1. 12 de maio de 2013
Ascensión do Señor (C)
Lucas 24, 46-53
Red evangelizadora BUENAS
NOTICIAS
Anima a seguir a Xesús. Pásao.
José Antonio Pagola
Música:Bach-concierto para oboe;present: B.Areskurrinaga HC;euskaraz:D.Amundarain
2. Son os últimosSon os últimos
momentos de Xesúsmomentos de Xesús
cos seus.cos seus.
Axiña os deixará para entrarAxiña os deixará para entrar
definitivamente no misterio do Paidefinitivamente no misterio do Pai.
Xa non os poderá acompañar polos camiños do mundo
como o fixo en Galilea.
A súa presenza non poderá ser substituída por ninguén.
3. Xesús só pensa enXesús só pensa en
que chegue a todosque chegue a todos
os pobos o anuncioos pobos o anuncio
do perdón edo perdón e
da misericordia deda misericordia de
Deus.Deus.
Que todos escoitenQue todos escoiten
a súa chamadaa súa chamada
á conversión.á conversión.
4. Ninguén ha de sentirse perdido.Ninguén ha de sentirse perdido.
Ninguén ha de vivir sen esperanza.Ninguén ha de vivir sen esperanza.
Todos han de saber que Deus comprendeTodos han de saber que Deus comprende
e ama os seus fillos e fillas sen fin.e ama os seus fillos e fillas sen fin.
Quen poderá anunciar esta Boa Nova?Quen poderá anunciar esta Boa Nova?
5. Segundo o relato de Lucas, Xesús non
pensa
en sacerdotes nin bispos.
Tampouco en doutores o teólogos.
Quere deixar na terra “testemuñas”.
Isto é o primeiro:
“Vós sodes testemuñas destas cousas”.
6. Serán as testemuñas deSerán as testemuñas de
Xesús as que comunicarán aXesús as que comunicarán a
súa experiencia dun Deus bosúa experiencia dun Deus bo
e contaxiarán o seu estilo dee contaxiarán o seu estilo de
vida traballando porvida traballando por
un mundo máis humano.un mundo máis humano.
7. Pero Xesús coñece ben os seus discípulos.
Son débiles e covardes.
Onde encontrarán a audacia para ser
testemuñas de alguén que foi crucificado
polo representante do Imperio e
os dirixentes do Templo?
9. Para expresar graficamente o desexo de Xesús, oPara expresar graficamente o desexo de Xesús, o
evanxelista Lucas describe a súa partida deste mundo deevanxelista Lucas describe a súa partida deste mundo de
maneira sorprendente:maneira sorprendente:
Xesús volve ao Pai levantando as súas mans e bendicindoXesús volve ao Pai levantando as súas mans e bendicindo
os seus discípulos.os seus discípulos.
É o seu último xesto.É o seu último xesto.
Xesús entra no misterio insondable de Deus e sobre oXesús entra no misterio insondable de Deus e sobre o
mundo descende a súa bendiciónmundo descende a súa bendición..
10. Aos cristiánsAos cristiáns
esquecéusenos queesquecéusenos que
somos portadoressomos portadores
da bendición deda bendición de
Xesús.Xesús.
A nosa primeiraA nosa primeira
tarefa é sertarefa é ser
testemuñas datestemuñas da
Bondade de Deus.Bondade de Deus.
Manter viva aManter viva a
esperanza.esperanza.
Non renderrnosNon renderrnos
ante o mal.ante o mal.
Este mundo queEste mundo que
parece unparece un
““inferno maldito”inferno maldito”
non está perdido.non está perdido.
Deus mírao conDeus mírao con
tenrura etenrura e
compaixón.compaixón.
11. Tamén hoxe é posible buscar o ben,Tamén hoxe é posible buscar o ben,
facer o ben, difundir o ben.facer o ben, difundir o ben.
É posible traballar por un mundo máis humano eÉ posible traballar por un mundo máis humano e
un estilo de vida máis san.un estilo de vida máis san.
Podemos ser máis solidarios e menos egoístas.Podemos ser máis solidarios e menos egoístas.
máis austeros e menos escravos do diñeiro.máis austeros e menos escravos do diñeiro.
A mesma crise económica pódenos empuxar aA mesma crise económica pódenos empuxar a
buscar unha sociedade menos corrupta.buscar unha sociedade menos corrupta.
12. Na Igrexa de Xesús temos esquecido
que o primeiro é promover unha
““pastoral da bondade”.pastoral da bondade”.
Temos que sentirnos testemuñas e profetas
dese Xesús que pasou a súa vida sementando
xestos e palabras de bondade.
13. Así espertou nasAsí espertou nas
xentes de Galilea axentes de Galilea a
esperanza nun Deusesperanza nun Deus
Salvador.Salvador.
Xesús é unhaXesús é unha
bendición e a xentebendición e a xente
teno que coñecer.teno que coñecer.
14. A BENDICIÓN DE XESÚS
Son os últimos momentos de Xesús cos seus. Axiña os deixará para entrar definitivamente no misterio
do Pai. Xa non os poderá acompañar polos camiños do mundo como o fixo en Galilea. A súa presenza no poderá ser
substituida por ninguén.
Xesús só pensa en que chegue a todos os pobos o anuncio do perdón e a misericordia de Deus. Que
todos escoiten a súa chamada á conversión. Ninguén ha de sentirse perdido. Ninguén ha de vivir sen esperanza.
Todos han de saber que Deus comprende e ama os seus fillos e fillas sen fin. Quen poderá anunciar esta Boa Nova?
Segundo o relato de Lucas, Xesús non pensa en sacerdotes nin bispos. Tampouco en doutores ou
teólogos. Quere deixar na terra “testemuñas”. Isto é o primeiro: “Vós sodes testemuñas destas cousas”. Serán as
testemuñas de Xesús os que comunicarán a súa experiencia dun Deus bo e contaxiarán o seu estilo de vida
traballando por un mundo máis humano.
Pero Xesús coñece ben os seus discípulos. Son débiles e covardes. Onde encontrarán a audacia para
ser testetemuñas de alguén que foi crucificado pol o representante do Imperio e os dirixentes do Templo? Xesús
tranquilízaos: “Eu enviareivos o que meu Pai prometeu”. Non lles vai faltar a “forza do alto”. O Espírito de Deus ha
defendelos.
Para expresar graficamente o desexo de Xesús, o evanxelista Lucas describe a súa partida deste
mundo de maneira sorprendente: Xesús volve ao Pai levantando as súas mans e bendicindo os seus discípulos. É o
seu último xesto. Xesús entra no misterio insondable de Deus e sobre o mundo descende a súa bendición.
Aos cristiáns esquecéusenos que somos portadores da bendición de Xesús. A nosa primeira tarefa é
ser testemuñas da Bondade de Deus. Manter viva a esperanza. Non rendernos ante o mal. Este mundo que parece
un “inferno maldito” non está perdido. Deus mírao con tenrura e compaixón.
Tamén hoxe é posible buscar o ben, facer o ben, difundir o ben. É posible traballar por un mundo máis
humano e un estilo de vida máis san. Podemos ser máis solidarios e menos egoístas. Máis austeros e menos
escravos do diñeiro. A mesma crise económica pódenos empuxar a buscar unha sociedade menos corrupta.
Na Igrexa de Xesús temos esquecido que o primeiro é promover unha “pastoral da bondade”. Temos
que sentirnos testemuñas e profetas dese Xesús que pasou a súa vida sementado xestos e palabras de bondade.
Así espertou nas xentes de Galilea a esperanza nun Deus Salvador. Xesús é unha bendición e a xente teno que
coñecer.
José Antonio Pagola
