takimin e 55-të të Vatrës Biblike, nën drejtimin e Atë Flavios filluam komentimin e kapitullit të 17 të Mateut. 17,1-7: Jezusi shndërrohet. E dhëna kohore në këtë rast është e saktë: pas gjashtë ditësh, pra, në ditën e shtatë, që në Zanafillë tregon domethënien e fundit të krijimit: bashkimin mes njeriut dhe Krijuesit (krah Zan 2,1-3)

1. JETA E VATRËS
B U L E T I N I I N F O R M A T I V I V A T R Ë S B I B L I K E K A T O L I K E
0 9 D H J E T O R 2 0 1 8 N R . 5 5
Në takimin e 55-të të Vatrës Biblike, nën drejti-
min e Atë Flavios filluam komentimin e kapitul-
lit të 17 të Mateut. 17,1-7: Jezusi shndërrohet.
E dhëna kohore në këtë rast është e saktë: pas
gjashtë ditësh, pra, në ditën e shtatë, që në Za-
nafillë tregon domethënien e fundit të krijimit:
bashkimin mes njeriut dhe Krijuesit (krah Zan
2,1-3). Prania afër Jezusit e Pjetrit, Jakobit dhe
Gjonit, si dishepujt më të ngushtë, nënkupton
pritjen e një zbulimi të rëndësishëm, duke na
kujtuar ngjitjen në Sinai të Moisiut i shoqëruar nga Aroni, Nadab dhe Abdiu, në takim
me lavdinë e Hyjit (krah Dal 24,9). Dishepujt janë dëshmitar të habitur të një shndërrimi
të Jezusit, që në të vërtetë, nuk është ndryshim, por një manifestim i natyrës hyjnore të
Krishtit, i cili duket i veshur me dritë. Ky manifestim i lavdishëm i hyjnisë mbi malin
Tabor, i paraprin dhe përgatit atë të dhimbshmin e Krishtit njeri mbi Kalvar. Prania e
Moisiut dhe Elias afër Jezusit nuk do të thotë tjetër veçse Jezusi është ai që, si Mesi, çon
në përmbushje ministerin dhe mesazhin e tyre si përfaqësues të Besëlidhjes së Vjetër.
Pjetri, tashmë i vendosur në rolin parësor në mesin e dishepujve, merr fjalën. Është i
mrekulluar nga bukuria shndritëse e asaj që sheh , por nuk do të jetë aq entuziast përballë
shëmtisë së zymtë të orës së mundimit. Reja që i mbështjellë të gjithë të pranishmit,
tregon një formë zotërimi dhe shugurimi (krah Dal 40, 34-38). Fjalët e shqiptuara nga
Hyji ripohojnë marrëdhënien unike të Atit e Krishtit Bir dhe përfshirjen e plotë të
Atit në veprën e të Birit. Zëri i Atit bën që
dishepujt të bien në adhurim dhe në një
gjendje droje të shenjtë duke qenë se ndihen
në praninë e Tejetlarit. Pasi Jezusi i thërret
dhe u jep zemër, kthehen në normalitet. Tani
e tutje është vetëm Ai që duhet të dëgjojnë
e të ndjekin. Ai i ndalon të tregojnë atë që
ndodhi aty deri në përmbushje të Pash-
këve, kur gjithçka do të kuptohet plotësisht.
Ndërkohë izrealitët nuk arrijnë të shohin
shenjat e Elisë në Gjon Pagëzuesin.
Vatra Biblike takimi nr. 55
Mos harroni të
merrni Biblën
me vete!
“LUTU çdo ditë, sidomos kur zemra jote e ndjen vetmin e jetës”
Shën Pio i Pietralçinës
INFORMACION
TAKIMI I RRADHËS
13 DHJETOR 2018
Ora 19.00—20.30
Famullia
“Zoja Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Lutja e Mbrëmjes
(tek kapela)
Mësimi:
(tek salla)
Padre
Flavio Cavallini
OFM
Ju lutemi lexoni
kapitullin 17
të Ungjillit
sipas Mateut!

2. F A Q J A 2
J E T A E V A T R Ë S N R . 5 5
BOTIMET E VATRËS
131 “Fjala e Zotit ka brenda vetes kaq efekt dhe fuqi sa të jetë mbështetje dhe
energji për Kishën, dhe për bijtë e Kishës qëndresë e fesë, ushqim i shpirtit, burim
i pastër dhe i përhershëm i jetës shpirtërore”. “Është e nevojshme që besimtarëve
t’u jetë e mundshme hyrja gjerësisht në Shkrimin shenjt”. (KONC. EKUM. VAT. II, Dei
Verbum, 21-22).
BIBLA NË KATEKIZMIN E KISHËS KATOLIKE
(KKK)
SHENJAT E FESË
Mistagogji
Përgatitur nën kujdesin e
Atë Flavio Cavallini,OFM
EKZORCISTI
LUFTA IME KUNDËR
DJALLIT
Nga
Dom Ermes Macchioni
MAGJIA DHE VEPRIMI
I DJALLIT
Qëndrimi i Kishës Katolike
Përgatitur nën kujdesin e
Atë Flavio Cavallini, OFM
PROGRAMI I TAKIMIT nr. 56
Lutja e Mbrëmjes: 19.00
Vazhdojmë të mësojmë të lutemi së bashku me Psalmet
Mësimi: 19.30
Do të përfundojmë së komentuari kapitullin 17 të Ungjillit sipas Mateut.
VATRA BIBLIKE KATOLIKE
DURRËS
Të premten, më 07 Dhjetor, Vatra Biblike
Katolike në Durrës, zhvilloi takimin e 8-të.
Në takim ishin të pranishëm 16 persona.
Takimi u drejtua nga Atë Flavio i cili bëri
shpjegimin e kapitullit të dytë të Ungjillit
sipas Mateut mbi largimin e Marisë, Jozefit
dhe Jezusit për në Egjipt.
FJALOR I THJESHTË
BIRI I NJERIUT dhe BIRI I ZOTIT
Biri i Njeriut: Kështu quhet Jezusi në ungjill për shtatëdhjetë e dy herë. I pari që
e përdori këtë shprehje ishte profeti Daniel për të simbolizuar popullin e Izraelit
përpara Zotit. Më vonë Biri i Njeriut mori rolin e të drejtit, biri i të Tejlartit, që
gjykon, merr pjesë në vuajtjet e njerëzve, i shpëton, do të vijë në fundin e botës.
Të gjitha këto aplikohen tek Jezusi nga Ungjilltarët.
Biri i Zotit: Ky titull u jepej krijesave qiellore në Besëlidhjen e Vjetër. Tek ung-
jijt dhe në besimin e krishterë ky titull i jepet Jezusit si personi i dytë i Trinisë së
Shenjtë. Ai që na shpëton dhe na bën pjesëmarrës të dashurisë së Atit duke na
bërë bijë të Zotit.
Luftoji të këqijat
por bëje me sjellje të mirë, durim dhe dashuri.
Ashpërsia do të dëmtöjë shpirtin tënd
dhe do të dëmtojë edhe qëllimet më të mira.
Shën Gjon i Kenti
“
”

3. “Është besimi
që ushqen lutjen
dhe në të njëjtën kohë
lutja është vaji
që e mban të ndezur
llambën e besimit.”
P. Livio Fanzaga
F A Q J A 3
J E T A E V A T R Ë S N R . 5 5
NA KONTAKTONI
E-mail: vatrabiblike@gmail.com
Vatra Biblike
Çdo të enjte, ora 19.00 - 20.30
Famullia “Zoja Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Pyetja 47: Nëse nuk duhet ta themi emrin e Hyjit, si t’ja bëjmë për ta
thirrur?
Jezusi na ka mësuar një lutje shumë të bukur, lutjen Ati ynë, edhe për të na
mësuar se si mund ta thërrasim Hyjin: “Baba”, ashtu siç e thërriste Jezusi. Në
fakt ai e thërriste “Abba”, që në aramaisht do të thotë “Baba”. Po ta mendosh,
as ti nuk e thërret babain tënd në emër, për shembull Jozef, Gjon apo Nikoll,
por e thërret thjesht baba e ai kështu është i kënaqur, sepse do të thotë se është
i veçantë për ty: ka njerëz të tjerë që quhen Jozef, Gjon apo Nikoll por vetëm
ai është babai yt. Kështu mund ta imagjinojmë se Hyji dëshiron ta thërrasim e
madje shpesh: merreni me mend sikur një baba të mos ketë kënaqësi kur
fëmijët e tij e thërrasin! Hyji është i kënaqur nëse bijtë e tij e thërrasin baba kur
luten, kur e falenderojnë e kur flasin me të në mënyrë të sinqertë.
JEZUSI I NAZARETIT
Qendra e universit dhe hi-
storisë.
nga Giacomo Biffi
LECTIO DIVINA
Leximi Shpirtëror i Shkrimit
Shenjtë
Përgatitur nën kujdesin e
Atë Flavio Cavallini,OFM
MËSOJMË TË LUTEMI
Letër për Probën
nga
Shën Augustini i Iponës
101 PYETJE MBI BIBLËN
Pse e humbet qetësinë kur e di se duke vepruar
kështu ofendon Zotin,
zemëron të tjerët dhe veten tënde…
dhe në fund do të duhet ta gjesh përsëri?
Thuaj atë çfarë ke për të thënë me një tonë të qetë,
pa inat dhe ke për të parë që do të jesh më bindës,
dhe mbi të gjitha nuk do të ofendosh Zotin
Shën Hozemaria Eskriva
“
”
Një gjarpër hyri në punishten e një
marangozi. Ndërkohë që zvarritej
drejt qoshes së punishtes kaloi
pranë një sharre dhe u pre pak. Ai
u kthye menjëherë dhe e kafshoi
sharrën. Duke u përpjekur të
kafshonte sharrën ai u plagos rënd
në gojë. Duke mos kuptuar çfarë
po ndodhte dhe duke menduar se
sharra po e sulmonte ai vendosi të mbyste sharrën duke u rrotulluar rreth saj
me gjithë trupin e tij. Ai vazhdonte ta shtrëngonte sharrën me gjithë fuqinë e tij
edhe pse ndiente shumë dhimbje. Kështu ndodhi që gjarpri u vra nga një
sharrë.
Ndonjëherë ne reagojmë nga zemërimi duke menduar të lëndojmë ata që na
kanë lënduar por jemi thjesht duke lënduar veten dhe duke shkaktuar akoma
më shumë dhimbje dhe pasoja të pakthyeshme.
GJARPRI DHE SHARRA

4. ATË CANTALAMESSA: ZOTI ËSHTË MES NESH, MOS TË KËRKOJMË JASHTËTOKËSORË
Të zënë me detyrat, që duhen kryer; me problemet, që duhen zgjidhur; sfidat, që duhen përballuar, rrezikohemi ta
humbasim nga sytë, ose ta lëmë mënjanë lidhjen tonë personale me Zotin. E pra pikërisht ky është kushti i parë për
t’i përballuar të gjitha situatat e problemet, pa e humbur paqen, as durimin. Me këto fjalë e nisi atë Raniero Can-
talamessa, predikuesi i Shtëpisë Papnore, predikimin e parë të Kohës së Ardhjes, në praninë e Papës Françesku, në
Kapelën e Nënës së Shëlbuesit të Pallatit Apostolik. Reflektimet, që na shoqërojnë në udhën drejt Krishlindjes,
janë si “një dush”, që na freskon, para se të nisim ditën e punës – kujtoi.
Të kërkojmë Zotin, jo jashtëtokësorët
Predikuesi i Shtëpisë Papnore “i la mënjanë” sot të gjitha problemet aktuale, për t’iu kushtuar plotësisht
“sinjaleve” të Zotit të gjallë, prani e vazhdueshme, qetësuese. Njerëzit e kohës sonë - kujtoi - kërkojnë etshëm sin-
jale të ekzistencës së qenieve të gjalla e inteligjente në planetet e tjera. “Kërkim i ligjshëm, ndonëse krejt i paqartë;
ndërsa pak, shumë pak i kërkojnë e i studiojnë sinjalet e Qenies së gjallë, që krijoi Universin, që hyri në të, në his-
torinë e tij, që jeton në të”.
E kemi të Gjallin mes nesh – saktësoi atë Cantalamessa - por e harrojmë, për të kërkuar qenie të gjalla të
hamendësuara që, në rastin më të mirë, do të mund të bënin pak e aspak për ne! Nga vdekja, sigurisht, nuk do të na
shpëtonin.
Duruesi, fituesi
Biri i Zotit nuk na premton të na japë thërrimet, që i kërkojmë: na premton vetveten. Duke e mbajtur gjithnjë e
gjithkund këtë premtim. “Kush e kërkon - e gjen; atij, që troket, ia hap menjëherë portën. E pas portës së hapur
njeriu gjen Zotin! E si ta ketë gjetur, gjithçka tjetër kalon në plan të dytë. Sepse u krijuam për të vrapuar krahëha-
pur drejt Atit Qiellor, duke zbuluar se nuk është abstraksion. Është realitet!”. Ndërmjet ideve tona për Zotin - e
Zotit të gjallë - ngulmoi predikuesi i Shtëpisë Papnore - ekziston i njëjti ndryshim, që ekziston ndërmjet qiellit të
pikturuar mbi një copë letër e qiellit të vërtetë!
Kërkimi i fytyrës së Zotit të gjallë
Për ta konkretizuar mendimin e tij, Atë Cantalamessa solli një mori shembujsh, kujtoi ngjarje të jetuara e citoi
njerëz, që duke hyrë thellë në shqyrtimin e ekzistencës, patën “shkëndijën e intelektit”, që u solli “ndriçimin”. E
ekzistenca e Zotit iu zbulua papritmas, në një farë pike, pasi e patën injoruar e deri mohuar gjithë jetën”. Kjo i
ndodhi, për shembull, gazetarit francez André Frossard, vdekur më 2 shkurt 1995, i cili, duke hapur papritmas
sytë, pati një hop ndërgjegjeje, e pa Zotin!
Një portret simbolik
Kapuçini tërhoqi vëmendjen për t’u ruajtur nga rreziku i përpjekjes për ta përmbyllur hyjnoren në një përkufizim,
qoftë edhe duke u mbështetur tek Bibla. “Çka mund të bëjmë - sqaroi - është t’i thyejmë guaskat e vogla të ideve
tona për Zotin, ose vazot prej alabastri, ku e mbajmë të mbyllur, në mënyrë që parfumi i Tij të përhapet e ta
mbushë përplot shtëpinë. Hyjnorja është kategori krejt e ndryshme nga çdo gjë tjetër. Nuk mund të përkufizohet!
Mund të flitet për Të vetëm përmes analogjive e kundërvënieve. Një figurë e Biblës e quan Zotin shkëmb:
“Shkëmb është titull abstrakt; nuk thotë vetëm kush është Zoti, por edhe kush duhet të jemi ne. Shkëmbi është bërë
për t’u ngjitur në të, për të kërkuar strehë, jo vetëm për ta kundruar nga larg. Shkëmbi të tërheq, të apasionon”.
Zoti është, e kjo mjafton!
Predikuesi i Shtëpisë Papnore e përfundoi predikimin e Kohës së Ardhjes, duke kujtuar një nga çastet e zymta në
jetën e Shën Françeskut të Asizit, për shkak të shqetësimit që i krijonte stili primitiv i jetës së fretërve të tij.
Pikërisht në atë moment, e qetësoi siguria se “Zoti është, e kaq mjafton!”. T’i përsërisim - nxiti predikuesi - këto
fjalë kur, në Kishë ose në jetën tonë, ndeshemi me situata, që u ngjajnë atyre të Shën Françeskut: “Zoti është, e kjo
na mjafton!”.
SHPIRTI IM KA ETJE PËR ZOTIN E GJALLË

5. Një darkë e thjeshtë pendestare:
1 pjatë fasule
1 panine dhe ujë
Por me një zemër
që dëshiron të dhurojë!