“Me lindjen e Jezusit, në thjeshtësinë dhe varfërinë e Betlehemit, Hyji i riktheu dinjitetin e ekzistencës çdo qenie njerëzore, Ai i ofroi të gjithëve mundësinë për të marrë pjesë në jetën e Tij hyjnore.”

1. JETA E VATRËS
B U L E T I N I I N F O R M A T I V I V A T R Ë S B I B L I K E K A T O L I K E
0 2 J A N A R 2 0 1 8 N R . 1 6
MIQ TË VATRËS,
GËZUAR VITIN E RI 2018!
Në takimin e gjashtëmbëdhjetë të Vatrës Biblike, ishin
të pranishëm 20 pjesëmarrës.
Mesha u kremtua nga Atë Flavio.
Leximet e ditës Mt 2,13-18 dhe Gjn1 1,5-2,2:
Në ungjill kemi Herodin si kundërshtar të veprës së
Zotit. Ndërsa nga njëra anë kemi mishërimin e Zotit,
Herodi përfaqëson mishërimin e Satanit. Sipas kul-
turës moderne të vdekjes pro abortit, fetusi nuk ka
vlerë. Përkundrazi për Satanin ai ka shumë vlerë, pasi çdo fetus apo fëmijë është një
potencialitet që mund të çoj përpara planin e Zotit, mund të ndryshojë skenën e his-
torisë.
Në letrën e Parë të Gjonit cilësohet Hyji si dritë. Zoti është vetëm dritë, vetëm mirësi.
Në të nuk ka një grimë të vetme të errësirës, të së keqes. E keqja që është në botë,
nuk vjen prej Zotit, nuk lejohet prej Tij, nuk ka kompromisin e Tij. Ajo vjen për
shkak të kompromiseve tona dhe natyrës sonë të prishur. Por gjaku I Krishtit na pastron
nga natyra jonë mëkatare dhe na jep mundësinë që të shenjtërohemi. Ne shenjtërohemi
jo për meritë tonën apo të natyrës tonë, por për shkak të veprës Shpëtimtare të Krishtit.
Kur ecim në dritë kuptojmë se: për natyrë jemi
mëkatarë, për hir bëhemi shenjtër. Prandaj jeta
jonë e krishterë është një ecje e vazhdueshme që të
bëhemi të përngjashëm me dritën e Hyjit. Fryt i kësaj
është bashkësia dhe dashuria me njëri-tjetrin. Njerëzit
që kemi pranë për mirë apo për keq nuk i shikojmë si
pengesa, por si mjete të pastrimit tonë. Dashuria,
falja apo pajtimi që nevojitet ndaj tyre na shen-
jtërojnë.
Vatra Biblike takimi nr. 16
INFORMACION
TAKIMI I RRADHËS
04 Janar 2018
Ora 19.00—20.30
Famullia “Zoja
Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Lutja e Mbrëmjes
(tek kapela)
Mësimi:
Padre Flavio Cavallini
(tek salla)
Ju lutem lexoni
kapitullin 6
të Ungjillit sipas
Mateut
Mos harroni të
merrni Biblën
me vete!
“Me lindjen e Jezusit, në thjeshtësinë dhe varfërinë e Betlehemit, Hyji i
riktheu dinjitetin e ekzistencës çdo qenie njerëzore,
Ai i ofroi të gjithëve mundësinë për të marrë pjesë në jetën e Tij hyjno-
re.”
SHËN GJON PALI II

2. F A Q J A 2
PROGRAMI I TAKIMIT TË 17-të
Lutja e Mbrëmjes: 19.00
Vazhdojmë të mësojmë të lutemi së bashku me Psalmet
Mësimi: 19.30
E Enjte, 04 Janar 2018. Në takimin e rradhës të Vatrës Biblike, i pari për vitin
e ri, do të vazhdojmë të përqëndrohemi mbi mësimet e Jezusit mbi lutjen.
Në veçanti do të komentojmë lutjen “Ati Ynë” (Mt 6,9-15)
20.00—Diskutim mbi temën e trajtuar në mësim
Ju lutem lexoni kapitullin 6 te Ungjillit sipas Mateut dhe mos harroni te
merrni Biblen me vete!
J E T A E V A T R Ë S N R . 1 6
“Shkëlqimi i lindjes tënde ndriçon natën e botës.
Fuqia e mesazhit tënd të dashurisë shkatërron kurthet
krenare të të ligut.
Dhurata e jetës tënde na bën të kuptojmë
gjithnjë e më shumë sa sa vlen jeta e çdo qenie njerëzore.”
SHËN GJON PALI II
Në emër të respektit të rremë për ata, të cilët nuk janë të krishterë, që
shpesh fsheh dëshirën për ta mënjanuar fenë, zhduket nga festa çdo cekje
e Lindjes së Jezusit. Por në të vërtetë kjo ngjarje e madhe është e vetmja
Krishtlindje e vërtetë! Pa Jezusin, nuk ka Krishtlindje. Është festë tjetër,
por sigurisht, Krishtlindje nuk është. E nëse në qendër është Ai, atëherë
edhe gjithçka tjetër: dritat, tingujt, traditat e ndryshme vendase, duke
përfshirë edhe ushqimet karakteristike, gjithçka synon të krijojë atmo-
sferën e festës. Por me Jezusin në qendër! Po ta heqim Atë, drita shuhet
dhe gjithçka bëhet sa për sy e faqe, sa për t’u dukur se po kremtojmë.
PAPA FRANÇESKU

3. Tregimi i Krishtlindjes
nga P. Rogelio Alcántara
Pak pasi Zoti kishte krijuar qindra e mijëra
ëngjëj, i mblodhi për ti prezantuar me pla-
net e tij për krijimin. Të gjithë shkuan me
shumë kënaqësi në takim. Ti shihje të
gjithë bashkë ishte një spektakël i vërtetë:
ngjante me një zbukurim gjigand kri-
shtlindjesh plot me drita shumëngjyrëshe,
të bukura dhe të shkëlqyeshme. Nuk kishe
kaluar shumë nga koha kur këto qenie të
shndritshme kishin dal nga duart e krijuesit,
prandaj kur lëviznin pika të mëdha drite
shumëngjyreshe shkëputeshin prej tyre sikur të ishin zhytur në liqenin e një Hiri të mbinatyrshëm dhe në mo-
mentin e daljes nga liqeni, lëshonin një dritë të madhe në çdo lëvizje të tyre.
Me të mbërritur në "sheshin qëndror", Hyji Atë u shpjegoi planin e tij: "Krijimin e qenieve të tjera shpirtërore".
Shpërtheu një duartrokitje e madhe. Ati vazhdoi: "Do të kenë një natyrë më të ulët se juaja. Do të jenë shpirtra
të trazuar me materien". Në këtë moment u dëgjua një thirrje habie. Disa ngritën dorën për të pyetur, dhe iu
dha fjala: "O Atë - tha njëri prej tyre - nuk mendon se ky projekt është shumë i rrezikshëm?" Një tjetër ëngjëll
tha: "Atë, po sikur materia ta mpijë shpirtin?" Dhe më pas të tjerë filluan te jepnin mendimin e tyre: "Po si do
t`ia bëjnë këto qenie të mbajnë një ekuilibër midis shpirtërores dhe materiales?; materia është e trupëzuar,
ndërkohë që shpirti jo. Atëherë si do mund të bëhen të përjetshëm? Dhe pastaj duhet të mendosh që të krijosh
për ta një ambient të përshtatshëm në të cilin ti vendosësh. Sa kohë do të të duhet për të gjithë këtë?"
Një prej tyre pyeti: "Atë, duke qenë se do të jenë shpirtëror, a do të jenë të lirë njësoj si ne?"
Ati u përgjigj: "Po", dhe u shpjegoi "Do të jenë në gjendje të mendojnë dhe të duan".
Një nga kryeëngjëjt kundërshtoi: "Si do të jenë në gjendje ta bëjnë këtë nëse do të jenë prej materie? Dhe nëse
kanë materie, atëherë duhet të kenë një trup". "Atë, – tha një Serafin – nuk do të ishte më mirë sikur të krijosh
hierarki të tjera ëngjëjsh? Shiko sa të bukur na ke krijuar, krijimi mund të jetë thjesht shpirtëror, pa shumë
komplikime. Zot, nëse Ti fillon të krijosh qenie njerëzore atëherë duhet të ekzistojnë burrat dhe gratë dhe nuk
do të merren vesh. Më të fortët do të përfitojnë nga më të dobëtit, grykësia për gjërat materiale do të shkaktoj
padrejtësi mes tyre, do të zihen me njëri tjetrin...". Ëngjëjt ishin shumë të zgjuar dhe vazhduan t’ia shpalosnin
këndvështrimet e tyre Atit.
PLANI HYJNOR

4. Kundërshtimet e disa prej tyre ishin të pashtershme. As gjëja më e vogël, as problemi më i
vogël i mundshëm në të ardhmen nuk u shpëtonte atyre... Ati dëgjonte me vëmendje dhe
kur iu dha mundësia vazhdoi: "Do të krijoj materien, do të vulos në ta ligjet e mia. Kur
"shtëpia" të jetë gati, do të krijoj çdo njërin nga shpirtrat dhe do ti shkrij në materie kur të
jetë gati. Materia do të jetë e mirë, kështu krijesat e mia të reja do të jenë shpirtra të mishëruar.
Njerëzit do të kenë të njëjtin qëllim si ju: të bëhen pjesëmarrës të jetës sime hyjnore, dhe ju si vëllezër më të
mëdhenj do ti ndihmoni ta arrijnë këtë. Ju vet do t’u shërbeni".
Në atë moment u dëgjua një zhurmë e madhe dhe diskutimi u ndërpre nga zëra të mbushur me habi dhe disa
me shumë indinjim. Ati vazhdoi: "Unë vet një ditë do të hyj në krijimin material për ta sjellë në realizimin e
plotë." U dëgjua një thirrje admirimi që ushtoi në hapësirat ndërshpirtërore. Duke u përpjekur të merrte veten
një Serafin ngriti zërin dhe pyeti: "Por si do t’ia bëni të hyni në atë krijim?" Ati u përgjigj: "Biri im pa e hum-
bur natyrën e tij Hyjnore, do të marrë natyrën njerëzore". Menjëherë u dëgjua një thirrje habie e zhurmsh-
me. "Biri – tha Ati me gjithë solemnitetin e mundshëm – do të mishërohet në gjirin e një gruaje dhe do të
lind si një prej tyre... "
Turbullimi rritej. "O Atë, – tha një ëngjëll i Pushtetit – po nëse ata nuk do të dinë ta për-
dorin mirë lirinë e tyre dhe do të të kthejnë shpinën për të shkuar drejt materiales?
Çfarë do të bësh nëse mëkatojnë?" Ati u përgjigj: "Do t’ju jap një mundësi
tjetër". "Po kjo nuk është e drejtë, o Atë, ne na është dhënë vetëm një mundësi.
Mos ndoshta ti i do më shumë se ne ato krijesa të mjera? Pse nuk bëhesh ëng-
jëll më mirë dhe të bashkëndash me ne natyrën tonë? Dhe çfarë do të bësh nëse
të zhgënjejnë disa herë?" "Do t’ju jap përsëri një mundësi tjetër, madje, disa
mundësi do të jenë të nevojshme ndërkohë që ata jetojnë në kohë."
Ati vazhdoi duke thënë: “Zoti do të ketë një nënë dhe ajo krijesë e përulur, do të jetë
Mbretëresha juaj”.
Dhe zëri i Zotit nuk shtoi më asgjë.
Ndërsa midis herarkive të ëngjëjve disa nuk po mundeshin më, një diskutim i madh shpërtheu midis tyre. Pa-
raqiteshin argumente që e mbështesnin dhe e kundërshtonin planin e shpalosur nga Krijuesi. Një diskutim i
tillë dukej si një betejë e tmerrshme. Luciferi, një nga ëngjëjt më të rëndësishëm, u dëgjua të fliste me zë të
fuqishëm:
"Kjo që Zoti dëshiron të bëj është një çmenduri e vërtetë. Nuk i mendon të gjitha vështirësitë? Ndoshta ai nuk
është Zoti. Nëse Ai do të ishte, nuk do ta çonte ndër mend të bënte një çmenduri të tillë. Unë nuk do t’u shër-
bej kurrë atyre krijesave dhe nuk do të lejoj që një grua të jetë mbretëresha ime." "Le të rebelohemi!"- i ftoi të
gjithë, me zë të fuqishëm, dhe e mbylli duke thënë me mllef të madh: "Nuk do ti shërbej atij Zoti!"
Ndërkohë që shumë ishin gati ta ndiqnin, një ëngjëll i vogël një Kryeëngjëll i quajtur Mikel ngriti zërin dhe me
kurajo deklaroi: "Zoti e di më mirë se ne përsen e asaj që do të bëjë, duhet të kemi besim tek Ai, sepse, kush
është si Zoti?" Pas një lufte të fortë argumentash, pjesa më e madhe e ëngjëjve, dy të tretat, ndoqën Mikelin.
Pas atij diskutimi të paharrueshëm, Zoti filloi të vinte në jetë planin e vet. Një qelizë e vogël materie filloi të
ekzistonte duke filluar me një shpërthim të fuqishëm origjinën e universit.

5. Në të njëjtën kohë universi po zhvillohej, pas 13 mijë milion vjetësh që universi ishte shtrirë
me madhështi, në një pikë të vogël të quajtur Tokë, dhe në një qytezë të vogël të quajtur Na-
zaret, një tjetër shpirt i Korit të Ëngjëjve, Gabrieli, u dërgua nga Zoti tek një vajzë e re e
quajtur Maria. Pa miratimin e saj nuk do të mund të realizohej plani i Hyjit. Kur Ajo pranoi,
ëngjëjt zemërmirë kërcyen me gëzim: Fjala e Zotit do të bëhej njeri! Të gjithë në qiell e prisnin me gëzim lind-
jen e tij në Tokë.
Ata që kishin pranuar planin e Hyjit, kishin luftuar kundër Luciferit dhe ndjekësve të tij, përgatitën
"instrumentat" e tyre për ditën e madhe, ose më mirë të themi për atë natë të madhe.
Dhe kur heshtja mbuloi gjithë tokën dhe Virgjëra Mari lindi Shpëtimtarin, ata e kuptuan më mirë planin e
Hyjit.
Hyji që është Dashuri! Ai nuk mund të donte më shumë. Ai i kishte krijuar qeniet njerëzore dhe universin
mbarë për dashuri, u kishte ofruar shëlbimin për mëkatin e Adamit dhe tani po hynte në Krijimin e tij për ta
shëlbuar për Dashuri. Po fillonte aventura njerëzore e Zotit të Dashurisë....
Prandaj, Kerubinët, Serafinët, Thronët, Zotërimet, Virtutet dhe Pushtetet, bënë manifestimin e zërit të tyre më
të mirë duke kënduar koncertin më të mrekullueshëm që prej asaj kohe këndohet në botë brez pas brezi:
"Lavdi Hyjit në më të lartin qiell e paqe mbi tokë njerëzve që i ka për zemër." Amen!