3. ΜΟΥΣΙΚΉ ΔΩΜΑΤΊΟΥ
Ηαυταπάτη είναι μέρος της γοητείας.
Το πέρασμα του πλοίου φανερώνει την αλλαγή του χρό-
νου. Τίποτα άλλο δεν κινείται.
Μόνο πέρα δώθε τα πουλιά. Ελάχιστα ακούγεται η ανα-
πνοή της γάτας.
Ο ήλιος μόλις φαίνεται στον ορίζοντα. Χαμένη η μουσική
στο βάθος του δρόμου.
Μουσική δωματίου θυμίζει ο έρωτας. Το βιολί μπαίνει αρ-
γά μετά το βιολοντσέλο και στο βάθος το πιάνο. Οι ήχοι απλώ-
νονται παντού. Η απόλυτη αυταπάτη της τελειότητας που μό-
νο η μουσική μπορεί να δώσει. Γεμίζει το σώμα από ήχους και
μετά το βιολί σταματάει. Το πιάνο βουβαίνεται και μένει μό-
νο του το βιολοντσέλο να θρηνεί την απώλεια. Η τέλεια ένωση
των ήχων όταν παύει να υπάρχει, νιώθεις πως μένεις στο κενό
του θανάτου. Τα δειλά βήματα των παιδιών που δεν γνωρίζουν
τη γονική φροντίδα.
Η πόρτα είναι ανοιχτή μέσα στο δωμάτιο, ένα τραπέζι γεμά-
το βρόμικα πιάτα και πεταμένα ρούχα, μια αίσθηση τρόμου με
κυριεύει, στέκομαι ακίνητη και παρατηρώ. Φοβάμαι, όμως προ-
χωρώ. Στα αυτιά μου φτάνει ο ήχος του ξεκούρδιστου βιολιού,
αυτό το παλιό σπίτι πάντα το κοίταζα από μακριά. Ξαφνικά
4. 4 ΕΥΤΥΧΊΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΆΚΗ
όλα πάγωσαν, εκείνο που δεν γνωρίζουμε, εκείνο που παραμο-
νεύει είναι εμπρός μας, δεν μπορείς να το νικήσεις ούτε να το
δυναστεύσεις.
Η μουσική είναι σε αυτή την περίσταση μία αυταπάτη.
Αθήνα, 2015
5. TΑΡΤΆΝ ΤΟ ΆΛΟΓΟ1
Αρχισε να πέφτει σιγά το δειλινό. Ένα άλογο μαύρο με ένα
παράξενο φορτίο έτρεχε με έναν μικρό καλπασμό μέσα
σε απέραντους και επίπεδους κάμπους. Από μακριά έβλεπες
μια περίεργη κηλίδα που έτρεχε και μετά σταματούσε.
Πάνω του βρισκόταν ένα κοριτσάκι. Θα ήταν μέχρι δώδε-
κα χρονών, μπορεί και παραπάνω. Ήταν μικροκαμωμένο και
ήταν πολύ δύσκολο να το αναγνωρίσεις. Ήταν δεμένο πολύ
προσεκτικά πάνω στη σέλα του αλόγου. Φαινόταν κοιμισμένο,
γιατί είχε γείρει το κεφάλι του πάνω στον ώμο του.
Μακρινό το χωριό στα σύνορα της Βουλγαρίας. Πολύ λί-
γοι άνθρωποι μένουν εκεί. Η οικογένεια έχει τρία παιδιά, όλα
κορίτσια. Ο πατέρας, ένας σκληρός αγρότης, δεν είχε αγόρι
και ήταν θυμωμένος γι’ αυτό. Όλα τα κορίτσια που είχε δεν
έκαναν για τις αγροτικές δουλειές. Ήταν όλες αδύνατες και οι
δουλειές τους χρειάζονταν πολλή δύναμη. Αυτές και οι τρεις
γεννήθηκαν καχεκτικές και χωρίς δύναμη.
Η τρίτη ήταν η πιο έξυπνη, σκεφτόταν όμως το σχολείο
και δεν τολμούσε ούτε να ψιθυρίσει αυτήν της την επιθυμία.
1. Πρόκειται για ράτσα αλόγου στη Βουλγαρία και στην Κρήτη που εί-
ναι υπό εξαφάνιση.
6. 6 ΕΥΤΥΧΊΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΆΚΗ
Η απόσταση ήταν λιγότερο από μια ώρα. Σκεφτόταν ότι θα
μπορούσε να πάει με το άλογο. Ήταν όμως το μοναδικό μέσο
μεταφοράς που είχαν. Το άλογο ήταν για να οδηγεί το αλέτρι,
να κουβαλάει τη σούστα, να κάνει όλες τις απαραίτητες δου-
λειές του χωραφιού.
Μετά από πολλούς καβγάδες η μάνα της αποφάσισε να την
αφήσει να πάει μόνη της με τα πόδια στο σχολείο. Η απόστα-
ση ήταν μόνο τρία χιλιόμετρα, δεν ήταν δα και τόσο μακριά.
Ο γυρισμός ήταν δύσκολος γιατί τον Χειμώνα νύχτωνε πολύ
νωρίς.
Η μάνα τότε αποφάσισε να πηγαίνει κι εκείνη, μέχρι τα μι-
σά του δρόμου. Εκεί θα τη συναντούσε για να γυρίσουν μαζί.
Έγιναν πολλοί καβγάδες με τον άντρα της, αλλά η μάνα
ήταν ανένδοτη.
Έτσι, η Νάρα άρχισε με χαρά να πηγαίνει σχολείο. Περπα-
τούσε ξημερώματα τα τρία χιλιόμετρα βαστώντας το λιγοστό
κολατσιό της. Στον δρόμο συναντούσε και άλλα παιδιά από
πιο μακρινές περιοχές. Ήταν χαρούμενη και δεν ένιωθε την
κούραση. Αγαπούσε το σχολείο και για πρώτη φορά στη ζωή
της αισθανόταν ευτυχισμένη.
Διάβαζε με προσοχή και οι δάσκαλοι την επαινούσαν.
«Πρέπει να πάει στο Γυμνάσιο» έλεγαν «παίρνει τα γράμμα-
τα». Όμως ο πατέρας την κορόιδευε μαζί με τις άλλες αδελφές
της. Την κορόιδευαν και τη μισούσαν. «Δεν είναι δυνατόν να
έχει άλλη μεταχείριση από εμάς» έλεγαν.
Είχε πια φτάσει στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Μετά
θα έπρεπε να πάει στο διπλανό χωριό για το Γυμνάσιο. Η μάνα
ήταν ανένδοτη, έπρεπε να συνεχίσει.
Πόση πίκρα έχει η φτώχεια!
Αυτήν τη φορά ο πατέρας εξαγριώθηκε. «Να μείνει σπίτι
της» ούρλιαζε.
Δεν είχε κανείς, εκτός από τη μάνα της, αγάπη για τίποτα.
Εκεί. Σ’ αυτό το έρημο σπίτι, οι αδελφές αδύνατες και
