Traballo exposto en clase sobre a obra de escultura de Bernini do éxtase de Santa Teresa

1. BERNINI
ESCULTURA
María Pumar Valencia n.12
Andrea Clinaz Reinoso n.7

2.  Nome: Gian Lorenzo Bernini
 Etapa: viviu do 1598 ao 1680 polo que pertence ó Barroco.
 Arte: cultivou todas as artes (arquitectura, escultura, pintura, poesía, urbanismo…) pero destacaremos
a súa escultura.
 Características da súa escultura:
• Escultura moi realista que apela ó sentimento:
As figuras representan accións, paixóns, expresións moi esaxeradas, actitudes violentas…
Apréciase nos seus rostros e nos ropaxes e cabelos axitados.
Destaca a súa capacidade de representar as calidades dos obxectos (as diferentes telas, a pel…)
• Esculturas con posturas teatrais, dramáticas e con movemento.
As figuras non son hieráticas, teñen movemento en acto.
As formas proxéctanse no espazo.
Utiliza liñas curvas, contracurvas, composicións en diagonal, asimetrías…
• Os temas son relixiosos, mitolóxicos, de carácter funerario e retratos. Bernini levounos a cabo por etapas:
Nunha primeira etapa ata 1620, comezou a traballar a mitoloxía e a iconografía bíblica.
Nunha segunda etapa de 1620 a 1625, centrouse na producción para a Igrexa.
Nunha terceira etapa de 1625 a 1680, abundaron os retratos.
• Realizou as súas obras principalmente en mármore.
• As súas obras son de vulto redondo, é dicir podemos rodear a escultura, pero sempre as realiza partindo dun
punto de vista principal.
× Obras importantes:
× Apolo e Dafne
× David
× Éxtase de Santa Teresa
× Busto de Luis XIV

3. Obra a destacar: Éxtase de Santa Teresa (1647-1652)

4.  Nome da obra: Éxtase de Santa Teresa
 Data: 1647-1652
 Autor: Bernini
 Situación: Capela dos Cornaro, Santa María la Victoria, Roma, Italia.
 Características do escultor que coinciden ca obra:
• A capela na que se atopa está concebida coma unha fórmula de total unión das artes, moi teatral que permite
explicar e comprender o misterio cristiano.
• Un forro de mármores de cores rodea toda a parte baixa interior da igrexa ata o entaboamento. Nun plano un
pouco máis elevado atopamos dous palcos con escultóricos persoaxes asomados que contemplan a escea. Son
persoaxes, xa falecidos, da familia Cornaro. Tras eles, Bernini simula unha perspectiva. Estos persoaxes
mirándonos tanto a nos coma á Santa establecen un lazo coa realidade.
• No centro da capela vemos a imaxe da Santa nunha especie de nicho de planta oval destacado por dobres
columnas sobre un basamento e un frontón curvo; todo esto está situado máis alto co altar.
• A representación do éxtase responde as descripcións da Santa: Teresa dicía que se lle apareceu un anxo
singularmente fermoso cunha lanza dourada que cravou repetidas veces no seu corazón. Esto é xustamente o que
vemos, coa Santa desmaiada sobe unha nube, nun espacio alleo ao tempo. Vemos unha imaxe serena, de
sentimento contido. O movemento exprésase coas teas que se moven debido á axitación interior.
• A escea compleméntase coa lanterna que hai sobre o nicho, á que Bernini coloca un vidrio amarelo, que ilumina os
raios de bronce, e así, a toda a imaxe. Tamén represéntase o vento, que chega dende enriba e materialízase no
movemento dos pano do anxo.
• O estrato celeste comeza no propio tímpano con coros celestiais formados por anxos de estuco que aparecen
sobre o entaboamento. Estos revolotean ao redor da paloma do Espíritu Santo, símbolo divino que coroa a capela
e sanciona a acción.
• No solo, vemos dous mosaicos, con esqueletos que xesticulan, asombrados da acción da santa; estos son
representación dos enterrados.