Book of Baruch, ancient text purportedly written by Baruch, secretary and friend of Jeremiah, the Old Testament prophet. The text is still extant in Greek and in several translations from Greek into Latin, Syriac, Coptic, Ethiopic, and other languages. The Book of Baruch is apocryphal to the Hebrew and Protestant canons but was incorporated in the Septuagint and was included in the Old Testament for Roman Catholics. The work is a compilation of several authors and is the only work among the apocrypha that was consciously modeled after the prophetic writings of the Old Testament.

2. Caput 1
1 verba autem sunt libri quem scripsit Baruch filius
Neriae filii Maasiae filii Sedeciae filii Asadiae filii
Chelciae in Babylone
2 Anno quinto, et septimo die mensis, in tempore
quo ceperunt Chaldaei Jerusalem, succenderunt
eam igni.
3 Et legit Baruch verba libri hujus ad auditionem
Jechoniæ filii Ioachim regis Juda, et in auribus
omnis populi venientium ad audiendum librum,
4 et ad aures principum, et filiorum regis, et
seniorum, et omnis populi, ab infimis ad summos,
et omnium qui habitant in Babylone juxta flumen
Sud.
5 Et flebant, et ieiunabant et orabant in conspectu
Domini.
6 Pecuniam quoque juxta omnem potestatem suam
fecerunt:
7 et miserunt eam in Ierusalem ad Ioachim
principem sacerdotum, filium Chelciae, filii Salom,
et ad sacerdotes, et ad omnem populum, qui
inventus est cum eo in Ierusalem,
8 eodem tempore quo accepit vasa domus Domini,
quæ erant de templo, ut reverteretur in terram Juda,
decimo die mensis Sian, vasis argenteis, quæ erant
Sedecias. filius Iosiae regis Iada fecerat;
9 Post hoc transtulit Nabuchodonosor rex
Babylonis Jechoniam, et principes, et captivos, et
fortes, et populum terræ ab Jerusalem, et adduxit
eos in Babylonem.
10 At illi dixerunt: Ecce misimus vobis pecuniam
ad emendum vobis oblationes, et pro peccato, et
incensum, et praeparate mannam, et offeretis super
altari Domini Dei nostri.
11 et orate pro vita Nabuchodonosor regis
Babylonis, et pro vita Balthasar filii eius, ut
serventur dies eorum super terram, sicut dies caeli:
12 Et dabit Dominus nobis fortitudinem, et
illuminabit oculos nostros: et vivemus sub umbra
Nabuchodonosor regis Babylonis, et sub umbra
Balthasar filii ejus, et serviemus eis diebus multis,
et inveniamus gratiam in conspectu eorum. .
13 Ora et pro nobis ad Dominum Deum nostrum,
quia peccavimus Domino Deo nostro. et non est
aversus furor eius a nobis usque in hodiernum
diem.
14 Et legetis hunc librum, quem misimus ad vos,
ut faciatis confessionem in domo Domini, in
festivitatibus et in diebus festivis.
15 et dicetis Domino Deo nostro iustitia nobis
autem confusio facierum sicut factum est hodie his
Iuda et habitatoribus Hierusalem
16 et regibus nostris, et principibus nostris, et
sacerdotibus nostris, et prophetis nostris, et
patribus nostris:
17 Peccavimus enim coram Domino,
18 et non audivimus vocem Domini Dei nostri ut
ambularemus in praeceptis quae dedit nobis palam
19 A die qua eduxit Dominus patres nostros de
terra Ægypti, usque in præsentem diem, fuimus
Domino Deo nostro, et negleximus non audientes
vocem ejus.
20 adhæsit ergo nobis mala, et maledictionem,
quam constituit Dominus per Moysen servum
suum in tempore quo eduxit patres nostros de terra
Ægypti, ut daret nobis terram fluentem lacte et
melle, sicut eam. est hodie videre.
21 Sed non audivimus vocem Domini Dei nostri
juxta omnia verba prophetarum, quos misit ad nos.
22 Sed unusquisque figmentum cordis sui secutus
est, ut serviret diis alienis, et faceret malum in
conspectu Domini Dei nostri.
CAPITULUM 2
1 Quam ob rem bene Dominus locutus est super
nos, et contra judices nostros, qui judicabant Israël,
et contra reges nostros, et contra principes nostros,
et contra viros Israël et Juda:
2 ut inducas super nos plagas magnas, quae
numquam facta sunt sub toto caelo, sicut facta est
in Ierusalem, secundum ea quae scripta sunt in lege
Moysi.
3 ut manducaret homo carnes filii sui et carnes
filiae suae
4 Et dedit eos in subjectionem universis regnis,
quæ sunt in circuitu nostro, ut sint in opprobrium
et vastitatem in circuitu populi, ubi dispersit eos
Dominus.
5 ideo humiliati sumus et non exaltati, quia
peccavimus Domino Deo nostro, et non
oboedivimus voci eius.
6 Domino Deo nostro iustitia, nobis autem et
patribus nostris confusio faciei, sicut hic dies;
7 Omnes enim plagae istae factae sunt super nos,
quas locutus est Dominus contra nos
8 Sed non oravimus ante Dominum, ut
convertamus unusquisque ab adinventionibus suis
pessimis.
9 Et vigilavit Dominus ad malum, et adduxit eam
Dominus super nos, quia iustus Dominus in
omnibus operibus suis, quae praecepit nobis.
10 Sed non audivimus vocem ejus, ut ambulemus
in mandatis Domini, quæ proposuit nobis.

3. 11 Et nunc Domine Deus Israël, qui eduxisti
populum tuum de terra Ægypti in manu forti, et
brachio excelso, et in signis, et in portentis, et in
potentia magna, et fecisti tibi nomen, sicut hodie
apparet;
12 Domine Deus noster, peccavimus, inique
egimus in omnibus mandatis tuis.
13 Avertat ira tua a nobis, quoniam derelicti sumus
pauci in gentibus, ubi dispersisti nos.
14 Exaudi, Domine, deprecationes nostras, et
libera nos propter te, et da nobis gratiam in
conspectu eorum qui nos adduxerunt:
15 ut cognoscat omnis terra quia tu es Dominus
Deus noster eo quod vocatum est nomen tuum
Israhel et posteri eius
16 Domine, respice de domo sancta tua in nos, et
inclina aurem tuam, et exaudi nos.
17 Aperi oculos tuos, et vide; mortui enim qui sunt
in monumentis, quorum animæ rapti sunt de
corporibus, non dabit Dominus laudem neque
justitiam:
18 Anima autem mea turbata, quæ incurvata est, et
infirma, et oculi deficientes, et anima esuriens,
confitebitur tibi, Domine, laudem et justitiam.
19 Quia non in iustificationibus patrum nostrorum
et regum nostrorum nos prosternimus preces
nostras ante faciem tuam, Domine Deus noster.
20 Tu enim misisti super nos iram tuam et
indignationem tuam, sicut locutus es per servos
tuos prophetas, dicens:
21 Hæc dicit Dominus: Subjicite humeros vestros
ut serviatis regi Babylonis, et sedebitis in terra
quam dedi patribus vestris.
22 Si autem non audieritis vocem Domini, ut
serviatis regi Babylonis,
23 Cessare faciam de civitatibus Iudae et extra
Ierusalem vocem laetitiae et vocem iucunditatis,
vocem sponsi et vocem sponsae; incolae.
24 Nos autem non audivimus vocem tuam, ut
serviamus regi Babylonis. sumi de loco suo.
25 et ecce sunt proiecta in calore diei et in gelu
noctis, et mortui sunt in doloribus malis, in fame,
et in gladio, et in peste.
26 Et domum, quam invocatum est nomine tuo,
defecisti, sicut et hac die, propter impietatem
domus Israël et domui Juda.
27 Domine Deus noster, secundum omnem
bonitatem tuam, et secundum universam magnam
misericordiam tuam fecisti nobis.
28 sicut locutus es per Moysen servum tuum in die
qua mandasti ei ut scriberet legem coram filiis
Israël, dicens:
29 Si non audieritis vocem meam, certe multitudo
hæc magna convertetur in paucitatem inter gentes,
ubi eos dispergam.
30 Scio enim quod non audierunt me, quia populus
durus est: in terra captivitatis eorum memores sunt.
31 Et scient quia ego Dominus Deus eorum, quia
dabo eis cor et aures ad audiendum.
32 et laudabunt me in terra captivitatis suae et
cogitant in nomine meo
33 Et convertentur a cervice sua, et a facie
iniquitatum eorum; recordabuntur enim viæ
patrum suorum, qui peccaverunt coram Domino.
34 Et reducam eos in terram, quam juravi patribus
eorum, Abraham, Isaac, et Jacob, et possidebunt
eam : et multiplicabo eos, et non minorabuntur.
35 Et percutiam illis fœdus sempiternum, ero eis
in Deum, et erunt mihi in populum: et non ejiciam
ultra populum meum Israël de terra, quam dedi eis.
CAPUT III
1 [Domine omnipotens, Deus Israël, anima in
angustiis spiritus turbati, clamat ad te.
2 Exaudi, Domine, et miserere; quoniam
misericors es, et miserere nostri, quia peccavimus
coram te.
3 Quoniam tu in aeternum permanes, et perimus;
4 Domine omnipotens, Deus Israel, exaudi preces
mortuorum Israel et filiorum eorum, qui
peccaverunt in conspectu tuo, et non oboedisti voci
tuae Dei sui, propter quod adhaeserunt nobis
plagae istae. .
5 Ne memineris iniquitatum patrum nostrorum ;
sed cogita virtutem tuam et nomen tuum nunc in
hac die.
6 Tu enim es Dominus Deus noster, et te, Domine,
laudabimus.
7 Et ideo posuisti in cordibus nostris timorem tuum,
ut invocarem nomen tuum, et in captivitate nostra
te laudaremus: recordati enim sumus omnem
iniquitatem patrum nostrorum, qui peccaverunt in
conspectu tuo.
8 Ecce adhuc hodie sumus in captivitate nostra,
qua nos dispersisti in improperium, et in
maledictum, et in peccatum, secundum omnes
iniquitates patrum nostrorum, qui recesserunt a
Domino Deo nostro.
9 Audi, Israël, mandata vitæ : auribus percipe
sapientiam.
10 Quomodo fit, Israël, si in terra inimicorum es,
inveterasti in terra aliena, coinquinatus es cum
mortuis,
11 Num tu es cum descendentibus in infernum ?

4. 12 fontem sapientiae dereliquisti.
13 Si enim in via Dei ambulasses, in pace semper
maneres.
14 Disce ubi sit sapientia, ubi sit virtus, ubi sit
intellectus; ut scias simul, ubi sit longiturnitas vitæ
et victus, ubi sit lumen oculorum, et pax.
15 Quis invenit locum ejus ? aut quis venit in
thesauros eius?
16 Ubi sunt principes gentium, et bestiae super
terram;
17 qui in volatilibus cæli ludunt, et argentum
thesaurizant, et aurum, in quo confidunt homines,
et non est finis acquisitionis eorum?
18 qui enim argentum fabricant, et solliciti sunt,
nec est inventio operum illorum?
19 Exterminati sunt, et ad inferos descenderunt, et
alii loco eorum surrexerunt.
20 Iuvenes viderunt lucem, et habitaverunt super
terram.
21 Semitas ejus non intellexerunt, nec
comprehenderunt eam ; longe facti sunt filii eorum
a via illa.
non est audita in Chanaan, neque visa est in
Theman.
23 Agarenes quaerentes sapientiam in terra,
negotiatores Meran et Theman; Viam sapientiæ
noverunt isti, nec recordati sunt semitæ ejus.
24 O Israel, quam magna est domus Dei! et quam
magnus locus possessionis eius!
25 Magnus, et non est finis; altus, immensus.
26 Gigantes erant illic clarissimi ab initio, statura
tanta, et peritis belli.
27 Non hos elegit Dominus, neque viam disciplinæ
invenerunt ;
28 Perierunt autem, quoniam non habuerunt
sapientiam, et perierunt propter suam insipientiam.
29 Quis ascendit in cælum, et accepit eam, et
eduxit eam de nubibus?
30 Quis transfretavit mare, et invenit eam, et attulit
illam super aurum electum?
31 Nemo scit viam suam, nec cogitat semitam ejus.
32 Qui autem novit omnia, novit eam, et mente
invenit eam: qui præparavit terram in perpetuum,
implevit eam quadrupedibus.
33 Qui emittit lucem, et vadit, et repetit: et obedit
ei cum timore.
34 stellæ fulgebant in custodiis suis, et lætabantur:
cum vocasset eos, inquiunt: Ecce nos sumus. et sic
cum hilaritate illuminaverunt eum qui fecit ea.
35 Hic est Deus noster, et non est alius reputabitur
ab eo
36 Hic invenit omnem viam disciplinæ, et dedit
eam Jacob puero suo, et Israël dilecto suo.
37 Post hæc in terris visus est, et cum hominibus
conversatus est.
CAPITULUM 4
1 Hic est liber mandatorum Dei, et lex permanens
in saeculum saeculi; sed qui dimittit, morietur.
2 Convertere, Jacob, et apprehende eam : ambula
coram lumine ejus, ut illumineris.
3 Ne des alteri gloriam tuam, neque quæ tibi
prosunt genti alienae.
4 Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent nota
sunt nobis.
5 Animæquior esto, populus meus, memorabilis
Israël.
venundati estis gentibus non in perditionem : sed
propter quod in ira ad iracundiam provocastis
Deum, traditi estis adversariis.
7 Exacerbastis enim eum, qui vos dæmoniis
immolavit, et non Deo.
8 Obliti estis Deum æterni, qui eduxit vos; et
contristastis Ierusalem, quae nutrivit vos.
9 Cum enim vidisset iram Dei super vos venientem,
dixit : Audite, qui habitatis in Sion ;
10 Vidi enim transmigrationem filiorum meorum
et filiarum, quam tulit sempiternus in eis.
11 Cum gaudio enutrivi eos; sed cum fletu et
planctu dimisit eos.
12 Nemo gaudeat super me viduam, et
derelinquatur a multis, qui propter peccata
filiorum meorum destitutus sum. quia recesserunt
a lege Dei.
13 Justitias autem ipsius nescierunt, nec
ambulaverunt in viis mandatorum suorum, neque
ambulaverunt per semitas disciplinae in justitia
ejus.
14 Veniant habitantes in Sion, memores
captivitatis filiorum meorum et filiarum, quas
adduxit eis æternus.
15 Induit enim eos de longe gentem, gentem
impudicam, et linguam alienam, qui non coluit
senem, nec misertus est puerum.
16 Hi sustulerunt filios viduæ carissimos, et
desolatam absque filiabus dereliquerunt eam.
17 Sed quid possum adiuvare vos?
18 Qui enim adduxit super vos plagas, liberabit
vos de manu inimicorum vestrorum.
19 Ite, filii; ite, quoniam desolata sum.
20 Exui vestimentum pacis, et indui me cilicio
orationis meæ: clamabo ad æternam in diebus meis.
21 Animæquiores estote, filii, et clamate ad
Dominum, et liberabit vos de manu inimicorum.

5. 22 Exspectatio enim mea in sæculum, ut salvet te;
Venit mihi gaudium a Sancto, propter
misericordiam, quae cito veniet vobis ab aeterno
Salvatore nostro.
23 Emisi enim vos cum luctu et ploratu : reducet
autem vos mihi Deus cum gaudio et jucunditate in
sempiternum.
24 Sicut nunc viderunt vicini Sion captivitatem
tuam, et videbunt cito salutem tuam a Deo nostro,
qui superveniet in te cum gloria magna, et in
splendore æterni.
25 Filii, patienter sustinete iram, quæ vobis est a
Deo: persecutus est enim te inimicus tuus. Cito
autem illius interitum videbis, et super collum eius
calcabis.
26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas : ducti
sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
27 Animæquior esto, filii, et clamate ad Deum:
recordamini enim ejus qui hæc adduxistis super
vos.
28 Sicut enim placuit ei ut errare faceret a Deo: ita
reversus decies quærere eum amplius.
29 Qui enim has adduxit super vos plagas, dabit
vobis gaudium sempiternum cum salute vestra.
30 Animæquior esto Jerusalem: consolabitur enim
te qui dedit tibi nomen.
31 Miseri qui te vexaverunt, et qui gratulati sunt in
tua ruina, punientur.
32 Civitates quibus servierunt filii tui, punientur,
et quæ accepit filios tuos.
33 Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est
in casu tuo: sic contristabitur in sua desolatione.
34 Et amputabo exsultationem multitudinis ejus, et
gaudimonium ejus erit in luctum.
35 Ignis enim superveniet in ea ab æterno tempore:
et habitabitur a dæmoniis in tempore magno.
36 Circumspice Ierusalem ad Orientem, et vide
iucunditatem a Deo tibi venientem.
37 Ecce veniunt filii tui, quos dimisisti,
congregantur ab oriente usque ad Occidentem in
verbo Sancti, gaudentes in gloria Dei.
CAPITULUM 5
1 Exue, Jerusalem, vestem luctus et afflictionis, et
decorem gloriæ, quæ a Deo est in æternum.
2 Circumde tibi vestimentum a Deo, quod procedit
a Deo; et diadema gloriæ æternæ super caput tuum.
3 Ostendet enim Deus claritatem tuam omni terra
sub cælo.
4 Quia nomen tuum vocabitur a Deo in aeternum
pax justitiae, et gloria cultus Dei.
5 Surge, Jerusalem, et sta in excelso, et
circumspice ad orientem: et vide collectos filios
tuos ab occidente usque ad orientem in verbo
Sancti, gaudentes in memoria Dei.
6 Exierunt enim a te pedestres, et abducti sunt ab
inimicis suis: sed adducet illos Deus ad te cum
gloria, tamquam filios regni.
7 Proposuit enim Deus omnem collem altum, et
ripis perennes, dejiciendos, et convalles replendos,
ad faciendam etiam terram, ut Israel confidenter in
gloria Dei veniat,
8 Sed et silvæ, et omne lignum suavitatis
obumbrabit Israël ex mandato Dei.
9 adducet enim Deus Israhel cum iucunditate in
lumine gloriae suae cum misericordia et iustitia
quae est ex ipso