บทบรรยายอำลาเพื่อน

1. บทบรรยาย อาลา ม.3 ม.6
เพือนทีดมหนึงถึงจะน ้อย
่ ่ ี ี ่
ดีกว่าร ้อยเพือนคิดริษยา
่
เหมือนเกลือดีมนดหน่อยด ้อยราคา
ี ิ
ยังมีคากว่าน้ าเค็มเต็มทะเล
่
เพือกนก็เหมือนก ับดินสอก ับยางลบ
่
กาลครังหนึง มีดนสอทีเขียนอย่างไรก็ไม่มวันหมดอยูแท่ง
้ ่ ิ ่ ี ่
หนึง และก็
่
มียางลบทีลบอย่างไรก็ไม่มวันหมดอยูก ้อนหนึง
่ ี ่ ่
ดินสอแท่งนั นเป็ นเพือนกับยางลบก ้อนนั น
้ ่ ้ ทังคูไป
้ ่
ไหนมาไหนด ้วยกันทาอะไรด ้วยกัน
หน ้าทีของดินสอก็คอเขียน
่ ื มันจึงเขียนทุกทีทกอย่าง
่ ุ
เสมอตลอดเวลาทีอยูกบยางลบ
่ ่ ั
หน ้าทีของยางลบก็คอลบ
่ ื มันจึงลบทุกอย่างทีดนสอ
่ ิ
เขียนทุกทีทกเวลา
่ ุ
ิ
เวลาผ่านไปนานหลายสบปี ทุกอย่างก็ยังดาเนิน
เหมือนเดิมเรือยมา จนกระทั่ง
่
ดินสอเอ่ยกับยางลบว่า เรากับนายคงอยูด ้วยกันไม่ได ้แล ้ว
่
ยางลบจึงถามว่า ทาไมล่ะ ดินสอจึงตอบกลับไป
ว่า ก็เราเขียน นายลบแล ้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย
ยางลบจึงเถียงว่า เราทาตามหน ้าทีของเรา เราไม่ผดนะ
่ ิ
แต่สดท ้าย ทังคูก็ต ้องแยกทางกัน.........
ุ ้ ่
ดินสอพอแยกทางกับยางลบ มันก็ดใจทีสามารถ
ี ่
เขียนอะไรได ้ตามใจมัน
แต่พอเวลาผ่านไป......มันเริมเขียนผิด ข ้อความที่
่

2. สวยๆ ทีมันเคยเขียนได ้.....ก็สกปรกมีแต่รอยขีดทิงเต็มไป
่ ้
หมด....ถึงตอนนี้.....มันคิดถึงยางลบจับใจ
ฝ่ ายยางลบพอแยกทางกับดินสอ มันก็ดใจทีตวมันไม่
ี ่ ั
ต ้องเปรอะเปื้ อนอีกต่อไป
้ ี ิ
แต่...พอเวลาผ่านไป..มันกลับใชชวตอย่างไร ้ค่า....เพราะ
ไม่มอะไรให ้ลบ... มันคิดถึงดินสอจับใจ
ี
ทังคูจงกลับมาอยูด ้วยกันใหม่คราวนีดนสอเขียน
้ ่ ึ ่ ้ ิ
ิ่
น ้อยลง เขียนแต่สงทีดๆ ี
่
สวนยางลบ ก็ลบเฉพาะทีดนสอเขียนผิดเท่านั น
่ ิ ้
ถ ้าเปรียบการเขียนเป็ นการจา ดินสอในตอนแรกก็จา
ทุกเรืองทังดีและไม่ด ี
่ ้
แต่พอหลังจากเกิดเหตุการณ์การแยกทางกันกับยางลบ
ิ่ ่ ี
มันก็เริมทีจะหัดเลือกจาแต่สงทีดๆ
่ ่
่
สวนการลบเปรียบเหมือนเป็ นการลืม ยางลบใน
ื ิ่
ตอนแรกก็ลมทุกสง ทุกอย่างทังดีและไม่ด ี
้
่ ่ ึ่
แต่ตอนหลังมันเลือกทีจะลืมแต่เรืองไม่ด ี ซงนั่ นคือการให ้
อภัยนั่ นเอง
ฉะนั นถ ้าเปรียบการเดินทางของทังคูดจมิตรภาพ
้ ้ ่ ุ
ิ่
การจาแต่สงดีๆ และยอมรับทีจะลืมหรือให ้อภัยในสง
่ ิ่
ทีอาจจะผิดพลาดได ้บ ้าง มิตรภาพย่อมอยู่ ได ้นานเท่านาน
่
...
...................................
นั กเรียนครับ คงไม่เศร ้าหรอก หากเราต ้องจากเพียง
แค่สถานที่ แต่นมันปวดร ้าวทีเราต ้องมาจากเพือนทีแสนรัก
ี้ ่ ่ ่
แสนผูกพันธ์ กาลเวลาทีผานมาเนินนานมันพิศจน์ให ้เห็นว่า
่ ่ ่ ู
่ ้ ์ ี้ ่ ู ั
เพือนคนนีแหละ แก๊งซนแหละทีผกสายสมพันธ์คาว่าเพือน ่

3. แม ้บางวันทะเลาะกันจนร ้องให ้ บางคราเสยสละให ้กันปาน ี
ญาติพน ้อง แต่เพราะคาว่าเพือนหรอกถึงผ่านมาถึงทุกวันนี้
ี่ ่
ได ้
วันใดทีน้ าตานองหน ้า ขอเพียงแค่คาว่า อย่าเสยใจ
่ ี
เลยนะเพือน ยามใดทีนอนทุกข์ระทมจากพิษไข ้ เพียงได ้
่ ่
เห็นหน ้าเพือน พิษไข ้ก็เหมือนเลือนหาย บางคราวทีทะเลา
่ ่
กับเพือนก็ไม่กล ้าขอโทษ หยิงว่าฉั นเหนือกว่าใคร แต่
่ ่
สุดท ้ายก็ร่าร ้องหาเพือนเหมือนเดิม ่
นั กเรียนครับลองหลับตาแล ้วย ้อนอดีตกลับไปวันทีเรา ่
เข ้ามา ณ ทีตรงนี้ กีครังแล ้วทีทะเลาะกัน กีครังแล ้วทีรวม
่ ่ ้ ่ ้ ่
หัวกันแกล ้งเพือน เซอร์ไพรซวนเกิด หรือหาความสนุกบน
่ ์ ั
ความทุกข์ของเพือน ่
บางครังแค่เรืองเล็ก ๆ น ้อย ๆ ทาให ้ต ้องเข ้าใจพิษกัน
้ ่
ไม่พดไม่คยกัน บางคนหมักหมมมาเป็ นเดือน เป็ นปี สอง
ู ุ
ปี สามปี จนบัดนีจะจากแล ้วขอกันได ้ไหมลูกๆโรงเรียน
้
.......................
จับมือเพือน ขอโทษเพือน เพราะหลังจากนีมันจะไม่มอก
่ ่ ้ ี ี
แล ้ว หากเธอเกลียดเขาเธอก็จะไม่ได ้พบเขาอีก หรือแม ้แต่
คนทีเธอรักเขาเธอก็อาจจะไม่ได ้เจอเขาอีกเลย
่
.................
ั
เพราะสกวันหนึงเธอจะได ้รับรู ้ว่าสงทีเธอทากับเพือน
่ ิ่ ่ ่
ทาไมไร ้สาระอย่างนี้ เรืองไม่เป็ นเรืองต ้องมาทะเลาะกัน
่ ่
เพราะความเข ้าใจผิด
สบตาจ ้องมองตากันก่อนวันจาก ้ ั่
อกคนยากพริวสน
จนหวั่นไหว
ข่มจิตฝื นกลืนกล้าความช้าใจ แทบภายในอุราพระว ้า
พะวัง
ั
( เปิ ดเพลงคาสญญา )
เราพบกันวันสุดท ้ายเหมือนตายจาก เหลือเพียง
ซากภาพนั นให ้หวั่นไหว
้

4. ถึงเธอจักแหนงหน่ายคลายอย่างไร รักจากใจเพือนยัง
่
ไม่เลือนยังเหมือนเดิม
หากพบกันวันนีแล ้วมีจาก
้ ก็ไม่อยากพบกันให ้
หวั่นไหว
พบแล ้วครองมองซ้าพบทาไม เมือหัวใจไม่อยาก
่
กล่าวคาสงลา ั่
วันพรุงนีแล ้วหนอขอลาจาก
่ ้ จาใจพรากจาก
กันไปใจร่าหา
แม ้บุญมีปีใหม่คงได ้มา โอกาศหน ้าหวัง
ได ้ว่าคงพบกัน
โอ ้นั บแต่วันจะพลันจาก น้ าตาพรากพร ้อม
ใจเริมไหวหวั่น
่
ี้
ณ ตรงนีเพือนซต ้องลากัน
้ ่ ั
ฝากคามั่นสญญา
เมือลาไป
่
น้ าตาเอยอย่าไหลให ้ใครเห็น หยุดกระเซนหลัง
่
รดหยดรินไหล
เมือมาพรากจากกันไกลแสนไกล
่ ความอาลัย
ยังห่วงหาย ้อนมาเยือน
นึกดูส ิ ห ้องเรียนทีเคยนั่ งเรียน โต ้ะของเรา เก ้าอีของ
่ ้
เรา ม ้าหินอ่อนทีเราเคยมาตังกลุมทารายงาน กินขนม เม ้า
่ ้ ่
นินทากลุมอืนอย่างสนุกสนาน ลานกีฬาทีเราเคยมาซอม
่ ่ ่ ้
กีฬาเป็ นประจา หากมันร ้องให ้ได ้มันคงจะน้ าตารินไหล
เพราะอาลัย
ห ้องเรียนคงเงียบเหงา
หน ้าเสาธงคงเหว่หว ้า
ม ้าหินอ่อนสนามบอลลานกีฬา
แม ้สนามหญ ้าก็ถงคราต ้องไกล
ึ
น้ าตาทีรนไหล
่ ิ
เกิดจากหัวใจทีร่าหา
่

5. กลันมาแทนถ ้อยวจีวาจา
่
ขอโทษนะทีผานมาหากทาไม่ด ี
่ ่
ต่อแต่นคงไม่มอกแล ้ว
ี้ ี ี
จากกันแล ้วขอให ้พบสบสุข ี
คิดถึงบ ้างนะหากจากไปแล ้วได ้ดี
่ ้ ่
เพือนคนนีคอยสงใจจะไม่เลือนลืม เพือนเอย....
่
ส.วิทวัส
(เปิ ดเพลงกว่าจะรัก /โชคดี โลโซ/)