yoga anatomy
•Download as PPTX, PDF•
1 like•2,031 views
The document provides information on anatomy and yoga, including sections on skeletal and muscular systems, types of joints and bones, and details on specific poses. Key structures, actions, breathing, and cautions are outlined for each pose. The importance of modifying poses to avoid pain is emphasized.
Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Viewers also liked
Viewers also liked (19)
Similar to yoga anatomy
Similar to yoga anatomy (20)
Recently uploaded
Recently uploaded (20)
yoga anatomy
- 1. yasaman avazpour iran yoga association lecturer
- 2. •
- 3. Anatomy
- 5. Systems • • • • • • • • •
- 6. Video sys
- 9. Information for Each Pose • Name • Classification and level. • Key structures. • Key joint and limb actions. • Working • Breathing. • Obstacles and notes. • Cautions. • Variations. • Special notes.
- 10. •
- 12. Types of Joints Types of joints Fixed joints Mobile joints Skull, Ball & Socket joint, Vertebra Sliding joint, Hinge joint, Pivot joint
- 13. Types of Mobile joints Ball & Socket joint Hinge joint Sliding joint Pivot joint
- 17. - •
- 19. Human Anatomy skeletal System
- 21. Bone shape long short flat irregular
- 22. Bone type • Compact bone • Spongy bone
- 25. Skull
- 29. • clip
- 37. Dvd1 1:45:0
- 39. Femur Proximal Shaft Distal
- 40. Calcaneous bone Subtalar joint
- 43. L1-L5 Lumbar Sacrum
- 44. • •
- 45. • • •
- 51. 12- 1:22:0 clip
- 52. PCL Anterior cruciate ligament ACL Posterior cruciate ligament
- 53. Video knee
- 55. Video
- 60. Human Anatomy muscular System
- 62. Type of muscle contraction • isotonic Concentric Eccentric • Isometric
- 64. Muscles Three types of muscle tissue - striated – skeletal muscles- - smooth – visceral muscles- - cardiac….striated, involuntary Muscles function as - agonist, prime movers - antagonist - synergists
- 81. video
- 83. No Pain! No Pain! - Those who are most flexible must take care - Most start yoga with little body self-knowledge - Class introductory remarks Take care of yourself Modify the pose No pain Vertigo Some pay no attention, competitive nature - Breath before pose – “Working the Edge”
Editor's Notes
- BikramIyengarAshtangaVinyasaHatha
- فرق بین تاندون و رباطتاندون عضله را به استخوان متصل میکندتوانایی مقاومت دربرابر کشش را داردرباط 2 استخوان را به هم وصل میکندبه طور کلی محل اتصال دو استخوان به یکدیگر را مفصل می نامند
- مفاصل لیفی (Fibrous)مانند درز بین استخوان های جمجمهمفاصل غضروفیهیالینی مانند محل اتصال دنده ها به جناغ سینهلیفی غضروفی (Fibrocartilaginous)مانند دیسک های مهره ایمفاصل سینوویالیک محوری لولایی (Hinge) مانند آرنج، زانو، انگشتانمحوری (Pivot) مانند مفصل بین اولین و دومین مهره گردنیدو محوری کوندیلی (Condylar)مانند محل اتصال انگشت به کف دستبیضوی مانند مچ دستچند محوری مسطح مانند انتهای خارجی ترقوه به زایده آخرمیزین شکل (Sellar) مانند محل اتصال استخوان کف دستی شماره ۲ به استخوانچه تراپزیوم در مچ دستسطوح کروی (Spheroidal)مانند شانه و هیپ
- رباط ها نوارهای بافتی بسیار محکمی هستند که دو سر آنها به استخوان های دو طرف مفصل متصل میشود و وظیفه آنها اینست که از یک طرف دو استخوان تشکیل دهنده مفصل را در کنار هم نگه داشته و احازه نمیدهد که ار هم دور شوند و از طرف دیگر به استخوان های تشکیل دهند مفصل اجازه میدهد تا فقط در جهات خاصی روی هم حرکت کنند و اجازه حرکت در هر جهتی را نمیدهد.
- قسمت بالایی استخوان بازو به شکل یک برجستگی کروی است که به آن سر استخوان بازو Humeral head میگویند. در کنار سر استخوان بازو دو برجستگی به نام های توبروزیته بزرگ Greater tuberosity و توبروزیته کوچک Lesser tuberosity وجود دارد. توبروزیته یا توبرکل بزرگ در قسمت خارجی محل اتصال سر به تنه بوده و توبروزیته یا توبرکل کوچک در جلو یا قدام محل اتصال سر به تنه استبین توبروزیته کوچک و بزرگ یک شیار به نام شیار یا ناودان بی سیپیتال Bicipital groove وجود دارد. روی این شیار یک بافت لیفی محک قرار دارد که به آن لیگامان عرضی بازو Transverse humeral ligament میگویند. به این صورت ناودان و لیگامان یک تونل میسازند که سر بلند تاندون عضله دوسر از درون آن عبور میکند. سر استخوان بازو حدودا یک سوم سطح یک کره کامل است و به توسط غضروف مفصلی پوشیده شده است. سر استخوان بازو با حفره گلنویید Glenoid fossa استخوان کتف یا اسکاپولا مفصل میشود. جایی که سر استخوان بازو به تنه آن میچسبد را گردن استخوان بازو Humeral neck میگویند. قسمت وسط استخوان بازو را تنه Humeral shaft آن میگویند. تنه استخوان بازو در قسمت های بالایی شکل استوانه ای دارد ولی در قسمت پای پایین پهن میشود.در وسط تنه استخوان بازو، استخوان کمی برجسته میشود. این برجستگی که در سطح خارجی و قدامی استخوان است را توبروزیته دلتویید Deltoid tuberosity میگویند و محل اتصال عضله دلتویید به استخوان بازو است. شکل استوانه ای استخوان بازو که در قسمت های وسط سطح مقطع دایره ای دارد در قسمت های پایینی سطح مقطع مثلثی پیدا کرده و در قسمت های پایینتر تقریبا تخت و مسطح میشود. در پایینتر از این قسمت تخت استخوان برجسته شده و شکل فضایی خاصی پیدا میکند. قسمت خارجی این برجستگی را کندیل خارجی Lateral condyle و قسمت داخلی آن را کندیل داخلی Medial condyle میگویند. چسبیده به قسمت داخلی کندیل داخلی یک برجستگی وجود دارد که به آن اپی کندیل داخلی Medial epicondyle میگویندبین کندیل خارجی و داخلی، شکل استخوان تغییر کرده و بشکل یک قرقره درمیاید. این ساختمان را قرقره یا تروکلئا Trocleaمیگویند. سطح قدام (جلو) و زیر و خلف (پشت) قرقره پوشیده از غضروف مفصلی است و با قسمت بالایی استخوان زند زیرین یا اولنا مفصل میشود. قسمتی از استخوان اولنا که با تروکلئا مفصل میشود را فرورفتگی یا ناچ سمی لونار Semilunar notch میگویندسطح جلویی و پایینی کندیل خارجی کمی برجسته تر بوده و پوشیده از غضروف است. این قسمت را کاپیتلوم Capitulumمیگویند و با سر استخوان رادیوس مفصل میشود. بالای کاپیتلوم در سمت جلو، یک فرورفتگی به نام حفره رادیال یا رادیال فوسا Radial fossa وجود دارد که وقتی مفصل آرنج کاملا خم میشود سر استخوان رادیوس در آن قرار میگیرد. در بالای تروکلئا در سمت جلو یک فرورفتگی به نام کورونویید فوسا Coronoid fossa وجود دارد که وقتی مفصل آرنج کاملا خم میشود زائده کورونویید Coronoid process در آن قرار میگیرد. در بالای تروکلئا در سمت پشت یک فرورفتگی عمیق به نام فوسای اولکرانون Olecranon fossa وجود دارد که وقتی آرنج کاملا صاف میشود زائده اولکرانون Olecranon process در آن قرار میگیرد.
- لردوزکیفوز
- ستون فقرات از مهره هایی درست شده که پشت سر هم از بالا به پایین ردیف شده اند. هر مهره از دو قسمت تشکیل شده است. یک قسمت جلویی که به شکل یک استوانه است و یک قسمت پشتی که شامل تیغه های استخوانی است که به نحوی به یکدیگر متصل شده اند که یک حلقه را تشکیل میدهند. در درون این حلقه نخاع قرار دارد.اندازه مهره های ستون فقرات با یکدیگر متفاوت است بطوریکه مهره های ستون مهره در بالا کوچک هستند و هرچه به سمت پایین میاییم مهره ها بزرگنر میشوند.شکل مهره های ستون فقرات بجز مهره های اول و دوم گردنی، تقریبا مشابه یکدیگر بوده و خصوصیات مشترکی دارند. همانطور که گفتیم بزرگترین قسمت مهره، یک استخوان استوانه ای شکل است که آنرا تنه Body مینامند و در پشت تنه تیغه های استخوانی وجود دارد که با به هم پیوستن آنها یک حلقه استخوانی ایجاد شده است. در دو طرف کناری این حلقه دو برجستگی استخوانی بنام زائده های عرضی Transverse process قرار گرفته اند. در پشت این حلقه هم یک تیغه استخوانی به نام زائده خاری یا شوکی Spinal process وجود دارد. زوائد عرضی و خاری مهره محل هایی هستند که از طریق آنها عضلات به ستون مهره میچسبد. پس عضلات اطراف ستون مهره که موجب خم و راست شدن و چرخش ستون مهره میشوند از طریق اتصال به این زوائد موجب حرکت مهره ها میشوند قسمت استوانه ای مهره از جنس استخوان اسفنجی است که روی آن را یک لایه از استخوان کورتیکال فرا گرفته است.همانطور که گفته شد در پشت تنه مهره، زوائد مهره ای یک حلقه تو خالی استخوانی را درست میکنند. با پشت سرهم قرار گرفتن این حلقه های توخالی مهره ایی که روی یکدیگر قرار گرفته اند یک کانال استخوانی درست میشود که به آن کانال مهره ای Spinal canal میگویند. به این کانال، کانال نخاعی هم میگویند چون در داخل آن نخاع قرار گرفته است.
- انحراف و چرخش ستون فقرات به طرفین
- دیسک از دو قسمت تشکیل شده است. یک قسمت محیطی و یک قسمت مرکزی. قسمت محیطی که به آن آنولوس فیبروزوس Anulusfibrosusمیگویند به شکل یک حلقه کلفت و محکم ولی قابل انعطاف مثل لاستیک است. قسمت مرکزی در داخل قسمت محیطی قرار داشته و نرم و ژله ای است. به این قسمت مرکزی نوکلئوس پولپوزوس Nucleus pulposusمیگویند و خاصیت اصلی دیسک یعنی خاصیت جذب کننده شوک و ضربه بخاطر همین قسمت است.گرچه مهره ها و دیسک بین مهره ای محکم به یکدیگر چسبیده اند ولی انعطاف دیسک بین مهره ای موجی میشود تا مهره های بالایی و پایینی آن بتوانند نسبت به هم حرکت کنند. دو مهره میتوانند نسبت به هم به طرف جلو یا عقب و یا به طرفین خم شوند و یا نسبت به هم بچرخند.در پارگی دیسک بین مهره ای در واقع قسمت قسمتی از حلقه آنولوس فیبروزوس پاره میشود و محتویات داخلی آن یعنی نوکلئوس پولپوزوس به بیرون از آن راه پیدا میکند. به این بیرون زدگی محتویات داخلی دیسک، فتق دیسک میگویند. این بیرون زدگی میتواند به نخاع یا ریشه های عصبی فشار آورده و موجب بروز علائم سیاتیک شود
- فتق دیسکدرد مکانیکیدرد انتشاری:در ناحیه دست(شانه ،بازو،ساعد و کف دست)در بالای دست به صورت برق گرفتگی و کوفتگی و به سمت نوک انگشتان درد کمتر می شود و بی حسی زیاد می شوددسته اول علایم موضعی ناحیه گردن شامل درد، محدود شدن حرکات گردن، درد در بین شانه ها و کشیده شدن آن تا قاعده جمجمه است. گاهی فتق دیسک روی ریشه های عصبی که از کنار آن رد می شود، فشار وارد می کند و بیمار دچار علایم ریشه ای می شود. این علایم به صورت گزگز و مورمور در انگشتان دست است. گاهی بیمار از درد و ضعف عضلانی در ناحیه باز و یا شانه شکایت می کند و گز گز و مور مور را هم در انگشتان احساس می کند. در نهایت ممکن است دیسکی که دچار عارضه شده روی نخاع فشار وارد کند که در این صورت عارضه خطرناک استفتق دیسک گردن خطرناکتره چون نخاع هم داره نخاع در ناحیه کمر نیست
- در واقع منیسک یک جذب کننده شوک و ضربه استپایداری زانو افزایش میابدتماس کامل و یکنواختی با کندیل ران داشته باشد و در نتیجه نیروهای وزن بطور متعادل و یکنواخت بین کندیل و پلاتو توزیع شوند.
- غضروف مفصلی لایه سفید رنگ و نرم و لغزنده ایست که روی سطح استخوان را در ناحیه مفصل میپوشاند و موجب میشود تا استخوان ها براحتی در ناحیه مفصل روی هم حرکت کرده و بلغزند. در استئوآرتریت یا سائیدگی مفصلی این لایه بتدریج ضعیف و نازک میشود. بعد از مدتی شیار هایی روی آن بوجود آمده و سپس قسمت هایی از آن کاملا از بین رفته و تکه تکه میشود. در نهایت ممکن است قسمتی یا تمام سطح مفصل، پوشش غضروفی خود را از دست بدهد. بنابراین از اولین علائم این بیماری که در رادیوگرافی ساده هم دیده میشود کاهش فاصله مفصلی است به این معنی که فاصله بین انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالایی استخوان درشت نی که در رادیوگرافی حدود چند میلیمتر است و در واقع فضایی است که غضروف مفصلی اشغال کرده است با نازک شدن غضروف بتدریج کمتر میشود. لازم به ذکر است که غضروف مفصلی در رادیوگرافی ساده دیده نمیشود و در محل آن فضای خالی دیده میشود. بعد از مدتی که بیماری پیشرفت میکند استخوان های دو طرف سطح مفصلی رشد میکنند و ممکن است استخوان اضافی در این محل تشکیل شود که در رادیوگرافی دیده میشوند. بتدریج لایه سینوویال Synovial Layer که لایه تولید کننده مایع مفصلی است ملتهب شده و رشد میکند و ممکن است مقادیر زیادی مایع مفصلی تولید کند که موجب میشود زانو متورم شده و به اصطلاح آب بیاورد.◄تمرينات حركتي براي مبتلايان به آرتروز زانو تمريناتي را بطور عام براي مبتلايان به آرتروز ناحيه زانو پيشنهاد مي كنيم.ذكر اين نكته ضروري است كه اين تمرينات بايد حتماًبا نظارت متخصص امر صورت پذيرد و نبايد در انجام تمرينات زياده روي و افراط شود. ۱- به پشت دراز بكشيد و يك پا را كاملاً مستقيم و كشيده نگهداريد و پاي ديگر را با دستهاي خود گرفته و زانو را به سينه نزديك كنيد. ۶ ثانيه وضعيت را حفظ كنيد و تمرين را پس از ۸ بار تكرار در سه نوبت در طي روز با پاي ديگر انجام دهيد. ۲- به پشت دراز بكشيد و در حاليكه زانوهايتان كاملاً راست و كشيده هستند، پاها را به طرفين بكشيد و سپس به آرامي پاها را به هم نزديك كنيد و بچسبانيد. اين حركت را هر بار ۱۰ مرتبه در سه نوبت در طي روز تكرار كنيد. ۳- به پشت دراز بكشيد و در حاليكه پاها كاملاً كشيده هستند پاي راست خود را بر روي زانوي چپ بگذاريد و باسن را به سمت راست بدن بچرخانيد. به حالت اول برگرديد و حركت را با قرار دادن پاي چپ بر روي زانوي راست تكرار كنيد. حركت دوگانه فوق را ۱۲ بار در سه نوبت در طي روز تكرار كنيد.
- غضروف مفصلی لایه سفید رنگ و نرم و لغزنده ایست که روی سطح استخوان را در ناحیه مفصل میپوشاند و موجب میشود تا استخوان ها براحتی در ناحیه مفصل روی هم حرکت کرده و بلغزند. در استئوآرتریت یا سائیدگی مفصلی این لایه بتدریج ضعیف و نازک میشود. بعد از مدتی شیار هایی روی آن بوجود آمده و سپس قسمت هایی از آن کاملا از بین رفته و تکه تکه میشود. در نهایت ممکن است قسمتی یا تمام سطح مفصل، پوشش غضروفی خود را از دست بدهد. بنابراین از اولین علائم این بیماری که در رادیوگرافی ساده هم دیده میشود کاهش فاصله مفصلی است به این معنی که فاصله بین انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالایی استخوان درشت نی که در رادیوگرافی حدود چند میلیمتر است و در واقع فضایی است که غضروف مفصلی اشغال کرده است با نازک شدن غضروف بتدریج کمتر میشود. لازم به ذکر است که غضروف مفصلی در رادیوگرافی ساده دیده نمیشود و در محل آن فضای خالی دیده میشود. بعد از مدتی که بیماری پیشرفت میکند استخوان های دو طرف سطح مفصلی رشد میکنند و ممکن است استخوان اضافی در این محل تشکیل شود که در رادیوگرافی دیده میشوند. بتدریج لایه سینوویال Synovial Layer که لایه تولید کننده مایع مفصلی است ملتهب شده و رشد میکند و ممکن است مقادیر زیادی مایع مفصلی تولید کند که موجب میشود زانو متورم شده و به اصطلاح آب بیاورد.◄تمرينات حركتي براي مبتلايان به آرتروز زانو تمريناتي را بطور عام براي مبتلايان به آرتروز ناحيه زانو پيشنهاد مي كنيم.ذكر اين نكته ضروري است كه اين تمرينات بايد حتماًبا نظارت متخصص امر صورت پذيرد و نبايد در انجام تمرينات زياده روي و افراط شود. ۱- به پشت دراز بكشيد و يك پا را كاملاً مستقيم و كشيده نگهداريد و پاي ديگر را با دستهاي خود گرفته و زانو را به سينه نزديك كنيد. ۶ ثانيه وضعيت را حفظ كنيد و تمرين را پس از ۸ بار تكرار در سه نوبت در طي روز با پاي ديگر انجام دهيد. ۲- به پشت دراز بكشيد و در حاليكه زانوهايتان كاملاً راست و كشيده هستند، پاها را به طرفين بكشيد و سپس به آرامي پاها را به هم نزديك كنيد و بچسبانيد. اين حركت را هر بار ۱۰ مرتبه در سه نوبت در طي روز تكرار كنيد. ۳- به پشت دراز بكشيد و در حاليكه پاها كاملاً كشيده هستند پاي راست خود را بر روي زانوي چپ بگذاريد و باسن را به سمت راست بدن بچرخانيد. به حالت اول برگرديد و حركت را با قرار دادن پاي چپ بر روي زانوي راست تكرار كنيد. حركت دوگانه فوق را ۱۲ بار در سه نوبت در طي روز تكرار كنيد.
- Supports the bodyProtects the vital organsHelps to produce red blood cellsActs as levers in locomotionProvides surface for muscle attachmentStorage of salts and minerals
- انقباض کوتاه شونده را همگرا,وانقباض طویل شونده را وا گرا می نامند.عضلات ابتدا هنگام بالا بردن وزنه به صورت همگرا و سپس به هنگام پایین آوردن آن به صورت وا گرا منقبض میشوند.In concentric contraction, the force generated is sufficient to overcome the resistance, and the muscle shortens as it contracts. This is what most people think of as a muscle contraction.In eccentric contraction, the force generated is insufficient to overcome the external load on the muscle and the muscle fibers lengthen as they contract. An eccentric contraction is used as a means of decelerating a body part or object, or lowering a load gently rather than letting it drop.In isometric contraction, the muscle remains the same length. An example would be holding an object up without moving it; the muscular force precisely matches the load, and no movement results.In isotonic contraction, the tension in the muscle remains constant despite a change in muscle length. This can occur only when a muscle's maximal force of contraction exceeds the total load on the muscle.In isovelocity contraction (sometimes called "isokinetic"), the muscle contraction velocity remains constant, while force is allowed to vary. True isovelocity contractions are rare in the body, and are primarily an analysis method used in experiments on isolated muscles that have been dissected out of the organism.
- اگر اکسیژن به اندازه کافی برای این واکنش های شیمیایی وجود نداشته باشد در عضله اسیدلاکتیک تولید می شود. قسمت اعظم این اسیدلاکتیک مجدداً به گلوکز و گلیگوژن تبدیل می شود و مقداری از آن در عضله بر جای می ماند.در ورزشهای سخت و طولانی و مخصوصاً افرادی که از آمادگی جسمانی کمی برخوردارند خستگی عضلات بعد از ورزش مربوط به اسیدلاکتیک باقی مانده در عضله است، میزان خستگی با مقدار اسیدلاکتیک موجود در عضله رابطه مستقیم دارد.تولید انرژی در بدن به ۳ طریق انجام می گیرد که ۲ طریق آنها برای تولیدATP نیاز به اکسیژن ندارند (بی هوازی) و در سومین طریقه وجود اکسیژن کاملاً ضروری است که به آن (هوازی) گویند:سیستم ATP-CPدر ورزشهایی چون: پرتاب نیزه ، پرتاب دیسک ، دو ۱۰۰ متر و شیرجه یا فعالیتهایی که زمان اجرای آن بسیار کم است (حدود ۱۰ ثانیه) و با حداکثر شدت انجام می شوند انرژی مورد نیاز را از این سیستم تأمین می کنند. ATP وCP موجود در عضله به صورت ذخیره وجود دارند و به هنگام فعالیت انرژی مورد لزوم را تهیه می کنند. در این سیستم برای تأمین انرژی احتیاجی به حضور اکسیژن نیست (بی هوازی)سیستم اسیدلاکتیکدر ورزشهایی که زمان اجرای آنها بین ۱ تا ۳ دقیقه طول می کشد انرژی مورد نیازشان را از این طریق تأمین می کنند مثل دوهای ۴۰۰ و۸۰۰ متر وکشتی. هنگام اجرای این فعالیت ها اکسیژن به قدر کافی در عضله موجود نیست لذا گلوکز موجود در عضله به اسیدلاکتیک و ATP تبدیل می شود. در حقیقت در این سیستم گلوکز عامل اصلی تأمین کننده انرژی عضله است.سیستم هوازیهر موجود زنده ای برای ادامه زندگی و فعالیت احتیاج به اکسیژن دارد. بعد از چند دقیقه که اکسیژن به بدن نرسد، نه ATP در بدن ساخته می شود و نه انرژی وجود دارد و در نتیجه زندگی پایان می یابد. در ورزشهایی که بیش از ۳ دقیقه طول می کشد عضلات انرژی مورد احتیاج را از تجزیه مواد غذایی در مقابل اکسیژن بدست می آورند.در دوهای ماراتن، کوهنوردی و. . . ATP مورد نیاز عضلات از این طریق تأمین می گردد. پروتئین ها، گلیگوژن و چربیها از جمله مواد غذایی هستند که در این سیستم مورد استفاده قرار می گیرد و بیشترین مقدار تولید ATP را نیز دارد.برگشت به حالت اولیه و وام اکسیژن (ریکاوری)همانطور که گفته شد برای اینکه بدن از حالت استراحت به حالت فعالیت درآید فعل و انفعالات متعددی در عضله صورت می گیرد تا انرژی لازم کسب شود. همچنین برگشت بدن از حالت فعالیت به حالت استراحت نیز بسیار مهم است که آن را برگشت به حالت اولیه (Recavery) گویند.ذخیره اکسیژن بدن هنگام فعالیت های شدید به مصرف سوخت و ساز بدن می رسد؛ در نتیجه هنگام استراحت مقدار اکسیژنی که از ذخیره بدن گرفته شده است باید دوباره به بدن باز گردد و اسیدلاکتیک جمع شده در عضلات نیز باید از سلول های عضلانی خارج شودکه البته هر دو نیز هوازی هستند.انرژی از دست رفته بدن را وام اکسیژن (Oxygen Debt) گویند. مقدار وام اکسیژن برابر است با مقدار اکسیژن مورد نیاز در هنگام فعالیت؛ اگر نوع فعالیت شخص ملایم، طولانی و یکنواخت باشد بدن می تواند انرژی مورد نیاز را از هوا بگیرد و وام اکسیژن به وجود نمی آید والی اگر فعالیت شخص شدید باشد به طوری که او مجبور باشد با کمبود انرژی به فعالیت خود ادامه دهد مبتلا به وام اکسیژن می شود.مدت زمانی که طول می کشد تا بدن به حالت اول برگردد بستگی به مدت، شدت و آمادگی جسمانی فرد دارد؛ بعد از فعالیت ها در ۲ یا ۳ دقیقه اول مصرف اکسیژن به شدت پایین می آید اما از این شدت به تدریج کاسته می شود تا به حالت یکنواخت برسد. اگر شخص بعد از فعالیت ورزشی خود، به جای استراحت، کار ساده ای مثل راه رفتن یا دویدن آرام (سرد کردن) را انجام دهد اسیدلاکتیک موجود در بدن زودتر از بین می رود (در این مورد در فصل علم تمرین به طور کامل توضیح داده شده است)اگر اکسیژن به اندازه کافی برای این واکنش های شیمیایی وجود نداشته باشد در عضله اسیدلاکتیک تولید می شود. قسمت اعظم این اسیدلاکتیک مجدداً به گلوکز و گلیگوژن تبدیل می شود و مقداری از آن در عضله بر جای می ماند.در ورزشهای سخت و طولانی و مخصوصاً افرادی که از آمادگی جسمانی کمی برخوردارند خستگی عضلات بعد از ورزش مربوط به اسیدلاکتیک باقی مانده در عضله است، میزان خستگی با مقدار اسیدلاکتیک موجود در عضله رابطه مستقیم دارد.تولید انرژی در بدن به ۳ طریق انجام می گیرد که ۲ طریق آنها برای تولیدATP نیاز به اکسیژن ندارند (بی هوازی) و در سومین طریقه وجود اکسیژن کاملاً ضروری است که به آن (هوازی) گویند:سیستم ATP-CPدر ورزشهایی چون: پرتاب نیزه ، پرتاب دیسک ، دو ۱۰۰ متر و شیرجه یا فعالیتهایی که زمان اجرای آن بسیار کم است (حدود ۱۰ ثانیه) و با حداکثر شدت انجام می شوند انرژی مورد نیاز را از این سیستم تأمین می کنند. ATP وCP موجود در عضله به صورت ذخیره وجود دارند و به هنگام فعالیت انرژی مورد لزوم را تهیه می کنند. در این سیستم برای تأمین انرژی احتیاجی به حضور اکسیژن نیست (بی هوازی)سیستم اسیدلاکتیکدر ورزشهایی که زمان اجرای آنها بین ۱ تا ۳ دقیقه طول می کشد انرژی مورد نیازشان را از این طریق تأمین می کنند مثل دوهای ۴۰۰ و۸۰۰ متر وکشتی. هنگام اجرای این فعالیت ها اکسیژن به قدر کافی در عضله موجود نیست لذا گلوکز موجود در عضله به اسیدلاکتیک و ATP تبدیل می شود. در حقیقت در این سیستم گلوکز عامل اصلی تأمین کننده انرژی عضله است.سیستم هوازیهر موجود زنده ای برای ادامه زندگی و فعالیت احتیاج به اکسیژن دارد. بعد از چند دقیقه که اکسیژن به بدن نرسد، نه ATP در بدن ساخته می شود و نه انرژی وجود دارد و در نتیجه زندگی پایان می یابد. در ورزشهایی که بیش از ۳ دقیقه طول می کشد عضلات انرژی مورد احتیاج را از تجزیه مواد غذایی در مقابل اکسیژن بدست می آورند.در دوهای ماراتن، کوهنوردی و. . . ATP مورد نیاز عضلات از این طریق تأمین می گردد. پروتئین ها، گلیگوژن و چربیها از جمله مواد غذایی هستند که در این سیستم مورد استفاده قرار می گیرد و بیشترین مقدار تولید ATP را نیز دارد.برگشت به حالت اولیه و وام اکسیژن (ریکاوری)همانطور که گفته شد برای اینکه بدن از حالت استراحت به حالت فعالیت درآید فعل و انفعالات متعددی در عضله صورت می گیرد تا انرژی لازم کسب شود. همچنین برگشت بدن از حالت فعالیت به حالت استراحت نیز بسیار مهم است که آن را برگشت به حالت اولیه (Recavery) گویند.ذخیره اکسیژن بدن هنگام فعالیت های شدید به مصرف سوخت و ساز بدن می رسد؛ در نتیجه هنگام استراحت مقدار اکسیژنی که از ذخیره بدن گرفته شده است باید دوباره به بدن باز گردد و اسیدلاکتیک جمع شده در عضلات نیز باید از سلول های عضلانی خارج شودکه البته هر دو نیز هوازی هستند.انرژی از دست رفته بدن را وام اکسیژن (Oxygen Debt) گویند. مقدار وام اکسیژن برابر است با مقدار اکسیژن مورد نیاز در هنگام فعالیت؛ اگر نوع فعالیت شخص ملایم، طولانی و یکنواخت باشد بدن می تواند انرژی مورد نیاز را از هوا بگیرد و وام اکسیژن به وجود نمی آید والی اگر فعالیت شخص شدید باشد به طوری که او مجبور باشد با کمبود انرژی به فعالیت خود ادامه دهد مبتلا به وام اکسیژن می شود.مدت زمانی که طول می کشد تا بدن به حالت اول برگردد بستگی به مدت، شدت و آمادگی جسمانی فرد دارد؛ بعد از فعالیت ها در ۲ یا ۳ دقیقه اول مصرف اکسیژن به شدت پایین می آید اما از این شدت به تدریج کاسته می شود تا به حالت یکنواخت برسد. اگر شخص بعد از فعالیت ورزشی خود، به جای استراحت، کار ساده ای مثل راه رفتن یا دویدن آرام (سرد کردن) را انجام دهد اسیدلاکتیک موجود در بدن زودتر از بین می رود (در این مورد در فصل علم تمرین به طور کامل توضیح داده شده است)اگر اکسیژن به اندازه کافی برای این واکنش های شیمیایی وجود نداشته باشد در عضله اسیدلاکتیک تولید می شود. قسمت اعظم این اسیدلاکتیک مجدداً به گلوکز و گلیگوژن تبدیل می شود و مقداری از آن در عضله بر جای می ماند.در ورزشهای سخت و طولانی و مخصوصاً افرادی که از آمادگی جسمانی کمی برخوردارند خستگی عضلات بعد از ورزش مربوط به اسیدلاکتیک باقی مانده در عضله است، میزان خستگی با مقدار اسیدلاکتیک موجود در عضله رابطه مستقیم دارد.تولید انرژی در بدن به ۳ طریق انجام می گیرد که ۲ طریق آنها برای تولیدATP نیاز به اکسیژن ندارند (بی هوازی) و در سومین طریقه وجود اکسیژن کاملاً ضروری است که به آن (هوازی) گویند:سیستم ATP-CPدر ورزشهایی چون: پرتاب نیزه ، پرتاب دیسک ، دو ۱۰۰ متر و شیرجه یا فعالیتهایی که زمان اجرای آن بسیار کم است (حدود ۱۰ ثانیه) و با حداکثر شدت انجام می شوند انرژی مورد نیاز را از این سیستم تأمین می کنند. ATP وCP موجود در عضله به صورت ذخیره وجود دارند و به هنگام فعالیت انرژی مورد لزوم را تهیه می کنند. در این سیستم برای تأمین انرژی احتیاجی به حضور اکسیژن نیست (بی هوازی)سیستم اسیدلاکتیکدر ورزشهایی که زمان اجرای آنها بین ۱ تا ۳ دقیقه طول می کشد انرژی مورد نیازشان را از این طریق تأمین می کنند مثل دوهای ۴۰۰ و۸۰۰ متر وکشتی. هنگام اجرای این فعالیت ها اکسیژن به قدر کافی در عضله موجود نیست لذا گلوکز موجود در عضله به اسیدلاکتیک و ATP تبدیل می شود. در حقیقت در این سیستم گلوکز عامل اصلی تأمین کننده انرژی عضله است.سیستم هوازیهر موجود زنده ای برای ادامه زندگی و فعالیت احتیاج به اکسیژن دارد. بعد از چند دقیقه که اکسیژن به بدن نرسد، نه ATP در بدن ساخته می شود و نه انرژی وجود دارد و در نتیجه زندگی پایان می یابد. در ورزشهایی که بیش از ۳ دقیقه طول می کشد عضلات انرژی مورد احتیاج را از تجزیه مواد غذایی در مقابل اکسیژن بدست می آورند.در دوهای ماراتن، کوهنوردی و. . . ATP مورد نیاز عضلات از این طریق تأمین می گردد. پروتئین ها، گلیگوژن و چربیها از جمله مواد غذایی هستند که در این سیستم مورد استفاده قرار می گیرد و بیشترین مقدار تولید ATP را نیز دارد.برگشت به حالت اولیه و وام اکسیژن (ریکاوری)همانطور که گفته شد برای اینکه بدن از حالت استراحت به حالت فعالیت درآید فعل و انفعالات متعددی در عضله صورت می گیرد تا انرژی لازم کسب شود. همچنین برگشت بدن از حالت فعالیت به حالت استراحت نیز بسیار مهم است که آن را برگشت به حالت اولیه (Recavery) گویند.ذخیره اکسیژن بدن هنگام فعالیت های شدید به مصرف سوخت و ساز بدن می رسد؛ در نتیجه هنگام استراحت مقدار اکسیژنی که از ذخیره بدن گرفته شده است باید دوباره به بدن باز گردد و اسیدلاکتیک جمع شده در عضلات نیز باید از سلول های عضلانی خارج شودکه البته هر دو نیز هوازی هستند.انرژی از دست رفته بدن را وام اکسیژن (Oxygen Debt) گویند. مقدار وام اکسیژن برابر است با مقدار اکسیژن مورد نیاز در هنگام فعالیت؛ اگر نوع فعالیت شخص ملایم، طولانی و یکنواخت باشد بدن می تواند انرژی مورد نیاز را از هوا بگیرد و وام اکسیژن به وجود نمی آید والی اگر فعالیت شخص شدید باشد به طوری که او مجبور باشد با کمبود انرژی به فعالیت خود ادامه دهد مبتلا به وام اکسیژن می شود.مدت زمانی که طول می کشد تا بدن به حالت اول برگردد بستگی به مدت، شدت و آمادگی جسمانی فرد دارد؛ بعد از فعالیت ها در ۲ یا ۳ دقیقه اول مصرف اکسیژن به شدت پایین می آید اما از این شدت به تدریج کاسته می شود تا به حالت یکنواخت برسد. اگر شخص بعد از فعالیت ورزشی خود، به جای استراحت، کار ساده ای مثل راه رفتن یا دویدن آرام (سرد کردن) را انجام دهد اسیدلاکتیک موجود در بدن زودتر از بین می رود (در این مورد در فصل علم تمرین به طور کامل توضیح داده شده است)
- بافت همبند
- مكانيسم مولكولي انقباض ... آرشيو نظرات در ساختمان بافتي تارچه هاي ماهيچه اي در هر ساركومر دو نوع ميوفيلامان (ميوفيلامنت) قطور و نازك وجود دارد. تركيب شدن و جا به جا شدن پروتئين هايي كه در اين ميوفيلامان ها وجود دارند ، اساس مولكولي انقباض ماهيچه اي و كوتاه شدن ساركومرها را تشكيل مي دهند. هر يك از ميوفيلامان هاي قطور كه در بخش مياني ساركومر قرار دارند از صدها مولكول پروتئيني به نام ميوزين ساخته شده اند. هر مولكول ميوزين شبيه ميله ي نازكي با يك سر كروي است كه با زاويه ي خاصي به صورت يك پل عرضي به يك ميوفيلامان نازك مي چسبد. ميوفيلامان هاي نازك داراي سه نوع پروتئين اند:پروتئين اصلي آن ها اكتين نام دارد كه مولكول هاي آن كروي و كوچك بوده ، به صورت يك زنجيره ي دوتايي قرار گرفته اند. دو پروتئين ديگر تروپوميوزين((Tropomyosinو تروپونين(Troponin) نام دارند. تروپوميوزين به صورت مولكول هاي دراز و رشته اي است و هر يك از اين مولكول ها روي چند مولكول اكتين را مي پوشاند. مولكول هاي تروپونين كه در طول رشته هاي تروپوميوزين چسبيده اند ، با يون هاي كلسيم ميل تركيبي شديد دارند و اتصال آن ها با يون هاي كلسيم باعث شروع مكانيسم مولكولي انقباض مي شود.در حال استراحت ماهيچه ، مجموعه ي مولكول هاي تروپوميوزين و تروپونين از تركيب مولكول هاي اكتين و ميوزين جلوگيري مي كنند. اگر كلسيم بر تروپونين اثر كند ، تغييري در آرايش مولكول ها پديد مي آيد كه باعث اتصال و انفصال متناوب پل هاي عرضي مولكول هاي ميوزين به مولكول هاي اكتين و لغزاندن ميوفيلامان هاي نازك بر روي ميوفيلامان هاي قطور مي شود. به اين ترتيب كه سرهاي فعال مولكول هاي ميوزين با زاويه ي معيني به مولكول هاي اكتين چسبيده و آن ها را مانند يك چرخ دندانه دار جابه جا مي كنند.اين تغييرات باعث كوتاه شدن ساركومرها و نزديك شدن خطوط Z به يكديگر و در نتيجه كوتاه شدن طول ماهيچه مي شود. در هنگام انقباض ماهيچه پل هاي عرضي ميوفيلامان هاي قطور پس از اتصال به ميوفيلامان هاي نازك و حركت دادن آن ها از ميوفيلامان هاي نازك جدا شده و دوباره در نقطه ي دورتري به آن متصل مي شوند. انرژي لازم براي اين جابه جايي از مصرف ATP به وسيله ي سر فعال ميوزين حاصل مي شود.