4. «Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι»
έλεγε η Σιμόν ντε Μποβουάρ…
Αυτό σημαίνει ότι
οι ρόλοι
των δυο φύλων
διαμορφώνονται
κοινωνικά,
δεν αποτελούν
δεδομένα της φύσης
ούτε έμφυτες κλίσεις
και δεξιότητες.
5. Ρόλοι σε μια πατριαρχική οικογένεια…
-Αντωνάκη μου...
6. Σε μια σύγχρονη πυρηνική οικογένεια…
Με εργαζόμενους και τους δύο γονείς
και με σχέσεις ισοτιμίας μεταξύ τους,
ο μηχανισμός εκμάθησης των ρόλων
είναι (ή μπορεί να είναι) διαφορετικός.
Π.χ. δεν υπάρχουν
αποκλεισμοί λόγω φύλου,
οι χώροι δε χωρίζονται
σε γυναικείους και ανδρικούς
(η κουζίνα δεν είναι αποκλειστικά
γυναικείος χώρος)
9. Παραφράζοντας τη Σιμόν ντε Μποβουάρ:
«εγκληματίας δε γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι»
ή
«Έλληνας δε γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι»
10. Ισοκράτης, Πανηγυρικός, 50
πρωτότυπο:
τοσοῦτον δ' ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς
ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ' οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι
γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ
τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς
παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας παρά τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας.
μετάφραση
Τόσο πολύ ξεπέρασε η πόλη μας όλους τους άλλους στην πνευματική
ανάπτυξη και στην τέχνη του λόγου, ώστε οι δικοί της μαθητές έγιναν
δάσκαλοι στους άλλους· το όνομα πάλι Έλληνες κατόρθωσε να μη
συμβολίζει πια την καταγωγή, αλλά την καλλιέργεια του πνεύματος, και
Έλληνες να ονομάζονται πιο πολύ όσοι δέχτηκαν τον τρόπο της δικιάς
μας αγωγής και μόρφωσης παρά αυτοί που έχουν την ίδια με εμάς
καταγωγή.
11. με το «tabula rasa» του Λοκ
ανατρέπεται και η πίστη στη «γραμμένη» μοίρα,
σε ένα πεπρωμένο αναπόδραστο...
Στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες πχ στην Αντιγόνη
είναι αναπόδραστη η μοίρα ή όχι;
12. Ένα και δύο:
τη μοίρα μας
δε θα την πει
κανένας
Ένα και δύο:
τη μοίρα του
ήλιου θα την
πούμ’ εμείς
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ
15. Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
και να προσέχεις πώς βαδίζεις στη ζωή.
Όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή.
Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ’ αποφύγει,
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί.
Από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές..
Για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα
και να το ξέρεις πως δεν έχει ανταμοιβή,
δώστα και φύγε και μη χάνεις ευκαιρία,
στο περιθώριο μη βάζεις την ψυχή.
Β. Δημητρίου
https://www.youtube.com/watch?v=qBe_XidzjXM
16. Fortuna vitrea est : tum cum splendet frangitu
Η τύχη είναι γυαλί: εκεί που λάμπει, θρυμματίζεται
Publilius Syrus, 1ος μ.Χ αι., Ρωμαίος γνωμικογράφος