3. [ 3 ]
1
Δεν ήταν ξαφνικό που στάλθηκα στη λίμνη.
Μικρή η λυρικότητα κι η ανιδιοτέλεια.
Βαρύ το κορμί πια, δεν αναζητά το ψέμα.
Μόνο το γλυκό κάλεσμα, με τα δυο χέρια στο άγονο μπράτσο,
να προτρέχει.
Ανάμεσα σε άγνωστα νούφαρα και κρίνα των λιμνών,
ανάμεσα σε ξεχασμένο φως και μαζεμένη ηδονή,
μακριά από το βάρος και την πυκνότητα.
Δεν ήσουν η μόνη,
ούτε αυτή που ήθελε τη σκιά μου.
Από την πρώτη στιγμή
ήξερα ότι θα παλέψω.
Όταν μια εικόνα σου
ακούμπησε το κορμί μου,
τα καρφωμένα μάτια σου στην πλάτη μου
στέριωναν την αγάπη μας.
Μπήκα στη λίμνη και χάρηκα.
Ήξερα πως, όταν βγω απ’ αυτήν,
δεν θα είμαι πια ο ίδιος·
και μη νομίσεις ποτέ
ότι δεν είχα ονειρευτεί την ίδια σκηνή
μόνο με τους δυο μας.
4. [ 4 ]
2
Δεν ήρθα για να κάνω αστεία στη Θεσσαλονίκη…
Ήρθα να βρω τους ίδιους ανθρώπους που αγαπούσα,
άλλο πρόσωπο κι άλλη αποδοχή.
Δεν έφυγα από την έρημο για να έρθω στην πλήρη αταξία,
ούτε είχα άπειρες ελπίδες για να τις θυσιάσω στα ερωτηματικά.
Ήρθα κι ας ήξερα ότι θα μου έβγαινε σε κακό.
Κουράγιο θα περάσει, δεν το άκουσα λίγο πριν
νιώσω τυχερός που συννεφιάζω, απλώνομαι, ανοίγομαι.
Δεν ήρθα τυχαία εδώ!
Ήθελα να νιώσω γρήγορα το ’36 και με το σταγονόμετρο,
να γευτώ την ήττα, μα και τη μέγιστη προσμονή.
Ήρθα για να νιώσω τον Αύγουστο
και να ανεβούν τα χείλη μου ως τα πάνω με γυναίκες γυμνές.
Τα αστεία μου δεν έπιαναν στη Θεσσαλονίκη.
Βρήκα τους ίδιους ανθρώπους που αγαπούσα και τους ξαναγάπησα.
Άλλα πρόσωπα και νέα κορμιά, αδύνατα και δυνατά.
Το κακό το έβλεπες ότι ερχόταν κι εσύ το καλωσόριζες
με ρίζες δίχως χώμα και αφεγγιές νεόδμητες.
Δεν είναι καιρός για κοροϊδία, μα ούτε για τιμιότητα.
Θα είμαι στο πλάι σου τουλάχιστον σαν φάντασμα.
Ελπίζω στην εξαΰλωσή μας!
5. [ 5 ]
3
Είμαι ένα πλήκτρο!
Δεν μπορώ να πω ότι έχω ολοκληρωμένη τονικότητα.
Είμαι ένα πλήκτρο σαν όλα τα άλλα.
Θα ήθελα να είμαι ένα ιδιαίτερο πλήκτρο.
Εξάλλου, πολλές φορές όταν με χτυπάνε πονάω,
μα είναι κι άλλες φορές που ζητάω τον πόνο.
Ξέρω πως σημασία έχουν τα χτυπήματα:
δακτυλικά, αγαπητικά, ερωτικά, αληθινά, συμβατικά, πρόστυχα,
ηδονικά, ψεύτικα, γεμάτα!
Είμαι ένα πλήκτρο ξεχασμένο,
όμως είμαι μοναδικό.
Είμαι μοναδικός αλλά όχι πλήκτρο,
είμαι η συγχορδία, είμαι η ατελής νότα
κι ο ξεχασμένος φθόγγος.
Στέκομαι όσο πιο πολύ μπορώ,
μα δεν τα καταφέρνω πάντα,
αναζητώ τους χτύπους, όχι όλους,
εκείνους που αξίζουν,
λίγο παραπάνω από εμένα
ή λίγο παρακάτω από εμένα.
Δεν θέλω να είμαι ένα πλήκτρο.
Πόσο μου λείπεις…
6. [ 6 ]
4
Σήκω πάνω, ρε!
Εμείς δεν προσκυνάμε κανέναν.
Δεν προσκυνάμε κανέναν άντρα.
Μόνο τη γυναίκα ‒ σύντροφο της ζωής μας
προσκυνάμε.
Σήκω πάνω, μικρέ!
Και κοίτα με στα μάτια:
«Μόνο τη σύντροφό μας προσκυνάμε!»
