3. ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1ο
ΗΠαλμαρόλα (Palmarola) είναι ένα από-
κρημνο, παρθένο νησί στο Τυρρηνικό Πέ
λαγος, στα δυτικά παράλια της Ιταλίας. Είναι το
δεύτερο μεγαλύτερο από τα νησιά Πόντι (Ponti
ne) και βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα δυτι-
κά από την Πόντσα (Ponza). Στην αρχαιότητα
ήταν γνωστή ως Palmaria.
«Ασούντα, τι θα έλεγες να πηγαίναμε σε λί-
γες μέρες που ειναι τα εξηκοστά γενέθλιά μου
ένα ταξιδάκι στην Παλμαρόλα;»
«Στην Παλμαρόλα! Καλά, πώς σου ήρθε
αυτό, Οράτσιο; Κανείς δεν μένει εκεί».
«Δεν ισχύει. Το καλοκαίρι ανοίγουν πά-
ντα δύο ταβερνάκια και μένουν μόνιμα 50-
60 κάτοικοι. Σίγουρα δεν έχει μαγαζιά και νυ-
χτερινή ζωή, αλλά είναι ένας κρυμμένος πα-
ράδεισος μόλις λίγες ώρες από το σπίτι μας.
Να, κοίτα εδώ φωτογραφίες στον τουριστι-
κό οδηγό που βρήκα στο ένθετο της εφημε-
ρίδας».
Η Ασούντα πλησίασε το περιοδικό και τα
4. 4 ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΥΚΑΣ
καστανά της μάτια χάθηκαν στο βαθύ γαλάζιο
και στα κρυστάλλινα νερά.
Ναι, είχε δίκιο ο Σπινέλλι, μια ζωή την
έχουμε… Παλμαρόλα, ας είναι!!
Ήταν τα μέσα του Ιούλη και το πανεπιστή-
μιο θα έκλεινε σε λίγες μέρες. Ο καθηγητής
Σπινέλλι ανυπομονούσε να πραγματοποιήσει
μία μικρή απόδραση, να ξεκουράσει το μυαλό
του και να αρχίσει να ξυπνάει τα πρωινά χωρίς
άγχη, χωρίς το ξυπνητήρι, χωρίς υποχρεώσεις.
Η απόφαση είχε ληφθεί. Μέσα σε δύο μέ-
ρες κανόνισε τα πάντα. Θα εκκινούσαν το
Σάββατο το πρωί. Θα πήγαιναν με ιστιοπλοϊ-
κό, ο καθηγητής είχε πάρει την πίπα του, αρ-
κετά βιβλία και το θρυλικό πάνινο καπέλο του
από το Στρόμπολι. Η Ασούντα είχε φροντίσει
για τα υπόλοιπα. Θα περνούσε ο Ντάβιντε με
το όμορφο ιστιοπλοϊκό του να τους πάρει από
τη Μαρίνα Γκράντε του Μπάκολι. Την ιδέα
τού την είχε βάλει στο μυαλό ο ίδιος ο νεαρός
ιστιοπλόος πριν μία εβδομάδα που τον συνά-
ντησε στη Μαρίνα Γκράντε.
Εννιά μέρες στον Παράδεισο.
Μα ως το Σάββατο είχε να δει συναδέλ-
φους, να κανονίσει τα των εξετάσεων των φοι-
τητών του και να χαιρετήσει 2-3 φίλους, ανά-
μεσα στους οποίους και τον Σκιάνο.
Ο Νικόλα Σκιάνο ήταν από τους παλαιό-
τερους και στενότερους φίλους του Σπινέλλι.
Δεν έκανε εύκολα φιλίες ο καθηγητής, θα έλε-
γε κανείς ότι στα δάχτυλα του ενός χεριού με-
τριούνταν οι πραγματικοί του φίλοι. Μαζί πά-
ντως είχαν ζήσει πολλά. Ο Σκιάνο ηγείτο του
5. 5
ΜΥΣΤΉΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΜΑΡΌΛΑ
αστυνομικού τμήματος του Μπάκολι, ήταν
επιθεωρητής και είχε αναλάβει με μεγάλη επι-
τυχία να εξιχνιάσει ανά τα χρόνια σημαντικές
υποθέσεις εγκλημάτων ακόμα και με διεθνείς
προεκτάσεις, συλλαμβάνοντας σπείρες ναρ-
κωτικών, αποκαλύπτοντας δίκτυα λαθρεμπό-
ρων αρχαιοτήτων, οδηγώντας οικογένειες μα-
φιόζων στη δικαιοσύνη και άλλα πολλά σε αυ-
τά τα 30 χρόνια πορείας.
Το κρυφό χαρτί του Σκιάνο ήταν όμως πά-
ντα ο καθηγητής Σπινέλλι. Καθηγητής εγκλη-
ματολογίας στο Πανεπιστήμιο Φεντερίκο ΙΙ
της Νάπολη, ο Σπινέλλι είχε ένα αλάνθαστο
ένστικτο και μία ξεχωριστή ματιά στο εκάστο-
τε έγκλημα. Όντας οξυδερκής και μεθοδικός
προσέφερε διαχρονικά την πολύτιμη βοήθειά
του στον Σκιάνο και στην ιταλική αστυνο-
μία. Ήταν εκείνος που έφτανε πρώτος στη λύ-
ση του κάθε μυστηρίου, του κάθε φαινομενι-
κά τέλειου εγκλήματος και στη σύλληψη των
δραστών.
Η μέθοδός του περιλάμβανε τη μελέτη ενός
εγκλήματος υπό το πρίσμα και τον συγκερα-
σμό πιθανού κινήτρου, κοινωνικών δεδομένων
και προεκτάσεων, των οικογενειακών δεσμών
των πιθανών δραστών, του διαλόγου με τους
υπόπτους, της συλλογής πληροφοριών, ιστο-
ρικών και εγκυκλοπαιδικών στοιχείων και της
ανάλυσης της ψυχολογίας και κυρίως… των
ματιών των εμπλεκομένων σε μία υπόθεση.
Ο καθηγητής θεωρούσε ότι το
έγκλημα
αντανακλά κατά βάση την κοινωνία, ότι πλην
των εξαιρέσεων των ψυχικά άρρωστων και
6. 6 ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΟΥΚΑΣ
διαταραγμένων, οι περισσότεροι δράστες του
σήμερα οδηγούνται προς τα εκεί από αίτια που
εντοπίζονται κοινωνικά και ότι αν ψάξει κα-
νείς τη ζωή τους και τις συνήθειές τους, θα
πιάσει τον μίτο της Αριάδνης και θα τον ξε-
τυλίξει.
