1. José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
3 de febreiro de 2013
Difunde O EspíritO profético de Xesús. 4º Tempo ordinario (C)
Lucas 4, 21-30
Música: Albinoni,concierto nº6;present: B.Areskurrinaga HC; euskaraz:D.Amundarain
2. Sabemos que
historicamente a
oposición a Xesús
se foi xestando
pouco a pouco: o
receo dos
escribas, a
irritación dos
mestres da lei e o
rexeitamento dos
dirixentes do
templo foron
crecendo ata
acabar na súa
execución na cruz.
3. Tamén o sabe o evangelista Lucas.
Pero, intencionadamente, forzando incluso o
seu propio relato, fala do rexeitamento
frontal a Xesús na primeira actuación
pública que describe.
4. Desde o principio
han de tomar
conciencia os
lectores de que o
rexeitamento é a
primeira reacción
que encontra
Xesús entre os
seus ao
presentarse como
Profeta.
5. O sucedido en
Nazaré non é
un feito illado.
Algo que sucedeu
no pasado.
O rexeitamento a Xesús cando se presenta
como Profeta dos pobres, liberador dos
oprimidos e perdoador dos pecadores, pódese
ir producindo entre os seus ao longo dos
séculos.
6. Aos
seguidores de
Xesús
cústanos
aceptar a súa
dimensión
profética.
Esquecemos
case por
completo algo
que ten a súa
importancia.
7. Deus non se encarnou nun
sacerdote, consagrado a coidar a relixión
do templo.
Tampouco nun letrado ocupado en defender
a orde establecida pola lei.
8. Encarnouse e revelouse nun Profeta
enviado polo Espírito a anunciar aos
pobres a Boa Nova e aos oprimidos a
liberación.
9. Esquecemos que a relixión cristiá
non é unha relixión máis,
nacida para proporcionar aos seguidores de
Xesús as crenzas, ritos e preceptos axeitados
para vivir a súa relación con Deus.
10. É unha relixión
profética,
impulsada polo
Profeta Xesús
para promover
un mundo máis
humano,
orientado cara
á súa salvación
definitiva en
Deus.
11. Os cristiáns temos o risco de
descoidar unha e outra vez a
dimensión profética que nos ha
de animar aos seguidores de
Xesús.
12. A pesar das grandes manifestacións
proféticas que se foron dando na historia
cristiá, non deixa de ser verdade o que afirma
o recoñecido teólogo H. von Balthasar:
A finais do século segundo "cae sobre o
Espírito (profético) da Igrexa unha xeada que
non volveu quitarse de todo".
13. Hoxe, de novo, preocupados por
restaurar "o relixioso" fronte á secularización
moderna, os cristiáns corremos o perigo de
camiñar cara ao futuro privados de Espírito
profético.
14. Se é así,
pódenos
suceder o que
aos veciños de
Nazaré:
Xesús abrirase
paso entre nós
e "afastarase"
para proseguir
o seu camiño.
camiño
15. Nada lle impedirá seguir a súa tarefa
liberadora.
Outros, vindos de fóra, recoñecerán a
súa forza profética e acollerán a súa
acción salvadora.
16. PRIVADOS DE ESPÍRITO PROFÉTICO
Sabemos que historicamente a oposición a Xesús se foi xestando pouco a pouco: o receo dos escribas,
a irritación dos mestres da lei e o rexeitamento dos dirixentes do templo foron crecendo ata acabar na execución na
cruz.
Tamén o sabe o evanxelista Lucas. Pero, intencionadamente, forzando incluso o seu propio relato, fala
do rexeitamento frontal a Xesús na primeira actuación pública que describe. Desde o principio han de tomar
conciencia os lectores de que o rexeitamento é a primeira reacción que encontra Xesús entre os seus ao
presentarse como Profeta.
O sucedido en Nazaré non é un feito illado. Algo que sucedeu no pasado. O rexeitamento a Xesús cando
se presenta como Profeta dos pobres, liberador dos oprimidos e perdoador dos pecadores, pódese ir producindo
entre os seus ao longo dos séculos.
Aos seguidores de Xesús cústanos aceptar a súa dimensión profética. Esquecemos case por completo
algo que ten a súa importancia. Deus non se encarnou nun sacerdote, consagrado a coidar a relixión do templo.
Tampouco nun letrado ocupado en defender a orde establecida pol a lei. Encarnosuse e revelouse nun Profeta
enviado polo Espírito a anunciar aos pobres a Boa Nova e aos oprimidos a liberación.
Esquecemos que a relixión cristiá non é unha relixión máis, nacida para proporcionar aos seguidores
de Xesús as crenzas, ritos e preceptos axeitados para vivir a súa relación con Deus. É unha relixión profética,
impulsada polo Profeta Xesús para promover un mundo máis humano, orientado cara á súa salvación definitiva en
Deus.
Os cristiáns temos o risco de descuidar unha e outra vez a dimensión profética que nos ha de animar
aos seguidores de Xesús. A pesar das grandes manifestacións proféticas que seforon dando na historia cristiá, non
deixa de ser verdade o que afirma o recoñecido teólogo H. von Balthasar: A finais do século segundo "cae sobre o
Espírito (profético) da Igrexa unha xeada que non volveu quitarse de todo".
Hoxe, de novo, preocupados por restaurar "o relixioso" fronte á secularización moderna, os cristiáns
corremos o perigo de camiñar cara ao futuro privados de Espírito profético. Se é así, pócenos suceder o que aos
veciños de Nazaré: Xesús abrirase paso entre nós e " afastarase" para proseguir o seu camiño. Nada lle impedirá
seguir a súa tarefa liberadora. Outros, vindos de fóra, recoñecerán a súa forza profética e acollerán a súa acción
salvadora.
José Antonio Pagola
