4. I. INTRODUCIÓN
Deus falounos polo seu Fillo Xesucristo
Moitas veces e de moitos
modos falou Deus no pasado
aos nosos Pais por medio
dos Profetas; nestes últimos
tempos falounos por medio
do Fillo (Heb 1, 1)
5. Xesús mandou os seus apóstolos dar a coñecer
por todo o mundo a súa obra e a súa mensaxe.
"Ide, pois, e facede discípulos a
todas as xentes bautizándoas no
nome do Pai e do Fillo e do
Espírito Santo, e ensinándoos a
gardar todo o que eu vos mandei.
E sabede que eu estou convosco
todos os días ata a fin do mundo"
(Mt 28,19-20).
6. A Igrexa resumiu en fórmulas chamadas
“credos” as ensinanzas de Xesús.
Cada credo resume o tesouro recibido dos
apóstolos e facilita a confesión de fe.
7. OS CREDOS
Quen di "eu creo", di "eu adhírome ao que nós
cremos". A comuñón na fe necesita unha linguaxe
común da fe, normativa para todos e que nos una na
mesma confesión de fe (Catecismo da Igrexa Católica
número 185 = CIC 185)
Esta síntese da fe non foi feita segundo as opinións
humanas, senón que de toda a Escritura foi recollido o
que hai nela de máis importante, para dar na súa
integridade a única ensinanza da fe (CIC 186)
8. A estas sínteses da fe chámaselles "profesións de fe"
porque resumen a fe que profesan os cristiáns.
Chámaselles "Credo" por razón de que nelas a primera
palabra é normalmente: "Creo". (CIC 187).
9. Denomínanse, igualmente, "símbolos da fe".
A palabra grega "symbolon" significaba a mitade dun obxecto
partido (por exemplo, un selo) que se presentaba como un
sinal para darse a coñecer. As partes rotas poñíanse xuntas
para verificar a identidade do portador.
O "símbolo da fe" é, pois, un signo de identificación e de
comuñón entre os crentes. (CIC 188)
10. O Símbolo divídese en tres partes :
“Primeiro fala da primeira Persoa divina e da obra
admirable da creación; a continuación, da segunda
Persoa divina e do Misterio da Redención dos
homes; finalmente, da terceira Persoa divina, fonte
e principio da nosa santificación". Son " os tres
capítulos de noso selo (bautismal)". [Santo Ireneo
de Lyón] (CIC 189)
11. Entre todos os símbolos da fe, dous ocupan un lugar moi
particular na vida da Igrexa: 1) O Símbolo dos apóstolos ,
chamado así porque é considerado con xustiza como o resumo
fiel da fe dos apóstolos. É o antigo símbolo bautismal da Igrexa
de Roma. (CIC 194).
2) O Símbolo chamado de
Nicea-Constantinopla debe
a súa grande autoridad ao feito
de que é froito dos dous
primeiros Concilios
ecuménicos (325 e 381). Segue
sendo aínda hoxe o símbolo
común a todas as grandes
Igrexas de Oriente e Occidente
(CIC 195).
12. Dado que os credos resumen a Sagrada Escritura, esta
presentación en power point pretende axudar a descubrir o
seu rico contido, ofrecendo algúns dos textos bíblicos que
resumen as palabras do credo.
14. CREO
Etimoloxicamente en hebreo
crer (he’emin) significa
facerse forte sobre. Por iso
fálase de Deus como rocha
que dá fortaleza: Señor, a
miña rocha, o meu alcázar, o
meu libertador. Meu Deus,
penedo onde me acollo, o meu
escudo, o meu castelo. (Sal
18, 3).
A fe é o fundamento do pobo
de Deus: Se non credes, non
subsistiredes (Is 7, 9)
15. Implica
Recoñecer a propia debilidade para facerse forte en
Deus, aceptando as verdades manifestadas por Deus,
vivindo de acordo con elas e esperando o seu
cumprimento: a fe é garantía do que se espera; a
proba das realidades que non se ven (Heb 11, 1).
16. A fe é unha graza de Deus que El, de
diversas formas, ofrece a todos.
Todo o que o Pai me dá, virá a min, e ao que vén a
min, non o boto fóra (Xn 6, 37). Ninguén pode vir a
min se non o atrae meu Pai (Xn 6, 44)
Fostes salvados pola graza mediante a fe; e isto non
vén de vós, senón que é un don de Deus (Ef 2, 8)
17. II. CREO EN DEUS PAI
Creo nun só Deus, Pai todopoderoso,
creador do ceo e mais da terra,
de todo o visible e o invisible.
18. 1) DEUS DÁSE A COÑECER A TODOS OS
HOMES POR MEDIO DA CREACION
"A santa Igrexa, nosa nai, mantén e ensinanza que Deus,
principio e fin de todas as cousas, pode ser coñecido con
certeza mediante a luz natural da razón humana a partir
das cousas creadas". Sen esta capacidade, o home non
podería acoller a revelación de Deus. O home ten esta
capacidade porque foi creado "a imaxe de Deus". Con
todo, nas condicións históricas en que se encontra, o
home experimenta moitas dificultades para coñecer a
Deus coa soa luz da súa razón (CIC 35-37).
19. Si, son váns por natureza todos os homes nos que había
ignorancia de Deus e non foron capaces de coñecer polas
cousas boas que se ven a Aquel que é, nin, atendendo ás
obras, recoñeceron ao Artífice; senón que ao lume, ao vento,
ao aire lixeiro, á bóveda estrelada, á auga impetuosa ou ás
lumieiras do ceo consideráronos como deuses, señores do
mundo. Que se, cativados pola súa beleza, os tomaron por
deuses, saiban canto lles avantaxa o Señor destes, pois foi o
Autor mesmo da beleza quen os creou. E se foi o seu poder e
eficiencia o que os deixou sobrecollidos, deduzan de aí canto
máis poderoso é Aquel que os fixo; pois da grandeza e
fermosura das criaturas se chega, por analoxía, a contemplar
o seu Autor (Sab 13, 1-8).
20. A cólera de Deus revélase desde o ceo contra toda
impiedade e inxustiza dos homes que apreixan a
verdade na inxustiza; pois o que de Deus se pode
coñecer, está neles manifesto: Deus manifestóullelo.
Porque o invisible de Deus, desde a
creación do mundo, se deixa ver á
intelixencia a través das súas
obras: o seu poder eterno e a súa
divindade, de forma que son
inexcusables; porque, tendo
coñecido a Deus, non o glorificaron
como a Deus nin lle deron grazas,
antes ben ofuscáronse nos seus
razoamentos e o seu insensato
corazón encheuse de tebras:
xactándose de sabios volvéronse
estúpidos, e cambiaron a gloria do
Deus incorruptible por unha
representación en forma de home
21. 2) CREO NUN SÓ DEUS
Escoita, Israel: Iavé, o noso
Deus, é o único Deus (Dt
6, 4).
Para nós non hai máis que
un só Deus, o Pai, do cal
proceden todas as cousas e
para o cal somos (2ª Cor 8,
6).
22. 3) CREO EN DEUS PAI
Deus ama
entrañablemente a todos
os homes e coida deles
como criaturas súas.
Non foi Deus quen fixo a morte nin se recrea na destrución dos viventes;
El todo o creou para que subsistira, as criaturas do mundo son
saudables, no hai nelas veleno de morte nin imperio do Hades sobre a
terra (Sab 1, 13-14).
Porque Deus creou o home para a incorruptibilidade, fíxoo imaxe da súa
mesma natureza; pero por envexa do diaño entrou a morte no mundo, e
experiméntana os que lle pertencen (Sab 2, 23s)
Un só Deus e Pai de todos, o cal é sobre todos e por todos e en todos (Ef
4, 6)
23. A Biblia chama a Deus Pai do pobo
xudeu en canto que é o seu creador:
Así pagades a Iavé, pobo
insensato e necio? Non é El
teu Pai, o que te creou, o
que te fixo e te fundou? (Dt
32, 6).
Porque ti es o noso Pai, que
Abraham non nos recoñece,
nin Israel nos recorda. Ti,
Iavé, es o noso Pai, o teu
nome é «o que nos rescata»
desde sempre (Is 63, 16).
24. Xesús diríxese a Deus como seu Pai
dunha manera especial :
Naquel tempo, tomando
Xesús a palabra, dixo: «Eu
bendígote, Pai, Señor do
ceo e mais da terra (Mt 11,
25).
E dicía: "Abba, Pai!, todas
as cousas son posibles para
ti. Aparta de min esta copa;
pero non se faga o que eu
quero, senón o que queres
ti" (Mc 14, 36).
25. Son moitísimos os textos que con diversas
fórmulas afirman que Deus é Pai de Xesús
dunha manera única e especial, como
veremos máis adiante.
26. Deus é Pai dos cristiáns dunha maneira
especial, porque comparten a filiación de Xesús
pola fe e o bautismo.
Neste caso Xesús distingue entre el e os seus
discípulos:
“Vai onda os meus
irmáns e dilles:
Subo a meu Pai e
voso Pai, a meu
Deus e voso Deus
(Xn 20, 17).
27. No bautismo o Espírito Santo incorpóranos
a Xesús e Xesús fainos partícipes da súa
filiación:
Ide, pois, e facede
discípulos a todas
as xentes
bautizándoas no
nome do Pai e do
Fillo e do Espírito
Santo (Mt 28, 19)
28. Cando Xesús fala aos seus discípulos de Deus
refírese a el como “voso Pai”.
Pois eu dígovos: Amade
aos vosos inimigos e
rogade polos que vos
persiguen, para que
seades Fillos do voso Pai
celestial, que fai saír o seu
sol sobre malos e bos, e
chover sobre xustos e
inxustos (Mt 5, 44-45).
(Ver ademais Mt 5, 48; 6,
1.8.14.15; 7,11.26.32; 10,
20.29; 18, 14; Lc 6, 36; 12,
32)
29. Cando se dirixe a un discípulo, di “teu Pai”.
Ti, en troques, cando
deas esmola, que non
saiba a túa man
esquerda o que fai a
túa dereita; así a túa
esmola quedará en
segredo; e teu Pai, que
ve no segredo,
recompensarate (Mt 6,
3-4).
(Véxanse ademais Mt 6,
6.18).
30. Igualmente, no resto de escritos do Nuevo
Testamento afírmase que Deus é:
Noso Pai : Mt 6, 9; 1ª Tes 1, 3; 3, 13; 2ª
Tes 1, 1.2; 2, 16; Flp 1, 2; 4, 20; 1ª Cor 1,
3; 2ª Cor 1, 2; Flm 3; Rm 1, 7; Col 1, 2; Ef
1, 2; 1ª Tim 1, 2.
Deus Pai : 1ª Tes 1, 1; 1ª Cor 15, 24; Gal
1, 3; Flp 2, 11; Col 3, 17; Ef 5, 20; 6, 21; 2ª
Tim 1, 2; Tit 1, 4; Sant 1, 27; Xds 1, 1; 1ª
Pe 1, 2; 2ª Pe 1, 17; 2 Xn 1, 3.
Pai de todos : Ef 4, 6.
O Pai : Feit 1, 7; Mc 13, 32; Col 1, 12; 1ª
Xn 1, 3; 2, 15.16; 24; 2ª Xn 1, 4.
por iso somos Fillos de Deus : 1º Xn 3,
1.
31. 4) CREO EN DEUS PAI TODOPODEROSO
Os catro Viventes ... repiten sen
descanso día e noite: «Santo, Santo,
Santo, Señor, Deus Todopoderoso,
"Aquel que era, que é e que vai vir"» .
(Ap 4, 8)
«Grandes e marabillosas son as túas
obras, Señor, Deus Todopoderoso;
xustos e verdadeiros os teus
camiños, oh Rei das nacions! (Ap 15,
3)
Iavé, Deus Sebaot, quen coma ti?, es
poderoso, Iavé, a túa lealdade
circúndate (Sal 90,9)
Véxanse ademais Ap 11, 17; 16, 7; 19, 6;
21, 22; Sab 18, 15; Eclo 43, 26-32; 2º
Mac 1, 25; 3, 22; 6, 24; 8, 18.
32. 5) DEUS CREADOR DO CEO E MAIS DA TERRA
Nun principio creou Deus os
ceos e mais a terra (Xén 1, 1).
Pola fe, sabemos que o
universo foi formado pola
palabra de Deus, de maneira
que o que se ve resultase do
que non aparece. (Heb 11, 3)
«Es digno, Señor e nos Deus,
de recibir a gloria, o honor e o
poder, porque ti creaches o
universo; pola túa vontade, no
existía e foi creado » (Ap 4, 11).
33. O sopro de Deus fíxome, animoume o alento do
Todopoderoso (Xob 33, 4).
Eu fixen a terra e crei o home nela. Eu estendín os ceos
coas miñas máns e dou ordes a todo o seu exército.. .
Eu, Iavé, fíxeno todo, eu, só, estendín os ceos, eu
asentei a terra, sen axuda ningunha (Is 45, 12.24).
Esqueces a Iavé, o teu facedor, o que estendeu os
ceos e asentou a terra (Is 51, 13).
34. 6) CREADOR DE TODO O VISIBLE E INVISIBLE
Señor, Señor Deus, creador de todo, temible e forte, xusto e
misericordioso, ti, rei único e bo, ti, só xeneroso, só xusto,
todopoderoso e eterno, que salvas a Israel de todo mal, que
elixistes os nosos Pais e os santificaches... ( Mac 1, 24-25)
Deus Pai creou todo por medio do seu Fillo:
El é Imaxe de Deus invisible,
Primoxénito de toda a creación,
porque nel foron creadas todas as
cousas, nos ceos e na terra, as
visibles e as invisibles, os Tronos, as
Dominacións, os Principados, as
Potestades: todo foi creado por el e
para el, el existe con anterioridade a
todo, e todo ten nel a súa consistencia
(Col 1, 15-17).
35. 7) QUE IMPLICA CRER NUN SÓ DEUS CREADOR
1. Recoñecer que somos criaturas limitadas
Toda carne é herba e todo o
seu esplendor como flor do
campo... a herba seca, a flor
murcha, pero a palabra do noso
Deus permanece por sempre (Is
40, 6-8).
O home, nado de muller, curto
de días e farto de tormentos.
Como a flor, agroma e murcha,
e foxe como a sombra sen
pararse (Xob 14, 1-2).
36. O rico... pasará como flor de herba: sae o sol con forza e
seca a herba e a súa flor cae e perde a súa fermosa
aparencia; así tamén o rico murchará nos seus camiños
(Sant 1, 10-11).
Que te sirvan todas as túas criaturas, pois falaches ti e
foron feitas, enviaches o teu Espírito e fíxoas, e ninguén
pode resistir a túa voz (Xdt 16, 14).
37. 2. Deus creou todos os seres humanos á súa imaxe e
semellanza. Por iso todos son iguais
E dixo Deus: «Fagamos
E dixo Deus: «Fagamos
o ser humano á nosa
o ser humano á nosa
imaxe, como semellanza
imaxe, como semellanza
nosa,
nosa, e e mande
mande nos
nos
peixes do mar e nas
peixes do mar e nas
aves dos ceos, e nas
aves dos ceos, e nas
bestias e en todas as
bestias e en todas as
alimañas terrestres, e
alimañas terrestres, e
en todas as serpes que
en todas as serpes que
serpean
serpean pola
pola terra.
terra.
Creou, pois, Deus o ser
Creou, pois, Deus o ser
humano a imaxe súa, a
humano a imaxe súa, a
imaxe de Deus o creou,
imaxe de Deus o creou,
creouno varón e femia.
creouno varón e femia.
(Xén 1, 26-27).
(Xén 1, 26-27).
38. 3. Deus creou a diferenza de xéneros. Home e muller
teñen a mesma dignidade de imaxe e semellanza de Deus
e son iguais, aínda que con tarefas diversas e
complementarias
Creou, pois, Deus o ser humano á imaxe súa, á
Creou, pois, Deus o ser humano á imaxe súa, á
imaxe de Deus o creou, creouno varón e femia
imaxe de Deus o creou, creouno varón e femia
(Xén 1, 27).
(Xén 1, 27).
39. 5. A fecundidade humana e a vida provén dunha
bendición de Deus e hai que respectala.
Creou, pois, Deus o ser humano a imaxe súa, a
imaxe de Deus o creou, creouno varón e femia.
E bendíxoos Deus, e díxolles: «Sede fecundos e
multiplicádevos e enchede a terra e sometédea;
mandade nos peixes do mar e nas aves dos ceos
e en todo animal que serpea sobre a terra». (Xén
1, 27-28)
40. 5. Non endeusar as criaturas
Escultores de ídolos! Todos eles son
vacuidade; de nada serven as súas
obras máis estimadas; as súas
testemuñas nada ven e nada saben, e
por iso quedarán abochornados...
todos os seus devotos quedarán
abochornados e os seus artífices, que
no son máis que homes; reuniranse
todos e comparecerán; e todos
tremerán avergoñados. (Is 44, 9-11)
Por iso Deus entregounos ás apetencias do seu corazón ata unha
impureza tal que deshonraron entre si os seus corpos; a eles que
cambiaron a verdade de Deus pola mentira, e adoraron e sirviron
a criatura en vez do Creador, que é bendito polos séculos. Amén
(Rm 1, 24-25).
41. «Non amoreedes tesouros na terra, onde hai couza e
ferruxe que corroen, e ladróns que socavan e rouban.
Amorade máis ben tesouros no ceo, onde non hai couza
nin ferruxe que corroan, nin ladróns que socaven e
rouben. Porque onde estea o teu tesouro, alí estará tamén
o teu corazón. (Mt 6, 19-21)
Ninguén pode servir a dous
señores; porque aborrecerá a un e
amará o outro; ou ben entregarase
a un e desprezará o outro. Non
podedes servir a Deus e ao Diñeiro
(Mt 6, 24)
Por iso dígovos: Non andedes
inquedos pola vosa vida, que
comeredes, nin polo voso corpo,
con que vos vestiredes. Non vale
máis a vida que o alimento, e o
corpo máis que o vestido?... (Mt 6,
25)
42. E díxolles: «Gardádevos de toda cobiza, porque, aínda na
abundancia, a vida de un non está asegurada polos seus
bens». Díxolles unha parábola: «Os campos de certo home
rico déronlle moito froito; e pensaba entre si, dicindo: "Que
farei, pois non teño onde reunir a miña colleita?“ e dixo: "Vou
facer isto: Vou derrubar os meus celeiros, e edificarei outros
máis grandes e reunirei alí todo o meu trigo e os meus bens,
e direi á miña alma: Alma, tes moitos bens en reserva para
moitos anos. Descansa, come, bebe, banquetea”. Pero Deus
díxolle: “Parvo! Esta mesma noite reclamaranche a alma; as
cousas que preparaches, para quen serán?" Así é o que
atesoura riquezas para si, e non se enriquece en orde a
Deus». (Lc 12, 15-21)
43. 6. Os bens foron creados como medios de vida para todos :
Creou, pois, Deus o ser humano a imaxe
súa, a imaxe de Deus o creou, creounos
varón e femia. E bendíxoos Deus, e
díxolles: «Sede fecundos e
multiplicádevos e enchede a terra e
sometédea; mandade nos peixes do mar
e nas aves dos ceos e en todo animal
que serpea sobre a terra». Díxolles
Deus: «Vede que vos dei toda herba de
semente a que existe sobre a face de
toda a terra, así como toda árbore que
leva froito de semente; para vós será de
alimento. E a todo animal terrestre, e a
toda ave dos ceos e a toda serpe de
sobre a terra, animada de vida, toda a
herba verde douvos para a vosa
mantenza» (Xén 1, 27-30).
44. 7. Usalos con acción de grazas
... Estes prohíben o
matrimonio e o uso de
alimentos que Deus creou
para que fosen comidos con
acción de grazas polos
crentes e polos que
coñeceron a verdade.
Porque todo o que Deus
creou é bo e non se ha de
rexeitar ningún alimento que
se coma con acción de
grazas; pois queda
santificado pola Palabra de
Deus e pola oración (1ª Tim
4, 3-5).
45. El díxolles: «Con que tamén vós
estades sen inteligencia? Non
comprendedes que todo o que de
fóra entra no home non pode
contaminalo, pois non entra no seu
corazón, senón no ventre e vai
parar ao escusado? » - Así
declaraba puros todos os alimentos
-. E dicía: «O que sae do home, iso é
o que contamina o home. Porque de
dentro, do corazón dos homes, saen
as intencións malas: fornicacións,
roubos, asasinatos, adulterios,
avaricias, maldades, fraude,
libertinaxe, envexa, inxuria,
insolencia, insensatez. Todas estas
perversidades saen de dentro e
contaminan o home» (Mc 7, 18-23).
46. 8. Por iso é inmoral
roubar e privar a unha
persona de medios para
vivir:
Non roubarás (Éx 20,15).
Agora ben, vós, ricos, chorade e berrade polas desgrazas que
están para caer sobre vós. A vosa riqueza está podre e os vosos
vestidos están cheos de couza; o voso ouro e a vosa prata están
tomados de ferruxe e a súa ferruxe será testemuño contra vós e
devorará as vosas carnes como lume. Acugulastes riquezas
nestes días que son os últimos. Mirade; o salario que non tendes
pagado aos obreiros que segaron os vosos campos está
gritando; e os gritos dos segadores chegaron aos oídos do Señor
dos exércitos. Vivistes sobre a terra regaladamente e
entregástesvos aos praceres; fartastes os vosos corazóns para o
día da matanza (Sant 5,1-5).
47. 9. Coidar a creación para que non estea ao
servizo do pecado. Sentido ecolóxico :
A ansiosa espera da creación desexa vivamente a revelación dos Fillos
de Deus. A creación, en efecto, foi sometida á vaidade, non
espontaneamente, senón por aquel que a someteu, na esperanza de ser
liberada da servidume da corrupción para participar na gloriosa liberde
dos Fillos de Deus. Pois sabemos que a creación enteira xeme ata o
presente e sofre dores de parto (Rm 8, 19 -22).
«Deus dos Pais, Señor da misericordia, que fixeches o universo coa túa
palabra, e coa túa Sabedoría formaches o home para que dominase
sobre os seres por ti creados, administrase o mundo con santidade e
xustiza e xulgase con rectitude de Espírito... (Sab 9, 1-3)
48. 8) QUE IMPLICA CRER EN DEUS PAI TODOPODEROSO
1. Loalo
Quen non temerá, Señor, e non glorificará o teu nome? Porque
só ti es santo, e todas as nacións virán e postraranse ante ti,
porque quedaron de manifesto os teus xustos designios ». (Ap
15, 4)
Mirade ao alto cos ollos e vede: quen
fixo isto? O que fai saír por orde o
exército celeste, e a cada estrela
chama polo seu nome. Grazas ao seu
esforzo e ao vigor da súa enerxía, non
falta nin unha... Que Deus desde
sempre é Iavé, creador dos confíns da
terra, que non cansa nin se fatiga, e
cuxa intelixencia é inescrutable.(40,
26).
49. «Deus éo todo». Onde achar forza para glorificalo?
Que el é o Grande sobre todas as súas obras!
Temible é o Señor, inmensamente grande,
marabilloso o seu poderío. Coa vosa loanza
enxalzade o Señor, canto poidades, que sempre
estará máis alto; e ao enxalzalo redobrade a vosa
forza, non vos cansedes, que nunca acabaredes.
(Eclo 43, 27-30).
50. 2. Orade e invocádeo como Pai
Ti, en troques, cando vaias orar, entra
no teu cuarto e, despois de pechar a
porta, ora a teu Pai, que está alí, no
segredo; e teu Pai, que ve no segredo,
hate recompensar.
E ao orar, non sexades lareteiros, como os xentís, que se
figuran que pola súa palabrería van ser escoitados. Non
sexades coma eles, porque o voso Pai sabe o que
necesitades antes de pedirllo. Vós, pois, orade así: Noso Pai
que estás nos ceos, santificado sexa o teu Nome; veña o teu
Reino; fágase a túa Vontade aquí na terra coma no ceo.
Dános hoxe o noso pan de cada día; e perdoa as nosas
ofensas como tamén perdoamos nós quen nos ten ofendido;
e non nos deixes caer na tentación, mais líbranos do mal (Mt
6, 6-13).
51. Non recibistes o Espírito de escravitude
para estar outra vez en temor, senón que
recibistes o Espírito de adopción, polo cal
clamamos: "Abba, Pai!" (Rm 8, 15) .
E por canto
sodes Fillos,
Deus enviou aos
vosos corazóns o
Espírito do seu
Fillo, o cal clama:
"Abba, Pai!" (Gál
4, 6).
52. Se, pois, vós, sendo malos, sabedes dar
cousas boas aos vosos Fillos, canto máis
o voso Pai que está nos ceos dará cousas
boas aos que llas pidan! (Mt 7, 11).
53. 3. Darlle grazas
Dando sempre grazas por todo ao Deus
e Pai, no nome do noso Señor
Xesucristo (Ef 5, 20).
54. 4. Imitalo
Amade os vosos inimigos e rogade polos que vos
persigan, para que sexades Fillos do voso Pai
celestial, que fai saír o seu sol sobre malos e bos, e
chover sobre xustos e inxustos... Sede perfectos
como o voso Pai celestial é perfecto (Mt 5, 44-45.48)
Sede, pois, misericordiosos, como tamén o voso Pai é
misericordioso (Lc 6, 36)
55. 5. Buscar a súa gloria
Brille así a vosa luz diante dos homes,
para que vexan as vosas boas obras e
glorifiquen o voso Pai que está nos
ceos (Mt 5,16).
56. 6. Confiar na súa Providencia
No andedes inquedos pola vosa vida,
que comeredes, nin polo voso corpo,
con que vos vestiredes. Non vale máis a
vida que o alimento, e o corpo máis que
o vestido? Mirade as aves do ceo: non
sementan, nin colleitan, nin recollen
nos celeiros; e o voso Pai celestial
aliméntaas. Non valedes vós máis ca
elas? ... Non andedes, pois, inquedos
dicindo: Que imos comer?, que imos
beber?, con que imos vestirnos? Que
por todas esas cousas se afanan os
xentís; pois xa sabe o voso Pai celestial
que tedes necesidade de todo iso.
Buscade primeiro o seu Reino e a súa
xustiza, e todas esas cousas hánsevos
dar por engadido (Mt 6,
25-33).
57. 7. Non temer
Non temas, pequeno
rabaño, porque o teu Pai
compraceuse darche o
Reino (Lc 12, 32)
E non temades aos que matan o corpo, pero non
poden matar a alma; temede máis ben a Aquel que
pode levar á perdición alma e corpo no inferno. Non
se venden dous pardais por catro patacos? Pois ben,
ni un deles caerá na terra sen o consentimento do
voso Pai. En canto a vós, ata os cabelos da vosa
cabeza están todos contados. Non temades, pois; vós
valedes máis que todos os pardais xuntos (Mt 10, 28-
31).
58. 8. Facer a vontade do Pai
Non todo o que me di: "Señor, Señor!",
entrará no Reino dos ceos, senón o que
fai a vontade de meu Pai que está nos
ceos (Mt 7, 21).
59. 9. Traballar por un mundo máis fraternal,
compartindo e axudando o necesitado
Benaventurados os pobres de Espírito, porque deles é o
Reino dos ceos (Mt 5, 3).
Vendede os vosos bens e dade
esmola. Facédevos bolsas que non se
estraguen, un tesouro inesgotable nos
ceos, onde non chega o ladrón, nin a
couza; porque onde estea o voso
tesouro, alí estará tamén o voso
corazón (Lc 12, 33-34). A multitude
dos crentes non tiña senón un só
corazón e unha soa alma. Ninguén
chamaba seus aos seus bens, senón
que todo era en común entre eles (Feit
4, 32).
60. Mirade: o que sementa con mesquindade, colleitará tamén
con mesquindade; o que sementa en abundancia, colleitará
tamén en abundancia (2ª Cor 9, 6).
A relixión pura e sen mancha diante de Deus o Pai é esta:
visitar os orfos e as viúvas nas súas tribulacións e gardarse
sen mancha do mundo (Sant 1, 27).
61. Xesús identifícase cos necesitados e puxo nas nosas máns o
seu coidado:
Daquela dirá o Rei aos da súa dereita: "Vinde, benditos de
meu Pai, recibide a herdanza do Reino preparado para
vós... porque tiven fame, e déstesme de comer; tiven sede,
e déstesme de beber; era forasteiro, e acolléstesme;
estaba espido, e vestístesme; enfermo, e visitástesme; na
cadea, e viñéstesme ver.
“Entón os xustos
preguntaranlle: "Señor, cando
te vimos famento… ou sedento...
Cando te vimos forasteiro, e te
acollemos; ou espido, e te
vestimos? Cando te vimos
enfermo ou na cadea, e fomos
visitarte?" E o Rei diralles: "En
verdad vos digo que canto
fixestes cuns destes meus
irmáns máis pequenos, fixestelo
62. 10. Traballar pola paz
Benaventurados os que traballan pola
paz, porque eles serán chamados
Fillos de Deus (Mt 5, 9).
63. 11. Deixarse educar por Deus Pai :
Se soportades a disciplina, Deus
trátavos como a Fillos; porque, que Fillo
é aquel a quen o Pai non disciplina?
(Heb 12, 7)
