เรื่องธรรมชาติของภาษา
วิชาภาษาไทย รหัส ท ๓๓๑๐๑ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖
ภาคเรียนที่ ๑ ปีการศึกษา ๒๕๕๘
ครูผู้สอน ครูสุจิฬา ไก่แก้ว
ธรรมชาติของ
ภาษา
ความหมายและหน้าที่ของภาษา
หมายถึง การแสดงออกในการสื่อความหมาย
อย่างมีระเบียบกฎเกณฑ์
ภาษามีความหมายได้ ๒ ลักษณะ ได้แก่
๑. ภาษาในความหมายอย่างกว้าง
๒. ภาษาในความหมายอย่างแคบ
(อวัจนภาษา)
(วัจนภาษา)
เช่น ภาษาท่าทาง สัญลักษณ์ ภาษาใบ้... เป็นต้น
หมายถึงภาษาพูด เท่านั้น
หน้าที่ของภาษา
๒.ใช้สื่อสารระหว่างสังคม
๑. ใช้สื่อสาร ระหว่างบุคคลหรือหมู่คณะ
การพูดคุย การติดต่อ ปรึกษางาน อภิปราย
คือ การถ่ายทอดวัฒนธรรมจากคณะบุคคลหนึ่ง
ความรู้ ความเชื่อ คติธรรม และวัฒนธรรม
ธรรมชาติของภาษา
๑. ภาษาใช้เสียงสื่อความหมาย
๑.๑ ภาษาที่เสียงและความหมายมีความสัมพันธ์กัน
ได้แก่ การเลียนเสียงธรรมชาติ
เสียงร้องของสัตว์ ตุ๊กแก อึ่งอ่าง แมว แค้ต เสียงแมวขู่
เพล้ง โครม เปรี้ยง ครืน ๆ ซ่า ๆ ซู่ๆ
๑.๒ เสียงและความหมายไม่สัมพันธ์กัน
๔ ประการ
เช่น
๒) ภาษามีการเปลี่ยนแปลง
๒.๑ เปลี่ยนแปลงด้านเสียง
สับเสียง
ตัดเสียง การเพิ่มเสียง
กร่อนเสียง
กลืนเสียง
การพูดจาในชีวิตประจาวัน
กลายเสียง
สาเหตุมาจาก
ได้แก่
การเลียนเสียงเด็ก
หนม ไอติม หนู
เช่น
๒.๒.๑ มีความหมายกว้างขึ้น
๒.๒ การเปลี่ยนแปลงด้านความหมาย
ธนาคาร
ที่ปลูกพืช
ที่เก็บเงิน
ที่ปลูกข้าว
สวน
นาเกลือ นากุ้งนา
สวนงู สวนนก
ธนาคารข้าว
คา ความหมายเดิม ความหมายอื่น
ผี เทวดา ผี ปิศาจ
๒.๒.๒ มีความหมายแคบเข้า
ไพร่
บ่าว ผู้ชาย /ชายหนุ่ม
ประชาชน ราษฎร
ภูตผีเพียงอย่างเดียว
ผู้รับใช้
บุคคลชั้นต่า
คา ความหมายเดิม ความหมายแคบเข้า
รับสั่ง
แพ้
๒.๒.๓ ความหมายย้ายที่
รับคาสั่ง พูด
ซ่อง
คา ความหมายเดิม ความหมายย้ายที่
ชนะ แพ้
บ้าน/เรือน ที่ทางานของผู้หญิงหากิน
ลาง
๒.๒.๔ การเลิกใช้คา
ป่วยงาน
เสียง พยางค์ คา
ประโยคกลุ่มคา ข้อความ เรื่องราว
๓) หน่วยในภาษาประกอบกันเป็นหน่วยที่ใหญ่ขึ้น
๔) ภาษามีลักษณะคล้ายคลึงและแตกต่างกัน
ซึ่งมีพัฒนาการ ดังนี้
THE END

ธรรมชาติของภาษา