2. O greco
• Doménikos Theotokópoulos (Candía
1541 – Toledo 1614)A súa obra
componse de grandes cadros para
retábulos de igrexas, cadros de devoción
para institucións relixiosas -nos que
moitas veces participou o seu obradoiro-
e un retratos considerados obras de
primeiro nivel.
• Ao comezo do seu traballo en España
apréciase o influxo dos seus mestres
italianos,e do manierismo*, pero pronto
evolucionou cara un estilo persoal
caracterizado polas súas figuras
extraordinariamente alongadas e
delgadas, case fantasmais, con
iluminación propia e moi expresivas
situadas en ambientes non moi
definidos. As cores frías buscan fortes
contrastes. A súa preocupación principal
era a expresión dos sentimentos, o que
fai que os seus cadros teñan un gran
dramatismo
• Este estilo identificouse co espírito da
Contrarreforma e foise facendo cada
vez máis esaxerado nos seus
derradeiros años
* O manierismo preocupábase por
solucionar difíciles problemas artísticos , Retrato dun home vello (1595-1600)
como espidos en posturas difíciles ou
artificiais . As figuras manieristas teñen (posible autorretrato)
frecuentemente cabezas pequenas con
cara estilizada e as extremidades
raramente son alongadas.
3. Características do seu estilo
Frecuente
división do cadro Gusto polo
en dous planos: claroscuro,
“terrestre” e chegando ao
celestial tenebrismo
Composicións cabezas
situadas en pequenas, caras
ambientes non estilizadas,e moi
moi definidos. expresivas
Figuras que cores frías
parecen ter buscando fortes
iluminación propia contrastes.
posturas difíciles figuras
complicadas, ou extraordinariamente
artificiais . Corpos alongadas e
espidos ou delgadas, case
amosando moita pel fantasmais
4. Evolución do seu estilo
Tres versións
do mesmo 1 2
tema:
A purificación
do templo
1.- Venecia (1570)
2.- Roma (1571-1576)
3.-Toledo (1610-1614)
Na primeira cunhas
cores cálidas de estilo
veneciano e con
mulleres semellantes ás
de Tintoretto.
Na segunda, salienta
máis a figura central e a
arquitectura é máis de
estilo romano. A luz
iguala todo.
Na terceira, as figuras xa
son típicas do seu estilo, 3
o cudro é máis estreito e
alto, e está dividido
nunha zona inferior con
figuras e noutra superior
de arquitectura alongada
e fantasmal. Cores frías
e dramatismo nas
expresións
5. Obras mestras:
Enterro do Conde de Orgaz
• No contrato do cadro, asinado
en 1586, incluíase unha
descrición dos elementos que
o artista tiña que representar:
"En lo de más abajo... se ha
de pintar una procesión de
cómo el cura y los demás
clérigos que estaban haciendo
los oficios para enterrar a don
Gonzalo de Ruiz de Toledo,
Señor de la villa de Orgaz, y
bajaron san Agustín y san
Esteban a enterrar el cuerpo
de este caballero, el uno
teniéndole la cabeza y el otro
los pies echándole en la
sepultura y fingiendo alrededor
mucha gente que estaba
mirando y encima de todo esta
se ha de hacer un cielo abierto
de gloria..."
6. Obras mestras:
O Cabaleiro da man no peito
• Símbolo do cabaleiro
español do Renacemento.
A man no peito levada de
forma solemne a rica
espada, e lea relación que
o cabaleiro establece co
espectador mirándolle aos
ollos, converteron este
retrato no modelo do que
se considera esencia do
español e da honra dun
cabaleiro de de Castela.
• Este retrato é unha obra
temperá do Greco(1580),
recén chegado a España,
que aínda deixa ver pouco
o que sería seu estilo
persoal, e aproxímase á
pintura veneciana.
7. Outras obras mestras
A visión da Apocalipse
(1609-1614) O Expolio (1577-79). Xesús é
despoxado das súas roupas.
O cadro recortouse e non corresponde co
O interese céntrase na figura de Cristo".
encadre ideado polo Greco. Grazas a unha composición en círculo
San Xoan, axeonllado en actitude violenta, arredor de Xesús , ao que viste cunha
está moi desproporcionado. túnica dun vermello rechamante. Aos
Ao fondo mártires espidos que recollen as pés, hai outra escea:o home que
prepara a cruz –tamén cunha cor
súas túnicas forman un conxunto salientada - observado con tristeza
expresionista que anticipa a pintura do polas tres Marías. O personaxe da
século XX dereita de Xesús viste armadura
8. Outras obras
Vista de Toledo
1596–1600
Martirio de San Mauricio Adoración dos pastores
9. Juan de Herrera: estilo herreriano
Felipe II creou un
mosteiro para ser a súa
residencia ea súa corte.
Era un rei católico e debía
implantar a nova
relixiosidade do Concilio
de Trento. O Mosteiro do
Escorial fíxose para
conmemorar a Victoria de
San Quintín (10 de agosto
de 1.557).
Os planos son de Juan
Bautista de
Toledo(formado en Italia e
colaborador con Miguel
Ánxo na basílica de S.
Pedro do Vaticano). Tras
da súa morte, o seu
discípulo Juan de Herrera
continuou a obra.
É un mosteiro, templo,
palacio e biblioteca.
Juan de Herrera deulle
unha estrutura máis
unitaria e simétrica. O seu
estilo renacentista de tipo
manierista, chamouse
herreriano na súa honra, e
imitouse ata entrado o
século XVII
10. Mosteiro do Escorial
O exterior do
edificio é de granito,
austeiro e sólido.
Ten catro torreóns
nos extremos e os
seus muros están
cheos de ventás
cadradas, sen
molduras nin
cornixas.
As cubertas son de
xisto negro rematan
en chapiteis e bolas
de granito. A
fachada principal,
na parte oeste,
racha a monotonía
do edificio cun doble
piso de columnas
dóricas xigantes
rematado por un
frontón. No interior
da a hornacina hai
unha imaxe de San
Lourenzo.
11. Renacemento clasicista
1 Universidade de Alcalá 1
Rodrigo Gil de Hontañón
evolucionou dende o gótico a
formas renacentistas. Su
fachada,moi harmónica,
componse de dous cadrados
rematados nunha galería corrida,
aos lados dunha portada coroada
por un frontón triangular.
2 Palacio de Carlos V en Granada 2
Pedro Machuca viaxou a Italia facéndose
admirador de Miguel Anxo.
A fachada é moi monumental, Ten o
almohadillado típico do cattrocento.No
piso alto as fiestras teñen frontóns,
triangulares e curvos. Imitando o estilo de
Miguel Anxo
12. Mosteiro do Escorial
Vista aérea Vista: cadro da época Patio de entrada
Biblioteca Nave da igrexa retábulo da igrexa
http://luz-historia-arte.blogspot.com.es/2009/05/renacimiento-espanol.html
13. Palacio de Carlos V en Granada
Situación dentro da Alhambra Vista do proxecto
Vista aérea Patio central fachada
Detalle dun
medallón co
emperador
14. Alonso de Berruguete
A escultura está
vencellada coa relixión e
a contrarreforma. Busca
retratar con intensidade
sentimentos relixiosos e 1 2 3
representar a
espiritualidade. As obras
máis importante son
encargos para igrexas:
retábulos, imaxes
relixosas, monumentos
funerarios e pasos para
as procesións de
Semana Santa.
Utilizan a policromía
para resaltar as imaxes.
Os escultores máis
importantes (moi
influídos por Miguel
Anxo) son Alonso de
Berruguete e Juan de
Juni
1 Sacrificio de Isaac 4
2 Ecce Homo
3 Martirio de S. Sebastián
4 Retabulo da
Anunciación
15. Juan de Juni
De orixe
francés
traballou
sobretodo en
Valladolid e
tamén en León
e Segovia. A
intensidade
emocional das
súas imaxes, o
e o revolar das Enterro de Cristo1571
roupas fan que
se lle teña
como o pai da
escultura
barroca
española.
Piedade
Ecce Homo
Virxe dos coitelos
