1. José Antonio Pagola
Red evangOizadora BUENAS NOTICIAS
Esperta a conversión ao Evanxeo.
Pásao
Presentación:Bene Areskurrinaga HC
Música: Jules Massenet. Meditación.
Euskaraz:D.amundarain
5 de xaneiro de 2014
2º Domingo despois de Nadal (A)
Xoán 1, 1-18

2. No o prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas
afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de
maneira radical a nosa maneira de entender e de
vivir a fe cristiá, despois de vinte séculos de non
poucas desviacións, reducionismos e enfoques
pouco fieis ao evanxeo de Xesús.

3. A primeira afirmación é esta:
“A Palabra de Deus físoxe carne”.
Deus non permaneceu calado,encerrado
para sempre no seu misterio.
Falounos

4. Pero non se nos revelou por medio de conceptos e
doutrinas sublimes.
A súa Palabra encarnouse na vida entrañable de
Xesús para que a poidan entender e acoller ata os
máis sinxelos.

5. A segunda afirmación
di así:
“A Deus ninguén o
viu xamais.
O Fillo único, que está
no seo do Pai, é quen
o deu a coñecer”.

6. Os teólogos falamos moito de Deus,
pero ninguén de nós o viu.
Os dirixentes relixiosos e os predicadores
falamos del con seguridade, pero ninguén de
nós viu o seu rostro.

7. Só Xesús, o Fillo
único do Pai,
nos contou
como é Deus,
como nos quere
e como busca
construír un
mundo máis
humano para
todos.

8. Estas dúas afirmacións están no trasfondo
do programa renovador do Papa Francisco.
Por iso busca unha Igrexa enraizada no evanxeo de Xesús,
sen enredarnos en doutrinas ou costumes
“non directamente vencelladas ao núcleo do evanxeo”.

9. Se non o facemos así,
“non será o evanxeo o que se
anuncie, senón algúns acentos
doutrinais ou morais que proceden
de determinadas opcións
ideolóxicas”.

10. A actitude do Papa é clara.
Só en Xesús se nos revelou a
misericordia de Deus.
Por iso, temos que volver á forza transformadora do
primeiro anuncio evanxélico, sen eclipsar a
Boa Nova de Xesús e
“sen obsesionarnos por unha multitude de doutrinas que
se intenta impoñer a forza de insistencia”.

11. O Papa pensa nunha
Igrexa na que o
evanxeo poida
recuperar a súa forza
de atracción, sen
quedar obscurecida
por outras formas de
entender e vivir hoxe
a fe cristiá.

12. Por iso, invítanos a
“recuperar a frescura
orixinal do evanxeo”
como o máis belo, o
máis grande, o máis
atractivo e, ao mesmo
tempo, o máis
necesario”, sen
encerrar a Xesús “nos
nosos esquemas
aburridos”.

13. Non nos podemos permitir nestes momentos vivir a fe
sen impulsar nas nosas comunidades cristiás a
conversión a Xesucristo e ao seu evanxeo á que
nos chama o Papa.
El mesmo nos pide a todos “que apliquemos con
xenerosidade e valentía as súas orientacións sen
prohibicións nin medos”.

14. RECUPERAR A FRESCURA DO EVANXEO
No prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de maneira
radical a nosa maneira de entender e de vivir a fe cristiá, despois de vinte séculos de non poucas desviacións,
reducionismos e enfoques pouco fieis ao evanxeo de Xesús.
A primeira afirmación é esta: “A Palabra de Deus fíxose carne”. Deus non permaneceu calado,
encerrado para sempre no seu misterio. Falounos. Pero non se nos revelou por medio de conceptos e douctrinas
sublimes. A súa Palabra encarnouse na vida entrañable de Xesús para que a poidan entender e acoller ata os máis
sinxelos.
A segunda afirmación di así: “A Deus ninguén o viu xamais. O Fillo único, que está no seo do Pai, é
quen o deu a coñecer”. Os teólogos falamos moito de Deus, pero ninguén de nós o viu. Os dirixentes relixiosos e os
predicadores falamos del con seguridade, pero ninguén de nós viu o seu rostro. Só Xesús, o Fillo único do Pai, nos
contou como é Deus, como nos quere e como busca construír un mundo máis humano para todos.
Estas dúas afirmacións están no trasfondo do programa renovador do Papa Francisco. Por iso busca
unha Igrexa enraizada no evanxeo de Xesús, sen enredarnos en doutrinas ou costumes “non directamente
vencelladas ao núcleo do evanxeo”. Se non o facemos así, “non será o evanxeo o que se anuncie, senón algúns
acentos doutrinais ou morais que proceden de determinadas opcións ideolóxicas”.
A actitude do Papa é clara. Só en Xesús se nos revelou a misericordia de Deus. Por iso, temos que
volver á forza transformadora do primeiro anuncio evanxélico, sen eclipsar a Boa Nova de Xesús e “sen
obsesionarnos por unha multitude de doutrinas que se intenta impoñer a forza de insistencia”.
O Papa pensa nunha Igrexa na que o evanxeo poida recuperar a súa forza de atracción, sen quedar
obscurecida por outras formas de entender e vivir hoxe a fe cristiá. Por iso, invítanos a “recuperar a frescura
orixinal do evanxeo” como o máis belo, o máis grande, o máis atractivo e, ao mesmo tempo, o máis necesario”, sen
encerrar a Xesús “nos nosos esquemas aburridos”.
Non nos podemos permitir nestes momentos vivir a fe sen impulsar nas nosas comunidades cristiás a
conversión a Xesucristo e ao seu evanxeo á que nos chama o Papa. El mesmo nos pide a todos “que apliquemos
con xenerosidade e valentía as súas orientacións sen prohibicións nin medos”.
José Antonio Pagola