1. Γεννήθηκε το 1863 και πέθανε το 1933 την ημέρα τον
γενεθλίων του 29 Απριλίου.Ητάνε το 9 ο παιδί του
Πέτρου Καβάφη ενός μεγαλέμπορα βαμβακιού.Έζησε
τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Λίβερπουλ της
Αγγλίας και το 1876 μετεγκαταστάθηκε στην
Αλεξάνδρεια.Γνώριζε Αγγλικά , Γαλλικά και Ελληνικά
ακομά για να μορφωθεί έζησε 2 χρόνια στην
Κωνσταντινούπολη.
2.
Η γλώσσα και η στιχουργική μορφή των ποιημάτων του Καβάφη ήταν
ιδιόρρυθμες και πρωτοποριακές για την εποχή. Τα βασικά
χαρακτηριστικά τους είναι:
ιδιότυπη γλώσσα, μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής, με ιδιωματικά
στοιχεία της Κωνσταντινούπολης.
εξαιρετικά λιτός λόγος, με ελάχιστα επίθετα (όσα υπάρχουν έχουν πάντα
ιδιαίτερη σημασία, δεν είναι ποτέ συμβατικά, κοσμητικά επίθετα).
ουδέτερη γλώσσα, σχεδόν πεζολογική, μακριά από τις ποιητικές
συμβάσεις της εποχής. Η γλώσσα δεν αποκαλύπτει τα συναισθήματα.
εξαιρετικά σύντομα ποιήματα.
ιαμβικός ρυθμός αλλά τόσο επεξεργασμένος που συχνά είναι δύσκολο
να διακριθεί.
σχεδόν ολοκληρωτική απουσία ομοιοκαταληξίας.
ιδιαίτερη σημασία στα σημεία στίξης: παίζουν ρόλο για το νόημα (πχ
ειρωνεία) ή λειτουργούν ως οδηγίες απαγγελίας (πχ χαμήλωμα του
τόνου της φωνής στις παρενθέσεις).
ο Καβάφης είναι γνωστός για την ειρωνεία του, ένα μοναδικό
συνδυασμό λεκτικής και δραματικής ειρωνείας.
3. Αυτή η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει τα παρακάτω ποιήματα:
Φωνές, Επιθυμίες, Κεριά, Ένας γέρος,Δέησις, Οι ψυχές των γερόντων, Το
πρώτο σκαλί, Διακοπή, Θερμοπύλες, Τα παράθυρα, Περιμένοντας τους
βαρβάρους, Απιστία και Τα άλογα του Αχιλλέως,Ιθάκη.
4.
5. Στην Ιθάκη ο Καβάφης παρουσιάζει διάφορες στάσεις ζωής.
Για παράδειγμα, στους πρώτους στίχους ο Καβάφης δείχνει πως ο
δρόμος γιατί ζωή μας είναι μεγάλος ,με πολλές εμπειρίες και (ή)
εμπόδια.
Μας δείχνει πως σε αυτό τον μακρύ δρόμο θα απολαύσουμε την ζωή
κάθε φορά που θα αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες ή τους ανθρώπους που
θέλουν να μας εξαπατήσουν.
Μερικές φορές εμείς βάζουμε εμπόδια στη ζωή μας
Η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι με χρώματα, αρώματα, νέους τόπους και
νέους διαφορετικούς ανθρώπους.
Στο τέλος μας συμβουλεύει να μην βιαστούμε να τελειώσουμε αυτόν
τον δρόμο και μας λέει να γυρίσουμε πίσω στον τόπο καταγωγής,
δηλαδή στο σκοπό της ζωής μας, γιατί χωρίς αυτόν τον τόπο-το σκοπό
δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι στον δρόμο της ζωής.
6.
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
7. Το ποίημα «Θερμοπύλες» γράφτηκε το 1901 και δημοσιεύτηκε το 1903.
Ανήκει στην κατηγορία των φιλοσοφικών-διδακτικών ποιημάτων του
Καβάφη.
Δίνει την εντύπωση ότι έχει μια ορισμένη ιστορική απόχρωση, χάρη κυρίως
στις λέξεις-σύμβολα.
Ο ποιητής αξιοποιεί με συμβολικό τρόπο ένα γεγονός της ιστορίας για να
μιλήσει στο παρόν ή και για το παρόν. Η συμβολική γλώσσα στο
Θερμοπύλες αναφέρεται σε κάτι περισσότερο από μάχες, συγκρούσεις,
στρατιώτες.
Το κύριο νόημα όμως υπερβαίνει το στενό ιστορικό πλαίσιο και έχει πιο
ευρύ ή διαχρονικό χαρακτήρα
8. Στάση ζωής: όπως και οι σπαρτιάτες προστάτεψαν τα πιστεύω τους και
αντιστάθηκαν στους Πέρσες, οι οποίοι ήταν μια μεγάλη δύναμη κατά
της οποίας δεν είχαν καμία ελπίδα, έτσι και εμείς πρέπει να αγωνιστούμε
ενάντια σε οποιοδήποτε εμπόδιο η αντίπαλο προσπαθώντας να
τηρήσουμε τα πιστεύω και τις αξίες μας.
9. Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
http://www.youtube.com/watch?v=7LIJebGra_Y
10. Ο ποιητής αντιμετωπίζει με ανησυχία το παρελθόν, το οποίο λέει πως
περνάει γρήγορα και πως δεν θέλει να κοιτάζει το παρελθόν γιατί όσο το
κοιτάει αυτό μεγαλώνει. Ακόμα βλέπει ένα ελπιδοφόρο μέλλον
“ζεστό”και ”ζωηρό“.
Δηλαδή αυτό που μας πρoβάλλει είναι μία στάση ζωής που κοιτάει το
μέλλον, μία αισιόδοξη στάση. Επίσης, προβάλλεται η ανάγκη να μην
κοιτάμε το παρελθόν γιατί θα χάσουμε το μέλλον, με αποτέλεσμα να
επικεντρωθούμε στο να κοιτάμε το παρελθόν χάνοντας το τώρα.
Ο ποιητής εκφράζει την ελπίδα ότι το μέλλον θα του προσφέρει νέες
συγκινήσεις που περιμένει να ζήσει. Αντίθετα το παρελθόν προσφέρει
στον ποιητή μόνο αναμνήσεις και νοσταλγία και συχνά αυτό τον
δυσαρεστεί.
Ακόμα αναγνωρίζει πως τα νεανικά χρόνια είναι πολύ σημαντικά και δεν
γυρνάνε πίσω και δηλώνεται ένας φόβος προς τον αργό θάνατο των
γηρατειών.
11. Μέσα από ανάγνωση και ανάλυση αρκετών ποιημάτων του
Καβάφη καταλάβαμε ότι εκφράζει διάφορα συναισθήματα και
αξίες: μελαγχολία για το παρελθόν , ελπίδα για το μέλλον, φόβο
για τον αργό θάνατο και τα γηρατειά, νοσταλγία για τις
περασμένες αγάπες, θαυμασμό για την ομορφιά της νεότητας.
Ακόμα εκφράζει την δύναμη να αντισταθούμε και να
πολεμήσουμε για τα πιστεύω μας και να θυμόμαστε τους στόχους
μας και να μην χανόμαστε, όταν προσπαθήσουμε να τους
κατακτήσουμε.
