere quaerebat.
36 quoniam in tempore illius prosperata sunt in manibus
eius, et translati sunt gentes de terra sua, et hi qui erant
in civitate David in Jerusalem, qui fecerant turrim, de
qua egressi sunt, et polluti sunt. omnia circa sanctuarium,
et multum nocuerunt in loco sancto;
37 Sed constituit in ea Iudaeos. et munivit eam pro
salute patriae et civitatis, et erexit muros Jerusalem.
38 Et rex Demetrius statuit illi summum sacerdotium
secundum hæc.
39 Et fecit illum quidam de amicis suis, et honoravit
eum multo honore.
40 Audierat enim Romanos amicos et foederatos et
fratres vocasse Iudaeos; legatos Simonis honorifice
suscepisse;
41 Et placuit Iudaeis, et sacerdotibus, si esset Simon
gubernator et pontifex eorum in aeternum, donec
surgeret propheta fidelis;
42 ut sit dux eorum, et praeesset sanctuarium, ut
praeesset opera eorum et agros et arma et praesidia, quae
praeesset eis Sanctuarium;
43 Hoc autem dico, ut obediatur unicuique, et omnia
scripta regionis illius in nomine suo fiant, et purpura
induatur, et auro vestiatur:

Latin -1st Maccabees.pdf

Recommended

Recommended

More Related Content

More from Filipino Tracts and Literature Society Inc.

More from Filipino Tracts and Literature Society Inc. (20)

Latin -1st Maccabees.pdf