Shën Pali në kapitullin 5 të letrës drejtuar Galatasve fokusohet në mënyrë më të detajuar mbi këtë ligj që banon brenda njeriut, duke na u paraqitur si vepra të mishit dhe gjakut. 19 Tashti, veprat e mishit e të gjakut janë të njohura. Janë të njohura pse?

1. JETA E VATRËS
B U L E T I N I I N F O R M A T I V I V A T R Ë S B I B L I K E K A T O L I K E
2 7 Q E R S H O R 2 0 1 8 N R . 3 9
Mos harroni të
merrni Biblën
me vete!
INFORMACION
TAKIMET
ÇDO TË ENJTE
Ora 19.00—20.30
Famullia
“Zoja Ndihmëtare”
Rruga “Don Bosko”
Lutja e Mbrëmjes
(tek kapela)
Mësimi:
(tek salla)
Padre
Flavio Cavallini
KUNDËRSHTIMI I SHPIRTIT TË SHENJTË
Katekeza e Padre Flavio Cavallini 05 Qershor 2018
(vijon nga numri i kaluar)
Shën Pali në kapitullin 5 të letrës drejtuar Galatasve fokusohet në mënyrë më të detajuar
mbi këtë ligj që banon brenda njeriut, duke
na u paraqitur si vepra të mishit dhe gjakut.
19
Tashti, veprat e mishit e të gjakut janë të
njohura. Janë të njohura pse? Nga katekizmi
i Sinagogës. Si keni mësuar në Sinagogë.
Ato janë: fëlligështia, papastërtia, shfre-
nia, Këtu kemi kategorinë e parë. Është
pikërisht ajo çka Shën Gjoni e ka përshkruar
si lakmia e mishit dhe gjakut. Por nuk mba-
ron këtu.
Tani nga jashtë shkon brenda. E çfarë gjen?
Gjen mënyrën e gabuar me të cilën ndërtojmë botën tonë shpirtërorë20
idhujtaria, magjia,
që janë një binom që shkon gjithmonë bashkë. Sepse magjia dhe veprat e lidhura me të
janë vetëm një dimension i idhujtarisë, paganzimit. Janë një alternativë ndaj Zotit vetë. E
veprat e magjisë janë shumë të përhapura mes nesh. Idhujtaria dhe magjia, domethënë
marrëdhënia devijuese, e sëmurë ndaj botës shpirtërore. E këto nuk ka mundësi që të na
lidhin me Zotin. Ka mundësi që Shpirti i Shenjtë të veprojë në një njeri që merret me
magji? Ju siguroj që Shpirti i Shenjtë banon në vend tjetër. Këto janë shenjat. Janë si
simptomat e një sëmundje shpirtërore, që tregon se na mungon Shpirti i Shenjtë dhe jemi
të nënshtruar nga mishi dhe gjaku. Më pas vijon një kategori tjetër më e gjatë armiqësitë,
grindjet, smira, hidhërimi, ngacmimet, ndasitë, mospërkimet, 21
zilitë Këto janë dimensio-
ne që e bëjnë problematike marrëdhënien tonë, njëri me tjetrin. Pra kemi kaluar nga
marrëdhëniet e trupit, marrëdhëniet e ja-
shtme, në marrëdhëniet e brendshme të botës
shpirtërore. Tani jemi në marrëdhëniet
shoqërore, vëllazërore apo familjare, që janë
dominuar nga këto simptoma që na tregojnë ku
jemi, kush e sundon jetën tonë, princi i kësaj
bote.

2. F A Q J A 2
J E T A E V A T R Ë S N R . 3 9
JEZUSI I NAZARETIT
Qendra e universit dhe hi-
storisë.
nga
Giacomo Biffi
LECTIO DIVINA
Leximi Shpirtëror i Shkrimit
Shenjtë
nga
Flavio Cavallini
BOTIMET E VATRËS
MËSOJMË TË LUTEMI
Letër për Probën
nga
Shën Augustini i Iponës
Në fund akoma kthehemi në një dimension tjetër, që plotëson kuadrin zdërhall-
jet, ndenjat me pije e qejfe e të tjera si këto. Domethënë tepritë në çdo lloj sub-
stance që na transformon dhe na devijon edhe fizikisht edhe shpirtërisht. Këtu
brenda kemi drogën, alkolin dhe çdo
lloj teprie tjetër. Lidhur me këto po
ju vë në dijeni që tani, siç jua thashë
më parë: kush i bën këto, nuk do ta
trashëgojë Mbretërinë e Hyjit. Pse?
Pse Zoti është i keq, i padrejtë? Jo!
Sepse ju keni penguar tërë jetën Atin
të veprojë nëpërmjet Shpirtit të She-
njtë, duke u marrë me këto punë.
Keni bërë të kotë veprën e Krishtit.
Jo se nuk ka efikasitet tani, por me
një çadër të tillë të hapur, ke penguar Shpirtin e Shenjtë për të punuar për shen-
jtërimin tënd. Ishte dhuratë që Ati ka përgatitur, ishte dhuratë që ka ardhur në
botë, ishte dhuratë për të cilën ka shkuar në kryq dhe ka falur mëkatet, ishte
dhuratë që vinte nga ringjallja e Tij. Dhuratë e parë zbritjes së Shpirtit të She-
njtë, shenjtërimi, bashkandarje me jetën hyjnore. E keni penguar. Keni preferuar
diçka tjetër. Nuk keni vlerësuar siç duhet jetën.
E tani shkojmë tek pjesa më sintetike, por dhe më e çmueshme, shkojmë në
rrënjë të problemit. Këtu më ndihmon një fragment i shën Markut dhe shën Ma-
teu. Lexojmë nga Shën Mateu, i cili burimin e ka te Shën Marku. Mt 12,
31
Prandaj po ju them: çdo faj e blasfemi do t’u falet njerëzve, kurse blasfemia
kundër Shpirtit Shenjt, nuk do të falet. 32
E nëse ndokush thotë ndonjë fjalë
kundër Birit të njeriut, mund t’i falet faji, por nëse ndokush thotë ndonjë
gjësend kundër Shpirtit Shenjt, nuk do t’i falet as në këtë botë as në botën e
ardhshme.” Kjo është e vetmja fjalë e dënimit të plotë që ekziston për sa di
unë në BR. Nuk falet kurrë. Atëherë meriton një vëmendje të veçantë, pasi
këtu jemi në qendër të problemit. Pasi ka të bëjë me një prangosje dhe lidhjen
me zinxhir, që pengon që jeta jonë t`i hapet veprës së Shpirtit të Shenjtë. Por
çfarë ndodh? Çfarë është ky mëkat, që ndoshta shpesh edhe keni pyetur. Këtu ke-
mi Jezusin në një bisedë të gjatë me Farisejtë që refuzojnë veprën e Tij, e janë
kaq të bindur në këtë refuzim ndaj Krishtit që interpretojnë veprën e Tij si fryt i
një marrëveshje që Ai ka bërë me djallin. Pra që djalli e mbështet në mrekulli e
gjëra të tjera veprën e Jezusit. Jemi në një deformim të së vërtetës që pikërisht
është kuadri i përgjithshëm në të cilin duhet kuptuar kjo fjalë. Është një fjalë që
na është drejtuar ne, pasi edhe ne veprojmë ashtu. Ndoshta jo në mënyrë plateale
si Farisejtë, por në botën të brendshme ose nëpër kulisat e zemrës tonë, justifi-
kojmë vetëveten e krijojmë mendime që janë të paimagjinueshme. Atëherë në
rradhën e parë ka mundësi që ndoshta nuk besojmë siç duhet. Në rastin e Fari-
sejve dhe Apostujve, ndoshta është kuptueshëm që ato nuk e pranojnë Jezusin si
Zot, pasi natyra e Tij hyjnore deri në ringjallje është krejt e fshehur në figurën e
tij tokësore.

3. Është vështirë të kuptosh, besosh, pranosh dhe kundërshtimet janë të pranueshme. Por ndër-
sa ke mundësi për të dyshuar në Jezusin si Biri i Hyjit dhe Biri njeriut, pasi ndoshta nuk
është e qartë, por e qartë është si vepron Zoti nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë. Atëherë të quash
veprën e Shpirtit të Shenjtë shenjë e djallit kjo është një blasfemi që deformon planin e Zo-
tit. Ne duhet të jemi të sigurtë që Zoti i fal të
gjitha mëkatet dhe çdo lloj mëkati ka
mundësi të falet dhe Zoti dëshiron ti fali. Për këtë na siguron
shën Gjoni. 1Gjn 1, 9
Por, nëse i pranojmë mëkatet tona, Ai
është besnik dhe i drejtë: do të na i falë mëkatet dhe do të na
pastrojë nga çdo padrejtësi. Kur e rrëfejme si mëkat, kur e pra-
nojmë si mëkat, kur dëshirojmë për një ndryshim, të jemi si-
gurtë që jemi pranuar nga Zoti. Atëherë gjaku i Krishtit na fal
çdo mëkat. Por atëherë çfarë është ky mëkat ndaj Shpirtit të
Shenjtë, që duket se gjaku i Krishtit nuk ka mundësi për ta fa-
lur. Duket pak kontradiktore, por problemi qëndron në pasojën
që ka blasfemia kundër Shpirtit të Shenjtë. Sepse çfarë është
vepra e Shpirtit të Shenjtë sipas shën Gjonit, një nga veprat më të rëndësishme. Ndoshta ne mendojmë për ka-
rizma të ndryshme e të tjera si këto. Jo. Dhurata e parë e Tij është sipas Gj 16,8, të na bindë për mëkatet. Jo
që të mëkatojmë, por që jemi mëkatarë. Ky është hiri më i madh që na bën Shpirti i Shenjtë. Afrimi i Shpirtit
të Shenjtërisë zbulon mëkatin tonë. E kur na zbulon këtë hiri i Zotit, prekemi nga mëshira e Tij, që nga njëra
anë na bën të ndjejmë dhimbje për çfarë kemi vepruar, por nga ana tjetër përjetojmë menjëherë lehtësi-
min e Tij që na thotë “eja”, “çohu në këmbë”, “jam këtu për të përqafuar”. Kjo është mrekulli, kjo
është vepër e Shpirtit të Shenjtë. Ngushëlluesi. Pse ngushëlluesi? Ai që na ngushëllon. Pikërisht në situatën
tonë si mëkatarë, na zbulon mëkatet, e na shëron mëkatet, na zbulon mungesat e dashurisë nga ana jonë, që
kemi më shumë dashuri ndaj botës e njëkohësisht na mbush me një dashuri tjetër dhe fillojmë të kuptojmë si
funksionon, e fillojmë të dëshirojmë diçka tjetër. Për të qenë të falur duhet ta dëshirojmë faljen. Njeriu që bla-
sfemon dhe interpreton veprën e Krishtit si vepër të djallit, nuk ka mundësi që të pendohet, sepse nuk pra-
non kurrë veprën e Krishtit. Nuk pranon mëkatet, shërimin, largimin e djallit, imagjinoni që të pranojë mi-
sterin e kryqit. Si ka mundësi? Kjo është gjëja e fundit që ka mundësi ta pranojë një shpirt i tillë. Për këtë arsye
është mëkat që nuk ka mundësi të falet. Sepse kjo është një çadër betoni, është si një bunker në të cilin jemi
mbyllur brenda dhe nuk kemi mundësi të dalim më jashtë. Që të jemi të falur kemi nevojë që të bindemi që
jemi mëkatarë dhe që të dëshirojmë faljen e Zotit falas. Fakti që jemi penduar dhe fillojmë të provojmë dhimb-
je, është shenja që Shpirti i Shenjtë është në ty. Nuk është shenja se Zoti të refuzon se je shumë mëkatar, për-
kundrazi.
E vazhdojmë në këtë tematikë, sesi ka mundësi të krijojmë një kafaz në të cilin të mbyllim brenda e të burgo-
sim Shpirtin e Shenjtë në jetën tonë. Për të vërtetë po ju them… thotë Ungjilli i Markut. Kujdes! Kur dëgjo-
jmë këto fjalë duhet të vemë në gatishmëri të lartë antenat, pasi ka shumë mundësi që këto janë fjalë që kanë
dalë nga goja e Krishtit gati ekzaktësisht ashtu. Kjo është formula. Është një hyrje për fjalët që tradita i ka tran-
smetuar në mënyrë shumë besnike si i ka thënë Jezusi, jo vetëm si kuptim por edhe si frazë. Pra janë fjalë që
Krishti në një situatë të veçantë i ka thënë afërsisht apo ekzaktësisht ashtu.Mk 3, 28
Për të vërtetë po ju them:
njerëzve do t’ju falen të gjitha mëkatet e blasfemitë, me të cilat do të blasfemojnë, 29
por kush do të blasfemojë
ndaj Shpirtit të Shenjtë, ai s’do të ketë falje për amshim; Është fajtori i një mëkati të përhershëm, pasi ata tho-
shin që ka qoftlargun. Nuk thoshin është plot me Shpirtin e Shenjtë e na ndryshon jetën. Jo ne nuk duam që të
na ndryshojë jetën. Ky nuk na sjell Shpirtin e Shenjtë, por shpirtin e Belzeebulit. Nuk ka mundësi që depërton
një fjalë shëruese në këtë kontekst apo gjendje shpirtërore. Diku tjetër Gjoni përdor termin sklerokardia
(ngurtësia e zemrës). Pra mëkati ndaj Shpirtit të Shenjtë është kur zemra, ndërgjegja ,shpirti jonë është
ngurtësuar. Është një rezistencë totale ndaj fjalës dhe veprës së Zotit.

4. Tani pasi kemi futur Shpirtin e Shenjtë në kafaz, në fund përfundojmë vetë aty.
Shën Toma i Akuinit në lidhje me këtë fushë thotë që “mëkatet kundër Shpirtit të Shenjtë
janë po aq sa janë mënyrat për të përbuzur ndihmën e Hyjit, për të larguar njeriun nga
mëkati”. Mëkati ndaj Shpirtit të Shenjtë, është refuzimi i të gjitha mjeteve të hirit, veprimta-
risë dhe frymëzimeve të Zotit, që Ai nëpëmjet tyre na ndihmon që ti bëjmë rezistencë
mëkatit. Se Zoti jo vetëm na fut në këtë luftë, jo vetëm na tërheq për nga rruga e Tij, por
edhe na jep mjetet për ta kundërshtuar dhe sfiduar mëkatin. Por ne nuk i shfrytëzojmë këto mjete. Atëherë
Shën Toma i Akuinit thotë që ngurtësia e zemrës që refuzon kur Zoti të ndihmon që ta luftosh mëkatin, është
mëkat kundër Shpirtit të Shenjtë. Lexojmë edhe njëherë. “Mëkatet kundër Shpirtit të Shenjtë janë po aq sa janë
mënyrat për të përbuzur ndihmën e Hyjit, për të larguar njeriun nga mëkati”. Mos pranimi i çdo gjëje që Zoti e
ka bërë për të na tërhequr nga mëkati, duke filluar nga dhurata e kryqit
e të gjitha dhuratat e tjera. Kjo zhvillohet në 3 dimensione. Si na ndih-
mon Zoti? Tre janë mënyrat kryesore që Ai na ndihmon t`i bëjmë re-
zistencë të gjitha tundimeve që kemi parë më sipër.
1) Diçka që nuk është shumë në modë kohët e fundit. Zoti na ndihmon
duke na kujtuar gjyqin përfundimtar. Ndrojtja për të bërë të keqen.
Ndrojtja ndaj Zotit është edhe ndrojtja ndaj rrezikut të mëkatit. Duhet të
mësojmë e kujtojmë që në fund do japim llogari si e kemi përdorur
jetën tonë. Ky nuk është shpëtimi, por është ndihma për të bërë re-
zistencë. Na shpëton dashuria, patjetër, por kjo lloj ndrojtje është një
formë respekti, për çfarë Zoti ka bërë për mua. Pra nuk është e keqe që
të ushtrosh një fije ndrojtje në këtë fushë, duke kujtuar gjyqin
përfundimtar.E
çfarë janë kryesisht mëkatet që shkatërrojnë ndihmën e
Zotit në këtë drejtim? Dëshpërimi për shpëtimin. Fryt i
largimit të Shpirtit të Shenjtë, i mungesës së Tij është se
jemi njerëz që në përballje me mëkatin nuk gjejmë motiv
për të shpresuar e kërkuar falje, por dëshpërohemi. Themi
“Nuk ka mundësi. Për mua nuk ka më të ardhme. Zoti ka
mbaruar punë me mua. “Kyështë mëkat kundër Shpirtit të
Shenjtë, pasi e bëj mëkatin tim më të madh se dashuria e
Zotit. Ky është një gabim tjetër i rëndë. Është një formë e
egocentrizmit përfundimtar, e lakmisë së syve. Jam kaq
mëkatar sa Zoti s`mund të bëjë asgjë. Në fund të fundit
jam unë më i fortë me mëkatet e mia sesa Zoti me da-
shurinë e Tij. Është një absurditet që e gjejmë në jetën shpirtërore të njerëzve jo rrallë. Si ka mundësi? Për
mua ka mbaruar puna. Dëshpërimi për shpëtimin nuk ekziston. Nëse ekziston është mungesë e Shpirtit të She-
njtë, është mëkat kundër Tij.
2) E dyta është pozicioni diametralikisht i kundërt me të parën. Bindja se mund të shpëtohemi pa merita.
Domethënë unë jam mëkatar, qëndroj ashtu, sepse në fund të fundit jam i shpëtuar nga mëshira e Zotit. Pat-
jetër. Por Zoti pret një po e një ndryshim prej meje. Kjo nuk justifikon që unë të mos luftoj me mëkatet e mia.
Ndoshta nuk fitoj deri në fund, por Zoti fiton për ty. Por ai do bashkëpunimin tënd. Shën Agustini thotë “Zoti
që të ka krijuar pa bashkëpunimin tënd, nuk të shpëton pa bashkëpunimin tënd”. Jo se nuk ka mundësi. Por
nuk është ky plani i shpëtimit. Nuk ekziston kjo mundësi. Plani i Tij është që të kërkosh që vullneti yt të lidhet
me vullnetin e Atit, për shpëtimin e botës, për shpëtimin tënd. Të gjithë kanë një vullnet, që jo vetëm të presin
shiun, por duhet të mbyllin çadrat.

5. 3) Një dimension tjetër është se Zoti na ndihmon me dhuratat e Tija. Dhuratat e ndryshme pozitive, shenjat
që Ai jep në jetën tonë. Sepse ushqen fenë, shpresën, dashurinë. Por si e refuzojmë këtë ndihmë që Zoti na jep?
Kur ne veprojmë duke kundërshtuar të vërtetën e mësuar. Kur ne nuk vlerësojmë doktrinën, mësimet.
Mësimet janë një nga dhuratat, që Zoti ju tregon diçka. E në qoftë se ju nuk i vlerësoni, keni refuzuar një rast
për të kuptuar sesi vepron Zoti në jetën tuaj shpirtërore. Doktrina që vjen nga Shpirti i Shenjtë ju drejton jetën.
Ose përkundrazi, smira për hiret e të tjerëve. Unë
refuzoj Zotin se nuk është i drejtë. Pse më ka bërë
kështu? Në vend të gëzoj për hiret e Zotit dhe praninë
e Tij në jetën e të tjerëve, por xhelozoj. E fundit është,
se çuditërisht edhe mëkati na ndihmon. Mëkati është
një dhuratë e madhe që na ndihmon të kthehemi në
rrugën e Zotit. Nxit në ne dhuratën e urtisë për ta
vlerësuar si duhet jetën tonë. Ne e refuzojmë këtë
dhuratë, kur nuk konsiderojmë shëmtinë e mëkatit.
Duhet të provojmë që jo vetëm më vjen keq që kam
gabuar njëherë, por kur kuptojmë çfarë është e keqja.
Dhe kur e kuptojmë, jo vetëm na vjen keq, por edhe e
shikojmë sa e shëmtuar është. Nuk duam as ti shohim
më gjëra të tilla. Ndryshojmë mënyrën, ndryshojmë shoqërinë. Se nuk ndodh kthimi, edhe pse e kuptojmë ga-
bimin, por vazhdojmë të bëjmë të njëjtat gjëra, pasi shoqërohemi me njerëz që na e mbushin mendjen me fjalët
e tyre, me veprat e tyre. Nuk ka mundësi që pasi e kemi kuptuar shëmtinë e mëkatit të frekuentojmë të njëjtit
njerëz apo ambiente. Prandaj shëmtia e mëkatit është një ndihmë e madhe. E në fund kupton sa e kotë
është ajo punë, duke humbur pjesën më të mirë të jetës kot. E dini kush është pjesa më e mirë e jetës? Jeta që
vazhdon. Atëherë mëkati është vërtet një mësim që na jep një urti shpirtërore, për ta ndryshuar jetën tonë. Po
cilat janë mëkatet që refuzojnë në këtë rast veprën e Zotit? Këmbëngulja në mëkat. Kam kuptuar ç`është
mëkati. E di që jam në mëkat, e nuk bëj asgjë për t`u larguar prej tij dhe e ripërsëris pafund. Duhet bërë një
zgjedhje. Ka mundësi që ndoshta bie prap në mëkat. Është një proçes largimi që duhet të realizojmë. Por jo,
pranoj mëkatin, unë jam ashtu, s`kam çfarë të bëj. Sa herë ndodh që thonë “Unë e di që jam në gabim. Por unë
jam ashtu. Edhe të afërmit e dinë dhe më pranojnë kështu”. Por si bëhet përfundimtar mëkati ndaj Shpirtit të
Shenjtë që nuk falet as në këtë botë, as në botën tjetër? Mungesa e pendimit përfundimtar. Jam në mëkat, e
qëndroj në mëkat deri në momentin e fundit. Moment në të cilin nuk ka më mundësi për të ndryshuar. Nuk ka
më mundësi për të na falur, pasi Zoti nuk mund të na falë kundër vullnetit tonë. Kur ne refuzojmë jo me
gojë (ndoshta dhe me gojë), por me vepra, veprën e Tij, Ai deri në fund respekton vullnetin tonë. Në fund të
fundit ferri është një zgjedhje personale. Zoti nuk dënon askënd në ferr. As ka krijuar ferrin. As ka krijuar
mëkatin. Është vullneti i djallit që bën ferrin dhe është vullneti jonë që të shoqërohemi me të në jetën e paso-
sur. Dënimi është diçka që nuk vjen nga Zoti, por vjen nga respekti që Zoti ka për ne si krijesa me vull-
net të lirë.