Comentario feito pola profe

1. SANTA MARÍA DO NARANCO
Esta obra é Santa María do Naranco de autor descoñecido. Data do 842-850 d.C. e pertence a
arquitectura da arte asturiana. Atópase en Oviedo, Asturias, España.
O contexto histórico no que foi construido esta obra caracterizábase polo seguinte:
-a arte asturiana desenvólvese nos territorios do norte da península ibérica que
conforman o reino asturiano coa chegada e ocupación dos musulmáns á península.
-o reino astur abarcou do 722 (batalla de Covadonga) ata o 913 (integración no reino
de León)
-o reino estivo gobernado políticamente por unha monarquía hereditaria
-a sociedade era estamental (privilexiados e non privilexiados)
-a economía estaba baseada na gandería e agricultura
-a nivel cultural a influencia do cristianismo é innegable e abrange tódolos eidos.
Destaca especialmente o descubrimento do sepulcro de Santiago Apóstolo e o inicio da
peregrinación.
As características principais da arquitectura nesta época foron as seguintes:
-uso das plantas basilicais con ábsidas cadradas e tres naves
-muro organizado a base de perpiaños pequeños rematados con grandes esquinas
-os soportes soen ser piares cadrados que enlazan con arcadas o que xenera interiores
moi macizos
-os espacios tenden á verticalidade e presentan unha comportimentación con cubertas
independentes e diferentes alturas
-para pechar pequeños espazos empregan cubertas abovedadas e para espazos
grandes armaduras de madeira
-as edificacións son altas e tenden á verticalidade
-uso do arco de medio punto e bóveda de canón
-columnas con fuste estriado e capiteis corintios ou de dobre tronco de pirámide
invertida
-arcos faixóns que suxeitan as bóvedas e que se prolongan por unhas pilastras
interiores adosadas aos muros
As características propias de esta obra son:
- Esta obra é unha igrexa xa que ten carácter relixioso porque estaba adicada a
celebración de actos litúrxicos.
- A súa función orixinal non foi relixiosa xa que antes de convertirse nunha igrexa foi un
palacio para Ramiro I con función de ocio para o rei pero en 913 o Reino Astur
anexiónase ao de León e nese momento convertese nunha igrexa. A obra foi
encargada polo rei para exaltar tanto o seu propio poder como o de Deus. A unión de
palacio e igrexa nun mesmo conxunto realzaba o carácter sacro da monarquía.A
función actual é turística xa que pode ser visitada dentro do patrimonio turístico de
interese ne Asturias e tamén ten una función cultural xa que permite observar rasgos
de una cultura pasada.

2. - Os materiais construtivos son: pedra, madeira e ladrillo.
- A técnica construtiva é a superposición de perpiaños de pedra con argamasa.
- Presenta unha planta basilical (lonxitudinal) que se aprecia tanto no exterior coma no
interior pola forma rectangular do seu perímetro.
- A súa composición ven determinada pola existencia de dúas plantas: unha planta
inferior que é onde se atopa a cripta e está formada por tres sección, a central máis
ampla que asa laterais e que conta cun gran banco corrido todo ao arredor. E unha
planta superior de forma rectangular tamén dividida en tres sección coa central máis
ancha que as laterais. Esta segunda planta é o doble de alta que a inferior.
- O volumen do edificio ven determinado pola estructura cúbico-rectangular da súa
estructura.
- En canto ás cubertas hai que destacar o seguinte: o Tellado por afora é unha cuberrta
a dúas augaa moi propia dos edificios prerrománicos mentres que no interior esto se
traduce en unha bóveda de canón con arcos faixóns que descansan sobre arcos cegos
e ménsulas e sobre columnas con columnas con decoración de soga e
troncopiramidais.
- As columnas que se empregan nesta obra son son na súa mayoría de carácter
decorativo e aparecen unidas a algún muro. Estas columnas teñen decoración de soga
no fuste e con capiteis troncopiramidais con decoración figurada e vexetal. De
carácter sustentante son as columnas exteriores que hain a tribuna que se abre nun
dos lados la planta superior: son columnas corintias con follas de acanto e soportan os
arcos peraltados de medio punto da tribuna.
- Como elementos decorativos destacamos como xa se mencionou con anterioridade as
columnas tanto corintias cos capiteis de follas de acanto como as visigodas con fuste
de soga e capiteis troncopiramidais con escenas figuradas e vexetais. Tamén os arcos
cegos e as ménsulas sobre os que descansan os arcos faixóns da bóveda de canón son
elementos decorativos. No espazo que hai entre o arcos e o lintel (xuntas) atópanse
bandas rectangulares e medallóns decorados con baixorrelevos de figuras con túnicas,
animais e xinetes. Na parte traseira do piso superior hai unha tribuna externa que se
sontrúa a partir de tres arcos de medio punto ricamente decorados. Por enriba desta
ábrese unha xanela trifora que non corresponde a ninguna sala e que tamén funciona
como un elemento decorativo máis.
- Con respecto as portas, portadas, vanos e ventás podemos destacar: a ¡grexa conta
con dúas portas de acceso na fachada principal que é un dos laterias do edificio. Unha
porta da acceso a planta inferior mentres que para acceder a planta superior hai que
subir por unha escalinata que dobre que cubre a porta de entrada a planta inferior. No
refentes as ventás a edificación conta con varias ventas nas dúasa plantas destacando
un maior número na planta inferior. Conta tamén cunnha xanela trifora que non
corresponde con ninguna sala niun dos laterais ( sobre a tribuna). Non conta con máis
vanos.
- A simboloxía está vinculada ca verticalidade pronunciada do edifici. Esa verticalidade
fai referencia ao ascenso das pregarias hacia o ceo, hacia Deus. Apreciamos esa
verticalidade tanto nas columnas coma nos contrafuertes exteriores.

3. - Outras características:
• Rompe cos esquemas das igrexas da época xa que é de grandes dimensións en
comparación coas igrexas de arte asturiano.
• Presenta unha tribuna que cando este edificio se convertiu nuha igrexa pasou
a ser a estancia ou sala de ofrendas.
• Cabe destacar a verticalidade a través das escaleiras, nártex do piso superior e
os vanos (verticais e estreitos).
• Está situada a 3 km de Oviedo, capital do pequeño reino de Asturias. Formaba
parte de un conxunto para recreo e descanso do monarca Ramiro I.
• Preto do edificio construiuse a igrexa de San Miguel de Lillo. Pero este edificio
de culto deteriorouse e as súas funcións foron trasladadas ao palacio que se
sonverteu en igrexa.
• Esta obra foi encargada polo rei para ensalzar tanto o seu poder como o de
Deus. A unión de palacio e igrexa nun mesmo conxunto realza o carácter sacro
da monarquía.
• Santa María do Naranco presenta algunas solución arquitectónicas
innovadoras: o uso de bóveda de canón con arcos faixóns, as arcadas cegas, os
contrafuertes interiores e a adecuación de escultura á arquitectura.